Το δρόμο της πάλης δείχνει μόνο η εξέγερση της νεολαίας - το δρόμο της υποταγής οι υπηρέτες του κεφαλαίου χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ
Η εξέγερση της νεολαίας – παρά τον αυθόρμητο χαρακτήρα της και την έλλειψη οργάνωσης – αποτελεί τον ισχυρό προβολέα που δείχνει το δρόμο του αγώνα στις μελλοντικές ταξικές μάχες της εργατιάς-αγροτιάς της χώρας μας και όχι μόνο.
Σ΄ αντίθεση με τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, οι επαναστάτες μαρξιστές δηλ. οι λενινιστές-σταλινιστές, παλιοί κομμουνιστές αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ αλλά και νεότεροι κομμουνιστές, χαιρέτησαν ανεπιφύλαχτα την αυθόρμητη μαχητική εξέγερση της μαθητικής νεολαίας ως ένα ισχυρό μα και σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα των αγώνων της εργατιάς-αγροτιάς κατά της φασιστικής καταπίεσης, γενικότερα της φασιστικοποίησης, αλλά και της πάλης κατά της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Η μαχητική αυθόρμητη εξέγερση της μαθητικής νεολαίας, που συμπαρέσυρε και τη φοιτητική νεολαία, συγκλόνισε απ’ άκρη σ’ άκρη την Ελλάδα και πανικόβαλε το δολοφόνο της νεολαίας, την αντιδραστική κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, και μαζί της τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ που βρέθηκαν στο ίδιο αντιδραστικό στρατόπεδο χέρι-χέρι με Καραμανλή-Καρατζαφέρη, που όλοι τους πανικόβλητοι αναζήτησαν-αναζητούν «υποκινητές» της εξέγερσης σε «ξένα κέντρα» και συκοφαντούν τη νεολαία ως «κουκουλοφόρους», την παρουσιάζουν ως νεολαία της «τυφλής βίας», την κατηγόρησαν και την κατηγορούν πως τάχα δεν είχε-έχει στόχους και αιτήματα (=συκοφαντίες προερχόμενες απ’ τους εχθρούς της, ανοιχτούς και κρυφούς υπερασπιστές των συμφερόντων του κεφαλαίου που ξελαρυγγίζονται μέρα-νύχτα ζητώντας «απερίφραστη καταδίκη της βίας»). Επιπλέον κατατρομοκράτησε και τους ηγέτες της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ο ισχυρός απόηχός της έφτασε ως τη Λατινική Αμερική, απ’ το Μεξικό και την Αργεντινή ως τη Βραζιλία.
Η ΕΝ ΨΥΧΡΩ δολοφονία απ’ την αστυνομία της κυβέρνησης Καραμανλή του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου πυροδότησε μια πρωτοφανή σε έκταση, μαζικότητα και μαχητικότητα εξέγερση της νεολαίας και άναψε τη φωτιά της πάλης απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας κατά της αστυνομικής δολοφονικής τρομοκρατίας και της ακραίας φασιστικοποιήσης της κοινωνικής ζωής – μια δολοφονία αποτέλεσμα-αποκορύφωμα μιας αντιδραστικής πορείας που ξεκίνησε με την επανίδρυση του κράτους της φασιστικής Δεξιάς (επάνδρωση του κρατικού μηχανισμού με μοναρχοφασιστικά και ναζιφασιστικά στοιχεία της ΝΔ, ΛΑΟΣ, «Χρυσής Αυγής», κλπ.), με τους βασανισμούς αλλοδαπών εργαζομένων στα αστυνομικά τμήματα, τις αυθαίρετες συλλήψεις και προσαγωγές αλλά και τα χτυπήματα πολιτών στους δρόμους φτάνοντας ως και το ξεγύμνωμα ακόμα γυναίκας δικηγόρου (Κ. Ματθαίου), τον Αύγουστο του 2008, στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας για να καταλήξει στη δολοφονία του 15χρονου μαθητή στα Εξάρχεια.
Ο ξεσηκωμός της οργισμένης νεολαίας είχε δυο συμαντικούς, όπως απ’ την πρώτη στιγμή επισημάνθηκε απ’ τους επαναστάτες μαρξιστές, «κύριους συμβολικούς στόχους: τα Αστυνομικά τμήματα και τις Τράπεζες: σύμβολα τα μεν πρώτα φασιστικής καταπίεσης και αστυνομικής τρομοκρατίας, τις δε δεύτερες σύμβολα εκμετάλλευσης (με πρόσφατη κυβερνητική απόφαση τους δόθηκε προίκα 28 δισ. Ευρώ), στηρίγματα του μεγάλου κεφαλαίου που ευθύνονται για τη μαζική ανεργία, τη φτώχια και την εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών μαζών» (9/12/2008).
Οι επιθέσεις-πολιορκίες της νεολαίας σε Αστυνομικά Τμήματα ξεπέρασαν πανελλαδικά τις 30 (επιθέσεις σε Αστυνομικά τμήματα η Ελλάδα έχει να ζήσει απ’ το Δεκέμβρη του ΄44, που τότε όμως ήταν οργανωμένες και όχι μόνο απ΄ τη νεολαία), ενώ πολλές ήταν και οι επιθέσεις στα κάστρα του μεγάλου κεφαλαίου, στις Τράπεζες. Οι καταστροφές σε μαγαζιά ήταν κυρίως έργο στρατιάς κουκουλοφόρων Ασφαλιτών, ενταγμένες στο προβοκατόρικο σχέδιο της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή για τρομοκρατία των μικροϊδιοκτητών στους οποίους δεν μπορεί, αυτή τη στιγμή, ούτε μισό Ευρώ να δώσει, όμως αντ’ αυτού τους υπόσχεται-προσφέρει «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», που ήδη άρχισε να υλοποιεί το κρητικό φασιστοειδές που ακούει στο όνομα Μαρκογιαννάκης με τις πρωτοφανείς σε βαρβαρότητα επιθέσεις της αστυνομίας, που αυτή τη φορά δεν περιορίστηκαν μόνο στους εκπαιδευτικούς και μαθητές-φοιτητές αλλά επεκτάθηκαν και στους δημοσιογράφους και δικηγόρους.
Η μεγαλειώδης εξέγερση της μαθητικής νεολαίας – παρά τον αυθόρμητο χαρακτήρα της – υπήρξε η σημαντικότερη ως τώρα στην ιστορία του νεολαιίστικού κινήματος τη «μεταπολιτευτική» περίοδο τόσο όσον αναφορά το εύρος, τη μαζικότητα και μαχητικότητα όσο και όσον αφορά το περιεχόμενο των αιτημάτων πάλης: α) πάλη κατά της αστυνομικής βίας και δολοφονικής τρομοκρατίας και της φασιστικοποίησης γενικότερα, β) πάλη κατά της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης των εργαζομένων – εξέγερση που δεν στάθηκε «απέναντι στο εργατικό κίνημα» και «απέναντι στην εργατική τάξη» («Ρ» 25/12/2008, σελ.2), όπως αντιδραστικά (για να διασπάσουν εργατική τάξη–νεολαία, υπονομεύοντας-διασπώντας την ενότητα τους προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου) ισχυρίζονται τα πρόωρα γερασμένα τρισέγγονα των Bernstein-Kautsky (Παπαρήγα-Κουτσούμπας-Μαϊλης-Γόντικας-Χαλβατζής, κλπ.). Αντίθετα η μαθητική νεολαία δε βρέθηκε μα ούτε αντικειμενικά μπορούσε να βρεθεί απέναντι στην εργατική τάξη. Κι’ αυτό επειδή: τόσο 1) από πλευράς ταξικής προέλευσης η συντριπτικότατη πλειοψηφία της μαθητικής νεολαίας είναι παιδιά εργατών-αγροτών, όσο 2) και από πλευράς περιεχομένου πάλης: α) πάλη κατά του εκφασισμού του αστικού κράτους και της φασιστικοποίησης, β) πάλη κατά της ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης, που και τα δυο αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου και όλων των πλατιών λαϊκών μαζών. Επομένως η μαθητική νεολαία με την αυθόρμητη εξέγερσή της βρέθηκε μαζί και στο ίδιο χαράκωμα με την εργατιά-αγροτιά και τις πλατιές λαϊκές μάζες γενικά.
Η συμβολή της μαχητικής εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας – ο αυθόρμητος χαρακτήρας της δε μειώνει καθόλου τη συμβολή της παρόλο που η έλλειψη οργάνωσης αποτελεί την αχίλλεια πτέρνα - στην πάλη της εργατικής τάξης και του λαού της χώρας μας στη σημερινή περίοδο της συνεχούς χειροτέρευσης της κατάστασής τους σ’ όλα τα επίπεδα (με ραγδαία χειροτέρευση τα επόμενα χρόνια λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης) συνίσταται στα παρακάτω:
Πρώτο, τάραξε βίαια τα λιμνάζοντα ύδατα και ταρακούνησε ευχάριστα την πεσμένη σε λήθαργο σάπια και διαφθαρμένη καπιταλιστική κοινωνία ενώ ταυτόχρονα τρόμαξε και πανικόβαλε την αντιδραστική αστική τάξη και τα πνιγμένα στα σκάνδαλα κόμματά της (προπαντός την αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή) και τους υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ.
Δεύτερο, εγκαινίασε μαχητικά-μαζικά την έναρξη της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού κατά του ακραίου εκφασισμού του αστικού κράτους, την αστυνομική τρομοκρατία και τη φασιστική βία και γενικά την πάλη κατά της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής της χώρας.
Τρίτο, εγκαινίασε μαχητικά-μαζικά την πάλη του συνόλου των εργαζομένων κατά της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που αναμένονται να πάρουν στα χρόνια της κρίσης πρωτόγνωρες διαστάσεις.
Τέταρτο, έσπασε την αδράνεια, την απραξία, την παθητικότητα και την απογοήτευση των πλατιών λαϊκών μαζών που έχει προκύψει και επιβληθεί απ’ την προδοτική γραμμή της ταξικής συνεργασίας των εργατοπατέρων ρεφορμιστών ηγετών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (για τους αντιδραστικούς της ΔΑΚΕ δεν χρειάζεται να γίνει λόγος γιατί αυτοί είναι ανοιχτοί υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου) και όξυνε την ταξική πάλη.
Πέμπτο, έδειξε-δείχνει το δρόμο της πάλης για μελλοντικούς ταξικούς αγώνες κατά του κεφαλαίου σ’ αντίθεση με το δρόμο της υποταγής στο κεφάλαιο που προκλητικά βαδίζει-ακολουθεί η χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ και οι ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ.
Έκτο, πίεσε-ώθησε το αστικό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ να περάσει όχι απλά α) ανοιχτά στο στρατόπεδο των δυνάμεων του μεγάλου κεφαλαίου, μα και επιπλέον β) στην πρωτοπορία των μοναρχοφασιστικών (ΝΔ) αλλά και των ναζιφασιστικών (ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή», κλπ.) αντιδραστικών δυνάμεων, δηλ. να βρεθεί η ηγεσία του «Κ»ΚΕ να σέρνει πρώτη τον αντιδραστικό χορό χέρι-χέρι με τους Καραμανλή-Καρατζαφέρη στη συγκυβέρνηση ΝΔ-«Κ»ΚΕ-ΛΑΟΣ.
Ο οργισμένος ξεσηκωμός της μαθητικής-φοιτητικής νεολαίας δεν πανικόβαλε μόνο τους εκπροσώπους και υπηρέτες του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου αλλά και εκείνους της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανήσυχοι πήραν τα σχεδιαζόμενα μέτρα πίσω ή δεν τόλμησαν να προχωρήσουν στην υλοποίησή τους (Σαρκοζι, κλπ.), τρέμοντας ανάλογες με την Ελλάδα εξεγέρσεις στις χώρες τους (οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ανήσυχοι ξόρκιζαν την εξέγερση: «υπάρχει κίνδυνος η εξέγερση στην Ελλάδα να εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη»), εξέγερση που απέσπασε αμέσως το θαυμασμό της νεολαίας των δυτικοευρωπαϊκών χωρών και την αλληλεγγύη της – θαυμασμός που έφτασε-ξαπλώθηκε ως τις νεολαίες της Λατινικής Αμερικής («viva la rebelion en Grecia», Μπουένος Αϊρες, Αργεντινή, κλπ., κλπ.) και τον Subcomadante Marcos των Τσιάπας του Μεξικού: «Καλό σας βράδυ Συντρόφισσα, σύντροφε, Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμεις, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι’ αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε».
***
Η εξέγερση της νεολαίας δεν πανικόβαλε μόνο την άρχουσα αντιδραστική αστική τάξη αλλά και τη χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η οποία πάνω από μήνα τώρα ξορκίζει το φάντασμα της «εξέγερσης» της νεολαίας (φανταστείτε να επρόκειτο για οργανωμένη ένοπλη εξέγερση για την κατάληψη της εξουσίας απ’ το προλεταριάτο τι θα συνέβαινε: τότε οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες θα έσπευδαν να καταταγούν εθελοντές στον αστικό στρατό για να πολεμήσουν στα χαρακώματα της αστικής τάξης, έτοιμοι να πέσουν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου).
Είναι πράγματι πρωτοφανές και εκπλήσσει το μίσος των ηγετών του «Κ»ΚΕ και προπαντός του δίδυμου των Παπαρήγα-Κανέλλη απέναντι στη νεολαία. Οι δυο λυσσασμένες ύαινες του κεφαλαίου, με μόνιμα σηκωμένες τις τρίχες, από φόβο και μίσος, σαν τ’ αγκάθια του σκαντζόχοιρου, περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι, στη βουλή και σε συγκεντρώσεις, ξορκίζοντας καθημερινά μέρα-νύχτα την εξέγερση της νεολαίας, παρουσιάζοντάς την ως «υποκινούμενη» από σκοτεινά «ξένα κέντρα» και συκοφαντώντας την ως νεολαία «κουκουλοφόρων», κλπ., ενώ από κοντά τους έτρεχε λαχανιασμένος χωρίς να τις φτάνει ο αρχηγός του ναζιφασιστικού ΛΑΟΣ (ή «κεντροδεξιά ο ΛΑΟΣ» κατά τον ανεκδιήγητο «Τηλέπαθο» του «Ρ», 16/11/2007, σελ. 32) Γ.Καρατζαφέρης, ο οποίος μπροστά στις Παπαρήγα-Κανέλλη φαντάζει μικροσκοπικό τυφλοκουταβάκι λίγων ωρών. Ας πληροφορηθούν οι κομμουνιστές και οι αντιφασίστες ότι η Λ.Κανέλλη λίγο πριν τη δολοφονία του 15χρονου συμμετείχε στο συνέδριο της ΠΟ.ΑΞΙ.Α(4-5 Δεκέμβρη 2008) και από το βήμα της ημερίδας (η ημερίδα έγινε τη δεύτερη μέρα όπως λέει το περιοδικό της Αστυνομίας «Αξιωματική Αστυνομία», σελ. 25), αφού άρχισε λέγοντας «επιτρέψτε μου να παρατηρήσω από την αρχή ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση. Θα περίμενα να είναι εδώ σήμερα το σύνολο της Ηγεσίας της Αστυνομίας, περίμενα να είναι εδώ οι εκπρόσωποι των κομμάτων και κυρίως οι τομεάρχες» (σελ.27), διατύπωσε την αντιδραστική θέση του «Κ»ΚΕ: «δεν θεωρώ ντε και καλά ότι η αστυνομία είναι εκφραστής μιας ακροδεξιάς αντίληψης ή της κυρίαρχης τάξης που πρέπει να αντιμετωπίσει τα πράγματα» (σελ.27), θέση που δικαιολογημένα επιλέχθηκε ως τίτλος και προβλήθηκε απ΄ το περιοδικό της Αστυνομίας.
Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία με την Παπαρήγα αφηνιασμένη και σε έξαλλη κατάσταση, σε μια λογική «τρελής κούρσας» του εγκεφάλου, μετράει καθημερινά τους «κουκουλοφόρους» που πότε τους «βγάζει» 4 χιλιάδες, («Ρ» 20/12/2008, σελ. 9) πότε 10 χιλιάδες και πότε 50 χιλιάδες («Ρ» 23/12/2008, σελ. 6). Συνεχίζοντας την «τρελή κούρσα» ο αντιδραστικός πολιτικός λογισμός της «τρέχει», ακροβατώντας σε ιστορικές ασυναρτησίες, πότε στις «ΗΠΑ με τους δίδυμους πύργους» και τον Μπους, πότε στο Βερολίνο και στο «Χίτλερ που έκαψε το Ραϊχσταγκ» και το Δημητρωφ, πότε στη Χιλή και «την κυβέρνηση Αλλιέντε», πότε στη «17 Ν» και τους Κουφοντίνα-Ξηρό («Ρ» 20/12/2008, σελ. 9-10), πότε στο 1821 και «τον Κολοκοτρώνη ή το Λαμπράκη», στους ΕΑΜίτες, τους Μακρονησιώτες, Ακροναυπλιώτες» κλπ., πότε στην «μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου» και τη «στρατιωτικοφασιστική δικτατορία 1967-74» («Ρ» 24/12/2008, σελ. 4) και τέλος φτάνει στη Βενεζουέλα μεταμορφώνοντας τα φτωχά 15χρονα γυμνασιόπαιδα των εργατών-αγροτών της Ελλάδας σε «πλούσια» αντιδραστικά φοιτητόπαιδα του Καρακάς που θέλουν να γκρεμίσουν τον «Τσάβες» της χώρας μας Κ.Καραμανλή. Και ακροβατώντας σε πρωτοφανείς ιστορικές και λογικές, μα πρωτ’ απ’ όλα αντιδραστικές πολιτικές ασυναρτησίες διακηρύσσει πως η «εξέγερση της νεολαίας είναι γελοιοποίηση και εκχυδαϊσμός της λαϊκής εξέγερσης», επειδή λέει, «η πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ούτε ένα τζάμι» («Ρ» 23/12/2008, σελ. 6), φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ζητήσει a la Κύρκο να πάψουν οι άλλοι να μιλούν για «λαϊκή εξέγερση» ή αλλιώς για «εξέγερσης της νεολαίας» («Ρ» 23/12/2008, σελ. 6). Πανάξια μαθήτρια των δασκάλων της Bernstein-Kautsky και του Νικήτα Χρουστσόφ, που αποθεώνει τη νομιμότητα και τον κοινοβουλευτικό ειρηνικό δρόμο!!!
Οι συκοφαντίες των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ σε βάρος της μαθητικής νεολαίας είναι ατελείωτες και δεν γνωρίζουν όρια και φραγμούς. Εκείνο όμως που ξεπέρασε τα όρια και της μεγαλύτερης προδοσίας και προκάλεσε μεγάλο σόκ στα μέλη και τους οπαδούς αυτού του αστικού κόμματος αλλά και σε κάθε κομμουνιστή και αντιφασίστα είναι η δημοσίευση, με απόφαση της ηγεσίας, «διηγήματος» στο «Ριζοσπάστη» (28/12/2008, «7 μέρες μαζί») με τίτλο «το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» - φασιστικής έμπνευσης και περιεχομένου, που θυμίζει τη ναζιφασιστική προπαγάνδα της χιτλερικής περιόδου στη Γερμανία – στο οποίο ο δολοφόνος αστυφύλακας, κεντρικός ήρωας του φασιστικού εκτρώματος, αθωώνεται (εξάλλου «μου το έχουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά») αφού παρουσιάζεται ως «το παιδί της παραδουλεύτρας απ’ το χωριό», «ο γιος της πλύστρας» που πυροβόλησε «τα κωλόπαιδα» «με σπίτι ιδιόκτητο, τρία αυτοκίνητα, νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι» που του «βρίζανε τη μάνα» και «πήγαν να τον κάψουν σαν λαμπάδα». Το χυδαίο αυτό φασιστικό έκτρωμα δεν προσβάλλει μόνο με τον πιο ακραίο τρόπο τη μνήμη του 15χρονου αλλά και τη μαθητική νεολαία του τόπου και ταυτόχρονα μετατρέπει τη σοσιαλδημοκρατική φυλλάδα «Ριζοσπάστης» σε αντιδραστικό βήμα προπαγάνδας ναζιφασιστικών ιδεών και απόψεων.
Είναι τέτοιο το μέγεθος της προδοτικής κατρακύλας της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας του «Κ»ΚΕ, που ακόμα και ομοϊδεάτες της, όπως ο χρουστσοφικός Γ.Ρούσης, υποχρεώνονται να ασκήσουν κριτική τόσο στο φασιστικό «διήγημα» που «θα αποτελέσει μελανή σελίδα για το ΚΚΕ» όσο και στη θέση ότι ««με την πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι», λες και υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ τέτοια εξέγερση» και για «το ανήκουστο ότι «δεν μπορεί να υπάρξουν μορφές πάλης που απαγορεύονται», λες και η ίδια η σοσιαλιστική επανάσταση είναι νόμιμη για την αστική εξουσία» («Ελευθεροτυπία» 5/1/2009).
«Espero no haber dicho una groser a, lo que quise decir fue Companera, companero, Grecia rebelde. Nosotros, los mas pequenos, desde este rincon del mundo te saludamos. Recibe nuestro respeto y admiracion por lo que piensas y haces. Desde lejos aprendemos de ti. Gracias».
Subcomadante Marcos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου