Η δημοσίευση του σχεδίου του καινούργιου συντάγματος της Ένωσης των Σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών συγκεντρώνει την προσοχή των εργαζομένων όλου του κόσμου προς τη χώρα του σοσιαλισμού. Το σχέδιο του καινούργιου συντάγματος, αποτελώντας ιστορικό κλάδο στην ανάπτυξη του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, σημαίνει καινούργιο σταθμό στη πάλη των εργαζομένων όλου του κόσμου για την απελευθέρωσή τους από το ζυγό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, σημαίνει καινούργιο σταθμό στο δρόμο της ανθρωπότητας προς την ευημερία και την ελευθερία, προς την ευτυχισμένη ζωή, προς το να εκμηδενιστεί οριστικά καθετί που εμποδίζει την ελεύθερη και πλέρια άνθιση της ανθρωπινής προσωπικότητας.
Ύστερα από 10 χρόνων δικτατορία του προλεταριάτου, το σχέδιο του καινούργιου συντάγματος αποτελεί για τους λαούς της Σοβ. Ένωσης, που κατοικούν ο ένα έχτο της γήινης σφαίρας, αποτέλεσμα ηρωικών μαχών, κοσμοϊστορικών νικών, που κέρδισε η εργατική τάξη και όλοι οι λαοί της ΕΣΣΔ με την καθοδήγηση του Κομμουν. Κόμματος, με την καθοδήγηση του Λένιν και Στάλιν και που έφεραν σε τελειωτική και αμετάκλητη νίκη του σοσιαλισμού.
Το νέο σύνταγμα αποτελεί για τους λαούς της ΕΣΣΔ ένα είδος συμπύκνωμα των κερδισμένων νικών και καταχτήσεων· αντανακλάει τις καινούργιες κοινωνικές σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν με αυτές τις νίκες· εκφράζει τις καινούργιες προοπτικές της απεριόριστης ανάπτυξής της ευημερίας και της ελευθερίας των μαζών, της καινούργιας ανάπτυξης της ανθρώπινης προσωπικότητας, προοπτικές, που ξανοίγονται μπροστά στους λαούς της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Το σχέδιο του συντάγματος της ΕΣΣΔ αντανακλάει και κατοχυρώνει κείνο που κατάχτησαν πια οι εργαζόμενοι της ΕΣΣΔ με την καθοδήγηση του Κόμματος, του Λένιν και Στάλιν.
Για την εργατική τάξη και για τις εργαζόμενες μάζες των καπιταλιστικών χωρών, για όλους εκείνους που υποφέρνουν ακόμα την καπιταλιστική εκμετάλλευσή, για όλους τους λαούς που ο καπιταλισμός τους ρίχνει στη φτώχεια και στη σκλαβιά, το σχέδιο του καινούργιου συντάγματος της ΕΣΣΔ αποτελεί φωτεινό και πειστικό πρόγραμμα απελευθέρωσής τους.
Η μπουρζουαζία, σφιγμένη στην ντανάλια των αξεπέραστων αντιφάσεων του καπιταλιστικού καθεστώτος, αναζητεί πυρετώδικα διέξοδο στο φασισμό, καταργεί ή εκμηδενίζει τα τελευταία απομεινάρια των αστικών δημοκρατικών ελευθερίων, ο φασισμός επιτίθεται απελπισμένα στους εργαζόμενους, ρίχνει την καταστροφή στους εργάτες και αγρότες, εκμηδενίζει τις εργατικές οργανώσεις, ταπεινώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα με γυρισμό στη βαρβαρότητα, στην αμάθεια, στη μεσαιωνική θηριωδία και ετοιμάζει σαν τελευταία άγκυρα σωτηρίας του τον καταχτητικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μα αυτή τη στιγμή το καινούργιο Σοβιετικό σύνταγμα συγκεκριμενοποιεί το ιδανικό της λευτεριάς, της ευημερίας και της ειρήνης, που ζει στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων, διακηρύχνει και αποδείχνει συγκεκριμένα πως αυτό το ιδανικό μπορεί να πραγματοποιηθεί, υποδείχνει τη συγκεκριμένη, τη ζωντανή μορφή της πραγματοποίησής του στη χώρα των Σοβιέτ. Το καινούργιο Σοβιετικό σύνταγμα, δείχνοντας ότι ο σοσιαλισμός αποτελεί διέξοδο από τη φτώχεια και τη σκλαβιά, ότι ο σοσιαλισμός είναι η κοινωνία της πιο πλατιάς δημοκρατίας, της αυξανόμενης ευημερίας των μαζών και της ειρήνης δίνει χτύπημα στην καρδιά του φασισμού.
Τα προηγούμενα Σοβιετικά συντάγματα είναι : το πρώτο, που γεννήθηκε στη φωτιά και στη θύελλα της μεγάλης προλεταριακής επανάστασης, στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου (1918) και το δεύτερο που έγινε δεκτό στο ΙΙ συνέδριο των Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, στην περίοδο της αποκατάστασης της λαϊκής οικονομίας (1923-1924) και εξέφραζαν τις ταξικές σχέσεις, που υπήρχαν σ' αυτά τα χρόνια στη χώρα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Αυτά τα συντάγματα εξέφραζαν τις πρώτες μεγάλες καταχτήσεις της εργατικής τάξης στη σοσιαλιστική επανάσταση και στο δρόμο για την αποκατάσταση της γνήσιας δημοκρατίας, που δε βασίζεται στη μπουρζουαζική υποκρισία της ισότητας των δικαιωμάτων για “όλους”, μα βασίζεται στην εκμηδένιση της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Τα Σοβιετικά συντάγματα 1918 και 1924 εξέφραζαν τις πρώτες γιγάντιες νίκες που κέρδισε η εργατική τάξη σε στενή συμμαχία με την εργαζόμενη αγροτιά : τη καταστροφή του παλιού μηχανισμού της απολυταρχίας, του μπουρζουαζικού κράτους, της εκμετάλλευσης των τσιφλικάδων και των μεγάλων καπιταλιστών, το σταμάτημα της εθνικής καταπίεσης των λαών, που ζούσαν στο έδαφος της πρώην Τσαρικής Ρωσίας. Ταυτόχρονα αυτά τα συντάγματα αντανακλούσαν τα πρώτα βήματα της εργατικής τάξης στο δρόμο της δημιουργίας σοσιαλιστικής οικονομίας. Αυτά τα συντάγματα, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας έδιναν νόμιμη και συνταγματική μορφή στη διχτατορία του προλεταριάτου, υπογραμμίζοντας πως αυτή είναι “δημοκρατία προλεταριακή, δημοκρατία της εκμεταλλευόμενης πλειοψηφίας, που στηρίζεται στον περιορισμό των δικαιωμάτων της εκμεταλλευτικής μειοψηφίας και κατευθύνεται ενάντια σ' αυτή τη μειοψηφία” (Στάλιν, “Προβλήματα του Λενινισμού”).
Τα Σοβιετικά συντάγματα του 1918 και 1924 είταν εκατομμύρια φορές πιο δημοκρατικά από κάθε μπουρζουαζικό σύνταγμα. Μα τα προηγούμενα Σοβιετικά συντάγματα παίρνοντας υπ' όψει τις οικονομικές και ταξικές σχέσεις, που υπήρχαν στη χώρα, έβαναν μια σειρά περιορισμούς στα πολιτικά δικαιώματα ενός μέρους του πληθυσμού. Παίρνοντας υπ' όψει τους την ύπαρξη καπιταλιστικών στοιχείων στη βιομηχανία, στην αγροτική οικονομία και στο εμπόριο δεν επέτρεπαν τη χρησιμοποίηση πολιτικών δικαιωμάτων στα στοιχεία που ανήκαν στις νικημένες καπιταλιστικές τάξεις ή συνδέονταν μ' αυτές τις τάξεις. Να γιατί δεν μπορούσε να υπάρχει τότε γενικό εκλογικό δικαίωμα. Η εργαζόμενη αγροτιά, ο σύμμαχος του προλεταριάτου τότε είταν ακόμα τεμαχισμένη σε εκατομμύρια ατομικά νοικοκυριά και σ' αυτές τις συνθήκες το γενικό εκλογικό δικαίωμα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει η αντεπανάσταση ενάντια στην εργατική τάξη και στην ίδια την αγροτιά. Να γιατί αυτά τα συντάγματα έδιναν στους εργάτες πλεονεχτικά δικαιώματα στην εκλογή των οργάνων της εξουσίας. Η ιστορική πείρα απόδειξε πως αυτοί οι περιορισμοί της δημοκρατίας, που καθιερώθηκαν τότε, είταν απαραίτητοι για να εξασφαλιστούν στο προλεταριάτο οι δυνατότητες να αγωνιστεί νικηφόρα για το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Η καινούρια μεγαλοπρεπή άνθιση της Σοβιετικής δημοκρατίας που την εκφράζει το καινούριο σχέδιο του Συντάγματος αποτελεί αντικείμενο συζητήσεως όλων των λαών της ΕΣΣΔ, είναι αποτέλεσμα αυτής της νικηφόρας πάλης.
Αρχίζοντας από τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση ως τα σήμερα ο καπιταλιστικός κόσμος και η Σοβιετική Ένωση αναπτύχθηκαν σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις. Στη Σοβιετική Ένωση δημιουργήθηκαν οι συνθήκες που επέτρεψαν να καταργηθούν οι περιορισμοί στα εκλογικά δικαιώματα μερικών στρωμάτων του πληθυσμού τη στιγμή που στον καπιταλιστικό κόσμο ο φασισμός διαλύει τα τελευταία απομεινάρια των αστοδημοκρατικών ελευθεριών και τείνει να τις ξεριζώσει, τη στιγμή που αποφασιστικά στρώματα της μπουρζουαζίας ενώνονται με το φασισμό ή τον υποστηρίζουν ενώ η εργατική τάξη είναι ο πιο συνεπής υπερασπιστής και αγωνιστής των δημοκρατικών ελευθεριών.
Στην οικονομική κατάσταση, στις αμοιβαίες σχέσεις των δυνάμεων και στην κοινωνική διάρθρωση της ΕΣΣΔ, έγιναν οι πιο βαθιές αλλαγές. Η Σοβιετική Ένωση δεν είναι πια καθυστερημένη τεχνικά χώρα με μονονοικοκυρίστικη κομματιασμένη αγροτική οικονομία· κατέχει δυνατή βιομηχανία και πρωτοπόρα βιομηχανική τεχνική, που βρίσκεται στα χέρια του σοσιαλιστικού κράτους των εργατών και χωρικών και μεγάλη μηχανοποιημένη σοσιαλιστική αγροτική οικονομία.
Η σοσιαλιστική οικονομία αποτελεί την οικονομική βάση της ΕΣΣΔ : “Η σοσιαλιστική ιδιοχτησία στην ΕΣΣΔ έχει τη μορφή κρατικής ιδιοχτησία (παλλαϊκή περιουσία) ή μορφή συνεταιριστικής – κολχόζνικης ιδιοχτησίας (ιδιοχτησία μονωμένων κολχόζ, ιδιοχτησία συνεταιριστικών ενώσεων)” (κεφάλαιο 5ο του σχεδίου του συντάγματος).
Ο καπιταλισμός εξαφανίστηκε ολότελα από τη βιομηχανία και το εμπόριο. Η σοσιαλιστική ιδιοχτησία κυριαρχεί αδιαίρετα στη χώρα. Οι κολλεχτιβιστικές μορφές της οικονομίας νίκησαν τελειωτικά και αμετάκλητα, κυριάρχησαν και επικρατούν στο χωριό. Όλες οι εκμεταλλεύτριες τάξεις διαλυθήκαν.
Η εργατική τάξη της Σοβ. Ένωσης τώρα δεν άλλαξε με τις νίκες της μόνο την οικονομική όψη της χώρας, μα πέτυχε γιγάντιες επιτυχίες στον τομέα της αναμόρφωσης του ίδιου του εαυτού της. Αυτή η εργατική τάξη δημιούργησε το κίνημα της σοσιαλιστικής άμιλλας και το σταχανωφικό κίνημα. Οι σχέσεις της προς τη δουλειά, προς την τεχνική, προς την κουλτούρα άλλαξαν ριζικά. Η δουλειά στη Σοβιετική Ένωση δεν έχει πια “ατομικό, προσωπικό” χαραχτήρα, έχει “κοινωνική σημασία”, είναι “υπόθεση τιμής, υπόθεση δόξας, υπόθεση ανδρείας και ηρωισμού” (Στάλιν). Η εργατική τάξη έγινε το πιο πρωτοπόρο τμήμα του πληθυσμού όχι μόνο πολιτικά, μα βρίσκεται και στην πρωτοπορία της πάλης για καινούρια όψη στην τεχνική και στον πολιτισμό. Με την καθοδήγηση της εργατικής τάξης ανασχηματίστηκε βαθιά και η αγροτιά και μπήκε αποφασιστικά στο δρόμο της ανοικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Άλλαξε βαθιά και ο χαραχτήρας των διανοουμένων : Οι Σοβιετικοί διανοούμενοι είναι διανοούμενοι που βγήκαν από τους εργαζόμενους, συνδέονται στενά με τον εργαζόμενο λαό, είναι σοσιαλιστικοί διανοούμενοι. Έτσι τα σύνορα ανάμεσα στις τάξεις σβήνουν με την επίδραση αυτού του συνόλου των οικονομικών και κοινωνικών προτσέσσων.
Σ' αυτό το περιβάλλο οι περιορισμοί των πολιτικών δικαιωμάτων, που πρόβλεπαν τα προηγούμενα συντάγματα έχασαν τη σημασία τους. Το καινούριο Σοβιετικό Σύνταγμα εγκαθιδρύει τη δημοκρατία για όλους τους πολίτες της ΕΣΣΔ, δίχως καμιά διάκριση. Το Σύνταγμα (κεφάλαιο 1ο) καθορίζοντας την Ένωση των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών “σα σοσιαλιστικό κράτος των εργατών και αγροτών” δίνει στα Σοβιέτ που αποτελούν την πολιτική βάση της ΕΣΣΔ, καινούρια ονομασία, δηλαδή “Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργαζομένων” (κεφάλαιο 2ο) και καθορίζει ότι όλοι οι πολίτες “ανεξάρτητα από φυλή και εθνικότητα που ανήκουν, από θρησκεία, μόρφωση, τόπο διαμονής, κοινωνική προέλευση, περιουσιακή κατάσταση και περασμένη δράση” (κεφάλαιο 136) θα παίρνουν μέρος στις εκλογές των Σοβιέτ.
Το καινούργιο σύνταγμα, όντας έγγραφο μεγάλων νικών, παίρνει από τα αστικοδημοκρατικά συντάγματα καθετί το προοδευτικό, το θετικό, το δημοκρατικό. Καταργούνται οι πολυβάθμιες εκλογές, όλος ο λαός εκλεγεί άμεσα τα ανώτερα όργανα της εξουσίας. Η ψηφοφορία γίνεται καθολική, ίση, άμεση, και μυστική. Το Σύνταγμα προβλέπει το δημοψήφισμα. Δεν υπάρχουν δημοκρατικές ελευθερίες που τις υπόσχονται στους πολίτες τα αστικο-δημοκρατικά συντάγματα και που δεν τις προβλέπει και δεν τις εγγυάται στους πολίτες της Σοβ. Ένωσης το καινούριο Σύνταγμα. Μα το Σοβιετικό Σύνταγμα αφήνει πολύ πίσω όλα τα μπουρζουαζικά συντάγματα ακόμα και τα πιο δημοκρατικά και το κυριότερο αφήνει πολύ πίσω την πραγματικότητα των καπιταλιστικών κρατών, γιατί αναγνωρίζει και εξασφαλίζει με συνέπεια όλα αυτά τα δικαιώματα, γιατί τους δίνει καινούριο συγκεκριμένο και πραγματικό περιεχόμενο και ανεβάζει έτσι τη δημοκρατία σε ύψη που κανένα καπιταλιστικό κράτος δεν έφτασε ούτε θα φτάσει και ούτε μπορεί να φτάσει.
Τι γίνεται σήμερα στις καπιταλιστικές χώρες με την ελευθερία, με “τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου”, που γι' αυτά η μπουρζουαζία κινητοποίησε τους εργαζόμενους και έχυσαν το αίμα τους τον καιρό των αστικών επαναστάσεων; Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες μένουν γραμμένες στους συνταγματικούς χάρτες, μα στην πράξη η κεφαλαιοκρατία προσπαθεί να εκμηδενίσει τα τελευταία απομεινάρια αυτών των ελευθεριών και δικαιωμάτων παντού, όπου της είναι αναγκαίο για να υπερασπίσει τα κέρδη της και την εξουσία της και να τσακίσει με τη μπότα της αντίδρασης το απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Εκεί όπου ο φασισμός απόχτησε πλέρια εξουσία ο πολίτης έχασε πια κάθε δημοκρατικό δικαίωμα· δοκιμάζει την αυθαιρεσία των γενιτσάρων του κεφαλαίου, δεν ξέρει πια την ελευθερία του λόγου, του τύπου, των συνελεύσεων, των ενώσεων κλπ. Οι φασίστες θεωρητικοί τολμάν ακόμα να δικαιολογήσουν αυτή την καταπίεση της ελευθερίας σαν πιο ψήλη μορφή κοινωνικού καθεστώτος και κοροϊδεύουν τις δημοκρατικές “ουτοπίες”.
Στη Σοβιετική Ένωση όπου εγκαθιδρύθηκε πραγματικά καινούριο, σοσιαλιστικό καθεστώς με την ανατροπή της εξουσίας της μπουρζουαζίας και με το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας, το Σύνταγμα εξασφαλίζει στους πολίτες ελευθεριά λόγου, τύπου, συνελεύσεων και συλλαλητηρίων, πορειών στους δρόμους και διαδηλώσεων (κεφάλαιο 125), ελευθερία ένωσης σε κοινωνικές οργανώσεις (κεφάλαιο 126), το απαραβίαστο του ατόμου (κεφάλαιο 127) και της κατοικίας (κεφάλαιο 128), το απόρρητο της αλληλογραφίας (κεφάλαιο 128), την ελευθερία της συνείδησης, της θρησκευτικής λατρείας και της αντιθρησκευτικής προπαγάνδας (κεφάλαιο 124). Μα ακόμα προβλέπει τους όρους που εγγυούνται την πραγματική πραγματοποίηση αυτών των ελευθεριών, που εγγυούνται στους εργαζόμενους και στις οργανώσεις τους τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα τυπογραφεία, τα αποθέματα χαρτιού, τα δημοσιά χτίρια και τις άλλες υλικές συνθήκες, πούναι απαραίτητες για την πραγματοποίηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη (κεφάλαιο 125 κλπ).
Τι γίνεται τώρα στις καπιταλιστικές χώρες με την “ισότητα” και με την “αδελφότητα” με τις δυο άλλες μεγάλες αρχές των αστικών επαναστάσεων; Είναι γνωστό πως στις συνθήκες του καπιταλισμού αυτά τα συνθήματα χρησίμευαν πάντα για απάτη των εργαζομένων, είταν πάντα ισότητα και αδελφότητα για τους καπιταλιστές, για τους εκμεταλλευτές, για τους πλούσιους, για πιο μεγάλη καταπίεση και εκμετάλλευση των προλετάριων και των φτωχών.
Ακόμα στις πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες ο μισός πληθυσμός, οι γυναίκες, δεν είναι ισότιμες, στις πιο πολλές περιπτώσεις, όχι μόνο δεν έχουν εκλογικά δικαιώματα και τις έχουν παραγκωνίσει από την πολιτική ζωή μα νομικά τις θεωρούν σαν όντα υποδεέστερα.
Το καινούριο Σοβιετικό Σύνταγμα, επικυρώνοντας τα δικαιώματα, που κατάχτησε η μεγάλη σοσιαλιστική προλεταριακή επανάσταση, εγγυάται στη γυναίκα “ίσα δικαιώματα με τον άνδρα σ' όλους τους τομείς της οικονομικής, κρατικής, εκπολιτιστικής και κοινωνικο–πολιτικής ζωής” (κεφάλαιο 122) και υποδείχνει πως να εξασφαλιστούν πραγματικά αυτά τα διακαιώματα των γυναικών. Η γυναίκα είναι ελεύθερη και ισότιμη με τον άνδρα, γιατί το σοσιαλιστικό κράτος με το δυνατό δίχτυ των κοινωνικών ιδρυμάτων υπερασπίζει τα συμφέροντα της μητέρας και του μωρού, βοηθάει τη μητρότητα, όλο και πιο πλατιά αναλαβαίνει τη φροντίδα για τα παιδιά.
Στον καπιταλιστικό κόσμο ποτέ δεν υπήρχε ισότητα στα δικαιώματα, άμα πρόκειται για τις καταπιεζόμενες εθνικές μειονότητες, για τις αποικίες, για τις εξαρτημένες χώρες. Ο ιμπεριαλισμός χωρίζει τον κόσμο σε δυο “στρατόπεδα” : στη χούφτα των “προοδευμένων” καπιταλιστικών χωρών που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τις απέραντες αποικιακές και εξαρτημένες χώρες και στην τεράστια πλειονοψηφία των αποικιακών και εξαρτημένων χωρών” (Στάλιν). Για τις τελευταίες δεν υπάρχει ισότητα δικαιωμάτων! Ο φασισμός αυτό το σύστημα το φθάνει στα άκρα, κηρύχνει το εθνικό και φυλετικό μίσος, θεωρεί σαν κατώτερα όντα και σα δούλους κείνους που δεν ανήκουν στο “εκλεκτό” έθνος και φυλή. Αλοίμονο στα μικρά και αδύνατα έθνη! Η τύχη τους είναι να τσακιστούν, να υποδουλωθούν, να σαρωθούν από το πρόσωπο της γης!
Οι δημοκρατικές αρχές μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία εφαρμόζονται με συνέπεια για όλα τα έθνη, για όλους τους λαούς, για όλες τις φυλές. Το σοσιαλιστικό κράτος αποτελεί μεγάλη ένωση ελεύθερων και ισότιμων λαών. Το σύνταγμα αυτού του κράτους εφαρμόζει με τον πιο συνεπή τρόπο τη δημοκρατική αρχή του αυτοκαθορισμού των εθνών ως το χωρισμό τους και δίνει σε κάθε δημοκρατία της Ένωσης το δικαίωμα να βγει ελεύθερα από την Ένωση (κεφάλαιο 17), δίνει σε κάθε λαό της Ένωσης πλέρια ισότητα δικαιωμάτων σε όλους τους άλλους, του εξασφαλίζει τη δυνατότητα πλέριας οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης. Το καινούριο Σοβιετικό Σύνταγμα αποτελεί θρίαμβο της εθνικής πολιτικής του κόμματος του Λένιν και Στάλιν. Σ' αυτό ανακηρύχνονται σα βασικός νόμος του κράτους η ισοτιμία και η αδελφότητα των εθνικοτήτων, των λαών και των φυλών· το καινούριο Σύνταγμα πανηγυρικά επιβεβαιώνει πως “κάθε περιορισμός άμεσος ή έμμεσος δικαιωμάτων ή αντίθετα παροχή άμεσων ή έμμεσων προνομίων σε πολίτες, που ανήκουν σ' ορισμένη φυλή ή έθνος καθώς και κάθε προπαγάνδα για φυλετική ή εθνική αποκλειστικότητα ή προπαγάνδα μίσους και περιφρόνησης τιμωρούνται απ' το νόμο” (κεφάλαιο 123).
Τα μπουρζουαζικά συντάγματα για να εξασφαλίσουν τάχα καλύτερα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών καθόριζαν την διάκριση ανάμεσα στις “τρεις εξουσίες” : στη νομοθετική, εχτελεστική και δικαστική. Μα πραγματικά όλη τους η διάρθρωση είναι φτιαγμένη για να απομακρύνει όσο το δυνατό πιο πολύ τα όργανα της εξουσίας από τον έλεγχο των εργαζομένων μαζών.
Ο φασισμός σ' αυτό τον τομέα εκμηδενίζει με συνέπεια ακόμα και τα πιο μικρά ίχνη της δημοκρατίας. Το φασιστικό κράτος, δηλαδή ο σκοπός που τείνουν τα πιο αντιδραστικά στρωματά της μπουρζουαζίας σ' όλες τις χώρες είναι το βασίλειο της αυθαιρεσίας, της βάρβαρης βίας, είναι η εκμηδένιση κάθε συστήματος νομικών εγγυήσεων, ο θρίαμβος της αποθηρίωσις, της βαρβαρότητας, της τρομοκρατίας. Στο σοβιετικό Σύνταγμα και στο σοβιετικό κράτος υπάρχουν σήμερα και αναπτύσσονται όλα τα θετικά στοιχεία, που υπάρχουν στο δημοκρατικό αντιπροσωπευτικό σύστημα. Το ανώτερο σοβιέτ της Ένωσης που το εκλέγει με άμεση ψηφοφορία όλος ο πληθυσμός (από 18 χρόνων και πάνω) αποτελεί γνήσιο δημοκρατικό κοινοβούλιο όλου του λαού τη στιγμή που οι φασίστες διαλύουν, καταστρέφουν και χλευάζουν τα μπουρζουαζικά κοινοβούλια. Μα ταυτόχρονα το σοβιετικό Σύνταγμα, αναπτύσσοντας σ' όλες τις βαθμίδες της κρατικής διάρθρωσης το σύστημα των Σοβιέτ, αντιπρόσωπων των εργαζομένων σαν οργάνων εξουσίας, αποκατασταίνει την πιο στενή επαφή ανάμεσα στον κρατικό μηχανισμό και στο λαό, εξασφαλίζει τη γνήσια συμμετοχή του τελευταίου σ' όλη τη δουλειά για την καθοδήγηση και διοίκηση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Έτσι το σοβιετικό Σύνταγμα απ' όλες τις απόψεις αποτελεί το πιο δημοκρατικό Σύνταγμα που γνώρισε ο κόσμος.
* * *
Οι νίκες και οι καταχτήσεις, που πραγματοποίησε η εργατική τάξη, από τότε που ανέτρεψε τη μπουρζουαζία και κρατεί στα χέρια της την εξουσία, δε δημιούργησαν μόνο τους όρους για συνεπές πλάτεμα της δημοκρατίας, δημιούργησαν όρους που επιτρέπουν να δώσει στη δημοκρατία και στην ελευθερία καινούριο περιεχόμενο, σοσιαλιστικό, που δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει ακόμα και στα πιο δημοκρατικά μπουρζουαζικά συντάγματα, “ ... μόνο η ελευτεριά δεν είναι ακόμα αρκετή ... Η χαρακτηριστική ιδιομορφία της επανάστασής μας, λέει ο σ. Στάλιν, βρίσκεται στ' ότι δεν έδωσε μόνο ελευτεριά στο λαό μα και υλικά αγαθά, μα και τη δυνατότητα για εύπορη και πολιτισμένη ζωή”. Το καινούριο Σοβιετικό Σύνταγμα βασίζεται σ' αυτή την πιο σπουδαία αρχή που αποτελεί αρχή σοσιαλιστική. Ξεκινώντας από τούτη τη σπουδαία αρχή δεν περιορίζεται σε αφηρημένη διακήρυξη των “δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη”. Βάνει στο κέντρο της προσοχής του και στο κέντρο των νομικών σχέσεων όχι υπόθεση μα τον πραγματικό, ζωντανό άνθρωπο, με τη συγκεκριμένη του δημιουργική δράση, με τα υλικά και πνευματικά, με τα συγκεκριμένα καθορισμένα ζητήματα. Το Σύνταγμα υποστηρίζοντας ότι το σύστημα της σοσιαλιστικής οικονομίας είναι η βάση του οικονομικού καθεστώτος της χώρας και της πολίτικης της διάρθρωσης, ανακηρύχνει σα βασικό νόμο του κράτους τη σοσιαλιστική αρχή “όποιος δε δουλεύει αυτός δεν τρώει”. Μεταβάλλει την αρχή του σοσιαλισμού σε νόμο κρατικό : “Από καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τη δουλειά του”. Εγγυάται σ' όλους τους πολίτες : το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα σ' εγγυημένη δουλειά με πλερωμή της δουλειάς ανάλογα με το ποσό και το ποιό της.
Το δικαίωμα στην ανάπαυση, το δικαίωμα σε υλική εξασφάλιση στα γερατειά και σε αρρώστια, το δικαίωμα στη μόρφωση
Και το σχέδιο του Συντάγματος καθορίζει εγγυήσεις, που δεν επιτρέπουν μόνο την αναγνώριση μα και την πραγματοποίηση αυτών των δικαιωμάτων.
Το δικαίωμα στη δουλειά . ---- Αυτό είναι όνειρο των σοσιαλιστών όλων των εποχών, αρχίζοντας από τους ουτοπιστές. Είταν μόνιμη επιδίωξη του προλεταριάτου αρχίζοντας από τη στιγμή που διαμορφώνεται σαν τάξη και εμφανίζεται στην πολιτική κονίστρα. Η καπιταλιστική κοινωνία δεν μπορεί να αναγνωρίσει στους εργάτες το δικαίωμα στη δουλειά, δεν μπορεί να τους εγγυηθεί δουλεία με πληρωμή της δουλειάς τους σύμφωνα με το ποσό και το ποιό της, γιατί ο βασικός νόμος της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι το κυνήγι του κέρδους, γιατί αποτελεί κοινωνία αναρχική, που μπορεί να ζει μόνο όταν αρνιέται τη δουλειά σε εκατομμύρια άντρες, γυναίκες, νέους, ρίχνοντάς τους στην άβυσσο της ανεργίας και της φτώχειας, αφαιρώντας τους κάθε ελπίδα για το μέλλον. Στα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι γνώρισαν τις φρίκες της ανεργίας. Και η ανεργία μένει αν και σε σειρά χώρες η κρίση κιόλας περνάει. H δουλειά είναι το πρώτο απ’ όλα τα αγαθά, δίχως αυτό καμιά ελευτεριά δεν έχει αξία, καμιά ευημερία δεν είναι δυνατή, καμιά ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας δεν επιτυγχάνεται και όμως το καπιταλιστικό καθεστώς δεν εξασφαλίζει στους ανθρώπους τη δουλειά. Οι φασίστες υποκαθιστούν τη δουλειά με καινούριες μορφές σκλαβιάς στα στρατόπεδα της αναγκαστικής δουλειάς, μα οι άνθρωποι χρειάζονται ταυτόχρονα δουλειά και ελευτεριά. Και αυτά το δίνει η σοσιαλιστική κοινωνία. Το καινούριο Σοβιετικό Σύνταγμα είναι σε θέση να εξασφαλίσει σε όλους τους πολίτες της ΕΣΣΔ το δικαίωμα στα δουλειά, δηλαδή το δικαίωμα να έχουν εγγυημένη δουλειά, με πλερωμή της δουλειάς τους σύμφωνα με το ποσό και τα ποιό της, μόνο γιατί η λαϊκή οικονομία της ΕΣΣΔ είναι σοσιαλιστική και οργανωμένη σε σχεδιασμένη βάση, γιατί αυτή η σοσιαλιστική οργάνωση εξασφαλίζει αδιάκοπη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, γιατί η εκμηδένιση του καπιταλισμού έφερε σε εξαφάνιση των κρίσεων, γιατί η ανεργία εκμηδενίστηκε πλέρια (κεφάλαιο 118).
Η ανατροπή του καπιταλισμού, η απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών, τα δυο πεντάχρονα, το αδιάσπαστο της συμμαχίας των εργατών και αγροτών, ο ηρωισμός των μαζών, που εκδηλώθηκε στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού, η σοσιαλιστική άμιλλα, το σταχανοφικό κίνημα που άνοιξε στη χώρα το δρόμο στην αφτονία, είναι κείνα που έδωσαν τη δυνατότητα να μπορεί το Σύνταγμα να εγγυέται το δικαίωμα στα δουλειά. Η αποδοχή αυτού του δικαιώματος από το Σύνταγμα είναι η πιο λαμπρή επιβεβαίωση της ορθότητας του δρόμου, που μπήκε η εργατική τάξη με την καθοδήγηση του Μπολσεβίκικου κόμματος του Λένιν και του Στάλιν.
Το δικαίωμα στην ανάπαυση.— Τους θεμελιωτές του σοσιαλισμού που απαιτούσαν αυτό το δικαίωμα, τους κατηγορούσαν πως είναι αδιόρθωτοι ουτοπιστές. Οι εργάτες των καπιταλιστικών χωρών κάποτε καταφέρνουν να αποσπούν σ' αυτό το τομέα κάποιες καταχτήσεις, μα οι καταχτήσεις αυτές είναι πάντα περιορισμένες, εξαρτιόνται πάντα από τις αλλαγές στις αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα στους εργάτες και ιδιοχτήτες. Ο φασισμός, όταν έρχεται στην εξουσία, εκμηδενίζει αυτές τις καταχτήσεις. Στην τεράστια πλειονοψηφία των καπιταλιστικών χωρών και πριν απ´ όλα στις χώρες, όπου κυριαρχεί ο φασισμός, ο εργάτης αν δεν είναι άνεργος δουλεύει 10 και 12 ώρες τη μέρα, δουλεύει ως πλέρια εξάντληση, ως την αποβλάκωση. Το 8ωρο, ο ενδόμυχος πόθος της εργατικής τάξης ξεπεράστηκε για πολύ από τη Σοβιετική ζωή και από το καινούργιο σοβιετικό Σύνταγμα, που καθορίζει κείνο που υπάρχει πια στην ΕΣΣΔ: «Το δικαίωμα στην ανάπαυση εξασφαλίζεται με τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας σε 7 ώρες για τη συντριφτική πλειοψηφία των εργατών, με τη χορήγηση ετησίων αδειών με πλήρεις αποδοχές σε υπαλλήλους και εργάτες, με το πλατύ δίχτυ των σανατορίων, σπιτιών ανάπαυσης, λεσχών στα διάθεση των εργαζομένων» (κεφάλαιο 119).
Το δικαίωμα σε υλική εξασφάλιση στα γερατειά και σε αρρώστια.— Οι καπιταλιστές και τα κράτη τους επιτίθενται σε όλα όσα κατάχτησαν οι εργάτες σ’ αυτό τον τομέα. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις σ’ όλες τις χώρες αποτελούν ένα από τα πρώτα αντικείμενα επίθεσης του φασισμού και της καπιταλιστικής αντίδρασης στην εργατική τάξη. Στη Γερμανία οι φασίστες εκμηδενίζουν στην πραγματικότητα το σύστημα των κοινωνικών ασφαλίσεων, που κατάχτησεν το προλεταριάτο. Ο φόβος για το μέλλον, για τα γερατειά, για την αρρώστια, για τη φτώχεια και τις συφορές που συνεπιφέρνουν αποτελεί κλήρο των εργαζομένων σ’ όλες τις χώρες, πούναι ακόμα υποταγμένες στην εξουσία του κεφαλαίου.
Η σιγουριά για το αύριο που εγγυέται το καινούριο σοβιετικό Σύνταγμα με την «πλατιά ανάπτυξη των κοινωνικών ασφαλίσεων των εργατών και των υπαλλήλων, σε βάρος του κράτους, με τη δωρεάν γιατρική βοήθεια, με τη χορήγηση πλατιού διχτυού σπιτιών παραθερισμού στα διάθεση των εργαζομένων» είναι ένα από τα κύρια στοιχεία που κάνουν τη ζωή των πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης χαρούμενη, που τους δίνουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με ολόπλευρη ανάπτυξη της ατομικότητάς τους.
Το δικαίωμα στα μόρφωση.— Οι φιλελεύθεροι και οι μπουρζουάδες δημοκράτες επίσης διακήρυξαν στο παρελθόν την ανάγκη της βαθμιαίας διάδοσης στις μάζες της «παιδείας» σαν εγγύησης της κοινωνικής προόδου. Σήμερα η αντιδραστική μπουρζουαζία απορρίφτει αυτή τη δημοκρατική αρχή, που σε καινούρια μορφή και με καινούριο περιεχόμενο αναγενιέται και πραγματοποιείται στα χώρα του σοσιαλισμού. Το δικαίωμα στα μόρφωση αναγράφεται πανηγυρικά στο καινούριο σοβιετικό Σύνταγμα τη στιγμή που ο φασισμός γίνεται φωτοσβέστης αγωνιστής της αμάθειας, τη στιγμή που καίει τα καλίτερα έργα της ανθρωπότητας, που αναδιοργανώνει το σύστημα των σχολείων, παραχωρώντας το αποκλειστικά στα διάθεση της μερίδας, που προορίζεται να κυβερνάει το κράτος, τη στιγμή που οι φασίστες θεωρητικοί διακηρύχνουν την ανάγκη να περιορίσουν την ανάπτυξη και τη μόρφωση των μαζών για να μη δυσκολεύουν πολύ τους κυβερνήτες στο να τους κρατάν σε υποταγή. Η αναγνώριση από το σοβιετικό Σύνταγμα του δικαιώματος όλων των λαών στη μόρφωση σ’ όλες τις βαθμίδες της αποτελεί σήμερα εγγύηση για την ανάπτυξη γενικά του πολιτισμού.
Το Σύνταγμα που αναγνωρίζει και εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα στη δουλειά, στην ανάπαυα, στην ολική εξασφάλιση, στα μόρφωση δεν είναι μόνο το πιο δημοκρατικό στον κόσμο, μα και το πιο δίκαιο, το πιο ανθρωπιστικό Σύνταγμα γιατί αυτό το Σύνταγμα είναι με συνέπεια και πραγματικά σοσιαλιστικό.
Και ταυτόχρονα είναι Σύνταγμα ειρήνης. Τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης που σ’ όλες τις καπιταλιστικές χώρες ζηλότυπα μένουν προνόμια των οργάνων της εχτελεστικής εξουσίας, που μυστικά αποφασίζουν γι’ αυτά, σύμφωνα με το καινούριο Σοβιετικά Σύνταγμα υποτάσσονται στα όργανα της νομοθετικής εξουσίας. Όπως είναι γνωστό, η Σοβιετική Ένωση δεν ετοιμάζει πόλεμο ενάντια σε καμιά χώρα. Να γιατί το Σύνταγμα προβλέπει πως κατάσταση πολέμου μπορεί να κηρύξει το προεδρείο του Ανώτατου Συμβουλίου σε περίπτωση πολεμικής επίθεσης στα ΕΣΣΔ (κεφάλαιο 49). Αυτή η πανηγυρική δήλωση που δίνει το χαραχτήρα βασικού κυβερνητικού νόμου στην πολιτική της ειρήνης, που εφαρμόζει η χώρα της προλεταριακής διχτατορίας, βρίσκει βαθιά απήχηση σ’ όλες τις χώρες. Τη στιγμή που η ιμπεριαλιστική μπουρζουαζία αναζητεί διέξοδο στον πόλεμο, τη στιγμή που ο φασισμός κηρύχνει τον επιθετικό πόλεμο σα σωτηρία της ειρήνης και ετοιμάζει επίθεση στα γειτονικά έθνη με σκοπό να εκμηδενίσει την ελευθεριά και την εθνική τους ανεξαρτησία, ο βασικός νόμος του σοσιαλιστικού κράτους καλώντας όλους τους πολίτες στο ιερό χρέος της υπεράσπισης της πατρίδας (κεφάλαιο 133), διώχνει κάθε σκέψη για επιθετικό πόλεμο, αναγνωρίζει την ανάγκη να πάρουν τα όπλα για την απόκρουση του επιδρομέα και έτσι δίνει νόμιμη συνταγματική μορφή στην αρχή «ο σοσιαλισμός είναι ειρήνη».
* * *
Όλα τα κεφάλαια του Σοβιετικού Συντάγματος, όλες οι αρχές που ανακηρύχνει και καθιερώνει κάνουν την πιο βαθιά εντύπωση στις λαϊκές μάζες όλου του κόσμου.
Σε κείνους τους εργαζόμενους, που ακόμα ταλαντεύονται, που ακόμα βρίσκονται κάτω από την επίδραση της μπουρζουαζικής ιδεολογίας, μα ωστόσο ονειροπολούν καλύτερο μέλλον άξιο, ελεύθερο, ανθρώπινο και που ρωτάν τι μπορεί να τους δώσει ο σοσιαλισμός, απαντάμε : κυττάξετε το Σοβιετικό Σύνταγμα! Να τι πράμα είναι ο σοσιαλισμός, να τι παναπεί πραγματοποιημένος σοσιαλισμός, τι δίνει στις μάζες! Να ο καινούριος δρόμος που ο σοσιαλισμός ανοίγει στην ανθρωπότητα!
Στους υποκριτές που συκοφαντούν το σοσιαλισμό και προσπαθούν να εξαπατήσουν τις μάζες και τους παρασταίνουν το σοσιαλιστικό καθεστώς σαν καθεστώς που καταπνίγει την ανθρώπινη ατομικότητα και ελευθερία, σαν καθεστώς στρατώνα, σαν καθεστώς φτώχειας, «κοινότητας των αγαθών». Απαντάμε: κυτάξετε το σοβιετικό Σύνταγμα και το σοσιαλιστικό κράτος που αποτελεί βασικό του νόμο! Αυτό το κράτος βασίζεται στην απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών, στην κολεχτιβιστική ιδιοχτησία στα μέσα και στα εργαλεία της παραγωγής μα προβλέπει και εγγυάται την «ατομική ιδιοκτησία των πολιτών πάνω στα έσοδα της δουλειάς και της αποταμιεύσεώς τους, στην κατοικία και στα βοηθητική σπιτική οικονομία, στα αντικείμενα του σπιτικού νοικοκυριού και χρήσης καθώς και στα αντικείμενα της προσωπικής χρήσης και ευμάρειας» (κεφάλαιο 10).
Στους αγρότες που ο φασισμός τους ρίχνει στα φτώχεια και στην καταστροφή και ταυτόχρονα προσπαθεί να τους εμπνεύσει το φόβο και το μίσος στο σοσιαλιστικό καθεστώς τους λέμε: κυττάξετε το καινούριο σοβιετικό Σύνταγμα! Οι αγρότες
της ΕΣΣΔ ενώθηκαν εθελοντικά για νάχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν την πιο καινούργια τεχνική, να ανεβάζουν με την κολλεχτιβιστική δουλειά την παραγωγικότητα του νοικοκυριού τους. Διατηρούν το δικαίωμα για ατομική κατοχή στο σπίτι που κάθονται, σε ένα κομμάτι γη, σε βοηθητικό νοικοκυριό σ’ αυτό το κομμάτι, στα σπιτικά ζώα, στα πουλιά, στα μικρά αγροτικά εργαλεία (κεφάλαιο 7). Η γη δίνεται στις κολλεχτιβιστικές οργανώσεις των αγροτών σε χρήση για απεριόριστο χρονικό διάστημα δηλαδή αιώνια (κεφάλαιο 8) μα ταυτόχρονα για τους εργαζόμενους, που ακόμα δεν πείστηκαν για την υπεροχή των κολλεχτιβιστικών μορφών της οικονομίας, ο νόμος επιτρέπει «το μικρό ατομικό νοικοκυριό των μονωμένων αγροτών και χειροτεχνών, που βασίζεται στην προσωπική δουλειά και που αποκλείει την εκμετάλλευση ξένης δουλειάς» (κεφάλαιο 9).
Στις εθνικές μειονότητες, στους πληθυσμούς των αποικιών, στους λαούς που καταπιέζονται από τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό και ζητάν δρόμο για την απελευθέρωση, λέμε : κυττάξετε το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ! Σ’ αυτό θα βρήτε υπόδειγμα κοινωνίας όπου ο νόμος καταδιώκει το εθνικό και το φυλετικό μίσος, όπου βασιλεύει η ελευθερία και η ισοτιμία των λαών.
Στη νεολαία, που ονειροπολεί για το μέλλον, πούναι ποτισμένη με την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία, σε όλους τους φιλελεύθερους ανθρώπους, σε όλα τα ευγενικά μυαλά που υποφέρουν απ’ την ανωμαλία, απ’ την αναρχία, που κυριαρχεί στον καπιταλιστικό κόσμο, λέμε: κυττάξετε το καινούργιο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ ! Θα δήτε σ’ αυτό τη μορφή του καινούργιου κόσμου, του κόσμου των ελεύτερων, των ευτυχισμένων, φιλειρηνικών ανθρώπων, που γι’ αυτόνε ονειροπόλησαν τα μεγάλα μυαλά της ανθρωπότητας. Σε όλους τους εργαζόμενους, στους εργάτες, στους αγρότες, σ’ όλους τους άντρες και γυναίκες που φέρνουν στην καρδιά τους το μίσος προς το φασισμό και αγωνίζονται για να εκμηδενίσουν και να σπάσουν το ζυγό του, λέμε : κυττάξετε το καινούριο σοβιετικό Σύνταγμα: το παράδειγμα των καταχτήσεων που αυτό αποτελεί συμπύκνωμά τους, ας σας σπρώξει να πολλαπλασιάσετε τις προσπάθειες για να αποκρούσετε το φασιστικό εχτρό, για να υπερασπίσετε τα τελευταία απομεινάρια των δημοκρατικών ελευθεριών που έμειναν ακόμα στο καπιταλιστικό καθεστώς, για να αναπτύξετε τον αγώνα σας για το ψωμί, για την ελευτερία, για την ειρήνη, για το σοσιαλισμό.
