Να σταματήσει-καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από τους φόρους του λαού

Προκλητική η αύξηση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα εν μέσω χρεωκοπίας

Σε αύξηση της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα κατά 11,5 εκατομμύρια ευρώ προχώρησε η κυβέρνηση του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ στα μέσα Ιουλίου, ανεβάζοντας το ποσό για το 2010 από 37,2 εκατομμύρια ευρώ στα 48,8 εκατομμύρια, ανακαλώντας με αυτό τον τρόπο μερικώς τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα που δημαγωγικά είχε εξαγγείλει λίγους μήνες πριν και η οποία στην ουσία δεν ήταν, παρά η άτοκη αφαίρεση των υπερβάσεων αλλά και των προκαταβολών χρηματοδότησης των κομμάτων κατά το 2009. Σαν «μείωση» δηλαδή παρουσιάστηκε αρχικά, η επιστροφή του χρέους των κομμάτων στο κράτος.
Αυτό σημαίνει ότι τελικά η επιπλέον χρηματοδότηση που θα λάβουν τα κόμματα θα είναι περίπου 4,5 εκ. ευρώ για τη ΝΔ, 4,2 εκ. για το ΠΑΣΟΚ, 1,2 εκ. ευρώ για το «Κ»ΚΕ, 900.000 για τον ΣΥΡΙΖΑ, 700.000 ευρώ για τον ΛΑΟΣ και 35.000 ευρώ για τους Οικολόγους Πράσινους.
Η συνολική χρηματοδότηση για το 2010 (συμπεριλαμβανομένης της «οικονομικής ενίσχυσης για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς») διαμορφώνεται στα 19,9 εκ. ευρώ για το ΠΑΣΟΚ, 15 εκ. ευρώ για τη ΝΔ, 4,7 εκ. ευρώ για το «Κ»ΚΕ, 4 εκ. ευρώ για τον ΛΑΟΣ, 3,5 εκ. ευρώ για τον ΣΥΡΙΖΑ και 1,75 εκ. ευρώ για τους Οικολόγους Πράσινους.
Θυμίζουμε ότι τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα λαμβάνουν, εκτός από την τακτική χρηματοδότηση, έκτακτες χρηματοδοτήσεις κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Μέσα στο 2009 τα κόμματα χρηματοδοτήθηκαν επιπλέον με 17,9 εκατ. ευρώ για τις βουλευτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Με αυτό τον τρόπο το διαχρονικό αίσχος της κρατικής χρηματοδότησης στα κόμματα, με χρήματα που προέρχονται από τη βαριά φορολογία του λαού και πλέον με την αφαίμαξη των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων μέσω των μέτρων που επιβάλουν Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά αυξάνεται κιόλας σε μία περίοδο όπου η εργατική τάξη και πλατιές λαϊκές μάζες βιώνουν την εξαθλίωση.
Η αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα αποτελεί ένα επιπλέον δώρο του αστικού κράτους στα κόμματα-υπηρέτες των καπιταλιστών για τις υπηρεσίες που τους προσφέρουν σε μία δύσκολη για το σύστημα περίοδο λόγω της διογκούμενης λαϊκής αγανάκτησης.
Για να διαπιστώσει κανείς το μέγεθος της εξάρτησης των κομμάτων αυτών από την κρατική χρηματοδότηση επισημαίνουμε την έρευνα του Χρ. Βερναρδάκη στο ΒΗΜΑ (20/12/2009) βασισμένη στους ισολογισμούς που κατέθεσαν τα κόμματα όπου αποκαλύπτεται ότι: «Τα έσοδα της ΝΔ το 2007 προέρχονται κατά 50,5% από την κρατική χρηματοδότηση και κατά 42% από τραπεζικά δάνεια και ενισχύσεις. Η συμμετοχή των μελών είναι μηδενική, ενώ και το ποσοστό συμμετοχής των οικονομικών εξορμήσεων φτάνει μόλις το 2,5%. Στο ΠαΣοΚ το ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης φτάνει για το ίδιο έτος το 34,4% των συνολικών εσόδων, ενώ το 62,6% προέρχεται από τραπεζικά δάνεια. Αντιθέτως, από τις κάρτες μελών τα έσοδα αντιπροσωπεύουν το 0,01% των συνολικών εσόδων και, αν προστεθούν και τα έσοδα από οικονομικές εξορμήσεις, το ποσοστό φτάνει το 1,4%. Τέλος, για το ΚΚΕ η κρατική χρηματοδότηση αποτελεί το 55,3% των συνολικών εσόδων, ενώ το 12% προέρχεται από τραπεζικά δάνεια. Το ποσοστό συμμετοχής των κομματικών οργανώσεων (μελών) αντιπροσωπεύει μόλις το 2,3% των συνολικών εσόδων του κόμματος, ενώ αν προστεθεί και το ποσόν των οικονομικών εξορμήσεων μετά βίας ξεπερνά το 10%. Ίδια εικόνα παρατηρείται τόσο για τον ΛΑΟΣ όσο και για τον ΣΥΝ. Για τον πρώτο το 2008 η κρατική χρηματοδότηση αντιπροσωπεύει το 75% των συνολικών εσόδων του, ενώ οι οικονομικές εξορμήσεις το 0,3% (δεν αναφέρεται κανένα ποσόν από εισφορές μελών). Για τον ΣΥΝ το μέσο ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης στα συνολικά έσοδά του φτάνει για όλη την περίοδο 1997-2007 το 81,3%, ενώ το ποσοστό συμμετοχής των μελών εμφανίζεται οριακά μηδενικό».
Ενώ μάλιστα είναι προκλητικό ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα «όχι μόνο ξόδεψαν την κρατική επιχορήγηση που τους δόθηκε, αλλά τα περισσότερα έχουν πάρει δάνεια, συνολικού ύψους 244,2 εκατ. ευρώ, υποθηκεύοντας, ορισμένα ακόμη και ως το 2015, τις μελλοντικές επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ΝΔ χρωστά τα περισσότερα, 120 εκατ. ευρώ, και το ΠαΣοΚ 114,8 εκατ. Ευρώ» και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, «το ΠαΣοΚ οφείλει στην Αγροτική Τράπεζα 96,8 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2013), στη Μarfin 10 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015) και στην Τράπεζα Πειραιώς 5 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2015). Η ΝΔ χρωστά 105 εκατ. ευρώ στην Αγροτική Τράπεζα (λήξη σύμβασης 2013) και 15 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης 2015). Το ΚΚΕ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 4,4 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης 2010), ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 6 εκατ. ευρώ (λήξη σύμβασης το 2014) και οι Οικολόγοι Πράσινοι χρωστούν 800.000 ευρώ (λήξη σύμβασης το 2010)». (ΒΗΜΑ, 16/7/2010)



Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην περίπτωση της χρηματοδότησης από το αστικό κράτος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ (αλλά και των υπόλοιπων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που κατά τα άλλα ισχυρίζονται ότι αναφέρονται στη «ριζοσπαστική αριστερά» ή την «επαναστατική αριστερά»), τα οποία από τη μία πλευρά διακηρύσσουν ότι είναι υπερασπιστές των συμφερόντων των εργαζομένων (κάποια απ’ αυτά διακηρύσσουν ως προγραμματικό στόχο κάποια «επανάσταση») και από την άλλη δε διστάζουν να συμμετάσχουν στην κλοπή των χρημάτων του ελληνικού λαού, γεγονός που τα καθιστά για ένα ακόμα λόγο υπόλογα στην εργατική τάξη και το λαό της Ελλάδας. Η κρατική χρηματοδότηση τους, δηλαδή η οικονομική τους εξάρτηση από το αστικό κράτος, καθιστά τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ συνολικά εξαρτημένα από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του γιατί αποτελεί μια ξεκάθαρη και στην πράξη υποταγή και υπαγωγή τους στο κράτος της δικτατορίας της αστικής τάξης. Είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη «δήλωσης μόνιμης νομιμοφροσύνης» στο αστικό καθεστώς. Μια δήλωση, που δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν «τακτική κίνηση», όταν ουσιαστικά αλλά και τυπικά προϋποθέτει την πλήρη υποταγή στο αστικό σύνταγμα που αποτελεί το βασικό κανονιστικό πλαίσιο του κράτους.
Ενδεικτικό της κατάντιας των σοσιαλδημοκρατών του Περισσού είναι άρθρο που δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη», στο οποίο όχι μόνο δεν ασκείται έστω και δημαγωγικά κάποια κριτική στο αίσχος της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα ή έστω στην αύξηση της και επομένως αποδεικνύεται ότι το «Κ»ΚΕ συναινεί με αυτή την κίνηση της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ (αν δεν είχε ζητήσει και το ίδιο το «Κ»ΚΕ μία τέτοια ρύθμιση), αλλά το άρθρο αυτό αποτελεί πιστή αναπαραγωγή της γραμμής της κυβέρνησης αφού αναφέρεται μόνο σε μείωση της κρατικής χρηματοδότησης – είναι τουλάχιστον προκλητικό ότι στο άρθρο αυτό δεν αναφέρεται πουθενά ότι η χρηματοδότηση θα είναι αυξημένη σε σχέση με τα όσα είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση λίγους μήνες νωρίτερα – με στόχο να αποπροσανατολίσει τα μέλη του «Κ»ΚΕ και τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη». Προκειμένου οι αναγνώστες να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση και να σχηματίσουν δική τους γνώμη, αναδημοσιεύουμε το κύριο τμήμα του άρθρου του «Ριζοσπάστη» για το ζήτημα: «Στο θέμα που δημιουργήθηκε από δημοσιεύματα του Τύπου για το ποσό της επιχορήγησης των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, παρενέβη χτες με ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών. Όπως ισχυρίζεται, η χρηματοδότηση του έτους 2010 είναι μειωμένη κατά 10% συγκριτικά με το 2009 και διαμορφώθηκε στα 52,7 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, μειώθηκε στα 48,8 εκατ. ευρώ, ύστερα από συμψηφισμό των οφειλών που προκύπτουν προς το κράτος, εξαιτίας της υπέρβασης της χρηματοδότησης που έλαβαν τα κόμματα το έτος 2009 σαν ποσοστό του προϋπολογισμού.» («Ρ», 17/7/2010, σελ. 13). Το άρθρο συνεχίζει με τη δήλωση ότι «το ΚΚΕ ουδέποτε ζήτησε τέτοια ρύθμιση και δε συμμετείχε σε καμιά τέτοια συζήτηση», όμως συμμετέχει ανελλιπώς στην είσπραξη του αντιτίμου της ταξικής υποταγής του, θα συμπληρώναμε εμείς.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η τακτική και η έκτακτη χρηματοδότηση δεν είναι ο μοναδικός τρόπος όπου τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα λαμβάνουν χρήματα από το αστικό κράτος. Για παράδειγμα μέσω διαφημιστικής δαπάνης του Δημοσίου το 2008 ο Ριζοσπάστης έλαβε 758.815 ευρώ ενώ η Αυγή 354.393 ευρώ.

Φυσικά καμιά έκπληξη δε δημιουργεί το γεγονός ότι το αστικό κράτος, ένα όργανο της αστικής τάξης με σκοπό την καταπίεση των εκμεταλλευόμενων τάξεων μα και την υπεράσπιση-διαιώνιση του καπιταλισμού, χρηματοδοτεί τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των «Κ»ΚΕ και ΣΥΝ, τα οποία ενώ διακηρύσσουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια σε αυτά των καπιταλιστών, στην πραγματικότητα δρουν ως πράκτορες της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα και εξαπατώντας-αποπροσανατολίζοντας τις εργαζόμενες μάζες μπαίνουν εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων τους. Η χρηματοδότηση των κομμάτων από το αστικό κράτος είναι αντίθετη στις παραδόσεις και τις πρακτικές του κομμουνιστικού κινήματος, καθώς βασική αρχή των κομμουνιστικών κομμάτων ήταν ανέκαθεν η οικονομική τους αυτοτέλεια στο πλαίσιο της διατήρησης της ανεξαρτησίας τους από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του.
Οι επαναστάτες κομμουνιστές, οι μαρξιστές-λενινιστές-σταλινιστές, έχουν ως πάγια θέση τους την κατάργηση της απαράδεκτης κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα που προκύπτει από την κατάφωρη κλοπή των χρημάτων των πλατιών λαϊκών μαζών και συμβάλει στην επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης.