Η αντιδραστική συνεργασία «Κ»ΚΕ-ΝΔ και η μόνιμη στήριξη της κυβέρνησης οδηγεί σε πτώση-στασιμότητα το ποσοστό του «Κ»ΚΕ(’56)
Οι τελευταίες εκλογές δεν ήταν εκλογές σταθερότητας και ανόδου των ποσοστών των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων, του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αντίθετα αυτές υπήρξαν εκλογές πτώσης των ποσοστών τους, η οποία επέτεινε την εσωτερική τους κρίση, ιδιαίτερα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ την όξυνε στο έπακρο για να βρεθεί στα πρόθυρα της διάλυσής του και να μπει σε μια οξύτατη και παρατεταμένη κρίση που διαρκεί ακόμα.
Η κρίση στο χώρο των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων οξύνεται, πέρα απ’ τα’ άλλα, και από την πίεση των πλατιών λαϊκών μαζών που αντιδρούν στην ακραία νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή πτώση-χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, σε μεγάλη φτώχια και απόλυτη εξαθλίωση το σύνολο των εργαζομένων αλλά και μεγάλα τμήματα μικροαστικών στρωμάτων.
Η μεν αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή έχει περιέλθει ήδη απ’ τους πρώτους λίγους μήνες που πέρασαν απ’ τις εκλογές σε δεινή θέση και πλήρη παραλυσία με τα απανωτά σκάνδαλα με τελευταία τα «σκάνδαλο Ζαχόπουλου»-«Siemens» και την ανεξέλεγκτη κατάσταση στην οικονομία, αποτέλεσμα, πέραν των οικονομικών νόμων λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, της εφαρμογής της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που έχει οδηγήσει, ανάμεσα στ’ άλλα, σε μια πρωτοφανή, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ακρίβεια και άνοδο φόρων με τα οποία καταληστεύονται τα πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων μαζών, μια πολιτική που επιπλέον πάει χέρι-χέρι με την ένταση της καταπίεσης και το επικίνδυνο βάθεμα της φασιστικοποίησης.
Η αντιδραστική αυτή πολιτική της κυβέρνησης σ’ όλα τα επίπεδα που κορυφώθηκε με την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό, ήταν αναμενόμενο να την οδηγήσει σε αντιπαράθεση με εκατομμύρια εργαζομένων και σε πρωτοφανή πτώση των ποσοστών αυτού του μοναρχοφασιστικού κόμματος στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, παρόλο που διατηρεί το προβάδισμα απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.
Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ είναι πολύ χειρότερη (τελευταία ταλανίζετε και απ’ το σκάνδαλο «Siemens»). Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να εισπράξει τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια απ’ την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, αλλά χάνει συνεχώς δυνάμεις και η ψαλίδα των ποσοστών ανοίγει προς όφελος της ΝΔ, παρά τη μεγάλη πτώση και των δυο κομμάτων. Η αρνητική αυτή πορεία δεν οφείλεται κυρίως στην κρίση που περνάει και τις εσωτερικές διαμάχες των ομάδων του μα ούτε και στην ανικανότητα του αρχηγού του (που κι’ αυτά υπάρχουν) αλλά πρωτίστως στην υιοθέτηση μιας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής (έστω και ηπιότερης μορφής εκείνης της ΝΔ) και προπαντός στην πλήρη απουσία αντιπολίτευσης στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή.
Μετά τις εκλογές και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό παρουσιάζεται ένα νέο φαινόμενο στα ποσοστά μεταξύ των δυο χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων: «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ. Τις τελευταίες δεκαετίες και ως τις πρόσφατες εκλογές το «Κ»ΚΕ είχε μόνιμα την ηγεμονία στο χώρο της ρεφορμιστικής Αριστεράς, ενώ τώρα στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών όχι μόνο την έχασε αλλά έπεσε ακόμα και κάτω απ’ το ποσοστό των εκλογών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να τριπλασιάσει σε κάποια φάση το ποσοστό του και να το υπερδιπλασιάσει σε σχέση με εκείνο του «Κ»ΚΕ («Κ»ΚΕ: 6,8%-7,5% - ΣΥΡΙΖΑ: 17,5%-18%), ανεξάρτητα αν στην πορεία έπεσαν χαμηλότερα τα ποσοστά του.
Αλλά ποιος είναι αλήθεια ο κύριος λόγος που αυτή τη στιγμή στις δημοσκοπήσεις (πέρα απ’ τις στημένες, οι άλλες αποτυπώνουν μόνο κάποιες πλευρές της πραγματικότητας και όχι το σύνολό της) ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε τόσο ψηλά, παρόλο που και τα δυο χρουστσοφικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ είναι αστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και δίδυμα αδέλφια, προερχόμενα απ’ τη μήτρα του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, ενώ το «Κ»ΚΕ, πέφτει σε ποσοστά, παρόλο που βγαίνει με μια ψευτο«αριστερή» ρεφορμιστική φρασεολογία;
Ο κύριος λόγος της αύξησης του ποσοστού στις δημοσκοπήσεις του ρεφορμιστικού ΣΥΝ δεν βρίσκεται βέβαια στο νεαρό της ηλικίας του νέου αρχηγού (παίζει φυσικά κάποιο ρόλο), αλλά στο ότι κατά τη διάρκεια της περασμένης τετραετίας αλλά και στους λίγους μήνες απ’ τις πρόσφατες εκλογές ήταν το μόνο κόμμα, σε σχέση με τα ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ, που έκανε κάποια, έστω και ασυνεπή, αντιπολίτευση (με δεδομένη φυσικά τη δημαγωγία του, που προφανώς γίνεται απ’ όλα τα κόμματα) στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και σ’ εκείνη του επικίνδυνου βαθέματος της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής. Γι’ αυτό και εισπράττει – έστω και προσωρινά – ένα μέρος του ποσοστού της δυσαρέσκειας λαϊκών μαζών που δικαιολογημένα είναι αγανακτισμένες με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή.
Αντίθετα το επίσης ρεφορμιστικό «Κ»ΚΕ όχι μόνο δεν ασκεί καθόλου αντιπολίευση, αλλά εξακολουθεί να συνεχίζει την αντιδραστική συνεργασία του με τη ΝΔ και να στηρίζει, άμεσα-έμμεσα, την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή και μάλιστα πολλές φορές με προκλητικότατο τρόπο - αποτελεί το μόνιμο δεκανίκι-στήριγμα της πολιτικής της.
Ας αναφερθούν μόνο μερικές περιπτώσεις που δείχνουν με χειροπιαστό τρόπο τη στήριξη της πολιτικής της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή εκ μέρους της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ:
1) Μόνιμα και σταθερά καθόλη τη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας αντί να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα που αυτή παίρνει και εφαρμόζει, η ηγεσία του «Κ»ΚΕ ασκεί κριτική στα κόμματα της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, καλλιεργώντας την απατηλή και λαθεμένη εντύπωση – αλλά πρώτα απ’ όλα αφήνει στο απυρόβλητο την κυβέρνηση Καραμανλή, ενεργεί προς όφελος της και αποτελεί το κύριο στήριγμα της πολιτικής της – ότι σήμερα έχουμε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ και επιπλέον ότι μπορούν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παίρνουν και να εφαρμόζουν μέτρα (λες και είναι κυβέρνηση): «μπαράζ αντιλαϊκής επίθεσης από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ», «ο Γ.Μαρίνος στάθηκε στην κλιμακούμενη επίθεση της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ»(«Ρ» 7.5.2005, σελ. 17), «ολομέτωπη επίθεση έχουν εξαπολύσει από κοινού πλουτοκρατία-κυβέρνηση-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ», («Ρ» 26/6/2005, σελ. 1), κλπ. κλπ. Και αργότερα: «το ΚΚΕ θα συνεχίσει με συνέπεια και αισιοδοξία την πάλη κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δήλωσε η Αλέκα Παπαρήγα» («Ρ» 24.10.2006, σελ.1), κλπ., κλπ.
Η γενική γραμμή της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στρέφει τα κύρια πυρά της ενάντια στην αντιπολίτευση αντί να τα στρέφει στην κυβέρνηση Καραμανλή, αντιδραστική τακτική που δεν είναι καθόλου νέα. Αυτή την αντιδραστική γραμμή–αστική τακτική οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες έχουν ευθέως δανειστεί απ’ τον αντιδραστικό αστό γερο-Παπανδρέου και την οποία η ηγεσία της ΕΔΑ και οι βουλευτές της υποχρεώθηκαν (στην περίοδο δράσης τους) επανειλημμένα να ξεσκεπάσουν, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Παπαδημητρίου που σε λόγο του στην Ελευσίνα «επέκρινε τον κ. Παπανδρέου, ότι στρέφει τα κύρια πυρά του κατά της ΕΔΑ, ενώ ξέχασε σχεδόν την ΕΡΕ» (από άρθρο της παλιάς «Αυγής» με τίτλο «Άρθρο Πιπινέλη υπέρ καθεστώτος τύπου Σαλαζαρ, ο Πιπινέλης ομολογεί ότι αποτελούν το κόμμα του φασισμού, καθεστώς Σαλαζάρ ονειρεύεται η ΕΡΕ», αναδημοσιευμένο στην «Αυγή» 30/1/2007, σελ. 15).
2) Στην περίπτωση της κατάργησης της ΑΡΓΙΑΣ της Πρωτομαγιάς το 2005 από την κυβέρνηση η στάση των ρεφορμιστών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ υπήρξε «δεξιότερη» όχι μόνο από τη στάση των ΠΑΣΚΕ(ΠΑΣΟΚ)-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜ.(ΣΥΝ) και των ρεφορμιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και από εκείνη των αντιδραστικών της κυβερνητικής ΔΑΚΕ (ΝΔ), η οποία, έστω και για να αποφύγει το πολιτικό κόστος, ζήτησε να μην καταργηθεί η ΑΡΓΙΑ: «με ανακοίνωσή της και η ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα, καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει σε απόφαση μεταφοράς της αργίας της Πρωτομαγιάς στις 11 του μήνα, όπως είχε γίνει στο παρελθόν» («Ρ» 6.5.2005, σελ. 18).
Πλήρη και απροκάλυπτη στήριξη στην αντιδραστική απόφαση της κυβέρνησης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ παρείχαν μόνο οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ που πρόβαλαν το ψευτοδίλημμα «ΑΡΓΙΑ ή ΑΠΕΡΓΙΑ», αγνοώντας προκλητικά ότι η πληρωμή της Πρωτομαγιάς ήταν κατάκτηση των εργαζομένων. Γι’ αυτό ο χουντο-φασίστας Α. Ανδρεουλάκος επικαλέστηκε επανειλημμένα δημόσια την επαίσχυντη αυτή θέση του σοσιαλδημοκρατικού ΚΚΕ: «όταν τα εργατικά κόμματα θεωρούν εργάσιμη την Πρωτομαγιά, εγώ θα διαφωνήσω;».
3) Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ δεν παρέλειψε να παίξει και το ρόλο του άθλιου δικηγορίσκου των ανεκπλήρωτων προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης. Στη συζήτηση για την Ανεργία, όπως και πολλές άλλες φορές, η σοσιαλδημοκράτισσα Α. Παπαρήγα, θεώρησε αναγκαίο να πάρει και πάλι υπό την προστασία της, και μάλιστα ευθύς εξαρχής, το σύμμαχό της Κ. Καραμανλή, αρχίζοντας ως εξής την ομιλία της: «κυρίες και κύριοι βουλευτές, κατά τη γνώμη μου ο Πρωθυπουργός ήταν σαφής και καθαρός. Πρώτα-πρώτα δεν υποσχέθηκε κατάργηση της ανεργίας. Υποσχέθηκε μια πολιτική που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας» («Ρ», 1/3/2006, σελ.6), τοποθέτηση που αποτελεί παραλλαγή της γνωστής θέσης της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ(’56) πως ο Καραμανλής εφαρμόζει με συνέπεια την πολιτική που διακήρυξε προεκλογικά και επανέλαβε για πολλοστή φορά η Παπαρήγα: «η ΝΔ ακολουθεί πιστά αυτή την πολιτική που επαγγέλθηκε» («Ρ», 1/3/2006, σελ.6). Και επομένως, κατά την Παπαρήγα, δεν εξαπάτησε το λαό για υφαρπαγή ψήφων, με σειρά ανεκπλήρωτες υποσχέσεις (Συμβασιούχοι, ΕΚΑΣ, συντάξεις αγροτών κλπ).
4) Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ αποσιώπησε συστηματικά τις βάρβαρες επιθέσεις της Αστυνομίας σε διαδηλωτές, φτάνοντας στο σημείο να εφαρμόζει τις εντολές της Αστυνομίας,σχετικά με τις διαδηλώσεις, εισπράττοντας δικαιολογημένα τους επαίνους των υπουργών της κυβέρνησης αλλά και των ΜΑΤατζήδων όπως π.χ. του Πρ.Παυλόπουλου: «υποδειγματική η διαδήλωση και μπράβο στο ΚΚΕ» («Ελ/τυπία» 19/3/2007, σελ. 9), αλλά και τα εύσημα των διαφόρων ΜΑΤατζήδων: « ο συνδικαλιστής Καραδήμας μίλησε για «δυο πορείες», αυτή των «ταραχοποιών» και την άλλη τη «συνεργάσιμη του ΚΚΕ» («Πριν» 11/3/2007, σελ. 13), κλπ.
5) Ο βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του «Κ»ΚΕ Α.Σκυλάκος, μ’ εντολή της ηγεσίας αντί να καταδικάσει τις επιθέσεις της Αστυνομίας δε δίστασε ως «άλλος Πολύδωρας» να δηλώσει: «υπάρχουν δυνάμεις, είτε είναι εντός του κοινοβουλίου είτε εκτός, οι οποίες δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα περιφρούρησης» («Αυγή» 16/3/2007, σελ. 5, «Πριν» 18/3/2007, σελ.5 κλπ.), υπονοώντας προφανώς το ΣΥΝ και τις εξωκοινοβουλευτικές Οργανώσεις, ενώ στο «Ριζοσπάστη» διαβάζομε: «σε δηλώσεις του, ο Αντ. Σκυλάκος ανέφερε πως οι κουκουλοφόροι αξιοποιούνται για τρομοκράτηση των διαδηλωτών, ενώ είπε πως υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες μέχρι στιγμής δεν θέλουν να περιφρουρηθούν οι πορείες» («Ρ»16/3/2007, σελ. 12).
Η «Αυγή» σχολιάζοντας τη δήλωση Σκυλάκου μίλησε για «περίεργη σύμπλευση ΚΚΕ με Πολύδωρα για τους «κουκουλοφόρους» εναντίον του ΣΥΝ» («Αυγή» 16/3/2007, σελ. 1), ενώ το «Πριν» έγραψε: «Ντουντούκα» της ΝΔ οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ» («Πριν» 18/3/2007 σελ. 5).
6) Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ στήριξε ευθέως την κυβέρνηση Καραμανλή στην περίπτωση των κινητοποιήσεων των φοιτητών-πανεπιστημιακών (Μάης-Ιούνης 2006) και έδωσε εντολή στην ΠΚΣ να συνεργαστεί-συμπαραταχθεί με τη ΔΑΠ (ΝΔ) για να εμποδιστούν οι καταλήψεις, πράγμα που ευτυχώς απέτυχε παταγωδώς. Τότε αφού η ΠΚΣ(«Κ»ΚΕ)-ΔΑΠ(ΝΔ) δεν μπόρεσαν να ματαιώσουν την έναρξη των καταλήψεων, η ΠΚΣ κατηγόρησε τις «δυνάμεις των ΠΑΣΠ-ΣΥΝ-ΕΑΑΚ που θεοποιούν τη μορφή της κατάληψης» («Ρ» 28/5/2006, σελ. 12) και ο «Οδηγητής» της σοσιαλδημοκρατικής «ΚΝΕ για να δικαιολογήσει την προδοσία τους ισχυρίζονταν ότι οι «καταλήψεις και οι απεργίες διαρκείας στην παρούσα φάση στέλνουν τους φοιτητές στα σπίτια τους» («Οδηγητής» , Ιούνης 2006, σελ. 6). Η προδοτική αυτή στάση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ οδήγησε σε κρίση τις «Κ»ΝΕ-ΠΚΣ και σε άρον-άρον εκπαραθύρωση του γραμματέα της «Κ»ΝΕ.
7) Στη Βουλή η Παπαρήγα αναλαμβάνει – ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή – να απαντήσει στην πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι η πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ «θα είναι ένα μεγάλο φιάσκο»: «βεβαίως, προβλέπεται από το κανονισμό της Βουλής, είναι δικαίωμα του κάθε κόμματος της αντιπολίτευσης, εφόσον έχει και τα τυπικά εφόδια, να ασκήσει και αυτή τη διαδικασία, αλλά θα είναι ένα μεγάλο φιάσκο» («Ρ» 3/2/2007 σελ. 8) – πιο ακραία και προκλητική στήριξη-υπεράσπιση της κυβέρνησης της ΝΔ δεν μπορούσε να υπάρξει – πολιτική τοποθέτηση που δικαιολογημένα απέσπασε τα ενθουσιώδη παρατεταμένα χειροκροτήματα των βουλευτών της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και τα ειρωνικά σχόλια του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ.
Η φιλοκυβερνητική αυτή τοποθέτηση επέτρεψε στον αρχηγό του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου να βγει απ’ τα αριστερά στο «Κ»ΚΕ, που απευθυνόμενος στην Παπαρήγα σημείωσε ότι «στην Ελλάδα δεν κυβερνά ο δικομματισμός, αλλά η ΝΔ και τις πολιτικές της τις πληρώνουν και τα μέλη του ΚΚΕ μαζί με όλους τους Έλληνες» για να καταλήξει σ’ άλλη παρέμβασή του: « κυρία Παπαρήγα, τιμούμε τους αγώνες σας, αλλά μην κάνετε τον αριστερό ψάλτη της Δεξιάς» («Ρ» 6/2/2007, σελ. 11).
8) Στην περίπτωση του μεγάλου σκανδάλου των «δομημένων Ομολόγων» καταλήστευσης των ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων η ηγεσία του «Κ»ΚΕ στήριξε και πάλι την κυβερνητική πολιτική με την άρνηση συγκρότησης εξεταστικής επιτροπής και την άρνηση της επιστροφής των τωρινών κλεμμένων στα ταμεία και αντ’ αυτού πρόβαλε, από «κοινού» με τον Πουπάκη της φιλοκυβερνητικής ΔΑΚΕ(ΝΔ), πρόταση «επιστροφής» των κλεμμένων απ’ το ΄50 δηλ. από την «εποχή του Καποδίστρια»(!!!): «Άσε ο Πουπάκης! Αυτός θα διεκδικήσει τα κλεμμένα από το 1950!!…», («Ρ» 11/5/2007, σελ.32) και η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, επαναλαμβάνοντας τη θέση κυβέρνησης-Πουπάκη, έκανε, όχι τυχαία, ακριβώς την ίδια πρόταση: «να ερευνηθεί από το 1950 η ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων», («Ρ» 16/6/2007, σελ.3) δηλ. στήριξε άμεσα την κυβερνητική λεηλασία των Ταμείων.
9) Στο μεγάλο έγκλημα των πυρκαγιών υποστήριξε την άποψη-μύθο περί «οργανωμένου σχεδίου εμπρησμών» πανελλαδικά («Ρ» 26/8/2007, σελ.1 και 6 και σελ.3: «οργανωμένο σχέδιο που απαιτεί λαϊκή κινητοποίηση»), για να στηρίξει τους εξόφθαλμα ψευδείς, ανυπόστατους, γελοίους και επικίνδυνους ισχυρισμούς της κυβέρνησης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ περί «ασύμμετρης απειλής» και να προσδώσει «κύρος» στις καραγκιοζοειδείς, a la Μπους (με στρατιωτικό αμπέχονο), εμφανίσεις Καραμανλή που έτρεχε αποβλακωμένος και πανικόβλητος με ελικόπτερο στην Ηλεία, αγναντεύοντας αποχαυνωμένος από μακριά τις δολοφονικές πυρκαγιές.
10) Η Παπαρήγα από το βήμα της Βουλής κάλεσε τους εργαζόμενους να μην συγκροτήσουν μόνο μέτωπο κατά των αντιλαϊκών-αντεργατικών κυβερνητικών μέτρων: «όχι το μέτωπο μόνο στη ΝΔ» («Ρ»2/10/2007, σελ11), κι’ αυτό παρά το γεγονός ότι η ΝΔ είναι κυβέρνηση και είναι προφανώς αυτή που παίρνει όλα τα αντεργατικά μέτρα και επιπλέον διαχειρίζεται – αποκλειστικά και μόνο αυτή σε κυβερνητικό επίπεδο (και την περασμένη 4ετία) – τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως παλιότερα τα διαχειρίζονταν οι κυβερνήσεις του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ.
11) Στην περίπτωση της απεργίας στη ΔΕΗ η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, σε πλήρη ευθυγράμμιση-συμπαράταξη με τις κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον των απεργών με στόχο το σπάσιμο της απεργίας, κατασυκοφάντησε κι’ αυτή (μ’ εντολή της κυβέρνησης) τους απεργούς παρουσιάζοντας τους ως «προνομιούχους», που τάχα «δε θέλουν το ΙΚΑ» χρησιμοποιώντας προς το σκοπό αυτό ένα πανό τους που έγραφε: «σας χαρίζομε το ΙΚΑ σας» και ότι ακόμα (7 Μάρτη): «σήμερα το πρωί τους άκουγα: εμείς δεν γινόμαστε ΙΚΑ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 14) και διαστρεβλώνοντας, με γκεμπελίστικο τρόπο, το σαφέστατο και πέρα για πέρα σωστό περιεχόμενο του συνθήματος που απευθύνονταν στους υπουργούς της κυβέρνησης, λέγοντάς τους: α) σας χαρίζομε το ΙΚΑ που εσείς χρεοκοπήσατε, β) η «ενοποίηση» που προτείνετε δεν λύνει το Ασφαλιστικό αλλά είναι ενοποίηση χρεοκοπίας και όλων των άλλων Ταμείων στο «πρότυπο» του ΙΚΑ, γ) θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την επιχειρούμενη λεηλασία των Ταμείων μας.
Οι συκοφαντίες αυτές σε βάρος των εργαζομένων της ΔΕΗ περί «προνομιούχων» που «δεν θέλουν το ΙΚΑ» ήταν οι γνώριμες συκοφαντίες της κυβέρνησης περί «ρετιρέ», κλπ., τις οποίες η Παπαρήγα επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους και ήταν επόμενο να προπαγανδιστούν, μέρες ολόκληρες, από τα ΜΜΕ.
Την ίδια μέρα έδωσε εντολή στους υποταχτικούς της δημοσιογραφίσκους του «Ριζοσπάστης» να επιτεθούν με τον πλέον χυδαίο τρόπο – μεσούσης μάλιστα της απεργίας – στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ που καθοδηγούσαν την απεργία αποκαλώντας τους «συνδικαλισταράδες» που «κάνουν αγώνα τώρα που θίγονται κάποιοι της ΔΕΗ!… είναι προκλητικοί οι συνδικαλισταράδες της ΔΕΗ» («Ρ» 8/3/2008, σελ. 32), ενώ ήταν πασίγνωστο ότι ο αγώνας δεν έγινε επειδή «κάποιοι της ΔΕΗ θίγονταν», όπως συκοφαντικά ισχυρίζονταν οι γκεμπελίσκοι του «Ριζοσπάστη», αλλά επειδή θίγονταν τα πολλά εκατομμύρια των εργαζομένων όλης της χώρας, μαζί τους και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και απειλούνταν άμεσα όλα εκείνα τα Ταμεία των εργαζομένων που έχουν πλεόνασμα, απειλούνταν με νέα καταστροφική επιδρομή των «γαλάζιων κουμπάρων» μαφιόζων, μετά απ’ την πρωτοφανή και μεγάλη τους λεηλασία απ’ τους μαφιόζους υπουργούς με τα «δομημένα Ομόλογα».
12) Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των φοιτητών καθηγητών οι σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ ήταν και πάλι, όπως και το 2006, κατά των ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ και κατά της ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο στο σύνολό του και επιπλέον μετέτρεψε τις «Κ»ΝΕ-ΠΚΣ σε μαχητική Καραμανλική εμπροσθοφυλακή ματαίωσης των ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ και σε φιλοκυβερνητικά γραφεία τύπου καθημερινής κατασυκοφάντησης της πάλης των φοιτητών ως «τυχοδιωκτικής» και «προβοκατόρικης»: «για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ότι οι τυχοδιωκτισμοί και οι προβοκάτσιες τον μόνο που ευνοούν είναι την κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς» («Ρ» 3/6/2008, σελ.17), εννοώντας ως «τυχοδιωκτισμό» και «προβοκάτσια» τη γραμμή των ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ και εκείνη της ΑΠΌΣΥΡΣΗΣ του νόμου-πλαίσιο στο σύνολό του.
Η προδοτική αυτή στάση του «Κ»ΚΕ απέσπασε, και μάλιστα δυο φορές, τα συγχαρητήρια της κυβέρνησης προς Παπαρήγα: 1. δήλωση Στυλιανίδη: «τιμώ την ξεκάθαρη τοποθέτησή σας και θεωρώ ότι είσθε από τις δυνάμεις της Αριστεράς που σέβονται το δημόσιο Πανεπιστήμιο, διότι και με τις πρόσφατες τοποθετήσεις σας δείξατε ότι αποδοκιμάζετε τη βία. Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να διαφωνείτε με το νόμο-πλαίσιο, αλλά σέβεστε τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών μέσα στο αυτόνομο εκπαιδευτικό ίδρυμα» («Ρ» 17/5/2008, σελ. 6), 2. δήλωση Καραμανλή: «είναι εμφανής η διαφοροποίηση του (σ.σ. εννοεί το «Κ»ΚΕ) από τα ακραία μικροσύνολα, που επιδιώκουν να καταλύσουν τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν κρύβεται, δεν μεταμορφώνεται, δεν δραπετεύει, όπως κάνουν άλλοι» («Αυγή 31/5/2008, σελ 4 και «Ρ» 31/5/2008, σελ. 6)
Αυτή η στάση στήριξης της κυβέρνηση Καραμανλή επέτρεψε εκ νέου στον Αλαβάνο να «βγει» απ’ τα αριστερά στους ομοϊδεάτες του της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ: «φάνηκε και από τη σημερινή σας απάντηση κι όπως είχε φανεί όλα τα χρόνια, σε πολιτικό επίπεδο υπάρχει μια μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοώ εντελώς το γεγονός ότι είχατε ακόμα και επαίνους προς το «Κ»ΚΕ, που μίλησε προηγουμένως, ενώ είχατε τις χειρότερες επιθέσεις και συκοφαντίες προς τον ΣΥΡΙΖΑ» («Αυγή» 31/5/2008, σελ.5).
13) Σ’ όλους τους εργατικούς αγώνες, οι ρεφορμιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στηρίζουν εμμέσως, πλην σαφώς, την κυβέρνηση (π.χ. απεργιακές κινητοποιήσεις Δασκάλων 2006, Καθηγητών, κλπ.) και επιπλέον έχουν μετατραπεί σε μόνιμο απεργοσπαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης Καραμανλή με τις ξεχωριστές απεργοσπαστικού χαρακτήρα συγκεντρώσεις, διασπώντας όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου και των αντιλαϊκών-αντεργατικών κυβερνητικών μέτρων.
Η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα μη μπορώντας να αποκρύψει την αμηχανία της προσπάθησε αρχικά να διασκεδάσει τις έντονες ανησυχίες του κόμματός της, καταφεύγοντας σε ανοησίες περί «κουραμπιέδων», «Κάρλα Μπρούνι», κλπ., όμως δεν φαίνεται ακόμα να προσγειώνεται στην πικρή για το κόμμα της υπαρκτή πραγματικότητα που διαμορφώθηκε και διατηρείται απ’ την αντιδραστική συνεργασία «Κ»ΚΕ-ΝΔ και απ’ την μόνιμη προδοτική γραμμή στήριξης της αντιλαϊκής-αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής, αφού συνεχίζει τη συνεργασία και προτιμά να χορεύει μαζί με τον Καραμανλή πότε στο ρυθμό της «Μαρίας της άσχημης» και πότε σ’ εκείνον της «Μαρίας με τα κίτρινα», κλπ. – ακριβώς όπως το απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου που αυτή τη στιγμή, σε κυβερνητικό επίπεδο, διαχειρίζεται η κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου