Πανευρωπαϊκό καθολικό φακέλωμα

Μόνιμη ασφυκτική παρακολούθηση-αστυνόμευση των επικοινωνιών

Πρωτοφανές και άκρως επικίνδυνο βάθεμα της φασιστικοποίησης στην ΕΕ – μύθος η «Δημοκρατική Ευρώπη»

Τις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα το καπιταλιστικό σύστημα όλων των χωρών του κόσμου, δηλ. τόσο εκείνο του κλασικού καπιταλισμού των δυτικών καπιταλιστικών χωρών, υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ και των άλλων μικρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όσο και εκείνο των χωρών του παλινορθωμένου καπιταλισμού του ρεβιζιονιστικού στρατοπέδου – μ’ έναρξη της παλινόρθωσης τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 – υπό την κυριαρχία της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ διέρχεται μια ολόπλευρη και βαθιά κρίση: οικονομική-πολιτική-ιδεολογική. Κρίση που, πρώτο, οδήγησε σε αναπόφευκτη- πλήρη κατάρρευση του παλινορθωμένου ιδιόμορφου κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού αυτών των χωρών και τη διάλυση του ρεβιζιονιστικού καπιταλιστικού στρατοπέδου, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 αλλά και της ίδιας της Σοβιετικής Ένωσης ως κράτους επί Γκορμπατσόφ, δεύτερο, σε αύξηση της μαζικής ανεργίας, κλπ. και σε ένταση των επιθέσεων του κεφαλαίου σ’ όλα τα επίπεδα κατά της εργατικής τάξης όλων των χωρών, τρίτο, σε έντονη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιδιαίτερα απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής μεταξύ των μεγάλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που από τότε βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, η καπιταλιστική οικονομία χαρακτηρίζεται, ανάμεσα στ’ άλλα, από στασιμότητα ως και πτώση της παραγωγής αλλά κυρίως από χρόνια και διαρκώς αυξανόμενη μαζική ανεργία και επιπλέον αναδεικνύεται, ακόμα μια φορά, η μόνιμη-σύμφυτη αδυναμία του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος να εξασφαλίσει δουλειά και ψωμί στους εργαζόμενους και να διασφαλίσει μια ανάπτυξη χωρίς καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, κατάσταση που οδήγησε αναπόφευκτα σε όξυνση της αντίθεσης εργασίας-κεφαλαίου, προλεταριάτου-μπουρζουαζίας. Στα πλαίσια αυτής της όξυνσης η εργατική τάξη και οι πλατιές εργαζόμενες μάζες όλων των χωρών δέχθηκαν μια χωρίς προηγούμενο σε βιαιότητα επίθεση στο βιοτικό τους επίπεδο και στις κατακτήσεις τους αλλά ταυτόχρονα και στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματά τους.

Αποτέλεσμα αυτής της σφοδρότατης επίθεσης του κεφαλαίου ήταν πρώτο, η απότομη και ραγδαία χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης όλων των χωρών, μαζί και εκείνων της ιμπεριαλιαστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, χειροτέρευση που οδήγησε σε πρωτοφανή αύξηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, επιβεβαιώνοντας εκ νέου την ορθότητα της μαρξιστικής θεωρίας της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου, την οποία οι αστοί, οι σοσιαλδημοκράτες και οι ρεβιζιονιστές των διαφόρων αποχρώσεων (χρουστσοφικοί, κλπ.) κήρυξαν επανειλημμένα στο παρελθόν ως «ξεπερασμένη», και δεύτερο, το βάθεμα του προτσές της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής με την ψήφιση διαφόρων φασιστικών νόμων, που εκμηδενίζουν δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, την ισχυροποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών και του εκφασισμού του αστικού κράτους γενικά – κατάσταση που επιβεβαιώνει την ορθότητα της λενινιστικής θέσης σύμφωνα με την οποία το πέρασμα του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο σημαίνει, εκτός των άλλων, «στροφή του προς την αντίδραση», με στόχο την αποτροπή της ανάπτυξης και διεξαγωγής της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης κατά της μπουρζουαζίας, χτύπημα και συντριβή των αγώνων της, αλλά και «όξυνση στο έπακρο όλων των αντιθέσεων».

Πέρα από τα γενικότερα μέτρα ενίσχυσης και ισχυροποίησης των καταπιεστικών μηχανισμών του αστικού κράτους ενόψει του φόβου όξυνσης της ταξικής πάλης και για το τσάκισμα των εργατικών αγώνων, αλλά και την ψήφιση των διαφόρων φασιστικών νόμων για τον ίδιο σκοπό, ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 και την γνωστή εκστρατεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού – υπαριθμόν 1 εχθρού όλων των λαών του κόσμου – περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»(!), οι ηγέτες της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και οι κυβερνήσεις όλων χωρών-μελών της ψήφισαν σειρά τρομοκρατικούς νόμους, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη δήθεν «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», στους οποίους, εκτός των άλλων, έρχεται να προστεθεί και το τωρινό πανευρωπαϊκό καθολικό φακέλωμα και η μόνιμη πλέον παρακολούθηση και ασφυκτική αστυνόμευση όλων των επικοινωνιών που αποφάσισαν στις αρχές Δεκέμβρη (2.12.2005) οι υπουργοί Δικαιοσύνης των «25» κρατών-μελών της ΕΕ. Από πλευράς της κυβέρνησης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ συμμετείχε ο υπουργός Δικαιοσύνης Αν. Παπαληγούρας. Την οδηγία-φασιστικό νόμο επικύρωσε τελικά το Ευρωκοινοβούλιο ως τελευταίο θεσμικό Όργανο στις 14 Δεκέμβρη 2005 με ψήφους 378 υπέρ και 197 κατά. Η κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ προσυπέγραψε «πρώτη και καλύτερη» το πανευρωπαϊκό φακέλωμα. Τη φασιστική οδηγία καταψήφισαν όλοι οι ευρωβουλευτές του «Κ»ΚΕ, ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ και μόνο 4 απ’ τη ΝΔ (Ι. Βαρβιτσιώτης, Α. Σαμαράς, Μ. Μαυρομάτης, Ρ. Κράτσα), ενώ οι υπόλοιποι της ΝΔ ψήφισαν υπέρ.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή Αν. Παπαληγούρας για να δικαιολογήσει την υποστήριξη στη φασιστική οδηγία, και να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις αλλά και να διαφημίσει το μύθο του «δημοκρατικού»(!) ευρωκοινοβουλίου δήλωσε: «η σύμπραξη του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ως του κατεξοχήν δημοκρατικά νομιμοποιημένου οργάνου στην ΕΕ εγγυάται τη διαφύλαξη των αρχών και αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού».

Έτσι από δω και πέρα θα επιτρέπεται η καταγραφή και η διατήρηση από 6 έως 24 μήνες των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από κινητά και σταθερά τηλέφωνα, τα e-mail, μηνύματα (SMS) και η επικοινωνία μέσω Ιντερνέτ. Τα στοιχεία θα αφορούν τον παραλήπτη και αποστολέα, την ώρα επικοινωνίας, τη διάρκεια και τον τόπο. Πλήρης, λοιπόν, φακέλωμα και πλήρες στραγγάλισμα των δικαιωμάτων «ελεύθερης» επικοινωνίας των πολιτών.

Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη και προκλητική κατάργηση, κυριολεκτικό στραγγάλισμα των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, συλλογικών και ατομικών. Αν ως τώρα γινόταν παρακολουθήσεις από τις διωκτικές αρχές εφόσον υπήρχαν όποιες «υποψίες», τώρα προηγείται η παρακολούθηση-αστυνόμευση των οποιοδήποτε «υποψιών» και ύποπτο καθίσταται εκ των προτέρων το σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας. Βαρύτατο προφανώς πλήγμα για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα.

Τα παραπάνω στοιχεία δεν θα βρίσκονται μόνο στη διάθεση των διωκτικών αρχών της κάθε χώρας αλλά και όλων των άλλων κρατών-μελών της ΕΕ (μυστικές υπηρεσίες, αστυνομία, «αντιτρομοκρατικές» υπηρεσίες, κλπ.) αλλά και των ΗΠΑ.

Τη νέα τρομοκρατική οδηγία δεν καταδίκασαν μόνο οι προοδευτικές Οργανώσεις και τα κόμματα, συνδικαλιστικές, κλπ. αλλά και το Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων (CCBE) που εκπροσωπεί πάνω από 700.000 ευρωπαίους δικηγόρους, το οποίο σε Ανακοίνωσή του εκφράζει τη «βαθιά ανησυχία» του και τονίζει ότι «αυτή η νομοθεσία είναι συνήθως αμφισβητήσιμης ποιότητας και έχει αρνητικές συνέπειες στις θεμελιώδεις αρχές του πολιτισμού και των αξιών της Ευρώπης».

Με τη νέα φασιστική τρομοκρατική οδηγία σε βάρος της εργατικής τάξης και των ευρωπαϊκών λαών, το «μεγαλύτερο ηλεκτρονικό φακέλωμα της ιστορίας», όπως εύστοχα χαρακτηρίζεται απ’ την ολομέλεια του Δικηγορικού Συλλόγου της χώρας, σπάει οριστικά η σαπουνόφουσκα και διαλύεται ο μύθος της «δημοκρατικής Ευρώπης»(!) αλλά και ταυτόχρονα βαθαίνει πολύ επικίνδυνα το προτσές της φασιστικοποίησης σ’ όλες τις χώρες της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας σημειωθεί τέλος ότι αυτό το φασιστικό έκτρωμα πανευρωπαϊκού ηλεκτρονικού φακελώματος καταργεί και το άρθρο 19 του αστικού συντάγματος της χώρας που ορίζει: «το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιοδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφαλείας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων».

Οι επαναστάτες κομμουνιστές αλλά και το σύνολο των αντιφασιστικών δυνάμεων των χωρών-μελών της ΕΕ πρέπει να κινητοποιήσουν την εργατική τάξη και τους λαούς πριν αλυσοδεθούν. Καλούνται να οργανώσουν και να εντείνουν την πάλη τους κατά του πρωτοφανούς και πολύ επικίνδυνου βαθέματος της φασιστικοποίησης και μάλιστα σε μια στιγμή που στο χώρο της ΕΕ σημειώνεται όχι μόνο άνοδος των ανοιχτά φασιστικών-εθνικιστικών-ρατσιστικών-ναζιστικών δυνάμεων, αλλά συγκροτούνται και κυβερνήσεις αντιδραστικών μεγαλοαστικών κομμάτων με ανοιχτούς και προκλητικούς θαυμαστές των Χίτλερ-Μουσολίνι (Ιταλία, Αυστρία, κλπ.).