Οι τροτσκιστικές επιθέσεις του δεξιού οπορτουνιστή γερμανού WOLFGANG EGGERS στη μαρξιστική γραμμή των KOMINTERN-7ου Συνεδρίου και στο GEORGI DIMITROW

Οι τροτσκιστικές επιθέσεις του δεξιού οπορτουνιστή γερμανού WOLFGANG EGGERS στη μαρξιστική γραμμή των KOMINTERN-7^ου Συνεδρίου και στο GEORGI DIMITROW: ΟΛΟΜΕΤΩΠΕΣ επιθέσεις στον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ και στο διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα της Γ΄ΚΔ

Επαναπροβολή των παλιών αντιμαρξιστικών μα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΩΝ επιθέσεων του μενσεβίκου ΤΡΟΤΣΚΙ

Πέρα απ’ τις αντεπαναστατικές φλυαρίες-σαπουνόφουσκες περί «παγκόσμιας επανάστασης», «παγκόσμιου σοσιαλισμού», κλπ. a la ΤΡΟΤΣΚΙ είναι απαραίτητο να γίνουν μια σειρά παρατηρήσεις στο χαμηλότατου επιπέδου αντιμαρξιστικό αρθρίδιο-λίβελο του γερμανού τροτσκιστή-χρουστσοφικού σοσιαλδημοκράτη (καταδεικνύεται στη συνέχεια) WOLFGANG EGGERS με τίτλο: «80. Jahrestag des Verrats des VII Weltkongresses der Komintern», (24. Juli 2015, σελ. 1-12) (=80^η επέτειος της προδοσίας του VII Συνεδρίου της Komintern) που, για «θαυμάστε»(!) τον, καταλήγει πριν το τέλος του αισχρού λιβελογραφήματος: «Ζήτω η Komintern του Λένιν και του Στάλιν! Κάτω η προδοσία του VII Συνεδρίου και ο προδότης Dimitrov!»:

1. Σημειώνεται καταρχήν η αντιμαρξιστική ιδεαλιστική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων (χωρίς να είναι απαραίτητη ευρύτερη αναφορά), και ΕΠΙΠΛΕΟΝ: πως ακόμα και μια πολύ γρήγορη πεταχτή ματιά στο αντιμαρξιστικό λιβελογράφημα επιτρέπει στον κάθε ενδιαφερόμενο αγωνιστή να διαπιστώσει πολύ εύκολα ότι ο αντισταλινικός EGGERS λεηλατεί κυριολεκτικά τις αντικομμουνιστικές μα πρωτίστως φιλο-Χιτλερικές απόψεις των ΤΡΟΤΣΚΙ-BORKENAU – με την προϋπόθεση βέβαια ότι γνωρίζει, έστω και περιορισμένα τη βασική αντιδραστική βιβλιογραφία σχετικά με τις συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια στην επαναστατική μαρξιστική γραμμή του 7^ου Συνεδρίου της ΚΔ και τα στελέχη της (DIMITROW, GOTTWALD, κλπ.). Στην πραγματικότητα ο EGGERS αναμασά, υιοθετεί και αναπαράγει τις αντιμαρξιστικές απόψεις του μενσεβίκου ΤΡΟΤΣΚΙ (στα διάφορα άρθρα του) αλλά και εκείνες του «ταλαντούχου» διαστρεβλωτή λασπολόγου της δράσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αυστρο-γερμανού FRANZ BORKENAU, γνωστού αποστάτη (διαγράφτηκε απ’ το ΚΚΓ το 1929 για τροτσκιστικές απόψεις) και μετέπειτα φανατικού και λυσσασμένου αντικομμουνιστή (διάφορα έργα του και κυρίως: «Der Europäische Kommunismus», A. Francke AG Verlag, Bern 1952 και Leo Lehnen Verlag GMBH, München 1952).

2. Η τροτσκιστική επίθεση του EGGERS στη μαρξιστική γραμμή των KOMINTERN-7^ου Συνεδρίου συνιστά καταφανέστατα πλήρη εγκατάλειψη και ΠΡΟΔΟΣΙΑ του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. του Λενινισμού-Σταλινισμού και του επαναστατικού Κομμουνιστικού κινήματος της Γ΄ΚΔ και ΕΠΙΠΛΕΟΝ πέρασμα σε αστικές ρεφορμιστικές θέσεις του τροτσκισμού-χρουστσοφισμού (ανοιχτά-συγκαλυμμένα), ακόμα και εγκατάλειψη της Αντιφασιστικής στάσης αφού,

3. με ΔΕΔΟΜΕΝΗ τη διαμόρφωση και ΥΠΑΡΞΗ – μ’ απαρχή τη στρατιωτική επίθεση της Χιτλερικής Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση και καθόλη τη διάρκεια του β’ Παγκόσμιου Αντιφασιστικού πολέμου – των ΔΥΟ διαμετρικά αντίθετων ΕΧΘΡΙΚΩΝ γιγαντιαίων πολιτικο-στρατιωτικών στρατοπέδων: α. Αντιφασιστικού στρατοπέδου Σοβιετικής Ένωσης–ένοπλου αντιφασιστικού-κομμουνιστικού κινήματος στις διάφορες χώρες, σε θανάσιμη ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ, με β. το στρατόπεδο του υπεραντιδραστικού επιθετικού ιμπεριαλιστικού πολιτικο-στρατιωτικού Άξονα: ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, η τροτσκιστική επίθεση του προδότη EGGERS και των όποιων άλλων EGGERS ενάντια σε ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-7^ο Συνέδριο είναι προφανές πως ΔΕΝ είναι απλά και ΜΟΝΟ αστικού ρεφορμιστικού χαρακτήρα αλλά είναι ΕΠΙΠΛΕΟΝ, και πρωτίστως μια φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ επίθεση, επειδή ΑΚΡΙΒΩΣ στα χρόνια του β΄Παγκόσμιου Πολέμου, όπως καταδείχτηκε αλλού («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 436 Ιούλη-Αυγούστου 2017), αυτές οι επιθέσεις βρέθηκαν (αντικειμενικά-υποκειμενικά) ευθέως και ΑΜΕΣΑ στην υπηρεσία του ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΥ Ναζι-φασισμού.

4. Οι ισχυρισμοί του EGGERS ότι «το 7^ο Συνέδριο άνοιξε διάπλατα το δρόμο στο Σοσιαλδημοκρατισμό» (σελ. 3, σημείο 1) και η δήθεν «αντικατάσταση» στο 7^ο Συνέδριο του μαρξισμού απ’ το «Σοσιαλδημοκρατισμό» αποτελούν χονδροειδέστατα ΨΕΥΔΗ με αποκλειστικό στόχο την κατασυκοφάντηση της μαρξιστικής γραμμής αυτού του Συνεδρίου, αφού κάτι τέτοιο δεν απαντάται πουθενά και σε κανένα σημείο της «Εισήγησης» του DIMITROW, μα ΑΝΤΙΘΕΤΑ σ’ αυτή ασκείται σαφής και οξεία κριτική τόσο στην αστική σοσιαλδημοκρατική¹⁾ ιδεολογία γενικά (όσο και στον «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο»), ενώ και στην «Πολιτική Απόφαση» (20. August 1935, σημείο 5) επαναλαμβάνεται εκ νέου η κριτική, και επιπλέον υπογραμμίζεται σαφέστατα²⁾ η αναγκαιότητα έ ν τ α σ η ς της πάλης σ’ αυτό το προδοτικό ρεφορμιστικό ρεύμα (=παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας) («Όσο πιο ισχυρή θα είναι η πάλη μας …», σημείωση 2 προς το τέλος).

5. Το «άνοιγμα του δρόμου» και το πέρασμα στο «Σοσιαλδημοκρατισμό» στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ΔΕΝ έγινε στο 7^ο Συνέδριο της Γ’ ΚΔ, όπως ψευδέστατα ισχυρίζεται ο EGGERS (σελ. 3, σημείο 1) – έγινε αμέσως ΜΕΤΑ το θάνατο-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ (Μάρτης 1953) και επικυρώθηκε αργότερα ανοιχτά πλέον στο 20^ο σοσιαλδημοκρατικό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το Φλεβάρη του 1956 («ειρηνικός κοινοβουλευτικός δρόμος», διατήρηση της αστικής κρατικής μηχανής, κλπ. σελ. 41-42).

6. Η ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση και η κατάληψη της εξουσίας απ’ τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες έγινε με βίαιο φασιστικό πραξικόπημα καθοδηγημένο και οργανωμένο απ’ την αστική σοσιαλδημοκρατική ηγετική ομάδα των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΣΕ μετά το θάνατο-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του ΣΤΑΛΙΝ (1953), που εγκαινίασε αμέσως το αντεπαναστατικό οπισθοδρομικό προτσές της σταδιακής παλινόρθωσης του καπιταλισμού που ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

7. Ούτε το 7^ο Συνέδριο «άνοιξε το δρόμο» στη διάλυση της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ, ένας άλλος ψευδέστατος ισχυρισμός που παρουσιάζει έτσι την επαναστατική περίοδο του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ ως «ΠΡΟΔΡΟΜΟ»(!) της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας. Η ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΣΗ της Γ΄ΚΔ (1943) έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμουνιστικών κομμάτων των χωρών αλλά και τη σύμφωνη γνώμη του μεγάλου καθοδηγητή της ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ (βλέπε γι’ αυτό το ζήτημα, συνέντευξη του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ: «Ο μεγάλος πόλεμος για την Πατρίδα», σελ. 76-77, εκδ. «Τα νέα βιβλία», Αθήνα 1946 & «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» αρ. φυλ. 285, 1-15/11/2008).

8. Επίσης, ο ισχυρισμός ότι το 7^ο Συνέδριο αποτελεί ΤΑΧΑ «άρνηση της Προλεταριακής Επανάστασης και αντ’ αυτού συμμαχία με την μπουρζουαζία… ήταν η χειρότερη προδοσία στην ιστορία της Komintern του Λένιν και του Στάλιν»(σελ. 3, σημείο 1) – κι αυτός ο συκοφαντικός ισχυρισμός ΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ από τη μετατροπή, μετά το 1945, μιας σειράς χωρών σε ΛΑΪΚΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ (Αλβανία, Βουλγαρία, κλπ.), κι’ αυτό εξαιτίας ΑΚΡΙΒΩΣ της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της μαρξιστικής γραμμής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-7^ου Συνεδρίου (1935).

9. Ο W. EGGERS, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι το 7^ο Συνέδριο της ΚΔ (1935), αφορά ΑΜΕΣΑ στα ζητήματα ΦΑΣΙΣΜΟΥ και ΠΟΛΕΜΟΥ, στην επίθεσή του σ' αυτό το συνέδριο αποσιωπά σκόπιμα και ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ να αναφερθεί στο χαρακτήρα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Όμως αν κρίνει κανείς απ’ την φιλο-Χιτλερική τροτσκιστική επίθεσή του σ’ αυτό (δηλ. «ΠΡΟΔΟΣΙΑ VII Συνεδρίου»), τότε απ’ αυτή ΑΚΡΙΒΩΣ τη θέση συμπεραίνεται αβίαστα ότι ΔΕΝ θεωρεί τον ΠΟΛΕΜΟ αντιφασιστικό-απελευθερωτικό, αλλά – σε πλήρη ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ με τον κλασικό του μαρξισμού, καθοδηγητή της Γ' ΚΔ Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ και ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα– «ιμπεριαλιστικό»(!) και απ' τις ΔΥΟ πλευρές δηλ. ΚΑΙ από την πλευρά της Σοσιαλιστικής-Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης όπως όλοι οι τροτσκιστές-τροτσκίζοντες (μαζί και η σοσιαλδημοκρατική χρουστσο-τροτσκιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ), με τον ENVER HOHXA να σημειώνει εκ νέου και για πολλοστή φορά πολύ αργότερα (3 Νοέμβρη 1977) ορθότατα: «ο ΙΙ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε ως ληστρικός πόλεμος, που όμως με την είσοδο της Σοβιετικής Ένωσης σ’ αυτόν, μετατράπηκε σ’ έναν απελευθερωτικό πόλεμο» (ENVER HOXHA: «Bertachtungen über China», Bd. II 1973-1977 Aus dem politischen Tagebuch, σελ. 697, TIRANA 1979, και στα γαλλικά, σελ. 714-715) (για χαρακτήρα β΄παγκοσμίου πολέμου βλέπε: Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ: ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΕΙΣ ΜΟΥ, σελ. 9-10, εκδ. «ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ» Α.Ε. ΑΘΗΝΑ, 1946).

10. Η ανοιχτή απόρριψη εκ μέρους του δεξιού οπορτουνιστή EGGERS του μαρξιστικού ορισμού του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που είχε παρουσιάσει ο DIMITROW στο 7^ο Συνέδριο (1935), επαναλαμβάνοντας τον ορισμό της 13^ης Ολομέλειας της Εκτελεστικής Επιτροπής (ΕΕ) της ΚΔ (Νοέμβρης 1933): «είναι η ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου» (GEORGI DIMITROW: «Arbeiterklasse gegen Faschismus», σελ. 6, Prometheus Verlag Straßburg 1935) – σε σαφέστατη ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ σ’ εκείνον της Σοσιαλδημοκρατίας – ορισμό του DIMITROW που ο αντιμαρξιστής EGGERS παρουσιάζει ως δήθεν «ασυμβίβαστο με το μαρξισμό» (!), σημαίνει οπωσδήποτε υιοθέτηση διαφόρων άλλων αντιμαρξιστικών αστικών ορισμών του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που σκόπιμα αποφεύγει να κατονομάσει.

11. Η ΔΕΞΙΑ τροτσκιστική επίθεση του EGGERS ενάντια στη μαρξιστική γραμμή του 7^ου Συνεδρίου της KOMINTERN και το DIMITROW αποτελεί ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ επίθεση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και τον τότε μεγάλο καθοδηγητή του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, γιατί κατά πρώτο, ο ΣΤΑΛΙΝ καθοδηγούσε, μετά το θάνατο του ΛΕΝΙΝ, την KOMINTERN και κατά δεύτερο, η γενική συνολική επαναστατική γραμμή εκείνης της περιόδου ήταν ΜΙΑ και ΕΝΙΑΙΑ, μα και δεσμευτική για ΟΛΑ τα επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα μέλη της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς.

12. Ο αναπόδεικτος και ολωσδιόλου ατεκμηρίωτος χαρακτηρισμός του DIMITROW ως «δεξιού»(!), προσθέτοντας μάλιστα επιπλέον και τη χυδαιότατη λάσπη «προδότης»(!), δείχνει το μέγεθος της τροτσκιστικής αθλιότητας και το απύθμενο θράσος ενός άκαπνου προδότη σε βάρος του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη και ήρωα της Δίκης της Λειψίας GEORGI DIMITROW. Ο προβοκάτορας EGGERS δε διστάζει όχι μόνο να αντιγράψει τα περί δήθεν «δεξιού DIMITROW» του λυσσασμένου αντικομμουνιστή FRANZ BORKENAU δηλ. πως ΤΑΧΑ «είχε σταθεί πάντα στη δεξιά πτέρυγα του κινήματος» (F. BORKENAU: «Der Europäische Kommunismus», σελ. 212, 1952), αφού πρώτα τον διασύρει ως «ein ungewöhnlich engstirniger und beschränkter Parteibürokrat» (=ασυνήθιστο στενοκέφαλο και περιορισμένης αντίληψης κομματικό γραφειοκράτη), αλλά πηγαίνει ακόμα παραπέρα απ’ το Δάσκαλό του και τον ξεπερνάει κατά πολύ. Αν ο φασίστας BORKENAU περιορίζεται μόνο και επιχειρεί ανεπιτυχώς να υποβιβάσει την ηρωϊκή μαχητική αντιφασιστική πάλη-στάση του DIMITROW στη Δίκη της Λειψίας, μιλώντας για «φθηνό ηρωϊσμό» με τον ανόητο ισχυρισμό πως τάχα «η Ρωσία είχε εξασφαλίσει από πριν να τον απελευθερώσει» (στο ίδιο σελ. 212), ο σοσιαλδημοκράτης EGGERS φτάνει στο τρισάθλιο σημείο να γράψει ότι τον άφησαν ελεύθερο με «αντάλλαγμα»(!): «Die deutschen Faschisten ließen Dimitrov (wohl nicht ohne Gegenleistung!) wieder laufen (σελ.6) (=Οι γερμανοί φασίστες άφησαν το Dimitrov ελεύθερο (και μάλιστα με αντάλλαγμα!)».

Όμως προδότης, προφανώς, ΔΕΝ είναι ο GEORGI DIMITROW αλλά ο τροτσκιστής-χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης W.EGGERS που εγκατέλειψε και πρόδωσε την επαναστατική μαρξιστική γραμμή της Γ΄ΚΔ – αν ήταν ποτέ μ' αυτή – για να περάσει μ’ αυτή του την επίθεση σε φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ θέσεις-απόψεις (όπως προαναφέρθηκε) και υπονομευτικές προδοτικές ενέργειες για τις οποίες, κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων 1941-1945, θα συλλαμβάνονταν απ’ τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό και το ένοπλο Αντιφασιστικό-Κομμουνιστικό κίνημα της ΚΔ, θα καταδικάζονταν ως φιλο-χιτλερικός προδότης και θα οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα (ενέργειες στα πλαίσια της συμμαχίας-συνεργασίας του ΤΡΟΤΣΚΙ-τροτσκιστών – όπως ορθότατα διαπίστωνε το Προεδρείο της ΕΕ της ΚΔ το 1937 που είχαν μετατραπεί πλέον σε «πράκτορες του Φασισμού» (HERMANN WEBER: Die Kommunistische Internationale, σελ. 305-307, Verlag Dietz, Hannover 1966) – με το «Γερμανικό φασισμό και τον Ιαπωνικό μιλιταρισμό» (1937) για τη συντριβή της Σοβιετικής Εξουσίας με «τις ξιφολόγχες του Hitler και του Mikado» και την «παλινόρθωση του καπιταλισμού» στη Σοβιετική Ένωση (KLEMENT GOTTWALD: «Ausgewählte Reden und Aufsätze», σελ. 222, Dietz Verlag, Berlin-DDR 1955).

13. Το σημαντικότερο και ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΤΕΡΟ σημείο στο 12σέλιδο ασυνάρτητο λιβελογράφημά του (σελ. 8, σημείο 11) είναι ότι ο W. EGGERS αυτοπαγιδευμένος και «μεθυσμένος» από την ευφορία του κλίματος των συκοφαντικών του αντι-Komintern επιθέσεων αποκαλύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ του ιδεολογικο-πολιτικό πρόσωπο: ως ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας (Bernstein, Kautsky, κ.α.), επειδή: ΑΝΤΙ να αποδώσει την αντιμαρξιστική θεωρία του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού περάσματος στο σοσιαλισμό» του 20^ου χρουστσοφικού Συνέδριου του ΚΚΣΕ(Φλεβάρης 1956) στην παλιά προδοτική σοσιαλδημοκρατία, την ΑΠΟΔΙΔΕΙ «ευφυέστατα» στην KOMINTERN-7^οΣυνέδριο (1935), όταν γράφει: «η ρεβιζιονιστική γραμμή της Κομιντέρν, η θεωρία του ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό, ανακηρύχθηκε αργότερα από τον Χρουστσόφ σε επίσημη κρατική θεωρία». (σελ. 8, σημείο 11).

Κι αυτός ο ψευδέστατος ισχυρισμός προβάλλεται όταν μάλιστα είναι πασίγνωστο:

πρώτο, ότι στην «Εισήγηση» του DIMITROW ΔΕ γίνεται πουθενά λόγος για «ειρηνικό δρόμο»-«ειρηνικό κοινοβουλευτικό πέρασμα στο σοσιαλισμό», αλλά εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ ασκείται κριτική σ’ αυτή την αντιμαρξιστική άποψη απ’ το DIMITROW³⁾, δεύτερο, όταν είναι γνωστό, ότι οι ΕΝΟΠΛΟΙ ΑΓΩΝΕΣ του Προλεταριάτου και των λαών (μετά το 1935) απ’ την Ισπανία (διεθνείς Ταξιαρχίες, κλπ.) ως την Κίνα, κλπ. αναπτύχθηκαν και διεξάχθηκαν απ’ τα επαναστατικά κομμουνιστική κόμματα της Γ’ ΚΔ και προφανώς στη βάση της μαρξιστικής γραμμής του 7^ου Συνεδρίου (1935), τρίτο, ακόμα χειρότερα, όταν «γνωρίζουν ακόμα και οι πέτρες» σ’ όλες τις χώρες του Πλανήτη, ότι το επαναστατικό κομμουνιστικό και αντιφασιστικό κίνημα της μαρξιστικής γραμμής του 7^ου Συνεδρίου της Komintern διεξήγαγαν έναν σχεδόν 6χρονο ΕΝΟΠΛΟ ΑΓΩΝΑ (1940-1945), δίπλα και μαζί με τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό, υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, ενάντια στο χιτλερο-φασιστικό γερμανικό στρατό και το ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ Άξονα ως το τέλος του πρώτου δεκαήμερου του Μάη του 1945.

14. Ο τροτσκιστής-χρουστσοφικός EGGERS στη ίδια σελίδα (σελ. 8 , σημείο 12) κάνει σημαία του και επαναλαμβάνει ενάντια στην Γ΄ ΚΔ τις γνωστές ψευτιές των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών περί «διοικητικών δρόμων»-μεθόδων-μέτρων(!) που «εμπόδιζαν», δήθεν, την «ανοιχτή αντιπαράθεση» (σελ.8) και στη συνέχεια αργότερα σκόπιμα παρουσιάζει την επαναστατική μαρξιστική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ ως «πρόδρομο» των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών (όπως κάνει και η σημερινή ηγεσία του αστικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ), προφανώς για να στηριχθεί έμμεσα και να δικαιολογηθεί-συγκαλυφθεί η χρουστσοφική προδοσία, κάτι που φαίνεται καθαρά και από την προαναφερόμενη περίπτωση του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου».

15. Ο αντισταλινικός-αντιχοτζικός προδότης προβοκάτορας EGGERS παρουσιάζει τους ΣΤΑΛΙΝ-ΧΟΤΖΑ ως τους «μεγάλους αφελείς»(!) που ΤΑΧΑ «δεν πήραν είδηση»(!) την υποτιθέμενη «προδοσία»(!) του 7^ου Συνεδρίου-KOMINTERN και εκείνη του DIMITROW, ο μεν πρώτος για σχεδόν μια ολόκληρη 20ετία (1935-1953), ο δε δεύτερος – πιστός και συνεπής μαθητής του ΣΤΑΛΙΝ και του GEORGI DIMITROW στα ζητήματα της «Προλεταριακής Επανάστασης», της πάλης «ενάντια στους φασίστες κατακτητές» και για το «Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό» – για μια σχεδόν ολόκληρη 35ετία (1943-1985), ενώ ταυτόχρονα οι διάφοροι προδότες τροτσκιστές EGGERS τους χρησιμοποιούν ως επωνυμία της «νέας» στα «χαρτιά» «Komintern (SH)», σημειώνοντας έτσι τη «ΜΟΝΑΔΙΚΗ ιστορική σχιζοφρενική πολιτική «πρωτοτυπία» όλων των εποχών» (βλέπε: «ΣΧΟΛΙΟ 2^Ο – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ», «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» αρ. φυλ. 435, 1-30 Ιούνη 2017).

Αλήθεια, εκτός από τους ΣΤΑΛΙΝ-ΧΟΤΖΑ, ούτε τα άλλα ηγετικά στελέχη της ΚΔ όπως οι K.GOTWALD, B.BIERUT, M.RAKOSI, Ν.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ – που αντιτάχθηκαν στο προδοτικό ρεύμα του χρουτσοφικού ρεβιζιονισμού, το καταπολέμησαν και τελικά εξοντώθηκαν από τους ηγέτες του – δεν «πήραν είδηση»(!) τη ΔΗΘΕΝ «προδοσία»(!) του DIMITROW; Όσον αφορά την παραπλανητική περιφορά απ' τους διάφορους τροτσκιστές EGGERS στο διαδίκτυο φωτογραφιών ENVER HOXHA-ERNST AUST αλλά και συμβόλων του KPD M/L, αυτές δε μπορούν να αποκρύψουν ούτε τις ρεφορμιστικές αστικές, μα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ φιλo-Xιτλερικού χαρακτήρα επιθέσεις σε ΚΔ-7^ο Συνέδριο και επιπλέον: α. ούτε μπορεί να αποσιωπηθεί ότι οι Ε.HOXHA-E.AUST ήταν πάντα συνεπείς και μαχητικοί υπερασπιστές της μαρξιστικής γραμμής των ΚΔ-7^ου Συνεδρίου, β. ούτε μπορεί να σβηστεί από την ιστορία η μεγάλη καταστροφική ζημιά-διάλυση του KPD M/L από τους τροτσκιστές. Απ' τις καταφανέστατα ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΕΣ τροτσκιστικές αστικές απόψεις μα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ γοητεύεται και το γνωστό μας πια μοναχικό δίδυμο που εκδιώχθηκε παλιότερα από μια νεολαιίστικη τριάδα της «Κίνησης» της τωρινής προβοκατόρικης αλητοχαφιεδο-ασφαλίτικης σφηκοφωλιάς «Έλληνες Σταλινικοί-Χοτζικοί» σε διατεταγμένη υπηρεσία. (βλέπε: «ΣΧΟΛΙΟ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ», «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» αρ. φυλ. 433, 1-30 Απρίλη 2017).

16. Οι τροτσκιστές τύπου EGGERS της περιόδου της παραμονής και καθόλη τη διάρκεια του Πολέμου ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ τη μαρξιστική γραμμή του 7^ου Συνεδρίου–Γ΄ΚΔ και τους ΣΤΑΛΙΝ-DIMITROW με πρώτο-κύριο μα και αποκλειστικό μοναδικό ΣΚΟΠΟ να ΔΙΑΣΩΣΟΥΝ το ΦΑΣΙΣΜΟ και τον ιμπεριαλιστικό Άξονα: ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ απ’ την ΗΤΤΑ. Ευτυχώς για το Προλεταριάτο και τους λαούς απέτυχαν οικτρά.

17. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που, ο κατά τ’ άλλα λαλίστατος και άφθαστης φλυαρίας άθλιος λασπολόγος τροτσκιστής, αποσιωπά εντελώς τη νέα οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που προέκυψε μετά τον πόλεμο ως το αναγκαίο ΕΠΙΤΥΧΕΣ αποτέλεσμα της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της μαρξιστικής γραμμής των 7^ου Συνεδρίου-ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (βλέπε σχετικό σημείωμα «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο. 436 Ιούλη-Αυγούστου 2017).

18. Αποσιωπά σκόπιμα τις μεγάλες και πολλές ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ της ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της μαρξιστικής γραμμής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ απ’ τη ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης ως τη ΣΥΝΤΡΙΒΗ της ΧΙΤΛΕΡΙΚΗΣ Γερμανίας, που ταυτόχρονα επιβεβαίωσαν ΟΡΙΣΤΙΚΑ πλέον στην ΠΡΑΞΗ και την ΟΡΘΟΤΗΤΑ της μαρξιστικής γραμμής, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του πολέμου με: «1. την αποτελεσματική υπεράσπιση και ΔΙΑΣΩΣΗ της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, 2. την απελευθέρωση των ευρωπαϊκών λαών (και ευρύτερα) απ’ το ναζιστικό ζυγό, 3. την πλήρη καταστροφή των φασιστικών γερμανικών στρατευμάτων, την άνευ όρων παράδοση της ΧΙΤΛΕΡΙΚΗΣ Γερμανίας και τη συντριβή του ΧΙΤΛΕΡΟ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ, 4. τη μετατροπή σειράς χωρών σε Λαϊκές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, 5. τη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, 6. τη μεγάλη ανάπτυξη του Αντιφασιστικού και επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος στις διάφορες χώρες, πρωτοφανή στην ιστορία του» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο. 436 Ιούλη-Αυγούστου 2017).

19. Αποφεύγει σκόπιμα να εξηγήσει πως είναι δυνατό ακολουθώντας μια, κατά τη γνώμη του, «προδοτική γραμμή» δηλ. εκείνη των 7^ου Συνεδρίου-ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ μια σειρά χώρες όπως ΑΛΒΑΝΙΑ, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ κλπ., οδηγήθηκαν-μπήκαν στο δρόμο της ΛΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ;

20. Ή μήπως ΔΕΝ ήταν ΛΑΪΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ η ΑΛΒΑΝΙΑ του ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ, επειδή εφάρμοσε τη γραμμή του 7^ου Συνεδρίου-ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και διδάχτηκε απ’ τους δασκάλους και καθοδηγητές του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ και GEORGI DIMITROW; (βλέπε: ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ: «ΟΙ ΤΙΤΟΪΚΟΙ», Ιστορικές σημειώσεις, σελ. 254, εκδ. «ΠΟΡΕΙΑ», ΑΘΗΝΑ 1983).

21. Τέλος, πέρα απ’ τη φαιδρότητα της προσφερόμενης ρωσικής χρουστσο-τροτσκιστικής σαλάτας της 1^ης σελίδας – δηλ. μιας «Οργάνωσης»(!) αποτελούμενης από υπερασπιστές των KOMINTERN-7^ου Συνεδρίου και αντικομιντέρν οπαδούς – η έλλειψη σοβαρότητας και η γελοιοποίηση του προδότη τροτσκιστή EGGERS φτάνει στο αποκορύφωμά της όταν στο «κλείσιμο» του χαμηλότατου επιπέδου αντι-Komintern λιβελογραφήματός του γράφει: «Είμαστε έτοιμοι για αυτοκριτική, αν μέσω ιστορικών στοιχείων και δημοσιευμάτων καταστεί αναγκαία η αναθεώρηση της εκτίμησής μας»(!).

22. Κλείνοντας, ας δοθεί ο λόγος – για μια κάπως πληρέστερη πληροφόρηση της αντιφασιστικής-κομμουνιστικής νεολαίας – στον ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ που σε εντελώς ανύποπτο χρόνο (16 Δεκέμβρη 1976) τοποθετήθηκε και ΑΠΟΡΡΙΨΕ-ΑΝΤΕΚΡΟΥΣΕ τις συκοφαντικές επιθέσεις-διαστρεβλώσεις, σχετικά με τα ίδια ζητήματα (KOMINTERN-DIMITROFF), ενός άλλου προβοκάτορα, όπως χαρακτηρίζεται στο: ENVER HOXHA «Bertachtungen über China», Bd. II 1973-1977 Aus dem politischen Tagebuch, σελ. 362, TIRANA 1979), του αυστραλού μαοϊκού σοσιαλδημοκράτη EDWARD HILL (προέδρου τότε του ΚΚ Αυστραλίας/Μ-Λ)⁴⁾ (κριτική που δεν είναι ευρύτερα γνωστή). Η μαρξιστική κριτική του ENVER HOXHA στο HILL ισχύει στο α κ έ ρ α ι ο και για τον προβοκάτορα EGGERS (μέρος της παρατίθεται στη σημείωση 4), κριτική που απαντά και στα διάφορα ΜΥΘΕΥΜΑΤΑ περί ΔΗΘΕΝ «κριτικής» του ΣΤΑΛΙΝ στο DIMITROW: «Σε μας ως τα σήμερα δεν είναι γνωστό, ότι ο Στάλιν άσκησε κριτική στο λόγο του Dimitroff γι’ αυτό το ζήτημα». (ΔΕΝ υπάρχει κανένα ιστορικό στοιχείο ούτε οποιαδήποτε «ένδειξη», μα ούτε καν η παραμικρή νύξη γίνεται, υπάρχουν μόνο οι άκρως ύποπτες αντικομμουνιστικές επινοήσεις-ΨΕΥΔΗ, με αποκλειστικό και εντελώς εξόφθαλμο στόχο την υπονόμευση και διάσπαση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος).

Δεν χρειάζονται περισσότερα για να σχηματίσουν οι Αντιφασίστες-Κομμουνιστές νεολαίοι ολοκληρωμένη εικόνα για τις αντιμαρξιστικές μα πρωτίστως φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΕΣ απόψεις των διαφόρων τροτσκιστών-χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών αντισταλινικών-αντιχοτζικών EGGERS.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1). GEORGI DIMITROW. «ΕΙΣΗΓΗΣΗ» (1935). Κριτική στη Σοσιαλδημοκρατία-σμό: «Η ενότητα, η επαναστατική συσπείρωση και η αγωνιστική ετοιμότητα των κομμουνιστικών κομμάτων είναι ζήτημα υψίστης αξίας, που δεν ανήκει μόνο σε μάς, αλλά σ’ ολόκληρη την εργατική τάξη. Η ετοιμότητά μας, να διεξάγουμε μαζί με τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και οργανώσεις την πάλη ενάντια στο φασισμό τη συνδέουμε και θα τη συνδέουμε μα την ανελέητη πάλη ενάντια στο Σοσιαλδημοκρατισμό ως ιδεολογία και πράξη του συμβιβασμού με την μπουρζουαζία και συνεπώς ενάντια σε κάθε διείσδυση αυτής της ιδεολογίας μέσα στις δικές μας γραμμές» (GEORGI DIMITROW: «Arbeiterklasse gegen Faschismus», σελ. 78, Prometheus Verlag Straßburg 1935). (η παράθεση των αποσπασμάτων γίνεται απ’ την πρώτη έκδοση στα γερμανικά, επειδή όλες οι μετά το 1956 μεταφράσεις στα ελληνικά έχουν γίνει από λογοκριμένες φασιστικά απ’ τους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές σοσιαλδημοκράτες των χωρών του παλινορθωμένου καπιταλισμού (1953-1990).

2). «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ» ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (20 Αυγούστου 1935). Κριτική στη Σοσιαλδημοκρατία-σμό: Επιπλέον και στην «Πολιτική Απόφαση» (20. August 1935, σημείο 5) υπογραμμίζεται σαφέστατα: «οι κοινές δράσεις με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και Οργανώσεις καθόλου δεν αποκλείουν μια σοβαρή, θεμελιωμένη κριτική του ρεφορμισμού, του Σοσιαλδημοκρατισμού ως ιδεολογία και πράξη της ταξικής συνεργασίας με τη μπουρζουαζία και μια υπομονετική διαφώτιση των σοσιαλδημοκρατών εργατών για τις θεμελιώδεις Αρχές και το Πρόγραμμα του Κομμουνισμού, αλλά αντίθετα, την καθιστούν ακόμα πιο αναγκαία. Στο βαθμό που οι κομμουνιστές αποκαλύπτουν στις μάζες το νόημα των δημαγωγικών επιχειρημάτων των δεξιών σοσιαλδημοκρατών ηγετών ενάντια στο Ενιαίο Μέτωπο και δυναμώνουν την πάλη ενάντια στο αντιδραστικό τμήμα της σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να αποκαθιστούν την πιο στενή συνεργασία με εκείνους τους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες εργάτες, στελέχη και οργανώσεις, που αγωνίζονται ενάντια στη ρεφορμιστική πολιτική και τάσσονται υπέρ του Ενιαίου Μετώπου με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όσο πιο ισχυρή θα είναι η πάλη μας ενάντια στο αντιδραστικό τμήμα της σοσιαλδημοκρατίας, που βρίσκεται στο ίδιο μπλοκ με τη μπουρζουαζία, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η βοήθεια μας σε εκείνο το τμήμα της Σοσιαλδημοκρατίας που επαναστατικοποιείται» (Protokoll des VII. Weltkongresses der Kommunistischen Internationale, Bd.II, σελ. 990, Verlag Neuer Weg Stuttgart 1976).

3). GEORGI DIMITROW. «ΕΙΣΗΓΗΣΗ». Κριτική στον «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο»: «οι δεξιοί οπορτουνιστές όμως προσπάθησαν να κατασκευάσουν… ένα ιδιαίτερο «δημοκρατικό ενδιάμεσο στάδιο» μεταξύ της δικτατορίας της μπουρζουαζίας και της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, για να ξυπνήσουν στην εργατιά την αυταπάτη ενός ειρηνικού κοινοβουλευτικού περίπατου από τη μια δικτατορία στην άλλη» (GEORGI DIMITROW: «Arbeiterklasse gegen Faschismus», σελ. 70, Prometheus Verlag Straßburg 1935).

4). ENVER HOXHA. Σαφέστατη ΑΠΟΡΡΙΨΗ-ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ της επίθεσης σε KOMINTERN-DIMITROFF (16 Δεκέμβρη 1976): «Αντίθετα ο Hill επιτίθεται μ’ αυτή την ευκαιρία στην Komintern, την οποία κατηγορεί ότι έχει διαπράξει βαριά λάθη, τα οποία σύμφωνα με δήλωση του αντιλήφθηκε και ο Λένιν… Ο Hill μαζί με την επίθεση στην Komintern επιτίθεται ταυτόχρονα και στο Dimitroff. Κατά τη γνώμη του ο Dimitroff έχει κάνει λάθη εφόσον ο διάσημος λόγος του δέχθηκε δήθεν κριτική από το Στάλιν, επειδή εκεί δεν γίνεται λόγος για Δικτατορία του Προλεταριάτου . Όπως είναι γνωστό σ’ αυτό το λόγο ο Dimitroff ανέπτυξε τις θέσεις πάλης ενάντια στο φασισμό. Μίλησε για την αναγκαιότητα της δημιουργίας Λαϊκών Μετώπων με προοδευτικά στοιχεία και κόμματα, για να αποκρούσει το κίνδυνο του γερμανικού και ιταλικού φασισμού που τότε απειλούσε τους λαούς. Σε μας ως τα σήμερα δεν είναι γνωστό, ότι ο Στάλιν άσκησε κριτική στο λόγο του Dimitroff γι’ αυτό το ζήτημα.

Από την άλλη ο Hill βγάζει το συμπέρασμα ότι ο Dimitroff μ’ αυτό το λόγο «προκάλεσε αργότερα συνέπειες με τη μορφή της παρέκκλισης και του εκφυλισμού μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων», και αναφέρει τα ονόματα πρώην ηγετών τέτοιων κομμάτων – Togliatti, Thorez, Harry Pollitt, Sharkey, κλπ. Δεν παίρνει υπόψη του, ότι ο λόγος του Dimitroff τότε προκάλεσε σε όλο τον κόσμο μια ασυνήθιστα ισχυρή απήχηση, ξεχνά, ότι αυτοί συνέβαλλαν σε μια μεγάλη ανάπτυξη της πάλης ενάντια στο φασισμό και τη δημιουργία Λαϊκών Μετώπων στη Γαλλία και ιδιαίτερα στην Ισπανία, στην πολιτική και ένοπλη αντίσταση ενάντια στο γερμανικό και ιταλικό φασισμό. Ο Hill ξεχνά επίσης, ότι ήταν τα κομμουνιστικά κόμματα της Δύσης, που οργάνωσαν αυτά τα μέτωπα και την πάλη ενάντια στο φασισμό, που προπαγάνδιζε η Komintern. Αργότερα, όταν οι χώρες τους καταλήφθηκαν από το φασισμό, η εκεί μπουρζουαζία συνθηκολόγησε, και κανένας άλλος δεν βρέθηκε στα βουνά και πολέμησε, εκτός από τους γάλλους και τους ιταλούς παρτιζάνους. Ξεχνά να πει, ότι δεν ήταν εκείνοι, ούτε ο Togliatti, ούτε ο Duclos, ούτε o Marty, ούτε o Longo, που διέπραξαν προδοσία στον ισπανικό πόλεμο, αλλά αντίθετα αγωνίστηκαν σε μαρξιστικό-λενινιστικό δρόμο, στο δρόμο της Komintern ενάντια στο φασισμό.

Έτσι η κριτική του Hill στην Komintern, που παρουσιάζεται ως πραγματική και θεμελιωμένη, είναι μόνο μια σαπουνόφουσκα» (ENVER HOXHA: «Bertachtungen über China», Bd. II 1973-1977 Aus dem politischen Tagebuch, σελ. 350-352, TIRANA 1979, και στα γαλλικά, σελ, 357-359).

5). FRANZ BORKENAU. Από την αντιδραστική αστική βιβλιογραφία επιλέχθηκε το βιβλίο: «Der Europäische Kommunismus» 1952 (υπάρχει και στα ελληνικά, εκδ. «Τροπή», Αθήνα 2010) του αποστάτη και λυσσασμένου αντικομμουνιστή Franz Borkenau όχι μόνο επειδή μια απλή σύγκριση των θέσεών του καταδεικνύει ότι ο EGGERS αντιγράφει και υιοθετεί τις πολιτικές του απόψεις-«εκτιμήσεις» περί «δεξιού DIMITROW» και τις άλλες συκοφαντικές του επινοήσεις, αλλά και επειδή ο Borkenau γνωρίζοντας άριστα την τεράστια ζημιά, τη μεγαλύτερη στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος, που προκάλεσε στο καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικό σύστημα η μαρξιστική γραμμή των KOMINTERN-7^ου Συνεδρίου – και ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό το λόγο – διαστρεβλώνει και επιχειρεί να πλήξει την επαναστατική της μαρξιστική γραμμή, παρουσιάζοντας σκόπιμα τους εκπροσώπους ηγέτες της με πρώτο τον ήρωα της Δίκης της Λειψίας GEORGI DIMITROW ως «δεξιό» (στο ίδιο σελ. 212) αλλά και τον KLEMENT GOTTWALD (στο ίδιο σελ. 477), παρόλο που και οι ΔΥΟ, πέρα από τη μακρόχρονη επαναστατική τους ταξική πάλη ενάντια στο καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, είχαν ΗΔΗ οδηγήσει τις χώρες τους σε ΛΑΪΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, ενώ διαφημίζει ως «αριστερό»(!) τον ΤΙΤΟ (στο ίδιο σελ. 510: «ο ΤΙΤΟ καθόλη τη διάρκεια της πορείας του ως κομματικού κομμουνιστή ήταν ένας Αριστερός»), δηλ. παρουσιάζει ως «αριστερό» έναν προδότη και πιστό μαντρόσκυλο του διεθνούς ιμπεριαλισμού, «αυτόν τον αποστάτη του μαρξισμού-λενινισμού, αυτόν τον πράκτορα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και λακέ της καπιταλιστικής παγκόσμιας μπουρζουαζίας» (ENVER HOXHA: «Bertachtungen über China», Bd. II 1973-1977 Aus dem politischen Tagebuch, σελ. 522, TIRANA 1979), που, πέραν των πολλών άλλων προδοσιών, είχε απ’ το 1948 ανοιχτά μετατρέψει τη Γιουγκοσλαβία σε αποικία του αμερικανο-αγγλικού ιμπεριαλισμού.

Το βιβλίο «Der Europäische Kommunismus» αποτελεί την πιο χαρακτηριστική μα και πολύ διδακτική περίπτωση για την αντιφασιστική-κομμουνιστική νεολαία, του τρόπου με τον οποίο ο ταξικός εχθρός του Προλεταριάτου επιχειρεί να πλήξει όχι μόνο την επαναστατική γραμμή των ΚΔ - 7^ου Συνεδρίου αλλά και γενικότερα να αποπροσανατολίσει ιδεολογικο-πολιτικά το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, να το υπονομεύσει και να το διασπάσει προς όφελος του καπιταλισμοού-ιμπεριαλισμού.