Νίκος Αβραμίδης - υπόδειγμα επαναστάτη κομμουνιστή

Ο «μπαρμπα-Νικόλας» Αβραμίδης με το φίλο του ναυτεργάτη Γ. Καραμπέρα.
Στη μέση ένας Σλαβομακεδόνας

Ο Νίκος Αβραμίδης κατάγονταν απ' τον Καύκασο και η οικογένειά του κυνηγήθηκε απ' τους Λευκορώσους και ήρθε στην Ελλάδα. Έζησε στον Πειραιά και πήρε μέρος στην μικρασιατική εκστρατεία.

Από μικρός δούλευε εργάτης και οργανώθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στη συνέχεια δούλεψε ναυτεργάτης, εντάχθηκε στο ναυτεργατικό κίνημα και από τι γραμμές της ΟΕΝΟ συνέβαλλε αποφασιστικά στην ανάπτυξή του. Οργανώθηκε στο ΚΚΕ και αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του Ναυτεργατικού Κινήματος. Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη της «Ναυτεργατικής Ένωσης» το 1935 και μετέπειτα, στη διάρκεια του πολέμου, 1940-42, ιδρυτικό στέλεχος της αντιφασιστικής Ναυτεργατικής Ένωσης της Μέσης Ανατολής.

Πολέμησε εθελοντής στην Ισπανία απ' τις γραμμές των διεθνών ταξιαρχιών στο λόχο «Νίκος Ζαχαριάδης». Πήρε μέρος σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε μ' αποτέλεσμα να πάθει ημιπαράλυση απ' τη δεξιά πλευρά. υπήρξε αξιωματικός προγυμναστής και για αρκετό καιρό ήταν στο επιτελείο της ταξιαρχίας εθελοντών σε καθοδηγητική θέση. Επίσης ήταν διερμηνέας Ρώσων-Ισπανών παρτιζάνων. Μετά τον τερματισμό του εμφυλίου στην Ισπανία κλείστηκε σε στρατόπεδο στη Γαλλία.

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική, αντιφασιστική και κομμουνιστική δράση.

Κατά τη διάρκεια της συνδικαλιστικής του δράσης στο ναυτεργατικό κίνημα πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες για την βύθιση των σαπιοκάραβων του Ωνάση και η αγγλική κυβέρνηση των καταδίωξε και έτσι υποχρεώθηκε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Αργεντινή. Αργότερα ξαναπιάνει δουλειά στα καράβια και πρωτοστατεί και πάλι καθοδηγώντας τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών για τα αιτήματά τους. Λόγω της πλούσιας. επαναστατικής του δράσης είχε μεγάλη εκτίμηση και κύρος στους ναυτεργάτες αλλά και τους κομμουνιστές.

Ακολουθώντας τη γραμμή του Κόμματος, πολύ νωρίς κατατάχθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) και απ' τις γραμμές του πολέμησε τον ντόπιο μοναρχοφασισμό και αγγλο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, βρέθηκε στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης, έδρασε μέσα απ' τις γραμμές του ΚΚΣΕ και δούλεψε στο εργοστάσιο «Ουζμπέκ Σελμάς». «Έκανε μερικές σοβαρές βελτιωτικές προτάσεις για την καλυτέρεψη και άνοδο της παραγωγής. Για την προσφορά του αυτή προτάθηκε να του δώσουν χρηματικό δώρο. αλλά αυτός αρνήθηκε με τη δικαιολογία ότι οι βελτιώσεις αυτές γίνονταν στο χρόνο της δουλειάς του για την οποία και πληρώνονταν. Αυτό ήταν μια εξαιρετική περίπτωση και ίσως η μοναδική. Ήταν αγνός και εξαιρετικά τίμιος».

Ο επαναστάτης «μπαρμπα-Νικόλας» Αβραμίδης, όπως τον αποκαλούσαν με σεβασμό όλοι οι νεότεροι κομμουνιστές, ακολουθούσε και εφάρμοζε πάντα με συνέπεια την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ (1918-55) με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη. Υπήρξε υπόδειγμα κομμουνιστή προς μίμηση και είχε μεγάλο κύρος και πολύ μεγάλη εκτίμηση στους κομμουνιστές που τον γνώριζαν.

Μετά την επέμβαση της προδοτικής ρεβιζιονιστικής κλίκας στο ΚΚΕ, ο σεβαστός σ' όλους τους κομμουνιστές επαναστάτης «μπαρμπα-Νικόλας» Αβραμίδης στάθηκε ευθύς εξαρχής αταλάντευτα στο πλευρό του ηρωικού μας κόμματος και της επαναστατικής του καθοδήγησης και υπεράσπισε τη μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική του γραμμή κόντρα στο αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού. Υπεράσπισε πάντα με συνέπεια τους Στάλιν-Ζαχαριάδη απ' τις συκοφαντίες και τις λασπολογικές επιθέσεις των ντόπιων και σοβιετικών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών.

Μετά το '56 αγωνίστηκε με συνέπεια, ως το θάνατό του στην Τασκένδη, απ' τις γραμμές των επαναστατών κομμουνιστών σταλινιστών-ζαχαριαδικών ενάντια στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό. Αυτός ο αδιάλλακτος επαναστάτης και συνεπής υπερασπιστής των επαναστατικών αρχών του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού όταν κάποτε μετά το '56 έφθασε στην Τασκένδη το μετάλλιο-παράσημο απ' τους Ισπανούς αντιφασίστες, σε ένδειξη τιμής για την εθελοντική συμμετοχή του στον αγώνα τους, αρνήθηκε να το παραλάβει απ' τη ρεβιζιονιστική κομματική επιτροπή των Χατούρα-Δημητρίου, κλπ. η οποία υποχρεώθηκε να το παραδώσει στην Κομματική Οργάνωση του ΚΚΣΕ Ουζμπεκιστάν απ' την οποία και το παρέλαβε.

Ο «μπαρμπα-Νικόλας» Αβραμίδης είχε μεγάλη επαναστατική πείρα, κομματική και συνδικαλιστική πείρα -καρπός της πολύχρονης και πλούσιας επαναστατικής του δράσης. Διέθετε αξιόλογη μαρξιστική θεωρητική κατάρτιση και υπήρξε υπόδειγμα κομμουνιστή και διεθνιστή επαναστάτη. Επίσης γνώριζε ρώσικα, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά. Ήταν αγαπητούς σ' όλους τους κομμουνιστές και πρώτα απ' όλα στο χώρο των ναυτεργατών που είχε δράσει δεκαετίες ολόκληρες. Όλοι όσοι των γνώριζαν ήθελαν να του μοιάσουν και τον είχαν ως παράδειγμα προς μίμηση: «όλοι εμείς», μας είπε σε μια πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία ο εξόριστος στη Σιβηρία Παντελής Κυριακίδης, «θέλαμε να μοιάσουμε του επαναστάτη "μπαρμπα-Νικολα" Αβραμίδη, ήταν υπόδειγμα κομμουνιστή για όλους μας».

* * *

Ναυτεργάτης που γνώριζε καλά τον «μπαρμπα-Νικόλα» Αβραμίδη αναφέρει: «...ο Νικόλας, εκτός απ' την πολιτική δράση είχε και μια πλούσια συνδικαλιστική δράση. Ήταν ένα από τα διαλεχτά στελέχη των ναυτεργατών, Γι' αυτή του τη δράση έκανε, αν θυμάμαι καλά, δυο χρόνια φυλακή στα κάτεργα του Βελγίου, στην Αμβέρσα. Είναι απ' τα ιδρυτικά στελέχη, μαζί με τον Καραγιάννη, της Ναυτεργατικής Ένωσης το 1935 και μετέπειτα στ διάρκεια του πολέμου, το 1940-42, ιδρυτικό στέλεχος της αντιφασιστικής ναυτεργατικής ένωσης της Μέσης Ανατολής. Γι' αυτόν τον άνθρωπο, που ο ίδιος αποτελούσε την ιστορία του ναυτεργατικού κινήματος, σ' ένα βιβλίο πριν χρόνια που εκδόθηκε απ' τους Φλωράκιδες και που συγγραφέας του είναι κάποιος ασυρματιστής Κ. Στεφανάτος¹, για το Νικόλα δεν λέει ούτε λέξη, ενώ αναφέρει άλλους που δεν πρόσφεραν ούτε το 1/1000 απ' ότι πρόσφερε ο Αβραμίδης. Έτσι γράφουνε αυτοί την ιστορία μας. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη αηδία προκάλεσε αυτό το πράγμα στους πολλούς ναυτεργάτες που γνώριζαν τον Νικόλα».

Επίσης σε μια συνέντευξή του, το Δεκέμβρη του 1986, στο περιοδικό  «Τέταρτο» ένα άλλος ναυτεργάτης, ο Παναγής Σκευοφύλακας (86 χρονώ τότε) απ' το χωριό Πηγάδια Καρπάθου, εθελοντής κι αυτός στην Ισπανία, την οποία προλογίζει ο Εμ. Αναγωνστάκης σημειώνει:  «δακρύζει όταν αναφέρεται στον Δημήτρη Ραπίτη και το Νίκο Αβραμίδη, συντρόφους του που πολέμησαν στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο». (Ο μεν Δημήτρης Ραπίτης απ' τη Χίο σκοτώθηκε στην Κεντρική Ισπανία, ο δε Νίκος Αβραμίδης άφησε την τελευταία του πνοή στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης).

---

¹ Αναφέρεται στο βιβλίο του Κ. Στεφανάτου «Ναυτεργάτες», ΣΕ, Αθήνα 1981

Στη μνήμη του «μπαρμπα-Νικόλα» Αβραμίδη ο σύντροφος Γιάννης Γκαβέλας προσφέρει στην «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» 10.000 δραχμές.

Αναδημοσίυεση από «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Αρ. Φύλ. 125 1-15 Γενάρη 2002