Η ντιρεκτίβα που υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 18 Ιουνίου, είναι μια ξεκάθαρη επίδειξη του ιμπεριαλιστικού και καταπιεστικού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία είναι πρωταθλητής της νεοφιλελεύθερης και αντιλαϊκής πολιτικής.
Η ντιρεκτίβα αυτή η οποία προβλέπει τη φυλάκιση από 6 ως 18 μήνες κάθε «παράνομου» μετανάστη, με άλλα λόγια, κάθε μετανάστη «χωρίς χαρτιά», είναι αντίθετη με όλες τη διεθνείς συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι ένα ρατσιστικό και ξενοφοβικό μέτρο που προωθεί τις διακρίσεις και στρέφεται ενάντια στους λαούς και ιδιαίτερα ενάντια στους λαούς της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας.
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όπως αυτές των Μπερλουσκόνι, Μέρκελ, Σαρκοζί, Θαπατέρο, κλπ., επιδεικνύουν πλήρη έλλειψη ιστορικής μνήμης γιατί ξεχνούν ότι οι Ευρωπαίοι αποίκησαν με βάρβαρο τρόπο την Αμερικανική ήπειρο, την Ινδία και ένα μεγάλο μέρος της Ασίας, ξεχνούν ότι κατά τη διάρκεια του 18ου , 19ου και 20ου αιώνα εκατομμύρια Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Σουηδοί, Πορτογάλοι, με άλλα λόγια, άνθρωποι από όλη την Ευρώπη αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ένα τόπο να εργαστούν, μια κάποια ασφάλεια που τους την είχαν στερήσει στη χώρα τους λόγω των τοπικών και εμφύλιων πολέμων (ας θυμηθούμε τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο μεταξύ του 1936 και του 1939).
Ήταν ευπρόσδεκτοι παντού. Η ενσωμάτωση τους σε αυτές τις χώρες είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Η Ευρώπη αρνείται το ίδιο δικαίωμα στους λαούς της Αμερικής οι οποίοι γενναιόδωρα δέχτηκαν τους Ευρωπαίους μετανάστες.
Οι Αφρικανοί καταληστεύτηκαν, σφαγιάστηκαν, η ντόπια οικονομία καταστράφηκε, μετατράπηκαν σε δούλους από τους Ευρωπαίους καπιταλιστές (της Μεγάλης Βρετανίας, Βελγίου, Γερμανίας, Γαλλίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας) και σήμερα, αφού τους βύθισαν στην ανέχεια και στον ενδημικό λιμό, τους απαγορεύεται να εργάζονται στην Ευρώπη. Οι μετανάστες ρισκάρουν τη ζωή τους με βάρκες και σαπιοκάραβα στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο, τα στενά του Γιβραλτάρ ή τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Σήμερα, ο νεοφιλελευθερισμός και η διείσδυση στρατιωτικών και οικονομικών δυνάμεων συνεχίζουν τη λεηλασία και την καταστροφή της Αφρικανικής ηπείρου, συντηρούν στην εξουσία τις αντιδραστικές και αιμοδιψείς κυβερνήσεις και τις υποστηρίζουν ενάντια στους λαούς, όπως στην περίπτωση του αυτοκράτορα της Τυνησίας Μπεν Αλί ή του σατράπη του Μαρόκο που καταπιέζει το λαό του και το λαό της Σαχάρας.
Το 1948, υπογράφτηκε η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην οποία αναφέρεται (άρθρο 13): «Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους». Στους μετανάστες, επειδή ακριβώς η κατάσταση τους είναι τέτοια που τους κάνει ανθρώπους χωρίς καμιά προστασία, πρέπει να τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα που απορρέει από αυτό το άρθρο. Εκτός αν τα ανθρώπινα δικαιώματα αναγνωρίζονται μόνο για τις πλούσιες χώρες, για τους αποικιοκράτες και τους ιμπεριαλιστές.
Ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε το περιεχόμενο αυτής της κακόφημης απόφασης της ΕΕ, έγραψε μια θαρραλέα και εύστοχη επιστολή η οποία υποστηρίχτηκε από ένα μεγάλο αριθμό σημαντικών ηγετών της Λατινικής Αμερικής, όπως οι Κορέα, Τσάβες και άλλοι. Ο Μοράλες δήλωσε: «οι μετανάστες δεν ευθύνονται για τα προβλήματα κοινωνικής συνοχής που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Τα προβλήματα αυτά είναι αποτέλεσμα του μοντέλου ανάπτυξης που επιβάλλουν οι χώρες του Βορρά το οποίο καταστρέφει τον πλανήτη και αποσυνθέτουν τις ανθρώπινες κοινωνίες.»
