Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών Enzo Traverso

Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών Enzo Traverso: προκλητικό φερέφωνο του Joseph Göbbels και του χιτλερικού Ναζι-φασισμού

Τα χονδροειδή ΨΕΥΔΗ για: «ΚΑΤΥΝ» – «μαζικούς βιασμούς Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού»

Ο αντιδραστικός ιταλός «ιστορικός» ιδεών και πολιτικός «επιστήμονας» Enzo Traverso, που μαθήτευσε σε αντιδραστικές αστικές θεωρίες αλλά και κοντά στον τροτσκιστή Michael Löwy – θαυμαστής του γερμανού φιλο-χιτλερικού ιστορικού Ernst Nolte (χαρακτηριστικός ο υπότιτλος του βιβλίου) – αφού υπερασπίζει την αντιδραστική αστική θεωρία περί «ολοκληρωτισμού» σε διάφορα έργα του, μιλάει για «ολοκληρωτική δικτατορία όπως εκείνη του Στάλιν», για «εγκλήματα του Στάλιν», «δίκες», «στρατόπεδα», «εκτοπίσεις», «σταλινική δικτατορία», κλπ. (Enzo Traverso: ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ, Περί του ευρωπαϊκού εμφυλίου πολέμου 1914-1945, σελ. 353, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2013) και κλαψουρίζει ότι «σπάνιζαν στην Ευρώπη, οι αντιφασίστες που ήταν πρόθυμοι να καταγγείλουν τα εγκλήματα του Στάλιν» (σελ. 348) και λυπάται που η διαβόητη αντιδραστική θεωρία του «ολοκληρωτισμού» αντιμετωπίστηκε με «σοβαρή επιφύλαξη» (σελ 349), της οποίας όμως «οι θεωρητικοί του ολοκληρωτισμού είχαν ασφαλώς κατανοήσει τη δεσποτική φύση του σταλινικού καθεστώτος» (σελ 349), δεν διστάζει να περάσει επιπλέον και σε μια προκλητική δυσφήμηση της Αντιφασιστικής πάλης των λαών με: α. την απόδοση του μαζικού εγκλήματος των Χιτλερικών στρατευμάτων στο ΚΑΤΥΝ στον Κόκκινο Στρατό (σελ. 187), και β. τους δήθεν «μαζικούς βιασμούς Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού» (σελ. 151).

Έτσι μετατρέπει τον εαυτό του σε προκλητικό φερέφωνο του Joseph Göbbels και απολογητή του χιτλερικού Ναζι-φασισμού, αναλαμβάνοντας συνειδητά την προώθηση της δυσφήμισης της Αντιφασιστικής πάλης των χωρών του αντι-Χιτλερικού Συνασπισμού (ΣΟΒ. ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ) (περιοριζόμαστε μόνο σ΄αυτά τα δυο, επειδή αποτελούν, ως γνωστόν, τα πιο προσφιλή θέματα όλων των αντιδραστικών φιλο-Χιτλερικών ιστορικών και όχι μόνο).

Πρώτο μεγάλο ΨΕΥΔΟΣ: μαζικό έγκλημα στο ΚΑΤΥΝ

Για το μαζικό έγκλημα της σφαγής των 11.000 Πολωνών Αξιωματικών στο δάσος του ΚΑΤΥΝ κοντά στο Smolensk, το Σεπτέμβρη του 1941, που διέπραξαν τα Χιτλερικά στρατεύματα, ο ιταλός αντιδραστικός «ιστορικός» μας «πληροφορεί»(!) γράφοντας: «ορισμένα εγκλήματα πολέμου των Σοβιετικών, όπως η σφαγή των πολωνών αξιωματικών στο Κατίν, αποδόθηκαν στους γερμανούς, παρόλο που η αλήθεια για το τραγικό αυτό επεισόδιο ήταν γνωστή σε όλους τους παράγοντες της δίκης» (σελ.187), χωρίς βέβαια να παραθέτει απολύτως κανένα στοιχείο. Ο Traverso διαστρεβλώνει έτσι πλήρως και προκλητικά τα ιστορικά γεγονότα με στόχο τη συνειδητή κατασυκοφάντηση της πάλης ΟΛΩΝ των δυνάμεων της αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ.΄ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ) και ολόκληρου του ένοπλου Αντιφασιστικού-κομμουνιστικού κινήματος της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα αθωώνει το Χιτλεροφασισμό. Εδώ ψεύδεται ΔΙΠΛΑ επειδή:

πρώτο, ο παραπάνω ισχυρισμός αποτελεί χοντροειδέστατο ΨΕΥΔΟΣ, αφού – σε πλήρη αντίθεση με τον ισχυρισμό του Traverso – το σύνολο δηλ. ΟΛΑ τα μέλη της τότε προσωρινής αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ.΄ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ), γνώριζαν (όπως σίγουρα το γνωρίζει και ο ίδιος ο Traverso) από την ΠΡΩΤΗ στιγμή και καθόλη τη διάρκεια του πολέμου (αλλά και αργότερα «όλοι οι παράγοντες της δίκης») και ήταν ΟΛΟΙ πεπεισμένοι – κι’ αυτό το διακήρυξαν τότε δημόσια – ότι το αποτρόπαιο μαζικό έγκλημα της σφαγής των Πολωνών αξιωματικών στο ΚΑΤΥΝ διαπράχτηκε απ’ τα Χιτλερικά στρατεύματα (πάνω σ’ αυτό το ζήτημα υπάρχουν ΟΛΕΣ οι δημόσιες τοποθετήσεις των τότε συμμάχων). Αυτή είναι η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ που κονιορτοποιεί τα μυθεύματα του Traverso.

δεύτερο, αποκρύβει – ψευδόμενος προφανώς – από τους αναγνώστες του ο αντιδραστικός φιλο-Χιτλερικός Traverso, ότι η σημερινή ψευδής εκδοχή του για το έγκλημα του ΚΑΤΥΝ, είναι παμπάλαια και πασίγνωστη, ακριβέστερα: είναι η ΨΕΥΔΗΣ εκδοχή του υπουργού προπαγάνδας της Χιτλερικής Γερμανίας Joseph Göbbels που την πρωτο-διατύπωσε στις 14 Απρίλη 1943 (Τετάρτη) (GOEBBELS TAGEBÜCHER, aus den Jahren 1942-43 Herausgegeben von LOUIS P. LOCHNER, ATLΑNTIS VERLAG ZÜRICH 1948, σελ. 298) δηλ. μετά τη συντριβή των Χιτλερικών στρατευμάτων στο STALINGRAD, με στόχο να διασπάσει την αντι-Χιτλερική συμμαχία, να προκαλέσει σύγχυση στο χώρο της και να τονώσει το καταρρακωμένο ηθικό των γερμανών στρατιωτών μετά τη συντριπτική ήττα. Επαναπροβάλλοντας σήμερα συνειδητά την πασίγνωστη ΨΕΥΔΗ ΕΚΔΟΧΗ του Göbbels, ο Traverso μετατρέπει τον εαυτό του σε όψιμο φερέφωνο-προπαγανδιστή του Joseph Göbbels και απολογητή του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού.

Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο εδώ με αυτό το θέμα (λεπτομερέστερα αργότερα), θα σημειώσουμε μόνο ότι στα υλικά της Δίκης της Νυρεμβέργης αναφέρεται: «το Σεπτέμβρη του 1941 δολοφονήθηκαν 11.000 αιχμάλωτοι πολέμου Πολωνοί αξιωματικοί στο δάσος του ΚΑΤΥΝ κοντά στο Smolensk… η γερμανική διοίκηση και οι Αρχές Κατοχής διέταξαν την περίοδο 1941-1943 την εκτέλεση των αιχμαλώτων πολέμου» (DER PROZESS GEGEN DIE HAUPTKRIEGSVERBRECHER VOR DEM INTERNATIONALEN MILITÄRGERICHTSHOF, NÜRENBERG 14. NOVEMBER 1945 – 1. OKTOBER 1946 VERÖFFENTLICHT IN NÜRENBERG, DEUTSCHLAND 1947, Bd. I, s. 58).

Επιπλέον διαβάζοντας κανείς προσεχτικά τις σχετικές σημειώσεις των GOEBBELS TAGEBÜCHER, διαπιστώνει, παρά τις πολύ προσεγμένες διατυπώσεις του, μέσα και πίσω απ’ τις γραμμές, ότι το έγκλημα στο ΚΑΤΥΝ διαπράχθηκε απ’ τα Ναζι-φασιστικά στρατεύματα (στην περίπτωση του ΚΑΤΥΝ θα επανέλθουμε επειδή και στον ελληνικό χώρο υπάρχουν, πέρα των ανοιχτά φασιστικών-Ναζι-φασιστικών, ανάλογες φιλο-Χιτλερικές δυνάμεις και προπαγανδιστές του Joseph Göbbels με «δημοκρατικό αριστερό» προσωπείο, με πρωτοστατούντες τους Χρ.Κεφαλή-Θ.Γιαλκέτση-Β.Αυγτζίδη).

Δεύτερο μεγάλο ΨΕΥΔΟΣ: «μαζικοί βιασμοί Γερμανίδων απ’ τους στρατιώτες

του Κόκκινου Στρατού» (σελ. 34)

Σ’ άλλο σημείο του βιβλίου του διατυπώνει το δεύτερο χοντροειδέστατο ψεύδος γράφοντας: «είναι γνωστό ότι η είσοδος των Ρώσων στο Βερολίνο συνοδεύτηκε από έναν παροξυσμό βίας, με συνοπτικές εκτελέσεις και λεηλασίες στην καταστραμμένη πόλη. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ενενήντα χιλιάδες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού» (σελ. 151).

Πριν από αυτό το απόσπασμα παραθέτει τμήματα κειμένων κατασκευασμένων προβοκατόρικων προκηρύξεων που καλούσαν σε «εκδίκηση» τον Κόκκινο Στρατό – χωρίς να επιβεβαιώνονται από κανένα στοιχείο – αναφέροντας και το όνομα του Ilja Ehrenburg, εννοώντας μάλλον το λαθεμένο και απαράδεκτο άρθρο του με τίτλο «Φτάνει πια !» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Κόκκινου Στρατού «Roter Stern» (11 Απρίλη 1945)

Δυο εντελώς σύντομες παρατηρήσεις:

πρώτο, χωρίς κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, «διαπιστώνονται» ως δεδομένα πλέον και υπαρκτά γεγονότα(!): ο «παροξυσμός βίας», «συνοπτικές εκτελέσεις και λεηλασίες» αλλά και ότι «ενενήντα χιλιάδες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού». Από πού προκύπτουν ΟΛΑ αυτά; Προφανώς από πουθενά: η μόνη «απόδειξη»(!) είναι εκείνο το «περίφημο» «είναι γνωστό»(!!!) στην αρχή της παραγράφου (!) που «παράγει» όλα τα φανταστικά γεγονότα που αναφέρει – απερίγραπτο για «ιστορικό», μα και ακραίας πρωτοφανούς ανοησίας «σκέψη»(!).

Δεύτερο, ο Traverso αποσιωπά ότι ήδη το «Roter Stern» του Κόκκινου Στρατού σε κύριο άρθρο στις 9 Φλεβάρη 1945, αναφέρεται, ότι ο Κοκκινος Στρατός δεν έχει στόχο την εκδίκηση του γερμανικού λαού, αλλά τη συντριβή του Χιτλερικού Στρατού και του γερμανικού Ναζι-φασισμού και ότι «η εκδίκησή μας δεν είναι τυφλή» σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: «Οφθαλμός αντί οφθαλμού, οδόντας αντί οδόντος είναι μια παλιά ρήση. Αλλά δεν πρέπει κανείς να την παίρνει κατά γράμμα. Αν οι γερμανοί λεηλάτησαν και ατίμασαν γυναίκες μας, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να πράξουμε το ίδιο. Αυτό δεν ήταν ποτέ έτσι και ποτέ δεν θα είναι έτσι. Οι στρατιώτες μας δεν θα επιτρέψουν κάτι τέτοιο, όχι από συμπόνια προς τον εχθρό, αλλά από αίσθημα προσωπικής αξιοπρέπειας. Ξέρουν ότι κάθε παραβίαση της στρατιωτικής πειθαρχίας βλάπτει μόνο το νικηφόρο Κόκκινο Στρατό… Η εκδίκησή μας δεν είναι τυφλή. Ο θύμος μας δεν είναι παράλογος … Σε μια κρίση οργής είναι κανείς ικανός να καταστρέψει ένα εργοστάσιο στο κατακτημένο εχθρικό έδαφος – μια φάμπρικα που μπορεί να είναι για μας αξιόλογη. Μια τέτοια στάση ωφελεί μόνο τον εχθρό».

Αυτό το άρθρο του «Roter Stern» φαίνεται να μην το γνωρίζει ο «μεγάλος ιστορικός» (χαρακτηριστικό του επιπέδου κατάρτισής του σ’ αυτό το θέμα).

Εκείνο όμως που σίγουρα γνωρίζει – εφόσον αναφέρεται στον Ehrenburg – και το αποσιωπά συνειδητά είναι το άρθρο-απάντηση στις λαθεμένες και απαράδεκτες απόψεις του Ehrenburg («Φτάνει πια !», 11 Απρίλη 1945) του G.F.Alexandrow, κορυφαίου ιδεολόγου θεωρητικού της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβ. Ένωσης (Μπολσεβίκων), στο οποίο αποκρούονται και απορρίπτονται οι αδικαιολόγητες υπερβολές που περιέχονται στο άρθρο του Ehrenburg και στο οποίο δίνεται εκ νέου η επίσημη και σαφέστατη επαναστατική γραμμή του Κόμματος για τη στάση του Κόκκινου Στρατού απέναντι στο γερμανικό λαό. Και ακριβώς αυτό το άρθρο της «Πράβδα» (14 Απρίλη 1945) με τίτλο «Υπεραπλουστεύει ο Έρενμπουργκ» – το ΜΟΝΟ που δίνει την Κομματική γραμμή για τη στάση του Κόκκινου Στρατού – ΔΕΝ αναφέρει καθόλου ο φιλο-Χιτλερικός ιταλός Enzo Traverso που παριστάνει τον «ιστορικό», το αποσιωπά – σκόπιμη ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ με συγκεκριμένη επιδίωξη και σκοπό: το διασυρμό, τη δυσφήμηση και κατασυκοφάντηση του Κόκκινου Στρατού, αθωώνοντας ταυτόχρονα ή στην καλύτερη περίπτωση εξομοιώνοντας τα στυγερά μαζικά εγκλήματα του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού με τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» του Κόκκινου Στρατού δηλ. τα ανύπαρκτα «εγκλήματα» των απελευθερωτών των Ευρωπαϊκών λαών της προσωρινής αντι-Χιτλερικής συμμαχίας (ΣΟΒ. ΕΝΩΣΗ-ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ). Το ότι αποσιωπά σκόπιμα το άρθρο του G.F.Alexandrow επιβεβαιώνεται και από το βιβλίο του Antony Beevor: Βερολίνο, η Πτώση, Αθήνα 2004, σελ. 286, το οποίο ο Traverso παραθέτει στη σελίδα 151 για την περίπτωση των δήθεν «βιασμών των Γερμανίδων». Στη σελίδα 286 ο Antony Beevor αναφέρει το άρθρο του G.F.Alexandrow, και έτσι με την αποσιώπησή του ο Traverso αναδεικνύεται σε «ιστορικό» απατεωνίσκο ολκής.

Όλα αυτά όμως δεν εκπλήσσουν, αφού ο ίδιος ο Traverso ανήκει στην κατηγορία αντιδραστικών αστών «ιστορικών» που ως κύρια αποστολή τους έχουν, εδώ και δεκαετίες, την κατασυκοφάντηση και κατεδάφιση του μεγάλου κύρους του Αντιφασισμού του πρώτου μισού του 20ού αιώνα της Γ΄Κομμουνιστικής Διεθνούς, ή όπως ο ίδιος γράφει: «η νέα ανάγνωση της ιστορίας του 20^ού αιώνα, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, δε θα μπορούσε να χαριστεί στην αντιφασιστική παράδοση» (σελ.22).

Για πληρέστερη πληροφόρηση της αντιφασιστικής-κομμουνιστικης νεολαίας αλλά και για την αποκατάσταση της ιστορικής ΑΛΗΘΕΙΑΣ αναδημοσιεύομε το άρθρο του G.F.Alexandrow.