Ο αποστάτης σοσιαλδημοκράτης Χ.ΦΛΩΡΑΚΗΣ: και αδίστακτος ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ και αισχρός λασπολόγος του Νίκου Ζαχαριάδη

Ή οι ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠίτικες αθλιότητες περί «διαταραγμένης προσωπικότητας»(!) τριών (3) «μεγαλο-ψυχιάτρων» (!): των δυο αποστατών προδοτών ΦΛΩΡΑΚΗ-ΛΟΥΛΕ και του δημοσιογραφίσκου Χ.ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΥ
Διαβάστε και «θαυμάστε» τα «επιτεύγματα»-αθλιότητες και ουρανομήκεις ανοησίες των ελλήνων γελοίων «μεγαλο-ψυχιάτρων» (!):

«Αν κρίνει, φυσικά, κανείς τόσο από τις σχετικές διηγήσεις του Κ. Λουλέ (στον γράφοντα), όσο και από τις τελευταίες επιστολές του Ν. Ζαχαριάδη προς το ΚΚΣΕ και προς το γιο του – τραγικά ξεσπάσματα ψυχής που γράφονταν καθώς προχωρούσε προς το εκούσιο τέλος του - ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ θα πρέπει, τα τελευταία χρόνια της μοναξιάς του στο Σουργκούτ, να ήταν μια διαταραγμένη προσωπικότητα (υπογρ. «Α»), πια. Μέσα στα γραφτά του εκείνα συνωστίζονται ασθματικά τα πιο ετερόκλητα πράγματα, οι πιο αντιφατικές σκέψεις, υπάρχουν νοηματικές ρωγμές, υπάρχουν νοηματικά άλματα, υπάρχουν κενά. Η συναισθηματική φόρτιση διαγκωνίζεται με την πολιτική θέση και οι αναφορές (και αναμνήσεις) σε πρόσωπα και σε πράγματα έχουν μια χαοτική μορφή, χωρίς αλληλουχία και ειρμό.

Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι ο Κ.Λουλές ήταν ο καταλληλότερος, για την αποστολή που του ανέθεσαν, όμως, ότι το καλοκαίρι του 1973 ήταν, ήδη, πολύ αργά για να «σωθεί» ο Ν.Ζαχαριάδης.» (Χρήστου Θεοχαράτου: Χαρίλαος Φλωράκης,τόμος Α΄, σελ.624-625, Αθηνα,2001).
Ο Χ.Φλωράκης ακολουθώντας εθελοντικά, μετά το 1956, τον προδοτικό σοσιαλδημοκρατικό αστικό δρόμο του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ στέρησε τον εαυτό του απ’ τον τιμητικό τίτλο του «επαναστάτη κομμουνιστή», πετώντας τον για πάντα στα σκουπίδια της ιστορίας πέρασε οριστικά στην υπηρεσία της αντιδραστικής αστικής τάξης. Ήταν βέβαια δικαίωμα του και κανένας δε θα μπορούσε ούτε να του υποδείξει τι θα κάνει ούτε και να τον εμποδίσει. Όμως η ιστορία μελλοντικά, πέραν αυτού, ΔΕΝ μπορεί να τον χαρακτηρίσει ούτε καν «ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ», γιατί ΑΝΤΙ να θέσει ως ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ και να ζητήσει την απελευθέρωση του Νίκου Ζαχαριάδη απ’ τα αφεντικά του, τους ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΣΟΥΣΛΟΦ, κλπ. και ΥΣΤΕΡΑ να αναλάβει την ηγεσία του αστικού-σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, αυτός ΔΕΝ το έπραξε. Έτσι, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του «Κ»ΚΕ ΣΥΝΕΠΡΑΞΕ από κοινού με το ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ στη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη, αφού κανένας ΔΕΝ μπορεί ν’ ΑΡΝΗΘΕΙ και να σβήσει από την ιστορία, το αντικειμενικό ιστορικό γεγονός της φυσικής ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη επί Γραμματείας του Χ.ΦΛΩΡΑΚΗ, δηλ. τον Αύγουστο του 1973.
Ο Χ.Φλωράκης, το ανίκανο αυτό (όλοι μαζί οι δεκάδες οπορτουνιστές δε φτάνουν ούτε στον αστράγαλο του Ν.Ζ.), αλλά προπαντός υποτακτικότατο και μωροφιλόδοξο ανθρωπάκι 4^ης «διαλογής»-επιλογής ακόμα ΚΑΙ για τα αφεντικά του της σοσιαλφασιστικής κλίκας των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΣΟΥΣΛΟΦ, κλπ. (υπήρξε 4^ος και καταϊδρωμένος στη σειρά προτίμησης των σοβιετικών, μετά τους Γλέζο- Ηλιού-Θεοδωράκη: βλέπε αδιάψευστη δήλωση Γλέζου στο: Λ.ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ: ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, σελ. 85-86, εκδ. Προσκήνιο, Αθήνα 2002) που δεν κατάφερε στη ζωή του ΟΥΤΕ Έλληνας Πατριώτης να παραμείνει – ακριβώς επειδή «φορτώθηκε» εθελοντικά και συνειδητά τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Νίκου Ζαχαριάδη – έπραξε και κάτι πολύ χειρότερο: διέσυρε και κατασυκοφάντησε με τον πλέον άθλιο τρόπο το θύμα του, τον πεθαμένο πλέον Νίκο Ζαχαριάδη, χαρακτηρίζοντας τον «διαταραγμένη προσωπικότητα» (!!!). Πρωτοφανής εκτραχηλισμός, άφθαστη εξαχρείωση, ακραίος αστικός αμοραλισμός και σπάνιος στην ιστορία ξεπεσμός.
Όσον αφορά την περίπτωση των Φλωράκη-Λουλέ, που βαρύνονται αποκλειστικά για τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Ζαχαριάδη, και τις χρουστσοφικές-σοσιαλδημοκρατικές τους απόψεις, αυτά ΟΛΑ πετάχτηκαν στο σκουπιδότοπο της ιστορίας και θάφτηκαν στα συντρίμια της μετά το 1953 καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δηλ. την περίοδο που ο σαλτιμπάγκος πράκτορας του διεθνούς ιμπεριαλισμού Νικήτα Χρουστσόφ και η προδοτική του κλίκα αλλά και οι Φλωράκης-Λουλές και η ομάδα τους, υπόσχονταν – ενώ την ίδια στιγμή παλινόρθωναν τον καπιταλισμό – και «διαβεβαίωνα» σ’ όλους τους τόνους, ότι η Σοβιετική Ένωση θα έφτανε ΤΑΧΑ στον «κομμουνισμό», εξαπατώντας έτσι συνειδητά το διεθνές προλεταριάτο και όλους τους λαούς του κόσμου.