Κυκλοφορεί το τεύχος 19 του περιοδικού "Ενότητα και Πάλη"

Κυκλοφόρησε το 19ο τεύχος (Οχτώβρης 2009) του περιοδικού "Ενότητα και Πάλη" που εκδίδει  η Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, στην οποία  συμμετέχει η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.
Το τεύχος περιέχει 15 άρθρα και κυκλοφορεί σε όλο τον κόσμο στα ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά, τούρκικα και αραβικά.
 
Η έκδοση περιλαμβάνει τα παρακάτω άρθρα:


Βραζιλία  Μια νέα εποχή έρχεται Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας
Μπουργκίνα Φάσο Η σημερινή κρίση του ιμπεριαλιστικού συστήματος και οι συνέπειές της στην υποσαχάρια Αφρική Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Άνω Βόλτας
Κολομβία  Οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις στην Κολομβία Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μ-λ)
Χιλή  Η πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό περνάει σε άλλο επίπεδο Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής (Προλεταριακή Δράση)
Ισημερινός  Επαναστατική πολιτική και η κυβέρνηση Correa Κομμουνιστικό Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα Ισημερινού
Ισπανία Ενώνουμε τη νεολαία, για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μ-λ)
Γαλλία  Η απεργία των εργαζομένων χωρίς χαρτιά: Μια δράση που ενισχύει την ταξική ενότητα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας
Ιράν  1. Luchamos con vigilancia 2. Adorar a las masas es una excusa para apoyaruna facción de la República Islámica
Κόμμα Εργασίας Ιράν (Τουφάν)
Ιταλία  Θρησκεία και Κομμουνισμός:ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΣΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Κομμουνιστική Πλατφόρμα
Μεξικό Η ουσία και η αναγκαιότητα του Μαρξιστικού-Λενινιστικού-Σταλινικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (μ-λ)
Νορβηγία  Η Σοσιαλδημοκρατία σφίγγει τον κλοιό της
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Νορβηγίας
Δομινικανή  δημοκρατία Ενότητα και αγώνας Κομμουνιστικό Κόμμα ΕργασίαςΤυνησία Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών της Τυνησίας (PCOT) καλεί σε μποϊκοτάρισμα των εκλογών της 25ης Οκτωβρίου και λαϊκή κινητοποίηση για την κατάκτηση δικαιωμάτων και τον τερματισμό της δικτατορίας Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
Τουρκία  Τα παρασκήνια και οι επιπτώσεις της «πρωτοβουλίας για το κουρδικό»  Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
Βενεζουέλα  Ο ιμπεριαλισμός είναι ετοιμοπόλεμος σε περίπτωση γενικής κρίσης του καπιταλισμού Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PCMLV)

Διαβάστε Περισσότερα »

Διεθνές Βραβείο Στάλιν

Το Διεθνές Βραβείο Στάλιν καθιερώθηκε στις 21 Δεκέμβρη 1949 προς τιμήν των 70χρονων του σοβιετικού ηγέτη. Μετονομάστηκε σε Διεθνές Βραβείο Λένιν στις 6 Σεπτεμβρίου 1956.

Δημοσιεύουμε, για πληροφόρηση των νεότερων, μια πληρέστερη λίστα των προσωπικοτήτων που τιμήθηκαν με το Διεθνές Βραβείο Στάλιν (1950-1955).

Frιdιric Joliot-Curie (1950) Soong Ching-ling (Madame Sun Yat-sen) (1950) Hewlett Johnson (1950) Eugιnie Cotton (1950) Arthur Moulton (1950) Pak Chong Ae (1950) Heriberto Jara Corona (1950) Guo Moruo (1951) Monica Felton (1951) Oyama Ikuo (1951) Pietro Nenni (1951) Anna Seghers (1951) Jorge Amado (1951) Johannes Becher (1952) Eliza Branco (1952) Ilya Ehrenburg (1952) Rev. James Gareth Endicott (1952) Yves Farge (1952) Saifuddin Kitchlew (1952) Paul Robeson (1952)

Andrea Andreen (1953) John Desmond Bernal (1953) Isabelle Blume (1953) Howard Fast (1953) Andrew Gaggiero (1953) Leon Kruczkowski (1953 Pablo Neruda (1953) Nina Vasilevna Popova (1953) Sir Sahib-singh Sokhey (1953) Bertolt Brecht (1954) Andrι Bonnard (1954) Thakin Kodaw Hmaing (1954) Felix Iversen (1954) Nicolαs Guillιn (1954) Denis Nowell Pritt (1954) Lαzaro Cαrdenas (1955) Mohammed Al-Ashmar (1955) Karl Joseph Wirth (1955) Ton Duc Thang (1955) Akiko Seki (1955) Ragnar Forbeck (1955)

Διαβάστε Περισσότερα »

Νίκολας Γκιλλέν: Ένα τραγούδι για τον Στάλιν

Ένα τραγούδι για τον Στάλιν

Νίκολας Γκιλλέν

Στάλιν, Αρχηγέ,
Που για προστάτη τον Τσάνγκο και απάγκιο τον Οχούν έχεις.⁽¹⁾
Στο πλευρό σου ελεύθεροι άνθρωποι τραγουδάνε καθώς περπατούν:
Οι ασιάτες, αναπνέουν με πνευμόνια ηφαιστείου,
Οι μαύροι, με άσπρα μάτια και μαύρα κατράμι γένια,
Οι λευκοί, με πράσινα μάτια και άσπρα γένια
Στάλιν, Αρχηγέ.
Ο χάρτης της Ευρώπης από πέτρα και κάρβουνο τρέμει.
Χίλιοι αιώνες καταρρέουν και κυλάνε κενοί
Βόρειοι και Νότιοι άνεμοι σαν κανόνια φυσάνε
Κεφάλια και κομμένα κεφάλια σχηματίζουν κλοιό
Η θάλασσα σαν μια λίμνη από πίσσα φλέγεται.
Στόματα που μέχρι ψες τραγουδούσαν για την Αλήθεια και το Καλό
Σήμερα στέκονται τέσσερα μέτρα κάτω από το χώμα σε βαθύ ύπνο…
Στάλιν, Αρχηγέ.
Αλλά το μέλλον είναι ριζωμένο, ανυψώνοντας τις ελπίδες
Εκεί στην κόκκινη γη όπου το ψωμί είναι γλυκό
Και αγέρωχα στήθη, οπλισμένα με ένα μόνο τραγούδι,
Φυλάνε και θα φυλάνε από των κορακιών τα φτερά
Εκεί στον παγωμένο σου ουρανό από φυτίλι και μπαρούτι
Στάλιν, Αρχηγέ.
Ένα βάζο μανόλιες, η λουλουδένια καρδιά
του Βούδα, κάνει την εκστατική του χειρονομία⁽²⁾
Μια ήπειρος στρέφεται προς την Ιαπωνική Θάλασσα
Μια τεράστια συμμαχία από αίμα από την Σιβηρία στην Κεϋλάνη
Και από την Σμύρνη στην Καντόνα
Αφρικάνικα ταμπούρλα ηχηρά χτυπούν
Στέλνουν το μήνυμα τους πάνω από τις ζούγκλες και τις ερήμους,
Δυνατότερα και από το μεταλλικό βρυχηθμό του λιονταριού
Υψώνοντας το θυελλώδες μέτωπο στο Βουνό Πιτζίνχα(3)
Η Αμερική φωνάζει τα πούμα και τους αλιγάτορες
Ετοιμάζει τις μηχανές και τους σιδηροδρόμους
Ο τυφλός Γερμανός θα δει μίσος παντού:
Το περιστέρι, το αεροπλάνο,
Τα ράμφη των πουλιών,
Ένα απέραντο αγανακτισμένο ποτάμι ζωής
Με δηλητηριασμένα βέλη που οι κυκλώνες τα κουβαλάνε
Και θα βρουν το στόχο τους…
Στάλιν, Αρχηγέ,
Που για προστάτη τον Τσάνγκο και απάγκιο τον Οχούν έχεις.(1)
Στο πλευρό σου ελεύθεροι άνθρωποι τραγουδάνε καθώς περπατούν:
Οι ασιάτες, αναπνέουν με πνευμόνια ηφαιστείου,
Οι μαύροι, με άσπρα μάτια και μαύρα κατράμι γένια,
Οι λευκοί, με πράσινα μάτια και άσπρα γένια
Στάλιν, Αρχηγέ,
Οι λαοί ξυπνάνε, και στο πλευρό σου παρελαύνουν!

Σημειώσεις:

(1) Ο Τσάνκο και ο Οχούν είναι δυο θεοί της Αφρικανικής πολυθεϊστικής θρησκείας. Είναι μέρος της Αφροαμερικάνικης κουλτούρας της Καραϊβικής. Αντιπροσωπεύουν τον Κεραυνό/Πόλεμο και το Νερό/Αγάπη αντίστοιχα.

(2) Αναφορά στην κουλτούρα της Άπω Ανατολής που πλέκεται ποιητικά με την παγκόσμια αντίσταση στα στρατεύματα Χίτλερ και την ιμπεριαλιστική Ιαπωνία. Η στροφή αναφέρεται στους λαούς της Ασίας και κυρίως την Κίνα.

(3) Το Πιτσίνχα είναι ένα από τα ηφαίστεια των Άνδεων. Από έχει πάρει και το όνομα της η αντίστοιχη περιοχή του Ισημερινού στην οποία βρίσκεται και το Κίτο, η πρωτεύουσα της χώρας σε υψόμετρο 2.850 μ. Η στροφή αναφέρεται στους λαούς της Αμερικής.

Μετάφραση από τα Ισπανικά στα Αγγλικά: Alfonso Casal από τον έκδοση του Εκδοτικού Οίκου Κουβανικής Λογοτεχνίας στην Αβάνα, 1985, σ. 226-227

Μετάφραση από τα αγγλικά: Μ.Μ.

Ο Νίκολας Γκιλλέν (10/6/1902-16/6/1989) είναι ένα από τους μεγαλύτερους Κουβανούς ποιητές και ένας από του σημαντικότερους ισπανόφωνους ποιητές. Υπήρξε μέλος του ΚΚ Κούβας από τη δεκαετία του 1930. Είναι ο γνωστότερος εκπρόσωπος της «poesνa negra» («μαύρης ποίησης») η οποία προσπάθησε να συνθέσει στοιχεία από την κουλτούρα των μαύρων και των λευκών. Το 1961 ανακηρύχτηκε Εθνικός Ποιητής της Κούβας.

Το ποίημα αυτό προδημοσιεύτηκε στην συλλογή «Ποιητική προσφορά της Κούβας στη Σοβιετική Ένωση», Εθνικό Αντιφασιστικό Μέτωπο, 1942. Έχει δημοσιευτεί επίσης σε μια ανθολογία μαζί με το «Ισπανία, ποίημα σε τέσσερις αγωνίες και μια ελπίδα» -αφιερωμένο στον Ισπανικό Εμφύλιο και άλλα ποιήματα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κωνσταντίν Σιμονόφ: Σύντροφε Στάλιν! (ποίημα)

ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΣΤΑΛΙΝ!

Κωνσταντίν ΣΙΜΟΝΟΦ, Ρώσος ποιητής

Σύντροφε Στάλιν, άραγε δεν μας ακούς συ τώρα; Το ξέρουμε πολύ καλά, πως μας ακούς εμάς. Και ούτε μάνα γιο, την τρομερή ετούτη ώρα θυμόμαστε εσένα τους εχθρούς να πολεμάς Μια τέτοια φοβερή επέτειο, καταραμένη δεν γνώρισε ποτέ κανείς μας σ' όλη τη ζωή. Μα η καρδιά κάθε γενναίου άντρα, στρατευμένη, με τους εχθρούς στις μάχες πιο γερά θ' ατσαλωθεί. Τις μέρες, που γιορτάζαμε, περνούσαμε λεβέντες μπροστά σου. Δεν σκεφτόμασταν πολέμους συμφορές. Χαιρόμασταν με γέλια και τραγούδια σ' όλα αφέντες. Και ξάφνου μες σε μάχες πέσαμε αιματηρές. Εκείνη που γιορτάζανε με σένα μπρος στα τείχη του Κρεμλίνου μας την πρόσχαρη τρανή γιορτή της Επανάστασης του Οχτώβρη, φέτος, όπου τύχει για την πατρίδα μάχονται στο χρέος τους πιστοί.

Σύντροφε Στάλιν, ω, με μια καρδιά, ψυχή με σένα οι γιοι σου πολεμούν το φασισμό με ηρωισμό! Πιστεύουμε με γρανιτένια πίστη όλοι σ' ένα ιερό σκοπό, στη νίκη τη γοργή, το λυτρωμό. Θερμή αγάπη του λαού μας μες στην καρδιά του μένει. Παρά τα βάσανα, το αίμα και τους χαλασμούς, θα δυναμώσει η φιλία μας, δοκιμασμένη. Η πίστη της Ρωσίας το σπαθί για τους λαούς. Ξανά θα βγούμε στην Πλατεία στο λαμπρό γιορτάσι, αφού θα φέρουμε τη νίκη μας, που καρτερώ. Και θα σε δούμε εκεί σαν η χαρά θα καλοφτάσει απάν απ' το ποτάμι του λαού το γιορτερό. Και όλοι εμείς τη φανταρίστικη απλή σου χλαίνη σαν ευτυχία μας θα δούμε με χαρά ξανά. Μετά τις μάχες θα 'ναι η όψη λίγο γερασμένη στο πρόσωπό σου, αγαπητό παντοτινά.

Νοέμβρης 1941

Μετάφραση από τα ρώσικα:
Δημήτρης ΠΑΝΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

Νέα σφοδρότερη επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο

Μ’  αφορμή τις διαδηλώσεις (6-7 Δεκέμβρη) για την 1^η επέτειο της μεγαλειώδους εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας και την κατάληψη του κτιρίου της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το πανεπιστημιακό άσυλο δέχθηκε νέα λυσσασμένη επίθεση από μερίδα των ΜΜΕ που ζητούσαν καθημερινά την κατάργησή του, από μερίδα καθηγητών που ζήτησαν όχι μόνο την κατάργηση αλλά και τη μετατροπή των Σχολών σε στρατώνες (Φορτσάκης Νομική) αλλά και από τα πολιτικά κόμματα του ΛΑΟΣ και της ΝΔ που ζήτησαν-ζητούν κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Έτσι  σειρά αντιδραστικοί καθηγητές  όπως ο γνωστός Γρυσπολάκης, Πρύτανης του Πολυτεχνείου της Κρήτης, που  δήλωσε ότι «ο μόνος χώρος όπου δεν υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι τα Πανεπιστήμια», ενώ ο Χ. Ξανθουδάκης, αντιπρύτανης του Ιόνιου Πανεπιστημίου δήλωσε ότι «το άσυλο πολλές φορές λειτουργεί ως πρόσχημα για παραβατικές συμπεριφορές». Είχαν βέβαια προηγηθεί οι αντιδραστικές προτάσεις του Φορτσάκη που ζητούσε να μετατραπεί η Νομική σε στρατώνα, προτάσεις που συνάντησαν τη σθεναρή αντίσταση των φοιτητών.

Απ΄ την  πλευρά της η υπουργός παιδείας δήλωσε ότι δεν χρειάζεται νέος νόμος  για το άσυλο και ότι απαιτείται εφαρμογή του νόμου της Γαννάκου, ο οποίος ουσιαστικά καταργεί το άσυλο  και επιπλέον είναι αντισυνταγματικός.

Το ναζι-φασιστικό  κόμμα του ΛΑΟΣ και εκείνο της  ΝΔ δεν χάνουν ευκαιρία απαιτώντας κατάργηση του ασύλου. Το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ σε ανακοίνωση του  προτείνει «αναθεώρηση του ασύλου»  δηλ. ουσιαστικά προτείνει την κατάργησή του. Στην ανακοίνωση μεταξύ άλλων αναφέρεται: «τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα άσκησης βίας σε βάρος των πρυτάνεων και καθηγητών, καθώς και οι συνεχιζόμενες καταστροφές της δημόσιας πανεπιστημιακής περιουσίας, δείχνουν ότι η κατάσταση έχει υπερβεί τα όρια». Χαρακτηριστικό είναι ότι σε άλλο σημείο ζητείται «να αποκατασταθεί η ελευθερία διακίνησης ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια όπως ορίζει το Σύνταγμα… να καταργηθεί η ασυλία κακουργηματικών πράξεων μέσα στους χώρους της Ανώτατης Εκπαίδευσης» και τέλος: «το σημερινό καθεστώς – που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο – θα αλλάξει, έτσι κι αλλιώς. Είναι προτιμότερο να αλλάξει σήμερα, πριν συμβούν τα χειρότερα, παρά αύριο, όταν θα έχει πυροδοτήσει νέες εκρήξεις ανεξέλεγκτης βίας… η κοινωνία είναι έτοιμη η αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζει και η κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία».

Ο δε Σαμαράς  δήλωσε χαρακτηριστικά: «όμως αυτή η υπόθεση της βίας δεν πάει άλλο, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Γι’ αυτό και η Ν.Δ. κατέθεσε μία συγκεκριμένη πρόταση για το Άσυλο. Τα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Πρέπει να είναι στέγη για ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Δεν μπορεί να είναι θερμοκήπιο εγκληματικών πράξεων, νησίδες εγκληματικών πράξεων. Περιμένω από την κυβέρνηση και από τα άλλα κόμματα, να απαντήσουν στη δική μας πρόταση. Και να απαντήσουν γρήγορα, προκειμένου να πάμε στο δια ταύτα».

Διαβάστε Περισσότερα »

«La Negra»-Μ.Σόσα – φασιστική χούντα του Βιντέλα και ο «Ριζοσπάστης»

Η Μερσέντες Σόσα

Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ υπερασπιστές της  φασιστικής διχτατορίας του Βιντέλα

Στις 4 Οχτώβρη σίγησε για πάντα μια  μεγάλη, θαρραλέα και βροντώδης φωνή κατά του φασισμού και του αμερικάνικού ιμπεριαλισμού, η φωνή των καταπιεσμένων λαών της Λατινικής Αμερικής, η φωνή της «La Negra», της Αργεντινής Μερσέντες Σόσα, και ειδικότερα κατά της φασιστικής διχτατορίας του στρατηγού Βιντέλα (1976-1982) που τη συνέλαβε και την υποχρέωσε σε εξορία: «αναγκάστηκα να εξοριστώ λόγω της στρατιωτικής διχτατορίας το 1978», έλεγε σε κάποια συνέντευξη της. Για τη μεγάλη τραγουδίστρια, βάρδο της  λευτεριάς και της ανεξαρτησίας, γράφτηκαν διάφορα στις εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και στο «Ριζοσπάστη»: «για τη δράση της κυνηγήθηκε από τη χούντα το 1976 υπό τον Χόρχε Βιντέλα, το 1979 συλλαμβάνεται σε συναυλία και καταφεύγει αυτοεξόριστη στο Παρίσι και τη Μαδρίτη όπου μένει μέχρι το 1982, οπότε επιστρέφει στην πατρίδα της» (6/10/2009, σελ. 27) και ότι «συνέδεσε τη ζωή και το έργω της και τον αγώνα του λαού της Αργεντινής και των άλλων λαών της περιοχής ενάντια σε δικτατορικά καθεστώτα και την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό» (στο ίδιο). Αν η  μεγάλη «La Negra» συνέδεσε την πάλη της κατά της φασιστικής χούντας του στρατηγού Βιντέλα, δεν έπραξε το ίδιο η χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ και ο «Ριζοσπάστης», ο οποίος αποσιωπά σκόπιμα απ’ τα μέλη του «Κ»ΚΕ και τους αναγνώστες του ότι οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ υπεράσπισαν όχι μόνο τη στρατιωτικο-φασιστική διχτατορία του Βιντέλα καθόλη τη διάρκεια της ύπαρξής της αλλά αμφισβητούσαν και τα στυγερά εγκλήματα που αυτή τότε διέπραττε με πάνω από 30000 εξαφανισμένους αντιφασίστες και κομμουνιστές. Πέρα  απ’ τα ψευδή γραφόμενα του  «Ριζοσπάστη», βουλευτής  του «Κ»ΚΕ  δήλωνε στη Βουλή (9 Μάη 1977) υπερασπίζοντας το φασιστικό καθεστώς του Βιντέλα: «Κύριε Πρόεδρε, κατά τη δική μας εκτίμηση στην Αργεντινή υπάρχει ένα αυταρχικό και ανώμαλο καθεστώς. Όμως δεν πρόκειται για καθαρά φασιστικό καθεστώς» (!!!) . Απ’ την  πλευρά του το χρουστσοφικό «Κ»Κ Αργεντινής, αδελφό του «Κ»ΚΕ κόμμα, κι αυτό υποστήριζε το φασίστα στρατηγό Βιντέλα όπως το ίδιο ομολογεί. Ο αργεντινός ρεβιζιονιστής δημοσιογράφος Μάρκος Μάρτιν γράφει: «οι κομμουνιστές της Αργεντινής δημοσίεψαν, προς υποστήριξη του Προέδρου (εννοεί το φασίστα στρατηγό Βιντέλα, σ.σ.) ένα ντοκουμέντο, υπογραμμένο από τον Ροντόλφο Γκιόλντι και άλλους κομματικούς ηγέτες» («Ρ» 26/5/1977).
Συνεχίζοντας  την υπεράσπιση της φασιστικής διχτατορίας  του Βιντέλα, το ρεβιζιονιστικό «Κ»Κ Αργεντινής, ένα χρόνο αργότερα, ισχυρίζεται ότι «το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής είναι βαθύτατα διαιρεμένο σε νεοφασιστικές και φιλοδημοκρατικές ομάδες δήλωσαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Αργεντινής Άθος Φάβα και Φερνάντο Νάντρα» και ακόμα ότι «ο Πρόεδρος Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα διακήρυξε, όμως, επανειλημμένα, την επιθυμία του να εγκαθιδρυθεί, σε λογικό χρόνο, μια αντιπροσωπευτική, ομοσπονδιακή και ανανεωμένη δημοκρατία» («Ρ» 29/7/1978). Προφανώς τον θεωρούσαν «δημοκρατικό» (!!!). Ο γνωστός  σοσιαλδημοκράτης Δ. Σάρλης έγαφε στο «Ριζοσπάστη» πως το κόμμα του «καταδικάζει κατηγορηματικά την εγκληματική δράση των οργανωμένων φασιστικών ομάδων στην Αργεντινή» («Ρ» 17/6/1978) που δεν ήταν τάχα το ίδιο το φασιστικό καθεστώς του στρατηγού Βιντέλα αλλά κάποιες άλλες «θεϊκές» και «αόρατες» δυνάμεις. Δεν μπορεί επίσης να μην σημειωθεί ότι τα μόνα κόμματα που τάχθηκαν υπέρ της  θπογραφής μορφωτικών συμφωνιών  με τη φασιστική διχτατορία του Βιντέλα, το Μάη του 1977, ήταν το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ και το σοσιαλδημοκρατικό  «Κ»ΚΕ. Η στήριξη-υπεράσπιση του φασιστικού καθεστώτος Βιντέλα απ’ την  ηγεσία του «Κ»ΚΕ, το «Κ»Κ Αργεντινής και άλλων ρεβιζιονιστικών  κομμάτων αποτελεί απ’  τις μελανότερες  σελίδες στην ιστορία  των προδοσιών  του χρουστσοφικού  ρεβιζιονισμού. Επειδή  δεν είναι δυνατή η παράθεση των υμνολογιών των ηγετών του «Κ»ΚΕ και του «Ριζοσπάστη» στη φασιστική διχτατορία του Βιντέλα, παραπέμπουμε τους αγωνιστές σε μερικά φύλλα του «Ριζοσπάστη» διαφόρων ημερομηνιών (26/5/77, 17/5/78, 6/6/78, 10/6/78, 13/6/78, 14/6/78, 17/6/78, 24/6/78, 30/6/78, 1/7/78, 29/7/78, 18/3/79, κλπ.) αλλά και στις φασιστοφυλλάδες εκείνης της περιόδου και κυρίως στον «Ελεύθερο Κόσμο» (28/12/1980) στον οποίο είχαν δημοσιευτεί οι εντυπώσεις της Α.Στεφανοπούλου που είχε επισκεφθεί το φασίστα στρατηγό Βιντέλα. Μετά  την πτώση της φασιστικής χούντας  της Αργεντινής, οι γκεμπελίσκοι του  «Ριζοσπάστη» που χρόνια ψεύδονταν  και τάχα δεν «γνώριζαν» τίποτε για  τα εγκλήματα του Βιντέλα «Συνεχίζοντας  την υπεράσπιση της φασιστικής διχτατορίας  του Βιντέλα, το ρεβιζιονιστικό «Κ»Κ Αργεντινής, ένα χρόνο αργότερα, ισχυρίζεται ότι «το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής είναι βαθύτατα διαιρεμένο σε νεοφασιστικές και φιλοδημοκρατικές ομάδες δήλωσαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Αργεντινής Άθος Φάβα και Φερνάντο Νάντρα» και ακόμα ότι «ο Πρόεδρος Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα διακήρυξε, όμως, επανειλημμένα, την επιθυμία του να εγκαθιδρυθεί, σε λογικό χρόνο, μια αντιπροσωπευτική, ομοσπονδιακή και ανανεωμένη δημοκρατία» («Ρ» 29/7/1978). Προφανώς τον θεωρούσαν «δημοκρατικό» (!!!). Ο γνωστός  σοσιαλδημοκράτης Δ. Σάρλης έγαφε στο «Ριζοσπάστη» πως το κόμμα του «καταδικάζει κατηγορηματικά την εγκληματική δράση των οργανωμένων φασιστικών ομάδων στην Αργεντινή» («Ρ» 17/6/1978) που δεν ήταν τάχα το ίδιο το φασιστικό καθεστώς του στρατηγού Βιντέλα αλλά κάποιες άλλες «θεϊκές» και «αόρατες» δυνάμεις. Δεν μπορεί επίσης να μην σημειωθεί ότι τα μόνα κόμματα που τάχθηκαν υπέρ της  θπογραφής μορφωτικών συμφωνιών  με τη φασιστική διχτατορία του Βιντέλα, το Μάη του 1977, ήταν το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ και το σοσιαλδημοκρατικό  «Κ»ΚΕ. Η στήριξη-υπεράσπιση του φασιστικού καθεστώτος Βιντέλα απ’ την  ηγεσία του «Κ»ΚΕ, το «Κ»Κ Αργεντινής και άλλων ρεβιζιονιστικών  κομμάτων αποτελεί απ’  τις μελανότερες  σελίδες στην ιστορία  των προδοσιών  του χρουστσοφικού  ρεβιζιονισμού. Επειδή  δεν είναι δυνατή η παράθεση των υμνολογιών των ηγετών του «Κ»ΚΕ και του «Ριζοσπάστη» στη φασιστική διχτατορία του Βιντέλα, παραπέμπουμε τους αγωνιστές σε μερικά φύλλα του «Ριζοσπάστη» διαφόρων ημερομηνιών (26/5/77, 17/5/78, 6/6/78, 10/6/78, 13/6/78, 14/6/78, 17/6/78, 24/6/78, 30/6/78, 1/7/78, 29/7/78, 18/3/79, κλπ.) αλλά και στις φασιστοφυλλάδες εκείνης της περιόδου και κυρίως στον «Ελεύθερο Κόσμο» (28/12/1980) στον οποίο είχαν δημοσιευτεί οι εντυπώσεις της Α.Στεφανοπούλου που είχε επισκεφθεί το φασίστα στρατηγό Βιντέλα. Μετά  την πτώση της φασιστικής χούντας  της Αργεντινής, οι γκεμπελίσκοι του  «Ριζοσπάστη» που χρόνια ψεύδονταν  και τάχα δεν «γνώριζαν» τίποτε για  τα εγκλήματα του Βιντέλα «αιφνιδιαστικά»  άρχισαν να «ανακαλύπτουν» τα εγκλήματά  του γράφοντας ότι «τουλάχιστον 30000 έχουν εξαφανιστεί στην Αργεντινη και άλλες 5 χιλιάδες άτομα έχει διαπιστωθεί ότι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1976-1979…» («Ρ» 4/11/1982). Στα μετέπειτα  χρόνια οι γκεμπελίσκοι του «Ριζοσπάστη»  αναφέρθηκαν στη φασιστική χούντα του Βιντέλα – παριστάνοντας τον αντίπαλό της – γράφοντας πολλά και διάφορα όπως η «πιο βρώμικη ίσως δικτατορία που γνώρισε η Λατινική Αμερική» («Ρ» 22/6/2006, σελ.16), για τη δίκη του Μιγκέλ Ετσεκόλατς, αξιωματικού της αστυνομίας, τη δίκη του «πρώην δικτάτορα της Αργεντινής, Χόρχε Βιντέλα» («Ρ» 7/9/2006, σελ.8), για την εξαφάνιση του Χόρχε Χούλιο Λοπές «μάρτυρα-κλειδί στη δίκη των βασανιστών της χούντας» («Ρ» 8/11/2006, σελ.9), το Μάη του 2007, μ’ αφορμή το φιλμ «Το χρονικό μιας Απόδρασης» του Ισραέλ Αντριάν Καστάνο γράφει πως «το θέμα που πραγματεύεται είναι ιδιαίτερα σε εμάς τους έλληνες, αρκετά γνωστό! Βέβαι οι δυο χούντες δε συγκρίνονται! Η χούντα της Αργεντινής δολοφόνησε πάνω από 30000 ανθρώπους!» («Κυρ.Ριζοσπάστης» 20/5/2007, σελ 22). Εδώ η  ψευτιά και υποκρισία των προδοτών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ δεν γνωρίζουν όρια, αφού τα εγκλήματα των φασιστών του Βιντέλα ήταν γνωστά σ΄ όλους τους έλληνες και τα καταδίκασαν μ’ εξαίρεση τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ που δεν τα «γνώριζαν» και στήριζαν-υποστήριζαν αυτό το αιματοβαμμένο φασιστικό καθεστώς και τα εγκλήματά του και το διαφήμιζαν στην εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό ως «δημοκρατικό». Θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορήσει ο «Ριζοσπάστης» το λαό αν κάποιοι απ’ τους ηγέτες του «Κ»ΚΕ παραβρέθηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης των φασιστών εγκληματιών της Αργεντινής.