Αν και αμφιβάλουμε ότι είναι ικανοί να το πράξουν, λόγω των καπιταλιστικών συμφερόντων τους και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, απαιτούμε από την ΕΕ να επεξεργαστεί μια πολιτική που θα σέβεται τους μετανάστες, τα δικαιώματα τους, που δε θα τους στιγματίζει, που δε θα τους περιθωριοποιεί. Όπως αναφέρει και ο πρόεδρος Μοράλες, έφτασε η ώρα για τα Ευρωπαϊκά κράτη να ξεπληρώσουν «μια για πάντα, όλα τα τεράστια ιστορικά, οικονομικά και οικολογικά χρέη των Ευρωπαϊκών χωρών προς τον Τρίτο Κόσμο (…) Δε μπορείτε να αποτύχετε σήμερα στην «μεταναστευτική πολιτική» όπως αποτύχατε με το λεγόμενο «εκπολιτισμό» την εποχή των αποικιών…».
Οι εργάτες της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου πρέπει να ενωθούν προκειμένου να βάλουν ένα τέλος στην εγκληματική πολιτική των διακρίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι παρόμοια της πολιτικής του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των άλλων ιμπεριαλιστών σε όλο τον κόσμο. Το σύνθημα που φώναζαν τις τελευταίες μέρες οι Γάλλοι εργάτες και οι μετανάστες αδερφοί τους στους δρόμους του Παρισιού πρέπει να ηχήσει με δύναμη σε όλες τις χώρες όπου διαμένουν εργάτες από άλλες χώρες και ηπείρους. Είναι ένα σύνθημα αλληλεγγύης, αδελφοσύνης, αντίστασης απέναντι στους εκμεταλλευτικούς μηχανισμούς του καπιταλισμού.
«Δουλεύουν εδώ, ζουν εδώ, μένουν εδώ!»
Ιούνιος 2008
Λατινική Αμερική και Καραϊβική
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας– PCR
Κομμουνιστικό Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα Ισημερινού – PCMLE
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικό (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) – PCM(ML)
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας της Δομινικανής Δημοκρατίας – PCT
Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής - Προλεταριακή Δράση
Κομμουνιστικό Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα Βενεζουέλας
Ομάδα Avanzar Group της Αργεντινής
Κομμουνιστικό Ρεύμα Gustavo Machado της Βενεζουέλας – CCGM
Ευρώπη
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας – APK
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) – PCE(ML)
Κομμουνιστική Νεολαία Ισπανίας (Μαρξιστική-Λενινιστική)
Προλεταριακή Ένωση (Ισπανία)
Πλατφόρμα Πλιτών για την Δημοκρατία (Ισπανία)
Εκδόσεις 17 Οκτώβρη October 17 Publications (Ισπανία)
Republican Associations of Coslada (Ισπανία)
SODEPAZ (Ισπανία)
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας – PCOF
Ομάδα «Τσε Γκεβάρα» (Γαλλία)
Κολεκτίβα των Κομμουνιστικών Κύκλων: Κύκλος Henri Barbusse, Communist Coordination 59/62, Κομμουνιστικός Κύκλος της Alsace, Κομμουνιστικός Κύκλος της περιοχής του Παρισιού
Ένωση Κομμουνιστών Επαναστατών Γαλλίας
Εκδόσεις Democrite
Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Συντακτική Επιτροπή του "Γη και Ελευθερία" (Ιταλία)
Μαρξιστική Λενινιστική Οργάνωση «Επανάσταση» Νορβηγίας
Κομμουνιστική Πλατφόρμα (Μαρξιστική-Λενινιστική) (Νορβηγία)– KPml
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας – TDKP
Οργάνωση για την δημιουργία ενός Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών της Γερμανίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (Roter Morgen) – KPD
Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) (Roter Stern) – KPD(ML)
Μαρξιστικό-Λενιστικό Κόμμα Γερμανίας – MLPD
Ομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων της Ρωσίας «Υπεράσπιση της Δουλειάς» (Ρωσία)
Εργατική νεολαιίστικη οργάνωση «Κόκκινη Κομμούνα» (Χάρκοβ, Ουκρανία)
Μαρξιστική Οργάνωση των εργατών “Orion” (Λετονία)
“Proletarskaya gazeta” (Λένινγκραντ Ρωσία)
Οι Κομμουνιστές (Ελβετία, Γενεύη)
Αφρική
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Άνω Βόλτας – PCRV
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού – PCRCI
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατων της Τυνησίας – PCOT
Δημοκρατικό Κόμμα Εργασίας (Τυνησία) – PDT
Κομμουνιστικό Κόμμα Μπενίν– PCB
Πολιτιστική Επιτροπή για την Δημοκρατία στο Μπενίν – CCDB
Κολλεκτίβα αγωνιστών του Μαρόκο για την Μετανάστευση, της δράση και την πάλη
Fernent – Παναφρικανικό Κίνημα Εργατών της Σενεγάλης
Sanfin, το Σύννεφο του Μαλί
Δημοκρατικό Μέτωπο των Κομόρες
Κολλεκτίβα Συνδέσμων και Φίλων των Κομόρες – CAAC
Ασία και Μέση Ανατολή
Κόμμα Εργασίας Ιράν - Toufan
Επαναστατική Δημοκρατία Ινδίας
New Trade Union Initiative (Ινδία)
Εργατικό Μέτωπο Πακιστάν (Mazdur Mahaaz)
Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν (Mazdoor Kissan)
Σοσιαλιστικό Κόμμα της Μαλαισίας – PSM
Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου