100 χρόνια από τη μεγάλη Οχτωβριανή Προλεταριακή Επανάσταση

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια απ’ το μεγάλο κοσμοϊστορικό γεγονός της νικηφόρας βίαιης-ένοπλης Προλεταριακής Επανάστασης καθοδηγούμενης απ’ το Κόμμα των Μπολσεβίκων με επικεφαλής το ΛΕΝΙΝ που άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, εγκαινιάζοντας το πέρασμα απ’ τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Με την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου – μετά την πλήρη συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής – αρχίζει η εξάλειψη του καπιταλισμού και η επιτυχής οικοδόμηση του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού (1917-1953), κάτω απ’ την καθοδήγηση των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, μέσα από οξύτατη ταξική πάλη, ενάντια στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

Η Διχτατορία του Προλεταριάτου ανατράπηκε μετά το θάνατο-ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του ΣΤΑΛΙΝ, με βίαιο φασιστικό πραξικόπημα της προδοτικής ομάδας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΈΖΝΙΕΦ, ανατροπή που αποτέλεσε την απαρχή της εξάλειψης του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού με την εφαρμογή των καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων που οδήγησαν στην πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Η πραγματοποίηση της νικηφόρας Προλεταριακής Επανάστασης επιβεβαίωσε στην πράξη και την ορθότητα των τριών αλληλένδετων μεταξύ τους βασικών Αρχών του επαναστατικού μαρξισμού: 1) βίαιη-ένοπλη πάλη, 2) πλήρη συντριβή του αστικού κράτους, 3) εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, Αρχές που απορρίπτουν, έμμεσα-άμεσα, ανοιχτά ή σιωπηρά, τόσο η παραδοσιακή όσο και η νέα χρουστσο-τροτσκιστική σοσιαλδημοκρατία («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ-ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ) αλλά και οι μαοϊκοί ρεβιζιονιστές, με τους ρεφορμιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ να τις απορρίπτουν σιωπηρά, τόσο στο «Πρόγραμμα» (σελ.27-58, Αθήνα 2013) όσο και στη «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ» (σελ.57) για την Οχτωβριανή Επανάσταση. Αντίθετα οι κλασικοί του Μαρξισμού διδάσκουν: «ο νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής, σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση είναι νόμος αναπόφευκτος» (ΣΤΑΛΙΝ).

Και στο ζήτημα του Σοσιαλισμού οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες έχουν μια αντιμαρξιστική αντίληψη: εκείνη του παλινορθωμένου καπιταλισμού της ΕΣΣΔ, αφού θεωρούν ότι σ αυτή υπήρχε τάχα «σοσιαλισμός» ως το 1990-91, ενώ οι μαοϊκοί την αντιμαρξιστική αντίληψη του ΜΑΟ διατήρησης της εθνικής αστικής τάξης, όπως συνέβηκε στην Κίνα – απόψεις σε πλήρη αντίθεση με το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό της εποχής ΣΤΑΛΙΝ.