Νέες «συγχωνεύσεις»-καταργήσεις σχολείων σχεδιάζει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας στην κατεύθυνση της διάλυσης της Δημόσιας Παιδείας - ενίσχυσης της παραπαιδείας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης

Τα περισσότερα από τα σχολεία που συγχωνεύονται - καταργούνται βρίσκονται στην Αττική και συγκεκριμένα στον Βύρωνα, το Γαλάτσι, στου Ζωγράφου, τα Μελίσσια, το Ηράκλειο, τον Υμηττό, τον Χολαργό, το Περιστέρι κλπ. Οι νέες αυτές «συγχωνεύσεις»-καταργήσεις έχουν σαν στόχους - συνέπειες:

1ον, την κατάργηση οργανικών θέσεων, που θα σημάνει απόλυση για τους εκπαιδευτικούς που τις χάνουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα μιας ανελέητης επίθεσης που στόχο έχει οι εκπαιδευτικοί να προσλαμβάνονται κάθε Οκτώβρη και να απολύονται κάθε Ιούνη.

2ον, υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας (τμήματα με 25+ μαθητές από το Δημοτικό) και στροφή των μαθητών στη μόνη εναλλακτική, αυτή των ιδιωτικών ΙΕΚ, που μετά την διάλυση των ΕΠΑΛ έχουν σχεδόν μονοπώλιο σε συγκεκριμένες ειδικότητες. Θυμίζουμε ότι την επομένη που ο Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος ανακοίνωνε την κατάργηση πολλών ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ, ιδιωτικά ΙΕΚ αποκτούσαν πρόσβαση στους αριθμούς τηλεφώνων μαθητών και τους καλούσαν να συνεχίσουν την ειδικότητά τους σε αυτά!

3ον, οι συγχωνεύσεις αυτές γίνονται χωρίς σχέδιο, παραβλέποντας ότι οι μαθητές είτε δεν χωρούν στις τάξεις, στα εργαστήρια και στις αίθουσες εκδηλώσεων των σχολείων, είτε ότι οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις είναι αδύνατο να επεκταθούν για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες.

4ον, μαζί με την υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, υποβαθμίζεται και η σχέση δασκάλου-καθηγητή/μαθητή, μιας και οι εκπαιδευτικοί θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ίδιο ποιοτικά επίπεδο στις ανάγκες των παιδιών. Αυτό βέβαια σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της σχέσης γονέα/εκπαιδευτικού, άρα και της ιδιαίτερης προσοχής που μπορεί να χρειάζεται κάποιος μαθητής.

5ον, όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε α)«σιωπηρές καταργήσεις» ξένων γλωσσών που ενώ υπάρχουν στα προγράμματα τα τελευταία χρόνια δεν διδάσκονται λόγω έλλειψης καθηγητών, αλλά και β) της ανεπαρκούς στήριξης μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες.

Μόνος μας δρόμος είναι η οργάνωση ενός μαχητικού κινήματος ικανού να αποκρούσει τις νέες αλλαγές. Μαζί με όλους τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για το δικαίωμα στην εργασία. Τα δικά μας παιδιά, άλλωστε, φοιτούν στα υπό συγχώνευση / συγχωνευμένα σχολεία.