Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (Μ-Λ)
Σχετικά με τις συζητήσεις που γίνονται, σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο, μέσα στο μαζικό κίνημα για το οποίο τα πολιτικά ζητήματα θα πρέπει να τίθονται σε πρώτο πλάνο σύμφωνα με τις εξελίξεις στις χώρες μας, το κόμμα μας πήρε την απόφαση ν΄ανοίξει πάλι τη συζήτηση γύρω από τη «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ» που πραγματοποιήθηκε στα πρόσφατα χρόνια.
Σε μερικές χώρες και ηπείρους, έχουν εμφανιστεί διάφορα Μαοϊκά κόμματα και οργανώσεις που επιχειρούν να ανταγωνιστούν τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα ως κομμουνιστικές δυνάμεις που αγωνίζονται να μπούν στην εμπροσθοφυλακή των επαναστατικών δυνάμεων. Πρόσφατα, εμφανίστηκε μια Μαοϊκή διεθνής οργάνωση, η ICMLMPO, που προτείνει την δημιουργία μιας Διεθνούς όπου θα συμμετέχουν όλα τα κόμματα που αυτο-αποκαλούνται Μαρξιστικά-Λενινιστικά. Αυτό το γεγονός μας αναγκάζει ν’ ανοίξουμε και πάλι τη συζήτηση και να εξετάσουμε το πραγματικό περιεχόμενο κάθε μιας απ΄τις προτάσεις τους.
Είναι γνωστό πως σε διάφορες χώρες γίνονται προτάσεις στις οποίες η ιδέα μιας «Νέας Δημοκρατικής» επανάστασης επαναπροβάλλεται ως η διέξοδος απ΄τη βαθιά δομική κρίση στην οποία παραδέρνει το καπιταλιστικό σύστημα.
Δεδομένου ότι μια από τις κατευθυντήριες αρχές μας είναι η αδιάλακτη και επίμονη πάλη ενάντια στο ρεβιζιονισμό και οπορτουνισμό, αρχίζουμε παρακάτω μια σειρά άρθρων σχετικά με τον χαρακτήρα και την ουσία του Μαοϊσμού και των προτάσεών του σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.
Αρχίζουμε αυτό το άρθρο επισημαίνοντας προς συζήτηση τις κύριες θέσεις που έχει το κόμμα μας σε σχέση με τη ρεβιζιονιστική ουσία της σκέψης Μάο Τσε Τούνγκ.
Η ρεβιζιονιστική ουσία της «σκέψης Μάο Τσε Τούνγκ»
Ως αποτέλεσμα της κριτικής ανάλυσης στην οποία υποβάλαμε το θεωρητικό έργο του Μάο Τσε Τούνγκ και της πρακτικής των κομμάτων και οργανώσεων που καθοδηγούται απ΄τη σκέψη του, το κόμμα μας επισημαίνει τις παρακάτων πολιτικές θέσεις που εγκρίθηκαν απ΄το 11ο Συνέδριο και το μαζικό κίνημα απ΄τον Απρίλιο του 1980:
1. Τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, ο Μάο Τσε Τούνγκ παραβίασε θεμελιώδεις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού και εφάρμοσε την δική του θεωρία, γνωστή ως «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ». Αυτή είναι η ρεβιζιονιστική θεωρία που διέδωσε ευρέως στον κόσμο το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας απ΄την αρχή του κινεζικού εμφυλίου το 1927 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 και στην οποία πολλές Μαοϊκές οργανώσεις προσπαθούν ακόμα να προσδώσουν καθολική ισχύ και να την επιβάλλουν ως ιδεολογικό οδηγό σ’ όλα τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα με το επιχείρημα ότι η «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ είναι ο Μαρξισμός της εποχής μας».
2. Η γενική γραμμή της «σκέψης Μάο Τσε Τούνγκ» έρχεται σε ριζική αντίθεση με το διαλεκτικό υλισμό όπως φαίνεται, για παράδειγμα, απ’ τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
α) Η ερμηνεία και η εφαρμογή του νόμου των αντιθέτων ανήκει στη σφαίρα του εκλεκτικισμού δηλαδή κατ΄ουσία, του ιδεαλισμού.
β) Η άρνηση και η διαστρέβλωση των νόμων της υλιστικής διαλεκτικής που γίνεται, για παράδειγμα, με την προσπάθεια να συμφιλιώσει τους δύο πόλους της αντίθεσης, καθιστώντας αυτήν τη συμφιλίωση ως το απόλυτο χαρακτηριστικό της αντίθεσης.
γ) Η ασταθής, εκλεκτική θέση που την κάνει να ταλαντεύεται μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού, μεταξύ διαλεκτικής και μεταφυσική,ς στην ανάλυση όλων των πραγμάτων στη φύση και στην κοινωνία και να χρησιμοποιεί ως θεωρητικό στήριγμα, αδιάκριτα, τον Mencius και τον Στάλιν, τον Lu Hsun και τον Λένιν...
3. Ο Μάο Τσε Τούνγκ δεν υιοθέτησε την Μαρξιστική-Λενινιστική αντίληψη για το ουσιαστικό περιεχόμενο του Μαρξιστικού-Λενινιστικού κόμματος. Ήταν ριζικά αντίθετος με την προλεταριακή φύση του κόμματος όπως επίσης και με την ιδεολογική και πολιτική του ανάπτυξη σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού. Τούτο μπορεί να δεί κανείς στα παρακάτω:
α) Η πολυταξική αντίληψη «σκέψης Μάο Τσε Τούνγκ» για το επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου όσον αφορά την ταξική του σύνθεση και την ιδεολογία που το καθοδηγεί.
β) Η παραβίαση του λενινιστικών αρχών οργάνωσης και η δικαιολόγηση ως αναγκαίων για το κόμμα χαρακτηριστικών όπως:
· Η άρνηση της ιδεολογικής και πολιτικής ενότητας του κόμματος
· Η ταυτόχρονη ύπαρξης δύο πολιτικών γραμμών στο κόμμα
· Η δικαιολόγηση της παρουσίας φραξιών και ομάδων εξουσίας στο εσωτερικό του κόμματος.
· Η έγκριση με «ομοφωνία» ακόμα και σε περίπτωση αντιτιθέμενων τάσεων όπως συνέβη με την διεθνή γραμμή του 9ου και 10ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ).
4. Η διαστρέβλωση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής θεωρίας της δικτατορίας του προλεταριάτου και της άρνησής της στην πράξη που προήλθε απ΄την άγνοια του ιστορικού ρόλου του προλεταριάτου και τη συστηματική άρνηση του ρόλου του ως πρωτοπορία της επανάστασης μολονότι μερικές φορές αναγνωρίζεται θεωρητικά. Ο Μάο Τσε Τούνγκ αποδίδει αυτόν το ρόλο, στη θεωρία και στην πράξη, αδιάκριτα στην αγροτιά, τους διανοούμενους, νεολαία και το στρατό. Είναι φανερό ότι στη σύλληψη και την πρακτική, η «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ» υιοθετεί αγροτίστικες θέσεις.
5. Η εκλεκτική και μηχανιστική αντίληψη της ταξικής πάλης η οποία αντιμετωπίζεται από συνθηκόλογες και οπορτουνιστικές θέσεις. Η τάση για συμφιλίωση είναι σταθερή στη «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ» και στη πρακτική που ακολούθησε.
6. Η κινεζική επανάσταση ήταν, στην ουσία, αστικοδημοκρατική επανάσταση στην οποία το προλεταριάτο είχε το ρόλο συμμάχου της αστικής τάξης και των μικραστικών στρωμάτων. Ο Μάο Τσε Τούνγκ δεν έκανε διάκριση μεταξύ των εννοιών: αστικοδημοκρατική επανάσταση, λαϊκο-δημοκρατική δικτατορία, αστική δημοκρατία νέου τύπου, κράτος της νέας δημοκρατίας, λαϊκή δημοκρατία.
7. Η λεγόμενη «Πολιτιστική Επανάσταση» δεν καθοδηγήθηκε ούτε απ΄την Μαρξιστική-Λενινιστική θεωρία ούτε απ΄το προλεταριάτο. Ήταν ένα αναρχικού τύπου πολιτικό κίνημα στην διάρκεια του οποίου μέτρησαν τις δυνάμεις τους οι διάφορες φράξιες που ανταγωνίζοταν για την εξουσία στην Κίνα. Στην διάρκεια του κινήματος διαπράχθησαν όλων των ειδών οι ακρότητες ενώ διαλύθηκαν όχι μόνο εργατικές και μαζικές οργανώσεις αλλά και οργανώσεις του κόμματος του Μάο.
8. Η Μαοϊκή εξωτερική πολιτική χαράσονταν πάντα με γνώμονα εφήμερα και πραγματιστικά κριτήρια και στη βάση των εθνικιστικών συμφερόντων της Κίνας. Τούτο φάνηκε καθαρά τόσο στην περίοδο της απελευθερωτικής πάλης όσο και στην περίοδο άσκησης της εξουσίας, όπως μπορεί να δεί κανείς απ΄τα παρακάτω παραδείγματα:
α) Το 1964, στην «πάλη» εναντίον των Αμερικάνων ιμπεριαλιαστών, συμμάχησε με τη Σοβιετική Ένωση μολονότι αυτή αναγνωρίζοταν παντού στον κόσμο ως ρεβιζιονιστική χώρα.
β) Αργότερα, άρχισε η πάλη εναντίον του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού.
γ) Μετά το 10ο Συνέδριο του, το ΚΚΚ άρχισε την «πάλη» εναντίον του «κινδύνου του «σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού», προτείνοντας τη συμμαχία του «τρίτου κόσμου» με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και το «δεύτερο κόσμο». Στο θεωρητικό έργο του Μάο Τσε Τούνγκ μπορεί να βρεί κανείς ιδέες που αποτελούν τις ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις της «θεωρίας των τριών κόσμων» που διατυπώθηκε στη συνέχεια απ' τους διαδόχους του. Αυτή η βάση μπορεί να βρεθεί στην αντίληψή του για την ταξική πάλη σε διεθνή κλίμακα και για την πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού.
9. Η πάλη του ΚΚΚ μ΄επικεφαλής το Μάο ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό δε στηρίχτηκε πραγματικά στις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού και του προλεταρικού διεθνισμού. Αντίθετα, ακολούθησε πάντα μια γραμμή συμφιλίωσης που εναρμονίζοταν πλήρως με τις αντι-μαρξιστικές αντιλήψεις για την ταξική πάλη γενικά και για την πάλη εναντίον του ρεβιζιονισμού μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα. Τούτο εξηγεί γιατί το ΚΚΚ ήταν πάντα κατά της ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στη βάση προλεταριακών αρχών, γιατί διαστρέβλωσε ωμά τον προλεταρικό διεθνισμό αντικαθιστώντας με το σωβινισμό και την πρακτική του «πατρικού κόμματος» και απέρριπτε αλαζονικά κάθε Μαρξιστική-Λενινιστική κριτική.
10. Οι διαφωνίες μεταξύ του συντρόφου Στάλιν και του Μάο Τσε Τούνγκ αφορούσαν στην πραγματικότητα ζητήματα αρχών και είχαν σχέση με την αυθεντικότητα του Μαρξισμού-Λενινισμού ως οδηγού της επανάστασης. Οι διαφωνίες μεταξύ του συντρόφου Στάλιν και του Μάο Τσε Τούνγκ είχαν να κάνουν με βασικά χαρακτηριστικά της υλιστικής διαλεκτικής, του ιστορικού υλισμού, της θεωρίας της γνώσης, της ταξικής πάλης, της δικτατορίας του προλεταριάτου, του ιστορικού ρόλου του προλεταριάτου, της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και του προλεταρικού διεθνισμού. Ο Μάο Τσε Τούνγκ αναθεώρησε το βασικό περιεχόμενο της ενώ ο σύντροφος Στάλιν το υπεράσπισε ανυποχώρητα.
11. Στις σχέσεις με τον Τίτο, ο Μάο Τσε Τούνγκ και το ΚΚΚ ποτέ δεν πήραν καθαρή θέση αρχών. Έτσι τους είδαμε να ελίσσονται σαν φίδι μεταξύ τελείως αντίθετων απόψεων. Η έλλειψη αρχών τους οδήγησε να χαρακτηρίσουν τον Τίτο μερικές φορές «σιδερένιο άνδρα» και μερικές φορές ρεβιζιονιστή, να επικροτήσουν την «ουδερότητά» του και το «κίνημα των αδέσμευτων» όπου άνηκε. Ανεξάρτητα απ΄το τι είπε ο Μάο Τσε Τούνγκ και το ΚΚΚ στη μια ή την άλλη περίπτωση, είναι σαφές ότι η σκέψη του Μάο και του Τίτο συμφωνούν σ’ όλα τα βασικά σημεία.
12. Το θεμελιώδες περιεχόμενο των έργων που απαρτίζουν τον πέμπτο τόμο των Διαλεκτών έργων αποτελεί τη «σκέψη Μάο Τσε Τούνγκ». Διατηρούν με αυθεντικότητα τη βασική γραμμή σκέψης που εκφράστηκε στους τέσσερις προηγούμενους τόμους. Μπορεί κάποιος να καταλήξει σ΄αυτό το συμπέρασμα συγκρίνοντας την αντίληψη που καθοδηγεί τη σκέψη του σ΄ όλους τους πέντε τόμους του γνωστού έργου του με τις θεμελιώδεις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού: στη φιλοσοφία, για το ρόλο των διαφόρων τάξεων στην κοινωνία και την επανάσταση, για την ταξική φύση του ιδεολογικής διαπάλης στο εσωτερικό του κομμουνιστικού κόμματος, για την ταξική φύση της πολιτικής των συμμαχιών για την επανάσταση και για την έννοια του ταξικού περιεχομένου της πολιτικής εξουσίας στα διάφορα στάδια της επανάστασης συμπεριλαμβανομένου και του σοσιαλιστικού.
Κολομβία, Οκτώβριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου