Οι άρχουσες ρεβιζιονιστικές κλίκες των πρώην ρεβιζιονιστικών χωρών - εκφραστές των συμφερόντων της νέας αστικής τάξης και που εκεί δημιουργήθηκε και βρίσκονταν στην εξουσία σ' αυτές - στην προσπάθεια τους να σβήσουν από παντού το όνομα του μεγάλου Στάλιν είχαν επιβάλλει φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκ. Ντιμιτρόφ.
Είναι γνωστό, ότι στις πρώην ρεβιζιονιστικές χώρες εκδίδονταν και κυκλοφορούσαν ένα σωρό αντιδραστικά αστικά βιβλία ,ενώ απαγορεύονταν η έκδοση και η κυκλοφορία των έργων του Στάλιν, απόδειξη και αυτό ότι κυριαρχούσε σ' αυτές τις χώρες η τότε αστική τάξη.
Ο Ντιμιτρόφ στο γράμμα του προς την σύνταξη του βουλγάρικου περιοδικού «Φιλοσοφική Σκέψη» ανάμεσα στ' άλλα γράφει: «χωρίς επαναστατική θεωρία δε μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες πολές φορές ο μεγάλος Λένιν και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» (Μ. Ρόζενταλ/Π. Πούντιν, Φιλοσσοφικό Λεξικό, σελ. 36, Αθήνα 1963, μεταφρασμένο απο την ρώσικη έκδοση του 1955). Όμως στον τρίτο τόμο των διαχέκτων έργων, σε τρείς τόμους του Γκ. Ντιμιτρόφ, έκδοση Ανατολικού Βερολίνου 1958 διαβάζουμε: «χωρίς επαναστατική θεωρία δε μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχει υπογραμμίσει τόσες πολές φορές ο μεγάλος Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 3ος, σελ. 366, Ντίτς Φερλάγκ, Βερολίνο 1958). Όπως βλέπουμε η φράση "και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» έχει λογοκριθεί. Στο νέο βέβαια ρεβιζιονιστικό σοβιετικό λεξικό του Ρόζενταλ έκδοση Μόσχας 1975 και ελληνική έκδοση του 1976 του εκδοτικού οίκου "Γνώσεις» δέν αναφέρονται καθόλου τα ονόματα του Στάλιν και του Ντιμιτρόφ, ενώ αναφέρονται ένα σωρό άλλων αντιδραστικών χωρίς να παραλείπονται τα των Μπερνστάϊν και Καούτσκι.
Στο βιβλίο Γκ. Ντιμιτρόφ: «Η δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, Ντοκουμέντα, Γράμματα, Σημειώσεις», Μόσχα 1942, έκδοση στα γερμανικά του "εκδοτικού οίκου για για ξενόγλωση λογοτεχνία" διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γής, και με επικεφαλής τον μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, σελ. 57, Μόσχα 1942). Σ' όλες τις ανατολικογερμανικές εκδόσεις μετά το 1956 διαβάζουμε: "είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορώσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γής, και οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, σελ. 72, εκδόσεις του Ντίτς Φερλάγκ, Βερολίνο 1972 και 1978). Τα ίδια διαβάζουμε και στην ελληνική έκδοση που μετάφρασή της έχει γίνει από την ανατολικογερμανική έκδοση του 1961, σελ. 74, εκδόσεις «Νέοι Χρόνοι», Αθήνα 1967).
Στην εισήγηση στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ. (Μόσχα 25 Ιούλη - 20 Αυγούστου 1935) ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: "κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις ργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό-σταλινικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 369, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου καθώς και στις ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" Αθήνα 1973 και "Πορεία" Αθήνα 1978 που η μετάφραση έχει γίνει από την γερμανική έκδοση του 1958 διαβάζουμε: "κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις ργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό-μαρξιστικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 606, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" 1973 και "Πορεία" .978, Γκ, Ντιμιτρόφ, " Ο φασισμός", σελ. 98.
Σ' άλλο σημείο της εισήγησης ο Ντιμιτρόφ γράφει: "δέν θα ήμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν ..." (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 378, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση των ανατολικογερμανικών ρεβιζιονιστών διαβάζουμε: "δέν θα ήμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 114). Αλλού γράφει: "... συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που θα καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή με έναν τόσο μεγάλο, σοφό τιμονιέρη, όπως ο ηγέτης μας Στάλιν να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 1ος, σελ, 380, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "... συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που θα καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή, να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 625, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 116).
Σ' άλλο μέρος της εισηγητής του ο Ντιμιτρόφ γράφει: "η πολιτική και η τακτιχή μεγαλοφυΐα του Λένιν και του Στάλιν φαίνεται καλύτερα και και καθαρότερα ... " (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 735, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "η πολιτική και η τακτιχή μεγαλοφυΐα του Λένιν φαίνεται καλύτερα και και καθαρότερα ... " (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 648, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: "και με ακούραστη δουλειά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 743, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "και με ακούραστη δουλειά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 662, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).
Ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: "πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν με σταλινική σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με σταλινική τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με σταλινικό επαναστατικό ρεαλισμό" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 744, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς και Λένιν με σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με επαναστατικό ρεαλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 664, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 154).
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: "η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή. Αυτή έχει τον δοκιμασμένο και αναγνωρισμένο, μεγάλο και σοφό ηγέτη Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκθεση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: "η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 667, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 157).
Και τέλος ο Ντιμιτρόφ γράφει: "είμαστε μαθητές του Μάρξ και του Ένγκελς, του Λένιν και του Στάλιν" (Πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κ.Δ, τόμος 2ος, σελ, 977, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου διαβάζουμε: "είμαστε μαθητές του Μάρξ, Ένγκελς και Λένιν " (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 683, Βερολίνο 1958). Στις ελληνικές εκδόσεις δεν υπάρχει αυτό το απόσπασμα γιατί δεν έχει μεταφραστεί.
Το πρωτόκολλο του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς από το οποίο παραθέσαμε τα παραπάνω αποσπάσματα είναι ακριβής ανατύπωση της έκδοσης του 1935. Επίσης το κείμενο της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ που περιέχεται σ' αυτό το Πρωτόκολλο είναι ακριβώς το ίδιο με το κείμενο μιας άλλης έκδοσης της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ με τίτλο "Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό, εκδοτικό "Προμηθέας", Στρασβούργο 1935".
Μια απλή σύγκριση των αποσπασμάτων που παραθέσαμε αρκεί για να διατυπώσει κανείς ότι οι προδοτικές ρεβιζιονιστικές κλίκες που κυριαρχούσαν στις πρώην ρεβιζιονιστικές χώρες, στα πλαίσια των προσπαθειών τους να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό και να οδηγήσουν τα πράγματα στη σημερινή καταστροφική κατάσταση, δέν απαγόρευαν μόνο την έκδοση και την κυκλοφορία των έργων του μεγάλου Στάλιν αλλά ασκούσαν φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 18, 15-31/7/1994, σελ. 2 & 4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου