Του ΜΙΛΤ. ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΗ
Πάνε τώρα 26 χρόνια που δολοφονήθηκαν από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία οι δυο μεγάλοι επαναστάτες ηγέτες Ρόζα Λούξεμπουργκ και Κάρολος Λήμπνεχτ. Η δολοφονία αυτή ήταν το ντεμπούτο της πολιτικής που θα ακολουθούσε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία όταν έγινε κυρίαρχη στη Γερμανία, ύστερα από τη γερμανική ήττα του 1918. Και το ντεμπούτο αυτό έδειχνε και το κατάντημά της όπως και το άθλιο τέλος της.
Ύστερα από την κατάρρευση του καϊζερισμού, χάρις στην εξέγερση του γερμανικού Λαού, δυο προοπτικές ανοίγονταν μπρος Γερμανία. Η μια ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα της τσαρικής Ρωσίας, να σπάσει τα δεσμά και να τραβήξει το δρόμο της ειρήνης και της προόδου, που και ο δρόμος του σοσιαλισμού. Η Γερμανία, τότες, είχε όλες τις δυνατότητες να τραβήξει το δρόμο αυτό. Το γερμανικό προλεταριάτο είχε ξεσηκωθεί, είχε πάρει στα χέρια του την εξουσία, η δύναμη των πρώσων μιλιταριστών, των βιομήχανων και των γιούνκερς είχε λυγίσει. Χρειαζόταν μόνο καλή ηγεσία. Μα η σοσιαλιστική ηγεσία που μπόρεσε να οδηγήσει τη Γερμανία στην ειρήνη και στο σοσιαλισμό, προτίμησε την υποταγή στους αφέντες, τους συμβιβασμούς, την προδοσία. Είχε, ήδη, απ’ το 1914, προδώσει τα συμφέροντα του Γερμανικού Λαού, όταν έκανε ενιαίο μέτωπο με τον Κάιζερ. Ψηφίζοντας τον πόλεμο και τις πιστώσεις. Συνέχισε την προδοσία και στα 1918 οδηγώντας τις επαναστατημένες μάζες των εργατών, στρατιωτών και ναυτών στο συμβιβασμό. Ενάντια σ’ αυτή την προδοσία σήκωσαν το ανάστημά τους οι δυο επαναστάτες Λήμπνεχτ-Λούξεμπουργκ. Ήδη απ’ το 1917 είχαν ιδρύσει την Ένωση του Σπάρτακου. Παρ’ όλες τις προηγούμενές τους ταλαντεύσεις. Ιδιαίτερα η Λούξεμπουργκ στο θεωρητικό πεδίο είχε έρθει σε αντίθεση με τον Λένιν –στη κρίσιμη εκείνη καμπή της ιστορίας του γερμανικού λαού, βρήκαν το σωστό δρόμο και προσπάθησαν να οδηγήσουν την επανάσταση στη συνέπεια της, που ήταν η επαναστατική εξουσία των εργατών, αγροτών, στρατιωτών και ναυτών. Μα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες είχαν στα χέρια τους την εξουσία. Και στις 16 του Γενάρη του 1919 δολοφόνησαν στο Τιργκάρντεν τους δυο άξιους ηγέτες, που μέναν πιστοί στο σοσιαλισμό, στον αληθινό σοσιαλισμό.
Από κείνη τη στιγμή η τύχη της επανάστασης είχες κριθεί. Αν για λίγα χρόνια μπόρεσε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία να κρύψει την προδοσία της με «σοσιαλιστική» φρασεολογία, όμως γρήγορα τα αποτελέσματα ήρθαν. Σε λίγα χρόνια η αντεπανάσταση ήταν κυρίαρχη. Στα 1933 πήρε την εξουσία το πιο λυσσασμένο κομμάτι της γερμανικής κεφαλαιοκρατίας με το Χίτλερ επί κεφαλής. Η Γερμανία πλήρωσε την προδοσία. Σε λίγο την πλήρωνε και ολόκληρος ο κόσμος με το μακελειό του 1939-1945.
Και τώρα, χρόνια και χρόνια από τότες, μπορούμε να κάνουμε τη σύγκριση ανάμεσα στους δυο δρόμους. Το κόμμα των μπολσεβίκων ακολουθώντας το δρόμο που έδειξε ο Λένιν, οδήγησε τους λαούς της τσαρικής Ρωσίας στην πρόοδο, στο σοσιαλισμό. Η Ρωσία, μια χώρα καθυστερημένη, με λαούς που ζούσαν στην αμορφωσιά, στην αθλιότητα και στην πείνα, έγινε η ρωμαλέα χώρα του σοσιαλισμού, με Λαούς που ζουν πολιτισμένα, στην προκοπή και στην καλοπέραση, με απέραντη προοπτική καλυτέρευσης. Οι Λήμπνεχτ και Λούξεμπουργκ στον ίδιο δρόμο προσπάθησαν να οδηγήσουν το γερμανικό λαό. Αν το πετύχαιναν, θάταν σήμερα άλλη η μορφή του κόσμου. Όμως απότυχαν. Και η πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας έφερε στην ανεργία, στη δυστυχία, στη χιτλερική βάρβαρη τυραννία, στον αδυσώπητο πόλεμο, στην ήττα, στην καταστροφή. Ποτές η χρεωκοπία μια πολιτικής δεν ήταν τόσο ολοκληρωτική και τραγική και ποτές ο θρίαμβος μια άλλης δεν ήταν τόσο λαμπρός και τόσο αδιαφιλονίκητος.
Αυτό είναι το δίδαγμα που μας δίνει η διπλή δολοφονία του Γενάρη 1919. Μας είναι πάρα πολύ ωφέλιμο και σήμερα. Φυσικά, άλλη κατάσταση και άλλα καθήκοντα σήμερα. Μα όταν ακούμε να βγαίνουν στην επιφάνεια λογιών-λογιών αιχμές αντικομμουνιστικές, ας θυμούμαστε πως παντού και πάντοτε τα κομμουνιστικά κόμματα, φωτισμένα με την διδασκαλία και των ιδρυτών του σοσιαλισμού Μαρξ-Ένγκελς και των σύγχρονων δασκάλων Λένιν-Στάλιν, βρίσκαν και βρίσκουν το σωστό δρόμο. Το παράδειγμα των Λήμπνεχτ-Λούξεμπουργκ δείχνει ακόμα μια φορά την αλήθεια αυτή και δυναμώνει την πίστη των εργαζομένων στη φωτεινή καθοδήγηση των κομμουνιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου