ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΒΑΘΕΜΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ

Η συμμετοχή του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ στην αντιδραστική κυβέρνηση Παπαδήμου – η πρώτη μεγάλη αλλά και πολύ επικίνδυνη πρόκληση απέναντι στον αντιφασίστα λαό μας μετά το τέλος του Β’ παγκόσμιου πόλεμου και την αντιφασιστική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου

Αν η ακραία εθελόδουλη στάση όλων των αστικών κομμάτων, μεγαλοαστικών (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) και σοσιαλδημοκρατικών («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.), της ξενόδουλης αστικής τάξης απέναντι στην ωμή και απροσχημάτιστη πολιτική ΑΝΑΜΙΞΗ στα εσωτερικά της χώρας των εκπροσώπων των μεγάλων ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής  ΕΕ, ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ, προκάλεσε δικαιολογημένα μεγάλη λαϊκή οργή, ακόμα μεγαλύτερη οργή στον αντιφασίστα λαό μας προκάλεσε η συμμετοχή στη διορισμένη αντιδραστική κυβέρνηση Παπαδήμου των ναζι-φασιστών του ΛΑΟΣ – και μάλιστα παραμονή της επετείου της αντιφασιστικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου – χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση πρωτοσέλιδα, έστω σε κάποιες απ’ τις ημερήσιες εφημερίδες και προπαντός σ’ εκείνες της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, «Ριζοσπάστη» και «Αυγή». Μια πολιτική στάση που δεν είναι μόνο ολωσδιόλου πολιτικά απαράδεκτη για ολόκληρο τον αντιφασιστικό χώρο αλλά και που έμμεσα-άμεσα σημαίνει αποδοχή-έγκριση της συμμετοχής ναζι-φασιστικών δυνάμεων, έστω και στην περίπτωση μιας απευθείας διορισμένης απ’ τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές κυβέρνησης (επιβλήθηκε μεν απ’ τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ αλλά ταυτόχρονα είχε-έχει και την πρόθυμη στήριξη των ντόπιων αστικών δυνάμεων) – συμμετοχή που αποτελεί τη μεγαλύτερη και χειρότερη πρόκληση, μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, απέναντι σε ένα λαό που έχει χύσει ποτάμια αίμα για την απελευθέρωσή του απ’ τους ναζι-φασίστες κατακτητές και σε μια στιγμή που αυτός γιορτάζει την ηρωική λαϊκή αντιφασιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου – αποκορύφωμα της 7χρονης αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης κατά της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μας απ’ τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους αμερικανο-ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές.

Αυτή η αδιανόητη και πολιτικά απαράδεκτη για αντιφασίστες στάση της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) δηλ. η παντελής απουσία αντίδρασης στη συμμετοχή των ναζι-φασιστών του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου δεν είναι καθόλου ανεξήγητη μα ούτε άγνωστη στην ιστορία του εργατικού κινήματος (ανάλογη ήταν και η στάση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στην άνοδο του χιτλεροφασισμού, σ’ άλλες προφανώς ιστορικές συνθήκες):  

Πρώτα-πρώτα, όταν ο χώρος αυτός προπαγανδίζει τα εξωραϊστικά αστικά μυθεύματα περί «ακροδεξιού» ΛΑΟΣ («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) είναι φανερό πως δεν μπορεί να κρατήσει άλλη στάση, ή όταν ακόμα χειρότερα, όπως στην περίπτωση του «Κ»ΚΕ, που δεν χαρακτηρίζει ούτε καν «ακραίο» το ΛΑΟΣ αλλά στα κείμενά του γίνεται λόγος απλά για κόμμα του κεφαλαίου («κόμμα του κεφαλαίου είναι ο ΛΑΟΣ», «Ρ» 24/3/2009, σελ.13) και μάλιστα διαφημίζεται ως «κεντροδεξιό» κόμμα («κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ», «Ρ» 16/11/2007, σελ. 32) ήταν εντελώς αναμενόμενη η παραπάνω στάση, για να φτάσει η κατεύθυνση αυτή στο έσχατο σημείο της άθλιας φιλοναζι-φασιστικής δήλωσης Ψαριανού στο «Βήμα FM» για τους ναζι-φασίστες υπουργούς του ΛΑΟΣ: «προσωπικά τους ανθρώπους αυτούς τους γνωρίζω και από τη Βουλή και μάλιστα με πολλούς έχω μια καλή σχέση. Δεν μας χωρίζει ιδεολογικό χάος. Σας το λέω. Δεν είναι φασίστες. Είναι άνθρωποι δεξιάς απόκλισης. Φιλελεύθεροι, ακραίοι φιλελεύθεροι. Δεν είναι νεοναζί, δεν είναι φασιστόμουτρα…». Βέβαια είχαν προ πολλού προηγηθεί οι εκατέρωθεν δημόσιες φιλοφρονήσεις για ιδεολογικο-πολιτική συγγένεια, σε σειρά ζητήματα, μεταξύ των Γ.Καρατζαφέρη-Λ.Κανέλλη, που προετοίμασαν, μεταξύ άλλων, και το κατάλληλο έδαφος μιας τέτοιας επαίσχυντης αντιδραστικής κατάληξης (επιπλέον, πέραν των παραπάνω, θα ήταν ασυγχώρητη πολιτική αφέλεια για αντιφασίστες (και πολύ περισσότερο για μαρξιστές) να περιμένουν διαφορετική στάση απ’ τις δυο σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες, και ιδιαίτερα εκείνη της Παπαρήγα που κυριαρχείται από εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις ταυτόσημες μ’ εκείνες του Γ.Καρατζαφέρη – είναι δε τέτοια η μετατόπιση του «Κ»ΚΕ σε εθνικιστικές θέσεις ώστε ο Καρατζαφέρης να δηλώνει: «έφτασα εγώ ο γνήσιος δεξιός να διαβάζω Ριζοσπάστη για να δω που πάνε τα εθνικά θέματα»(«Telecity»25/5/2000) ως το «κρυφό σχολειό» και τα «μοναστήρια της επανάστασης» («Κυρ. Ρ.»11/7/2004, «7 μέρες μαζί», σελ.6) – και η οποία διαφημίζει απ’ τις στήλες του «Ριζοσπάστη» υπεραντιδραστικούς διανοητές, όπως το Friedrich Nietzsche («Ρ»30/6/2004, σελ. 24), πρόδρομο των ναζι-φασιστικών θεωριών, το γερμανό Oswald Spengler («Κυρ. Ρ.» 13/6/2004, «7 μέρες μαζί» σελ.6) και το γάλλο Maurice Blanchot («Κυρ. Ρ.» 4/10/2009, «7 μέρες μαζί» σελ.6) συνεργάτη των γερμανών κατακτητών).   

Δεύτερο, η δεξιά οπορτουνιστική πολιτική κατεύθυνση-γραμμή(αστική από πλευράς περιεχομένου) της νέας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ), όπως και εκείνης της παλιάς παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, οδηγεί στον ιδεολογικο-πολιτικό αφοπλισμό της εργατικής τάξης που, πέραν των άλλων, υπονομεύει και αμβλύνει την αντιφασιστική συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών και ανοίγει διάπλατα το δρόμο στην καλλιέργεια και διάδοση αντιδραστικών εθνικιστικών, ρατσιστικών, φασιστικών και ναζι-φασιστικών απόψεων όχι μόνο στις γραμμές των εργαζομένων γενικά αλλά και στα μέλη-οπαδούς της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαίτερα εκείνων του «Κ»ΚΕ και εν μέρει του ΣΥΝ. Και γι’ αυτό το λόγο ήταν εντελώς αναμενόμενη η επαίσχυντη στάση αποδοχής-έγκρισης της συμμετοχής των ναζι-φασιστικών δυνάμεων του ΛΑΟΣ στη νέα κυβέρνηση, χωρίς την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους τους, που συνιστά πολύ επικίνδυνο βάθεμα της φασιστικοποίησης και σε κυβερνητικό επίπεδο.

