Η επίσκεψη
του γάλλου προέδρου στην Αθήνα
Α. Ιμπεριαλιστική
ΕΕ: βαθιά και ολόπλευρη κρίση, εικόνα
παράλυσης, αποσύνθεσης και διάλυσης
Τα
τελευταία χρόνια η ιμπεριαλιστική ΕΕ
κλυδωνίζεται ισχυρά και διέρχεται μια
πολύ βαθιά και ολόπλευρη κρίση σε όλα
τα επίπεδα που συνδέεται και απορρέει
τόσο απ’ τις σύμφυτες σ’ αυτή
ανταγωνιστικές αντιθέσεις που
χαρακτηρίζουν το σύνολο του
καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού κόσμου,
όσο και από εκείνες που παρεμποδίζουν
την πολυδιαφημισμένη παραπέρα «ενοποίησή»
της, ενώ ταυτόχρονα στα μάτια ενός μέρους
τουλάχιστον, αν όχι του συνόλου, του
ευρωπαϊκού Προλεταριάτου και των πλατιών
λαϊκών μαζών (και όχι μόνο) των χωρών-μελών
της έχει χάσει χρόνο με το χρόνο την
αρχική απατηλή-παραπλανητική της «λάμψη»
και την προπαγανδιστικού χαρακτήρα
«ελκυστικότητά» της για «καλύτερη ζωή»,
«ευημερία», «μείωση» της εκμετάλλευσης,
«εξάλειψη» της ανεργίας και των
οικονομικών κρίσεων, «περισσότερη
δημοκρατία», «αλληλεγγύη» μεταξύ των
κρατών-μελών και «οικονομική σύγκλιση»,
«ειρήνη», κλπ. κλπ.
Πέρα απ’
τα αντικειμενικά υπαρκτά προβλήματα
του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού
συστήματος και τα αναπόφευκτα φαινόμενά
του που καθιστούν ουτοπικό όνειρο μια
ανάλογη ειδυλλιακή πορεία και εικόνα
στα πλαίσια του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού,
που μόνο προπαγανδιστικό χαρακτήρα
έχουν, δεν μπορεί να μη σημειωθεί, ότι
το σύνολο των προβλημάτων της
ιμπεριαλιστικής ΕΕ οξύνθηκαν
ακόμα περισσότερο με:
πρώτο, την
καθιέρωση του Ευρώ ως κοινού νομίσματος
των χωρών-μελών της δηλ. με την συγκεκριμένη
αρχιτεκτονική του που επιβλήθηκε απ’
τα ισχυρά γερμανικά μονοπώλια που
κυριαρχούν στην ΕΕ, μια επιβολή πρωταρχικά
προς όφελος των συμφερόντων τους και
ορισμένων άλλων, γεγονός που οδήγησε
αναπόφευκτα σε διεύρυνση των ανισοτήτων
μεταξύ των κυρίαρχων ισχυρών ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων και των αδύναμων εξαρτημένων
από αυτές χωρών, δεύτερο,
την εφαρμογή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης
οικονομικής πολιτικής, και τέλος, τρίτο,
το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής
κυκλικής κρίσης υπερπαραγωγής
(και ΟΧΙ «κρίση υπερσυσσώρευσης»
(«Κ»ΚΕ), αντιμαρξιστική ερμηνεία των
κρίσεων, δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann,κλπ.
και τον εδώ «μαθητή» του Σταύρο Μαυρουδέα,
που τη διαφημίζει ως «μαρξιστική»(!) και
τον ίδιο ως «μαρξιστή»(σελ. 68):
σελ.59-76 «Η
διεθνής οικονομική κρίση και η θέση της
Ελλάδας. Οι θέσεις του ΚΚΕ»,
εκδ. «Συγχ.Εποχή», Αθήνα
2009).
Η ως τα
σήμερα οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική
πορεία της ΕΕ έχει οδηγήσει στον ένα
Πόλο, εκείνον της κυρίαρχης αντιδραστικής
ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας σε
συγκέντρωση τεράστιου πλούτου σ’ ολοένα
και λιγότερα χέρια, ενώ μια χούφτα ισχυρά
μεγάλα μονοπώλια (κυρίως Γερμανίας-Γαλλίας,
κλπ.) έχουν αποκομίσει αμύθητα κέρδη
ακόμα και την περίοδο της οικονομικής
κρίσης, που προέρχονται από την ένταση
της εκμετάλλευσης του ευρωπαϊκού
Προλεταριάτου και των πλατιών λαϊκών
μαζών (και όχι μόνο) αλλά και απ’ την
άγρια λεηλασία του πλούτου των εξαρτημένων
απ’ αυτές αδύναμων χωρών.
Σε επίπεδο
οικονομικής ανάπτυξης
αντί της προπαγανδιστικής απάτης περί
«σύγκλισης των οικονομιών» και
«αλληλεγγύης», διαμορφώθηκαν χώρες δυο
και περισσότερων «ταχυτήτων», με την
Ελλάδα σε πλήρη οικονομική χρεοκοπία
(έρμαιο των ιμπεριαλιστών δανειστών),
ενώ σε πολιτικό
επίπεδο σημειώθηκε ισχυρή στροφή της
ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας προς
μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση
και έντονο βάθεμα της Φασιστικοποίησης
(αστυνομοκρατία, περιορισμός δημοκρατικών
ελευθεριών, κλπ.) που συμπληρώνονται
από σειρά χώρες φασιστικά «φρούρια»
για τους πρόσφυγες-μετανάστες και από
μεγάλη άκρως επικίνδυνη άνοδο των
υπεραντιδραστικών εθνικιστικών-ρατσιστικών
φιλο-ναζιστικής κατεύθυνσης δυνάμεων
και πολλαπλασιασμό των φασιστικών
και Ναζι-φασιστικών
Οργανώσεων, οι οποίες τα
τελευταία χρόνια αλλάζοντας τακτική,
ιδιαίτερα μετά την αρνητική αποκρουστική
εικόνα της βίαιης δολοφονικής δράσης
των Ναζι-φασιστών της Ουκρανίας,
αναδιπλώνονται προσπαθώντας να
εμφανιστούν μ’ έναν ελκυστικότερο
«φιλολαϊκό» μανδύα (και αυτό είναι ακόμα
πιο επικίνδυνο): εκείνον
του εθνικισμού-ξενοφοβίας,
στις οποίες όμως στεγάζονται μαζικά
παλιοί και νέοι νοσταλγοί του Ναζι-φασισμού.
Μεγάλο μέρος Ναζι-φασιστών στεγάζεται
επίσης και στα Δεξιά μεγαλοαστικά
κόμματα. Ας υπενθυμιστεί ακόμα πως και
η ίδια ΕΕ «χάϊδεψε» στην αγκαλιά της
κυβερνήσεις συνεργασίας με Ναζι-φασιστικά
κόμματα των Χάϊντερ (Αυστρία)- Καρατζαφέρη
(Ελλάδα). Στον τομέα της εξωτερικής
πολιτικής αντί του μύθου
μιας «ειρηνικής» πολιτικής της ΕΕ,
σημειώνονται στρατιωτικές επεμβάσεις
σ’ άλλες χώρες, συμμετοχή σε πολέμους
και διαρκής αύξηση των στρατιωτικών
δαπανών ενόψει προώθησης ενός καλύτερα
οργανωμένου Ευρωστρατού.
Στον
άλλο, εντελώς αντίθετο, Πόλο, εκείνον
του επαναστατικού ευρωπαϊκού
Προλεταριάτου–πλατιών λαϊκών μαζών
(και όχι μόνο) κυριαρχεί η συσσώρευση
πρωτοφανούς εξαθλίωσης:
πολύ μεγαλύτερη φτώχια, πείνα και
δυστυχία, μαζική ανεργία, ένταση της
εκμετάλλευσης, ύψωση φόρων και τιμών,
χειροτέρευση συνθηκών εργασίας,
περίθαλψης, παιδείας, κατοικίας, κλπ.
που όλα μαζί οδήγησαν σε απότομη πτώση
του βιοτικού επιπέδου και χειροτέρευση
της κατάστασης της εργατικής τάξης, σε
έντονο βάθεμα του αντικειμενικά υπαρκτού
προτσές της σχετικής και απόλυτης
εξαθλίωσης του Προλεταριάτου (ως γνωστόν
η μαρξιστική θεωρία της απόλυτης
εξαθλίωσης απορρίπτεται
τόσο απ’ τους παραδοσιακούς αστούς όσο
και απ’ τους ρεφορμιστές της παλιάς
και νέας χρουστσο-τροτσκιστικής
σοσιαλδημοκρατίας των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ
κλπ. και τις τροτσκιστικές
Οργανώσεις).
Αν για
μια μικρή χούφτα μεγάλων μονοπωλίων η
ύπαρξη της ΕΕ, που σήμερα παρουσιάζει
εικόνα παράλυσης, αποσύνθεσης και
διάλυσης, ιδιαίτερα μετά το BREXIT,
και διέρχεται βαθιά και ολόπλευρη κρίση,
είναι «παράδεισος» ολοένα και μεγαλύτερων
κερδών, αντίθετα η παραπέρα διατήρηση
της για το Προλεταριάτο και τους λαούς
της Ευρώπης σημαίνει, τώρα και μελλοντικά,
συσσώρευση ακόμα μεγαλύτερων δεινών,
προπαντός για εκείνους των εξαρτημένων
χωρών.
Τη βαθιά
και ολόπλευρη κρίση και τη ζοφερή εικόνα
παράλυσης, αποσύνθεσης και διάλυσης
της ΕΕ ομολόγησε τελευταία και ο
νεοεκλεγείς νεαρός και φιλόδοξος
Πρόεδρος της Γαλλίας και αρχηγός του
γαλλικού ιμπεριαλισμού κατά την πρόσφατη
επίσκεψή του στην Αθήνα.
Β. Ομιλία
Εμμανουέλ Μακρόν στην Πνύκα
Ο Πρόεδρος
της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξε
την Ελλάδα για την πρώτη επίσκεψή του
στο εξωτερικό για τρεις κυρίως λόγους:
ο πρώτος είναι συμβολικού χαρακτήρα
για να διακηρύξει από την αρχαία Πνύκα
τα φιλόδοξα σχέδιά του για την
ιμπεριαλιστική ΕΕ, ο δεύτερος, για να
«σφυρηλατήσει» τη συμμαχία της Γαλλίας
με την Ελλάδα στα πλαίσια του ανταγωνισμού
του γαλλο-γερμανικού Άξονα, και ο τρίτος,
για να «βρεθούν» τα γαλλικά μονοπώλια
στην πρωτοπορία λεηλασίας του πλούτου
της χώρας.
1. Νεαρός
μαχητικός σημαιοφόρος «επανίδρυσης»
και προώθησης της ΕΕ σε ιμπεριαλιστική
Υπερδύναμη
Ο Ε.
Μακρόν στην ομιλία του έκθεσε και
γνωστοποίησε τα πολύ φιλόδοξα σχέδιά
του για την προώθηση της ιμπεριαλιστικής
ΕΕ σε Υπερδύναμη και στα τρία επίπεδα:
οικονομικό-πολιτικό-στρατιωτικό,
ώστε να είναι σε θέση να ανταγωνιστεί
τις άλλες μεγάλες και ισχυρές
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δηλ. τις ΗΠΑ,
Κίνα και Ρωσία:
«μόνο ενιαία η Ευρώπη θα
αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως το
προσφυγικό, την τρομοκρατία αλλά και
τις βουλές ισχυρότερων, όπως οι ΗΠΑ, η
Κίνα και η Ρωσία».
Σ’ αυτή
την κατεύθυνση απ’ το βράχο της Πνύκας
είπε: «εδώ
οι Αθηναίοι αποφάσισαν να δώσουν την
εξουσία στους πολλούς, εδώ πρέπει να
δούμε τι κάνουμε εμείς οι Ευρωπαίοι για
τη Δημοκρατία», προσθέτοντας
πως «η Ευρώπη δε στάθηκε
στο ύψος των περιστάσεων»,
όμως «αυτός δεν είναι λόγος
να την εγκαταλείψουμε».
Μίλησε για «επανεκκίνηση
της Ευρώπης» και ισχυρίστηκε
κινδυνολογώντας πως τάχα «ο
κόσμος χρειάζεται» (εννοεί
την ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία) την
ιμπεριαλιστική ΕΕ:
«ο κόσμος χρειάζεται την
Ευρώπη. Το να σχεδιάσουμε το τέλος της
θα ήταν αυτοκτονία. Πρέπει να βρούμε τη
δύναμη να επανεκκινήσουμε την Ευρώπη».
Πρότεινε γι’ αυτό το σκοπό έναν «κοινό
Προϋπολογισμό» και «κοινό
Υπουργείο Οικονομικών»,
το οποίο θα απολογείται-λογοδοτεί σ’
ένα νέο «Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο».
Σε σχέση
με τις αποφάσεις στην ΕΕ τόνισε ότι
αυτές δεν πρέπει να λαμβάνονται
«κεκλεισμένων των θυρών», μια δήλωση
που ακολουθεί εκείνη του επιτρόπου
Μοσκοβισί:
«είναι σκάνδαλο σε ότι
αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες, να
αποφασίζεις για τη μοίρα ενός λαού σε
έναν οργανισμό, κεκλεισμένων των θυρών,
με τεχνοκράτες, χωρίς τον παραμικρό
έλεγχο ενός κοινοβουλίου».
Ακόμα
μίλησε για «ευρωπαϊκή
κυριαρχία» και για «εθνική
κυριαρχία της Ευρώπης»:
«Η εθνική κυριαρχία δεν θα
πρέπει να είναι μόνο όργανο στα χέρια
αυτών που θέλουν να πολεμήσουν την
Ευρώπη. Η πραγματική εθνική κυριαρχία
πρέπει να οικοδομηθεί μέσα στην Ευρώπη»
δηλ. μέσα στην κυριαρχία των ισχυρών
ευρωπαϊκών μονοπωλίων, των πολυεθνικών,
των τραπεζών και του χρηματιστικού
κεφαλαίου – ισχυρισμός που αποτελεί
προπαγανδιστική απάτη πρώτου μεγέθους,
πρωτίστως για τις αδύναμες εξαρτημένες
απ’ τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις
της ΕΕ χώρες, όπως η Ελλάδα.
Τέλος,
ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει το ΔΝΤ να
αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις
της Ευρώπης και τάχθηκε υπέρ της
δημιουργίας αμιγούς Ευρωπαϊκού
Νομισματικού Ταμείου.
2.
Συνεπής υπερασπιστής της ιμπεριαλιστικής
εξάρτησης και υποδούλωσης των αδύναμων
χωρών άλλα και της άγριας
εκμετάλλευσης-λεηλασίας του πλούτου
τους
Σχετικά
με τη χώρα μας παραδέχθηκε ότι η κρίση
της δεν είναι μόνο «κρίση
της Ελλάδας» αλλά και της
ΕΕ και αποτελεί «αποτυχία
της Ευρώπης» σημειώνοντας:
«τι υποσχεθήκαμε στους
νέους της Ελλάδας και τι τους δίνουμε
τα τελευταία δέκα χρόνια: λιτότητα και
ανεργία. Αρχικά όμως είχαμε υποσχεθεί
ότι θα μπορούσαν να ζήσουν το ίδιο καλά
με αυτούς στο Παρίσι και στο Βερολίνο»
και επισήμανε πως αν οι σημερινοί ηγέτες
δεν κάνουν κάτι, τότε θα «διαπιστώσουν
το θάνατο της Ευρώπης».
Από την άλλη ενώ μίλησε για την αναγκαιότητα
«ελάφρυνσης του χρέους»,
είναι χαρακτηριστικό ότι ταυτόχρονα
δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει και την
«ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων»:
«ελπίζω να βρεθεί τρόπος
να ενισχυθούν οι μεταρρυθμίσεις στην
Ελλάδα, κάτι που θα οδηγήσει στην
ελάφρυνση του ελληνικού χρέους».
Αυτή ακριβώς είναι και η άποψη των
κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κύκλων
Γερμανίας-Γαλλίας στην ΕΕ.
Στο
ταξίδι του στην Αθήνα ο Ε. Μακρόν
συνοδεύονταν από ολόκληρη στρατιά
γάλλων βιομηχάνων που ενδιαφέρονται
για «επενδύσεις» δηλ, για άμεση αρπαγή
και λεηλασία του πλούτου της χώρας με
πενταρο-δεκάρες, αφού ως πλήρως
χρεοκοπημένη οικονομικά «πουλάει»
όσο-όσο σε εξευτελιστικές τιμές. Οι
γάλλοι βιομήχανοι διεκδικούν προφανώς
και αυτοί το «μερίδιό» τους, όταν ξέρουν
ότι οι γερμανοί «άρπαξαν» τα αεροδρόμια,
κλπ., ενώ απ’ ότι έχει γραφτεί στο διεθνή
τύπο τα γερμανικά μονοπώλια έχουν
κερδίσει 1,34 δισεκατομμύρια Ευρώ απ’
τα διαβόητα «μνημόνια» που έχουν ερημώσει
και «ρημάξει» τη χώρα μας.
Η λεηλασία
του πλούτου της χώρας απ’ τις ισχυρές
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ σημαίνει
ταυτόχρονα μεγαλύτερη υποταγή και
ισχυρότερη πρόσδεση της Ελλάδας στο
άρμα της ΕΕ, που και τα δυο στηρίζονται,
άμεσα-έμμεσα, απ’ όλα τα μεγαλοαστικά
και ρεφορμιστικά κόμματα, και πρωτίστως
απ’ την πλήρως υποταγμένη στην ΕΕ
κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ του ρεφορμιστή
πρωθυπουργού Α.Τσίπρα – όλοι
τους είναι κατά της, εδώ και τώρα, εξόδου
της χώρας από Ευρώ ΕΕ.
3.
Σκληρός υπερασπιστής της έντασης της
εκμετάλλευσης του ευρωπαϊκού Προλεταριάτου
και των πλατιών λαϊκών μαζών
Ο Μακρόν
δεν είναι μόνο συνεπής υπερασπιστής
της εξάρτησης των αδύναμων χωρών και
της λεηλασίας του πλούτου τους απ’ τα
ισχυρά μονοπώλια της ΕΕ αλλά και σκληρός
υπερασπιστής της έντασης της εκμετάλλευσης
του ευρωπαϊκού, μα πρωτίστως του γαλλικού
Προλεταριάτου και όλων των εργαζομένων
της Γαλλίας.
Επιστρέφοντας
στη Γαλλία βρέθηκε και βρίσκεται
αντιμέτωπος με νέες μεγάλες κινητοποιήσεις
παρόλο που ήδη «πέρασε» κάποια απ’ τα
νομοθετικά διατάγματα που πλήττουν τα
συμφέροντα των εργαζομένων. Χαρακτηρίζει
«τεμπέληδες» τους εργαζόμενους για να
δικαιολογήσει την ένταση της εκμετάλλευσης
που προωθεί με τα νέα προς ψήφιση
αντεργατικά μέτρα, τα οποία καταργούν
και τα ελάχιστα υπολείμματα των
δικαιωμάτων και κατακτήσεων των
εργαζομένων που «άφησε» πίσω του ο
διαβόητος νόμος «Ελ Κομρί» της κυβέρνησης
Ολάντ-Βαλς. Απ’ την άλλη παίρνει συνεχώς
μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, τη
στιγμή που μειώνονται οι μισθοί των
εργαζομένων αλλά και οι συντάξεις μέσω
της περικοπής των κοινωνικών δαπανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου