Η εξέλιξη των γεγονότων, που σχετίζονται άμεσα με την πορεία της χώρας, την κατάσταση του εργαζόμενου - άνεργου λαού, της νεολαίας και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, παραμένει ίδια, κινούμενη "αδιαπραγμάτευτα" στις ράγες της εθνικής εξάρτησης και λαικής εργατικής εξαθλίωσης.
Τα ουσιώδη και βασικά συμπτώματα της σημερινής ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας επιβεβαιώνουν και σφραγίζουν αυτή την πραγματικότητα, με την οικονομική "ύφεση" να επανακάμπτει και στα επίσημα στοιχεία, την ανεργία να παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα και τις πολιτικές για την αντιμετώπιση της να επαναλαμβάνονται, στο αδιέξοδο πλαίσιο των πεντάμηνων (κλπ) προγραμμάτων μερικής και ελαστικής "απασχόλησης". Γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο και σαφές πως η κυβερνητική πολιτική, δεσμευμένη και αιχμάλωτη στις ατέρμονες "διαπραγματεύσεις" με τα ευρωζωνικά - ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις πολύπλευρες πιέσεις που αυτά ασκούν, δεσμευμένη στις διαδικασίες εξόφλησης των δόσεων και παροχής εγγυήσεων, της χρησιμοποίησης (όχι ανεξάντλητων) μεθόδων εσωτερικού δανεισμού, αναπαράγει μια κατάσταση που οδηγεί σε νέες συμφωνίες εξάρτησης με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει ότι υλοποιεί το προεκλογικό πρόγραμμα της, με την κατάθεση κάποιων νομοσχεδίων, δεν μπορούν να υπερβούν αυτή την κυρίαρχη πραγματικότητα, που σφραγίζει και διαμορφώνει τα ουσιαστικά δεδομένα για την χώρα και το οικονομικό - κοινωνικό πλαίσιο της.
Οι σημερινές, κυβερνητικές, εξώφθαλμα δημαγωγικού χαρακτήρα, πολιτικές κινήσεις των τελευταίων ημερών, όπως η συγκρότηση επιτροπής ελέγχου του χρέους και η εξεταστική επιτροπή για τα «μνημόνια», που ακόμα θα μπορούσαν ίσως να έχουν και κάποιες, μερικού χαρακτήρα, αποκαλυπτικές πλευρές σε ορισμένο επίπεδο, δεν μπορούν να δώσουν ουσιαστικές, συγκροτημένες και πραγματικά αληθινές απαντήσεις, παρά, ίσως, μόνο αποσπασματικές και δευτερεύουσες, αφού δεν μπορούν να τοποθετήσουν και να μελετήσουν αυτά τα ζητήματα σε βάθος και στις πραγματικές τους διαστάσεις. Αντίθετα και τα δυο ζητήματα επιβεβαιώνουν τον τετραπλό στόχο της κυβέρνησης των ρεφορμιστών του ΣΥΡΙΖΑ: 1. Τη διαφύλαξη της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλής που οδήγησε τη χώρα στην ανοιχτή χρεοκοπία ή αλλιώς «τη μοιραία 6ετία 2004-2009 Καραμανλή», ακόμα και κατά την δεξιά «Καθημερινή», (25/3/2012, σελ.2 «Οικονομία»), 2. τη διαφύλαξη του αντιδραστικού ακραίου εθνικιστικού κόμματος των ΑΝ.ΕΛ., ρετάλι της μοναρχοφασιστικής ΝΔ με το οποίο έχουν συγκροτήσει κυβέρνηση, 3. τη διαφύλαξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, αντιδραστικού Π.Παυλόπουλου και πρώην υπουργού των κυβερνήσεων της μοναρχοφασιστικής ΝΔ, 4. τη συγκάλυψη των βαρύτατων ευθυνών της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.
Τα δυο παραπάνω ζητήματα αποτελούν συστατικά τμήματα, συνδέονται άρρηκτα και αφορούν το συνολικό πρόβλημα της διαχρονικής εξάρτησης της χώρας από τον ιμπεριαλισμό, καθώς και το πλέγμα διαμόρφωσης και τον διαχρονικό ρόλο της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης, μέσα στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο της χώρας. Αφορούν το κεντρικό ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας.
Για το λαϊκοδημοκρατικό επαναστατικό κίνημα είναι εντελώς ξεκάθαρο, ότι μέσα σε αυτές τις διαδικασίες που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση – πέρα των άλλων – δεν υπάρχουν ούτε δυνάμεις και πολιτικοί συσχετισμοί μα ούτε η πολιτική βούληση των κυβερνώντων που θα αναδείξουν και θα θέσουν ουσιαστικά, συνολικά τεκμηριωμένα και επιστημονικά το πρόβλημα, ενώ πρέπει να σημειωθεί και η (για μια ακόμα φορά) "περίεργη" – ύποπτη αποχή του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ, άρνηση παρέμβασης, από αυτές τις διαδικασίες. Αντίθετα, για το λαϊκοδημοκρατικό κίνημα, με αφορμή και αυτές τις εξελίξεις, μπαίνει το σταθερό και συνεχές καθήκον της πλατιάς συγκροτημένης ανάδειξης, μέσα στο λαό, αυτών των κεντρικών ζητημάτων, δεμένων με τα σύγχρονα προβλήματα και τους λαϊκούς αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου