Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΩΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΣΚΕΝΤΗΣ

Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΩΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΣΚΕΝΤΗΣ

Τα γεγονότα της 9-10 Σεπτέμβρη 1955

Α. Η μεταφορά των ανταρτών του ΔΣΕ στην Τασκένδη: μια μεγάλη πράξη διεθνιστικής αλληλεγγύης και στήριξης του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ στο επαναστατικό ΚΚΕ

Με εντολή του ΣΤΑΛΙΝ, «Το συντομότερο δυνατόν θα φύγουν τα σοβιετικά πλοία για να πάρουν απ' το Δυρράχιο τους Έλληνες αντάρτες και να τους φέρουν άνετα, ασφαλισμένα, στη σοβιετική γη. Θα τους εγκαταστήσει σ' ένα μέρος γνώριμο στους Έλληνες απ' τα προγονικά γεννοφάσκια τους, απ' τον αρχαίο καιρό της Βακτριανής και του «διεθνιστή» Μεγαλέξαντρου. Έτσι θα εγκλιματιστούν σε χρόνο-ρεκόρ. Τώρα στις όχθες του παλιού Ιαξάρτη (ή Συρ Νταριά) ανθεί η Τασκέντη - η μεγάλη εργατούπολη της Κεντρικής Ασίας. Εκεί θα βρουν στέγη, ψωμί, δουλειά, εκπαίδευση... Κι όσο για τα στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού, θα τους δοθεί η δυνατότητα να εμπλουτίσουν με μια σωστή θεωρητική κατάρτιση την τεράστια εμπειρία του αυτοδίδακτου, ταλαντούχου πολέμαρχου, φοιτώντας μ' έξοδα του σοβιετικού κράτους. Και θα πληρώνονται από πάνω ως Σοβιετικοί αξιωματικοί!

Το 'πε και το 'κανε, αποδείχνοντας πόσο εκτιμούσε το Δημοκρατικό Στρατό και τα ηρωικά στελέχη του, όχι μόνο σε ό,τι αφορούσε το παρελθόν, αλλά και το μέλλον. ((Κι αν χρειαστεί να ξαναρχίσετε;» θα ρωτούσε με σημασία ο Μολότωφ το Ν. Ζαχαριάδη τον επόμενο χρόνο (1950), παρουσία του Στάλιν, στη γνωστή σύσκεψη του Κρεμλίνου, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μ. Παρτσαλίδη.

Εν πάση περιπτώσει, η Ακαδημία «Φρούτζε» του σοβιετικού επιτελείου, η κορυφαία Κομματική Σχολή ((Λένιν» της Μόσχας, η ανώτερη Στρατιωτική Σχολή στο Γκόρκυ, η μεσαία της Φεργκάνα, η βασική του Τσιλσίκ άνοιξαν τις πόρτες διάπλατα στους νεοφερμένους Έλληνες αγωνιστές. Δεν υπήρχε για κείνη την εποχή μεγαλύτερη επιβράβευση για το Δημοκρατικό Στρατό και το ρόλο του στο ελληνικό και παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα» (ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ: «ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΣ», σελ. 170-171, Αθήνα, 2011).

Β. Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΧΡΟΥΣΤΣΟΦΙΚΩΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΚΚΕ: μια αντιδιεθνιστική αντικομμουνιστική ενέργεια που διέλυσε το επαναστατικό ΚΚΕ

Μετά το θάνατο-δολοφονία του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ άρχισαν οι επεμβάσεις της προδοτικής ρεβιζιονιστικής ομάδας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Σουσλοφ, κλπ. στα κομμουνιστικά κόμματα με άμεσο στόχο την ανατροπή των επαναστατικών τους ηγεσιών και την επιβολή σ’ αυτά της αντεπαναστατικής σοσιαλδημοκρατικής γραμμής του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού. Μάλιστα ο μεγάλος Ούγγρος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης MATYAS RAKOSI στις «Αναμνήσεις» του σημειώνει ότι οι επεμβάσεις δεν πρωτο-άρχισαν με το 20^ο Συνέδριο αλλά πολύ νωρίτερα «δηλαδή την ημέρα της κηδείας του Στάλιν» (Γράμμα του Ούγγρου Erwin Roznyai στο γερμανό Kurt Gossweiler 24/8/2005 ως απάντηση σε ερώτησή του (17/7/2004), «Offen-siv», 7/2006).

Το ηρωικό μας Κόμμα, το μπαρουτοκαπνισμένο ΚΚΕ, ήταν ένα απ’ τα πρώτα που δέχθηκε απανωτές επεμβάσεις απ’ την προδοτική σοσιαλδημοκρατική ηγετική ομάδα του ΚΚΣΕ (Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Σουσλόφ-Μικογιάν-Κουουσίνεν-Πονομαριόφ, κλπ.). Όμως η ΚΕ του Κόμματος με επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ απόκρουσε θαρραλέα αποφασιστικά και κατηγορηματικά: πρώτο, την ανάμιξη-επέμβαση στα εσωτερικά του ΚΚΕ, δεύτερο, την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, παραμένοντας σταθερά στην επαναστατική του γραμμή και την επαναστατική κοσμοθεωρία των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ.

Η σταθερή ΑΡΝΗΣΗ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ να εγκαταλείψει την επαναστατική γραμμή και τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, υποχρέωσε τη χρουστσοφική κλίκα να προχωρήσει – για να προωθήσει τα αντεπαναστατικά σχέδια της ΔΙΑΛΥΣΗΣ του ΚΚΕ – στην παράνομη συγκρότηση μιας δεξιάς οπορτουνιστικής φράξιας στην Κομματική Οργάνωση Τασκένδης, πίσω απ’ τις πλάτες της εκλεγμένης ηγεσίας του ΚΚΕ με επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ – φράξια που συγκέντρωσε ΜΟΝΟ μια εντελώς ασήμαντη μειοψηφία, αφού πάνω από 95% των κομμουνιστών υποστήριξε σταθερά, αποφασιστικά και μαχητικά την ΚΕ του ΚΚΕ και η οποία με ΕΝΤΟΛΗ και την άμεση καθοδήγηση της KGB, (συνταγματάρχης Σαάκοφ) πραγματοποίησε την ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ της επίθεσης και της αποτυχημένης κατάληψης των Γραφείων της ΚΟ Τασκένδης στην 7^η Πολιτεία που ματαιώθηκε απ’ τους κομμουνιστές (εμπνευστής, σχεδιαστής και οργανωτής της ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ ήταν η KGB, η δε «φράξια» των Ράφτη-Μπάστη-Κιτσικόπουλου): ήταν ανύπαρκτη και επινόηση επίσης των σοβιετικών): η ΠΡΩΤΗ ΑΝΟΙΧΤΗ μετωπική μαχητική σύγκρουση του ΚΚΕ και η ΠΡΩΤΗ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα με το προδοτικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που στη συνέχεια κατέστρεψε, μετά το θάνατο-δολοφονία του ΣΤΑΛΙΝ, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, εξάλειψε το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό στη Σοβιετική Ένωση και παλινόρθωσε το καπιταλισμό σ’ αυτή και στις άλλες χώρες, παλινόρθωση που ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Οι απανωτές επεμβάσεις στο ΚΚΕ κορυφώθηκαν στην ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ της 9^ης Σεπτέμβρη 1955 με την επίθεση στα Γραφεία της ΚΟ Τασκένδης, τα αιματηρά της 9-10^ης Σεπτέμβρη, τις συλλήψεις πολλών εκατοντάδων κομμουνιστών και τις σκηνοθετημένες χρουστσοφικές ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ δίκες και τις προειλημμένες καταδίκες σε βάρος των μπαρουτοκαπνισμένων Ελλήνων κομμουνιστών της Τασκένδης, στα μέσα Φλεβάρη του ’56, με νόμους για «χούλιγκανς» και «αλήτες», για να καταλήξουν στην επίσημη ΔΙΑΛΥΣΗ του ΚΚΕ στην παρασυναγωγή της λεγόμενης «6^ης πλατιάς Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) που ΔΕΝ συγκλήθηκε απ’ την ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά απ’ τη διαβόητη «Διεθνή Επιτροπή» των Κουουσίνεν-Ντεζ, με εισηγητή τον Ντεζ, και χωρίς τη συμμετοχή του εκλεγμένου Γραμματέα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, που προχώρησε στη βίαιη καθαίρεση της παλιάς επαναστατικής ηγεσίας και στον διορισμό νέας εγκάθετης, συγκροτώντας έτσι ένα νέο αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου Κόμμα («Κ»ΚΕ’56) – αντικαθιστώντας μ’ αυτό το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ – που έχει ως γραμμή τον «κοινοβουλευτικό ειρηνικό δρόμο» (!), κλπ. του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Το ηρωικό σταλινικό-ζαχαριαδικό μπαρουτοκαπνισμένο ΚΚΕ ΔΕΝ αποδέχθηκε ποτέ ούτε ακολούθησε το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, αντίθετα το καταπολέμησε, και γι’ αυτό ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ απ’ τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές: το ΚΚΕ υπήρξε το ΜΟΝΟ επαναστατικό Κόμμα των καπιταλιστικών χωρών που ΔΕΝ μετατράπηκε σε αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κρατώντας ψηλά την Κόκκινη Σημαία του επαναστατικού μαρξισμού, δηλ. του λενινισμού-σταλινισμού, την προλεταριακή Κομμουνιστική Σημαία των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.

Η προδοτική σοσιαλδημοκρατική ομάδα των Δημητρίου-Ρόσιου-Τσολάκη, κλπ. «σήκωσε κεφάλι» με τις «πλάτες» των σοβιετικών χρουστσοφικών δηλ. έχοντας την ΑΜΕΣΗ υποκίνηση, καθοδήγηση και στήριξη της κλίκας των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ κλπ.. Όσο για τη δουλικότητά της απέναντι στα αφεντικά, σε εκείνα και τα μετέπειτα χρόνια, αυτή ξεπέρασε και τα πιο ακραία όρια, παίρνοντας ταυτόχρονα ασύλληπτες διαστάσεις. Θα παραμείνει παροιμιώδης όχι μόνο στην ιστορία του εργατικού κινήματος μα και στην ιστορία του τόπου. Το ότι η φράξια των Δημητρίου-Ρόσιου-Τσολάκη, κλπ. είχε την ΑΜΕΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗ των σοβιετικών χρουστσοφικών, πέραν των πολλών άλλων, προκύπτει: πρώτο, απ’ την κυνική περιγραφή-ΟΜΟΛΟΓΙΑ του ίδιου του Δημητρίου («ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ», σελ. 204-205,Αθήνα 1997), ο οποίος πίσω απ’ τις πλάτες της εκλεγμένης ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραμματέα ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ έκανε επαφές με τα αφεντικά του της χρουστσοφικής κλίκας του Κρεμλίνου, γεγονός που πολύ εύστοχα και πετυχημένα σχολιάζει ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ («ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΣ», σελ. 55-61, Αθήνα 2011 και «Α», Νο 402, 1-30/9/2014 σελ.3), αλλά και δεύτερο, απ’ τη σημαντικότατη μα και αποκαλυπτικότατη μαρτυρία (ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ) που αναφέρει ο «αντιζαχαριαδικός» ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΡΙΤΖΩΝΑΣ στο βιβλίο του «ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΡΑΜΜΟ»:

«Κάποια βραδιά, τις μέρες που τα γεγονότα της Τασκένδης βρισκόντουσαν στο αποκορύφωμά τους κατεβαίνοντας με τον τότε Γραμματέα της ΚΟ Τασκένδης Αριστοτέλη Χοτούρα (Αρριανός) από την 7^η προς την 9^η Πολιτεία μου εκμυστηρεύτηκε την υποστήριξη που είχε η αντιζαχαριαδική κίνηση απ’ τους σοβιετικούς. Με άφησε να καταλάβω ότι με τους χρουτσωφικούς της ΚΕ του ΚΚ Ουζμπεκιστάν «τα λέγανε» ιδιαίτερα. Δε μ’ άρεσε αυτό που άκουσα. Δεν του είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή. Άφησα να το σκεφτώ και να εξηγήσω μερικά πράγματα που ως τότε δεν πολυκαταλάβαινα. Πίστευα ότι ο αγώνας μας κατά του Ζαχαριάδη και των συνεργατών του έπρεπε να γίνεται από μας τους ίδιους, τους Έλληνες κομμουνιστές, μια που υπήρχαν οι πραγματικές αιτίες που τον επέβαλαν και τον δικαίωναν. Δυσανασχέτησα απ’ την ομολογία του Χοτούρα και το γεγονός αυτό μαζί με άλλες αιτίες συνετέλεσαν στη βαθμιαία διαφοροποίηση της θέσης μου στο θέμα της εσωκομματικής διαμάχης».

«ΣΤΙΣ 9.9.55 Η ΦΡΑΞΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ

Αυτό το απόγεμα της 9.9.55 και μέρα Σάββατο, άρχισαν να συγκεντρώνονται στην 7η Πολιτεία τα Πρωτοπαλλήκαρα της φράξιας. Μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει, 300 νταήδες με αρχηγούς Υψηλάντη, Χείμαρο, Τσολάκη, όρμησαν να καταλάβουν το χτίριο χρησιμοποιώντας πέτρες, τούβλα, ρόπαλα. Μέσα στα γραφεία βρισκόντουσαν καμιά δεκαριά σύντροφοι και ο Βλαντάς, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε.

Ο σύντροφος Ν. Ζαχαριάδης έτυχε τη στιγμή εκείνη να μη βρίσκεται εκεί. Εκείνοι όμως που βρισκόντουσαν μέσα δεν είχαν σκοπό να κάτσουν να τους σφάξουν σαν κοτόπουλα και αμύνθηκαν όπως μπορούσαν.

Συγκεντρώνοντας τραπέζια, καρέκλες, ντουλάπες κι άλλα έπιπλα έφραξαν τη σκάλα που οδηγούσε στο Ιο όροφο κι έπιασαν τα παράθυρα, απ' όπου οι επιτιθέμενοι επιχειρούσαν να καταλάβουν με σκάλες που είχαν κουβαλήσει μαζί τους .Απ' τους αμυνόμενους αποκρούστηκαν, αφού χρησιμοποίησαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Ακόμα και τις χτιστές θερμάστρες χάλασαν για να πάρουν τα τούβλα τους. Σωστή μάχη. Τα σχέδια όμως των στρατηγών δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Ταυτόχρονα στην παρακείμενη 7η Πολιτεία, οι φραξιονιστές έκλεισαν τις πόρτες του αυλόγυρου και επιδόθηκαν σε ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα συντρόφων για να τους τρομοκρατήσουν και να κλειστούν στα σπίτια τους, για να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους. Όλα αυτά γινόντουσαν στην καρδιά της πόλης Τασκένδης, χιλιάδες σοβιετικοί πολίτες είχαν συγκεντρωθεί λίγο μακρύτερα και παρακολουθούσαν περίεργοι μα και ανήσυχοι, χωρίς να ξέρουν τί συμβαίνει.

Το υπουργείο εσωτερικών που ειδοποιήθηκε και το κοντινό Τμήμα της Σοβιετικής αστυνομίας (Μιλίτσιας), αδιαφόρησαν. Ο Σαάκωφ, επικεφαλής του ειδικού τμήματος για τους Έλληνες, από μέρους της Σοβιετικής Κυβέρνησης του Ουζμπεκιστάν, είχαν στήσει το παρατηρητήριο τους σε μια σκοτεινή ακρούλα, μαζί με τον φραξιονιστή Δημητρίου, οι οποίοι παρακολουθούσαν την επίθεση ανήσυχοι, γιατί το σχέδιο τους δεν πραγματοποιείται. Όμως αν τα σοβιετικά όργανα ασφαλείας αδιαφόρησαν για το πογκρόμ που πραγματοποιούσαν οι τραμπούκοι, οι Έλληνες Κομμουνιστές είχαν διαφορετική γνώμη. Η πόλη Τασκέντ είναι μεγάλη και απλωμένη σε έκταση. Οι Πολιτείες που ζούσαν οι πολιτικοί πρόσφυγες παρτιζάνοι, απείχαν η μια από την άλλη πολλά χιλιόμετρα. Ωστόσο σαν αστραπή έφτασε και στις απομακρυσμένες πολιτείες κι έγινε γνωστή η είδηση για την επίθεση ενάντια στα γραφεία και στα μέλη του κλιμακίου. Από κάθε Πολιτεία, πυκνές ομάδες άρχισαν να φτάνουν στα γραφεία της Κομματικής Επιτροπής μετά τις 11 το βράδυ, σχεδόν μεσάνυχτα δηλ. 3 ώρες μετά την επίθεση των φραξιονιστών. Οι φραξιονιστές στην αρχή μη ξέροντας τον αριθμό, επιχείρησαν να τους εμποδίσουν βίαια για να μην πλησιάσουν στα γραφεία της Κομματικής Επιτροπής, όπου συνεχίζονταν η πολιορκία και οι αλλεπάλληλες επιθέσεις. Επακολούθησαν συμπλοκές και αρκετοί ανύποπτοι δέχτηκαν ύπουλα χτυπήματα με μαχαίρια κ.λπ. Οι μάζες όμως των κομμουνιστών που όλο και κατέφθαναν, σάρωσαν τους ολιγάριθμους επιδρομείς που έφευγαν πανικόβλητοι για να γλυτώσουν απ' τη δικαιολογημένη οργή των χιλιάδων κουκουέδων. Ο τραμπούκος Τσολάκης, για να γλυτώσει πηδούσε τις μάντρες σαν τον Ταρζάν, γι' αυτό και η σύντροφοι μας τον βάφτισαν «Ταρζάν». Μαζί μ' αυτόν έφυγε και ο Σαάκωφ, αφού είδε πια το επαίσχυντο ναυάγιο της επιχείρησης των προστατευομένων του φραξιονιστών. Ξανάρθε όμως, επίσημα πια, μετά τα μεσάνυχτα. Επικεφαλής μεγάλης αστυνομικής δύναμης, για να επιβάλει δήθεν την τάξη. Η τάξη όμως είχε αποκατασταθεί τόσο στα γραφεία, όσο και στην παρακείμενη 7η Πολιτεία. Μαζί του ο Σαάκωφ είχε και τον θεωρητικό της Φράξιας Δημητρίου, στον οποίο ένας σύντροφος από την 7η Πολιτεία, όρμησε πάνω του και με τα δόντια του τού 'κοψε το ένα του αυτί. Άραγε βλέποντας κάθε πρωί στον καθρέφτη το κομμένο αυτί του, θα τον τύπτει η συνείδηση του για το έγκλημα που έγινε σε βάρος των κομμουνιστών αγωνιστών της Τασκένδης, ο οποίος έπαιξε καθοδηγητικό ρόλο στην περίοδο εκείνη; Οι φραξιονιστές έφυγαν σ' άλλη Πολιτεία για να κρυφτούν απ' την οργή του Κόσμου και οι πολιορκημένοι, καταματωμένοι, σώθηκαν απ' τη λυσσαλέα μανιατών επιδρομέων. Βαρύς ήταν ο απολογισμός σε αίμα του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος που οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε στα κρυφά απ' το Χρουτσωικό απαράτ. Νεκροί ευτυχώς δεν υπήρξαν. Χτυπημένοι υπήρχαν κι απ' τις δύο πλευρές, αλλά τραυματίες από μαχαίρια, μόνο απ' την πλευρά των υπερασπιστών της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε.

Το αντικομμουνιστικό μίσος και η συγκάλυψη του εγκλήματος από τους χρουστσωφικούς, εκδηλώθηκε και απέναντι των τραυματιών. Ενώ περίθαλπταν στα νοσοκομεία αρκετούς απ' τα πρωτοπαλίκαρα του πογκρόμ με επιπόλαια μωλοπίσματα, τους μαχαιρωμένους τους επέδεναν γρήγορα τα τραύματα τους και αρνούνταν να τους κρατήσουν για να μην υπάρχουν ντοκουμενταρισμένα στοιχεία. Την επόμενη 10 Σεπτέμβρη, στη συγκέντρωση των φοιτητών που είχε προγραμματίσει ο σ. Ν. Ζαχαριάδης την Κυριακή το πρωί, στη Λέσχη της 13ης Πολιτείας, ύστερα από τα γεγονότα του Σαββατόβραδου, την ανέβαλε.

Πολλοί  φοιτητές δεν ήξεραν για την αναβολή  της συγκέντρωσης και ομαδικά έφταναν στη 13η Πολιτεία. Μεταξύ αυτών εμφανίστηκε και ο νταής φραξιονιστής Έξαρχος. Όταν ένας σύντροφος μας του είπε πως η συγκέντρωση μας αναβλήθηκε, αυτός άρχισε να βρίζει χυδαία και να προκαλεί. Μέσα στην οξυμένη αυτή κατάσταση φαίνεται ότι τον «έτρωγε» η πλάτη του. Οι σύντροφοι μας τον άρπαξαν και τον πέταξαν έξω απ' την Πολιτεία. Τότε ο τραμπούκος έβγαλε μαχαίρι για να τους απειλήσει. Ύστερα απ' αυτό οι σύντροφοι μας τον ξυλοφόρτωσαν κανονικά. Τα αιματηρά γεγονότα της 9ης του Σεπτέμβρη διέλυσαν και την παραμικρή αμφιβολία για τους σκοπούς και επιδιώξεις της χρουστσωφικής ηγεσίας και στρατολογημένης φράξιας των τυχοδιωκτών καριεριστών που υπήρχαν στις γραμμές μας. Τα γεγονότα της 9 - 10 Σεπτέμβρη θα γραφτούν με τα πιο μελανά γράμματα αντιμομματικής αντιδιεθνιστικής επέμβασης αδελφού κόμματος, πρωτάκουστης εγκληματικής ενέργειας στο παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Οι οργανωτές του Πογκρόμ αφού απέτυχαν να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους χρησιμοποιώντας βία, να καταλάβουν τα γραφεία της Κ.Ο. Τασκένδης, για να δείξουν δήθεν την αγανάκτηση των κομμουνιστών ενάντια στην καθοδήγηση του Κ.Κ.Ε., αμέσως την επόμενη μέρα άρχισαν νέες προσπάθειες, στρατολογώντας όλο το σοβιετικό απαράτ, αυτή τη φορά με ατομικές και μαζικές συζητήσεις, να πείσουν τους κομμουνιστές της οργάνωσης μας και γενικά τους κομμουνιστές του Κ.Κ.Ε., πως οργανωτής των γεγονότων στις 9-10 Σεπτέμβρη είναι ο Ν. Ζαχαριάδης.

Η θρασύτητα τους δεν έχει όρια. Παράλληλα συλλαμβάνουν συντρόφους όπως: τους Καλλιανέση Γιώργο, Διοικητή του 85ου Συντάγματος ΕΛΑΣ και στρατηγού του Δ.Σ.Ε. Βίσιο Μήτσο, Πολιτικό επίτροπο της 103 Ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε., Κεβρικίδη Γιάννη, Ταγματάρχη του Δ.Σ.Ε, Μακρή Γιώργο, ταγματάρχη του ΔΣΕ, Πεπέκη Δήμο (Γεροδήμο), Ταγματάρχη του Δ.Σ.Ε., Φράγκο Νίκο και πολλούς άλλους με τη σκηνοθετημένη κατηγορία του οργανωτή του Πογκρόμ (9.9.55), διατάραξη της τάξης και αλήτικες ενέργειες (χούλιγκανς), για να τους δικάσουν και καταδικάσουν τα σοβιετικά δικαστήρια σε φυλακή μέχρι και 3 χρόνια. Παρά το ξεσκέπασμα των αστήριχτων κατηγοριών οι σύντροφοι μας καταδικάστηκαν. Όλοι οι συλληφθέντες και καταδικασθέντες ήτανε αποκλειστικά, απ' την συντριφτική πλειοψηφία των συντρόφων που υπερασπίσθηκε την Κ.Ε. του Κόμματος, τις αρχές και το καταστατικό και στάλθηκαν στα στρατόπεδα της Σιβηρίας. Οι δίκες αυτές με την προβοκατόρικη προετοιμασία και διεξαγωγή τους η προσπάθεια πλαστογράφησης γεγονότων, ήταν απαραίτητη για να απαλλαγούν απ' τις σοβαρές ευθύνες οι οργανωτές των γεγονότων ντροπής για να ρίξουν την ευθύνη στην καθοδήγηση του Κ.Κ.Ε., για να δικαιολογήσουν την πραξικοπηματική αντιδιεθνιστική επέμβαση που ετοίμαζε να πραγματοποιήσει στο κόμμα μας η χρουστσωφική ηγεσία, ύστερα από προσπάθεια

Το Νοέμβρη του 1955 φθάνει από τη Μόσχα στη Τασκένδη, με εντολή του Προεδρείου του Κ.Κ.Σ.Ε., επιτροπή με επικεφαλής τον Καμαρώφ, για να εξετάσει και συντάξει πόρισμα για τα γεγονότα της Τασκένδης και να ενημερώσει την Κ.Ε. του Κ.Κ.Σ.Ε..

Η επιτροπή «επάξια» εκπλήρωσε την αποστολή που της έδωσε η χρουστσωφική ηγεσία, ύστερα από προσπάθεια ενός μήνα κατέληξε, για τα γεγονότα της Τασκένδης, ότι ευθύνονται μόνον οι Έλληνες κομμουνιστές που ζούνε στην Τασκένδη. Έτσι η επιτροπή απάλλαξε τους κύριους υπεύθυνους για τα γεγονότα της Τασκένδης, τη χρουστσωφική ηγεσία με τους αντιπροσώπους τους σοβιετικούς, που είχαν άμεση σχέση με τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Επίσης, έμμεσα αναιρούσε την απόφαση της 5ης ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. που πραγματοποιήθηκε τον Οχτώβρη του 1955. Γιατί ένα από τα θέματα που εξέτασε ήτανε και το πρόβλημα της Κομματικής Οργάνωσης Τασκένδης. Πήρε ξεχωριστή απόφαση, καταδίκασε τη φραξιονιστική γκρούπα και τις ενέργειες της, καθώς και ορισμένα σοβιετικά τοπικά στελέχη που είχανε άμεση σχέση και επαφή με τους πολιτικούς πρόσφυγες. Η απόφαση αυτή όχι μόνο δεν άρεσε στη σοβιετική ηγεσία αλλά και στάθηκε αφορμή, αργότερα να εκτοξευτεί ενάντια στο σ. Ν. Ζαχαριάδη η κατηγορία του αντισοβιετικού». (ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥΛΟΥΔΗ: «Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΥΣΤΣΩΦΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΚΕ» σελ. 71-76, Αθήνα 1992).

«Η χρουτσωφική ηγεσία πραγματοποιεί τις απειλές της

Στις 18 του Μάη συλλαμβάνεται από την Μιλίτσια (Αστυνομία), ο 1ος Γραμματέας της Κομμ. Οργάνωσης, της 8ης Πολιτείας Σιδηρόπουλος Δήμος (Πολιτικός επίτροπος της 9ης Μεραρχίας του ΔΣΕ), την ώρα που έκανε κομματικό αχτίφ της οργάνωσης του για την προετοιμασία της συγκέντρωσης. Ο σ. Δήμος δικάζεται γι' αυτό το λόγο σε 15 μέρες φυλακή, με την κατηγορία του «χούλιγκανς. Όταν έγινε γνωστή η σύλληψη του σ. Δήμου, την επόμενη μέρα, Σάββατο 19 του Μάη 1962, απ' όλες τις Πολιτείες κατευθύνθηκαν οι σύντροφοι μας, άνδρες και γυναίκες, στο κέντρο της Τασκένδης, έξω από τη Διοίκηση της Αστυνομίας (ΓΥΜ), στην αρχή επιτροπές διαμαρτυρίας και αργότερα παίρνοντας μαζικό χαρακτήρα. Η διαμαρτυρία κράτησε μέχρι τα μεσάνυχτα. Εκτός απ' την Αστυνομία που είχαν ρίξει γύρω μας με στολή και πολιτικά, είχανε φέρει και δυο λόχους στρατό στο παρακείμενο πάρκο. Και ενώ στην επιτροπή που δέχτηκε η διεύθυνση της αστυνομίας έδωσε την υπόσχεση πως θα ελευθερώσουνε τον σ. Δήμο, η υπόσχεση αυτή αποδείχτηκε πως ήταν μπλόφα, γιατί πρώτα περιμένανε να διαλύσουνε το σοβιετικό λαό που είχε συγκεντρωθεί και παρακολουθούσε, κι αφού πέτυχαν αυτό, τα μεσάνυχτα οι σύντροφοι μας βρέθηκαν σε οργανωμένη, βάρβαρη, απάνθρωπη, ύπουλη επίθεση. Οι κανίβαλοι ρίχτηκαν ενάντια στους αγωνιστές μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, τους χτυπούσαν με γκλομπς, ζωστήρες, αιμόφυρτους τους έσερναν για να κλειστούν στα κρατητήρια, 60 σύντροφοι μας και συντρόφισσες μας και οι περισσότεροι να καταδικασθούν σε 15 μέρες φυλακή, σαν κακοποιοί και διασαλευτές της τάξης.

Η μαχητική αυτή εκδήλωση τους προειδοποίησε πως οι κουκουέδες, που πρόταξαν τα στήθια τους στους αμερικάνους και ντόπιους μοναρχοφασίστες, αψηφώντας και την ίδια τη ζωή τους, ξέρουν να παλεύουν χωρίς να υπολογίζουν θυσίες.

Στις 20 του μήνα, Κυριακή, συνέρχεται έκτακτα το αχτίφ των Γραμματέων της οργάνωσης μας και αποφασίζει να παρουσιαστούν στην επιτροπή πόλης της Τασκένδης του Κ.Κ. Ουζμπεκιστάν για να διαμαρτυρηθούν για τη βάρβαρη και απάνθρωπη επίθεση της Αστυνομίας και τις παράνομες συλλήψεις των συντρόφων μας, το Σάββατο 19 του Μάη 1962.

Απ' το Σάββατο τα μεσάνυχτα, 19 του μήνα, και όλη την εβδομάδα, όλες οι Πολιτείες ήτανε μπλοκαρισμένες από μηχανοκίνητα, απαγορεύοντας την είσοδο συντρόφων από άλλες Πολιτείες. Χαρακτηριστικό, μαζί με τους αστυνομικούς βρίσκονταν και οι Έλληνες της φράξιας για να δείχνουν ποιοί είναι ξένοι.

Μας θύμισαν παλιές εποχές στην Ελλάδα με τους Γερμανούς. Η βδομάδα αυτή ήταν βδομάδα πρωτοφανούς τρομοκρατικού οργίου. Παράλληλα ήταν βδομάδα άφθαστου αγωνιστικού μεγαλείου, αξιοπρέπειας και αυταπάρνησης της Κολλεκτίβας Τασκένδης. Έφθασαν στο σημείο τα όργανα της τάξης, να παραβιάζουν τη νύχτα το οικογενειακό άσυλο των συντρόφων μας, γιατί την ημέρα, οι θρασύδειλοι ούτε θα μπορούσαν να το διανοηθούν, υπολογίζοντας πως είχαν να αντιμετωπίσουν ολόκληρη την Κολλεκτίβα.

Κατάσχεσαν χρήματα και άλλα πολύτιμα είδη που είχαμε για τη λαχειοφόρο, απ' τα σπίτια των συντρόφων μας, σχίζοντας και ποδοπατώντας προσωπογραφίες των ηρώων του 1821, του Ν. Μπελογιάννη κλπ, πλακάτ και συνθήματα που θα στόλιζαν το χώρο της συγκέντρωσης.

Στις 21 του Μάη, όλοι οι Γραμματείς, στις 9 το πρωί, παρουσιάσθηκαν στην επιτροπή πόλης. Το Γραφείο της επιτροπής πόλης Τασκένδης Κ.Κ. Ουζμπεκιστάν, δέχεται μόνο τον Τουλούδη Πέτρο, Γραμματέα της Κ.Ο. 13ης Πολιτείας και ύστερα από τρίωρη συζήτηση παίρνουν απόφαση να τον συλλάβουν. Όταν βγήκε απ' τα γραφεία της επιτροπής πόλης, δυο όργανα της Κα Γκε Μπε με πολιτικά τον άρπαξαν και σηκωτό τον έβαλαν στην κούρσα που περίμενε απ' έξω. Ενώ τους υπόλοιπους τους δέχτηκε ένας από την επιτροπή πόλης, ψέλνοντας το ίδιο τροπάριο και με απειλές εγκατέλειψαν τα γραφεία. Στις 19 του Μάη 1962, συλλαμβάνεται ο σ. Ελευθερίου Μήτσος, Γραμματέας της Κ.Ο. της 5ης Πολιτείας και στις 22 του Μάη του ίδιου χρόνου, ο Κοτρώτσος Γιώργος, μέλος της Κομμ. Επιτροπής της 4ης Πολιτείας. Αυτοί συνελήφθησαν απ' την Κα Γκε Μπε και ύστερα από πολύμηνη απομόνωση δικάστηκαν σε κλειστά δικαστήρια με την κατηγορία του αντι-σοβιετικού και καταδικάσθηκαν, ο 1ος σε 3 χρόνια φυλακή και ο 2ος σε 4 χρόνια και στάλθηκαν στο στρατόπεδο των ξένων, μαζί με Γερμανούς εγκληματίες των Ες - Ες, που σκότωσαν χιλιάδες σοβιετικούς πολίτες.

Το στρατόπεδο αυτό βρισκόταν στη Μορντόβα αυτόνομη δημοκρατία 400 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας σε μια βαλτώδη περιοχή, το χειμώνα συντροφιά με τις παγωνιές, να φθάνει το ψύχος 40 βαθμούς κάτω απ' το μηδέν και το μικρό σε διάρκεια καλοκαίρι, μέ τα εκατομμύρια κουνούπια. Στις 26 του Μάη συλλαμβάνεται ο Ονουρφιάδης Λάζαρος, μέλος της Κομμ. επιτροπής 13ης Πολιτείας και ο Λάμπρος Στάμος, μέλος της Κομμ. Επιτροπής της 10ης Πολιτείας. Οι σύντροφοι Τουλούδης Πέτρος, Ονουφριάδης Λάζαρος, Στάμος Λάμπρος, κρατήθηκαν στις φυλακές της Τασκένδης, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, υπόδικοι 6 μήνες, ενώ οι ανακρίσεις είχαν τελειώσει μέσα σε 20 μέρες κι αυτό γιατί δεν δεχόντουσαν οι δικαστές να μας δικάσουν, θεωρώντας πως η κατηγορία δεν στέκεται. Δικαστήκαμε στις 31 του Οκτώβρη 1962, με τη σκηνοθετημένη κατηγορία ότι υποσκάψαμε την οικονομική δύναμη της Σ. Ένωσης. Αιτία να σκηνοθετήσουν κατηγορία, ήταν η λαχειοφόρος που θα οργάνωνε η επιτροπή βοήθειας για τους φυλακισμένους και εξόριστους στην Ελλάδα.

Η δίκη κράτησε 3 μέρες. Το χαρακτηριστικό ήταν πως μας κουβαλούσαν απ' την φυλακή στο δικαστήριο με φρουρά δυο διμοιρίες οπλισμένες με αυτόματα. Οι χρουτσωφικοί και διορισμένοι πήραν τα μέτρα αυτά γιατί φοβόντουσαν την αγανακτισμένη κολλεκτίβα που παρακολουθούσε τη σκηνοθετημένη δίκη. Στην τριήμερη ακροαματική διαδικασία ανατρέψαμε τη σκηνοθετημένη κατηγορία, το δικαστήριο όμως μας καταδίκασε. Τον Τουλούδη Πέτρο σε 3 χρόνια φυλακή και 2 χρόνια εξορία, τον Ονουφριάδη Λάζαρο σε 3 χρόνια φυλακή με αναστολή και τον Στάμου Λάμπρο σε 2 χρόνια φυλακή. Η εντολή της χρουτσωφικής κλίκας ήταν να καταδικαστούμε.

Στις 8 του Μάρτη του 1963, ύστερα από περιπετειώδη αποστολή ενός μήνα μαρτυρικής διαδρομής και με τα ειδικά βαγόνια για τους φυλακισμένους, φθάσαμε στο στρατόπεδο για τους ξένους, στην απομακρυσμένη Μορντόβα. Εκεί συναντήσαμε και τους δυο συντρόφους μας Κοτρώτσο και Ελευθερίου, οι οποίοι ήτανε στη διπλανή αχτίνα του στρατοπέδου, γιατί είχανε καταδικαστεί με την πολιτική κατηγορία του αντισοβιετικού. Χαρακτηριστικό είναι πως στην περίοδο της διαδρομής μας, μέχρι να φτάσουμε στο στρατόπεδο, περάσαμε από πολλές φυλακές και μια απ' αυτές ήταν η τεράστια φυλακή της τσαρίνας Αικατερίνης Β', στο Όρενμπουργκ.

Μας κλείσανε, εμένα και το Στάμου Λάμπρο, σ' ένα υπόγειο που χρησιμοποιείτο για απομονωτήριο της φυλακής. Ο θάλαμος ήτανε χωρίς θέρμανση, ενώ η θερμοκρασία ήτανε έξω 25 βαθμούς κάτω από το μηδέν.

Δυο ολόκληρα εικοσιτετράωρα, όχι μόνο δεν κλείσαμε μάτι αλλά χορεύαμε για να διασκεδάσουμε την παγωνιά. Στις 25 του Μάη καλούνται από τον υπουργό Εσωτερικών στρατηγό Σλανιέφσκι στο Υπουργείο του, οι σύντροφοι Βλαμόπουλος Γιάννης, Γραμματέας της Κ.Ο. Οικοδόμων, Παπαϊωάννου Αχιλλέας, Γραμματέας της Κ.Ο. 7ης Πολιτείας και Σταματάκος Σπύρος, Γραμματέας της Κ.Ο. 12ης Πολιτείας και τους ανακοίνωσαν πως η Κυβέρνηση του Ουζμπεκιστάν τους εξορίζει στην Καρακαλπακία και μέσα σε 72 ώρες να εγκαταλείψουν την Τασκένδη. Ύστερα απ' την κατάσταση που δημιουργήθηκε, το αχτίφ των Γραμματέων της Κομ. Οργάνωσης Τασκένδης, μπροστά στην αγριάνθρωπη και εγκληματική επίθεση της χρουτσωφικής κλίκας, που δεν είχε καμιά σχέση με το μπολσεβίκικο Κόμμα του Λένιν, αποφάσισε στις 25 του Μάη, την αναβολή της συγκέντρωσης που είχε καθοριστεί για τις 27 του Μάη. Οι διορισμένοι φραξιονιστές και τ' αφεντικά τους νόμισαν ότι με τις συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες και τρομοκρατία, θα έσπαζαν την αντίσταση, τη διάθεση και αποφασιστικότητα των Κουκουέδων, να ξεσκεπάζουν το έγκλημα που δημιούργησαν οι οπορτουνιστές στο ηρωικό ΚΚΕ. Οι κουκουέδες όμως όχι μόνον δε έσπασαν αλλά ακόμη περισσότερο συσπειρώθηκαν και σήκωσαν πιο ψηλά τη σημαία της πάλης τους, γιατί οι διορισμένοι και χρουτσωφικοί δείξανε τις αληθινές προθέσεις τους.

Ενώ μέσα στις γραμμές τους δημιουργήθηκε διαρροή, πολλοί που τους ακολουθούσαν για διάφορους λόγους, ύστερα απ' τα εγκλήματα τους αυτά, τους εγκατέλειψαν, κατάλαβαν πως οι καθοδηγητές τους δεν έχουν τίποτα το κοινό με τον αγώνα του λαού μας και τα ιδανικά μας.

Τα πρώτα μέτρα δεν έδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, το αχτίφ των Γραμματέων αυτόματα συμπληρώνεται από τα στελέχη των κομματικών επιτροπών, ύστερα από κάθε χτύπημα και με αναπτερωμένο ηθικό τραβάει μπροστά, ξεσκεπάζοντας το χρουτσωφικό έγκλημα.

«Στις 13 του Σεπτέμβρη του 1962, ο στρατηγός Σλανιέφσκι, κάλεσε τους συντρόφους Σπύρο Τάκη, Γραμματέα της Κ.Ο. 3ης Πολιτείας, Λαβή Γιάννη, 2ο Γραμματέα της Κ.Ο. 13ης Πολιτείας, Μακρή Γιώργο, μέλος της Κομματ. επιτρ. της 6ης Πολιτείας, Στρατομήτρο Ταξιάρχη, μέλος της Κομμ. επιτροπής της 4ης Πολιτείας και Ξενίδη Ευγένιο, 2ο Γραμματέα της Κομμ. Επιτρ. της 10ης Πολιτείας και τους ανακοίνωσε ότι εξορίζονται στην περιοχή του Πετροπαύλοφσκι του Καζακστάν και μέσα σε 72 ώρες να εγκαταλείψουν την Τασκένδη. Την επόμενη μέρα, οι παραπάνω σύντροφοι φεύγουν για τη Μόσχα, για να διαμαρτυρηθούν στην Σοβιετική Κυβέρνηση και στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ. Στη Μόσχα όμως συλλαμβάνονται, με συνοδεία μεταφέρονται στην Τασκένδη και από τα σοβιετικά δικαστήρια καταδικάζονται από 6 μήνες μέχρι 1 χρόνο φυλακή».

Μετά την έχτιση της ποινής, στέλνονται στον τόπο εξορίας, στην περιοχή του Πετροπαύλοφσκι, με συνοδεία. Στις 20 του Οκτώβρη και πάλι ο στρατηγός Σλανιέφσκι, καλεί άλλους 24 συντρόφους, στελέχη του ΚΚΕ και του ΔΣΕ και με την κατηγορία ότι «... σεις δεν αναγνωρίζετε την απόφαση της 6ης ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, καθώς και το 8ο συνέδριο του ΚΚΕ, τον τελευταίο καιρό αναπτύξατε ενεργητική δράση και αγώνα ενάντια στη σημερινή καθοδήγηση του ΚΚΕ και στην πολιτική γραμμή του, την οποία αναγνωρίζει και υποστηρίζει η Κ.Ε. του ΚΚΣΕ. Όλο αυτό θεωρείται εχθρική ενέργεια ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, γι' αυτό η Κυβέρνηση και ο Ερυθρός Σταυρός σας αφαιρεί την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα και σας εξορίζουν στο Βόρειο Καζακστάν. Μέσα σε 72 ώρες να εγκαταλείψετε το έδαφος του Ουζμπεκιστάν».

Οι σύντροφοι μας εγκατέλειψαν γυναίκες και ανήλικα παιδιά, τους συνόδευσαν χιλιάδες σύντροφοι μας στο σταθμό —οι ώρες ήτανε συγκινητικές— και τους υποσχέθηκαν πως θα συνεχίσουν τον αγώνα με περισσότερο πείσμα και αποφασιστικότητα που οι ίδιοι ξεκίνησαν. Έγινε πλέον φανερό ότι οι φυλακίσεις και εξορίες των συντρόφων αυτών, είχαν σκοπό να αποκεφαλίσουν την οργάνωση, που εκπροσωπούσε τη συντριφτική πλειοψηφία των πολιτικών προσφύγων απ' το καθοδηγητικό του όργανο και ταυτόχρονα να τους τρομοκρατήσουν. Η ζωή όμως έδειξε το αντίθετο. Οι σύντροφοι μας, με περισσότερο πείσμα και αποφασιστικότητα, ξεσκεπάζοντας τα εγκληματικά σχέδια των διορισμένων φραξιονιστών, συμπληρώνοντας κάθε φορά σε κάθε χτύπημα, το αχτίφ των Γραμματέων, απ' το αστείρευτο απόθεμα στελεχών της οργάνωσης, έναν συλλάμβαναν, δέκα καινούργιοι ξεφύτρωναν.

Φυσικά για τους διορισμένους, καινούργιο πονοκέφαλο δημιούργησαν οι παράνομες συλλήψεις, φυλακίσεις και εξορίες. Τα κατορθώματα τους μαθεύτηκαν, όχι μόνο όπου ζούσαν πολιτικοί πρόσφυγες αλλά και στην Ελλάδα. Ο τύπος δημοσίευσε λεπτομερειακά το δεύτερο πογκρόμ. Και πάλι δεν είχαν το θάρρος να πουν την πραγματική αλήθεια για τα εξοντωτικά μέτρα που πάρθηκαν αλλά κατέφυγαν σε μια αισχρή συκοφαντία, διαδίδοντας ότι πρόκειται για στοιχεία αντισοβιετικά, ότι δήθεν διώχθηκαν για ποινικά αδικήματα, ότι παραβίασαν τους σοβιετικούς νόμους. Το χαρακτηριστικό είναι πως αργότερα ο καθένας απ' την πλευρά του, που συμμετείχε στο έγκλημα των ομαδικών φυλακίσεων και εξοριών, προσπαθούσε να απαλλαγεί απ' τις δικές του ευθύνες. Ο Σλανιέφσκι, Υπουργός Εσωτερικών, αργότερα ανακοίνωσε ότι υποχρεώθηκε να πάρει τα παραπάνω μέτρα, ύστερα από παράκληση της κολλεκτίβας της φραξιονιστικής κομματικής οργάνωσης Τασκένδης. Μα και τα περισσότερα σοβιετικά στελέχη που έπαιξαν καθοριστικό αποφασιστικό ρόλο, όταν συναντούσαν τους συντρόφους μας, που είχαν δικασθεί και εξοριστεί και με τη δικιά τους βοήθεια, με κατεβασμένο το κεφάλι ζητούσαν συγγνώμη, λέγοντας πως συνέπραξαν στο έγκλημα γιατί ήτανε στρατιώτες.

Οι δηλώσεις του αρχιτραμπούκου Τσολάκη Κώστα, στο 13ο συνέδριο του ΚΚΕ που τρεις δεκαετίες ήταν μέλος του Πολ. Γραφείου και τώρα μέλος της Κεντρ, Επιτροπής, πως αυτός, δεν ευθύνεται για τα γεγονότα της Τασκένδης, γιατί όπως λέει έλειπε την περίοδο εκείνη, είναι καθαρό ψέμα. Ο Τσολάκης ήτανε το αγαπημένο παιδί της χρουτσωφικής κλίκας, ήτανε ο υπεύθυνος από την καθοδήγηση των διορισμένων, για όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες στο εξωτερικό την περίοδο εκείνη και είναι ο κύριος άμεσα υπεύθυνος που έχουνε την ευθύνη για όλες τις διώξεις». (ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥΛΟΥΔΗ: «Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΥΣΤΣΩΦΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΚΕ» σελ. 158-165, Αθήνα 1992).