Οι «Μανωλάδες» του καπιταλισμού

Δεν πέρασαν παρά λίγοι μόλις μήνες, από τα δραματικά αιματηρά γεγονότα του Αυγούστου 2012, τη μαζική σφαγή στα ορυχεία της Νότιας Αφρικής όταν πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις άνοιξαν «πυρ» εναντίον μεταλλωρύχων που διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες εργασίας τους καθώς και της στέρησης για μεγάλα χρονικά διαστήματα του πενιχρού ημερομισθίου τους. Στα γεγονότα της Νοτίου Αφρικής (με 34 νεκρούς εργάτες μεταλλωρύχους και 78 τραυματίες), τα κροκοδείλια δάκρυα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των αστικών κυβερνήσεων και των λακέδων τους ανά τον κόσμο περίσσευαν, μεταξύ των οποίων η προδοτική, παλαιά και νέα χρουτσωφική σοσιαλδημοκρατία, ιδιαίτερα η ηγεσία του «Κ»ΚΕ που δεν καταδίκασε αλλά αντίθετα υπεράσπισε τη μαζική σφαγή - σφαγή που διαπράχθηκε από την κυβέρνηση της Ν. Αφρικής στην οποία συμμετέχουν το αδελφό της χρουτσωφικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα NA«Κ»K και το αδελφό ρεφορμιστικό συνδικάτο του ΠΑΜΕ COSATU: «Στην κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμμετέχουν το Αφρικάνικο Εθνικό Κογκρέσο ANC, το Νοτιοαφρικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα και τα συνδικάτα COSATU» («Ρ», 26/8/2012, σελ. 17). Αυτός που έδωσε την ΕΝΤΟΛΗ της πρωτοφανούς σφαγής των μεταλλωρύχων ήταν η πολυεθνική «LONMIN» και αυτός που ΔΙΕΤΑΞΕ την αστυνομία να τους δολοφονήσει ήταν η κυβέρνηση του Τζέικομπ Ζούμα.

Αποτροπιασμός και αισθήματα «ντροπής» κατέκλυζαν τις ανακοινώσεις τους, με εμετικές αναφορές για τις προόδους που έχει καταγράψει η Νότιος Αφρική μετά την πτώση του καθεστώτος –απαρτχάιντ- και προβάλλοντας την έκπληξή τους για την αναβίωση του στις άθλιες συνθήκες βάρβαρης εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού (που σύμφωνα με στατιστικές του ΟΗΕ επιβιώνει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα). Μολονότι εξεγέρσεις εργατών συνεχίστηκαν και συνεχίζονται στην Νότια Αφρική στις μονάδες ορυχείων από τους μεταλλωρύχους και άλλων εταιριών για την αντιμετώπιση ίδιων συνθηκών, τα καθεστωτικά ΜΜ«Ε» γρήγορα ξέχασαν τα γεγονότα και το δημοσιογραφικό τους ενδιαφέρον μετατοπίστηκε σε άλλα ζητήματα ποιο ουσιαστικά για τους κεφαλαιοκράτες εντολοδόχους τους.

Τα γεγονότα της Νοτίου Αφρικής (τον σκουπιδότοπο των ιμπεριαλιστών) ίσως είναι πολύ μακριά για να αγγίξουν την ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, «σκέφτονταν οι αστοί». Έχει περάσει λίγος καιρός από την βάναυση μεταχείριση των μεταναστών εργατών στην Μανωλάδα Ηλίας, από «μεγαλοτσιφλικάδες» -καπιταλιστές του αγροτικού κόσμου, που έφερε στην επιφάνεια την βάναυση εκμετάλλευση των μεταναστών από το δυτικό κεφάλαιο, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για άλλη μια φορά τα κροκοδείλια δάκρυα των ιμπεριαλιστών της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ., του ΟΗΕ, και της δικής μας αστικής τάξης και των λακέδων της κατέκλεισαν τα δελτία ειδήσεων. Αλλεπάλληλες ήταν οι ανακοινώσεις των αστικών κομμάτων και των εντολοδόχων τους, ενημερώσεις «καταδίκης» της άθλιας μεταχείρισης των μεταναστών, προσθέτοντας πάμπολλες φορές δίπλα στην λέξη –μετανάστη- την λέξη –παράνομος-. Φαίνεται πώς οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. έχουν μικρή μνήμη καθώς έχουν διαγράψει από την ιστορική τους σκέψη την επί αιώνες αποικιοκρατία, την καταλήστευση και βαθύτατη εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού των αποικιών τους. Και τώρα, ενώπιων των αποτελεσμάτων της αποικιοκρατίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της εκμετάλλευσης, του σύγχρονου δουλεμπορίου σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στις καθημερινές εικόνες της καπιταλιστικής καταπίεσης σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ε.Ε., μίας καθημερινότητας που η Μανωλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα. Σύντομα τα καθεστωτικά ΜΜ«Ε» θα εντοπίσουν άλλα ζητήματα ποιο σημαντικά για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και το ζήτημα «Μανωλάδα» θα εξαφανιστεί, όπως χάθηκε από την ειδησεογραφία η ανασφάλιστη εκμετάλλευση οικιακού προσωπικού αλλοδαπών εργατών από υπουργό της κυβέρνησης της μοναρχοφασιστικής Νέας Δημοκρατίας πριν λίγα χρόνια.

Ας αναφέρουμε ωστόσο ορισμένα στατιστικά στοιχεία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα ξεπερνά το 30%, ενώ σε επιχειρήσεις φασόν και γεωργικές εκμεταλλεύσεις φθάνει ακόμα και το 70%. Στελέχη των φορέων κοινωνικής ασφάλισης υποστηρίζουν ότι το 50% της αδήλωτης εργασίας αφορά αλλοδαπούς, συνήθως χωρίς άδεια, ενώ από τα στοιχεία της επιθεώρησης εργασίας προκύπτει ότι το 47% των αλλοδαπών εργαζομένων που ελέγχθηκαν κατά το περασμένο έτος σε ολόκληρη τη χώρα, ήταν ανασφάλιστο. Εμπρός στην κατάσταση που περιγράφουν τα στοιχεία αυτά, τίθεται το ερώτημα; Ποιος κερδίζει από την εκμετάλλευση των μεταναστών; Μήπως αυτή (η εκμετάλλευση) αφορά μόνο μετανάστες; Ποιος ο ρόλος της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Στα παραπάνω ερωτήματα που τέθηκαν θα απαιτούνταν πολλές πολλές σελίδες αρθρογραφίας για να αναλυθούν οι συνθήκες κυριαρχίας του ιμπεριαλιστικού χρηματιστικού κεφαλαίου ανά τον κόσμο. Εδώ ας αναφερθεί μόνο το έργο του  Φ. Ένγκελς «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» που περιέγραψε ζωντανά την εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους κεφαλαιοκράτες στα πλαίσια της βιομηχανικής επανάστασης. Μετέφερε μέσα από τις γραμμές του έργου του, την εξαθλίωση, την καταπίεση, την ανέχεια, την φτώχεια που αντιμετώπιζαν καθημερινά οι εργάτες στις βιομηχανίες/βιοτεχνίες, την εκμετάλλευση νεαρών παιδιών από την ηλικία των 6 ετών καθώς και την θέση της γυναίκας τόσο στον χώρο εργασίας όσο και στο νοικοκυριό. Από τότε έως σήμερα, το κεφάλαιο έγινε ιμπεριαλιστικό χρηματιστικό και η εκμετάλλευση ακόμα πιο βίαιη και βάναυση. Η διάσταση μεταξύ ολιγαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και εργατικής τάξης αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Το σύγχρονο δουλεμπόριο με τα δικά του χαρακτηριστικά σκλαβοπάζαρου αποτελεί την εικόνα των υπανάπτυκτων χωρών, σε Αφρική Ασία κ.α. Στις δυτικές ανεπτυγμένες χώρες και τις ΗΠΑ, η εκμετάλλευση ίσως δεν έχει την ολοφάνερη εικόνα του σκλαβοπάζαρου αλλά έχει τα άμεσα χαρακτηριστικά της ανασφάλιστης εργασίας, της παραβίασης του ωραρίου, των απειλών απολύσεων με φόντο τα ποσοστά ανεργίας κ.α. Άμεσα κερδισμένος σε κάθε περίπτωση είναι μία χούφτα κεφαλαιοκρατών, σε πλαίσια διεθνών ομίλων (μονοπωλίων), με τις μορφές ευέλικτης εργασίας και χαμηλού επιπέδου ημερομισθίου να αποτελούν το σκαλοπάτι για την αύξηση της υπεραξίας των ιδιοκτητών-καπιταλιστών. Η πολιτική που προωθεί η αντιδραστική Ε.Ε. σε στενή συνεργασία με το Δ.Ν.Τ. και τις Ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ, είναι πολιτική αποικιοποίησης των σχετικά αναπτυγμένων χωρών με στόχο το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να καταστεί ανταγωνιστικό σε σύγκριση με το καπιταλιστικό κεφάλαιο στην Ασία (Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία), προσπαθώντας να κρύψει την επιθετικότητάς της με στόχο την περαιτέρω υποδούλωση της εργατικής τάξης, φορτώνοντας στις πλάτες της τελευταίας τις απώλειες από το χρηματιστικό παιχνίδι των τραπεζιτών, ευαγγελίζοντας την ανάπτυξη. Κρύβοντας τεχνηέντως τις μορφές που η ανάπτυξη αυτή θα προσαρμόσει τους εργαζόμενους σε νέα πιο βάρβαρη εκμετάλλευση. Την ίδια στιγμή που προωθεί τον ναζιφασιστικά κόμματα τρομοκρατώντας τους αντιφασίστες εργαζομένους, χύνοντας το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού, με τελικό αποτέλεσμα την διαίρεση μεταξύ εργατών ντόπιων και ξένων ακολουθώντας την πολιτική «διαίρει και βασίλευε»!

Οι εργάτες που βιώνουν την εκμετάλλευση, γνωρίζουν από πρώτο χέρι, πώς η εκμετάλλευση δεν αφορά μόνο τους μετανάστες αλλά όλους τους εργαζομένους ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος, ή θρησκευτικής πίστης. Τα καθεστωτικά ΜΜ«Ε» στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες αναφέρονται στιγμιαία ή προσπαθούν να κρύψουν ολοκληρωτικά την καταπίεση, την βαναυσότητα και τις άθλιες συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουν και οι «ντόπιοι» εργάτες. Πτυχιούχοι νέοι φεύγουν προς άλλες κατευθύνσεις, σε άλλες χώρες για να βιώσουν μία εξευρωπαϊσμένη εκμετάλλευση, ή εάν μείνουν στον τόπο τους, αναγκάζονται να εργαστούν σε αντικείμενο διαφορετικό από τον επαγγελματικό αντικείμενο. Οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες και σε κάποιες περιπτώσεις πλησιάζουν εκείνες της Μανωλάδας Ηλείας. Με σύμμαχο το αστικό καθεστώς, οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους νόμους που θεσπίζονται προς όφελός τους, την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών, την διάβρωση του δικαστικού συστήματος, για να εντείνουν την βαναυσότητα απέναντι στους εργαζόμενους.

Έσπευσαν τα καθεστωτικά ΜΜ«Ε» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να διαδώσουν την είδηση περί ακύρωσης συμφωνιών προμηθειών διαφόρων εταιριών για τις φράουλες Μανωλάδας. Η υποκρισία περισσεύει στους εντολοδόχους των αστών. Οι εταιρίες από Ρωσία και Ιταλία που ακύρωσαν τις προμήθειες φράουλας, δεν συγκινήθηκαν από τις αποτρόπαιες συνθήκες εκμετάλλευσης των μεταναστών εργατών, αλλά αντίθετα έσπευσαν να ακυρώσουν τις συμφωνίες για να κλείσουν νέες συμφωνίες από άλλες χώρες παραγωγής φράουλας π.χ. Τουρκία, με ακόμη χαμηλότερο το κόστος αγοράς. Άραγε η Ε.Ε., θα διεξάγει έρευνες στους τόπους παραγωγής φράουλας στην Τουρκία και την κάθε Τουρκία, να διαγνώσει την ανασφάλιστη εργασία, την καταπίεση και την βαναυσότητα των καπιταλιστών; Προφανώς και όχι. Η στάση τους παραμένει υποκριτική, καθώς η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η αποικιοποίηση των εξαρτημένων χωρών, η ανασφάλιστη εργασία, η παραβίαση του ωραρίου, οι απειλές περί απόλυσης κ.α. είναι η ίδια η πολιτική της Ε.Ε. που έχει συμφωνηθεί εδώ και χρόνια στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και πλέον με αφορμή την οικονομική κρίση, προωθούν τους στόχους τους απροκάλυπτα. Το ζήτημα δεν περιορίζεται εντός των εθνικών συνόρων... ήδη από τις αρχές του 19^ου αιώνα, με το έργο του ο Β.Ι. Λένιν «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» τόνιζε πως το κεφάλαιο ξεπερνάει τα εθνικά σύνορα, σε μονοπωλιακό επίπεδο εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης διεθνώς και όχι τοπικώς.

Το συμπέρασμα είναι: «Μανωλάδες» έχει γεμίσει ο καπιταλιστικός κόσμος ολόκληρος. Οι αστοί που σφυρίζουν αδιάφορα είναι οι ίδιοι που ασκούν μια ολοένα και πιο βάρβαρη εκμετάλλευση που θα βαθαίνει ολοένα και περισσότερο, όσο το προλεταριάτο δεν οργανώνεται και δεν αντιμετωπίζει την κεφαλαιοκρατική επίθεση με τρόπο συστηματικό και αποφασιστικό.