Στα μέσα Απρίλη (14/4/2015) έπαψε να χτυπά η γενναία και πάντα νεανική καρδιά του αγαπημένου μας συντρόφου ΙΣΑΑΚ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗ, επαναστάτη κομμουνιστή ανταρτο-ΕΠΟΝίτη, μέλους του ΚΚΕ και μαχητή του ηρωϊκού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας απ’ τους δυναμικότερους, μαχητικότερους μα και απ’ τους πιο αδιάλλακτους υπερασπιστές του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού και του επαναστατικού ΚΚΕ 1918-1955, απ’ τους σφοδρότερους και σκληροτράχηλους αντιπάλους του διεθνούς και του ντόπιου προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού.
Ο ΙΣΑΑΚ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ γεννήθηκε το 1925 στο Πέπλο της Θράκης από γονείς πρόσφυγες που αργότερα εγκαταστάθηκαν στην Κάτω Βεύη της Φλώρινας. Από νεαρή ηλικία επηρεάστηκε απ’ τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες και στην Κατοχή αγωνίστηκε με το όπλο στο χέρι απ’ τις γραμμές των ανταρτο-Ομάδων της ΕΠΟΝ από το Μάρτη του 1943 ως την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους γερμανο-ιταλο-βουλγάρους φασίστες κατακτητές.
Μετά την προδοσία της ΒΑΡΚΙΖΑΣ με την παράδοση των όπλων – συνέχεια και αποκορύφωση των προδοτικών συμφωνιών ΛΙΒΑΝΟΥ-ΚΑΖΕΡΤΑΣ – συνέχισε την επαναστατική ένοπλη δράση του κατά του ντόπιου μοναρχοφασισμού και των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών, μέσα απ’ τις γραμμές του ένδοξου και ηρωϊκού ΔΣΕ με εμπνευστή, οργανωτή και καθοδηγητή το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
Στα περίπου 3 ½ χρόνια της ένοπλης δράσης του ΔΣΕ πήρε μέρος σε πολλές σκληρές και φονικές μάχες και όταν αποφασίστηκε η υποχώρησή του τον Αύγουστο του 1949 γιατί δεν υπήρχαν πλέον προοπτικές νίκης για σειρά λόγους, μαζί με πολλές χιλιάδες ανταρτών βρέθηκε στη ΛΣΔ Αλβανίας και από εκεί, με τη διεθνιστική φροντίδα του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, μεταφέρθηκε στην τότε σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, στην Τασκένδη πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν.
Στην Τασκένδη τα πρώτα χρόνια και ως το Φθινόπωρο του 1955, πέρα απ’ την κοινωνική, πολιτιστική, οικογενειακή ζωή και τη δαυλιά στην παραγωγή, έπαιρνε δραστήρια μέρος στην ιδεολογικο-πολιτικο-οργανωτική δράση της Κομματικής Οργάνωση της Τασκένδης (ΚΟΤ) του ΚΚΕ, υποστηρίζοντας πάντα με συνέπια και αδιαλλαξία την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ, μ’ επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, τελειοποιώντας ταυτόχρονα και βαθαίνοντας την κατάρτισή του γύρω από διάφορα ζητήματα της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου δηλ. του Μαρξισμού-Λενινισμού-Σταλινισμού.
Το Σεπτέμβρη του 1955 με την ανοιχτή, ωμή βάρβαρη επέμβαση των προδοτών σοβιετικών ρεβιζιονιστών μ’ επικεφαλής τον αποστάτη Νικήτα Χρουστσόφ – ανοιχτή επέμβαση που κορυφώθηκε και ολοκληρώθηκε μετά το 20ο αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956), στην παρασυναγωγή της λεγόμενης «6ης Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) – τάχθηκε αμέσως απ’ την αρχή κατά της επέμβασης και υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ και την ΚΕ του ηρωικού μας Κόμματος μ’ επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, τάχθηκε κατά της αντεπαναστατικής σοσιαλδημοκρατικής γραμμής του 20ου Συνεδρίου («ειρηνικός κοινοβουλευτικός δρόμος», κλπ.) και της λεγόμενης «6ης Ολομέλειας», όπως και η τεράστια συντριπτικότατη πλειοψηφία των μελών του ΚΚΕ (πάνω από 95% των μελών της ΚΟΤ).
Στα μετέπειτα χρόνια – απ’ τα τέλη του 1955 αρχές 1956 – σε συνθήκες βαθειάς παρανομίας και φασιστικών διώξεων κάθε μορφής (συλλήψεις, φασιστικές δίκες, εξορίες, φυλακίσεις, διώξιμο απ’ τις δουλειές, απ’ τα σχολεία κλπ. κλπ.) στην Τασκένδη εκ μέρους των προδοτών χρουστσοφικών (σοβιετικών-ελλήνων) συνέχισε θαρραλέα και μαχητικά την ιδεολογικο-πολιτική πάλη κατά του αντεπαναστατικού σοσιαλδημοκρατικού προδοτικού ρεύματος του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού ως την επιστροφή του στην Ελλάδα (18/10/1976), μετά σχεδόν 30 χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς.
Μετά την επιστροφή του από την Τασκένδη εγκαταστάθηκε αρχικά στην Θεσσαλονίκη, ύστερα στην Αθήνα και το 1981 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βέροια.
Στην Ελλάδα συνέχισε τον ίδιο δρόμο της επαναστατικής μαρξιστικής γραμμής των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και παρέμεινε στην πρώτη γραμμή της επαναστατικής ταξικής πάλης κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, του φασισμού, ρατσισμού, εθνικισμού κλπ. αλλά και των προδοτικών αντεπαναστατικών ρευμάτων που αποτελούσαν και αποτελούν το κύριο εμπόδιο στη σωστή διεξαγωγή της. Καταπολέμησε με τη γνωστή σφοδρότητα και αδιαλλαξία που τον διέκρινε την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή των «Κ»ΚΕ – «Κ»ΚΕεσ. –ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Μαοϊκό ρεβιζιονισμό.
Ο αγαπημένος σύντροφός μας ΙΣΑΑΚ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ υπήρξε καλός γνώστης του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού και της ιστορίας του Κομμουνιστικού Κινήματος. Υπεράσπισε με παραδειγματική συνέπεια τον επαναστατικό μαρξισμό. Υπήρξε παράδειγμα συνέπειας και αδιαλλαξίας – παράδειγμα άφθαστου ζωντανού δυναμικού και μαχητικότατου επαναστάτη κομμουνιστή. Οι νεότεροι κομμουνιστές που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν θα τον θυμούνται ως έναν απ’ τους μαχητικότερους παλιούς κομμουνιστές και θα διδάσκονται απ’ το παράδειγμά του. Και όσοι από αυτούς έζησαν από κοντά τις ζωηρές μαχητικές του αλλά και υποδειγματικά τεκμηριωμένες αντιπαραθέσεις με διάφορους οπορτουνιστές στις ετήσιες συναντήσεις των ανταρτών του ΔΣΕ στον Αϊ Νικόλα της Νάουσας δεν πρόκειται ποτέ να τις ξεχάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου