Ηγεσία του «Κ»ΚΕ: Απ’ την προδοσία των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στην πλήρη ευθυγράμμιση-ταύτιση με την εθνικιστικο-φασιστικό-Ναζι-φασιστική αντίδραση

Η Χρουστσοφικη-τροτσκιστική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Απ’ την προδοσία των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στην πλήρη ευθυγράμμιση-ταύτιση με την εθνικιστικο-φασιστικό-Ναζι-φασιστική αντίδραση με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού»

Για όποιον παρακολουθεί έστω στοιχειωδώς τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών στην ηγεσία του «Κ»ΚΕ, η πρόσφατη αντιδραστική εθνικιστική στάση της σημερινής Χρουστσοφικης-τροτσκιστικής σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στο ζήτημα της εξομάλυνσης των σχέσεων Ελλάδας- πΓΔΜακεδονίας δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη. Αντίθετα: ήταν «φυσιολογική» και εντελώς αναμενόμενη.

Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που ευθυγραμμίζεται πλήρως η ηγεσία του «Κ»ΚΕ με την εθνικιστική Αντίδραση. Πέρα απ’ τη γενικότερη εθνικιστική στάση απέναντι στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Αλβανία, πΓΔΜ, κλπ.) ταυτίστηκε στο ζήτημα των δικαιωμάτων των μεταναστών εργαζομένων όταν δυο φορές αρνήθηκε να ψηφίσει τα σχετικά νομοσχέδια με τα διαβόητα «Παρών» των βουλευτών της στη Βουλή, ταυτίστηκε πλήρως μαζί τους και την εκκλησιαστική Αντίδραση στο θέμα των ελάχιστων αλλαγών στη διδασκαλία των Θρησκευτικών (εισέπραξε μάλιστα τα δημόσια συγχαρητήρια ο Κουτσούμπας από τον Ιερώνυμο), αλλά και σε διάφορα άλλα νομοσχέδια, φτάνοντας ως την ταύτιση με την εθνικο-σοβινιστική, φασιστική και Ναζι-φασιστική Αντίδραση στο θέμα της εξομάλυνσης των σχέσεων με την πΓΔΜακεδονίας με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού».

Πριν όμως φτάσει ως εδώ η σημερινή ηγεσία του «Κ»ΚΕ, οι παλιότερες ηγεσίες του πέρασαν πριν δεκαετίες από διάφορες φάσεις με πρώτη και σημαντικότερη τη μυστική συμφωνία με τα αστικά κόμματα κατά την περίοδο της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας – ΣΥΜΦΩΝΙΑ που αποκάλυψε-ομολογεί ο αντιδραστικός Κων/νος Μητσοτάκης στον Πρόλογό του στο βιβλίο του Θ.Σκυλακάκη: «Στο όνομα της Μακεδονίας», Αθήνα 1995, με ΔΥΟ βασικές δεσμεύσεις της ηγεσίας Φλωράκη: α) να ΜΗΝ επιστρέψουν, μετά την απομάκρυνση της χούντας, στην Ελλάδα οι Σλαβομακεδόνες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ (εφαρμόστηκε με την «Κοινή Απόφαση υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης», Αθήνα 29.12.1982, Αρθ. Πρωτ. 106841), και β) να ΜΗΝ ανακινηθεί από την Αριστερά ζήτημα ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στη Δυτική Ελλάδα, που και τα δυό συνιστούν εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαυομακεδόνικης μειονότητας. Μια διπλή ΠΡΟΔΟΣΙΑ που είναι κατά πολύ μεγαλύτερη εκείνης του 1956, γιατί η πρώτη αφορά γενικά μόνο την εργατική τάξη, ενώ η άλλη, πέραν της εργατικής τάξης, αφορά ΕΠΙΠΛΕΟΝ μια μειονότητα δηλ. τους Σλαβομακεδόνες, που δεν είχαν ποτέ ούτε καν τα στοιχειώδη δικαιώματα και ήταν μια μόνιμα καταπιεσμένη φασιστικά μειονότητα απ’ το αντιδραστικό αστικό Ελληνικό κράτος. Η προδοσία της εργατικής τάξης εκφράστηκε με την υιοθέτηση του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού δρόμου του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) το Μάρτη του 1956 στην παρασυναγωγή της διαβόητης «6^ης Ολομέλειας» που διέλυσε επίσημα ΠΛΕΟΝ το επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ, αντικαθιστώντάς το με το χρουστσοφικό αστικό σοσιαλδημοκρατικό έκτρωμα «Κ»ΚΕ (’56), απ’ το οποίο προέρχονται, μετά την ενδορεβιζιονιστική διάσπαση το 1968 (12^η Ολομέλεια του «Κ»ΚΕ), τα δυο σημερινά ρεφορμιστικά κόμματα («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ).

Ο Κων/νος Μητσοτάκης στον πρόλογο του βιβλίου του Θ. Σκυλακάκη γράφει ότι «οι σλαβικής συνειδήσεως πολίτες που είχαν πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστών, έφυγαν μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου» και πληροφορεί ότι «όλα τα ελληνικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος) έχουν εδώ και πολλά χρόνια σ υ μ φ ω ν ή σ ε ι (υπογρ. δική μας) ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν» (Θ.Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3, «Ελληνική ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995).

Στη συνέχεια πληροφορεί-αποκαλύπτει ότι το ζήτημα των Σλαβομακεδόνων είχε συζητηθεί μεταξύ τους ήδη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας και είχε από τότε συμφωνηθεί να ΜΗΝ επιτραπεί η επιστροφή των Σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα: «συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν συνεργαζόμουν στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, είχα συζητήσει το πρόβλημα, στα πλαίσια της ευρύτερης συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, με την ελληνική αριστερά και είχαμε συμφωνήσει ότι μεταδικτατορικά θα υπήρχε αναγνώριση του «Κ»ΚΕ και επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων με την ε ξ α ί ρ ε σ η (υπογρ. δική μας) των Σλαβομακεδόνων» (Θ.Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 4, «Ελληνική ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995).

‘Έτσι εξηγείται που ο Κων/νος Μητσοτάκης έβγαλε τον αποστάτη σοσιαλδημοκράτη προδότη Φλωράκη στο μεϊντάνι του «Λευκού Πύργου» Θεσσαλονίκης το 1988 (7 χρόνια πριν αποκαλύψει τη Συμφωνία) να γνωστοποιήσει δημόσια τη θέση του «Κ»ΚΕ για τη Σλαβομακεδόνικη μειονότητα, πράγμα που έπραξε με τη επαίσχυντη δήλωση: «για το Κόμμα μας μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει» («Ρ» 16/9/1988, σελ. 3, 4^η στήλη επάνω δεξιά), κηρύσσοντας έτσι ανύπαρκτη τη μειονότητα, εκφράζοντας και τη θέση προφανώς του συνόλου των κομμάτων της αντιδραστικής αστικής τάξης.

Τώρα μετά τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας που κηρύχτηκε δημόσια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ απ’ τη ρεφορμιστική ηγεσία Φλωράκη-Παπαρήγα-Κουτσούμπα ήταν ώριμη η πλέον η κατάσταση να περάσει η σημερινή χρουστσοφικη-τροτσκιστική ηγεσία των Παπαρήγα-Κουτσούμπα σε ανοιχτές εθνικιστικές αλυτρωτικές θέσεις με τα περί «μακεδονικής εθνότητας», «μακεδονικής γλώσσας» κλπ. που τάχα ενέχουν το σπέρμα του «αλυτρωτισμού». Πλήρης, λοιπόν, ευθυγράμμιση και ταύτιση με τις εθνικιστικές θέσεις των ΝΔ, ΑΝΕΛ, Λεβέντη, «Χρυσή Αυγή», Καρατζαφέρη, κλπ. και της Εκκλησιαστικής Αντίδρασης.

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» θρηνούν μόνιμα, μαζί με την εθνικιστική αντίδραση. Ας δοθούν μερικά αποσπάσματα: «Οι παραδοχές περί «μακεδονικής ταυτότητας» και γλώσσας διατηρούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού» («Ρ» 13/6/2018, σελ. 5), «η θέση για «Μακεδόνα πολίτη» και «μακεδονική γλώσσα», και όχι το όνομα, περιέχει το σπέρμα του αλυτρωτισμού» («Ρ» 14/6/2018, σελ. 4), «μια συμφωνία η οποία περιέχει «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, από τη στιγμή που αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση ως εθνικότητα τη μακεδονική και ως γλώσσα τη μακεδονική» » («Ρ» 14/6/2018, σελ. 5), «η κατάσταση περιπλέκεται με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των θέσεων περί «Μακεδόνα πολίτη» και «Μακεδονικής γλώσσας», που αποτελούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού» («Ρ» 15/6/2018, σελ. 3), «η συμφωνία που φέρνει ο κ Τσίπρας ενέχει το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, αφού διατηρείται η έννοια της «μακεδονικής εθνότητας» και της «μακεδονικής γλώσσας» («Ρ» 16-17/6/2018, σελ. 18), «η συμφωνία που διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού με τις αναφορές σε «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 5), με τη συμφωνία «η κατάσταση περιπλέκεται με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των ανιστόρητων θέσεων περί «μακεδονικού» έθνους και «μακεδονικής» γλώσσας, που αποτελούν βασικά στηρίγματα του αλυτρωτισμού» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 5, συνέντευξη Κουτσούμπα στο «Έθνος της Κυριακής» 17/6/2018 ), «σπέρματα» αλυτρωτισμού … είναι συγκεκριμένα τα περί «μακεδονικής ιθαγένειας» και «μακεδονικής γλώσσας» - «το μόνο σίγουρο είναι ότι τα «σπέρματα» αλυτρωτισμού – όπως αυτά υπάρχουν στη συμφωνία, με την αναγνώριση της «μακεδονικής» γλώσσας και ιθαγένειας» («Ρ» 19/6/2018, σελ. 1 και 2), κλπ., κλπ.

Ο «Ριζοσπάστης» και η ηγεσία του «Κ»ΚΕ προσπαθεί ανεπιτυχώς να συγκαλύψει την εντελώς εξόφθαλμα εθνικιστική στάση – γι’ αυτό αναγκάζονται να απολογούνται συνεχώς – με πρόσχημα τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια αλλά και την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κλπ.) που όμως εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί ότι πάλη κατά του ιμπεριαλισμού ΧΩΡΙΣ πάλη κατά του εθνικισμού-αλυτρωτισμού ΔΕΝ υπάρχει: είναι απλά ΚΟΥΦΙΑ φράση και δημαγωγική απάτη. Οι επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και γενικότερα οι συνεπείς αντιιμπεριαλιστές συνδέουν πάντα, μόνιμα και στενά την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού με την πάλη κατά του εθνικισμού και του αλυτρωτισμού (απ’ τις στήλες του «Ριζοσπάστη» απουσιάζει μόνιμα η αναφορά στην πάλη κατά του εθνικισμού-αλυτρωτισμού στη χώρα μας, αναφέρεται μόνο στη γειτονική χώρα).