Βαγγέλης Κελεπούρης

Στις 26 Ιούνη 2006 άφησε την τελευταία του πνοή ο επαναστάτης κομμουνιστής σταλινικός-ζαχαριαδικός Βαγγέλης Κελεπούρης στην Τασκένδη, τη φιλόξενη γη του Ουζμπεκιστάν, τη δεύτερη «πατρίδα» πολλών χιλιάδων μαχητών του ηρωικού ΔΣΕ που έζησαν εκεί μετά την υποχώρήσή του τον Αύγουστο του ΄49 πολιτικοί πρόσφυγες για πολλές δεκαετίες και ορισμένοι ζουν ακόμα σ’ αυτή.

Ο σύντροφος Βαγγέλης Κελεπούρης γεννήθηκε στο χωριό Ραχούλα Καρδίτσας. Εκεί πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια και έζησε από κοντά τη σκληρή ζωή της αγροτιάς τους θεσσαλικού κάμπου. Ζυμώθηκε με τους αγώνες της φτωχής αγροτιάς της Θεσσαλίας και επηρεάστηκε απ’ τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες. Πήρε δραστήρια μέρος στους σκληρούς μα ηρωικούς και ένδοξους αγώνες του λαού μας απ’ τις γραμμές του σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της τριπλής ιταλο-γερμανο-βουλγάρικης κατοχής, όταν τα μαύρα σύννεφα του φασισμού σκέπασαν τη χώρα μας, προσχώρησε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ και απ’ τις γραμμές του ΕΛΑΣ πολέμησε τους ναζιφασίστες γερμανούς κατακτητές.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας και την υποταγή του κινήματος στον αγγλικό ιμπεριαλισμό και το ντόπιο μοναρχοφασισμό και την προδοσία του παλλαϊκού αγώνα του λαού μας, κάτω απ’ την καθοδήγηση της εργατικής τάξης, απ’ την τότε δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία, με επικεφαλής τον πράκτορα της Ιντελιτζενς Σέρβις Γ. Σιάντο, με αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων μετά την επαίσχυντη συμφωνία της Βάρκιζας, κυνηγήθηκε απ’ τις φασιστικές παρακρατικές συμμορίες και το μοναρχοφασιστικό κράτος όπως και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστών της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης.

Οι μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές καταφεύγουν και πάλι στα βουνά για να γλιτώσουν απ’ την εκδικητική μανία των δοσίλογων συνεργατών των κατακτητών και του ντόπιου μοναρχοφασισμού, αρχίζοντας το νέο ένοπλο αγώνα. Με το κάλεσμα της επαναστατικής καθοδήγησης του Νίκου Ζαχαριάδη ο σύντροφος Βαγγέλης Κελεπούρης βγαίνει από τους πρώτους στο βουνό και απ’ τις γραμμές του δοξασμένου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) πολέμησε τους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές, τον ντόπιο μοναρχοφασισμό και για την ανατροπή του καπιταλισμού, παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα.

Όταν υποχώρησε ο ΔΣΕ βρέθηκε, όπως και πολλές άλλες χιλιάδες μαχητών του ΔΣΕ, πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, της τότε σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης του μεγάλου Ιωσήφ Στάλιν, που τους υποδέχτηκε με στοργή.

Εκεί, πέρα απ’ τη συμμετοχή του στην παραγωγή, συμμετείχε δραστήρια στην κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ Τασκένδης, υπερασπίζοντας πάντα την επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη μέσα σε κλίμα επαναστατικού ενθουσιασμού και προλεταριακού διεθνισμού.

Όμως μετά το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν η κατάσταση, με το θρίαμβο της χρουστσωφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης, αλλάζει ριζικά στη Σοβιετική Ενωση και όχι μόνο.

Η προδοτική ρεβιζιονιστική συμμορία των Χρουστσώφ-Μικογιάν-Μπρέζνιεφ κλπ. επεμβαίνει ωμά και απροσχημάτιστα σ’ όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, ανάμεσα στα οποία και το επαναστατικό ΚΚΕ με επικεφαλής τον αλύγιστο και μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη που αποκρούει θαρραλέα και αποφασιστικά την ανάμιξη στο ΚΚΕ κατά την περίοδο 1954-56.

Ο σύντροφος Βαγγέλης Κελεπούρης, όπως και η τεράστια πλειοψηφία των ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων (πλέον του 95% στην Τασκένδη) αντιτάχθηκε στην επέμβαση των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών στα εσωτερικά του ΚΚΕ και υπεράσπισε την ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη και την επαναστατική γραμμή του Κόμματος αλλά και εκείνη της λενινιστικής-σταλινικής περιόδου των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ. Απόρριψε και καταπολέμησε μαχητικά την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή των 20^ου Συνεδρίου ΚΚΣΕ-«6ης Ολομέλειας» («ειρηνικός δρόμος», κλπ.) και τις διορισμένες δεξιές οπορτουνιστικές καθοδηγήσεις στο σοσιαλδημοκρατικό πλέον «Κ»ΚΕ.

Στις επόμενες, μετά το ΄56 δεκαετίες, παίρνει δραστήρια μέρος στον αντιρεβιζιονιστικό-αντιχρουστσωφικό αγώνα και μένει πιστός ως το τέλος της ζωής του σταθερά και αταλάντευτα στον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, υπερασπίζοντας με παραδειγματική συνέπεια και θάρρος τις επαναστατικές παραδόσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ 1918-55 αλλά και τους Στάλιν-Ζαχαριάδη απ’ τις λασπολογικές επιθέσεις των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών (σοβιετικών-ελλήνων).

Ο σύντροφος Σωτήρης Καΐκης προσφέρει στην «Ανασύνταξη» 30 ευρώ στη μνήμη του επαναστάτη κομμουνιστή Βαγγέλη Κελεπούρη