Τρίτο, η ρεφορμιστική πολιτική της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας έχει ως περιεχόμενο την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου (=πράκτορες της αστικής τάξης στις γραμμές του εργατικού κινήματος), τα οποία σε κυβερνητικό επίπεδο εκπροσωπεί-διαχειρίζεται, αυτή τη στιγμή, η αντιδραστική κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Λ.Παπαδήμο, η οποία για να εκπληρώσει τα πολλαπλά καθήκοντα που ανέλαβε σε βάρος του λαού και της χώρας έχει ανάγκη της έμμεσης-άμεσης στήριξης των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, παρά τη συμμετοχή των ναζι-φασιστών του ΛΑΟΣ σ’ αυτή, που επιβλήθηκε με απόφαση των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ στηριγμένη και απ’ το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο, απόφαση με την οποία συμμορφώθηκαν υποχρεωτικά και τα δυο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, γι’ αυτό και δεν αντέδρασαν.

Τέταρτο, τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου είναι η ΠΑΡΑΜΟΝΗ της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ, πολιτική επιλογή την οποία εκπροσωπεί-υπερασπίζει η κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και με την οποία είναι ευθυγραμμισμένα και τα δυο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τόσο ο ΣΥΝ όσο και το «Κ»ΚΕ, εκφρασμένη, εκτός του ΣΥΝ, με σαφήνεια και απ’ τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα: ΣΗΜΕΡΑ «η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή… είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σελ.6), επομένως το πρωταρχικό είναι να υποστηριχθεί οπωσδήποτε αυτή η στρατηγική και να στηριχθεί έμμεσα-άμεσα αυτή η κυβέρνηση και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο όχι μόνο καθόλου δεν αντέδρασαν μα ούτε καν ενοχλήθηκαν τα δυο αυτά αστικά κόμματα για τη συμμετοχή των ναζι-φασιστών του ΛΑΟΣ στη σημερινή κυβέρνηση.        

Για τη στάση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ είναι γνωστό ότι παλιότερα οι εκπρόσωποι της κρατούσαν και κράτησαν, όπως στην περίπτωση της Αυστρίας τα «δημοκρατικά» προσχήματα, σχετικά με τη συμμετοχή ναζι-φασιστικών κομμάτων στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της. Όταν στις εκλογές του Οκτώβρη 1999 δεν εκλέχτηκε αυτοδύναμη κυβέρνηση ο ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος Βόλφγκανγκ Σιούσελ συγκρότησε κυβέρνηση με το ναζι-φασιστικό «Κόμμα Ελευθερίας» του Γερκ Χάϊντερ, οι ηγέτες της ΕΕ αντέδρασαν και το Συμβούλιο Υπουργών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισαν την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Αυστρίας – κυρώσεις που παρά το δημαγωγικό τους χαρακτήρα, διάρκεσαν μόνο μόλις 9 μήνες. Σήμερα, στην περίπτωση της Ελλάδας, οι ηγέτες της ιμπεριαλιστικής ΕΕ προχώρησαν όμως πολύ παραπέρα: δεν διόρισαν μόνο απευθείας, χωρίς εκλογές, μια κυβέρνηση μα επέβαλαν και τη συμμετοχή σ’ αυτή (με την πρόθυμη στήριξη και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου) ανοιχτά ναζι-φασιστικών δυνάμεων που εκφράζονται στο ΛΑΟΣ – γεγονός και πολιτική πράξη που δείχνει το παραπέρα βάθεμα της φασιστικοποήσης όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην ΕΕ: την παραπέρα αντιδραστικοποίησή της, φαινόμενο αναπόφευκτο στην ιμπεριαλιστική περίοδο του καπιταλισμού (φασιστικοποίηση-φασισμός είναι φαινόμενα γέννημα-θρέμα του καπιταλισμού της ιμπεριαλιστικής περιόδου).

Για τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στη νέα διορισμένη κυβέρνηση πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλο που για πρώτη φορά στη χώρα μας, μετά τον πόλεμο, συμμετέχουν ναζι-φασιστικές δυνάμεις ανοιχτά και επίσημα σε κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις είναι αναγκαίο επίσης να μνημονευθεί, πως και στον παρελθόν οι δυνάμεις αυτές (ο ναζι-φασιστικός συρφετός των ταγματασφαλιτών, Χιτών, κλπ.) στεγασμένες στη μοναρχοφασιστική Δεξιά (Λαϊκό Κόμμα-Ελληνικός Συναγερμός-ΕΡΕ-ΝΔ κλπ.) συμμετείχαν μέσω αυτών των κομμάτων σε κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Και τώρα μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ΛΑΟΣ. Το ΛΑΟΣ δεν είναι απλά και μόνο «κόμμα του κεφαλαίου» ούτε «είναι ένα περίεργο κόμμα το ΛΑΟΣ», όπως έλεγε η Παπαρήγα τον Ιούνη του 2007 («Εποχή», 17/6/2007, σελ. 7) ούτε ένα «μικροαστικό κόμμα» («ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο Καρατζαφέρης και το παιδί για τα θελήματα Άδωνις» είναι οι «εκπρόσωποι του αθάνατου ελληνικού μικροαστισμού», «Κυρ.Ριζ.» 21/6/2009, «7μέρες μαζί», σελ.6) ούτε είναι απλά, όπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» (4/6/2008,σελ.17)  σχολιάζοντας δηλώσεις του Καρατζαφέρη, ένα «κόμμα κι’ αυτός του ευρωμονόδρομου» και πολύ περισσότερο δεν είναι ένα «κεντροδεξιό» κόμμα όπως ισχυρίζεται το «Κ»ΚΕ («κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ», «Ρ» 16/11/2007, σελ. 32)  και ο δημοσιογράφος Γιάννης Πολίτης (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 114, Αθήνα 2010). Έτσι εξηγείται που η αντιδραστική νεορθόδοξη εθνικίστρια Λ.Κανέλλη εκνευρίστηκε όταν πριν χρόνια στη ΝΕΤ (εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» 15/12/2005) ο Θ.Μαργαρίτης (ΣΥΝ) σύγκρινε τον Καρατζαφέρη με τον Λεπέν «για να δεχθεί μια αναπάντεχη επίθεση της εκπροσώπου του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη: «αφελείς εξομοιώσεις. Λεπέν-Καρατζαφέρης;» Έκπληκτος ο Μαργαρίτης την ρωτάει: θεωρείτε ότι δεν μοιάζουνε;» «ΚΑΝΕΛΛΗ: για εντυπωσιοθηρία γίνεται. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: βλέπω συμπάθεια στην Ακροδεξιά. ΚΑΝΕΛΛΗ: καμία συμπάθεια δεν βλέπεις στην Ακροδεξιά. Μην γίνεσαι γελοίος» (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 146, Αθήνα 2010). «Ξεπλένει» προφανώς τον Καρατζαφέρη ως ομοϊδεάτη της, σε σειρά θέματα, η εθνικίστρια θεούσα, γιατί ήδη κι’ αυτός πριν χρόνια στο «Telecity» (10/6/1998) είχε εκφράσει τη σαφή πολιτικο-ιδεολογική συγγένεια μαζί της: «μπορώ να υπάρξω και να συλλειτουργήσω με την κυρία Λιάνα Κανέλλη και όλα αυτά τα οποία πρεσβεύει, υιοθετεί βεβαίως, περνάει και καταγγέλλει μέσα από το αξιολογότατο περιοδικό Νέμεσις» (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 93, Αθήνα 2010).

Ας σημειωθεί επιπλέον πως ούτε βέβαια ο αστικός όρος «ακροδεξιά», που χρησιμοποιείται κατά κόρον απ’ όλα τα αστικά κόμματα (μεγαλοαστικά και σοσιαλδημοκρατικά) άλλα και απ’ όλες τις εξωκοινοβουλευτικές δεξιές οπορτουνιστικές Οργανώσεις, αποδίδει το υπεραντιδραστικό περιεχόμενο της πολιτικής του δράσης, αντίθετα συγκαλύπτει τον πραγματικό και ιδιαίτερο χαρακτήρα του ΛΑΟΣ, ενώ συνάμα εξωραΐζει και σμικρύνει την αντιδραστικότητα αυτού του κόμματος του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου, το οποίο, σήμερα, σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρό και μεγάλο κίνδυνο, επειδή επιχειρεί, εκμεταλλευόμενο δημαγωγικά τα γνωστά υπαρκτά προβλήματα (ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, κλπ.), να συμπαρασύρει πλατιές λαϊκές μάζες εργαζομένων, κλπ. σε μια αντιδραστική ρατσιστική ναζι-φασιστική κατεύθυνση. Όμως το ΛΑΟΣ δεν είναι απλά ένα αστικό-μεγαλοαστικό και πολύ περισσότερο δεν είναι «κεντροδεξιό» και «μικροαστικό κόμμα», ούτε απλά ένα «ακροδεξιό» μα ούτε μόνο «φασιστικό» κόμμα: είναι ένα ναζι-φασιστικό κόμμα.

Ο προσδιορισμός, από μαρξιστική σκοπιά, του ιδιαίτερου χαρακτήρα του ΛΑΟΣ ως μεγαλοαστικού κόμματος – εκφραστή και υπερασπιστή των ταξικών συμφερόντων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου – δεν μπορεί να γίνει ούτε με αστικές έννοιες όπως «ακροδεξιά», «κεντροδεξιά», κλπ. ούτε με το απατηλό κριτήριο των παραπλανητικών δημαγωγικών ελιγμών του αρχηγού του αλλά αποκλειστικά και μόνο με βάση το αλάνθαστο κριτήριο των ιδεολογικο-πολιτικό απόψεων που καθοδηγούν τη δράση αυτού του υπεραντιδραστικού κόμματος.

Για τους επαναστάτες μαρξιστές ο ναζι-φασιστικός χαρακτήρας του ΛΑΟΣ εκφράζεται στις: 1) φασιστικές, 2) εθνικιστικές-σοβινιστικές, 3)ρατσιστικές, 4) ξενοφοβικές, 5) αντισημιτικές ιδεολογικο-πολιτικές αντιλήψεις που κυριαρχούν στις γραμμές του και καθοδηγούν τη δράση αυτού του υπεραντιδραστικού κόμματος. Και είναι ακριβώς αυτές οι αντιδραστικές αντιλήψεις που καθορίζουν το ναζι-φασιστικό χαρακτήρα του ΛΑΟΣ και προσδιορίζουν την ανάλογη, ιδιαίτερα επικίνδυνη, πολιτική του δράση.                                     

Αποτελεί χονδροειδέστατο λάθος και ολέθριο πολιτικό σφάλμα εκείνων των αντιφασιστικών δυνάμεων που κρίνουν το ΛΑΟΣ με κριτήριο τους λίαν επικίνδυνους τακτικίστικους δημαγωγικούς ελιγμούς του αρχηγού του, ο οποίος με περισσό θράσος έχει διακηρύξει δημόσια ότι ακριβώς μ’ αυτούς τους ελιγμούς έχει πετύχει τον «αποχαρακτηρισμό»-«αποκάθαρσή» του, παραμένοντας όμως, όπως αποκαλυπτικότατα ομολογεί ο ίδιος την επόμενη των Νομαρχιακών εκλογών του 2006, «επί των ιδίων αρχών που δεν ξεφύγαμε επ’ ουδενί» και «δεν αλλάξαμε αυτά που σερβίρουμε! αλλάξαμε τον τρόπο που τα σερβίρουμε»: «Πετύχαμε τον στρατηγικό μας στόχο, που ήταν ένας και ξεκάθαρος… Ενθυμείσθε ότι είχαμε φτάσει σε ένα υπέρτατο σημείο για τη λειτουργία της δημοκρατίας σε αυτήν τη χώρα, όπου μας κατηγορούσαν για ναζιστές και κρεματόρια. Κάναμε αυτήν την προσπάθεια με την αλυσίδα του κατάδικου. Κατορθώσαμε λοιπόν μέσα από μια στρατηγική, στρατηγική πράγματι αποδοτική, που χτίσαμε με τους συνεργάτες μου στο ΛΑΟΣ, να πάμε σε αυτές τις εκλογές χωρίς καμιά άμεση ή έμμεση αναφορά για αυτά τα θέματα που κυριαρχούσαν στις προηγούμενες εκλογές. Μια στρατηγική που βασίστηκε σε έναν λόγο στρογγυλοποιημένο επί των ιδίων αρχών που δεν ξεφύγαμε επ’ ουδενί. Αλλά ο λόγος μας ήταν πιο εύγευστος και πιο εύπεπτος. Δεν αλλάξαμε αυτά που σερβίρουμε! Αλλάξαμε τον τρόπο που τα σερβίρουμε» (Γ.Καρατζαφέρης, «Τηλεάστυ», 16/10/2006). Σ’ αυτόν τον πολύ επικίνδυνο – για τις πλατιές λαϊκές μάζες των εργαζομένων, για το αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό μα και το εργατικό και επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα – «αποχαρακτηρισμό» αποβλέπει και η Καρατζαφέρειος ουρανομήκης κουτοπονηριά στελεχών του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ πως τάχα «έπαψαν» να υπάρχουν οι «λεπενιστικές καταβολές και οι ναζιστικές απόψεις και οι φασιστικές νοοτροπίες και εκφράσεις και οι δωδεκαθεϊστικές αντιλήψεις» των βουλευτών που εκλέχτηκαν με το ΛΑΟΣ (τσεκουροφόρος Βορίδης, κλπ., κλπ.), επειδή αυτοί «δεν μπήκαν στη Βουλή ως λεπενιστές, ναζιστές ή δωδεκάθεοι, αλλά ως μέλη και στελέχη του ΛΑΟΣ» » (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 160, Αθήνα 2010).

Τέλος, ας αναφερθούν ελάχιστα μόνο απ’ τον πλουσιότατο ναζι-φασιστικό «βίο και πολιτεία» του Γ.Καρατζαφέρη και του κόμματός του.

Ο Γ.Καρατζαφέρης απ’ την εποχή ακόμα που ήταν στις γραμμές της ΝΔ υπήρξε απ’ τους πιο φανατικούς μοναρχοφασίστες που παραβρέθηκε και στους γάμους του Παύλου Γλίξμπουργκ στο Λονδίνο την 1/7/1995 με πολλούς εν ενεργεία βουλευτές της ΝΔ, υπήρξε θαυμαστής και υπερασπιστής του φασίστα Μεταξά και των χουντικών φασιστών αλλά και του Χίτλερ και υποστηρικτής ναζι-φασιστικών απόψεων, όπως και πολλοί άλλοι στο χώρο της μοναρχοφασιστικής ΝΔ. Επιπλέον μιλούσε για «μύθους» του Πολυτεχνείου, του Νταχάου και Άουσβιτς, κλπ., ενώ στο κανάλι του προσκλήθηκαν διάφοροι, εκτός του Κ.Πλεύρη, ναζι-φασίστες και ο αρχιεγκληματίας φασίστας Παττακός. Το δε Δεκέμβρη 1998 ζήτησε την αποφυλάκιση των εγκληματιών χουντικών φασιστών.   

Οι εθνικιστικές-σοβινιστικές του απόψεις εκφράζονταν και εκφράζονται ιδιαίτερα έντονα απέναντι στους λαούς των γειτονικών χωρών (Τουρκία, Π.Γ.Δ.Μ, Αλβανία, κλπ.).

Οι ρατσιστικές του απόψεις και η έντονη ξενοφοβία εκφράζονται απέναντι σ’ όλους τους εργαζόμενους που δουλεύουν στον τόπο μας (αλβανούς, γενικά βαλκάνιους, αφρικανούς, ασιάτες, κλπ.,κλπ.).

Την ίδια περίοδο και στα μετέπειτα χρόνια επιδίδεται σ’ έναν ξέφρενο αντισημιτισμό εναντίον των εβραίων γενικά ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί για εβραϊκή καταγωγή τον υφυπουργό της κυβέρνησης Σημίτη, Χρήστο Ροζάκη, ζητά και πετυχαίνει την αποπομπή του, έχοντας την στήριξη των αντιδραστικών βουλευτών της ΝΔ και των αντιδραστικών εθνικιστών του ΠΑΣΟΚ (Γ.Καψή, Σ,Παπαθεμελή, Χρ. Κηπουρού, Α.Πεπονή, κλπ.). Κατηγορεί ακόμα για εβραϊκή καταγωγή τον Κ.Σημίτη, Γ.Παπανδρέου, κλπ., καλυπτόμενος πάντα απ’ τους αρχηγούς της ΝΔ Κ.Μητσοτάκη και Κ.Καραμανλή το νεότερο.

Μετά τη διαγραφή του (8/5/2000) απ’ τη ΝΔ συνεχίζει εντονότερα τη ρατσιστική και αντισημιτική εκστρατεία κατά των εβραίων που τους χαρακτηρίζει «εχθρούς και προδότες» του έθνους, κυρίως με αφορμή την εξάλειψη του θρησκεύματος απ’ τις ταυτότητες (χέρι-χέρι με το χουντοΧριστόδουλο). Ισχυρίζεται ότι η απάλειψη του θρησκεύματος «δεν είναι τίποτα άλλο παρά εντολή των εβραίων», ότι «στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Εξωτερικών έχουν εβραϊκό αίμα» και ότι: «ζούμε σε μια χώρα που εβραιοκρατείται», κλπ. (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 105-106, Αθήνα 2010), ενώ στις 7 Ιούλη του 2000 θα αναγγείλει το όνομα του κόμματός του: «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» (ΛΑΟΣ).

Αργότερα το 2001 μιλάει για τους «μύθους του Άουσβιτς και του Νταχάου», υπερασπίζοντας και εκθειάζοντας, μέσω του ναζι-φασίστα Κ.Πλεύρη, το Χίτλερ στο κανάλι του «Telecity».

Οι όποιες, κατά καιρούς, δημαγωγικές αναδιπλώσεις του Καρατζαφέρη δεν αναιρούν το ναζι-φασιστικό χαρακτήρα του ΛΑΟΣ και πολύ περισσότερο όταν απ’ το κανάλι του διαφημίζεται το ναζι-φασιστικό αντισημιτικό βιβλίο του Κ.Πλεύρη: «Εβραίοι, όλη η αλήθεια» απ’ τον Α.Γεωργιάδη, ενώ η εφημερίδα «Άλφα Ένα» (23/7/2006) έγραφε: «τον εβραίο και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς», «ο ευρέως γνωστός εβραίος Μαρξ» («Άλφα Ένα» 25/10/2008) και «είναι πλέον ευρέως γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι ο ΕΒΡΑΙΟΣ μυρίζει ΑΙΜΑ» («Άλφα Ένα» 3/1/2009), κλπ., ακραίου αντισημιτικού χαρακτήρα ναζι-φασιστικοί εκτραχηλισμοί-παραληρήματα που επέσυραν τη διαμαρτυρία του Κεντρικού Ισραηλίτικου Συμβουλίου προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Βουλής. Διακήρυσσε: «εγώ θέλω την εξ αίματος συνέχεια» του ελληνικού έθνους (Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 111, Αθήνα 2010)και τον Ιούλη του 2009 το ΛΑΟΣ πρόσθεσε στο αντιδραστικό ναζι-φασιστικό του οικοδόμημα και ένα νέο χιτλερικό αγκωνάρι: «το έθνος είναι βιολογική και πνευματική πραγματικότητα» («Αυγή» 7/7/2009, σελ 1) (πολύ περισσότερα στοιχεία υπάρχουν διασκορπισμένα στα έντυπα του ΛΑΟΣ και σ’ άλλες εφημερίδες, ενώ πολλά είναι συγκεντρωμένα στο βιβλίο: Δ.Ψαρράς: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», Αθήνα 2010. Στον επίσης πλουσιότατο ναζι-φασιστικό «βίο και πολιτεία» του συρφετού των βουλευτών του ΛΑΟΣ δεν θα γίνει αναφορά λόγω περιορισμένου χώρου).

Το επικίνδυνο βάθεμα της φασιστικοποίησης επιβάλλει στους επαναστάτες κομμουνιστές να εντείνουν την πάλη όχι μόνο για το πρώτο και κεντρικό ζήτημα του κομμουνιστικού κινήματος: την υπόθεση της αντιιμπεριαλιστικής-προλεταριακής επανάστασης αλλά και την πάλη, μαζί μ’ όλους τους αντιφασίστες, κατά της φασιστικοποίησης-φασισμού-ρατσισμού-εθνικισμού-σοβινισμού που την έχουν εγκαταλείψει και τα δυο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως δείχνει η παραπάνω στάση τους, ιδιαίτερα όμως  η ηγεσία του «Κ»ΚΕ που έχει πλήρως εγκαταλείψει-αρνηθεί την αντίθεση μεταξύ των αντιφασιστικών-αντιιμπεριαλιστικών και των εθνικιστικών-ρατσιστικών-φασιστικών και ναζι-φασιστικών δυνάμεων, επειδή στις γραμμές της κυριαρχούν εθνικιστικές-ρατσιστικές αντιλήψεις. Αν οι δυο σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) εγκατέλειψαν τα τελευταία χρόνια την πάλη κατά της φασιστικοποίησης-φασισμού, την επαναστατική πάλη για τη βίαιη-ένοπλη ανατροπή του καπιταλισμού την έχουν εδώ και πλέον από μισό αιώνα (20^ο Συνέδριο-6^η Ολομέλεια 1956) εγκαταλείψει, η δε ρεφορμιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ την έχει υποκαταστήσει με τη ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατική απάτη της «λαϊκής εξουσίας-λαϊκής οικονομίας» δηλ. τον σοσιαλδημοκρατικό «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» και τη διατήρηση του καπιταλισμού, όπως επιβεβαιώνεται εκ νέου για πολλοστή φορά και για δεύτερη φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα (πρώτη φορά «Κυρ. Ρ.» 21/2/2010, «7 μέρες μαζί» σελ.13) με το εντελώς πρόσφατο ένθετο του «Ριζοσπάστη»: ««Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», Η «γέννησή» του» («Ρ» 27 Νοέμβρη 2011), στο οποίο συνειδητά παραλείπεται-λογοκρίνεται (σοσιαλδημοκρατική λογοκρισία στην κατεύθυνση του «κοινοβουλευτικού δρόμου») η γνώστη φράση-θέση του μαρξισμού: «ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος»(Μαρξ-Ενγκελς: «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», σελ. 65-66, «ΠΛΕ» 1968) της αστικής δικτατορίας από το κείμενο του «Μανιφέστου» ((«Ρ» 27 Νοέμβρη 2011, σελ. 10, 2^η στήλη δεξιά) και δεν γίνεται πουθενά λόγος για «συντριβή-τσάκισμα της αστικής κρατικής μηχανής» παρόλο που για δημαγωγικούς λόγους παρατίθεται απόσπασμα του Λένιν με αναφορά στη «Διχτατορία του Προλεταριάτου», η οποία προφανώς δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί χωρίς να προηγηθεί η βίαιη-ένοπλη ανατροπή  της δικτατορίας της κυρίαρχης αντιδραστικής αστικής τάξης και το τσάκισμα-συντριβή  της αστικής κρατικής μηχανής, που και τα δυο τα αρνείται η ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατική ηγετική ομάδα των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαϊληδων.