ΕΚΛΟΓΕΣ 25 Γενάρη 2015

ΕΚΛΟΓΕΣ 25 Γενάρη 2015

Βαριά-συντριπτική ΗΤΤΑ της μοναρχοφασιστικής ΝΔ

ΝΙΚΗ του αντιφασιστικού ρεφορμιστικού ΣΥΡΙΖΑ

ΟΧΙ στις απανωτές προκλητικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας και τις πιέσεις των εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Εκλογικά αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα των εκλογών του Γενάρη έδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι πλέον διατεθειμένος να ανεχθεί την παραπέρα συνέχιση της χειροτέρευσης της κατάστασής του, να ανεχθεί παθητικά τη μεγάλη φτώχεια, τη μαζική ανεργία και την εξαθλίωση που έχουν προκληθεί όχι μόνο εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίση υπερπαραγωγής και της ανοιχτής χρεοκοπίας της ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και εξαιτίας των πρωτοφανών σε σκληρότητα οικονομικών μέτρων απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ και το ντόπιο κεφάλαιο – στη βάση της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής – που συνεχίζουν να εφαρμόζονται κάτω απ’ την αυστηρή επιτήρηση της τρόϊκα: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ.

Ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε και καταδίκασε με την ψήφο του τόσο τα σκληρά οικονομικά μέτρα που του επιβλήθηκαν, και γενικά την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της ΕΕ, αλλά και τα μεγαλοαστικά κόμματα, που τα στήριξαν και τα εφάρμοσαν με τον πλέον δουλικό τρόπο.

Έτσι το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, με αρχηγό τον ακραίο εθνικιστή και ρατσιστή Α.Σαμαρά, παρά την έξαλλη αντικομουνιστική και φασιστική προεκλογική προπαγάνδα (ανάλογη εκείνης της δεκαετίας 1950-1960) – πρωτοστατούντων των εκπροσώπων της ναζι-φασιστικής του πτέρυγας των διαφόρων «Βοριδο-Μπαλτάκων» – και τις πολλαπλές προκλητικότατες παρεμβάσεις στήριξης απ’ τους εκπροσώπους της ΕΕ ως την τελευταία μέρα του προεκλογικού αγώνα, δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την πανωλεθρία του, αφού έχασε με τη μεγάλη διαφορά του 8,53% από τον ΣΥΡΙΖΑ (36,34%) συγκεντρώνοντας μόνο 27,81% των ψήφων, μ’ αποτέλεσμα να χάσει 53 έδρες (από 129 κατακρημνίστηκε στις 76) σε σχέση με τις περασμένες εκλογές (Ιούνιος 2012). Το φασιστοειδές Α.Σαμαράς – θαυμαστής και υπερασπιστής των εθνοπροδοτικών Ταγμάτων Ασφαλείας – υπέστη τέτοια βαριά-συντριπτική ήττα και για το ότι ως πρωθυπουργός, πέραν των σκληρότατων για το λαό και καταστροφικών για την οικονομία μέτρων που εφάρμοσε, προώθησε σε ακραίο σημείο τη φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής της χώρας.

Πολύ χειρότερη ήταν και η «τύχη» του άλλου κυβερνητικού κόμματος, του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, που πέρα απ’ τη διάσπασή του σε δυο κομμάτια, καταποντίστηκε. Το μεν ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος) συγκέντρωσε μόνο το 4,68% των ψήφων (13 έδρες) πέφτοντας στη 7^η θέση, το δε ΚΙΔΗΣΟ (Παπανδρέου) συγκέντρωσε το 2,46%, μ’ αποτέλεσμα να μη μπει στη Βουλή.

Το δεξιό μεγαλοαστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, με αρχηγό τον ακραίο εθνικιστή ρατσιστή και θρησκόληπτο Π.Καμμένο συγκέντρωσε 4,75% (13 έδρες).

Το μεγαλοαστικό «Ποτάμι» του Στ.Θεοδωράκη συγκέντρωσε 6,05% (17 Έδρες).

Εξαιρετικά ανησυχητικό και επικίνδυνο φαινόμενο είναι το ποσοστό ψήφων των δυο ανοιχτά ναζι-φασιστικών κομμάτων (= γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού). Το μεν ΛΑΟΣ συγκέντρωσε 1,03%, η δε εγκληματική δολοφονική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» συγκέντρωσε ποσοστό 6,28% (17 έδρες) – ποσοστό που δείχνει τη μεγάλη διείσδυση χιτλερικών ναζι-φασιστικών απόψεων όχι μόνο σε μεγαλοαστικά, μεσοαστικά και μικροαστικά αλλά και σε λαϊκά στρώματα, κατάσταση που γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη αν συνυπολογιστούν εδώ η ναζι-φασιστική πτέρυγα της ΝΔ και κάποιο ποσοστό των ΑΝΕΛ. Περισσότερο ανησυχητική είναι η διατήρηση υψηλών ποσοστών ΚΑΙ μετά την αποδεδειγμένα εγκληματική τρομοκρατική δράση, τις δολοφονίες με τελευταία τη στυγερή, θρασύδειλη δολοφονία του αντιφασίστα νεολαίου ήρωα του λαού μας ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ. Αυτό επιβάλλει μαχητικότερη αντιμετώπιση των ναζι-φασιστών αλλά και μόνιμη, συνεπή και συστηματικότερη καταπολέμηση των ναζι-φασιστικών απόψεων με ταυτόχρονη καταπολέμηση του εθνικισμού-σοβινισμού, ρατσισμού-ξενοφοβίας-αντισημιτισμού, φασιστικοποίησης-φασισμού, επειδή τροφοδοτούν άμεσα, πέρα των αντικειμενικών αιτιών, την ανάπτυξη και εξάπλωση των ναζι-φασιστικών δυνάμεων.

Το ρεφορμιστικό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ συγκέντρωσε μόνο 5,47% χωρίς να καταφέρει να εισπράξει, έστω και κάποιο ελάχιστο ποσοστό, της μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, κάτι που πέτυχαν οι ομοϊδεάτες του ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Το «Κ»ΚΕ συγκέντρωσε τόσο μικρό ποσοστό εξαιτίας της ρεφορμιστικής και διασπαστικής του πολιτικής. Αν «κατάφερε» να συγκεντρώσει κι αυτό το ποσοστό, οφείλεται απλά στη δημαγωγική εκμετάλλευση και καπηλεία των ηρωικών παραδόσεων και αγώνων του επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ 1918-55. Με την πολιτική ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη μοναρχοφασιστική ΝΔ (δηλ. φιλο-ΝΔ στάση) κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα οι ρεφορμιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ «πέτυχαν» μόνο εν μέρει να αποτρέψουν μεγάλη διαρροή ψήφων τους προς το ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχαν όμως παταγωδώς να μειώσουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και να διατηρήσει η ΝΔ υψηλά ποσοστά, που ήταν ο «μύχιος πόθος» τους και αποτελούσε τον κύριο, αλλά κρυφό στόχο της προεκλογικής τους εκστρατείας.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτο κόμμα, με διαφορά απ’ τη ΝΔ 8,53%. Κατόρθωσε – στη βάση των προεκλογικών εξαγγελιών αλλά και των δημαγωγικών του υποσχέσεων – να εισπράξει μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας και αγανάκτησης του ελληνικού λαού, συγκεντρώνοντας ποσοστό 36,34% και 149 έδρες.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ

Η συγκρότηση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ με πρωθυπουργό τον Α.Τσίπρα, που αποτελεί σήμερα πραγματικότητα, ήταν ήδη εμφανέστατη κατά τη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περίοδου, αν όχι από πολύ νωρίτερα. Αυτή είναι και η πρώτη «μεγάλη κοιλιά» που κάνουν οι ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιφασιστική τους γραμμή και στάση. Πρόκειται για απαράδεκτη και επικίνδυνη στάση με αρνητικές συνέπειες για την πάλη ενάντια στη φασιστικοποίηση και το φασισμό-ρατσισμό-εθνικισμό, κλπ.

Αν οι χρουστσο-μπρεζνιεφικοί σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ έχουν εδώ και δεκαετίες «υιοθετήσει» την νεο-«ορθόδοξη» θεούσα εθνικίστρια Λ.Κανέλλη (προστατευόμενη του Χουντο-Χριστόδουλου και ομιλήτρια που διαφήμιζε μαζί με το φασιστοειδές Α.Σαμαρά τις ναζι-φασιστικές απόψεις Μπαλτάκου το Δεκέμβρη 2006), οι χρουστσοφικοί «ευρωκομμουνιστές» σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ αποκτούν-«υιοθετούν» τώρα το θρησκόληπτο ακραίο εθνικιστή ρατσιστή Π.Καμμένο (ο αντιδραστικός ανεύθυνος και επικίνδυνος κουφιοκεφαλάκιας ακραίος εθνικιστής διέπραξε ήδη, ως υπουργός Άμυνας, την πρώτη τυχοδιωκτική ενέργεια-προβοκάτσια, πετώντας από αέρος (31.1.2015) στεφάνι στα Ίμια, «τιμώντας» υποτίθεται τα τρία μέλη του Πολεμικού Ναυτικού που έχασαν τη ζωή τους το 1996).

Είχε βέβαια προηγηθεί η «υιοθέτηση» της εθνικίστριας-ρατσίστριας Ραχήλ Μακρή με τη δημόσια φιλο-«Χρυσαυγήτικη» στάση της που ωρυόμενη κραύγαζε στη Βουλή: «βάζετε αθώους στη φυλακή», ενώ στις 8 Μάη 2014 ψήφισε κατά της άρσης ασυλίας 4 βουλευτών της «Χρυσής Αυγής», λες και δεν ήταν γνωστά τα εγκλήματα των Χιτλερικών αποβρασμάτων.

Αυτά τα ελάχιστα, προς το παρόν, για την ασυνεπή αντιφασιστική στάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σχετικά με το περιεχόμενο της πολιτικής της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ, ας δοθεί εκ νέου μια και μόνο φράση απ’ την προεκλογική τοποθέτηση της «Κίνησης»: «ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ θα διαχειριστεί τις υποθέσεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (ΕΕ, κλπ.) και δεν θα αποκρούει τις επιθέσεις τους σε βάρος του λαού, θα διατηρήσει το πλέγμα της εξάρτησης και τον ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο της χώρας από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ».

Όσον αφορά το γενικότερο «Πρόγραμμα» του ΣΙΡΙΖΑ: πρόκειται για ένα νεο-κεϋνσιανό οικονομικό πρόγραμμα που αποσκοπεί σε κάποια άμβλυνση των συνεπειών της βαθιάς οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής και εκείνων της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, χωρίς να θίγει τις βασικές αιτίες που βρίσκονται στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και την ιμπεριαλιστική ΕΞΑΡΤΗΣΗ. Όμως στην πράξη ούτε αυτό το νεο-κεϋνσιανό «Πρόγραμμα» δεν μπορεί να εφαρμοστεί εξαιτίας των δεσμεύσεων της χώρας που απορρέουν απ’ την ΠΑΡΑΜΟΝΗ της στο «λάκκο των λεόντων» των ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, στην οποία, προς το παρόν, κυριαρχεί η εφαρμογή μιας ακραίας νεο-φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, την οποία υπερασπίζουν όλες οι τωρινές κυβερνήσεις όλων των χωρών-μελών και πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση της Μέρκελ. Ίσως, στην περίπτωση της Ελλάδας, καταλήξει να εφαρμοστεί ένα μείγμα νεοφιλελεύθερης-νεοκεϋνσιανής οικονομικής πολιτικής.

Δε χρειάζεται εδώ να σχολιαστούν οι ρεφορμιστικές φλυαρίες περί «σοσιαλισμού» (!) των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, κλπ., γιατί τα αφεντικά τους Χρουστσόφ – Μπρέζνιεφ ήταν εκείνα που πρωτοστάτησαν στην αντεπαναστατική πραξικοπηματική ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες, στην κατάργηση του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού απ’ τις αρχές το1953, μετά το θάνατο-δολοφονία του Ιωσήφ Στάλιν.

Οι πιέσεις στη χώρα μας και στη χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία είναι ισχυρές απ’ τις διάφορες χώρες-μέλη της ΕΕ και πρώτα απ’ όλα τη Γερμανία, αλλά όχι ενιαίες. Η σημερινή κατάσταση στην Ευρωζώνη είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά και πολύ εύθραυστη, γεγονός που το γνωρίζουν πολύ καλά όλες οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ, κλπ. Γι’ αυτό μια τυχόν κατάρρευση της Ευρωζώνης εξαιτίας της Ελλάδας είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει ντόμινο νέας κρίσης στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Και ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό: μια νέα κρίση των οικονομιών τους είναι που τρέμουν, κι αυτό «υπολογίζουν» όλοι οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών χωρών και γι’ αυτό μερικοί από αυτούς, όπως ο Ομπάμα (δήλωσή του τέλη Γενάρη), «πλευρίζουν» την Ελλάδα: το ενδιαφέρον του ΔΕΝ προέρχεται ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ και μόνο απ’ τους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ούτε βέβαια από την πρόθεσή του να «βοηθήσει» την Ελλάδα.

Για την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους η υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων απ’ τις επιθέσεις-ΜΕΤΡΑ του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (ΕΕ, κλπ.) περνάει μέσα απ’ την πάλη κατά του ντόπιου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του αλλά και κατά της ΕΕ που κι αυτή επιβάλλει κατευθείαν μέτρα σε συνδυασμό με την πάλη κατά της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ γενικά, ειδικότερα εκείνη της ΕΕ και για την, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας από: ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ, με άρνηση αναγνώρισης του χρέους, παράλληλα με την πάλη κατά του εθνικισμού-ρατσισμού-φασιστικοποίησης-φασισμού-ναζι-φασισμού. ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αποτελεσματικός ΔΡΟΜΟΣ είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ όλων των εργαζομένων και ΕΝΤΑΣΗ της ταξικής πάλης κατά της ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου, με μαχητικές ΜΑΖΙΚΕΣ κινητοποιήσεις. Εκείνο που λείπει σήμερα δεν είναι μόνο ένα επαναστατικό μαρξιστικό-λενινιστικό-σταλινικό κόμμα του προλεταριάτου – συνεχιστής των επαναστατικών παραδόσεων και αγώνων του παλιού ηρωϊκού ΚΚΕ 1918-55 – αλλά και τα επαναστατικά συνδικάτα.