Κάτω η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης
Με αποτροπιασμό παρακολούθησε ο λαός αλλά και η υφήλιος ολόκληρη τα βίντεο με την κακομεταχείριση πολιτών από την ΕΛ.ΑΣ σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνας. Φυσικά και δεν πρόκειται για «μεμονωμένες περιπτώσεις» βασανισμών, όπως επιδιώκει να μας πείσει ο «Κανίβαλος» Πολύδωρας, αλλά για «μεμονωμένες» βιντεοσκοπήσεις βασανισμών.
Λίγες ημέρες πριν, ο «Παναγιωτάκης με τα πράσινα παπούτσια», μέσα από τη φυλακή αποδείκνυε τη μόνιμου χαρακτήρα «συνεργασία» θεσμών του αστικού κράτους, της Αστυνομίας και της «ανεξάρτητης» Δικαιοσύνης. Είχε την ατυχία να είναι ένας από τους 61 που συνέλαβε η ΕΛ.ΑΣ. κατά την επιδρομή της σε μπλοκ πορείας φοιτητών στις 8 Μάρτη. Και με την πρώτη «ευκαιρία» (φορούσε ίδια παπούτσια με εμπρηστή αυτοκινήτου!), το αστικό κράτος τον έθεσε υπό ομηρία. Προφανές το «μήνυμα»: να μην κατεβαίνουμε σε πορείες.
Από τους 61 συλληφθέντες της 8ης Μάρτη, ένας παραμένει ακόμα στη φυλακή: είναι ο Βασίλης Στεργίου, οικοδόμος στο επάγγελμα και κοινωνικά δραστήριος. Αυτές τις δύο ιδιότητες επικαλείται η «Τυφλή» αστική «Δικαιοσύνη» στο «σκεπτικό» της απόφασης για συνέχιση της κράτησής του. Να λοιπόν το «έγκλημά» του: στάθηκε αλληλέγγυος σε κινητοποιήσεις άλλων τμημάτων του λαού. Δεν ήταν φοιτητής, άρα δεν έπρεπε να είναι παρών στην πορεία, λέει το «σκεπτικό».
Η θεσμική αριστερά & τα απατηλά συνθήματα για «εκδημοκρατισμό» ΕΛ.ΑΣ & Δικαιοσύνης
Το ζήτημα της ταξικής ουσίας και του ρόλου του αστικού κράτους και των μηχανισμών του είναι για το εργατικό κίνημα σπουδαίας, θεμελιακής σημασίας επειδή συνδέεται τόσο με τον συνεχή αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο κατά τη διάρκεια της ύπαρξης του καπιταλισμού όσο και με το ζήτημα της προλεταριακής επανάστασης. Γι αυτό και ο Λένιν τόνιζε σχετικά ότι "η πάλη για την απαλλαγή των εργαζομένων μαζών από την επιρροή της αστικής τάξης γενικά και της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης ιδιαίτερα, δεν είναι δυνατή χωρίς την καταπολέμηση των οπορτουνιστικών προλήψεων για το κράτος" (Λένιν, 25ος τόμος, σελ. 394).
«Η πάλη για τον εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, του συστήματος απονομής Δικαιοσύνης»(Πρόγραμμα «Κ»ΚΕ(’56), σελ.35) δεν αποτελεί παρά μια αστική πλάνη. Είναι σοσιαλδημοκρατικό- απατηλό «αίτημα» καθώς δεν λαμβάνει υπόψη το ρόλο αυτών των μηχανισμών του αστικού κράτους, αλλά και του ίδιου του αστικού κράτους. Το αστικό κράτος δεν είναι αταξικό, αλλά υπάρχει για να εκφράζει και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα μιας μόνο τάξης: της αστικής.
Οι συλλήψεις και προφυλακίσεις κοινωνικά δραστήριων ανθρώπων είναι καθαρά προληπτικού χαρακτήρα: με σκοπό να τρομοκρατηθούν οι λαϊκές μάζες και να μην αντιδράσουν στη νέα θύελλα αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» που έρχονται μετά τις εκλογές. Όσο για την ύπαρξη πραγματικά Δημοκρατικών σωμάτων ασφαλείας και Δικαιοσύνης, αυτή είναι εφικτή μόνο μετά την εγκαθίδρυση μιας νέας εξουσίας, της Λαϊκοδημοκρατικής Εξουσίας-Διχτατορίας του προλεταριάτου, εγκαθίδρυση που επίσης προϋποθέτει: πρώτο κατάληψη της πολιτικής εξουσίας μετά από νικηφόρο ένοπλο αγώνα και δεύτερο ολοκληρωτική συντριβή του αστικού κρατικού μηχανισμού.
Ιούνιος 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου