πΓΔ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – «ΙΛΙΝΤΕΝ» – «Κ»ΚΕ

πΓΔ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – «ΙΛΙΝΤΕΝ» – «Κ»ΚΕ: από την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του επαναστατικού Μαρξισμού, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στις επάλξεις της ντόπιας αστικής ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ Αντίδρασης

Από τη ΔΙΠΛΗ, ακραίου εθνικιστικού χαρακτήρα, ΠΡΟΔΟΣΙΑ: Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ – Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στο εθνικιστικό «Πατριδογνωμόνιο» των ΚΑΝΕΛΛΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» και στο εθνικιστικό αποκορύφωμα του «αλυτρωτικού Ιλιντεν» 
 

Επιστροφή στην Ελλάδα των λίγων εν ζωή Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων πρώην ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ αλλά και των οικογενειών τους και αναγνώριση ΟΛΩΝ των δικαιωμάτων της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας

Ο σημερινός αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, εθνικισμός που εκφράζεται στην απόρριψη-καταψήφιση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» – θέση πλήρως εναρμονισμένη-ταυτισμένη μ’ εκείνη των αστικών κομμάτων των πιο ακραίων κύκλων της εθνικιστικής Αντίδρασης – και πήρε ΕΠΙΠΛΕΟΝ την πιο ακραία εθνικιστική μορφή με την παρουσίαση της επαναστατικής εξέγερσης του «ΙΛΙΝΤΕΝ» (1903) των Σλαβομακεδόνων ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως «αλυτρωτισμό» (!): η ηγεσία του «Κ»ΚΕ ΔΕΝ απέρριψε μόνο το «ΙΛΙΝΤΕΝ» ως ονομασία της γειτονικής χώρας, μα ακόμα δεν δίστασε να χαρακτηρίσει το «Ιλιντεν ως «προοδευτικό» καμουφλάζ του αλυτρωτισμού» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5) – αντιδραστική εθνικιστική άποψη-στάση που επιχειρείται ανεπιτυχώς να κρυφτεί «πίσω απ’ το δάχτυλο» και να καμουφλαριστεί κάτω απ’ τον εντελώς διάτρητο μανδύα ενός ψευτο-«αντιιμπεριαλισμού», με πρόσχημα τη σχεδιαζόμενη ένταξη της γειτονικής χώρας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Για να καταστεί κάπως ευκολότερα κατανοητός, στην προοδευτική-κομμουνιστική Νεολαία, ο σημερινός αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, η γενικότερη έντονη και κραυγαλέα εθνικιστική στάση της και ειδικότερα στην περίπτωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών» – προϊόν εκατέρωθεν επωφελών και ανεκτών συμβιβασμών για το σημαντικό και δραστικό περιορισμό του αλυτρωτισμού απ’ τις δυο πλευρές και ΠΡΩΤΗ προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και την ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των δυο γειτονικών λαών – είναι εντελώς απαραίτητη μια πολύ σύντομη αναφορά στην αντεπαναστατική πορεία του «Κ»ΚΕ (Μάρτης 1956) απ’ το οποίο προέρχονται τα δυο σημερινά ρεφορμιστικά κόμματα («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.), σημειώνοντας τα εξής:

ΠΡΩΤΟ, το «Κ»ΚΕ (1956) δεν καθοδηγήθηκε ΠΟΤΕ απ’ τον επαναστατικό μαρξισμό δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, αφού συγκροτήθηκε ευθύς εξαρχής απ’ την προδοτική χρουστσο-μπρεζνιεφική κλίκα ως ρεφορμιστικό αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου κόμμα, κι αυτό επειδή καθοδηγήθηκε και καθοδηγείται και ΣΗΜΕΡΑ απ’ το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό (παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας) δηλ. τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20^ου (Φλεβάρης 1956) και 22^ου (1961) Συνεδρίου του ΚΚΣΕ τόσο στα βασικά ζητήματα της Προλεταριακής Επανάστασης (ρεφορμιστικά «Προγράμματα» του «Κ»ΚΕ, «ειρηνικός δρόμος», διατήρηση του αστικού κράτους, κλπ.) όσο και στο κυριότερο ζήτημα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος: εκείνο του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού.

Η αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του αντεπαναστατικού 20^ου Συνεδρίου διαπερνά και τα «Προγράμματα» των δυο μεγάλων ρεφορμιστικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) που καθόλου δεν θίγουν τα θεμέλια του καπιταλισμού, ενώ ως «Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό» προβάλλουν μια αντιμαρξιστική αντίληψη: εκείνη του παλινορθωμένου ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου (1953-1990).

Στον ίδιο σοσιαλδημοκρατικό χρουστσοφικό δρόμο – εμπλουτισμένο βέβαια τα τελευταία χρόνια με «μπόλικο» τροτσκισμό – κινείται και η σημερινή ηγεσία των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, παρά τις όποιες παραπλανητικές ψευτο«κριτικές» περί «στροφής στο 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956)», επειδή «κρατάει» τις ίδιες θέσεις στα ζητήματα Επανάστασης-Κομμουνισμού (βλέπε: «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης», σελ. 51, Αθήνα 2017), αφού η άποψη που εκπροσωπείται στο ρεφορμιστικό «Πρόγραμμα του ΚΚΕ» (σελ. 27-58, Αθήνα 2013) «αποτελεί μια κλασική «ευρωκομμουνιστική» και δεξιά οπορτουνιστική στρατηγική», όπως ορθότατα παρατηρούσε ένας απ’ τους συμμετέχοντες στο «διάλογο» («Ρ»8/3/2013, σελ. 18). ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή σ’ αυτό (σελ.27-58) υιοθετείται και υπερασπίζεται σιωπηρά ο διαβόητος «ειρηνικός δρόμος» και διατηρείται ανέπαφη δηλ. δεν συντρίβεται η αστική κρατική μηχανή που ΧΩΡΙΣ αυτά τα ΔΥΟ να προηγηθούν είναι εντελώς αδύνατη η εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου που διατηρείται μόνο φραστικά στο «Πρόγραμμα», προφανώς για εξαπάτηση των αφελών. Η ίδια πολιτική απάτη επαναλαμβάνεται και στην «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ»(σελ. 57): «η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινά με την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Το εργατικό κράτος, η δικτατορία του προλεταριάτου, είναι όργανο της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη, που συνεχίζεται στο σοσιαλισμό με άλλες μορφές και μέσα»(!), δηλ. ΔΕΝ γίνεται λόγος για βίαιη-ένοπλη επανάσταση και συντριβή του αστικού κράτους. Κι’ αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ το ρεφορμιστικό «Πρόγραμμα» διαφήμιζε ο «Ριζοσπάστης», μ’ αφορμή την έναρξη του 20^ου Συνέδριου του «Κ»ΚΕ, με πηχυαίο δισέλιδο τίτλο ως «επαναστατικό Πρόγραμμα»(!): ««όπλο» μας το επαναστατικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ, «σφαίρες» τα χιλιάδες μέλη και οι οπαδοί του κόμματος»(«Ρ»2/4/2017, σελ. 14-15).

Στην πολιτική τους δράση – όπως και τα κόμματα της παλιάς παραδοσιακής προδοτικής Σοσιαλδημοκρατίας – και τα σημερινά (ανεξάρτητα απ’ το αν συμμετέχουν (ΣΥΡΥΖΑ) ή όχι σε αστική κυβέρνηση («Κ»ΚΕ)) της νέας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας δρουν στις γραμμές του εργατικού κινήματος ως εχθροί-σαμποταριστές της Προλεταριακής Επανάστασης και ενάντια στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό και επιπλέον ως προδότες των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου, ως πρακτορεία των συμφερόντων της αντιδραστικής αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. ΟΡΘΟΤΑΤΑ ο ΛΕΝΙΝ σημείωνε για τους οπορτουνιστές της εποχής του – ισχύει και σήμερα στο ακέραιο για τα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ – πως αυτοί «είναι υπηρέτες, πράκτορες, διοχετευτές της επιρροής της αστικής τάξης, και που χ ω ρ ί ς τ η ν α π α λ λ α γ ή απ’ αυτούς το εργατικό κίνημα παραμένει α σ τ ι κ ό ε ρ γ α τ ι κ ό κ ί ν η μ α» (ΛΕΝΙΝ: ΑΠΑΝΤΑ, τόμος 30, σελ. 169, Αθήνα 1986), και επιπλέον: «ο οπορτουνισμός είναι ο κυριότερος εχθρός μας. Ο οπορτουνισμός στις κορυφές της εργατικής τάξης δεν είναι προλεταριακός σοσιαλισμός, αλλά αστικός. Η πράξη απόδειξε πως οι παράγοντες του εργατικού κινήματος που ανήκουν στο οπορτουνιστικό ρεύμα είναι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης, παρά οι ίδιοι οι αστοί. Χωρίς την καθοδήγηση των εργατών απ’ αυτούς η αστική τάξη δεν θα μπορούσε να σταθεί» (ΛΕΝΙΝ: ΑΠΑΝΤΑ, τόμος 41, σελ. 232, Αθήνα 1983).

Η υιοθέτηση και υπεράσπιση εκ μέρους του ενιαίου τότε «Κ»ΚΕ της γραμμής του 20^ου Συνεδρίου (1956) του ΚΚΣΕ και του 22^ου (1961) («κόμμα» και «κράτος όλου του λαού» κλπ.) αποτελεί και την πρώτη ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Προλεταριακής Επανάστασης και των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του Σοσιαλισμού Κομμουνισμού. Επιπλέον η προδοτική αντικομμουνιστική κλίκα των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ ήταν εκείνη που ανέτρεψε, μετά το θάνατο-δολοφονία του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, με βίαιο φασιστικό πραξικόπημα, τη Διχτατορία του Προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες τότε Λαϊκές Δημοκρατίες και στη συνέχεια στα επόμενα χρόνια παλινόρθωσε πλέρια τον καπιταλισμό σ’ αυτές.

Η βίαιη πραξικοπηματική ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Διχτατορίας του Προλεταριάτου αρχές δεκαετίας του 1950 απ’ την προδοτική ρεβιζιονιστική-σοσιαλδημοκρατική ομάδα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΙΚΟΓΙΑΝ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ κλπ. διέκοψε την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση και συνάμα αποτέλεσε την απαρχή της σταδιακής παλινόρθωσης του καπιταλισμού.

Ήδη το 1961 σε θεωρητικό επίπεδο αποδέχτηκαν-αποδέχονται την αντιμαρξιστική άποψη των σοβιετικών ρεβιζιονιστών (22^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, Οκτώβρης 1961) σύμφωνα με την οποία «το κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου αναπτύχθηκε σε παλλαϊκό κράτος» (σελ. 205) δηλ. στη Σοβιετική Ένωση η Διχτατορία του Προλεταριάτου ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ από το λεγόμενο «κράτος όλου του λαού»(!), μια αστική αντίληψη που ταυτόχρονα αποτελεί και δημόσια ΟΜΟΛΟΓΙΑ ότι στην τότε Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε πλέον Διχτατορία του Προλεταριάτου, άποψη-θέση την οποία ο διάσημος άγγλος μαρξιστής GEORGE THOMSON ορθά σχολιάζει, ότι σ’ εκείνη την περίοδο το «κράτος όλου του λαού»(!) ΔΕΝ μπορεί παρά να είναι «διχτατορία της μπουρζουαζίας» (GEORGE THOMSON: Von Marx zu Mao Tsetung, σελ. 171, Tübingen 1973), ενώ στον τομέα της Οικονομίας το πισωδρομικό προτσές εκφράζεται, πέραν των θεωρητικών αστικών απόψεων, πρακτικά στην ΕΞΑΛΕΙΨΗ του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού με την ΕΦΑΡΜΟΓΗ των καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων από το 1953 – την επικράτηση της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης – που αναπόφευκτα οδήγησαν στην ΠΛΗΡΗ παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση αρχές-μέσα της δεκαετίας του 1960.

Έτσι απ’ τις αρχές-μέσα της δεκαετίας του 1960 στην καπιταλιστική πλέον Οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης το καπιταλιστικό Κέρδος αποτελεί το κίνητρο και το Σκοπό της παραγωγής, Μέσα Παραγωγής και Εργατική Δύναμη έχουν μετατραπεί σε Εμπορεύματα, ενώ ο νόμος της Αξίας ρυθμίζει την παραγωγή, κλπ. Και ΑΚΡΙΒΩΣ αυτόν τον παλινορθωμένο καπιταλισμό διαφήμιζαν, δεκαετίες ολόκληρες οι ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, ως «αναπτυγμένο Σοσιαλισμό»(!) και ΣΗΜΕΡΑ απλά ως «σοσιαλισμό»(!), αφού κατ’ αυτούς ο «σοσιαλισμός» διατηρήθηκε ως το 1990-91. Ας σημειωθεί με την ευκαιρία ότι η χρουστσο-μπρεζνιεφική κατεύθυνση ήταν εκείνη που παλινόρθωσε τον καπιταλισμό στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες Ανατολικές Χώρες και ΟΧΙ η Ευρω-«κομμουνιστική» που τότε αλλά και μέχρι τη διάλυση του καπιταλιστικού ρεβιζιονιστικού στρατοπέδου το 1990-91 ΔΕΝ υπήρχε σ’ αυτές τις χώρες.

Οι εκάστοτε σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες του «Κ»ΚΕ, αλλά και η σημερινή των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, υπεράσπισαν τη στρατιωτική εισβολή και κατάληψη της καπιταλιστικής Τσεχοσλοβακίας τον Αύγουστο 1968 απ’ το επιθετικό ΠΛΕΟΝ στρατιωτικό Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το οποίο είχε ήδη αλλάξει ταξικό χαρακτήρα (από αμυντικό είχε μετατραπεί σε επιθετικό), αφού ΗΔΗ από τις αρχές-μέσα της δεκαετίας του 1960 είχε ολοκληρωθεί η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες Ανατολικές χώρες που συγκροτούσαν αυτό το επιθετικό Σύμφωνο (και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποχώρησε τότε από αυτό και τυπικά η σοσιαλιστική Αλβανία) – στρατιωτική κατάληψη που «δικαιολογήθηκε» με τη δήθεν «διάσωση του υπαρκτού σοσιαλισμού»(!) στην Τσεχοσλοβακία (ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ το 1968), δηλ. του παλινορθωμένου καπιταλισμού, γιατί και στις δυο χώρες Σοβ. Ένωση-Τσεχοσλοβακία (καθώς και στις άλλες Ανατολικές χώρες) είχε ΤΟΤΕ πλέρια παλινορθωθεί ο καπιταλισμός, με τη Σοβιετική Ένωση να έχει μετατραπεί ήδη ΕΠΙΠΛΕΟΝ σε μια καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Υπεράσπισαν ακόμα και την στρατιωτική εισβολή στο Αφγανιστάν.

ΔΕΥΤΕΡΟ, η αντισταλινική-αντιζαχαριαδική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, συνεχίζοντας τον προδοτικό της κατήφορο, μετά την ΠΡΩΤΗ προδοσία που ήταν εκείνη του επαναστατικού μαρξισμού, δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού με την αποδοχή και υπεράσπιση της αντιμαρξιστικής σοσιαλδημοκρατικής γραμμής του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) που συνιστά, όπως προαναφέρθηκε, ΠΡΟΔΟΣΙΑ των συμφερόντων της εργατικής τάξης, της Προλεταριακής Επανάστασης και του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού, διέπραξε στη συνέχεια επιπλέον, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας, και μια ΔΕΥΤΕΡΗ – αυτή τη φορά ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ χαρακτήρα – ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ σε βάρος τώρα της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας: προχώρησε σε μυστική ΣΥΜΦΩΝΙΑ με τους αντιδραστικούς αστούς πολιτικούς ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ-ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ – μ’ ΕΝΤΟΛΗ προφανώς των πιο ακραίων εθνικιστικών-σοβινιστικών κύκλων της ξενόδουλης αντιδραστικής μεγαλοαστικής τάξης της χώρας.

Στη ΣΥΜΦΩΝΙΑ αυτή περιέχονται ΔΥΟ βασικές δεσμεύσεις της ηγεσίας ΦΛΩΡΑΚΗ: α) να ΜΗΝ επιστρέψουν, μετά την απομάκρυνση της χούντας, στην Ελλάδα οι Σλαβομακεδόνες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, και β) να ΜΗΝ ανακινηθεί από την Αριστερά δηλ. το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ ζήτημα ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στη Δυτική Μακεδονία, που και τα ΔΥΟ συνιστούν εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαυομακεδόνικης μειονότητας.

Την αντιδραστική αυτή ΣΥΜΦΩΝΙΑ αποκάλυψε(=ομολογεί ανοιχτά για πρώτη φορά το 1995) ο ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ στον Πρόλογό του στο βιβλίο του Θ.ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3-4, Αθήνα 1995. Συμφωνία που ΔΕΝ διαψεύστηκε από ΚΑΝΕΝΑΝ (ΦΛΩΡΑΚΗ-«Κ»ΚΕ) μα ΟΥΤΕ θα μπορούσε να διαψευστεί, αφού ΚΑΙ οι ΔΥΟ παραπάνω ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ υλοποιήθηκαν στην ΠΡΑΞΗ κατά τη διάρκεια της «μεταπολίτευσης»: η μεν α) με την «Κοινή Απόφαση υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης», Αθήνα 29.12.1982, Αρθ. Πρωτ. 106841, η οποία ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ την επιστροφή των περήφανων και γενναίων ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και για τον οποίο έχυσαν ποτάμια αίμα, επειδή «δεν είναι Έλληνες στο γένος»(!), η δε β) με την ανοιχτή επαίσχυντη ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ Δήλωση του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη, λακέ της αντιδραστικής αστικής τάξης, Χ.ΦΛΩΡΑΚΗ: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει» («Ρ» 16/9/1988, σελ.3) με την οποία κηρύσσεται ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η Σλαβομακεδόνικη μειονότητα. (βλέπε «Πρόλογο» Κ.ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ σε Θ.ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3-4, Αθήνα 1995 και Αποσπάσματα «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 446 Ιούνη-Ιούλη-Αύγούστου 2018, σελ. 2).

Πρέπει εδώ να σημειωθεί και να προσεχθεί ιδιαίτερα από τη Νεολαία ότι η Δήλωση ΦΛΩΡΑΚΗ για «ανυπαρξία»(!) της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας (1988) έγινε 7 χρόνια νωρίτερα από την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (1995) που δείχνει τον αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο του Χ.ΦΛΩΡΑΚΗ: από απλό υπηρέτη λακέ της αντιδραστικής αστικής τάξης σε αδίστακτο και θλιβερό φερέφωνο, σε κορυφαίο και άφθαστο «δεξιοτέχνη» σαλπιγκτή των πιο ακραίων κύκλων της ντόπιας ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ Αντίδρασης.

Όμως η ακραία αυτή εθνικιστική πολιτική της κυρίαρχης αστικής τάξης οδήγησε στη βίαιη και πρωτοφανούς, βαρβαρότητας ΕΚΔΙΩΞΗ, στο φασιστικό ξεριζωμό απ’ τα πατρικά χώματα τη Σλαβομακεδόνικη μειονότητα, ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ και σπάνιο ιστορικό γεγονός – και μάλιστα σε ειρηνική περίοδο – στην Ευρώπη αν όχι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ενώ – πέρα απ’ τη μεγάλη και απερίγραπτη τραγωδία της, αποτελεί μεγάλο όνειδος για την Ελλάδα και μια ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ ΚΗΛΙΔΑ στην ιστορία του λαού μας από τον καιρό της απελευθέρωσης απ’ τον Οθωμανικό ζυγό ως τα σήμερα – ΒΑΡΒΑΡΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΙΩΞΗ μιας γενναίας, ανυπότακτης και υπερήφανης μα και αξιοθαύμαστης μειονότητας που έχυσε ποτάμια αίμα στο Μικρασιατικό και Αλβανικό πόλεμο, την ένοπλη πάλη για την απελευθέρωση της χώρας απ’ τη φασιστική τριπλή γερμανο-ιταλο-βουλγαρική Κατοχή και τη μαζική συμμετοχή της στην ένοπλη πάλη του ηρωϊκού ΔΣΕ ενάντια στο ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αγγλο-αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Έτσι, αυτή η αντεπαναστατική πορεία του «Κ»ΚΕ κατέληξε η σημερινή ηγεσία του να κυριαρχείται από μια εθνικιστική και νέο-ορθόδοξη εθνικιστική ομάδα – κάτι που οφείλει να γνωρίζει η προοδευτική-κομμουνιστική Νεολαία ώστε να είναι σε θέση να κατανοήσει και την τωρινή γενικότερη ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ του γραμμή, και ειδικότερα τον έξαλλο αντιδραστικό αστικό εθνικισμό στην περίπτωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών»

Γι’ αυτό η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, αφού διέπραξε αυτή τη ΔΙΠΛΗ – ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ χαρακτήρα της πιο ακραίας μορφής – ΠΡΟΔΟΣΙΑ σε βάρος της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας, δεν είναι καθόλου παράδοξο που ΣΗΜΕΡΑ έφτασε στον ανοιχτό και εντελώς εξόφθαλμο αντιδραστικό αστικό εθνικισμό που δεν εκδηλώνεται μόνο στη μόνιμη και διαρκή εθνικιστική στάση απέναντι στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Αλβανία, πΓΔΜακεδονίας, κλπ.) αλλά και στην πρόσφατη απόρριψη – από ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ σκοπιά – της «Συμφωνίας των Πρεσπών», μαζί με το σύνολο της ντόπιας εθνικιστικής Αντίδρασης, με αποκορύφωμα τον υποτιθέμενο «αλυτρωτισμό» του «ΙΛΙΝΤΕΝ».

Εν συντομία: η προοδευτική-κομμουνιστική Νεολαία πρέπει να προσέξει και να έχει ως βάση και αφετηρία προσέγγισης της ιδεολογικο-πολιτικής δράσης του «Κ»ΚΕ, ότι η σημερινή σοσιαλδημοκρατική ηγεσία κυριαρχείται μόνιμα – πέραν των γενικότερων αντιμαρξιστικών ρεφορμιστικών της απόψεων – από ΔΥΟ υπεραντιδραστικά ιδεολογικο-πολιτικά αστικά ρεύματα: α) τον αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ και β) το θρησκευτικό νεο-Ορθόδοξο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ. Και τα δυο αυτά αντιδραστικά αστικά ρεύματα εμφανίστηκαν και διαμορφώθηκαν επί ηγεσίας του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη ΦΛΩΡΑΚΗ, με πρώτο τον αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ που εμφανίζεται-εκδηλώνεται για πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας, με τη ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ (ανταρτών ΕΛΑΣ-ΔΣΕ – Σλαβομακεδόνικης μειονότητας), όπως προαναφέρθηκε, και το δεύτερο, το θρησκευτικό νεο-Ορθόδοξο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, κατά τη διάρκεια της «μεταπολίτευσης», με τις στενότατες σχέσεις του ΦΛΩΡΑΚΗ με τον Αρχιεπίσκοπο ΣΕΡΑΦΕΙΜ, αντιδραστικό ειδύλλιο που κορυφώθηκε και «έκλεισε» με τον Επικήδειο του ΦΛΩΡΑΚΗ και μάλιστα εκ μέρους της ΚΕ του «Κ»ΚΕ: «Μακαριστέ Σεραφείμ, Διπλό χρέος μού υπαγορεύει τα στερνά τούτα λόγια στο σημερινό ξόδι σου. Είναι το χρέος του κοντοχωριανού και συντοπίτη, καθώς και το χρέος του συναγωνιστή» («Ρ» 14/4/1998, σελ.6), δηλ. «συναγωνιστής»(!) του εγκληματία φασίστα ΕΔΕΣίτη και επιπλέον Χουντικού φασίστα και στο εσωτερικό του κόμματος με τη διαμόρφωση-συγκρότηση ακόμα και θρησκευτικής νέο-Ορθόδοξης ομάδας (Κ.ΜΟΣΚΩΦ, κλπ.) (βλέπε «Ουτοπία» Νο 80, διαμάχη Ε.ΜΠΙΤΣΑΚΗ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΠΑΓΙΟΝΑ με ΜΟΣΚΩΦ – θρησκευτικές νεο-Ορθόδοξες απόψεις) – αντιδραστικά ρεύματα που και τα δυο ισχυροποιήθηκαν και δυνάμωσαν με την προσχώρηση της νέο-Ορθόδοξης εθνικίστριας-ρατσίστριας Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ με την κουστωδία της, επί ΦΛΩΡΑΚΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ, με σημαία το αντιδραστικό εθνικιστικό «Πατριδογνωμόνιο»(!) της μόνιμης στήλης στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Ο κατά «Κ»ΚΕ «αλυτρωτισμός του ΙΛΙΝΤΕΝ» - αποκορύφωμα του πιο ακραίου αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του

Όταν ο σοσιαλδημοκράτης Πρωθυπουργός Α.ΤΣΙΠΡΑΣ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους ηγέτες των αστικών κόμματων, μεταξύ των οποίων και το γραμματέα του «Κ»ΚΕ Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, γνωστοποιώντας τους την πρόταση «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» ως όνομα της πΓΔ Μακεδονίας, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από σχεδόν όλα τα αστικά και ακραία εθνικιστικά κόμματα, με το «Ριζοσπάστη» να μας πληροφορεί: «ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής, Ένωση Κεντρώων με δηλώσεις και ανακοινώσεις έσπευσαν πάντως να απορρίψουν την πρόταση για «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5), μαζί βέβαια και το «Κ»ΚΕ, επειδή το «Ιλιντεν» δεν «απαλείφει» τάχα όλα τα ζητήματα του «αλυτρωτισμού»(!): «κάτι το οποίο δεν εξασφαλίζει η νέα πρόταση «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» (ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: «Ρ» 22/5/2018, σελ.5), ενώ ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, μεταξύ άλλων δήλωσε, πως τάχα «οποιαδήποτε αναφορά στο Ιλιντεν στο όνομα της γειτονικής χώρας, όχι μόνο δεν θέτει τέλος στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων, αλλά αντιθέτως τον επιβεβαιώνει και τον ενισχύει, γι’ αυτό είναι απαράδεκτο ακόμα και να τίθεται προς συζήτηση» (διάφορα ΜΜΕ).

Η πρόταση για «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» είχε γίνει, όπως αποκάλυψε η «Καθημερινή» δημοσιεύοντας «εκτενή αποσπάσματα από τα πρακτικά των δυο συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ στις 27 Ιανουαρίου 1018 και 19 Μαΐου 2018» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 2/10/2018, σελ.3-4) στη συνάντηση Ν.ΚΟΤΖΙΑ-Ν.ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ στο Σούνιο, πρόταση που είχε φαίνεται γίνει αποδεκτή απ’ τις αρμόδιες αντιπροσωπίες των υπουργείων Εξωτερικών των δυο χωρών.

Είναι φανερό ότι η απόρριψη της πρότασης «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» εκ μέρους του σοσιαλδημοκράτη εθνικιστή ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ δεν ταυτίζεται μόνο με την ακραία εθνικιστική στάση των παραπάνω κομμάτων, αλλά και με εκείνη του ακραίου εθνικιστή θρησκόληπτου φασιστοειδούς Π.ΚΑΜΜΕΝΟΥ και της Ναζι-φασιστικής εγκληματικής δολοφονικής συμμορίας «Χρυσής Αυγής» και της εκκλησιαστικής Αντίδρασης – απόρριψη που γίνεται από τη σκοπιά του πιο ακραίου αντιδραστικού αστικού εθνικισμού – με κάποιον ακραίο εθνικιστή ονόματι Γιάννη Πετρίδη να σημειώνει ικανοποιημένος, ότι το «ΟΧΙ» στη «Δημοκρατία του Ιλιντεν»: «έχει διασώσει την τιμή του ΚΚΕ αυτή η υπόθεση» (!!!).

Η περίπτωση απόρριψης εκ μέρους του «Κ»ΚΕ του «ΙΛΙΝΤΕΝ» ως ονομασία για την πΓΔΜακεδονίας αποκαλύπτει και ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ με τον πλέον περίτρανο και χειροπιαστό τρόπο, ότι η απόρριψη της «Συμφωνία των Πρεσπών» γίνεται σε πρώτη γραμμή απ’ τη σκοπιά ΚΑΙ μόνο, του πιο ακραίου αστικού εθνικισμού δηλ. επειδή σ’ αυτή περιέχονται δήθεν «σπέρματα του αλυτρωτισμού»(!) και ΟΧΙ από «αντιιμπεριαλιστική» σκοπιά, όπως ψευδέστατα διατείνονται οι ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ηγέτες του «Κ»ΚΕ. Ο δε πολυδιαφημισμένος, αλλά ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ «αντιιμπεριαλισμός»(!) της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας ΔΕΝ είναι παρά ένας μασκαρεμένος αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της πιο ακραίας μορφής. Επιπλέον συνιστά έναν ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ακραίο αστικό εθνικισμό απέναντι στη γειτονική χώρα και το λαό της όταν η ηγεσία του «Κ»ΚΕ χαρακτηρίζει καθημερινά και παρουσιάζει το «Ιλιντεν ως «προοδευτικό» καμουφλάζ του αλυτρωτισμού» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5), ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ που δηλητηριάζει ταυτόχρονα και την ελληνική εργατική τάξη και το λαό μας: «ο επιθετικός αστικός εθνικισμός που αποκτηνώνει, αποβλακώνει και διαιρεί τους εργάτες, για να τους σέρνει στο άρμα της μπουρζουαζίας – να πιο είναι το γεγονός της σύγχρονης πραγματικότητας» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981).

Και ακόμα πολύ χειρότερα, και προκλητικότερο: ΑΠΑΙΤΟΥΝ απ’ το γειτονικό λαό να πάψει να θεωρεί τον εαυτό του «συνεχιστή των παραδόσεων του Ιλιντεν» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5) και να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ «το Ιλιντεν στην ΠΓΔΜ να γιορτάζεται ως εθνική γιορτή» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5) δηλ. το εθνικιστικό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ: ΑΠΑΙΤΕΙ, με περισσό χρουστσοφικο-τροτσκιστικό θράσος, από το γειτονικό λαό να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ τις επαναστατικές του παραδόσεις, δηλ. την επαναστατική εξέγερση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην οποία πρωτοστάτησαν οι Σλαβομακεδόνες – πρόκειται για μια ακραία εθνικιστική απαίτηση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που ξεπερνάει σε μέγεθος γελοιότητας και προκλητικότητας ακόμα και τις προκλητικές γελοιότητες των ακραίων εθνικιστών φασιστών ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ-ΜΙΤΣΚΟΦΣΚΙ ηγετών του VMRO-DPMNE περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, κλπ., γνώστες ουρανομήκεις ανοησίες που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αρχαία Μακεδονία και την ελληνική Αρχαιότητα (ότι σχετικό έχει δημοσιευτεί στα έντυπα του «Κ»ΚΕ για το «ΙΛΙΝΤΕΝ» και τα Βαλκάνια αποτελεί κατά πρώτο προκλητική παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων π.χ.: «Ιλιντεν, αλυτρωτισμός και λαθροχειρία» («Ρ» 22/5/2018, σελ.5), «τη γυρεύει η εξέγερση του Ιλιντεν στο ΝΑΤΟικό παζάρι;» («Ρ» 26/5-27/5 2018, σελ.16), κλπ., και κατά δεύτερο έχουν γραφεί από αστική σκοπιά, πιο συγκεκριμένα από την υπεραντιδραστική σκοπιά του πιο ακραίου αστικού εθνικισμού).

Πριν κλείσει αυτό το Κεφάλαιο για το «Ιλιντεν», για μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση της προοδευτικής-κομμουνιστικής Νεολαίας, αλλά και να γίνει εμφανέστερη η ακραία εθνικιστική κατάντια της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, είναι ανάγκη να υπενθυμιστούν δυο πράγματα που τα «ξέχασαν»(!) οι ταλαντούχοι υπηρέτες της αστικής τάξης σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ:

Το πρώτο, είναι δικό τους και προέρχεται απ’ τη διαβόητη ρεφορμιστική Ολομέλεια της ΚΕ του «Κ»ΚΕ του Φλεβάρη 2011 στην οποία κάνουν λόγο για «κυρίαρχο έθνος»: «το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε ως τέτοιο μόνον μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι παραπάνω όροι στην Αυτόνομη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας» (11^η Ολομέλεια Φλεβάρης 2011, Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, Κεφάλαιο 7.3. Προσπάθεια δημιουργίας μειονοτικού ζητήματος). Τώρα δεν το «θυμούνται»(!) πια: έπαθαν αιφνιδίως «ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ», προφανώς κατ’ ΕΝΤΟΛΗ των πιο ακραίων επιθετικών κύκλων της αστικής εθνικιστικής Αντίδρασης.

Το δεύτερο, που «ξεχνούν»(!) είναι ότι το επαναστατικό Σταλινικό-Ζαχαριαδική ΚΚΕ – που δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με το σημερινό σοσιαλδημοκρατικό χρουστσοφικο-τροτσκιστικό «Κ»ΚΕ – είχε συγκροτήσει Οργάνωση των Σλαβομακεδόνων με το όνομα «ΙΛΙΝΤΕΝ», ακριβέστερα: «νέα εθνικοαπελευθερωτική λαϊκοδημοκρατική σλαβομακεδόνικη οργάνωση «ΗΛΙΝΤΕΝ»» που το ιδρυτικό της συνέδριο πραγματοποιήθηκε 1-3 Απρίλη 1952, στο οποίο την εισήγηση έκανε ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΒΑΪΝΑΣ. Σ΄αυτή μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Ο μακεδόνικος λαός έχει μια πλούσια ιστορία. Έχει λαμπρές επαναστατικές παραδόσεις, που αρχίζουν απ’ την περίοδο της τουρκοκρατίας. Ο μακεδόνικος λαός είναι σλάβικος λαός, που αποτελεί ξεχωριστό έθνος, με δικά του γνωρίσματα και ιδιομορφίες. Έχει όλα τα στοιχεία που συγκροτούν ένα έθνος: κοινότητα στη γλώσσα, στο έδαφος, στην οικονομική ζωή, στην ψυχοσύνθεση που εμφανίζεται στην κοινότητα της κουλτούρας. Στη μακρόχρονη περίοδο της μαύρης τούρκικης σκλαβιάς δεν υποκύπτει μα παλαίβει για τη ζωή του, για την εθνική του υπόσταση. Η δημιουργία λεύτερων εθνικών κρατών στα Βαλκάνια επέδρασε βαθιά στο μακεδόνικο λαό. Όλο και περισσότερο ωριμάζει η ιδέα για την εθνική απελευθέρωση της Μακεδονίας. Το 1893 ιδρύεται η εθνικοαπελευθεροτική οργάνωση ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδόνικη Επαναστατική Οργάνωση) που κάτω απ’ την ηγεσία των σοσιαλιστών Γκότσε Ντέλτσεφ, Νικόλα Κάρεφ, Γιάνε Σαντάνσκ και άλλων γίνεται εκφραστής των πόθων του μακεδόνικου λαού για λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική Μακεδονία. Η Ντελτσεφική ΒΜΡΟ οργανώνει το λαό και τον οδηγεί στην επανάσταση του Ήλιντεν. Γράφονται λαμπρές σελίδες ηρωϊσμού και αυτοθυσίας. Καρπός της επανάστασης είναι η δημοκρατία του Κρούσεβο. Η επανάσταση του Ήλιντεν, παρά την ήττα της, είναι μια μεγαλειώδική εποποιία στην ιστορία του μακεδόνικου λαού, που τον εμπνέει σ’ όλους τους κατοπινούς εθνικούς και κοινωνικούς του αγώνες» (Πρώτο Συνέδριο της Οργάνωσης «ΗΛΙΝΤΕΝ», Απρίλης 1952: «ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ», σελ. 5-6, εκδοτικό «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ», 1952) (βλέπε ΦΩΤΟΤΥΠΙΑ εξώφυλλου της κομματικής Μπροσούρας)

Τέλος, δεν μπορεί να μη σχολιαστεί το απύθμενο θράσος των άκαπνων «τρισεγγονο-δισέγγονων» των BERNSTEIN-KAUTSKY-TROTSKY-TITO-CHROUSCHTSCHOW, αυτά τα θλιβερά ρετάλια της προδοτικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας και σημερινοί κανακάρηδες της ντόπιας εθνικιστικής Αντίδρασης, που αναφερόμενοι σε εθνικιστικές απόψεις του ΚΚ Αλβανίας τις αποδίδουν(!) στον επαναστάτη Μαρξιστή-Λενινιστή ENVER HOXHA: «αυτό το κόμμα δεν έχει ξεκόψει από λαθεμένες αντιλήψεις που είχε στο παρελθόν διατυπώσει ο Ε.Χότζα» (11^η Ολομέλεια Φλεβάρης 2011, Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, Κεφάλαιο 7.1. Για τις σχέσεις με την Αλβανία), που κράτησε πάντα ψηλά ως το θάνατό του την κόκκινη σημαία της Προλεταριακής Επανάστασης και του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού.

Η Πολιτική φιλίας–καλής γειτονίας και Αλληλεγγύης απέναντι στους λαούς άλλα και η εξομάλυνση των εκκρεμοτήτων με τις γειτονικές χώρες – ισχυρά ΟΠΛΑ κατά του αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ και του ιμπεριαλισμού

Ο πρωταρχικός και κύριος παράγοντας που παρεμπόδιζε σχεδόν 30 ολόκληρα χρόνια τη ΛΥΣΗ των υπαρκτών προβλημάτων μεταξύ Ελλάδας – πΓΔΜακεδονίας – και παρεμποδίζει ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ τη λύση τους – ήταν και είναι η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ αλυτρωτική Πολιτική και στάση των πιο ακραίων εθνικιστικών αστικών κύκλων των δυο ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ στους ιμπεριαλιστές ξενόδουλων-εθελόδουλων αστικών τάξεων των δυο ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ απ’ τον ιμπεριαλισμό χωρών, διαιωνίζοντας έτσι την εχθρότητα και τα εθνικιστικά μίση μεταξύ των δυο φίλων γειτονικών λαών, που συνδέονται με κοινούς αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Η αντιδραστική αστική εθνικιστική αλυτρωτική Πολιτική εξυπηρετεί ΠΑΝΤΑ τα σχέδια των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. (Επιτέλους οι δυο σοσιαλδημοκράτες Πρωθυπουργοί ΤΣΙΠΡΑΣ-ΖΑΕΦ, παραμερίζοντας τον αντιδραστικό αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, προχώρησαν στην υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών», παρά τη λυσσασμένη αντίδραση και των δυο πλευρών).

Ο άλλος σημαντικός – δευτερεύουσας όμως σημασίας – παράγοντας που παρεμποδίζει-ζε τη λύση των υπαρκτών προβλημάτων μεταξύ των εξαρτημένων χωρών είναι ο ρόλος των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες ΔΕΝ έχουν κανένα λόγο να λυθούν τα όποια προβλήματα, κι’ αυτό, επειδή ΑΚΡΙΒΩΣ στην ύπαρξη και διατήρησή τους «πατάνε» και στηρίζονται οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν και πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους κάθε φορά στο σκληρό μεταξύ τους ανταγωνισμό στις νέες μεταβαλλόμενες συνθήκες. ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ: διατηρούν, κατά κανόνα, τα προβλήματα αυτά και συντηρούν τις διαμάχες μεταξύ των διαφόρων εξαρτημένων χωρών, τις υποκινούν και τις ανασύρουν κάθε φορά για τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα. Αντιτίθενται κατά κανόνα στη λύση τους, ενώ τα ανασύρουν όταν κάποια φορά αυτή η λύση συμπίπτει με την προώθηση των δικών τους σχεδίων, όπως συμβαίνει αυτή την περίοδο με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» με τους ΝΑΤΟϊκούς ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΕΕ απ’ τη μια και απ’ την άλλη τους ρώσους ιμπεριαλιστές να αντιτάσσονται στη λύση των εκκρεμοτήτων Ελλάδας-πΓΔΜακεδονίας, επειδή η γειτονική χώρα σχεδιάζει να ενταχθεί στην ΕΕ και στον επιθετικό στρατιωτικό Συνασπισμό του ΝΑΤΟ, ενώ η Ελλάδα είναι ήδη ενταγμένη εδώ και πολλές δεκαετίες, μ’ όλες τις γνωστές αρνητικές καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τον τόπο (δε θα αναλυθούν εδώ οι ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια).

Οι καταδικαστέες απανωτές ωμές και απροκάλυπτες πιέσεις των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών και εκείνες της ΕΕ προκάλεσαν μεγάλες συγχύσεις στις γραμμές και των δυο γειτονικών λαών (δεν θα γίνει αναφορά σ’ αυτές τις συγχύσεις). Όμως οι ιμπεριαλιστές «πάνε και έρχονται», ενώ οι δυο γειτονικοί λαοί παραμένουν μόνιμα στο γεωγραφικό χώρο των Βαλκανίων, τα οποία αποτέλεσαν στο παρελθόν – αποτελούν και ΣΗΜΕΡΑ – μια πολύ επικίνδυνη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης (δεν θα γίνει ανάπτυξη αυτού του σημαντικού ζωτικής σημασίας θέματος), και επομένως οι ΙΔΙΟΙ οι ΛΑΟΙ – πιέζοντας τις κυβερνήσεις τους – έπρεπε-πρέπει επιτέλους, για το συμφέρον τους, να προχωρήσουν στη λύση τους και με γενικό σύνθημα: ΕΞΩ απ’ τα ΒΑΛΚΑΝΙΑ οι ιμπεριαλιστές Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί–ΕΕ–ΡΩΣΙΑΣ.

Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι δυο φίλοι γειτονικοί λαοί ΔΕΝ έχουν να διαλέξουν ΚΑΜΙΑ ιμπεριαλιστική δύναμη. ΑΝΤΙΘΕΤΑ: είναι ανάγκη να συνεχίσουν και να δυναμώσουν την πάλη τους εναντίον ΟΛΩΝ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και πρώτα-πρώτα την πάλη κατά του εθνικιστικού και θρησκευτικού φανατισμού – ΚΥΡΙΩΝ εχθρών τους – και των εκπροσώπων τους, υπεραντιδραστικά ιδεολογικο-πολιτικά ρεύματα που βρέθηκαν και βρίσκονται ΠΑΝΤΑ στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και έχουν προκαλέσει μαζικές σφαγές και αιματηρότατες καταστροφές, τις οποίες υποκίνησαν οι διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Είναι ακόμα πολύ νωπές οι μαζικές σφαγές που προκάλεσαν οι εθνικιστικο-θρησκευτικοί φανατισμοί μεταξύ των λαών (δηλ. αλληλοσφαγή μεταξύ εργατών-αγροτών των διαφόρων εθνοτήτων) των Δημοκρατιών της πρώην ενιαίας καπιταλιστικής Γιουγκοσλαβίας των ΤΙΤΟ-ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ, με τη δραστήρια υποκίνηση, ανάμιξη και τελικά στρατιωτική επέμβαση των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ (οι βομβαρδισμοί έγιναν απ’ τις παραδοσιακές αστικές και σοσιαλδημοκρατικές-σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με τη συμμετοχή ΚΑΙ των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»Κ Γαλλίας και «Κ»Κ Ιταλίας-Κοσούτα, συντρόφων και αδελφών κομμάτων του «Κ»ΚΕ, που επιμελώς και συστηματικά οι ρεφορμιστές ηγέτες του αποκρύβουν από την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό).

Παρόλο που η «Συμφωνία των Πρεσπών», ας το επαναλάβουμε ακόμα μια φορά – προϊόν εκατέρωθεν επωφελών και ανεκτών συμβιβασμών για το σημαντικό και δραστικό περιορισμό του αλυτρωτισμού απ’ τις δυο πλευρές – και ΠΡΩΤΗ προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και την ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των δυο γειτονικών λαών, υπογράφτηκε απ’ τους δυο σοσιαλδημοκράτες πρωθυπουργούς ΤΣΙΠΡΑ-ΖΑΕΦ, αυτή συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση και απορρίφθηκε απ’ τα υπερεθνικιστικά κόμματα του VMRO-DPMNE στην πΓΔΜακεδονίας και στην Ελλάδα από: τη φασιστική-εθνικιστική-ρατσιστική ΝΔ (με ισχυρή Ναζι-φασιστική πτέρυγα ΒΟΡΙΔΗ-ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, κλπ.), τα εθνικιστικά ΚΙΝΑΛ – Ένωση Κεντρώων, τον ακραίο εθνικιστή θρησκόληπτο φασιστοειδές Π. ΚΑΜΜΕΝΟ, τους Ναζι-φασίστες ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ και ΜΠΑΛΤΑΚΟ-Δ.ΚΑΜΜΕΝΟ και τη δολοφονική Ναζι-φασιστική Χιτλερική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», φθάνοντας ως την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ηγετική σοσιαλδημοκρατική ομάδα των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ και την Εκκλησιαστική Αντίδραση. Μάλιστα κάποιοι ΚΑΙ απ’ τις δυο πλευρές (Ελλάδα- πΓΔΜακεδονίας) μίλησαν για «προδοτική Συμφωνία»(!) (τώρα πως γίνεται η ΙΔΙΑ «Συμφωνία» να είναι «προδοτική»(!) και για τις δυο χώρες;: αυτή τη «θέση» καλείται να «εξηγήσει» η σχιζοφρενική «λογική» των έξαλλων υπερεθνικιστών και των δυο χωρών που απορρίπτουν τη «Συμφωνία»).

Οι σοσιαλδημοκράτες εθνικιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ προσπαθούν απελπισμένα να συγκαλύψουν-ΑΠΟΚΡΥΨΟΥΝ τον ακραίο εθνικισμό τους μ’ έναν ψευτο-«αντιιμπεριαλισμό»(!) δηλ. προβάλλουν ως κύριο «επιχείρημα»(!) ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ-ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗΣ της «Συμφωνίας των Πρεσπών» τον υπαρκτό βέβαια ρόλο των ΝΑΤΟ-ΕΕ, παραπλανώντας έτσι το λαό, επειδή αποσιωπούν-αποκρύβουν: τον ΚΥΡΙΟ και αποκλειστικό λόγο που είναι ο ακραίος ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ τους: δηλ. ο υποτιθέμενος «αλυτρωτισμός»(!) της «Συμφωνίας». Όμως καθόλου δεν τα καταφέρουν, αφού καθημερινά – και μάλιστα ασυγκράτητα – τον επαναλαμβάνουν στο «Ριζοσπάστη», πολλές εκατοντάδες φορές, απ’ τις οποίες ας παρατεθεί εδώ μόνο η πιο πρόσφατη που καταδεικνύει και αποκαλύπτει τον πραγματικό και μοναδικό τους λόγο ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ της «Συμφωνίας», που είναι ο ακραίος ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ τους: αφήνεται «άθικτο το σπέρμα των εθνικισμών και αλυτρωτισμών, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, με τα ανιστόρητα και επικίνδυνα περί μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας» («Ρ» 27-28/10/2018, σελ. 9).

Όσον αφορά τώρα το λεγόμενο «αντιιμπεριαλισμό» της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, είναι γνωστό ότι και τα δυο κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ το διακηρύσσει ανοιχτά, το δε «Κ»ΚΕ παραπέμπει τη διαβόητη «αποδέσμευση» (που καθόλου δεν σημαίνει αποχώρηση απ’ την ΕΕ) στο αόριστο μέλλον της ρεφορμιστικής του «επανάστασής», ενώ τώρα, όχι μόνο ΔΕ θέλει να φύγει η Ελλάδα απ’ την ΕΕ, μα ΟΥΤΕ καν απ’ το Ευρώ, με τον ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ να δηλώνει: «είμαστε κάθετα αντίθετοι… με το να φύγει η Ελλάδα απ’ το Ευρώ…» («Ρ» 26/7/2015, σελ. 17), ενώ 4 χρόνια πριν η ΠΑΠΑΡΗΓΑ διαλαλούσε: «λύση έξω από το Ευρώ… είναι καταστροφή» («Ρ» 31/5/2011, σελ. 6). Ας υπενθυμιστεί επιπλέον, ότι οι ρεφορμιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ, κατά τη συζήτηση στη Βουλή (Ιούνης 2015) τάχθηκαν στην ψηφοφορία ΚΑΤΑ της διενέργειας Δημοψηφίσματος δηλ. κατά της «πρότασης της συγκυβέρνησης για διενέργεια δημοψηφίσματός στις 5 Ιούλη», επίσης «κατά ψήφισαν οι βουλευτές από ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ» («Ρ» 29/06/2015, σελ. 4), συμπαρατασσόμενοι ΟΛΟΙ μαζί ΝΔ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ με τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ή πιο συγκεκριμένα: ακολούθησαν και εφάρμοσαν τις ΕΝΤΟΛΕΣ των «ΕΕ–ΔΝΤ–ΕΚΤ». Ύστερα, αφού δεν απέτυχαν να ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ τη διενέργεια Δημοψηφίσματος, αναγκάστηκαν να πάρουν μέρος στο Δημοψήφισμά που πριν λίγο απέρριπταν ΜΑΖΙ με τα «αφεντικά» τους, τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ, με τη γνωστή κωμωδία δικού τους ψηφοδελτίου, μ’ αποτέλεσμα να υποστούν μεγάλη πανωλεθρία, επειδή δεν τους ακολούθησαν ούτε τα μέλη τους. Να, λοιπόν, ποια είναι η σαπουνόφουσκα του πολυδιαφημισμένου «αντιιμπεριαλισμού» (!) του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ.

Τυχόν ναυάγιο και ματαίωση εφαρμογής της «Συμφωνίας των Πρεσπών» είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ότι η κατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας-πΓΔΜακεδονίας θα επανέλθει-επιστρέψει στην προ ΖΑΕΦ περίοδο: δηλ. στην εποχή του πιο ακραίου, γελοίου μα και πολύ επικίνδυνου ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ-ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΥ του υπερ-αντιδραστικού VMRO-DPMNE των ΓΡΟΥΕΦΣΚΙ-ΙΒΑΝΟΦ, που αποσταθεροποιεί τη γειτονική χώρα και ολόκληρα τα Βαλκάνια, μα προπαντός είναι σε βάρος ΚΑΙ των δυο φίλων γειτονικών λαών (Ελλάδας-πΓΔΜακεδονίας). Και ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό προσφέρουν στους ΔΥΟ ΛΑΟΥΣ αυτή την περίοδο οι υπερεθνικιστικές αντιδραστικές δυνάμεις και των δυο χωρών (μαζί και η αστικο-ρεφορμιστική ηγεσία του εθνικιστικού «Κ»ΚΕ) με την έξαλλη εθνικιστική στάση απόρριψης-καταψήφισης της «Συμφωνίας των Πρεσπών» και τις λυσσασμένες αλλά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ άκρως επιζήμιες προσπάθειες ματαίωσής της.

Απέναντι στον έξαλλο αντιδραστικό αστικό εθνικισμό της ντόπιας εθνικιστικής αντίδρασης και του «Κ»ΚΕ, οι αντιιμπεριαλιστικές-αντιεθνικιστικές και επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να κινηθούν και να δράσουν στην εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΗ κατεύθυνση: στην ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ μιας Πολιτικής φιλίας και καλής γειτονίας απέναντι στους γειτονικούς λαούς αλλά ΚΑΙ εξομάλυνσης των εκκρεμοτήτων με τις γειτονικές χώρες, Πολιτική Αλληλεγγύης και ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ – μοναδικά και αποτελεσματικά ΟΠΛΑ πάλης κατά του αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ και του Ιμπεριαλισμού.

Οι αντιιμπεριαλιστές και σε πρώτη γραμμή οι επαναστάτες μαρξιστές κομμουνιστές, ακολουθώντας το ΛΕΝΙΝ, αντιπαρέθεταν πάντοτε και αντιπαραθέτουν και ΤΩΡΑ στον αντιδραστικό αστικό Εθνικισμό του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ τον Προλεταριακό Διεθνισμό: «ο μαρξισμός προβάλλει στη θέση του κάθε Εθνικισμού το Διεθνισμό» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981), δηλ. τον Προλεταριακό Διεθνισμό και την Πολιτική φιλίας και Αλληλεγγύης απέναντι σ’ όλους τους λαούς και προπαντός στους λαούς των γειτονικών χωρών, επειδή, σημειώνει αλλού ο ΛΕΝΙΝ: «ο αστικός Εθνικισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός – αυτά είναι δυο συνθήματα ανειρήνευτα εχθρικά, που αντιστοιχούν στα δυο μεγάλα ταξικά στρατόπεδα όλου του καπιταλιστικού κόσμου» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 122, Αθήνα 1981), εφιστώντας συνάμα την προσοχή των κομμουνιστών: «Ο μαρξισμός είναι ανειρήνευτος απέναντι στον αστικό Εθνικισμό, ακόμα και στον πιο «δίκαιο», «καθαρούτσικο», ραφιναρισμένο και πολιτισμένο» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 130, Αθήνα 1981).

Σ’ άλλο σημείο τονίζει: «το Κεφάλαιο είναι δύναμη διεθνής. Για να νικηθεί, χρειάζεται η διεθνής ένωση των εργατών, η διεθνής αδελφοσύνη τους. Είμαστε εχθροί του εθνικού μίσους, της εθνικής διχόνοιας, της εθνικής απομόνωσης. Είμαστε διεθνιστές» (LENIN: Ausgewählte Werke, Bd.II, s. 640, Verlag für fremdsprachige Literatur, Moskau 1947), για να συστήσει με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια: «όποιος θέλει να υπηρετήσει το προλεταριάτο, οφείλει να αγωνίζεται για την ενότητα των εργατών όλων των εθνών, οφείλει να αγωνίζεται χωρίς λιποψυχία και σταθερά ενάντια στον αστικό εθνικισμό, πρώτα-πρώτα ενάντια στο «δικό» του εθνικισμό και ύστερα ενάντια στον εθνικισμό του εξωτερικού» (διαφορετική απόδοση από εκείνη που υπάρχει στο: ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981).

Και τώρα μια σύντομη παρατήρηση σχετικά με την αντιδραστική αστική ιδεολογία του Κοσμοπολιτισμού. Ο Κοσμοπολιτισμός είναι ιδεολογία της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας των διαφόρων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ένα όπλο για την προώθηση και πραγματοποίηση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων, με επιδίωξη την παγκόσμια ηγεμονία, την εκμετάλλευση και υποδούλωση των άλλων λαών, για την εξάλειψη της εθνικής ανεξαρτησίας. Ο Κοσμοπολιτισμός αναζήτησε και βρήκε τη φιλοσοφική «τεκμηρίωση» στα διάφορα αντιδραστικά αστικά ρεύματα του υποκειμενικού Ιδεαλισμού (πραγματισμός, περσοναλισμός, λογικός θετικισμός, σημαντική, κλπ.).

Η στάση του «Κ»ΚΕ δεν είναι μόνο αντιμαρξιστική ως προς την πολιτική του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού, είναι και από πλευράς προσέγγισης αντιμαρξιστική, επειδή πρώτο, δίνει προτεραιότητα στους εξωτερικούς παράγοντες (ρόλο και σχέδια των ιμπεριαλιστών, ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ) ΑΝΤΙ να δίνει στους εσωτερικούς παράγοντες (κοινωνικές τάξεις, ταξική πάλη, κόμματα, κλπ. στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας), δεύτερο, επειδή θεωρεί ως «εισαγόμενο»(!) απ’ τις ιμπεριαλιστικές χώρες τον αντιδραστικό αστικό εθνικισμό της κυρίαρχης αστικής τάξης των εξαρτημένων χωρών, και τρίτο, παρουσιάζονται «τα σχέδια των ιμπεριαλιστών» ως «το πραγματικό υπόβαθρο για να φουντώνουν οι εθνικισμοί, οι «αλυτρωτισμοί» που είναι τάχα «το φυτώριο τους» («Ρ» 27-28/10/2018, σελ.9) ΑΝΤΙ των αντικειμενικών καπιταλιστικών Σχέσεων Παραγωγής.

Ο κραυγαλέος αντιδραστικός αστικός εθνικισμός εκφράζεται μόνιμα ολοένα και ανοιχτότερα απέναντι στην Τουρκία. Αν παλιότερα οι δυο «γενναίες Αμαζόνες» εθνικίστριες του «Κ»ΚΕ ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΑΝΕΛΛΗ σχεδίαζαν να εκστρατεύσουν στην «Κόκκινη Μηλιά», ο Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ κραυγάζει κι’ αυτός εθνικιστικά: η Τουρκία «έχει «γκριζάρει» το μισό Αιγαίο»(!) («Ρ» 27-28/10/2018, σελ.8), δίνοντας έτσι την εντύπωση, ότι το στρατιωτικό επιτελείο του προκλητικότατου φασίστα εθνικιστή-σοβινιστή Ερντογάν έχει ήδη εγκατασταθεί στην Ακρόπολη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ – θρησκευτικός νεο-Ορθόδοξος ΕΘΝΙΚΙΣΝΟΣ: Όπως προαναφέρθηκε, και τα δυο αυτά αντιδραστικά αστικά ρεύματα εμφανίστηκαν και διαμορφώθηκαν επί ηγεσίας του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη ΦΛΩΡΑΚΗ: α)αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ κατά τη διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας με την περίπτωση της διπλής ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας (συμφωνία ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ-ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ) και β) θρησκευτικός νεο-Ορθόδοξος ΕΘΝΙΚΙΣΝΟΣ την περίοδο της «μεταπολίτευσης» με τις στενότατες σχέσεις ΦΛΩΡΑΚΗ-ΣΕΡΑΦΕΙΜ (Αρχιεπίσκοπος), επιπλέον αυτός συμπληρώθηκε ακόμα, μετά την εμφάνιση και διαμόρφωση-συγκρότηση στο εσωτερικό του «Κ»ΚΕ, με μια θρησκευτική νεο-Ορθόδοξη ομάδα (μέσα-τέλη της δεκαετίας 1970 Κ.ΜΟΣΚΩΦ, κλπ.) (βλέπε Ε.ΜΠΙΤΣΑΚΗ: περίπτωση ΜΟΣΚΩΦ («αγανακτισμένος ο Αύγουστος Μπαγιόνας αποχώρησε από το ΚΚΕ»): «ΟΥΤΟΠΙΑ» Νο 80, Μάϊος-Ιούνιος 2008, ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΜΠΑΓΙΟΝΑ, σελ. 133-136, ιδιαίτερα σελ. 135-136).

Και τα δυο αυτά αντιδραστικά ρεύματα ισχυροποιήθηκαν και δυνάμωσαν με την προσχώρηση, επί ηγεσίας ΦΛΩΡΑΚΗ-ΠΑΠΑΡΗΓΑ, της ακραίας νεο-Ορθόδοξης εθνικίστριας-ρατσίστριας Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ με την κουστωδία της – συγκροτώντας έτσι το ακραίο εθνικιστικό θρησκόληπτο δίδυμο ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΑΝΕΛΛΗ στο «Κ»ΚΕ – προερχόμενη απ’ τη φασιστική Δεξιά και το ακραίο εθνικιστικό αντιδραστικότατο διαβόητο «Δίκτυο 21» μετέφερε ότι πιο αντιδραστικό διαθέτει η ντόπια αστική τάξη στο «Κ»ΚΕ, μεταξύ των οποίων και μια νέα μόνιμη εθνικιστική στήλη στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» με σημαία το αντιδραστικό εθνικιστικό «Πατριδογνωμόνιο» ως τίτλο, δίπλα στο «χάρτη της Ελλάδας» - έμβλημα δανεισμένο απ’ την εφημερίδα «ΧΩΡΑ» του ομοϊδεάτη της ακραίου εθνικιστή-ρατσιστή φασιστοειδές Γ.ΤΡΑΓΚΑ, πρωτοπόρο στην προβολή των χιτλερικών αποβρασμάτων της δολοφονικής συμμορίας της Ναζι-φασιστικής «Χρυσής Αυγής». Δικαιολογημένα έγραφε τότε για τη Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ ο βετεράνος αγωνιστής ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, πως είναι μια «φανταχτερή δημοσιογραφίνα που πολλά χρόνια υπηρέτησε με φλογερό πάθος τη Δεξιά και την αντίδραση», και εξακολουθεί να την υπηρετεί ακόμα απ’ τις γραμμές του «Κ»ΚΕ, μα που αργότερα πήγε ακόμα παραπέρα: προβάλλοντας και διαφημίζοντας τις ναζι-φασιστικές απόψεις του Π.ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ (ΝΔ), όταν με εντολή της ΠΑΠΑΡΗΓΑ η βουλευτής του «Κ»ΚΕ Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ ανέλαβε ως ομιλήτρια το 2006 την παρουσίαση-προβολή και προπαγάνδιση-υπεράσπιση των υπεραντιδραστικών απόψεων του Ναζι-φασίστα ΜΠΑΛΤΑΚΟΥ περί αρχαίας Σπάρτης και «Κρυπτείας» μαζί με ΣΑΜΑΡΑ-ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ-ΑΛΕΥΡΑ-ΛΥΚΟΥΡΕΖΟ.

Ως προστατευόμενη του Χουντο-Χριστόδουλου στήριξε και συγκάλυψε μόνιμα και συστηματικά την πλούσια φασιστική του δράση της εποχής της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας, όταν ο Χριστόδουλος «διάβαζε πολύ», αλλά και τη μετέπειτα φασιστική του δράση, καθώς και φασιστικές συγκεντρώσεις, τις λεγόμενες «λαοσυνάξεις» του Χριστόδουλου, ενώ ως βουλευτής η Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ συμμετείχε σε αυτές και «αλώνιζε» μέρα-νύχτα τα κανάλια ουρλιάζοντας ασυνάρτητα ΚΑΤΑ της εξάλειψης του θρησκεύματος απ’ τις ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, παρουσιάζοντας το ΟΡΘΟΤΑΤΟ αυτό μέτρο ως «διχασμό του λαού»(!). Ο «βίος και η πολιτεία» των αντιδραστικών δραστηριοτήτων της Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ είναι πολύ πλούσιος, παρά τις «φιλότιμες», ανεπιτυχείς όμως προσπάθειες της ΠΑΠΑΡΗΓΑ να τις εξωραΐσει, παραπλανώντας την αντιφασιστική Νεολαία με αντιδραστικές σαπουνόφουσκες τύπου: «η ρετσινιά του εθνικιστή δεν κολλάει στο ΚΚΕ ούτε, αν θέλετε, στους συμμάχους ούτε στους ανθρώπους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ» («Ρ» 17/3/2000, σελ. 8). Δεν χρειάζονται περισσότερα, τα παραπάνω είναι αρκετά.

Μάλιστα, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες – πέραν της θεούσας Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ – ήταν και πολύ «υπερήφανοι», διακηρύσσοντάς το απ’ το βήμα της Βουλής, που ο Χουντο-Χριστόδουλος «ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος» που συναντήθηκε με αντιπροσωπία του ΚΚΕ» («Ρ» 29/1/2008, σελ. 10).

Στα χνάρια της βαδίζει και ο ρεφορμιστής Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ με τη στάση του για το ζήτημα κάποιας ελάχιστης αλλαγής στον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών που απέσπασε το δημόσιο έπαινο του Αρχιεπισκόπου ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ: «ποιο λόγο έχει η Αριστερά, ο κομμουνισμός αν θέλετε, να έχει λόγο στα εκκλησιαστικά πράγματα; Την καλύτερη απάντηση την έδωσε το ΚΚΕ ο κ. Κουτσούμπας και τον συγχαίρω γι’ αυτό» (συνέντευξη στον Α.Παπαχελά στο «ΣΚΑΙ», τέλη Οκτώβρη 2016). Μάλιστα, για να αποκτήσει την ακόμα μεγαλύτερη εύνοια του Αρχιεπίσκοπου, δε δίστασε να επικαλεστεί τον ΗΡΩΑ παππού του (εξοργιστική-θλιβερή κατάντια): «ο παππούς μου, για παράδειγμα, ο ιερέας, ο παπά Δημήτρης ο Κουτσούμπας, του οποίου έχω και τ' όνομα, ο πατέρας του πατέρα μου, εκτελέστηκε το 1944 απ' τους Γερμανούς κατακτητές για τη συμμετοχή του ως υπεύθυνος της Εθνικής Αλληλεγγύης στην Επαρχία Δομοκού στα χωριά που ήταν εκεί και ως μέλος του ΕΑΜ. Ας είμαστε, λοιπόν, πιο προσεκτικοί, κύριε υπουργέ της κυβέρνησης της «αριστεράς»» («Ρ» 29/9/2016, σελ4), ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ με τον πιο χυδαίο και βάναυσο τρόπο τη μνήμη του ΗΡΩΑ του λαού μας παπα-ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ.

Εκτός απ’ την πρόσφατη αυτή στήριξη, στο θέμα ελάχιστης αλλαγής του τρόπου διδασκαλίας των Θρησκευτικών, της εκκλησιαστικής Αντίδρασης a la ΚΑΜΜΕΝΟ: «αν μου πείτε Μακαριότατε … εγώ ρίχνω την Κυβέρνηση αύριο το πρωί», στο παρελθόν η ηγεσία του «Κ»ΚΕ είχε ταχθεί ΚΑΤΑ της εξάλειψης του θρησκεύματος απ’ τις ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, παρουσιάζοντάς την, μάλιστα, ως «διχασμό του λαού»(!): «η χώρα δεν αντέχει ανάλογο «διχασμό» με εκείνο που προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για τις ταυτότητες», «Ρ» 7/9/2006, σελ. 31), μ’ αποτέλεσμα ο μεγαλοαστός πολιτικός Σημίτης να τους βγαίνει απ τα αριστερά ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ επιτέλους το θρήσκευμα από τις Ταυτότητες.

Στήριξαν επίσης τις ακραίες εθνικιστικές-σοβινιστικές απόψεις του αντιδραστικού Ιερατείου για το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού και συμπαρατάχθηκαν με την Αντίδραση απαιτώντας να αποσυρθεί, με τον «Ελεύθερο Τύπο» (28/3/2007) να προβάλλει περιχαρής πρωτοσέλιδα την κοινή θέση «απόσυρσης» των «Κ»ΚΕ-ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: «διμέτωπος για την Ιστορία, Ιερά Σύνοδος και ΚΚΕ ζητούν να αποσυρθεί το βιβλίο», και όταν αυτό αποσύρθηκε απ’ την κυβέρνηση Καραμανλή η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία πανηγύριζε μαζί με το μεσαιωνικό Ιερατείο και την εθνικιστική φασιστική αντίδραση και αισθάνονταν δικαιωμένη που ικανοποιήθηκε το αίτημά της («Ρ» 26/9/2007, σελ. 3),

Τέλος, στα ζητήματα «Μεταναστευτικού» και «Ιθαγένειας» συμπαρατάχθηκαν με τους εθνικιστές-ρατσιστές, ψηφίζοντας «Παρών»(!) και στις δυο περιπτώσεις, όμως είναι πασίγνωστο ότι με την ΑΠΑΤΗ «Παρών» ΔΕΝ γίνεται νόμος του κράτους κανένα Νομοσχέδιο. Στην πρώτη περίπτωση ΔΕΝ ψήφισαν το Νομοσχέδιο ΡΑΓΚΟΥΣΗ, όχι επειδή ήταν «ατελές και ελλιπές» αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΑ, επειδή και αυτό το πολύ ατελές και «κουτσουρεμένο» Νομοσχέδιο δημιουργούσε, κατά την εθνικιστική-ρατσιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ, ΤΑΧΑ «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 15), ή αλλιώς, εξαιτίας του κινδύνου-απειλής «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ. 7) – μα ΟΥΤΕ επειδή αυτό δεν «έλυνε»(!) τα προβλήματα των μεταναστών, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ και παραπλανητικά ισχυρίστηκαν αργότερα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες («ΚΟΜΕΠ» 3/2012, σελ 66, «Ρ» 5/3/2013, σελ.24, κ.α.). Τότε το «Κ»ΚΕ είχε συμπαραταχθεί με ΝΔ-ΛΑΟΣ, αφού «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΥΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ» («Ρ» 10/3/2010, σελ.13) και από κοντά τους το «Κ»ΚΕ δήλωσε «ΠΑΡΩΝ»(!!!) δια στόματος ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΥΡΙΚΟΥ ή αλλιώς: ψήφισε ««παρών» στο νομοσχέδιο, ο βουλευτής του ΚΚΕ» («Ρ» 10/3/2010, σελ.13), ενώ είχε τόσο μεγάλη εθνικιστικη-ρατσιστική σημασία για το «Κ»ΚΕ που ο «Ριζοσπάστης» το είχε προαναγγείλει σε πρωτοσέλιδό του: «το ΚΚΕ δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό» («Ρ» 9/2/2010, σελ.1), σηκώνοντας ακόμα πολύ ψηλότερα την εθνικιστική-ρατσιστική σημαία.

Την ίδια εθνικιστική-ρατσιστική στάση κράτησε η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ και στην περίπτωση του Νομοσχεδίου της Κυβέρνησης ΤΣΙΠΡΑ για την «ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ», και όπως είναι γνωστό και μας πληροφορεί και ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης»: «το ΚΚΕ ψήφισε «παρών»» («Ρ» 8/7/2015, σελ.14), ενώ ΥΠΕΡ του Νομοσχεδίου: «έχουν ταχθεί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, κατά οι βουλευτές των ΑΝΕΛ - με εξαίρεση τον βουλευτή τους Κ. Ζουράρη, που ψήφισε υπέρ - της ΝΔ και της ΧΑ. Από τους ΑΝΕΛ δηλώθηκε ότι καταψηφίζουν το νομοσχέδιο με το σκεπτικό ότι οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα στην ιθαγένεια, κάτι με το οποίο συμφώνησε και η ΧΑ» («Ρ» 8/7/2015, σελ.14).

Έτσι οι ρεφορμιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ που ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΝ το Νομοσχέδιο για την «ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ» - και μάλιστα για ΔΕΥΤΕΡΗ φορά – είναι φανερό πως συμπαρατάχθηκαν με τους πιο ακραίους ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ δηλ. τους μοναρχοφασίστες της ΝΔ, τους ακραίους εθνικιστές-ρατσιστες των ΑΝΕΛ και τους Ναζι-φασίστες της εγκληματικής Χιτλερικής συμμορίας «Χρυσής Αυγής», γι’ αυτό δεν είναι καθόλου παράδοξο, ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ήταν αναπόφευκτο και εντελώς αναμενόμενο να φτάσουν στο ψηλότερο σημείο του εθνικιστικού παροξυσμού, μ’ αφορμή τη «Συμφωνία των Πρεσπών», κατακτώντας επάξια την ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ στις επάλξεις της ντόπιας αστικής ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ Αντίδρασης όταν μιλάνε για «αλυτρωτισμό του Ιλιντεν» (!) και μάλιστα με θράσος απροσμέτρητο ΑΠΑΙΤΟΥΝ απ’ το γειτονικό λαό να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ τις επαναστατικές του παραδόσεις και να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ να γιορτάζει την επαναστατική εξέγερση του ΙΛΙΝΤΕΝ (1903) στην οποία πρωτοστάτησαν οι ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.