Η πάλη του ενιαίου προλεταριακού και αντιφασιστικού λαϊκού μετώπου στα Γαλλία, στην Ισπανία, η ταξική πάλη σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και το χτίσιμο του καινούριου κόσμου από τους λαούς της ΕΣΣΔ αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου αγώνα : συνδέονται στενά ανάμεσά τους.
Αποδείχτηκε πως μόνο με την πάλη της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, μόνο στα πλαίσια του σοσιαλισμού παίρνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και πραγματοποιούνται πλέρια η ελευτεριά, η ισότητα και αδελφότητα.
Οι εχτροί της εργατικής τάξης καταφεύγουν στα συκοφαντία για να διαστρεβλώσουν το γνήσιο χαραχτήρα του καινούριου Συντάγματος. Υποστηρίζουν πως το πλάτεμα των πολιτικών δικαιωμάτων, που καθιερώνει το καινούργιο σοβιετικό Σύνταγμα, και το καινούριο Σύνταγμα συνολικά είναι βήμα προς τα πίσω, παραίτηση απ’ την προλεταριακή δημοκρατία και την διχτατορία του προλεταριάτου, ξαναγύρισμα στη μπουρζουαζική δημοκρατία. Το σχέδιο του Συντάγματος της ΕΣΣΔ είναι απεναντίας, καινούριο τεράστιο βήμα προς τα μπρος, είναι Σύνταγμα του σοσιαλισμού και επιβεβαιώνει την ορθότητα του δρόμου, που ακολούθησε η εργατική τάξη της ΕΣΣΔ για να επιτύχει τις νίκες που το Σύνταγμα καθιερώνει. Αυτός ο δρόμος είναι δρόμος της διχτατορίας του προλεταριάτου, της άγριας και αδυσώπητης ταξικής πάλης ενάντια σ’ όλους τους εχτρούς της εξουσίας της εργατικής τάξης, κάτω από οποιαδήποτε μάσκα και αν κρύβονται.
Το καινούριο σοβιετικό Σύνταγμα δίνει ακόμα μια φορά ξεκάθαρη απάντηση στο ζήτημα για τους δρόμους της ανάπτυξης της πάλης της εργατικής τάξης. Η ΙΙ διεθνής απορρίφτοντας το δρόμο της διχτατορίας του προλεταριάτου, διαλέγοντας το δρόμο της ταξικής συνεργασίας με το μπουρζουαζία, προσπαθώντας να στολίσει με σοσιαλιστική μάσκα τη μπουρζουαζική δημοκρατία, άνοιξε το δρόμο στο φασισμό στις σπουδαιότερες χώρες της Ευρώπης. Μα το Μπολσεβίκικο κόμμα, το κόμμα του Λένιν και τον Στάλιν, οδήγησε την εργατική τάξη στην κατάχτηση της διχτατορίας του προλεταριάτου, στο χτίσιμο του σοσιαλισμού, που αντανάκλασή του αποτελεί το σοβιετικό Σύνταγμα.
Το μπολσεβίκικο κόμμα στους διάφορους σταθμούς ανάπτυξης της διχτατορίας του προλεταριάτου οδήγησε την εργατική τάξη στη νίκη πάνω στους εξωτερικούς εχτρούς, της επέτρεψε να τσακίσει τους εσωτερικούς ταξικούς εχτρούς, να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες και να εκπληρώσει νικηφόρα το πρόβλημα της ανοικοδόμησης του σοσιαλισμού. Τα μπολσεβίκικο κόμμα άναψε τον ενθουσιασμό στις μάζες της πόλης και του χωριού, καθοδήγησε το μεγαλόπρεπο έργο της αναμόρφωσης της εργατικής τάξης και όλου του λαού με το πνεύμα του σοσιαλισμού, μετέβαλε την απόθεση του σοσιαλισμού σε υπόθεση όλων των λαών της Σοβ. Ένωσης, έφερε αυτή την υπόθεση στη νίκη. Με τη καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος και του Στάλιν, του σοφού και αγαπημένου αρχηγού του προλεταριάτου όλου του κόσμου κερδίθηκαν αυτές οι κοσμοϊστορικές νίκες που έκαναν δυνατό το καινούριο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ και βρήκαν σ’ αυτό την έκφρασή τους. Έτσι το καινούργιο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ είναι παιδί της διχτατορίας του προλεταριάτου, παιδί του κομμουνιστικού κόμματος, σ’ αυτό εκφράστηκαν και κατοχυρώθηκαν οι μεγάλες νίκες της Λενινο-Σταλινικής εποχής του εργατικού κινήματος.
Να γιατί το καινούριο Σύνταγμα, δίνοντας από πριν απάντηση στους υποκριτές δημοκράτες, στους ανοιχτούς και σκεπασμένους εχτρούς της εργατικής τάξης επικυρώνει τη βασική αρχή της διχτατορίας του προλεταριάτου, καθορίζοντας πως τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των πολιτών της Σοβ. Ένωσης είναι εγγυημένα «σύμφωνα με τα συμφέροντα των εργαζομένων και προς το σκοπό της κατοχύρωσης του σοσιαλιστικού καθεστώτος» (κεφάλαιο 125). Και γι' αυτό διακηρύχνει ανοιχτά τον καθοδηγητικό ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος, όπου ενώνονται «οι πιο δραστήριοι και συνειδητοί πολίτες απ’ τις γραμμές της εργατικής τάξης και από τα άλλα στρώματα των εργαζομένων», του κομμουνιστικού κόμματος πού αποτελεί «το πρωτοπόρο τμήμα των εργαζομένων στον αγώνα τους για τη κατοχύρωση και ανάπτυξη του σοσιαλιστικού καθεστώτος» και αποτελεί τον καθοδηγητικό πυρήνα όλων των οργανώσεων των εργαζομένων τόσο των κοινωνικών όσο και των κρατικών (κεφάλαιο 126). Αυτός ο καθοδηγητικός ρόλος του κομμουνιστικού κόμματος είναι εγγύηση για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου πως το καινούριο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ θα εφαρμοστεί όχι μόνο μέ τον πιο συνεπή τρόπο, πως δε θα υπερασπιστεί μόνο ενάντια σε όλους τους εχτρούς των εργαζομένων μα πως στο γερό θεμέλιο που αυτό αποτελεί οι εργαζόμενοι της Σοβ. Ένωσης θα κερδίσουν καινούριες νίκες, καινούριες καταχτήσεις.
(Μεταφράστηκε από το περιοδικό «Κομμουνιστική Διεθνής» Κύριο άρθρο στον αριθ. 11-12 της 25 Ιούνη 1936).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου