Ένβερ Χότζα: Ομιλία στο άνοιγμα της Κομματικής Σχολής

Μάιος 25, 1945

Αγαπητοί σύντροφοι λειτουργοί και ηγέτες του κόμματος, καταλαβαίνετε χωρίς αμφιβολία την μεγάλη σημασία του κομματικού σχολείου που ανοίγουμε σήμερα. Τα στελέχη μας, τα οποία κατά τη διάρκεια του πολέμου ήξεραν πώς να πολεμήσουν ηρωικά και να εργάζονται ανιδιοτελώς, θα προκύψουν από αυτό το σχολείο εξοπλισμένοι με Μαρξιστικό-Λενινιστικό πολιτισμό, να φωτίζει τον δρόμο τους στην επίλυση των προβλημάτων και στην εκτέλεση των μεγάλων τους καθηκόντων που τους αντιμετωπίζουν σε αυτό το νέο στάδιο. Τι στάδιο είναι νέο, αλλά τα καθήκοντα είναι εξίσου σημαντικά, ακόμη πιο σημαντικό από αυτά του σταδίου του πολέμου εναντίον του φασισμού.

Το μικρό μας Κόμμα, με τα νεαρά του στελέχη, με στελέχη ακόμη άπειρα, πήρε ένα έργο το οποίο ήταν όσο δύσκολο, όπως ήταν μεγαλοπρεπές. Κατά τη διάρκεια τριάμισι χρόνων πολέμου, επικεφαλής του λαού, στην μπροστινή γραμμή της μάχης, το κόμμα μας έκανε το καθήκον τιμητικά και λαμπρά, εκπληρώνοντας τα καθήκοντα τα οποία ο λαός του είχε αναθέσει, και τα καθήκοντα τα οποία η Κομιντέρν είχε καθορίσει. Το Κόμμα μας κινητοποίησε τον λαό και τον εκτόξευσε σε μια γενική εξέγερση, οργάνωσε τον στρατό, και τον ατσάλωσε σε άγριες μάχες ενάντια στην κατακτητή. Θέσπισε την δημοκρατική κρατική εξουσία και κέρδισε τον πόλεμο, και τώρα είναι στις θέσεις της διοίκησης. Αυτό δεν είναι ένα τυχερό θαύμα, αλλά το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς και της αιματοχυσίας των συντρόφων του κόμματος. Ήταν η μεγάλη τους επαναστατική κίνηση, ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός τους, η μεγάλη αγάπη για τον λαό και το μίσος τους για τον φασισμό, ήταν η μεγάλη τους πίστη στο Κόμμα, η μεγάλη τους και ακλόνητη πίστης στη Σοβιετική Ένωση και τον μεγάλο μας σύντροφε Στάλιν, που έκανε τους κομμουνιστές μας να σηκώσουν την σημαία του κόμματος μας ψηλά. Το κόμμα μας προέκυψε θριαμβευτής, γιατί ποτέ δεν έχασε τα στηρίγματα του. Σε κάθε στιγμή μας η πυξίδα μας ήταν η Σοβιετική Ένωση, ήταν το μπολσεβίκικο κόμμα του Λένιν, ήταν ο Στάλιν. Ακολουθήσαμε τα αλάνθαστα τους βήματα που μας πήγαν στην νίκη.

Τα μέλη του Κόμματος μας πέρασαν απο ένα μεγάλο σχολείο, το σχολείο του πολέμου. Έμαθαν πολλά πράγματα, αλλά δε μπορούμε να πούμε, και θα κάναμε σε μεγάλο βαθμό λάθος αν λέγαμε πως, είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά το σημαντικό έργο που θα κάνουν. Οι σύντροφοι μας, σε γενικές γραμμές, έχουν έλλειψη στα σημαντικό όπλα τα οποία, σε συνδυασμό με μία ανίκητη θέληση, ενθουσιασμό και πειθαρχία σαν ατσάλι, θα τους έκαναν να προχωρήσουν. Εννοώ ότι δεν έχουν Μαρξιστική-Λενινιστική γνώση. Ώς εκ τούτου, ο στόχος αυτού του σχολείου βρίσκεται στο να οπλίσει τους συντρόφους του κόμματος με αυτό το ισχυρό όπλο.

Θα πρέπει να γνωρίζετε καλά ένα πράγμα: δεν είναι αρκετό για το Κόμμα να κρατήσει τα ηνία της διοίκησης. Πρέπει να ξέρει πώς να τα κρατήσει και να εδραιώσει την κατοχή του, έτσι ώστε να προχωρήσει για τη μέγιστη εκπλήρωση του προγράμματός μας. Δε μπορούμε να εκπληρώσουμε το πρόγραμμα αυτό και να κάνουμε τα ιδανικά μας πραγματικότητα μέσω μπλόφας, μέσω αυθαίρετων αποφάσεων, μέσω επιφανειακού Μαρξιστικού πολιτισμού, είτε μέσω ερασιτεχνικής εργασίας. Εάν τα μέλη του Κόμματος φαντάζονται για μια στιγμή πως τα περίπλοκα προβλήματα που θα συναντήσουν μπορούν να επιλυθούν μέσω ακατέργαστων και έτοιμων τρόπων, με τρόπο που θα μπορούσαν "à La rigueur" (γαλλικά = δύσκολα) να είναι κατάλληλοι την στιγμή του πολέμου, εάν τα μέλη του Κόμματος το φαντάζονται πώς, προκειμένου να αποκρύψουν την άγνοια τους, την τεμπελιά, και έλλειψη πειθαρχίας, μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, εσφαλμένα, φυσικά, από την κατάχρηση του κύρους της αρχής του Κόμματος - σε περίπτωση που πιστεύουμε και εργαζόμαστε με τον τρόπο αυτό, δεν θα ήμαστε σε θέση να κρατήσουμε την διοικητική θέσει έχουμε κερδίσει. Και στην περίπτωση αυτή, θα διαπράττουμε ένα μεγάλο έγκλημα κατά του Κόμματος και του λαού.

Οι σύντροφοί θα πρέπει να κατανοήσουν καλά τη σημασία της στιγμής και τις μεγάλες τους ευθύνες. Σήμερα κατευθύνουμε ένα έθνος, κατευθύνουμε κράτος. Το Κόμμα μας έχει λάβει το πεπρωμένο της χώρας στα χέρια του. Κανείς δεν επιτρέπεται να κάνει παραχωρήσεις, να παραμελήσει την δουλειά, ή να είναι ικανοποιημένος με τα ελάχιστα που ξέρει, και έτσι να σταματήσει να μαθαίνει.

Εκείνοι που ενεργούν σαν αυτόν τον τρόπο δεν είναι κομμουνιστές του νέου Τύπου. Βλάπτουν το Κόμμα. Κανείς δεν επιτρέπεται να παραβιάζει την σιδερένια πειθαρχία του Κόμματος, χωρίς το οποίο δε μπορούμε να προχωρήσουμε, να θυσιάζει το έργο που του έχει ανατεθεί, και να το αφήνει ατέλειωτο προκειμένου να συνεχίσει την δική του άνεση και ευχαρίστηση. Ο Κομμουνιστής του νέου Τύπου αισθάνεται ξεκούραστος και χαλαρός μόνο όταν έκανε το έργο που έχει χρεωθεί με ακόμα καλύτερα από ότι αναμενόταν. Το μέλος του κόμματος θα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή παντού, σε κάθε τομέα δραστηριότητας. Θα πρέπει να οδηγεί τις μάζες σε κάθε άποψη, αυτός θα πρέπει να ξεχωρίζει, πάνω απο όλα, για την δύναμη της θέλησης του, γνώση, αποφασιστικότητα, υπομονή, σεμνότητα, και δικαιοσύνη. Κάθε μέλος του Κόμματος θα πρέπει να συνειδητοποιεί σε κάθε στιγμή που η σωστή και ακούραστη εργασία του ενισχύει το κόμμα, βελτιώνει το κύρος του, και διεγείρει τον λαϊκό θαυμασμό για αυτό. Δέν θα πρέπει να υπάρχει κανένα μέλος του Κόμματος που να σκέφτεται σε αντίθετη περίπτωση, γιατί δεν θα αξίζει να μείνει στις τάξεις του Κόμματος.

Σύντροφοι, αυτό το σχολείο ανοίγει σε ευνοϊκή στιγμή για εμάς, κρίνοντας τόσο απο τις εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες. Η Ναζιστική Γερμανία έχει ηττηθεί, η Σοβιετική Ένωση βρίσκεται στο ύψος της δύναμης και δόξας της, και σε πολλές χώρες, ειδικά εδώ και στη Γιουγκοσλαβία, το Κομμουνιστικό κόμμα είναι στην διοίκηση. Ωστόσο, δέν θα πρέπει ποτέ για ένα μόνο έστω λεπτό να ξεχνάμε ότι η διεθνής αντίδραση δεν έχει κατακτήθει, αλλά το αντίθετο, προσπαθεί να ανακτήσει τη θέση της και να επαναφέρει τις υπέρ του φασισμού κλίκες στην εξουσία, εις βάρος μας. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να είμαστε πιο ξύπνιοι από ποτέ, πάντα στην επίθεση για την εξάλειψη κάθε φασιστικού λειψάνου και να ασκήσουμε όλη την ενέργειά μας στην εργασία και τον αγώνα για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Και, αν είναι να το κάνουμε αυτό, πρέπει να κάνουμε το Κόμμα μας ισχυρότερο απο ποτέ, πρέπει να εκπαιδεύσουμε και να ατσαλώσουμε τα στελέχη μας. θα πρέπει πάντα να είμαστε άγρυπνοι στην εσωτερική και εξωτερική μας πολιτική και ποτέ για ένα μόνο λεπτό δεν πρέπει να στρέψουμε τα μάτια μας μακρυά από την εμπειρία του μεγαλείου της Σοβιετικής Ένωσης, και του αγαπημένου μας συντρόφου Στάλιν. Όπως ο Δημητρόφ λέει, θα πρέπει να "μαθαίνουμε και να πολεμούμε - να πολεμούμε και να μαθαίνουμε. θα πρέπει να ξέρουμε πώς να ενσωματώνουμε τα μεγάλα μαθήματα των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν με Σταλινική συνέπεια στην εργασία και στον αγώνα, με την αρχή της Σταλινικής ασυμφιλίωσης με τον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες απο την Μπολσεβίκικη γραμμή, με Σταλινική αφοβία στο πρόσωπό των δυσκολιών, και με Σταλινικό επαναστατική ρεαλισμό." *

Αγαπητοί σύντροφοι, δεν έχω τίποτα άλλο για να πω, εκτός από το να σας ευχηθώ, εξ ονόματος του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, επιτυχία στο έργο σας, και να σας συμβουλεύσω να δώσετε τη μεγαλύτερη προσοχή κατά τη διάρκεια των μαθημάτων ώστε να μπορείτε να ωφεληθήτε όσο το δυνατόν περισσότερο, στο δικό σας συμφέρον και στο μεγάλο συμφέρον του αγαπημένου μας Κόμματος.

Ζήτω το Κομμουνιστικό μας κόμμα!

Ζήτω το ηρωικό μπολσεβίκικο κόμμα της ΕΣΣΔ!

Ζήτω ο αγαπημένος μας σύντροφος Στάλιν!


Εκδόσεις “Μπασκίμι”, Τίρανα, 1945, σελίδα. 24 (Αλβανική έκδοση)


* Γκιόργκι Δημητρόφ, “Για τά Στελέχη”, έκδοση της “Ζέρι ι Ποπουλίτ”

Πηγή: Ένβερ Χότζα Διαλεχτά Έργα, τόμος Ι. Σελίδα 424. Αγγλική Έκδοση