«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 21, 15-30 Σεπτέμβρη 1994, σελ. 2
Κώστα Σουμελίδη
Με πολύ λίγα λόγια αποσταλινοποίηση στον ιδεολογικό χώρο θα πει χιτλερική συμπεριφορά και συκοφαντία ενάντια στον μαρξισμό-λενινισμό.
Ένα τέτοιο πράγμα η ίδια η ζωή μπορεί να επιβεβαιώσει; Ασφαλώς! Ήδη κιόλας το επιβεβαίωσε ατράνταχτα. Πρώτος που πρόβαλλε την αποσταλινοποίηση και πρώτος που άρχισε την πρακτική εφαρμογή του προϊόντος αυτού στη χώρα του είναι ο Τίτο το 1948 επίσημα. Σήμερα ιδού τα αποτελέσματα στη χώρα του Τίτο. Ίχνος από την πρώην Γιουγκοσλαβία δεν απόμεινε και συνεχίζει να πληρώνει με ποτάμια αίμα ο γιουγκοσλάβικος λαός. Και που είμαστε ακόμη!.
Δεύτερος στα χνάρια του Τίτο. Φλεβάρης 1956, μετά το θάνατο του Στάλιν. στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ ο Χρουτσώφ. έβαλε εμπρός το έργο της αποσταλινοποίησης. Από το 20ο μέχρι το 28ο Συνέδριο αριθμούνται 9 Συνέδρια. Όλα αυτά τα συνέδρια είναι συνέδρια γκρεμίσματος του ίδιου του ΚΚΣΕ. της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης, του ίδιου του σοσιαλιστικού συστήματος της ίδιας της σοβιετικής εξουσίας των εργατών, αγροτών και σοβιετικής διανόησης. Η περίοδος των 9 συνεδρίων του ΚΚΣΕ είναι περίοδος λυσσασμένης αποσταλινοποίησης με κατάληξη την βίαιη χρήση των όπλων. Έτσι εκτοπίσθηκε ο Γκορμπατσώφ από το Γιέλτσιν. Γιέλτσιν και Γκορμπατσώφ δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν, συνεργασθούν ειρηνικά. Η χρήση των όπλων τίναξε στον αέρα το ειρηνικό πέρασμα, συνύπαρξη, συνεργασία του Χρουτσώφ και το 20ο Συνέδριο. Φαίνεται μεγάλη ήταν η δόση της λύσσας αποσταλινοποίησης.
Δεν θα κάνουμε αδικία αν το πούμε και λίγο αλλοιώς. Εκείνο που δε μπόρεσε να καταφέρει ο Χίτλερ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στην Σοβιετική Ένωση. το κατάφεραν οι ηγέτες του ΚΚΣΕ μετά το θάνατο του Στάλιν.
Ιδεολογικά. ο Τσώρτσιλ ήταν άσπονδος εχθρός του Στάλιν. Κι’ αυτός. κάπου δεν μπόρεσε να τον αδικέψει. Είπε: Ο Στάλιν είχε μεγάλο ταλέντο. Περιέλαβε μια γυμνή Ρωσία από βιομηχανία και την παρέδωσε με ατομική ενέργεια. Με τα χέρια του εχθρού του πολεμούσε τον εχθρό του. Οι ηγέτες του ΚΚΣΕ των 9 Συνεδρίων κι’ αυτό του το “στέρησαν”. Σήμερα, ιδού τα αποτελέσματα και οι συνέπειες της λυσσασμένης πολύχρονης αποσταλινοποίησης της εποχής μας. Επιστροφή στον καπιταλισμό-τσαρισμό, στην οπισθοδρόμηση, στην χώρα του Λένιν-Στάλιν.
Τα κατάφεραν! Δεν κατάφεραν να αποσταλινοποιήσουν την αιτία, την πηγή της σταλινοποίησης, την ταξική πάλη, που ανακάλυψε ο Μαρξ.
Η αποδοχή της ιδεολογίας του ρόλου της πάλης των Τάξεων ένωσε για πάντα τον Στάλιν με τον Λένιν και τους δυο μαζί με τους Μάρξ και Ενγκελς. Αυτοί οι μεγάλοι δάσκαλοι της εργατικής τάξης διδάσκουν, ότι η πόλη μεταξύ εργατικής τάξης και αστικής τάξης οδηγεί αναπόφευκτα στην δικτατορία της εργατικής τάξης. Η. δικτατορία του προλεταριάτου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του μαρξισμού. Η σκέψη του Μαρξ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ! συνεχίζει να ενώνει τους εκμεταλλευόμενους, καταπιεζόμενους και Θα εκτοπίσει την επικράτηση των αναθεωρητών, οι οποίοι έγιναν το στήριγμα της αστικής τάξης και συνειδητά τορπιλίζουν την ενότητα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι ήδη πείσθηκαν ότι η εξουσία των αναθεωρητών καθόλου δεν διαφέρει από την εξουσία της αστικής τάξης.
Με χωρίς καθυστέρηση, Μάρτης 1956, κάτω από το φως του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, συνέρχεται η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, η οποία με ιδιαίτερη προθυμία και ορμητικότητα, χωρίς τον Ν. Ζαχαριάδη, έβαλε εμπρός την προώθηση της αποσταλινοποίησης στο δοξασμένο ΚΚΕ της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Συνήλθε όχι από εσωκομματική αναγκαιότητα αλλά γιατί τόθελε ο Χρουτσώφ, επιβλήθηκε απ’ έξω. Την επέβαλε η ηγεσία του ΚΚΣΕ. Η τότε καταπληχτική πλειοψηφία της κομματικής Οργάνωσης Τασκένδης του ΚΚΕ παρουσίασε αποφασιστική αντίσταση, η οποία πάντα είχε την έμπνευση του
Ν. Ζαχαριάδη ακόμη και από τον τόπο της εξορίας του, το Σουργκούτ της παγωμένης Σιβηρίας.
Η αντίσταση κράτησε πολλές δεκαετίες, Η οποία δεν άντεξε στα σκληρά μέτρα των αρχών της Δημοκρατίας Ουζμπεκιστάν, οι οποίες διαρκώς πρόσφεραν ολόπλευρη βοήθεια και στήριξη στην αναθεωρητική πολύ μικρή μειοψηφία με επικεφαλής τους Παρτσαλίδη-Βαφειάδη και τον “άκρα της άκρας της ουράς του ελέφαντα Π. Δημητρίου. (Οι λέξεις που βρίσκονται σε εισαγωγικά είναι του Ν. Ζαχαριάδη, τις οποίες άκουσα προσωπικά από το στόμα του σε πλατύ ακτίβ της ΚΟΤ). Η αναθεωρητική ομαδούλα που φώλιασε στο ΚΚΕ αποδέχτηκε την αποσταλινοποίηση— αποζαχαριαδοποίηση με επικεφαλής τον Κ. Κολιγιάννη και μετά τον Χ. Φλωράκη.
Η 6η Ολομέλεια από την αρχή και μετά σε συνέχεια απομαρξιστικοποίησε Το ΚΚΕ και το μετέτρεψε σ’ ένα αστικό κόμμα με ταμπέλα ΚΚΕ. Σήμερα έγινε ανάγκη η 6η Ολομέλεια Μάρτης 1956 μαζί με όλες τις επεκτάσεις και συνέπειές της να θαυτεί αποφασιστικά, οριστικά και σε μεγάλο βάθος.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξαναπροκόψει το κόμμα της εργατικής τάξης, το κομμουνιστικό και εργατικό Κίνημα στη χώρα μας.
Ο “Ριζοσπάστης” από τις στήλες του, με λύσσα αφάνταστη, στήριξε, στηρίζει και συνεχίζει να στηρίζει το ήδη πεθαμένο, βρώμικο έργο της αποσταλινοποίηόης μετά την 6η Ολομέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου