ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

πολλών εκατοντάδων χιλιάδων σ’ ολόκληρη τη χώρα – ένας νεκρός-θύμα της πολιτικής της ΕΕ-ντόπιου κεφαλαίου-κυβέρνησης

Όξυνση των αντιθέσεων Γερμανίας-Γαλλίας και αφόρητες πιέσεις στην Ελλάδα – νέα ομάδα «γκάουλαϊτερ» αναμένεται στην Αθήνα

Άρνηση πληρωμής ολόκληρου του ΧΡΕΟΥΣ των κερδοσκόπων και του κεφαλαίου – έξω η Ελλάδα από: Ευρώ-ΟΝΕ-ΕΕ

Αντί «εκλογολογία» – ένταση της ταξικής πάλης κατά των μέτρων της «τρόικα» (ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν)  και ντόπιου κεφαλαίου-κυβέρνησης αλλά και κατά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης απ’ την ΕΕ

Σήμερα δεν οξύνεται μόνο η ταξική πάλη μεταξύ προλεταριάτου-μπουρζουαζίας μα συνάμα και οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ και εκείνες στο εσωτερικό της ΕΕ μεταξύ των ισχυρών και κυρίαρχων σ’ αυτή ιμπεριαλιστικών δυνάμεων Γερμανίας-Γαλλίας και των εξαρτημένων απ’ αυτές χωρών, όπως η Ελλάδα κλπ. με το δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος που ούτε μπορεί να εξυπηρετηθεί μα και που συνεχώς αυξάνεται – χρέος δημιούργημα, μεταξύ άλλων, των κερδοσκόπων και του κεφαλαίου που όμως καλείται να πληρώσει καθημερινά η εργατική τάξη και οι πλατιές λαϊκές μάζες της χώρας που ζουν σε κατάσταση ολοένα μεγαλύτερης φτώχειας και απόλυτης εξαθλίωσης, ενώ οι ντόπιοι μαφιόζοι φοροφυγάδες «υπερπατριώτες» έχουν μεταφέρει και μεταφέρουν καθημερινά πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια  Ευρώ σε ελβετικές τράπεζες.

Η κρίση στην Ευρωζώνη οξύνει συνεχώς τις αντιθέσεις μεταξύ Γερμανίας-Γαλλίας που προγραμματίζουν απανωτές, μα χωρίς αποτέλεσμα, Συνόδους Κορυφής, αναβάλλοντας διαρκώς τις όποιες αποφάσεις, με «τελευταία» αναβολή όχι την 23 Οκτώβρη αλλά την 26^η Οκτώβρη, σχετικά με τα προβλήματα της Ευρωζώνης και πρώτα απ’ όλα τη διάσωση των τραπεζών και την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) αλλά και το διαβόητο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους – πρόβλημα που, πέραν των άλλων, οξύνει περισσότερο τις αντιθέσεις, αφού σχετίζεται και με την αρπαγή του πλούτου της χώρας απ’ τα γερμανικά-γαλλικά μονοπώλια, με την άγρια λεηλασία ολόκληρου του πλούτου του ελληνικού λαού.

Η αναβολή των όποιων αποφάσεων εξαιτίας της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης μεταξύ Γερμανίας-Γαλλίας ανησυχεί έντονα και τις ΗΠΑ, λόγω της διαπλοκής και αλληλοσύνδεσης των οικονομιών τρέμουν ένα πολύ πιθανό ντόμινο, με τον εκπρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού Ομπάμα να υποχρεώνεται σε νέα τηλεδιάσκεψη 20 Οχτώβρη με τους Μέρκελ-Σαρκοζί, απαιτώντας να «βρουν λύση που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και θα είναι πολιτικά βιώσιμη».

Οι πιέσεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ προς την Ελλάδα εκφράζεται, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση της έγκρισης και εκταμίευσης της «6^ης δόσης» (8 δισ. Ευρώ)του δανείου των 110 δισ.  που μετά από αφόρητους εκβιασμούς τελικά εγκρίθηκε (21 Οχτώβρη) στις Βρυξέλλες και θα εκταμιευθεί το πρώτο 15ήμερο του Νοέμβρη, αφού αποφασίσει και το ΔΝΤ.

Είναι τέτοιες οι πιέσεις απέναντι στη χώρα μας που ακόμα και ο γνωστός Ζακ Ντελόρ, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε ερώτηση δημοσιογράφου των «Νέων»: «τι πιστεύετε για τα φάρμακα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα;» υποχρεώθηκε να απαντήσει: «βλέπουμε να επιστρέφει δριμύτερο το πνεύμα συμβιβασμού της Ουάσιγκτον και οι παλιές πρακτικές του ΔΝΤ: «να μάθουμε στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να πεθαίνουν θεραπευμένες». Μέσα σε τρία χρόνια, η Ελλάδα θα έχει χάσει περισσότερο από 10% του ΑΕΠ της. Ποια λογική προσπάθεια μπορεί άραγε να κάνει σε αυτές τις συνθήκες για να μειώσει το έλλειμμά της; Της ζητούν να ιδιωτικοποιήσει, ποιός όμως δεν ξέρει τα όρνεα των αγορών; Πως θέλετε μια χώρα που είναι στριμωγμένη να διαπραγματευτεί όσο το δυνατόν καλύτερα τις ιδιωτικοποιήσεις της; Θα έπρεπε οι δημόσιες επιχειρήσεις να ενταχθούν σε μια δομή, να γίνει εκτίμησή τους με ένα εύλογο τίμημα, να δοθούν τα αντίστοιχα χρήματα στους Έλληνες, να σταθεροποιηθούν αυτά τα ενεργητικά και να πωληθούν την κατάλληλη στιγμή. Αυτό είναι το λογικό» («Νέα» 20.10.2011,σελ.18). 

Επιπλέον οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ συγκροτούν, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, και νέα, πέραν της 25μελούς της λεγόμενης «Task Force» του Χορστ Ράϊχενμπαχ, ομάδα «γκάουλαϊτερ» που θα εγκατασταθεί στην Αθήνα: «η ομάδα της ΕΕ που θα εγκατασταθεί εδώ θα είναι – σύμφωνα με πληροφορίες – ανεξάρτητη από την Ομάδα Δράσης του Χορστ Ράϊχενμπαχ, αντικείμενο της οποίας είναι η παροχή τεχνικής βοήθειας. Ωστόσο ο ίδιος έχει αναλάβει τη συνολική ευθύνη να επαναφέρει την Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό δρόμο» («Νέα 22-23/10/2011, σελ.14). «Ο ρόλος του επικεφαλής της Task Force Χορστ Ράϊχενμπαχ θα αναβαθμιστεί και θα επεκταθεί σε τομείς όπως οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι αποκρατικοποιήσεις. Ρόλο επιτρόπου των ελληνικών τραπεζών ενδέχεται να αναλάβει ο μόνιμος εκπρόσωπος του ΔΝΤ Μπομπ Τράα» («Βήμα» 23/10/2011, σελ. Α14). Είναι φανερό, πως η μόνιμη εγκατάσταση αυτών των Ομάδων της ΕΕ στην Αθήνα και ο πλήρης έλεγχος με την εφαρμογή «ενός καθεστώτος εποπτείας» εκμηδενίζει εντελώς και τα όποια ελάχιστα υπολείμματα εθνικής κυριαρχίας και μετατρέπει τη χώρα μας σε ένα προτεκτοράτο χειρίστης μορφής.   

Την ίδια στιγμή η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – πειθήνιο όργανο των μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου – ψήφησε τα νέα ακόμα σκληρότερα σε βάρος των εργαζομένων μέτρα, που απαίτησε η «τρόικα» για την εκταμίευση της «6^ης» δόσης με το Βενιζέλο να ωρύεται στη Βουλή πως «εάν το νομοσχέδιο δεν ψηφιστεί στο σύνολό του, συμπεριλαμβανομένων όλων των διατάξεων και ιδίως αυτών που έχουν αναγορευτεί σε συμβολικό και πολιτικό κριτήριο από την τρόικα και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, δεν χρειάζεται να πάμε καν την Παρασκευή εγώ στο Eurogroup και την Κυριακή ο Πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής» («Νέα, 21.10.201, σελ. 12). Τελικά το διαβόητο «πολυνομοσχέδιο» πέρασε (20 Οκτώβρη) με τους 153 κυβερνητικούς βουλευτές και τη Λούκα Κατσέλη να μην ψηφήσει το άρθρο 37, μ’ αποτέλεσμα να διαγραφεί από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, ενώ την ίδια ώρα διαρκούσαν σ’ όλες τις πόλεις της χώρας οι απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις πολλών εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων της 48ωρης πανελλαδικής απεργίας (19-20 Οκτώβρη) που είχαν εξαγγείλει οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με κέντρο την Αθήνα που η ηγεσία της ΓΣΕΕ την πρώτη μέρα (Τετάρτη)υπολόγισε σε 500.000 τους διαδηλωτές απεργούς και η Αστυνομία μόλις σε 70.000 (οι γνωστές αστυνομικές γελοιότητες).

Η 48ωρη πανελλαδική απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ  σημείωσε μεγάλη επιτυχία, απεργία που οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ και ο «Ριζοσπάστης», αυτογελοιοπιούμενοι, παρουσίασαν, ακόμα μια φορά, ως «δική» τους, επιτυχία που επισκιάστηκε απ’ τον τραγικό θάνατο, πιθανόν απ’ τα χημικά της Αστυνομίας, του 53χρονου αγωνιστή οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ (γραμματέα του παραρτήματος οικοδόμων του Βύρωνα, η κηδεία του οποίου έγινε το Σάββατο(22 Οκτώβρη): η «Κίνηση» εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του) – θύμα αποκλειστικά της πολιτικής της ΕΕ-ντόπιου κεφαλαίου-Κυβέρνησης) αλλά και από τα έκτροπα και τις συγκρούσεις στην πλατεία Συντάγματος.*

Η γενική βαθιά και αξεπέραστη κρίση της χώρας μας – οικονομική-πολιτική-κοινωνική-πολιτιστική – προκαλεί μεγάλη ανησυχία και δημιουργεί ασυνήθιστη αναταραχή στις γραμμές των διαφόρων μερίδων της αστικής τάξης με κάποια τμήματά της να ζητούν διέξοδο στις εκλογές μεταξύ των οποίων και του μεγαλοαστικού «Βήματος» 23/10/2011 που κύριο πρωτοσέλιδο άρθρο του εκδότη Σ.Ψυχάρη φέρει το χαρακτηριστικό τίτλο: «Η λύση στις κάλπες», και καταφεύγουν στην «εκλογολογία» που την προωθούν και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας πως έτσι θα εκτονώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, καλλιεργώντας αυταπάτες για λύση των προβλημάτων, με στόχο να αμβλύνουν, έστω προσωρινά, τη ταξική πάλη. Όμως για την εργατική τάξη δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ την ένταση της ταξικής πάλης σ’ όλα τα επίπεδα.    

***

Για τα γεγονότα και τις συγκρούσεις στην πλατεία Συντάγματος

Υπερασπίζοντας στην πράξη το αντιδραστικό αστικό καθεστώς με την περιφρούρηση του αστικού κοινοβουλίου

«Η κυρία Παπαρήγα ήταν συνεχώς παρούσα είτε εκτός είτε εντός Βουλής και αναδείχθηκε σε «Πασιονάρια» των μεγαλειωδών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας των εργαζομένων κατά του πολυνομοσχεδίου»:  το  μεγαλο-αστικό «ΒΗΜΑ» (23/10/2011, σελ.Α22) υμνεί την δική του «Πασιονάρια».

*Οι συγκρούσεις και τα έκτροπα στην πλατεία Συντάγματος πρέπει να καταδικαστούν απερίφραστα απ’ τους επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και απ’ όλους τους αντιφασίστες. Όμως  επιβάλλεται, και είναι όσο ποτέ αναγκαία, μια σαφής μαρξιστική τοποθέτηση. 

Η σταλινική-ζαχαριαδική «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» καταδικάζει με τον πλέον αποφασιστικό και κατηγορηματικό τρόπο τις επιθέσεις: α) των παρακρατικών κουκουλοφόρων αστυνομικών, β) των φασιστών εθνικιστών διαφόρων κομμάτων και των ναζι-φασιστών («Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ, κλπ.) σε βάρος των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ, αλλά και τις όποιες επιθέσεις σε γραφεία του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ που τις θεωρεί επιθέσεις φασιστικού χαρακτήρα, γ) τη χρήση φονικών-δολοφονικών αντικειμένων όπως πέτρες, μάρμαρα, μολότοφ, γκλομπς, σίδερα, σφυριά, μαχαίρια, ρόπαλα σημαιών, κλπ. από  οποιουσδήποτε κι αν χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.

Για τα επεισόδια και τις συγκρούσεις στην πλατεία Συντάγματος μεταξύ απ’ τη μια αντιφασιστών «αντιεξουσιαστών»-αναρχικών αλλά και άλλων αντιφασιστών διαδηλωτών διαφόρων πολιτικών κατευθύνσεων και απ’ την άλλη του ΠΑΜΕ – συγκρούσεις ακραία επιζήμιες για τις αντιφασιστικές δυνάμεις του τόπου – (δε λέμε «κομμουνιστικές», γιατί οι δυνάμεις αναρχικών – ρεφορμιστών «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ δεν είναι δυνάμεις κομμουνιστικές με τη μαρξιστική έννοια του όρου) – η ηγεσία των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ δεν είναι καθόλου άμοιρη ευθυνών, όπως απεγνωσμένα προσπαθεί να εμφανιστεί αυτές τις μέρες. Και οι ευθύνες των ηγετών του ΠΑΜΕ δεν περιορίζονται μόνο ούτε βρίσκονται απλά στην τραμπούκικη συμπεριφορά τους και στην αυθαίρετη και βίαιη (ομάδες περιφρούρησης με κράνη και ρόπαλα τα «κοντάρια» των σημαιών) παρεμπόδιση άλλων αντιφασιστικών δυνάμεων να πλησιάσουν το κτίριο της Βουλής στο όνομα της «περιφρούρησης της διαδήλωσης» γενικά και όχι της «δικής» τους συγκέντρωσης (ποιος αλήθεια τους είχε αναθέσει αυτή την εντολή «περιφρούρησης της διαδήλωσης» γενικά αν όχι η κυβέρνηση Παπανδρέου και η αστική τάξη;), πολύ περισσότερο δεν αποτελούν το κύριο και βασικό της αντεπαναστατικής δράσης των ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, αντίθετα αφορούν μια πολύ δευτερεύουσα και εντελώς επουσιώδη πλευρά αυτής της δράσης.  Βεβαίως είναι πασίγνωστη η μόνιμη τραμπούκικη συμπεριφορά των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ (ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, σκίσιμο διαφόρων αφισών, μαζί και μιας για τα 100 χρόνια του Ζαχαριάδη, σπάσιμο τραπεζιών έξω και μακριά απ’ το χώρο των φεστιβάλ της «Κ»ΝΕ, σκίσιμο εφημερίδων και προκηρύξεων, φωτογραφιών των Στάλιν-Ζαχαριάδη, κλπ. κλπ.) – συνέχεια των αντεπαναστατικών παραδόσεων και της «πολύτιμης» και πολύ πλούσιας κληρονομιάς των τραμπούκικων σοσιαλφασιστικών επιθέσεων της παλιάς προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας εναντίον των κομμουνιστών μ’ αποκορύφωμα τη δολοφονία των Καρλ Λίμπκνεχτ-Ρόζας Λούξεμπουρκ το 1919 στο Βερολίνο και εκείνης των υποτακτικών των σοβιετικών χρουστσοφικών παλουκοφόρων-ροπαλοφόρων της προδοτικής συμμορίας των «Τσολάκηδων» της Τασκέντης (9-10 Σεπτέμβρη 1955) ή αλλιώς του «μικρού Παττακού της Τασκέντης» (Ν. Ζαχαριάδης), της δολοφονίας του ήρωα επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη στο Σουργκούτ της Σιβηρίας το 1973, κλπ. κλπ.. Όμως το κύριο και βασικό μα και το ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ όλων είναι ότι στην πλατεία Συντάγματος ξεδιπλώθηκε για πρώτη φορά και αποκαλύφθηκε σ’ όλο του το μεγαλείο ο ΝΕΟΣ τριπλός ΡΟΛΟΣ  – σε μια στιγμή όξυνσης της ταξικής πάλης – των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ: οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ ανέλαβαν για πρώτη φορά: 1) την περιφρούρηση του κτιρίου του αντιδραστικού αστικού Κοινοβουλίου (=Βουλή), 2) τη διατήρηση-διασφάλιση της «Τάξης και Ασφάλειας» δηλ. την επιβολή της αστικής νομιμότητας, υποκαθιστώντας την Αστυνομία και τον Αστικό Στρατό, μετατράπηκαν έτσι, 3) από απλοί υπηρέτες των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης αντιδραστικής αστικής τάξης σε μαχητική ΟΜΑΔΑ-ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ του Κεφαλαίου σε περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης. Αξίζει, και έχει ιδιαίτερη επίκαιρη σημασία σχετικά μ’ αυτό, να σημειωθεί-υπενθυμιστεί το 2008, αφού η τότε πολιτική στάση του «Κ»ΚΕ εξελίχθηκε παραπέρα στο νέο, σημερινό και πιο προωθημένο του ρόλο:  ήδη το 2008 ο αστικός τύπος με προεξάρχουσα τη φασιστοφυλλάδα «ΑΥΡΙΑΝΗ» κάλεσε το «Κ»ΚΕ, κατά τη διάρκεια της μαχητικής εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας κατά της δολοφονικής βίας της Αστυνομίας και της αστυνομικής τρομοκρατίας, να «αποκαταστήσει την τάξη»: «Εάν η Αστυνομία είναι ανίκανη … ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Ή ΤΟ ΚΚΕ την αποκατάσταση της τάξης του δημοκρατικού πολιτεύματος» («ΑΥΡΙΑΝΗ» 19/12/2008, σελ.1). Τότε, το 2008, στην περίπτωση της μεγαλειώδους εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ δεν τόλμησαν να κατέβουν στους δρόμους, για να «αποκαταστήσουν» στην πράξη, όπως τους κάλεσε ο αστικός τύπος, την «τάξη του δημοκρατικού πολιτεύματος»: πέρασαν όμως ανοιχτά στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης μόνο με τις πολιτικές τους τοποθετήσεις ενάντια στην εξέγερση της νεολαίας,  σήμερα στην περίπτωση των απεργιακών διαδηλώσεων στο Σύνταγμα οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ έκαναν ένα βήμα παραπέρα: πέρασαν επιπλέον και στην πράξη στο στρατόπεδο της αστικής τάξης με τη διασφάλιση-επιβολή της αστικής νομιμότητας και την περιφρούρηση του αντιδραστικού αστικού κοινοβουλίου, μετατρεπόμενοι έτσι σε ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ του Κεφαλαίου.   

Και ακριβώς αυτόν το ΝΕΟ τριπλό ΡΟΛΟ – τρεις εντελώς νέοι κρίκοι στη μακριά αλυσίδα της προδοτικής πολιτικής της νέας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας των ρεφορμιστών ηγετών «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, υπηρετών των ταξικών συμφερόντων της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης, ένας νέος τριπλός αντιδραστικός αντεπαναστατικός ρόλος – προσπάθησαν, με την αποπροσανατολιστική και καλά συντονισμένη προπαγανδιστική τους εκστρατεία, να συγκαλύψουν και να αποκρύψουν απ’ την εργατική τάξη και το λαό τόσο οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» όσο και τα μεγαλοαστικά ΜΜΕ, προβάλλοντας αυτές τις ημέρες συνεχώς ως «κεντρικό πρόβλημα» για την εργατική τάξη και το λαό τη σύγκρουση ΠΑΜΕ-«κουκουλοφόρων» (με το δυσφημιστικό αυτό χαρακτηρισμό ο «Ριζοσπάστης» εννοεί περισσότερο τις διάφορες τάσεις του αναρχικού αντιφασιστικού χώρου παρά τους κουκουλοφόρους της αστυνομίας), απομακρύνοντας την προσοχή τους απ’ τα βασικά σημερινά προβλήματα των εργαζομένων και τον προαναφερόμενο νέο ρόλο των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ στην πράξη.                 

Εντελώς δικαιολογημένα, λοιπόν, οι ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ για την προδοτική τους στάση περιφρούρησης του αστικού κοινοβουλίου και συνολικά, για το νέο, πολύ πιο προωθημένο, σημερινό ρόλο τους εισέπραξαν απλόχερα τα συγχαρητήρια και τους επαίνους του Πρωθυπουργού, των κυβερνητικών στελεχών και της ηγεσίας της Αστυνομίας, με τη συνεργασία της οποίας συντόνισαν την όλη επιχείρηση, των μεγαλοαστικών ΜΜΕ μέχρι και του Άδωνι Γεωργιάδη, βουλευτή του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ, που τον «εντυπωσίασε το ΚΚΕ» για τη στάση του (ALTER 20/10/2011) παρά τους φραστικούς, παραπλανητικού χαρακτήρα, διαξιφισμούς μεταξύ στελεχών του «Κ»ΚΕ και του αρχηγού του «κεντροδεξιού» ΛΑΟΣ, κατά το «Ριζοσπάστη», («κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ», «Ρ» 16/11/2007, σελ.32 και όχι ναζι-φασιστικό κόμμα). Ας προσεχθεί ιδιαίτερα: «κεντροδεξιά» το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ – «αναρχοφασιστοειδή» («Ρ» 21/10/2011, σελ. 3) οι αντιφασίστες αναρχικοί, και ακόμα: «δημοκράτες» οι φασίστες ΔΑΠίτες (ΝΔ) – «ΕΚΟΦίτες»(ΕΡΕ) δηλ. φασίστες οι αντιφασίστες φοιτητές των ΕΑΑΚ, κλπ., για τους ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ.

Τέλος, έχει ιδιαίτερη σημασία και είναι μεγάλης σπουδαιότητας η σημερινή αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική εργατοαγροτική-μαθητική-φοιτητική νεολαία να γνωρίζει και να μην ξεχνά, για το σωστό προσανατολισμό της, ότι η νέα αντεπαναστατική χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ – σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης – θα περνά ανοιχτά στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης πότε με τις πολιτικές της τοποθετήσεις (εξέγερση της μαθητικής νεολαίας 2008) και πότε επιπλέον και στην πράξη, περιφρουρώντας το αντιδραστικό αστικό κοινοβούλιο, όπως συνέβη πρόσφατα στις 20 Οχτώβρη στις απεργιακές διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος. Ακριβώς σ’ αυτό βρίσκεται η πολιτική σπουδαιότητα για την αστική τάξη και ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που την επιχείρηση της υπεράσπισης-επιβολής της αστικής νομιμότητας και την περιφρούρηση του αστικού κοινοβουλίου διεύθυνε προσωπικά η ίδια η ΓΓ του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, μετεξελισσόμενη έτσι, και στην πράξη, σε ΑΜΑΖΟΝΑ του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, την οποία το μεγαλοαστικό «ΒΗΜΑ» - εκφραστής και υπερασπιστής των συμφερόντων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου – πρόβαλε και διαφήμισε ως «Πασιονάρια», δυσφημίζοντας το επαναστατικό ψευδώνυμο της ξακουστής ισπανίδας πάλαι ποτέ επαναστάτριας Dolores Ibarruri (μετά το 56 πρόδωσε δυστυχώς κι’ αυτή το επαναστατικό μαρξισμό και προσχώρησε στο αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού).

Το μεγαλοαστικό «ΒΗΜΑ» αφού πληροφορεί ότι «η κυρία Παπαρήγα ήταν συνεχώς παρούσα είτε εκτός είτε εντός Βουλής», προπαγανδίζει-διαφημίζει την παραπλανητική θέση της ντόπιας μπουρζουαζίας-κεφαλαίου ότι «αναδείχθηκε σε «Πασιονάρια» των μεγαλειωδών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά του πολυνομοσχεδίου» («ΒΗΜΑ», 23/10/2011, σελ. Α22). Διαφημίζοντας το όργανο του μεγάλου κεφαλαίου την Παπαρήγα ως «Πασιονάρια» συγκαλύπτει τον αντεπαναστακικό προδοτικό της ρόλο και αποσκοπεί στην παραπλάνηση της εργατικής τάξης και του λαού με απώτερο στόχο τη σφιχτότερη πρόσδεσή τους στο αντεπαναστατικό άρμα της εντελώς ακίνδυνης για τα συμφέροντα του κεφαλαίου χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας του «Κ»ΚΕ.