Απ’ την πρώτη κιόλας προεκλογική περίοδο ο Α.Σαμαράς, πότε χασκογελώντας και πότε σε σοβαροφανείς πόζες, ψεύδεται μόνιμα ασυστόλως, μ’ αποτέλεσμα να έχει εξελιχθεί σ’ έναν πολιτικό απατεωνίσκο ολκής που απ’ τη μια εμπαίζει προκλητικά τον εξαθλιωμένο λαό και απ’ την άλλη έχει μεταμορφωθεί στην πιο διάσημη παλλακίδα πρωθυπουργό των δανειστών, προσφέροντάς τους τα «πάντα».
Τελευταία, παρά τη δραματική κατάσταση της ελληνικής χρεοκοπημένης οικονομίας και τους διαρκώς επιδεινούμενους δείκτες της (πτώση της παραγωγής, μείωση εξαγωγών, κλπ.), αλλά και τη χειροτέρευση καθημερινά της κατάστασης των εργαζομένων, έχει το απύθμενο θράσος, σε δηλώσεις του, να ισχυρίζεται ψευδώς ότι η οικονομία της χώρας «βελτιώνεται» τάχα και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που «η έξοδος της χώρας στις αγορές» (!) αποτελεί πλέον γεγονός, μια δήλωση που οδήγησε τα spread να «πετάξουν» στα ύψη και σε μεγάλη βουτιά το χρηματιστήριο. Οι δηλώσεις των ιμπεριαλιστών αφεντικών του για «προληπτική χρηματοδοτική στήριξη» ή «ενισχυμένη προληπτική στήριξη» και για παραπέρα αυστηρότερη επιτήρηση διαψεύδουν τα χονδροειδή ψευδή του Σαμαρά. Επίσης διαψεύδεται και ο ισχυρισμός για «καλυτέρευση»(!) της κατάστασης των εργαζομένων με τον ΔΗΘΕΝ «τερματισμό» των παλιών δυσβάστακτων μέτρων, αφού η εφαρμογή τους θα συνεχιστεί, ενώ αναμένονται και νέα σκληρότερα μέτρα.
Η κατάσταση της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο απ’ τις συνεχείς απανωτές σφοδρές επιθέσεις των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου σ’ όλα τα επίπεδα, ενώ το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου συνεχίζει να βαθαίνει, παίρνοντας ταυτόχρονα γιγαντιαίες διαστάσεις. Παράλληλα, και παρά την κρίση, τα κέρδη του κεφαλαίου φτάνουν στα ύψη και η φοροδιαφυγή-εισφοροδιαφυγή «ζει και βασιλεύει», ενώ η χώρα και ο λαός θα παραμείνουν αλυσοδεμένοι, για πολλές δεκαετίες, στο άρμα των δανειστών, με το Χαρδούβελη να ομολογεί-δηλώνει: «οι σχέσεις μας με τους δανειστές, είναι μια σχέση που θα διαρκέσει πολλά χρόνια, μέχρι να ξεπληρώσουμε το 75% των δανείων μας» («Ελευθεροτυπία» 5/11/2014, σελ. 5).
Ας υπενθυμιστεί πως απ’ τις πρώτες προεκλογικές υποσχέσεις του Σαμαρά για 150.000 νέες θέσεις εργασίας βρισκόμαστε τώρα μπροστά σε μια κατάσταση όπου η μαζική ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη (η πραγματική ανεργία κυμαίνεται γύρω στα 2.000.000, μ’ εκείνη των νέων γύρω στα 65-70%) – φαινόμενο που εκτονώνεται με τη μαζική μετανάστευση πολλών εκατοντάδων χιλιάδων νέων σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Τέλος, δεν μπορεί να μην υπενθυμιστεί ακόμα, ότι η διακυβέρνηση του τόπου απ’ το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή και υπουργό τον Α.Σαμαρά, ήταν εκείνη που οδήγησε την οικονομία της χώρας σε πλήρη χρεοκοπία – μια χρεοκοπία που ήταν ορατή τουλάχιστον από το 2006, με αποκορύφωμα το 2009, που οδήγησε στο γνωστό διεθνή οικονομικό ΕΛΕΓΧΟ και στη μόνιμη ασφυκτική ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ της χώρας από: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν και την εγκατάσταση των εκπροσώπων τους στην Αθήνα. Ο τότε αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής του Παντείου Πανεπιστημίου Ν.Καραβίτης επισημαίνει για το 2009: «το οικονομικό πλήγμα Καραμανλή φαίνεται καθαρά, αν απλώς παρατηρήσουμε ότι το 2009 οι δαπάνες χωρίς τόκους είχαν αυξηθεί, 5,5 του ΑΕΠ (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα χρέη), ενώ τα έσοδα από 39,1% του ΑΕΠ το 2003 έπεσαν στο 36,9% το 2009. Με άλλα λόγια, οι δαπάνες αυξήθηκαν 40 δισ. και τα έσοδα 20 δισ. Αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής». Αλλά ακόμα και η δεξιά μεγαλοαστική εφημερίδα «Καθημερινή» σε σημείωμα του δημοσιογράφου Κ.Καλλίτση κάνει λόγο για «μοιραία 6ετία», στο οποίο μεταξύ άλλων (παρά τις υπαρκτές επιφυλάξεις από πλευράς υπολογισμού στατιστικών στοιχείων δίνει το μέγεθος του εκτροχιασμού) σημειώνει: «την 6ετία 2004-2009, οι κρατικές (χωρίς του τάκους) δαπάνες αυξήθηκαν 50%, όταν η μέση αύξηση στις 27 χώρες της ΕΕ ήταν 22%. Ιδικά οι καταναλωτικές δαπάνες του Δημοσίου (σχεδόν το 70% των συνολικών) αυξήθηκαν 40%, όταν στις 27 αυξήθηκαν 20%. Τα κρατικά έσοδα επίσης αυξήθηκαν 25%, ενώ στις 27 μόνο 11%. Στο δημόσιο χρέος προστέθηκαν 116 δισ. Ευρώ και εκτινάχθηκε από τα 183 στα 300 δισ. Ευρώ, αυξήθηκε 63%, ενώ στους 27 μόνο 33% . Η Ευρώπη και η Ελλάδα ήταν σε αντίθετες τροχιές» («Καθημερινή», 25/3/2012, σελ.2 «Οικονομία»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου