Βασίλης Παπασωτηρίου ένας χρόνος από το θάνατό του

Στα τέλη Γενάρη έκλεισε ένας χρόνος από την  ημέρα (31 Γενάρη 2009) που έφυγε για  πάντα από τη ζωή ο επαναστάτης  κομμουνιστής σύντροφος Βασίλης  Παπασωτηρίου, πρόεδρος της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» και εκδότης της «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ».

Με το θάνατό του η «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» έχασε έναν πολύ αξιόλογο σύντροφο και στέλεχος που  λόγω της πλούσιας επαναστατικής  του δράσης διέθετε μεγάλο αγωνιστικό κύρος όχι μόνο στις γραμμές των  επαναστατών κομμουνιστών μαρξιστών, σταλινικών-ζαχαριαδικών, αλλά και στον αντίπαλο ιδεολογικο-πολιτικό ρεβιζιονιστικό χώρο των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών. Ο θάνατός του υπήρξε μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια όχι μόνο για την «Κίνηση» αλλά και για ολόκληρο το επαναστατικό κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα της χώρας.

Ο σ. Βασίλης  Παπασωτηρίου γεννήθηκε το 1914 στο  χωριό Μαραθιά (κοντά στη Ναύπακτο). Μετά το Γυμνάσιο και την αποφοίτησή του από την Παιδαγωγική Ακαδημία δούλεψε για μερικά χρόνια Δάσκαλος.

 Στα  γυμνασιακά και φοιτητικά του χρόνια δέχθηκε την επιρροή των κομμουνιστικών ιδεών, προσχώρησε σ’ αυτές και ακολούθησε την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, παίρνοντας μέρος στους αγώνες του λαού μας, γι’ αυτό και καθαιρέθηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών από το βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού.

Με το ξέσπασμα του ιταλο-ελληνικού πολέμου  και την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι κατά της  Ελλάδας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου – ακολουθώντας το ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη  – πολεμώντας τους ιταλούς επιδρομείς. Διακρίθηκε σε μάχες για τις στρατιωτικές του ικανότητες μ’ αποτέλεσμα να σταλεί αργότερα για στρατιωτική εκπαίδευση στη Σχολή Ευελπίδων, εκπαίδευση που διακόπηκε με την κατάληψη της χώρας απ’ τα ναζι-φασιστικά χιτλερικά στρατεύματα.

Προσχωρεί απ’ τους πρώτους στον ΕΛΑΣ για να βρεθεί μετά από λίγο στο Γενικό Αρχηγείου κοντά στον πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη όπου έδρασε καθόλη τη διάρκεια της ένοπλης πάλης, με το ψευδώνυμο «Ψηλορείτης», κατά των φασιστών κατακτητών και των ντόπιων προδοτών συνεργατών τους.

Μετά  την απελευθέρωση και την προδοτική  συμφωνία της Βάρκιζας με αποκορύφωμα  την παράδοση των όπλων του  ΕΛΑΣ, έπεσε στα χέρια της Ασφάλειας  και βασανίστηκε άγρια. Γλίτωσε  τη σίγουρη εξόντωσή του μετά από  διαδήλωση που οργάνωσε η κομματική  Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε που κρατείται.

Σ’  εκείνη την περίοδο της αιματηρής  φασιστικής τρομοκρατίας, των εξοντώσεων και δολοφονιών ζει και δρα  στην παρανομία ως την έναρξη του  δεύτερου αντάρτικού που του έδωσε  τη δυνατότητα να περάσει στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Τώρα απ’ τις γραμμές πλέον του ένδοξου ΔΣΕ, καθοδηγούμενου απ’ το ΚΚΕ, μ’ επικεφαλή το Νίκο Ζαχαριάδη, θα πολεμήσει για 3 ½  ολόκληρα χρόνια τον αγγλο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τον ντόπιο μοναρχοφασισμό για να βρεθεί μετά την υποχώρησή του στη φιλόξενη Τασκένδη (πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν) της τότε σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης του Στάλιν, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των ανταρτών του ΔΣΕ.

Τα πρώτα  χρόνια που ήταν χρόνια προσαρμογής  στις νέες συνθήκες (δουλειά, σπουδές, κλπ.) και βοήθειας απ’ τη Σοβιετική Ένωση ως το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν (Μάρτης 1953) πέρασαν ομαλά ως που άρχισαν οι απανωτές ωμές επεμβάσεις στο ΚΚΕ της προδοτικής χρουστσοφικής ομάδας που κορυφώθηκαν στην ανοιχτή σύγκρουση του ΚΚΕ με το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό το Σεπτέμβρη του ΄55, τις συλλήψεις  πολλών εκατοντάδων κομμουνιστών και τις καταδίκες τους με νόμους για χούλιγκανς απ’ τα φασιστικά χρουστσο-μπρεζνιεφικά δικαστήρια (Φλεβάρης ΄56) και τη διάλυση του ηρωϊκού ΚΚΕ στη διαβόητη παρασυναγωγή της «6^ης Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) με την καθαίρεση της επαναστατικής ηγεσίας Ζαχαριάδη, τη σύλληψη και την εκτόπισή του.

Ο σ. Βασίλης  Παπασωτηρίου στάθηκε αποφασιστικά, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία (πάνω από 95%) των χιλιάδων κομμουνιστών της Τασκένδης , στο πλευρό της ηγεσίας Ζαχαριάδη, υπερασπίζοντας την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ κόντρα στην αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού περάσματος στο σοσιαλισμό» του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και της «6^ης Ολομέλειας». Έμεινε σταθερά και με συνέπεια στην επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη, μαχητικός πολέμιος του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού ως το θάνατό του.

Με την  ευκαιρία ας δοθεί τι είπε ο Παπασωτηρίου στην Παπαρήγα τον Ιούνη 1991 για τον Γκορμπατσόφ όταν τη συνάντησε στη Μόσχα πριν αυτή τον επισκεφθεί: «Ήταν η εποχή που είχα ετοιμαστεί για επαναπατρισμό στην Ελλάδα με την οικογένειά μου (γυναίκα, τρία αγόρια και μια κόρη), πλην της κόρης που ήταν στον τελευταίο χρόνο της Ιατρικής Σχολής Τασκένδης. Όμως δεν μου δίνανε το διαβατήριο δια μέσου της Οργάνωσής μας και αναγκάστηκα δι’ άλλης οδού να πάω στη Μόσχα να υπογράψω τα διαβατήρια. Έφτασα στη Λέσχη των Πολιτικών Προσφύγων στη Μόσχα. Εκεί με ενημέρωσαν ότι ήταν στη Μόσχα η γραμματέας του ΚΚΕ Α. Παπαρήγα, μαζί με τους Ο. Κολοζώφ και Π. Τριγάζη. Ρώτησα που είναι και μου είπαν ότι είναι μέσα στη Διεύθυνση και ότι τους έχουν στείλει από την ηγεσία του ΚΚΕ ως αντιπροσωπεία για συνάντηση με τον Μ. Γκορμπατσόφ.

Ζήτησα  να τη δω ιδιαιτέρως. Δέχθηκε. Χαιρετηθήκαμε. Τηςευχήθηκα καλή σταδιοδρομία και της είπα ύστερα, ότι κάνατε μεγάλο λάθος που ήρθατε να κάνετε αυτή την επίσκεψη. Σας βλέπω πολύ συμπαθητικιά συντρόφισσα και δεν θα ήθελα να χάσετε το κύρος σας με τη συνάντηση αυτή. Το καλύτερο θα ήταν να δικαιολογηθείτε με μια έκτακτη ασθένεια και να επιστρέψετε στην Ελλάδα αεροπορικώς. Μου είπε ότι έχουμε εντολή από το Κόμμα και προσωπικά από το σ. Χαρίλαο Φλωράκη και θα εκτελέσουμε τις εντολές τους. Της απάντησα: Θα είναι μεγάλο λάθος τη στιγμή που μετά από πολλά χρόνια εξορία στη Σιβηρία ο δολοφονημένος Ν Ζαχαριάδης  παραμένει ακόμα εκεί θαμμένος να συναντηθείτε με τους υπεύθυνους-υπαίτιους. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Και τη στιγμή που δεν επιτρέπουν ελεύθερα τον επαναπατρισμό στην πατρίδα μας. Αλλά ακόμα δε βλέπετε τη μεγάλη προδοσία και ότι όλα βαδίζουν προς διάλυση;

Είναι βέβαια δική σας δουλειά τι θα κάνετε. Ελπίζω να συναντηθούμε στην Ελλάδα, αν μου επιτρέψουν την επιστροφή. Και  απάντησε: Ότι κανένας δεν θα σας εμποδίσει. Χωρίσαμε και αμέσως πήγα στο γραφείο και μου έβαλαν τις σφραγίδες για την επιστροφή.

Αμέσως  μετά επικοινώνησα με το αεροδρόμιο για  αεροπλάνο, μέσω Κιέβου, για Αθήνα. Πήγα στο αεροδρόμιο και έφυγα για  το Κίεβο όπου με περίμεναν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας» (Ν.Κεπέσης: «Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός», σελ. 7-8, εκδ. «Μαυρίδη», Αθήνα, Μάης 2007).

Με την  επιστροφή του στην Ελλάδα ο σ. Βασίλης Παπασωτιρίου συνδέθηκε  αμέσως με τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς και συνέβαλε με το μεγάλο κύρος του σε μεγαλύτερη συσπείρωσή τους γύρω απ’ την «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» της οποίας υπήρξε πρόεδρός της ως το θάνατό του.