Οκτώβρης 1962 - Οκτώβρης 1963
Ένας χρόνος!
«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Αγαπητοί φίλοι, αδέλφια. Όλοι.
Πέρασε ένας χρόνος που βρισκόμαστε μακρυά σας. Πέρασε ένας χρόνος χωρίς να σας βλέπουμε και να μας βλέπετε, χωρίς να μπορούμε να σας μιλάμε. και να μας μιλάτε. Πέρασε ένας χρόνος που μας αρπάξανε από κοντά σας και μας πέταξαν σ' αυτές εδώ τις άγριες, παγωμένες και αφιλόξενες στέπες του βόρειου Καζακστάν. Πέρασε ένας χρόνος που η πολιτική τύφλωση και ο φανατισμός ορισμένων πωρωμένων αντιπάλων μας, χώρισε τους πατεράδες απ' τα παιδιά τους, τους άντρες απ' τις γυναίκες τους, τους δικούς τους, τους φίλους τους, απ' όλους εσάς. Πέρασε ένας χρόνος στην άγρια και μαύρη μοναξιά!... Ένας χρόνος στην απομόνωση!... Άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους!... Ξένοι ανάμεσα σε ξένους, σε ξένα και άγνωστα μέρη, σε ξένα χώματα!... Όλα ξένα και άγνωστα.
Μια βουβή τραγωδία, ένα ασύλληπτο δράμα άρχισε να ξετυλίγεται στο βόρειο Καζακστάν!... Η καινούργια τραγωδία, το καινούργιο βουβό δράμα των ελλήνων πολιτικών προσφύγων, η καινούργια τραγωδία μιας χούφτας τίμιων κουκουέδων.
Μονάχοι, καταμόναχοι, ζούμε σαν τα άγρια θηρία, σε άγρια μέρη, μακρυά απ' τα παιδιά μας, μακρυά απ' τις γυναίκες μας, μακρυά απ' τους φίλους και γνωστούς μας, μακρυά απ' όλους εσάς!... Μακρυά, στην απομόνωση. Απομονωμένοι, ξεκομμένοι απ' τον υπόλοιπο κόσμο, θαμμένοι μέσα στα χιόνια και τους φοβερούς πάγους.
Τη στιγμή που ο Καραμανλής καταργούσε το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αη-Στράτη στην Ελλάδα κι άφηνε ελεύθερους Κομμουνιστές, ο «κομμουνιστής» Κολιγιάννης έφτιαχνε στρατόπεδο συγκέντρωσης στις απέραντες στέπες του Βόρειου Καζακστάν. Γιατί; Για ποιο λόγο; Για ποια αιτία; Ποιο είναι το έγκλημα μας για να μας επιβληθεί τόσο σκληρή και απάνθρωπη τιμωρία; Ας μας απαντήσουν οι αντίπαλοι μας οπορτουνιστές. Ας μας πούνε δημόσια γιατί μας φυλακίσανε και εξορίσανε. Αυτοί βέβαια δεν θα μας απαντήσουν. Αυτοί δε θα μας πούνε, γιατί δεν τολμούν να μας πούμε. Είναι δειλοί και κάνουν τους παλληκαράδες με ξένες πλάτες. Γιατί δεν έχουν το θάρρος και τη δύναμη να πουν την αλήθεια και προσπαθούν να κρύψουν το έγκλημα τους.
Εμείς όμως ξέρουμε γιατί μας ρίξανε στην εξορία και τη φυλακή. Ξέρουμε το αμάρτημα μας και το έγκλημα μας. Το έγκλημα μας είναι πολιτικό. Αρνηθήκαμε να γίνουμε δούλοι. Αρνηθήκαμε να γίνουμε λούστροι. Αρνηθήκαμε να σκύψουμε το κεφάλι και να προσκυνήσουμε τους προσκυνημένους. Αρνηθήκαμε να θάψουμε την αλήθεια, να απαρνηθούμε τις Αρχές μας, να τσαλαπατήσουμε τις επαναστατικές παραδόσεις του λαού και του Κόμματος μας, αρνηθήκαμε και αρνούμαστε ν' αρνηθούμε την επαναστατική μας τιμή!... Σταθήκαμε θαρραλέα, αξιοπρεπείς κουκουέδες και υπερασπιζόμαστε με πάθος την αλήθεια.
Αυτή είναι η αμαρτία μας. Αυτό είναι το έγκλημα μας. ΓΓ αυτό μας σκορπίσανε στην απεραντοσύνη του βόρειου Καζακστάν.
Πιστέψανε οι θρασύδειλοι οπορτουνιστές πως μπροστά στις ταλαιπωρίες, στα βάσανα και το μαρτύριο της απομόνωσης, θα λυγίζαμε, θα σκύβαμε το κουκουέδικο κεφάλι μας και ταπεινωμένοι και ξευτελισμένοι θα προσκυνούσαμε το θεό τους - τον οπορτουνισμό-αναθεωρητισμό. Πιστέψανε οι στρογγυλοκαθισμένοι σε ξένες καρέκλες, οι τσανακογλύφτες και στιγματισμένοι απ' την ιστορία, πως διώχνοντας εμάς μακρυά σας, στέλνοντας εμάς στην εξορία και στη φυλακή, εσείς θα τρομοκρατούσασταν και θα τρέχατε ταπεινωμένοι, φοβισμένοι, να τους προσκυνήσετε στη στρούγκα τους. που τη λένε «κόμμα». Μα γελάστηκαν οικτρά.
Οι βρώμικοι υπολογισμοί τους αποδείχτηκαν κάλπικοι, τα σκοτεινά και άτιμα σχέδια τους κατακουρελιάστηκαν. Γενήκανε βρώμικα κουρελόχαρτα.
Όλες οι «αισιόδοξες» προοπτικές τους, για να μαζέψουν όλους στην «στρούγκα» του οπορτουνισμού-αναθεωρητισμού, αποδείχτηκαν κούφια ονειροπολήματα μπροστά στην ακατάβλητη θέληση όλων των τίμιων κουκουέδων να υπερασπίσουμε την αλήθεια, μπροστά στην γρανιτένια ενότητα των φυλακισμένων και εξόριστων και των «ελεύθερων» της Τασκένδης. Ας το πάρουν απόφαση οι ξεσκονίστρες οπορτουνιστές της Τασκένδης, πως οι «ελεύθεροι» της Τασκένδης είναι μαζί μας και δίπλα στους φυλακισμένους και εξόριστους. Και οι φυλακισμένοι και εξόριστοι είναι μαζί και δίπλα στους «ελεύθερους» της Τασκένδης.
Η Τασκένδη είναι στο βόρειο Καζακστάν και το βόρειο Καζακστάν είναι στην Τασκένδη. Είμαστε όλοι μια γροθιά. Ενωμένοι, αδελφωμένοι, αγκαλιασμένοι συντροφικά βαδίζουμε στον τιμημένο, δύσκολο και ανηφορικό δρόμο. Όχι σύντροφοι, δεν είμαστε απομονωμένοι. Δεν είμαστε μακρυά σας. Είμαστε κοντά σας, ανάμεσα σας. Νιώθουμε τη ζεστή ανάσα σας. Νιώθουμε τη στοργή και την αγάπη σας. Ακούμε πως χτυπάει η μεγάλη, η κουκουέδικη καρδιά σας. Ζούμε τα βάσανα σας, τους καημούς και τις πίκρες σας.
Χαιρόμαστε τις χαρές σας, όλοι μας είμαστε αδέλφια. Παιδιά της μεγάλης, της ηρωικής και μαρτυρικής κουκουέδικης οικογένειας. Όλοι μαζί, εξόριστοι, φυλακισμένοι και «ελεύθεροι» παλεύουμε τους νεκροθάφτες του ΚΚΕ. Δίνουμε τη μεγάλη μάχη ενάντια στους οπορτουνιστές-αναθεωρητές, τους προσκυνημένους.
Στο βόρειο Καζακστάν, όπως και στην «ελεύθερη» Τασκένδη, ψηλά υπερήφανα κυματίζει η κουκουέδικη σημαία που την κρατούν στα ροζιασμένα μα τίμια χέρια τους, οι ατρόμητοι, τίμιοι Έλληνες κομμουνιστές.
Σύντροφοι και συντρόφισσες.
Οι φυλακισμένοι και εξόριστοι, απ' τον τόπο του μαρτυρίου, σας χαιρετούν αδελφικά, επαναστατικά, με ψηλά τα κεφάλαια, περήφανα, κουκουέδικα.
Γεια χαρά σύντροφοι και συντρόφισσες, αγωνιστές και φίλοι η νίκη είναι δικιά μας
Βόρειο Καζακστάν
Οκτώβρης 1963
Σάββας Παλλές
Σημείωση: Ο Σάββας Παλλές πολέμησε ως εθελοντής στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας με τον ελληνικό λόχο «ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου