Αλκιβιάδης Γκόγκος
Στις 23 Φεβρουαρίου 2004 στο Νοσοκομείο Λαμίας απεβίωσε ο Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ Γκόγκος Αλκιβιάδης σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από μακροχρόνια ταλαιπωρία από πολλαπλά εγκεφαλικά.
Ο Γκόγκος Αλκιβιάδης γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1927 από αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του Βαγγέλης Γκόγκος ασχολούνταν με το επάγγελμα του μαραγκού. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό, εκεί συνδέθηκε με το επαναστατικό κίνημα. Το 1932 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Ο Αλκιβιάδης τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Στα χρόνια της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ του χωριού του και αργότερα στο εφεδρικό ΕΛΑΣ, ακολουθώντας έτσι τον επαναστατικό δρόμο του πατέρα του.
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας η οικογένειά του ήταν στόχος του αντιπάλου. Το καλοκαίρι του 1946 μια μέρα, Κυριακή, βγήκε στην πλατεία του χωριού του, εκεί τον περίμεναν δυο χωροφύλακες. Τον οδήγησαν σ’ ένα σπίτι στην άκρη του χωριού, στο υπόγειο όπου και τον ξυλοκόπησαν με βούρδουλα και ρόπαλα κρανιάς. Του ζήτησαν όπλα και αφού δεν πήραν απάντηση του έριξαν νερό στο σώμα του και τον άφησαν. Όταν πήγε στο σπίτι η μάνα του δεν τον αναγνώρισε, ήταν παραμορφωμένος από τα ρόπαλα. Αμέσως οι γονείς του τον έβαλαν σε προβιά. Για το σπασμένο χέρι του τον πήγαν στα Γρεβενά σε γιατρό.
Το Φθινόπωρο του 1946 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ, στο Αρχηγείο Βόϊο Γράμμο με αρχηγό τον Χείμαρο Β. (Γκανάτσο).
Το 1947 ολόκληρη η οικογένειά του βρέθηκαν πρόσφυγες στη ΛΔ της Αλβανίας. Οι δυο αδελφές του Ειρήνη και Ελένη κατατάχτηκαν στο ΔΣΕ. Η Ειρήνη σκοτώθηκε το 1949. Το σπίτι του το κάψανε το 1947.
Στο Γράμμο ο Αλκιβιάδης τελείωσε τη Β’ σειρά Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ. Μετά τη σχολή πήγε στη Μουργκάνα,στην 8η μεραρχία. Πήρε αποστολή με ανεξάρτητο τμήμα και πέρασε στα μετόπισθεν του αντιπάλου στην περιοχή Πωγωνιού της Ηπείρου. Με τη διλοχία του Λευτέρη Θωμά η αποστολή του ήταν συγκεκριμένη: ενέδρες, ναρκοθετήσεις, ειδικές αποστολές. Με τις επιχειρήσεις του Γράμμου1948-1949 ανέπτυξε δράση με το τμήμα του στα Ιωάννινα και Κόνιτσα. Γνωστές ήταν και οι ενέδρες στη γέφυρα του Μπουραζάνι. Κάψιμο φάλαγγες, αυτοκίνητα με πολεμικό υλικό και τρόφιμα που πήγαιναν για το Γράμμο.
Τραυματίστηκε δυο φορές. Το Μάρτη του 1949 στο Καλπάκι υπέστη σοβαρό τραύμα με θραύσμα στον πνεύμονα, που τον συνόδευε σ’ όλη τη ζωή του.
Με διάταγμα της ΠΔΚ ονομάστηκε Λοχαγός του ΔΣΕ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ΠΔΚ τον Οκτώβριο του 1949.
Μετά το τέλος του εμφυλίου βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη μακρινή Τασκένδη. Εκεί τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή του Σοβιετικού Στρατού. Μετά εργάστηκε σε πλεκτοβιομηχανία, τεχνικός στα μηχανήματα της επιχείρησης.
Παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Κατερίνα Χαλβατζή και απέκτησαν δυο γιους, τον Βαγγέλη και τον Στέφανο. Το 1961 μετά την πρόσκληση των γονιών του πήγε με την οικογένειά του στην Τσεχοσλοβακία. Εκεί εργάστηκε παλικαρίσια όπως πάντα.Ήταν πάντα αγωνιστής, επαναστάτης. Έμεινε πάντα πιστός στα οράματα του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού για το καλό της ανθρωπότητας.
Ο Αλκιβιάδης ήταν μέλος του ΚΚΕ. Μετά τα γεγονότα στην Τασκένδη το 1956, μαζί με χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ διαγράφτηκε από το Κόμμα για την αντίθεσή του με τη χρουστσοφική πολιτική του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Ώσπου του επέτρεπε η υγεία του πάντα έβαζε ένα ερώτημα, αν ο Νίκος Ζαχαριάδης συμφωνούσε με το 20ο Συνέδριο. Θα τον καταδίωκαν; Θα τον εξόντωναν;
Η κηδεία του έγινε στο χωριό Γλύφα Φθιώτιδας, ήταν η επιθυμία του. Εκεί στο εξοχικό του περνούσε τα τελευταία καλοκαίρια της ζωής του.
Τον ξεπροβόδισαν συγγενείς και φίλοι. Εκ μέρους της οικογένειάς του αποχαιρέτησε ο μεγαλύτερος γιος του Ευάγγελος με τα λόγια:
«Πατέρα ήσουνα ένας πραγματικός αγωνιστής. Τα καλύτερά σου χρόνια τα έδωσες στον αγώνα για να ζήσουν όλοι οι έλληνες καλύτερα».
Και τελείωσε με ένα κομμάτι από το ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ των Αρχαίων Ελλήνων Εθνικών.
Βασικό ΤΥΠΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΠΑΤΡΙΑ ΚΗΔΕΥΣΕΩΣ:
Πατέρα υπόδειγμα.
Έλληνα εξ Ελλήνων,
σεβαστέ εκ σεβαστών,
γαλήνιο δρόμο να έχεις με γλυκό αρωγό τον ψυχοπομπό Ερμή
προς τα Πεδά των ευδαιμόνων Μακάρων,
προς τους φωτεινούς και γαλήνιους τόπους.
Όπου κατοικούν οι ευκλεεί και θειότατοι προγόνοι,
ένθρονος στην απεραντοσύνη του Κόσμου,
δίκαιος εν μέσω των δικαίων,
φίλος θεών, συνείδηση ουράνια,
ελεύθερος από τα δεσμά της μορφής,
ελεύθερος από τα μεγέθη και το Χρόνο,
μακάριος, τέλειος, αγαθός.
Αιωνία η μνήμη σου
Τα στοιχεία από Ανασύνταξη Αρ. Φύλ. 195 1-15 Δεκέμβρη 2004
Στις 23 Φεβρουαρίου 2004 στο Νοσοκομείο Λαμίας απεβίωσε ο Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ Γκόγκος Αλκιβιάδης σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από μακροχρόνια ταλαιπωρία από πολλαπλά εγκεφαλικά.
Ο Γκόγκος Αλκιβιάδης γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1927 από αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του Βαγγέλης Γκόγκος ασχολούνταν με το επάγγελμα του μαραγκού. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό, εκεί συνδέθηκε με το επαναστατικό κίνημα. Το 1932 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Ο Αλκιβιάδης τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του. Στα χρόνια της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ του χωριού του και αργότερα στο εφεδρικό ΕΛΑΣ, ακολουθώντας έτσι τον επαναστατικό δρόμο του πατέρα του.
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας η οικογένειά του ήταν στόχος του αντιπάλου. Το καλοκαίρι του 1946 μια μέρα, Κυριακή, βγήκε στην πλατεία του χωριού του, εκεί τον περίμεναν δυο χωροφύλακες. Τον οδήγησαν σ’ ένα σπίτι στην άκρη του χωριού, στο υπόγειο όπου και τον ξυλοκόπησαν με βούρδουλα και ρόπαλα κρανιάς. Του ζήτησαν όπλα και αφού δεν πήραν απάντηση του έριξαν νερό στο σώμα του και τον άφησαν. Όταν πήγε στο σπίτι η μάνα του δεν τον αναγνώρισε, ήταν παραμορφωμένος από τα ρόπαλα. Αμέσως οι γονείς του τον έβαλαν σε προβιά. Για το σπασμένο χέρι του τον πήγαν στα Γρεβενά σε γιατρό.
Το Φθινόπωρο του 1946 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ, στο Αρχηγείο Βόϊο Γράμμο με αρχηγό τον Χείμαρο Β. (Γκανάτσο).
Το 1947 ολόκληρη η οικογένειά του βρέθηκαν πρόσφυγες στη ΛΔ της Αλβανίας. Οι δυο αδελφές του Ειρήνη και Ελένη κατατάχτηκαν στο ΔΣΕ. Η Ειρήνη σκοτώθηκε το 1949. Το σπίτι του το κάψανε το 1947.
Στο Γράμμο ο Αλκιβιάδης τελείωσε τη Β’ σειρά Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ. Μετά τη σχολή πήγε στη Μουργκάνα,στην 8η μεραρχία. Πήρε αποστολή με ανεξάρτητο τμήμα και πέρασε στα μετόπισθεν του αντιπάλου στην περιοχή Πωγωνιού της Ηπείρου. Με τη διλοχία του Λευτέρη Θωμά η αποστολή του ήταν συγκεκριμένη: ενέδρες, ναρκοθετήσεις, ειδικές αποστολές. Με τις επιχειρήσεις του Γράμμου1948-1949 ανέπτυξε δράση με το τμήμα του στα Ιωάννινα και Κόνιτσα. Γνωστές ήταν και οι ενέδρες στη γέφυρα του Μπουραζάνι. Κάψιμο φάλαγγες, αυτοκίνητα με πολεμικό υλικό και τρόφιμα που πήγαιναν για το Γράμμο.
Τραυματίστηκε δυο φορές. Το Μάρτη του 1949 στο Καλπάκι υπέστη σοβαρό τραύμα με θραύσμα στον πνεύμονα, που τον συνόδευε σ’ όλη τη ζωή του.
Με διάταγμα της ΠΔΚ ονομάστηκε Λοχαγός του ΔΣΕ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ΠΔΚ τον Οκτώβριο του 1949.
Μετά το τέλος του εμφυλίου βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη μακρινή Τασκένδη. Εκεί τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή του Σοβιετικού Στρατού. Μετά εργάστηκε σε πλεκτοβιομηχανία, τεχνικός στα μηχανήματα της επιχείρησης.
Παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Κατερίνα Χαλβατζή και απέκτησαν δυο γιους, τον Βαγγέλη και τον Στέφανο. Το 1961 μετά την πρόσκληση των γονιών του πήγε με την οικογένειά του στην Τσεχοσλοβακία. Εκεί εργάστηκε παλικαρίσια όπως πάντα.Ήταν πάντα αγωνιστής, επαναστάτης. Έμεινε πάντα πιστός στα οράματα του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού για το καλό της ανθρωπότητας.
Ο Αλκιβιάδης ήταν μέλος του ΚΚΕ. Μετά τα γεγονότα στην Τασκένδη το 1956, μαζί με χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ διαγράφτηκε από το Κόμμα για την αντίθεσή του με τη χρουστσοφική πολιτική του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Ώσπου του επέτρεπε η υγεία του πάντα έβαζε ένα ερώτημα, αν ο Νίκος Ζαχαριάδης συμφωνούσε με το 20ο Συνέδριο. Θα τον καταδίωκαν; Θα τον εξόντωναν;
Η κηδεία του έγινε στο χωριό Γλύφα Φθιώτιδας, ήταν η επιθυμία του. Εκεί στο εξοχικό του περνούσε τα τελευταία καλοκαίρια της ζωής του.
Τον ξεπροβόδισαν συγγενείς και φίλοι. Εκ μέρους της οικογένειάς του αποχαιρέτησε ο μεγαλύτερος γιος του Ευάγγελος με τα λόγια:
«Πατέρα ήσουνα ένας πραγματικός αγωνιστής. Τα καλύτερά σου χρόνια τα έδωσες στον αγώνα για να ζήσουν όλοι οι έλληνες καλύτερα».
Και τελείωσε με ένα κομμάτι από το ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ των Αρχαίων Ελλήνων Εθνικών.
Βασικό ΤΥΠΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΠΑΤΡΙΑ ΚΗΔΕΥΣΕΩΣ:
Πατέρα υπόδειγμα.
Έλληνα εξ Ελλήνων,
σεβαστέ εκ σεβαστών,
γαλήνιο δρόμο να έχεις με γλυκό αρωγό τον ψυχοπομπό Ερμή
προς τα Πεδά των ευδαιμόνων Μακάρων,
προς τους φωτεινούς και γαλήνιους τόπους.
Όπου κατοικούν οι ευκλεεί και θειότατοι προγόνοι,
ένθρονος στην απεραντοσύνη του Κόσμου,
δίκαιος εν μέσω των δικαίων,
φίλος θεών, συνείδηση ουράνια,
ελεύθερος από τα δεσμά της μορφής,
ελεύθερος από τα μεγέθη και το Χρόνο,
μακάριος, τέλειος, αγαθός.
Αιωνία η μνήμη σου
Τα στοιχεία από Ανασύνταξη Αρ. Φύλ. 195 1-15 Δεκέμβρη 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου