Του Francisco Caraballo*
Η Συμφωνία η οποία υπογράφηκε πρόσφατα μου φαίνεται πολύ θετική, γιατί παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα οπτική με την έννοια ότι προγραμματίζει δραστηριότητες στην επίτευξη κοινών στόχων. Με βάση αυτό, μπορούν να γίνουν και τα ακόλουθα σχόλια:
1. Αυτή η σημαντική πολιτική κατάκτηση δείχνει την επιτυχία του σωστού συνδυασμού κάποιων αντικειμενικών συνθηκών σε σχέση με την πραγματικότητα στη χώρα και την αποφασιστική θέληση των ενωμένων δυνάμεων και των προσπαθειών πάνω σε κοινές προτάσεις.
2. Όλοι μπορούν να δουν ότι συνεχείς ενωτικές προσπάθειες γίνονται σε όλο τον κόσμο, βγάζοντας συμπεράσματα από τη χρησιμότητά τους στην επίτευξη στόχων που μπορούν να δημιουργήσουν αλλαγή στην κατάσταση, με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας που παραδοσιακά αποκλείονταν μέχρι τώρα. Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα σε Ισπανία, Γαλλία, Ισημερινό, Βραζιλία και Κολομβία και παρ’ όλο που διαφέρουν σε περιεχόμενο και βάθος δείχνουν μια διεθνή τάση.
3. Είναι δεδομένο ότι οι εξελίξεις στις χώρες αυτές δείχνουν μια μεγαλύτερη υποταγή στους σχεδιασμούς των Ηνωμένων Πολιτειών, την ενδυνάμωση των ομάδων εκείνων που καθορίζουν την πορεία αυτών των χωρών και που επωφελούνται από την υπερεκμετάλλευση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, ενώ αρνούνται την επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων. Οι ισχυροί οικονομικοί κύκλοι που είναι συνδεδεμένοι με πολυεθνικές είναι ικανοποιημένοι με τις κατευθυντήριες γραμμές τους, ενώ εκείνοι που τρέφουν τους πλουσίους γίνονται όλο και πιο φτωχοί.
4. Είναι επιτακτικό- ως τμήμα της ιδεολογικής πάλης- να επιδοθούμε σε αυστηρή κριτική της πλαστότητας της αστικής δημοκρατίας, όχι μόνο για τη φύση της, αλλά γιατί εκείνα τα στοιχεία που ήταν θετικά για την πάλη των λαών, τώρα διακυβεύονται. Η άρνηση ή ο δραστικός περιορισμός των ελευθεριών και των δικαιωμάτων σε φιλελεύθερες δημοκρατίες αποτελούν ένα παράδειγμα
5. Στη Συμφωνία που υπογράφηκε μπορεί κανείς να δει σύμπτωση σε στοιχειώδεις σκοπούς, όπως η εθνική κυριαρχία, η συμμετοχική δημοκρατία και η επίλυση των προβλημάτων ευρέων μαζών του πληθυσμού. Είναι προφανές ότι τα σημεία αυτά παρουσιάζουν ξεκάθαρα τους διάφορους τρόπου με τους οποίους μπορεί να υποκινηθεί ο κοινωνικός αγώνας για την κατάκτησή τους: αλλά είναι πολύ σημαντική η επίτευξη μιας κατ’ αρχήν συμφωνίας γιατί επισημαίνει κοινές αφετηρίες και κατευθύνσεις που μπορούν να ακολουθηθούν.
6. Στην ενοποιητική διαδικασία είναι προφανές ότι διάφορα στάδια υπάρχουν, που πρέπει να γίνουν πιο συγκεκριμένα, προκειμένου να αποφευχθούν παρανοήσεις που μπορούν να εξελιχθούν σε τροχοπέδη στην εκπλήρωση των κοινών καθηκόντων. Αυτό είναι σημαντικό, ειδικότερα όταν υπάρχει η πιθανότητα να προσεγγιστούν και άλλες δυνάμεις για ενιαία καθήκοντα.
7. Η εμπειρία διδάσκει ότι το δυνάμωμα της ενότητας επιτυγχάνεται μέσα στη φωτιά του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα, δηλαδή, στην εφαρμογή του κοινού προγράμματος, που γίνεται ο ενοποιητικός παράγοντας. Έτσι, είναι απαραίτητη η επίδειξη ιδιαίτερης προσοχής στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων και την άσκηση οργανωμένου ελέγχου των σχεδίων και των καθηκόντων.
8. Θα βοηθούσε πολύ αν οι ενοποιητικές συμφωνίες και υποχρεώσεις διευρυνθούν σε όσο το δυνατό περισσότερους τομείς της κοινωνίας. Αλλά, πάνω απ’ όλα είναι απαραίτητο τα αποτελέσματα των ενωτικών πολιτικών να είναι ορατά στο κοινωνικό κίνημα, που σε πολλές περιπτώσεις απαιτεί ευελιξία για την επίτευξη πιο σημαντικών σκοπών.
* Ο Francisco Caraballo είναι πολύ γνωστός Κολομβιανός επαναστάτης και κομμουνιστής ηγέτης. Εκτίει ποινή μεγάλης διάρκειας στις Κολομβιανές φυλακές ως πολιτικός κρατούμενος. Παγκόσμια γίνεται καμπάνια απελευθέρωσής του στην οποία συμμετέχει και η «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55». Πριν τη σύλληψή του ήταν ο Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κολομβίας, Μαρξιστικού-Λενινιστικού και Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (EPL).
Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 234 15-30 Σεπτέμβρη 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου