Σαν ακροπάτητος(;) αητός μας ήρθες
Μες τη μεσημεριάτικην ετούτην ώρα!
Σε φέραν οι μανάδες με το κλάμα…
Και τα παιδιά που πέσαν πολεμώντας…
Κι’ όσοι, με τη μεγάλη σου φωνή γινήκαν
Ήρωες της ζωής, τιτανομάχοι!...
Στις φυλακές, στα κορφοβούνια και στις πόλεις...
Στης Λευτεριάς, σύμβολο Εσύ, την Ιστορία...
Δική σου είναι η γενιά που μας [δυσανάγνωστη λέξη]
Κι’ από τη φλόγα σου όλα ποτιστήκαν
Κληρονομιά να γίνουν στους αιώνες
Οι ανθρώπινες ελπίδες κι’ οι θυσίες
Κι’ όλα με μιάς με το μυαλό σου φωτιστήκαν
Κι’ όλα κατόπιν γίναν πόνοι κι αγωνία,
Σ’ ένα τραγούδι που το λέγαν πολεμώντας!...
Κι’ ήταν η αδάμαστη ψυχή που [...]ρούσε
Μες του Λαού τη δύναμη και φλόγα,
Το αιμάτινο στεφάνι να σου δώσει
Του Λυτρωμού μαζί και της Ειρήνης!...
Στον ερχομό σου που αγρυπνά μια Πολιτεία
30/5/45
Μήτσος Λέσβιος
Ριζοσπάστης, Παρασκευή 1 Ιούνη 1945, σελ. 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου