Η στάση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ και απέναντι στις φασιστικές δυνάμεις

Η στάση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ και απέναντι στις φασιστικές δυνάμεις

Μ’ αφορμή το εμπάργκο της Ρωσίας και την άνοδο των φασιστικών – Ναζι-φασιστικών δυνάμεων

A. Η στάση των κομμάτων απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ

Αυτή την περίοδο, δίπλα στα πολλαπλά και πολύ μεγάλα προβλήματα ης ελληνικής χρεοκοπημένης οικονομίας που εξακολουθεί να παραδέρνει σε μια βαθιά και παρατεταμένη κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής, προστέθηκε και ένα νέο πρόβλημα: εκείνο της εξαγωγής αγροτικών προϊόντων που πλήττονται απ τα αντίμετρα της Ρωσίας κατά των χωρών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, μέτρα αντίποινα-απάντηση σ’ εκείνα της ΕΕ, με πρώτα θύματα, προς το παρόν, χιλιάδες αγρότες φρουτοπαραγωγούς, κυρίως ροδακινοπαραγωγούς, με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες και για τις πλατιές μάζες των εργαζομένων αλλά και για το σύνολο της οικονομίας.

Ως γνωστόν οι κυρώσεις των ΗΠΑ-ΕΕ κατά της Ρωσίας – στα πλαίσια του οξύτατου γεωπολιτικού ανταγωνισμού των τριών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με επίκεντρο την Ουκρανία – προκάλεσαν ως απάντηση τα αντίμετρα της Ρωσίας σχετικά με τις εισαγωγές – οικονομικές κυρώσεις που ψήφισε και η ελληνική κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου, εξυπηρετώντας έτσι αποκλειστικά και μόνο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τα σχέδια και επιδιώξεις και τις φιλοπόλεμες τυχοδιωκτικές ενέργειες των ισχυρών της ΕΕ και ταυτόχρονα ζημιώνοντας τα μέγιστα τα συμφέροντα της χώρας μας και προφανώς την εργατική τάξη, την αγροτιά και τον ελληνικό λαό γενικότερα.

Και η σημερινή δουλοπρεπής στάση και πολιτική υποτέλειας της κυβέρνησης Σαμαρά – συνέχεια της γνωστής πολιτικής της υποτέλειας της ντόπιας αστικής τάξης απέναντι στα μεγάλα «αφεντικά» της – στο ζήτημα των κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας επαναφέρει εκ νέου στην πολιτική επικαιρότητα το ρόλο της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αποκαλύπτει το χαρακτήρα της αλλά και τη σχέση ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ-ΥΠΟΤΑΓΗΣ της χώρας στα ισχυρά μονοπώλια της ΕΕ, μαζί και τις ανάλογες υποχρεωτικές δεσμεύσεις που απορρέουν απ’ την ΠΑΡΑΜΟΝΗ της Ελλάδας σ’ αυτή – που όλα μαζί κονιορτοποιούν τον τροτσκιστικό μύθο περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας»(!) της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ και εκείνον της δήθεν «αλληλεξάρτησης» και «ισότιμης» συμμετοχής στην ΕΕ δίπλα στα ιμπεριαλιστικά μεγαθήρια Γερμανία-Γαλλία – και συνάμα επιβεβαιώνει εκ νέου τον ξενόδουλο-εθελόδουλο χαρακτήρα της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης στο σύνολό της αλλά και των πολιτικών της εκφραστών, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης και ΟΛΩΝ των μεγαλοαστικών κομμάτων, εθνικιστικών και ναζι-φασιστικών αλλά και των ρεφορμιστικών κομμάτων της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας.

Όμως η πιο χαρακτηριστική και σε ακρότατο σημείο προκλητικά ξενόδουλη-εθελόδουλή στάση ΟΛΩΝ – χωρίς εξαίρεση – των ντόπιων πολιτικών κομμάτων εκδηλώθηκε το «ιστορικό» 2011 στην περίπτωση της ωμής ανάμιξης των εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ (ΣΑΡΚΟΖΙ-ΜΕΡΚΕΛ-ΜΠΑΡΟΖΟ, κλπ.) στα εσωτερικά της χώρας με τη συγκρότηση και επιβολή της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου, χωρίς εκλογές, της οποίας το παρασκήνιο (Σύνοδο των G20 στις Κάνες) αποκάλυψε τον περασμένο Μάη η εφημερίδα «Financial Times» («εφημ. Συντακτών»13/5/2014, σελ. 4, «Αυγή» 13/5/214, σελ. 6), δημοσίευμα που δεν διαψεύστηκε από κανένα κόμμα και απέναντι στο οποίο τήρησαν «σιγή ιχθύος» όχι μόνο τα «τσιράκια» του Μπαρόζο, οι Σαμαράς-Βενιζέλος, αλλά και το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ που απέφυγε κάθε σχολιασμό του αποκαλυπτικότατού δημοσίευματος των «Financial Times», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Σκουρλέτη παρότι κάτι ψελλίζει, κατόπιν εορτής, για «παρεμβάσεις των δανειστών» («εφημ. Συντακτών», 13/5/2014, σελ. 4) προσπαθεί να αποκρύψει την ξενόδουλη-εθελόδουλή στάση του το 2011 απέναντι στην τότε ωμή πρωτοφανή επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας.

Τότε, το 2011, ΟΛΟΙ οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου – με μοναδική τιμητική εξαίρεση τον Τ.Κουράκη (ΣΥΡΙΖΑ) – ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΑΝ, ΣΤΗΡΙΞΑΝ και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΑΝ την ωμή, προκλητικότατη, απροσχημάτιστη μα και προσβλητικότατη για τον ελληνικό λαό ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας: δηλ. την απαγόρευση του δημοψηφίσματος, την εκπαραθύρωση της εκλεγμένης κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με τη συγκρότηση – χωρίς εκλογές – νέας κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, με τη συμμέτοχη μάλιστα και του Ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ – μια ωμή ανάμιξη που από σύσσωμο τον αστικό τύπο, μεγαλοαστικό και ρεφορμιστικό («Ριζοσπάστης», «Αυγή», κλπ.), και γενικά τα ΜΜΕ όχι μόνο «θάφτηκε» και κηρύχτηκε «ανύπαρκτη» μα αντίθετα ΕΠΙΠΛΕΟΝ προβλήθηκε ως μοναδική «σωτηρία»(!) για τον τόπο, καλυπτόμενη τεχνηέντως πίσω από μια σκόπιμη και καλά ενορχηστρωμένη παραπλανητική προπαγανδιστική εκστρατεία «διενέργειας εκλογών» υποτίθεται το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη, τη στιγμή που όλοι γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο να γίνουν εκλογές, πρωτοστατούντος του γελωτοποιού του Μπαρόζο φασιστοειδούς Α.Σαμαρά που περιφέρονταν τότε έξαλλος στα κανάλια και ωρυόμενος κραύγαζε να ματαιωθεί το «καταστροφικό», «επικίνδυνο» και «διχαστικό δημοψήφισμά», εκτελώντας κατά γράμμα τις διαταγές του Μπαρόζο που του είχε ήδη τηλεφωνήσει και του δώσει εντολή να «σκοτώσουν» από κοινού το δημοψήφισμα, όπως αποκάλυψε το Μάη το αδιάψευστο δημοσίευμα των «Financial Times».

Εξαιτίας της γενικότερης σπουδαιότητας του χρόνιου και μόνιμου προβλήματος της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ-ΥΠΟΤΑΓΗΣ της χώρας απ’ τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ και της ξενόδουλης-εθελόδουλης στάσης της αστικής τάξης και των κομμάτων της, μεγαλοαστικών και ρεφορμιστικών αλλά και της σημερινής επικαιρότητας που αποκτά με αφορμή την περίπτωση της στάσης της κυβέρνησης των Σαμαρά-Βενιζέλου στο ζήτημα των γνωστών κυρώσεων κατά της Ρωσίας επιβάλλεται να επαναπροβληθεί εκ νέου η μαρξιστική εκτίμηση της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», όπως αυτή διατυπώθηκε τότε στην Προκήρυξη για την Επέτειο του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 2011):

«Η πρόταση του «δημοψηφίσματος» προκάλεσε μεγάλη ανησυχία και πανικόβαλε τα μεγάλα αφεντικά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ Μερκελ-Σαρκοζί, για τις όποιες αρνητικές συνέπειες στην ΕΕ και ευρύτερα, που «κάλεσαν»-διέταξαν τον πρωθυπουργό της χώρας και τον υπουργό των οικονομικών να ταξιδέψουν αμέσως άρον-άρον και να παρουσιαστούν ενώπιόν τους για να απολογηθούν, ενώ την ίδια στιγμή ξεσηκώθηκε μεγάλη θύελλα αντιδράσεων απ’ τους κύκλους του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, βιομήχανους-τραπεζίτες, κλπ., όλα τα μεγαλοαστικά ΜΜΕ, με πρώτο εκφραστή τους τον υμνητή-θαυμαστή των Ταγμάτων Ασφαλείας φασιστοειδές Α.Σαμαρά να ζητά έξαλλος και εξοργισμένος, επίμονα και επανειλημμένα, να ματαιωθεί το «επικίνδυνο» και «διχαστικό δημοψήφισμα», που θα οδηγήσει τη χώρα έξω απ’ την ΕΕ.

Οι Μέρκελ-Σαρκοζι, «ξαφνιασμένοι» και οργισμένοι που το «υπάκουο παιδί τους», ενώ είχε αποδεχθεί και εφαρμόσει, χωρίς αντιρρήσεις, όλα όσα του είχαν υπαγορεύσει, τώρα προτείνει «δημοψήφισμα», αποβάλλοντας κάθε «δημοκρατικό» προσωπείο άλλαξαν όχι μόνο το ερώτημα της πρότασης του «δημοψηφίσματος» με το εκβιαστικό για τον ελληνικό λαό ψευτοδίλημμα «μέσα ή έξω από το Ευρώ» αλλά προσπάθησαν να αποκρύψουν τρεις από τις πιο σημαντικές αντιδημοκρατικές ενέργειές τους. Απευθυνόμενοι με ιταμό τελεσιγραφικό τρόπο σε έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό μιας χώρας μέλος της ΕΕ: πρώτο, απαίτησαν και απαγόρεψαν τη διεξαγωγή κάθε «δημοψηφίσματος» και με οποιοδήποτε ερώτημα, τρέμοντας τον ελληνικό λαό, κι’ αυτός υποχώρησε και υπάκουσε ταπεινωμένος, δεύτερο, τον εκδίωξαν-«εκπαραθύρωσαν» με σκαιό και προκλητικότατο τρόπο, τρίτο, διόρισαν αυθαίρετα απευθείας στη θέση του μια μαριονέτα των διεθνών κερδοσκόπων τραπεζιτών, έναν τραπεζίτη και στέλεχος των ΔΝΤ-ΕΚΤ.

Η πρόταση του «δημοψηφίσματος» που προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στους κύκλους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και στις χρηματιστηριακές αγορές, ανεξάρτητα από προθέσεις και στόχους, οδήγησε: πρώτο, σ’ αποβολή της «δημοκρατικής» μάσκας των εκπροσώπων των μεγάλων μονοπωλίων της ΕΕ Μέρκελ-Σαρκοζι, κουρελιάζοντας το μύθο περί «ισότιμης» συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, αναδεικνύοντας εκ νέου σε υπ αριθμόν ένα πρόβλημα την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, δεύτερο, αποκάλυψε εκ νέου τον ξενόδουλο χαρακτήρα και ρόλο της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και των προκλητικά εθελόδουλο χαρακτήρα και ρόλο όχι μόνο των μεγαλοαστικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) αλλά και των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.), τρίτο, αποκάλυψε την αντιδημοκρατική στάση όλων των κομμάτων άρνησης διεξαγωγής «δημοψηφίσματος», τέταρτο, ξέσκισε τη δήθεν «αντιμνημονιακή» μάσκα του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, πέμπτο, αποκάλυψε την πλήρη ευθυγράμμιση όλων των κομμάτων, μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών, με την απαίτηση του ντόπιου κεφαλαίου: ΕΚΛΟΓΕΣ αμέσως για εκτόνωση της αγανάκτησης των πλατιών λαϊκών μαζών.

Η δημοκρατική πρόταση για «δημοψήφισμα» αντί να τύχει στήριξης των δημοκρατικών κομμάτων απορρίφθηκε και καταπολεμήθηκε από όλα τα κόμματα που σήκωσαν τη σημαία των ΕΚΛΟΓΩΝ, που δεν πρόκειται να λύσουν απολύτως κανένα πρόβλημα δηλ. τη σημαία του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου με την οποία επιδιώκει την εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων, το αποδυνάμωμα και το «σπάσιμο» των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στα εξοντωτικά μέτρα και το ξεπούλημα της χώρας.

Πέρα απ’ τη θέση για ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας στην ΕΕ, εκείνο που είναι προκλητικότατο και προκαλεί δικαιολογημένα λαϊκή οργή είναι η στάση ΟΛΩΝ των κομμάτων απέναντι στο ιταμό, προσβλητικό, ταπεινωτικό και εξευτελιστικό για τη χώρα και το δημοκρατικό αντιφασίστα λαό της τελεσίγραφό των Μερκελ-Σαρκοζί, το οποίο όχι μόνο από κανένα κόμμα δεν καταγγέλθηκε αλλά ούτε καν κάποια αντίδραση υπήρξε, επιδεικνύοντας έτσι όλα τα κόμματα μια ακραία εθελοδουλεία. Βέβαια η εθελοδουλεία των μεγαλοαστικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) είναι γνωστή. Εκείνο που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι η εθελοδουλεία των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.). Ο μοναδικός βουλευτής που αντέδρασε και ύψωσε το ανάστημά του στη Βουλή καταγγέλλοντας τους ηγέτες της ΕΕ Μέρκελ-Σαρκοζί γι’ αυτή την προκλητική τους στάση ήταν ο βουλευτής Τάσος Κουράκης: «ζήσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκεί έναν εκβιασμό με ένα ταπεινωτικό τελεσίγραφο που δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση από οικονομική ηγεμονία ολοένα μεταβάλλεται και σε πολιτική ηγεμονία. Είναι σίγουρο ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι υπαγόρευσαν τη θέλησή τους απευθυνόμενοι κατά την άποψή τους σε υποτελείς και υποτακτικούς. Η στάση των Μέρκελ-Σαρκοζί συνιστά θεσμική εκτροπή και με τον τρόπο τους θέλουν να καθυποτάξουν τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζετε ότι σήμερα που συζητά το ελληνικό Κοινοβούλιο το θέμα αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από το Βερολίνο εκβιάζουν ότι εάν τα δυο κόμματα δεν τα βρουν, με τον τρόπο που υπαγορεύουν, θα υπάρξουν χιλιάδες δειλά για τη χώρα μας. Μπροστά σ’ αυτόν τον εκβιασμό ο Πρωθυπουργός της χώρας υποχώρησε, υπακούοντας στις επιταγές τους και την υποχώρηση αυτή χειροκρότησε όλο το πολιτικό κατεστημένο και τα διάφορα κέντρα» (απ’ την ομιλία στη Βουλή 11/11/2011).

Υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας στο «λάκκο των λεόντων» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ δεν τάσσονται μόνο όλα τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) αλλά και τα κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.). Έχοντας εγκαταλείψει πλήρως την αντιιμπεριαλιστική γραμμή-σύνθημα: «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» δεν τάσσονται υπέρ της άμεσης αποχώρησης-εξόδου, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, της χώρας από: ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ. Το «Κ»ΚΕ μιλά μόνο δημαγωγικά για «αποδέσμευση» (που δε σημαίνει οπωσδήποτε αποχώρηση), κι αυτό όχι ΑΜΕΣΑ ΤΩΡΑ, αλλά στο μακρινό μέλλον δηλ. την παραπέμπει στη «δευτέρα παρουσία» της ρεφορμιστικής «λαϊκής εξουσίας – λαϊκής οικονομίας», κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τους ηγέτες του «Κ»ΚΕ, ΣΗΜΕΡΑ η «λύση έξω από το ΕΥΡΩ και δραχμή … είναι καταστροφική». Η δήλωση της Παπαρήγα: «η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011,σ.6) είναι σαφέστατη και πλήρως ευθυγραμμισμένη με την τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ.

Η νέα διορισμένη απευθείας από τους Μερκελ-Σαρκοζί κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ με επικεφαλής έναν τραπεζίτη και επίλεκτο στέλεχος των ΔΝΤ-ΕΚΤ με συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που: 1) θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή οικονομική πολιτική και το ξεπούλημα της χώρας, με ένα επιπλέον χαρακτηριστικό 2) την ανοιχτή συμμετοχή σ’ αυτή για πρώτη φορά στη χώρα μας ναζι-φασιστικών δυνάμεων (ΛΑΟΣ), ανεξάρτητα απ’ το ότι και στο χώρο του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ στεγάζεται μεγάλος αριθμός ναζι-φασιστών».

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ που έχουν πλήρως εγκαταλείψει την αντιιμπεριαλιστική πάλη και έχουν μετατραπεί σε κήρυκες και απολογητές, όπως τα μεγαλοαστικά κόμματα (μοναρχοφασιστική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, κλπ.) της εξάρτησης της χώρας με τη φαντασίωση της «αλληλεξάρτησης»-«ισότιμης» συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ, έφτασαν ως το πιο ακραίο και αποκαλυπτικότατο σημείο να επιτίθενται ακόμα και στο «Σχέδιο Β» και την «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» κατηγορώντας τους ότι ζητούν (όσο το ζητούν, έστω και δημαγωγικά) «έξοδο από το Ευρώ» ή «ακόμα και την έξοδο από την ΕΕ» («Ρ», 1-2/3/2014 σελ. 4), γιατί προφανώς είναι υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ στην ΕΕ (η λεγόμενη «αποδέσμευση» την παραπέμπεται στο μακρινό μέλλον του ρεφορμιστικού «σοσιαλισμού» τους), αφού «η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011,σ.6).

Β. Η στάση των κομμάτων απέναντι στις Ναζι-φασιστικές δυνάμεις

Η σημερινή στήριξη εκ μέρους της ιμπεριαλιστικής ΕΕ του συνόλου των αντιδραστικών δυνάμεων στην Ουκρανία, μαζί και το Ναζι-φασιστικών, δεν αποτελεί έκπληξη μα ούτε συμβαίνει για πρώτη φορά στη δράση και στην ιστορία της εξωτερικής πολιτικής αυτής της αντιδραστικής Ένωσης. Και δεν θάπρεπε να αποτελεί έκπληξη όχι μόνο εξαιτίας της αντιδραστικής φύσης αυτής της ίδιας της ΕΕ αλλά και επειδή έχει προηγηθεί η «ξεχασμένη» και «θαμμένη» περίπτωση της Ελλάδας.

Πρώτη, λοιπόν, περίπτωση είναι αυτή της Ελλάδας το 2011, κατά την οποία οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές πρωτοστάτησαν, πέραν των άλλων, στη συγκρότηση της κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου στην οποία συμμετείχε και ένα ανοιχτό Ναζι-φασιστικό κόμμα, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, με τη συμφωνία προφανώς και της ντόπιας ξενόδουλης-εθελόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης. Μια πρόκληση χωρίς προηγούμενο για το αντιφασίστα λαό μας (και για τους άλλους λαούς της Ευρώπης) και μάλιστα, για πρώτη φορά, μετά 38 χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου κατά τη στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας και 66 χρόνια απ’ την πλήρη καταστροφική συντριβή των ναζι-φασιστικών χιτλερικών ορδών, το 1945, στο Βερολίνο απ’ τον Κόκκινο Στρατό καθοδηγούμενο απ το μεγάλο στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ – γεγονός που όχι μόνο «ξεχνούν» οι διάφοροι αντισταλινικοί ψεφτοαντιφασίστες σοσιαλδημοκράτες χρουστσοφικοί-τροτσκιστές, κλπ. μα επιπλέον κατασυκοφαντούν με τον πλέον ελεεινό τρόπο ακόμα και σήμερα τον αρχιτέκτονα της μεγάλης αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών, όπως πράττει συστηματικά κάποιος λυσσασμένος και άφθαστος σε αθλιότητες επαγγελματίας λασπολόγος τροτσκιστής-σοσιαλδημοκράτης ονόματι Χρήστος ΚΕΦΑΛΗΣ που εν έτι 2012 σταυροκοπιέται γονατιστός και εκστασιασμένος μπροστά στη Σβάστικα θερμοπαρακαλώντας τον «Ύψιστο» να βοηθήσει τα χιτλερικά στρατεύματα να καταλάβουν τη Μόσχα την ώρα που «ακόμα»(!) και ο ΣΤΑΛΙΝ «επιδίδονταν» σε «φιλο-ναζιστική προπαγάνδα»(!!!) δηλ. διαλαλεί θριαμβευτικά φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΑ: «ο Στάλιν επιδίδεται ουσιαστικά σε φιλο-ναζιστική προπαγάνδα, την ώρα που οι ναζί βρίσκονται έξω από τη Μόσχα» («Μαρξιστική Σκέψη», τομ 6 σελ 126, 2012), ακολουθώντας, μεταξύ άλλων, τον ομοϊδεάτη και «συναγωνιστή» του George Orwell (25.6.1903-21.1.1950) – τον πιο ελεεινό και κατάπτυστο καταδότη-χαφιέ της Ασφάλειας που «ξέρασε» ποτέ η ιστορία της ανθρωπότητας – ο οποίος το Μάρτη του 1940 έγραφε-ομολογούσε ότι «ποτέ δεν κατόρθωσα να μισήσω το Χίτλερ, υπάρχει κάτι συγκινητικό σ’ αυτόν» και το 1944, διαρκούντος του πολέμου δηλ. την ώρα που ματώνονταν κατά εκατομμύρια οι ευρωπαϊκοί και ασιατικοί λαοί, έγραφε το άθλιο υπεραντιδραστικό αντικομμουνιστικό αντισταλινικό, χαμηλότατου επιπέδου, και προφανώς φιλο-χιτλερικό λιβελογράφημα «Η φάρμα των ζώων», θέλοντας «να υπενθυμίσει στον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο του σταλινικού κομμουνισμού, αυτό που κινδύνευε να ξεχαστεί επειδή οι Ρώσοι είχαν γίνει συμπαθείς χάρη στην αντίστασή τους στους Γερμανούς» («ΒΗΜΑgazino» σελ. 74, 20/9/2009).

Με τη συγκρότηση της κυβέρνηση Παπαδήμου σύσσωμος ο αστικός τύπος, μεγαλοαστικός και ρεφορμιστικός («Ριζοσπάστης», «Αυγή», κλπ.) ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΕ δια της επαίσχυντης σιωπής του τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ενός Ναζι-φασιστικού κόμματος στη νέα κυβέρνηση, ενώ αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιχείρησαν ανοιχτά να ΞΕΠΛΥΝΟΥΝ το Ναζι-φασιστικό χαρακτήρα του ΛΑΟΣ.

Βεβαίως η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του ΛΑΟΣ στην τότε κυβέρνηση Παπαδήμου ΞΕΠΛΕΝΕΙ και από μόνη της, ανεξάρτητα απ’ τη στάση των κομμάτων, επίσημα το ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΜΟ: δηλ. τον Ναζι-φασισμό – φασισμό – εθνικισμό – ρατσισμό, κλπ. ή αλλιώς τη λεγόμενη «ακροδεξιά» όπως τη χαρακτηρίζει ο μεγαλοαστικός και ρεφορμιστικός τύπος. Όμως η ΣΤΗΡΙΞΗ άμεση-έμμεση εκ μέρους ΟΛΩΝ των κομμάτων, που εκπροσωπούνταν στην τότε Βουλή, αυτής της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ αποτέλεσε και αποτελεί ΕΠΙΠΛΕΟΝ ένα τεράστιο και πρωτοφανές πρόβλημα, μια ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ ΚΗΛΙΔΑ-ΣΕΛΙΔΑ στην ιστορία της χώρας, και πρώτα απ’ όλα η ΣΤΗΡΙΞΗ απ’ τα ρεφορμιστικά κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ) και τον τύπο τους: δηλ. πρόκειται για ένα επίσημο και συνειδητό μα και προκλητικότατο, απέναντι στον αντιφασίστα Ελληνικό λαό, αλλά και ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΞΕΠΛΥΜΑ του ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΥ, που φέρει τη σφραγίδα ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του αστικού Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Τότε, το Νοέμβρη του 2011, ο δημοσιογράφος Γιάννης Χάρης, «εμβρόντητος, κατάπληκτος» όπως γράφει, δικαιολογημένα σημείωνε-διαπίστωνε σχετικά: « «η ακροδεξιά στην εξουσία» περίμενα να δω να εκφράζουν τη φρίκη μου, να αποτυπώνουν τη γενική, νόμιζα, φρίκη, οι εφημερίδες την επομένη. Μπα! 20 πρωτοσέλιδα είχε φωτογραφία το frontpages.gr., μόνο σε ένα υπήρχε η λέξη «ακροδεξιά» σε υπότιτλο: «η Ακροδεξιά υπουργοποιείται για πρώτη φορά από το 1974 έγραφε η Ελευθεροτυπία. Πουθενά, τίποτα, σε καμία άλλη. Ούτε στα Νέα και την Καθημερινή, από τις παραδοσιακά σοβαρές εφημερίδες, ούτε στην Αυγή ή τον Ριζοσπάστη, από τις παραδοσιακά αριστερές εφημερίδες» («Αυγή», 20/11/2011, σελ 30).

Επίσης δεν υπήρξαν λίγες οι περιπτώσεις του ανοιχτού προκλητικού εξωραϊσμού του Ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ, μεταξύ των οποίων και του «αριστερού» βουλευτή Γρηγόρη Ψαριανού (ΔΗΜΑΡ) που σε δήλωσή του για τους βουλευτές του ΛΑΟΣ είχε πει: «Προσωπικά τους ανθρώπους αυτούς τους γνωρίζω και από τη Βουλή και μάλιστα με πολλούς έχω μια καλή σχέση. Δεν μας χωρίζει ιδεολογικό χάος. Σας το λέω. Δεν είναι φασίστες. Είναι άνθρωποι δεξιάς απόκλισης. Φιλελεύθεροι, ακραίοι φιλελεύθεροι. Δεν είναι νεοναζί, δεν είναι φασιστόμουτρα κάποια από αυτούς. Κάποιοι όμως είναι» («Αυγή», 20/11/2011, σελ 30).

Έτσι, λοιπόν, αν τα ρεφορμιστικά κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ) το 2011 κράτησαν, για πρώτη φορά, μια ανοιχτά ξενόδουλη-εθελόδουλη στάση απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, όπως και ΟΛΑ τα μεγαλοαστικά, ΑΡΝΟΥΜΕΝΑ να καταγγείλουν την ωμή επέμβαση των εκπροσώπων της (ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ-ΜΠΑΡΟΖΟ) στα εσωτερικά της χώρας ταυτόχρονα σ’ εκείνη τη «συμβολική» χρονιά απέβαλαν, επίσης για πρώτη φορά, επίσημα την αντιφασιστική μάσκα με το προκλητικότατο ΞΕΠΛΥΜΑ του ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΥ, στηρίζοντας τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του ναζ-φασιστικού ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου και συνέβαλαν αποφασιστικά στην ΕΞΑΛΕΙΨΗ της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ αντιφασιστικών – ναζι-φασιστικών δυνάμεων.

Τεράστιες και βαρύτατες είναι οι ιστορικές ευθύνες των κομμάτων της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας – πέραν της προδοσίας των συμφερόντων της εργατικής τάξης και της υπόθεσης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού – για την ανάπτυξη των εθνικιστικών, φασιστικών, ρατσιστικών δυνάμεων αλλά και των ναζι-φασιστικών ειδικότερα (εγκληματική δολοφονική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», ΛΑΟΣ, κλπ.) με την ολωσδιόλου ασυνεπή τους στάση και μερικές φορές φιλική απέναντί τους. Μ’αυτή τους τη στάση διευκόλυναν και διευκολύνουν την επικίνδυνη ανάπτυξή όλων των υπεραντιδραστικών δυνάμεων (βεβαίως δε γίνεται λόγος για τη στάση των μεγαλοαστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΑΝΕΛ, κλπ. και προπαντός της μοναρχοφασιστικής ΝΔ που με το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ και τη «Χρυσή Αυγή» αποτελούν μόνιμα «συγκοινωνούντα δοχεία», Μπαλτάκος, Λαζαρίδης, Βορίδης, Γεωργιάδης, κλπ.).

Τέλος, ας σημειωθεί, πέραν των πολλών άλλων αθλιοτήτων απέναντι στη δολοφονική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», μόνο η προκλητικότατη στάση κωλυσιεργίας ΟΛΩΝ των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο ζήτημα της άρσης ασυλίας των βουλευτών της, γεγονός που ανάγκασε ακόμα και την αστική Δικαιοσύνη και συγκεκριμένα τις δυο ανακρίτριες ν’ απευθυνθούν και να ζητήσουν απ’ τη Βουλή, και μάλιστα για δεύτερη φορά, να επισπεύσουν τη διαδικασία: «τα χρονικά περιθώρια ωστόσο στενεύουν λόγω παρέλευσης του δεκαοκτάμηνου, γεγονός που οδήγησε τις δυο ανακρίτριες να απευθύνουν προειδοποίηση προς τη Βουλή να αποφασίσει άμεσα για την άρση ή όχι της ασυλίας, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος αποφυλάκισης κάποιων κατηγορουμένων πριν την ολοκλήρωση της επερχόμενης δίκης τους. Οι κ.Κλάπα και Δημητροπούλου, μάλιστα, με έγγραφο τους προς τη Βουλή επισήμαναν για δεύτερη φορά ότι οι 29 προσωρινά κρατούμενοι και 66 συνολικά κρατούμενοι για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, δημιουργούν ένα ασφυκτικό χρονικά πλαίσιο για να ολοκληρωθεί η ανάκριση και να γίνει η δίκη για την υπόθεση εντός 18 μηνών, όπως ορίζει ο νόμος για το ανώτατο όριο της προφυλάκισης» («Αυγή» 20/4/2014, σελ.22).