37 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη

Μ’ αφορμή 37 χρόνια από τη δολοφονία του ηγέτη του ΚΚΕ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ σε 2 συνέχειες στα φύλλα 163-164 (1-31/8/2003) και 167  (1-15/10/2003).

30 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη

Οι Σεμενκόφ-Φλωράκης -διώκτες και δολοφόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη- γυρίζουν και τριγυρνούν στον "τόπο του εγκλήματος"

Φέτος λίγους μήνες πριν τη συμπλήρωση των 30χρονων από το θάνατο-δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη συμπληρώθηκαν στις 27 Απρίλη και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη.

Οι αποστάτες και λακέδες της αστικής τάξης Σεμενκόφ-Φλωράκης αντί να αναφερθούν στο Νίκο Ζαχαριάδη, έστω και αρνητικά-επικριτικά, επιλέγοντας γι' αυτό την επέτειο της γέννησης του, επέλεξαν άθελα τους την επέτειο του θανάτου του, δηλ. μ' άλλα λόγια οι διώκτες και δολοφόνοι του Ζαχαριάδη γύρισαν και τριγυρνούν στον "τόπο του εγκλήματος" με προφανείς πολιτικούς στόχους τη δικαιολόγηση της αντεπαναστατικής προδοτικής τους πολιτικής και την επέμβαση στο ΚΚΕ μα κυρίως τη συγκάλυψη του αποτρόπαιου εγκλήματος που διέπραξαν το καλοκαίρι του 1973.

Συγκεκριμένα εννοούμε τη δισέλιδη συνέντευξη του αντισταλινικού χρουστσοφικού προδότη και πράκτορα του διεθνούς ιμπεριαλισμού αντικομμουνιστή Σεμενκόφ στο "Βήμα" (27.7.2003, σελ.Α39-Α40) - μνημείο προκλητικότατων και ασυνήθιστα χονδροειδών ψευδολογιών- και τις αναφορές του "Ριζοσπάστη" (1-9.8.2003)- μνημείο πρωτοφανούς υποκρισίας, θράσους και ψευδολογιών - με πρώτο και "καλύτερο" ψευδή ισχυρισμό: "η σωρός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και κηδεύτηκε από την ΚΕ του ΚΚΕ από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών" ("Ρ" 3.8.2003), που αφήνει να νοηθεί ότι οι διώκτες του Ζαχαριάδη χρουστσοφικοί Φλωράκης-Τσολάκης-Κουκούλου, κλπ. ήταν αυτοί που μετέφεραν τη σωρό του στην Ελλάδα!!!

Δυο πράγματα όμως είναι πασίγνωστα:

πρώτο, ότι αυτοί και τα αφεντικά τους Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ απαγόρευαν την επιστροφή του στην Ελλάδα όσο ζούσε και τον κρατούσαν εξορία στη Σιβηρία και ότι τον κράτησαν άλλα 18 χρόνια πεθαμένο εξορία, αφού δεν επέτρεψαν τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα του, και

δεύτερο, η μεταφορά της σορού του Ζαχαριάδη έγινε από τα παιδιά του Κύρο-Ιωσήφ-Όλγα και μάλιστα μετά τη διάλυση της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Μόνο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το Δεκέμβρη 1991, επιτράπηκε στα παιδιά του Νίκου Ζαχαριάδη να μεταφέρουν τη σορό του πατέρα τους στην Ελλάδα, όσο αυτή υπήρχε απαγορεύονταν. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Είναι βέβαια γεγονός ότι οι χρουστσοφικοί ηγέτες του "Κ"ΚΕ, δολοφόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη, καπέλωσαν, μέσω της χρουστσοφικής και πάλαι ποτέ γυναίκας του Ρ. Κουκούλου που από δεκαετίες δεν είχε καμιά απολύτως σχέση μαζί του αφού τον είχε αποκηρύξει το 1957 από τις φυλακές Αβέρωφ. Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρία του γιου τους Ιωσήφ ("ΒΗΜΑ", 10.8.2003, σελ Α30), διαψεύδοντας τις αθλιότητες του Σεμενκόφ, γίνεται γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης αρνήθηκε να δεχτεί τη Ρ. Κουκούλου, όταν αυτή ζήτησε να τον επισκεφθεί και έτσι δεν τον επισκέφθηκε ποτέ. Οι έλληνες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού "Κ"ΚΕ τη νύχτα τον δολοφόνησαν στο Σουργκούτ της Σιβηρίας και την ημέρα έχυναν κροκοδείλια δάκρυα στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

α. Μια σοβαροφανής capriziosa ballerina του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού επιμένει μέχρις αυτοεξευτελισμού να γελοιοποιείται ή τα χοντροειδή ψεύδη και οι προκλητικές αθλιότητες του Κ. Σεμενκόφ σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη

Η δισέλιδη συνέντευξη του Κ.Α. Σεμενκόφ στο "ΒΗΜΑ" (27.7.2003, σελ. Α39-Α40) - αυτού του πρακτορίσκου του διεθνούς ιμπεριαλισμού εδώ και δεκαετίες και προδότη της πατρίδας του Σοβιετικής Ένωσης, αφού ως ηγετικό στέλεχος της Χρουστσο-Μπρεζνιεφο-Γκορμπατσοφικής ρεβιζιονιστικής αντισταλινικής-αντικομμουνιστικής κλίκας πάλεψε δραστήρια απ' το '56 για την εξάλειψη του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τελικά για τη διάλυση της στα τέλη της δεκαετίας του '90 - αποτελεί από την αρχή ως το τέλος μνημείο πρωτοφανών και τόσο χονδροειδών ψευδολογιών που γελοιοποιούν και διασύρουν στο έπακρο τον εμπνευστή τους, οδηγώντας τον στο τελευταίο σκαλί αυτοεξευτελισμού του.

Οι σοβαροφανείς πόζες του δεν είναι ασφαλώς ικανές να προσδώσουν κύρος και αληθοφάνεια στα οφθαλμοφανή ψεύδη του και έτσι παρουσιάζεται ολόγυμνος μπροστά στου^ έκπληκτους αναγνώστες της συνέντευξης του ως ένας αδίστακτος γκεμπελίσκος που δεν γνωρίζει φραγμούς στα λεγόμενα του και δεν μπορεί να αποκρύψει τον ακραίο πολιτικό και ηθικό αμοραλισμό του, βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της διεφθαρμένης του τάξης: της νέας σάπιας αντιδραστικής "σοβιετικής" μπουρζουαζίας της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου. Πετυχαίνει μέσα απ' τη συνέντευξη του να αναδειχθεί στον πιο τυπικό αντιπροσωπευτικό τύπο και της σημερινής μαφιόζικης νέας ρώσικης μπουρζουζίας που έχει τη ρίζα της και άρχισε να πρωτοδιαμορφώνεται στη Σοβιετική Ένωση την μετά το '56 εποχή της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.

Ο Κ. Σεμενκόφ ένας φανατικός αντικομμουνιστής και αδίστακτος φασίστας ήταν αυτός που με εντολή της χρουστσοφικο-μπρεζνιεφικής ρεβιζιονιστικής κλίκας καθοδήγησε άμεσα, για δεκαετίες ολόκληρες, τις φασιστικές διώξεις σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη και πολλών δεκάδων κομμουνιστών που εξορίστηκαν στη Σιβηρία τη μαύρη εποχή των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ αλλά και σε βάρος χιλιάδων κομμουνιστών της Τασκένδης. Και γι' αυτά του τα εγκλήματα αντί να βρίσκεται στη φυλακή κυκλοφορεί ελεύθερος ακριβώς επειδή απολαμβάνει την προστασία και της σημερινής ρώσικης αντιδραστικής μπουρζουαζίας και είναι προφανώς σύμβουλος της για το "ζήτημα Ζαχαριάδη". Αυτό το νανοειδούς αναστήματος ανθρωπάριο που αντί να σωπαίνει, κορδώνεται και παριστάνει το "σπουδαίο", αρέσκεται να φλυαρεί και με εντολή του διεθνούς και ρώσικου ιμπεριαλισμού λασπολογεί με το "αζημίωτο" και επιδίδεται σε ασκήσεις πρωτοφανούς αθλιότητας σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, έχει δε το απύθμενο θράσος να κατά συκοφαντεί το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη.

Ας περάσουμε τώρα στα κραυγαλέα ψεύδη του.

ΨΕΜΑ 1° : "Θα έλεγε κανείς πως η αυστηρή κριτική των πολιτικών λαθών του Νίκου Ζαχαριάδη από την πλευρά των ελλήνων κομμουνιστών στα κομματικά "σώματα" έπρεπε να του γίνει ένα καλό μάθημα να τον αναγκάσει να κάνει μια βαθιά ανάλυση της δράσης του στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, να βγάλει κατάλληλα συμπεράσματα και από τη δική του πλευρά να συμβάλλει στην εξυγίανση της κατάστασης μέσα στο κόμμα, στη συσπείρωση των γραμμών" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο ισχυρισμός αυτός του χρουστσοφικού προδότη αντικομμουνιστή Σεμενκόφ είναι χονδροειδέστατος και συνειδητό ψέμα, αφού είναι πασίγνωστο ότι σε κανένα σώμα του ΚΚΕ ως τα τέλη του'55 ούτε στην 5η Ολομέλεια Δεκέμβρης 1955 (τελευταία ολομέλεια του επαναστατικού ΚΚΕ) δεν έγινε κριτική στο Νίκο Ζαχαριάδη απ' τους έλληνες κομμουνιστές ούτε σε κάποια άλλη Ολομέλεια μα ούτε και στην 3" Συνδιάσκεψη (Οχτώβρης 1950) του ΚΚΕ στην οποία συζητήθηκε η δράση του Κόμματος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1940-1950 αλλά και προσδιορίστηκε η επαναστατική του γραμμή για τα επόμενα χρόνια. Καταδικάστηκαν οι προδοτικές συμφωνίες της κατοχής και αποκαλύφθηκε ο προδοτικός ρόλος του πράκτορα της Ιντέλιντζενς Σέρβις Σιάντου. Επίσης καταδικάστηκαν οι δεξιές παρεκκλίσεις (Βαφειάδη-Καραγιώργη- Παρτσαλίδη, κλπ.), πράγμα που συνέβαλε στο ξεκαθάρισμα των γραμμών του Κόμματος, στη συσπείρωση και ενότητα των κομμουνιστών στη βάση του μαρξισμού- λενινισμού-σταλινισμού.

Ο Κ. Σεμενκόφ γνωρίζοντας την πλήρη χρεοκοπία σ' όλα τα επίπεδα του άντε— παναστατικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού - οδήγησε στην εξάλειψη του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και επιπλέον στη διάλυση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, κλπ. - δεν τολμά καν να αναφερθεί τι είδους "εξυγίανση"(!) του ΚΚΕ εννοεί. Είναι όμως γνωστό ότι επρόκειτο για το κεντρικότερο και σπουδαιότερο ζήτημα των κομμουνιστών δηλαδή για το αν το ΚΚΕ παραμείνει επαναστατικό κόμμα ή θα διαλυθεί, επρόκειτο για την αντιπαράθεση μεταξύ της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού- λενινισμού-σταλινισμού και του αντεπαναστατικου αστικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού. Με τον ισχυρισμό "εξυγίανση της κατάστασης μέσα στο κόμμα", δηλ. στο ΚΚΕ, ο αντισταλινικός Σεμενκόφ εννοεί προφανώς την απόρριψη του επαναστατικού μαρξισμού, δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού, την καταδίκη του Στάλιν και τη μετατροπή του ΚΚΕ σ' ένα αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, όπως το επιδίωκε η "αφεντιά" του ως εκπρόσωπος της ρεβιζιονιστικής χρουστ— σοφικής σοσιαλδημοκρατικής ομάδας. Η επαναστατική ηγεσία του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη αρνήθηκε να μετατρέψει το ΚΚΕ σε αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και απόρριψε το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό. Το ΚΚΕ υπήρξε το μόνο κομμουνιστικό Κόμμα των καπιταλιστικών χωρών στο οποίο δεν πέρασε ο χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός. Έτσι εξηγείται το θανάσιμο ταξικό μίσος απέναντι στο Ζαχαριάδη των χρουστ— σοφικών ρεβιζιονιστών που διαπνέει την ψευδολόγα μέχρι γελοιότητας συνέντευξη του Σεμενκόφ.

ΨΕΜΑ 2°: "Τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 1955 η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ πήρε πάνω από 4.000 γράμματα από τους έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, μέλη του ΚΚΕ και εξωκομματικούς, που ζούσαν στην Τασκένδη, με τα οποία ζητούσαν βοήθεια ώστε να ληφθούν μέτρα για ομαλοποίηση της κατάστασης μέσα στην κολεχτίβατους" (Κ. Α. Σεμενκόφ).

Ένα άλλο εξίσου χονδροειδές ψέμα είναι η δήθεν ύπαρξη και αποστολή στο ΚΚΣΕ 4.000 γραμμάτων από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες που "ζητούσαν να ληφθούν μέτρα", τη στιγμή που είναι γνωστό ότι το 95% των μελών της ΚΟΤ, η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών, ήταν συσπειρωμένο γύρω από την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη και ότι οι διαφωνούντες δεξιοί οπορ— τουνιστες στην Κομματική Οργάνωση της Τασκένδης (ΚΟΤ) ήταν γύρω στους 250-300. Αυτοί με "πρωτοπαλίκαρα" τους Π.Δημητρίου, Α.Ρόσιο, Η. Ρούνη (Μπαρμπαλιά), Κ.Τσολάκη, κλπ. με εντολή και κάτω από την καθοδήγηση της ΚΟΒ οργάνωσαν στις 9 Σεπτέμβρη του '55 την επίθεση-αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψης των γραφείων της ΚΟΤ στην 7η Πολιτεία, που από τον πρώην αντάρτη του ΔΣΕ Βαγγέλη Ζούλη σχολιάστηκε ειρωνικά: "τώρα κατάλαβα γιατί δεν πήραμε την Κόνιτσα, η οποία είχε τουλάχιστον χίλια σπίτια, αφού οι αρχηγοί μας με 200 άτομα δεν τα κατάφεραν να καταλάβουν μια μονοκατοικία!".

ΨΕΜΑ 3°: "Την ευθύνη για την κρίση στο κόμμα εκείνης της περιόδου, η οποία ήταν αποτέλεσμα της λαθεμένης γραμμής της καθοδήγησης του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη, ο ίδιος προσπάθησε να την αποδώσει στην δήθεν επέμβαση πρώτα απ' όλα του ΚΚΣΕ, της Επιτροπής Κουούσινεν-Ντέζ και άλλων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στα εσωτερικά του ΚΚΕ, ενώ ήξερε πολύ καλά ότι αυτό δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Η κρίση στο ΚΚΕ δεν προκλήθηκε από τη δήθεν "λαθεμένη γραμμή της ηγεσίας Ζαχαριάδη" όπως ισχυρίζεται ο Σεμενκόφ αλλά απ' την ωμή και απροσχημάτιστη επέμβαση της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής κλίκας στα εσωτερικά του Κόμματος μας. Ο αποστάτης Σεμενκόφ αποσιωπά ότι πριν φθάσουμε στα γεγονότα της Τασκένδης, η προδοτική χρουστσοφική ομάδα πίεζε απ' τις αρχές του '54 μόνιμα και αφόρητα την ηγεσία του ΚΚΕ να εγκαταλείψει τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, να καταγγείλει το Στάλιν για "προσωπολατρεία" και "εγκλήματα", κλπ., να θεωρήσει την καπιταλιστική Γιουγκοσλαβία χώρα"σοσιαλιστική"(!) και να αποκαταστήσει σχέσεις με τον πράκτορα μαντρόσκυλο του ιμπεριαλισμού Τίτο και να δεχτεί τη διάλυση του Γραφείου Πληροφοριών (ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ), το οποίο τελικά οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές διέλυσαν τον Απρίλη του '56. Αφού απέτυχαν οι πιέσεις της και απορρίφτηκαν οι αντεπανασταστικές της επιδιώξεις από την επαναστατική καθοδήγηση Ζαχαριάδη προχώρησε στη δημιουργία δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας στην Κόμματική Οργάνωση Τασκένδης.

Όταν απέτυχε και η συγκρότηση υπολογίσιμης φράξιας (αυτή συγκέντρωσε μόνο ελάχιστους οπορτουνιστές) τότε προχώρησε στην οργάνωση των γνωστών γεγονότων της Τασκένδης τον Σεπτέμβρη του '55, τα οποία απέδωσε στην ηγεσία του ΚΚΕ και το Νίκο Ζαχαριάδη - αυτά αποτελούν και την πρώτη ανοιχτή επέμβαση στο ΚΚΕ και συνάμα ανοιχτή ρήξη-σύγκρουση του ΚΚΕ με τη χρουστσοφική ρεβιζιονιστική προδοτική κλίκα.

Ο Κ. Σεμενκόφ αμφισβητεί προκλητικά την επέμβαση στο ΚΚΕ και μιλάει με θράσος για "δήθεν επέμβαση" στο ΚΚΕ. Αλλά τότε τι είναι οι πιέσεις της χρουστσοφικής κλίκας στην ηγεσία του ΚΚΕ απ' τις αρχές του 1954-56 αν δεν είναι επέμβαση; Η δημιουργία δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας στην Κομματική Οργάνωση της Τασκένδης; Τα γεγονότα της Τασκένδης τον Σεπτέμβρη του '55; Οι συλλήψεις και φυλακίσεις εκατοντάδων ελλήνων κομμουνιστών και οι δίκες και καταδίκες με νόμους για χούλιγκανς, όπως του στρατηγού του ΔΣΕ Γ. Καλλιανέση, του Πολιτικού Επίτροπου Ταξιαρχίας Δ. Βύσσιου, κλπ. και η εξορία τους στη Σιβηρία; Η συγκρότηση της Επιτροπής Κουούσινεν-Ντεζ; Η σύγκλιση της πραξικοπηματικής παρασυναγωγής που βαφτίστηκε "6η πλατειά Ολομέλεια"; Η εισήγηση σ' αυτή του Ντεζ και η βίαιη καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη εκλεγμένου Γραμματέα του ΚΚΕ;

Η καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη δεν είχε "λαθεμένη γραμμή" όπως ισχυρίζεται ο αποστάτης και προδότης αντικομμουνιστής Σεμενκόφ, αλλά απεναντίας είχε τη γνωστή ορθή μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που είχε και το ΚΚΣΕ την εποχή του Στάλιν, τόσο στα ζητήματα της προλεταριακής επανάστασης όσο και σε κείνα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Λαθεμένη και αντιμαρξιστική ήταν η σοσιαλδημοκρατική γραμμή της χρουστσοφικής κλίκας, δηλ. η γραμμή του "ειρηνικού δρόμου", κλπ. και της κατεδάφισης του σοσιαλισμού και παλινόρθωσης του καπιταλισμού του 20ου και 22ου Συνεδρίου που οδήγησε στην καταστροφή του σοσιαλισμού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, καταστροφή για την οποία σήμερα κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει.

ΨΕΜΑ 4° : "Τυφλωμένος από την τεχνητά φουσκωμένη λατρεία της δικής του προσωπικότητας, η οποία καλλιεργήθηκε μέσα στο ΚΚΕ επί πολλά χρόνια, συνέχισε να θεωρεί τον εαυτό του αλάθητο και άδικα προσβεβλημένο" (Κ. Α. Σεμενκόφ).

Στο ΚΚΕ δεν υπήρχε "τεχνητά φουσκωμένη λατρεία" του Ζαχαριάδη, αλλά η ίδια η επαναστατική του δράση ήταν εκείνη που τον ανέδειξε σε μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη και χιλιοτραγουδησμένο αρχηγό του ΚΚΕ.

Εδώ ο Σεμενκόφ δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και απ' την τοποθέτηση του αναδύεται η πραγματική του εικόνα: το κομπλεξικό ανθρωπάριο σ' όλο του το μεγαλείο. Φαίνεται να πιστεύει, γοητευμένος και συνεπαρμένος απ' την αντιδραστική ιδεαλιστική περί "πρόσωπολατρίας" θεωρία, πως με την "τεχνητά φουσκωμένη λατρεία της προσωπικότητας" μπορούν και "φελλοί" ακόμα να αναδειχτούν σε μεγάλους επαναστάτες κομμουνιστές ηγέτες. "Διαφεύγει" όμως στον Σεμενκόφ πως οι "φελλοί" διαθέτουν ένα και μοναδικό "προσόν": να επιπλέουν σ' όλες τις καταστάσεις (όπως ο ίδιος και οι όμοιοι του).

ΨΕΜΑ 5°: "Δεν μπόρεσε να βάλλει τα συμφέροντα του κόμματος και των κομμουνιστών πάνω από τις προσωπικές του απαιτήσεις" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Εδώ το κομπλεξικό ανθρωπάκι που ακούει στο όνομα Σεμενκόφ ξεπερνάει κάθε όριο γελοιότητας όταν κατηγορεί το Ζαχαριάδη πως τάχα δεν "έβαλε τις προσωπικές του απαιτήσεις πάνω από τα συμφέροντα του Κόμματος", τη στιγμή που είναι πασίγνωστο ότι αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του απ' τα 15 του χρόνια στο Κίνημα και 25 ολόκληρα χρόνια, πάνω απ' το 1/3 της ζωής του, τα πέρασε στις φασιστικές φυλακές και εξορίες των Μεταξά-Χίτλερ-Χρουτστόφ-Μπρέζνιεφ.

ΨΕΜΑ 6°: "Για την ταραχώδη ζωή του Ν. Ζαχαριάδη στη Σοβιετική Ένωση πρέπει πριν απ' όλα να υπογραμμίσω ότι τέτοια ζωή δημιούργησε για τον εαυτό του ο ίδιος και κανένας άλλος" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο χρουστσοφικός αντισταλινικός γκεμπελίσκος Σεμενκόφ συνεχίζοντας την ψευδολόγα συνέντευξη του επιχειρεί και σ' αυτό το πρωταρχικής σημασίας ζήτημα ανεπιτυχώς να συγκαλύψει-δικαιολογήσει τη φασιστική καταπιεστική πολιτική της προδοτικής χρουστσοφικής κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, που κορυφώνεται με τη στυγερή δολοφονία του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη στη Σιβηρία.

Ισχυρίζεται, λοιπόν, προκλητικότατα πως "τέτοια ζωή δημιούργησε για τον εαυτό του ο ίδιος"(!) και πως δεν ήταν η αντικομμουνιστική φασιστική χρουστσοφική κλίκα εκείνη που του απαγόρευσε να φύγει σ' άλλη χώρα, τον συνέλαβε παράνομα και τον εξόρισε 17 ολόκληρα χρόνια και του αφαίρεσε μάλιστα ακόμα και το πραγματικό του όνομα, κρατώντας τον εξορία με το όνομα "Νικολάϊ Νικολάγιεφ".

Έτσι μ’ άλλα λόγια ο Σεμενκόφ με τον ισχυρισμό του αυτό φτάνει σε επίπεδο πρωτοφανών ανοησιών: ότι δηλαδή ο Ζαχαριάδης "καταδίωκε ο ίδιος τον εαυτό του"!!! (^παραλογισμός σ' όλο του το μεγαλείο).

ΨΕΜΑ 7°: "Μετά τη διαγραφή του από το κόμμα, στην 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ το 1957, του δόθηκε η δυνατότητα να διαλέξει τη χώρα διαμονής του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Και εδώ ψεύδεται προκλητικά και ξετσίπωτα ο Σεμενκόφ πως τάχα δόθηκε στο Ζαχαριάδη η δυνατότητα μετά το '57 να "διαλέξει τη χώρα διαμονής του" όταν είναι γνωστό ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε ήδη τεθεί σε περιορισμό, ανοιχτά πλέον, κατά τη διάρκεια του 20ου Συνεδρίου (Φλεβάρης '56), ουσιαστικά είχε συλληφθεί και κρατούνταν απ' τις "σοβιετικές" Αρχές. Κάθε δε κίνηση του όχι μόνο παρακολουθείται στενά αλλά ούτε καν επιτρέπεται να κινηθεί χωρίς την άδεια των "σοβιετικών" Αρχών.

Ο Ζαχαριάδης καθ' όλη τη 17τή εξορία του ζητούσε μόνιμα να φύγει από τη Σοβιετική Ένωση για την Ελλάδα, αίτημα, που ως γνωστόν, ποτέ δεν ικανοποιήθηκε απ' τις "σοβιετικές" Αρχές, γιατί η αποστάτρια προδοτική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ έτρεμε τη μεγάλη πολιτική επιρροή και το κύρος του μεγάλου επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη στους έλληνες κομμουνιστές και τον ελληνικό λαό.

ΨΕΜΑ 8° : "Κανένας δεν του αφαίρεσε το δικαίωμα να επιστρέψει στη χώρα του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Τι ήταν όμως η σύλληψη και η εκτόπιση του στο Μποροβιτσί και μετέπειτα στο Σουργκούτ για 17 ολόκληρα χρόνια, η μόνιμη μέρα-νύχτα αστυνομική παρακολούθησή του, η αφαίρεση των δικαιωμάτων πολιτικού πρόσφυγα και η άρνηση έκδοσης ταυτότητας πολιτικού πρόσφυγα και διαβατηρίου, η απαγόρευση να ταξιδέψει στο εξωτερικό, κλπ., κλπ. και πρώτα απ' όλα η στέρηση ακόμη και του ονόματος του (κρατήθηκε στην εξορία πάντα με το όνομα "Νικολάϊ Νίκολάγιεφ"), αν δεν ήταν αφαίρεση του δικαιώματος να επιστρέψει στη χώρα του; Όχι μόνο του απαγόρεψαν να επιστρέψει στην Ελλάδα μα δεν του επέτρεπαν ούτε στη Σοβιετική Ένωση να κινηθεί ελεύθερα. Τον κρατούσαν μόνιμα κλεισμένο και απομεμονωμένο στο Σουργκούτ υπό στενή αστυνομική παρακολούθηση σε 24ωρη βάση.

ΨΕΜΑ 9°: "Διορίστηκε διευθυντής μιας δασικής επιχείρησης στην πόλη Μποροβιτσί, όχι μακριά από το Λένινγκραντ, όπου του εξασφαλίστηκαν καλές συνθήκες για τη δουλειά και τη διαμονή του" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Το Μποροβιτσί δεν ήταν τόπος εθελοντικής επιλογής του Νίκου Ζαχαριάδη για εργασία, αλλά τόπος εξορίας που τον καθόρισαν οι "σοβιετικές" Αρχές, οι οποίες αφού τον συνέλαβαν τον μετέφεραν-εκτόπισαν εκεί στα τέλη Μάη του '56. Ζούσε υπό στενή διαρκή αστυνομική παρακολούθηση, τα πάντα ελέγχονταν, και χωρίς να επιτρέπεται να απομακρυνθεί απ' αυτό χωρίς την άδεια των Αρχών. Βέβαια για να ζήσει έπρεπε να δουλεύει και δούλεψε στην εκεί δασική επιχείρηση.

Όσον αφορά τώρα τις "καλές συνθήκες διαμονής του"(!) στο Μποροβιτσί ας δώσουμε το λόγο στο Σήφη Ζαχαριάδη, που 5χρονος τότε έζησε και αυτός εκεί μαζί με τον εξόριστο πατέρα του: "νερό (η βρύση βρισκόταν μόνο μισό χιλιόμετρο από το σπίτι), θέρμανση (έπρεπε να κόβουμε ξύλα όλο το καλοκαίρι για να ανάβουμε τη σόμπα το χειμώνα) και τουαλέτα (κοινόχρηστη για 6 οικογένειες). Όσο για τη γενική ατομική μας καθαριότητα, πλενόμασταν μια φορά την εβδομάδα στα δημοτικά μπάνια" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

ΨΕΜΑ 10°: "Το 1962 αυτή η επιχείρηση καταργήθηκε και ο Ν. Ζαχαριάδης μετατέθηκε στο Σουργκούτ" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο Ζαχαριάδης δεν "μετατέθηκε"(!) αλλά εξορίστηκε στο Σουργκούτ το 1962, κι αυτό όχι επειδή "καταργήθηκε η επιχείρηση"(!) αλλά επειδή είχε επισκεφθεί την ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα που επέδωσε επιστολή προς την κυβέρνηση Καραμανλή και ζητούσε να του επιτραπεί να γυρίσει στην Ελλάδα για να δικαστεί. Η ξενόδουλη μοναρχοφασιστική κυβέρνηση Καραμανλή και τα αφεντικά της αμερικανοί ιμπεριαλιστές έτρεμαν τον γίγαντα επαναστάτη πολιτική ηγέτη και δεν του επέτρεψαν να γυρίσει στην πατρίδα του, όπως τον έτρεμαν και τα αφεντικά του Σεμενκόφ, η προδοτική κλίκα των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, που τον κρατούσε δεσμώτη στους τόπους εξορίας Μποροβοτσί-Σουργκούτ.

Σ' αντίθεση με τον ψευδή όσο και γελοίο ισχυρισμό του Σεμενκόφ, στο "Υπόμνημα του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΣΕ" (24.11.1962) αναφέρεται: "μεταφέρθηκε στην περιφέρεια Τιουμέν με στόχο να κοπούν οι άμεσες σχέσεις που είχε αναπτύξει με τους ομοϊδεάτες του στην Τασκένδη και με την ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα" (δημοσιευμένο στο βιβλίο: "Οι σχέσεις του ΚΚΕ και ΚΚΣΕ στο διάστημα 1953-1977", εκδόσεις "Παρατηρητής"). Μάλλον λόγω πολιτικών γηρατειών η παλιά αλεπού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού "ξεχνά" ακόμα και τα ίδια τα γραπτά του κόμματος του.

ΨΕΜΑ 11°: "Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι ήταν δήθεν "έγκλειστος" του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους, αυτό δεν είναι σωστό και αποτελεί κακόβουλη επινόηση" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο ισχυρισμός του Σεμενκόφ - παρόλο που ο Ζαχαριάδης εκτοπίστηκε 17 ολόκληρα χρόνια σε Μποροβιτσί-Σουργκούτ και άλλα τόσα απαγορεύονταν η μεταφορά της σορού στην Ελλάδα (μεταφέρθηκε απ' τα παιδιά του μετά τη διάλυση της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης) - ότι ο Ζαχαριάδης δεν ήταν "έγκλειστος" του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους αποτελεί το "ευφυέστερο" (!) ιστορικό ψεύδος όλων των εποχών στην ως τώρα ιστορία της ανθρωπότητας.

ΨΕΜΑ 12°: "Ο Ν. Ζαχαριάδης ήθελε να φαίνεται "έγκλειστος" και γι' αυτό δεν έφευγε από το Σουργκούτ" (Κ,Α. Σεμεκόφ).

Ο ανόητος γκεμπελίσκος Σεμενκόφ με πρωτοφανή κυνικότητα παχύδερμου μας "πληροφορεί"(!) ότι ο Ζαχαριάδης δεν ήθελε να φύγει απ' το Σουργκούτ επειδή του άρεσαν τα "γάργαρα νερά" του ποταμού Ομπ: "αρνήθηκε" όμως να μετοικήσει "λέγοντας ότι του αρέσει η ζωή στο Σουργκούτ, όπου... "ρέει ο όμορφος ποταμός Ομπ και έχει καλό ψάρεμα" (Σεμενκόφ)

Ο γιος του Ζαχαριάδη Σήφης απαντώντας στο Σεμενκόφ για την εξορία στο Σουργκούτ και πόσο "άρεσε" στο Ζαχαριάδη να ζει εκεί λέει: "και πραγματικά, τόσο πολύ του... άρεσε που έκανε 4 αποδράσεις. Αλλωστε του προσέφεραν τόσο ωραία ζωή στο παγωμένο Σουργκούτ οι δυο φύλακες αστυνομικοί, με τους προβολείς να φωτίζουν όλη νύχτα την είσοδο του σπιτιού του μην τυχόν... γλιστρήσει και πέσει"

("ΒΗΜΑ" 10.8.2003 σελ.Α30).

ΨΕΜΑ 13°: "Η κύρια και βασική αιτία της αυτοκτονίας του ήταν η χρεοκοπία του ως πολιτικού ηγέτη" (Κ.Α. Σεμενκόφ).

Ο γερογκεμπελίσκος Σεμενκόφ, προπαγανδίζοντας τη δεύτερη περί "αυτοκτονίας"(!) ΨΕΥΔΗ εκδοχή της ΚGΒ-η πρώτη (1973) εκείνη του θανάτου από "καρδιά"(!) - του Νίκου Ζαχαριάδη, ισχυρίζεται ότι οδηγήθηκε σε "αυτοκτονία"(!) εξαιτίας της "χρεοκοπίας του ως πολιτικού ηγέτη"(!) και ότι αυτό συνέβηκε όταν: "η τελευταία σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι νομίζω ότι ήταν η απροθυμία της γυναίκας του Ρούλας Κουκούλου να συναντηθεί μαζί του"!!! ("ΒΗΜΑ" 27.7.2003, σελ. Α39).

Και εδώ ψεύδεται απανωτά και αυτοεξευτελίζεται η παλιά γερασμένη αλεπού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και τώρα "τρόφιμος" της σημερινής μαφιόζικης αστικής τάξης του Πούτιν.

Δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική αλήθεια ο ισχυρισμός ότι η Ρούλα Κουκούλου αρνήθηκε "να συναντηθεί μαζί του", αλλά αντίθετα ο Ζαχαριάδης ήταν εκείνος που ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δεχτεί την Κουκούλου, κι αυτό επιβεβαιώνει και ο γιος τους Σήφης.

Ο Σήφης Ζαχαριάδης απαντώντας στο χοντρό ΨΕΜΑ του Σεμενκόφ λέει: "στις 25 Δεκεμβρίου 1972 συναντήθηκα με τη μητέρα μου ύστερα από δεκαοχτώ χρόνια (όταν τη συνέλαβαν στην Ελλάδα ήμουν τεσσάρων χρόνων). Ήξερε ότι σε λίγες μέρες θα πήγαινα να δω τον πατέρα μου στο Σουργκούτ. "Ρώτησε τον αν θέλει να πάω να τον συναντήσω", μου είπε. Τον Ρώτησα. Η απάντηση του ήταν "όχι"" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

Όσο για τον αστείο περί "χρεοκοπίας"(!) του Ζαχαριάδη "ως πολιτικού ηγέτη" ισχυρισμό του Σεμενκόφ ακόμα και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να του αντιτάξει ρωτώντας τον: αφού ο Ζαχαριάδης είχε "χρεοκοπήσει ως πολιτικός ηγέτης"!, τότε γιατί τον κρατήσατε 17 ολόκληρα χρόνια και τελικά τον δολοφονήσατε και δεν τον αφήνατε ελεύθερο, όντας, κατά την εκτίμηση σας, "χρεοκοπημένος" και επομένως με καμιά απολύτως επιρροή στις γραμμές των ελλήνων κομμουνιστών;

Και προβάλει αυτόν τον γελοίο ισχυρισμό ο Σεμενκόφ σήμερα, δηλ. σε μια περίοδο που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι αυτοί που -χρεοκόπησαν σαν πολιτικοί ηγέτες ήταν τα αφεντικά του, Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ, και όσοι ακολούθησαν την αντεπαναστατική χρουστσοφική γραμμή, που οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στον καπιταλισμό και τελικά στη διάλυση της και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στην καταστροφή. Ή μήπως υπάρχει σήμερα η Σοβιετική Ένωση και οικοδομεί τον "κομμουνισμό"(!) και δεν τον γνωρίζουμε;

Ο Νίκος Ζαχαριάδης υπήρξε "πετυχημένος" και μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης, γιατί πρώτο, πρόβλεψε την καταστροφή που προκάλεσε ο χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός και αντιτάχθηκε σ' αυτό το αντεπαναστατικό αστικό ρεύμα, και δεύτερο, εξαιτίας της ορθότητας της επαναστατικής λενινιστικής-σταλινικής γραμμής του ασκούσε τεράστια επίδραση στις γραμμές των ελλήνων κομμουνιστών. Ήταν αυτό που είχε πει ο μεγάλος Στάλιν γι' αυτόν στον μπολσεβίκο Νιγιάζοφ κατά τη διάρκεια των εργασιών του 19ου Συνεδρίου, όταν ο Ζαχαριάδης βρίσκονταν στο βήμα: "τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης, θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη".

Ακριβώς γι' αυτό τον έτρεμαν οι νάνοι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές της προδοτικής κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ, αφεντικών του αντικομμουνιστή φασίστα Σεμενκόφ. Ακριβώς γι' αυτό τον δολοφόνησε η προδοτική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη παραμονές της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι μετά την πολιτική αλλαγή δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει πλέον εξορία στη Σιβηρία και η επιστροφή του στην Ελλάδα σήμαινε σίγουρη διάλυση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων "Κ"ΚΕ-"Κ"ΚΕεσ και επομένως απώλεια των στηριγμάτων της χρουστσοφικής κλίκας στη χώρα μας.

Τέλος οι δυο εκδοχές της ΚGΒ για το θάνατο του Ζαχαριάδη: "καρδιά"-" αυτοκτονία" είναι αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες και επομένως ΨΕΥΔΕΙΣ. Η ιστορική αλήθεια είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ.

Και ένα τελευταίο ερώτημα προς τον άθλιο γκεμπελίσκο Σεμενκόφ: αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες ρεβιζιονιστές ("Κ"ΚΕ-Συνασπισμός), όπως ισχυρίζεται, είναι ξεκαθαρισμένο ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης "αυτοκτόνησε"(!), τότε γιατί δεν δίνουν στη δημοσιότητα το τμήμα εκείνο των αρχείων που αφορούν το θάνατο του και το κρατούν κι' αυτό, μαζί με τ' άλλα, τόσες δεκαετίες μυστικά; Φαίνεται πως τόσες δεκαετίες "δουλειά" παραχάραξης των Αρχείων δεν στάθηκαν ακόμα αρκετές για να καλύψουν το έγκλημα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ.

Επιπλέον τι φοβούνται άραγε και δεν επιτρέπουν στο Σήφη Ζαχαριάδη να διαβάσει ούτε καν τα γράμματα που έγραψε ο πατέρας του προς αυτόν και του απαντά η FSΒ του Πούτιν, διάδοχος της ΚGΒ: "στον φάκελο του Ζαχαριάδη δεν υπάρχουν μη απόρρητα στοιχεία" ("ΒΗΜΑ" 10.8.2003, σελ. Α30).

Δύσκολα θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς στην ιστορία της ανθρωπότητας έναν τόσο αδέξιο γκεμπελίσκο όσο ο αντικομμουνιστής Σεμενκόφ. Και είναι τέτοιος ο αυτοεξευτελισμός του, αλλά πρώτα απ' όλα και όλων των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, που "μαθαίνουμε" ότι ετοιμάζεται πυρετωδώς να "απαντήσει"(!) στους ισχυρισμούς του, ώστε να "διορθωθεί" η εικόνα του διασυρμού του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, ο υποτακτικός του και σύντροφος του Χ. Φλωράκης, επίτιμος πρόεδρος του "Κ"ΚΕ!!!