Διαβάστε Περισσότερα »

Πρόλογος του Κώστα Βάρναλη στο έργο «Η Τριλογία του πολέμου» του Δημήτρη Γληνού

Πρόλογος

ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗΝ ώρα της σύγχρονης ιστορίας^. την ώρα που ένας αμαρτωλός κόσμος γκρεμίζεται κ' ένας καινούργιος ανεβαίνει^. την ώρα, που ο παλιός ο κόσμος τα παράτησε όλα κ' ένα μονάχα πράμα στοχάζεται και ετοιμάζει: τον πόλεμο, δεν μπορούσε να εκδοθεί βιβλίο πιο χρήσιμο και διαφωτιστικό για τους φίλους της ειρήνης και της προκοπής της ανθρωπότητας από την «Τριλογία του Πολέμου» του σοφού κι αξέχαστου Δασκάλου κι Αγωνιστή, του Δημήτρη Γληνού.

Μέσα στην πνευματική σύγχιση, που σκόπιμα τη δημιουργούνε με τα όργανά τους οι υπεύθυνοι^. μέσα στο πλήθος των ανοήτων και πλανερών θεωριών, που ζητάνε να δικαιολογήσουνε τον πόλεμο σαν «αναγκαίον κακόν» ή «αναγκαίον αγαθόν», η λαγαρή, η επιστημονική και τίμια σκέψη του Δασκάλου φωτίζει το πρόβλημα απ' όλες τις πλευρές και δείχνει το σωστό δρόμο της σωτηρίας από την Καταστροφή.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του τόγραψε ο Δάσκαλος εξορισμένος στη Σαντορίνη, στις παραμονές του Βου Παγκόσμιου πολέμου, στα 1938. Είναι τόσο ζωντανό κι αληθινό, που νομίζει κανείς πως ο «πόλεμος που έρχεται», δεν είναι ο χτεσινός που ήρθε, παρά ο αυριανός που ετοιμάζεται ναρθεί.

Η «Τριλογία του Πολέμου» είναι μοναδικό βιβλίο στην ιστορία της ελληνικής Σκέψης. Μοναδικό για την επιστημοσύνη του, την τετράγωνη λογική του, το ρεαλισμό του και τη διαλεχτική του: τη διαλεχτική του ιστορικού υλισμού, που έξω απ' αυτόν καμιά γνώση των κοινωνικών φαινομένων δεν είναι μπορετή.
Ξετινάζοντας με τη σειρά τους μια - μια όλες τις ερμηνείες του πολέμου (την υπέρλογη, την προσωποκρατική, την ηθική, την ιδεαλιστική, την εθνικιστική, την εκπολιτιστική, τη βιολογική, την οικονομική) και κατεβάζοντας το θέμα από τη σφαίρα των αυθαιρέτων κι απατηλών εννοιών στο έδαφος της επιστήμης, ξεχωρίζει τις πραγματικές αιτίες, που γεννούνε και διαιωνίζουνε το κακό κι αποδείχνει πως μήτε «μυστήριον» είναι μήτε κι αναπόφευκτο. Αλλά κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει ν'αποτραπεί το κακό, κανένας άλλος από την αλλαγή των αντικειμενικών όρων της κοινωνικής συμβιώσεως: δηλαδή με την κατάργηση της ταξικής κοινωνίας, που δεν μπορεί μήτε να διατηρήσει μήτε να μεγαλώνει την κυριαρχία της απάνω στους λαούς παρά με τον ακατάπαυτον πόλεμο.

Η ΟΞΥΤΗΤΑ, το βάθος, η σιγουριά της σκέψης του Δασκάλου^. η αξιωσύνη ν' απλουστεύει τα μπερδεμένα ζητήματα^. η αναλυτική και συνθετική του μαεστρία και η επιγραμματικότητα του ύφους του κάνουνε το λόγο του και να πείθει και να γοητεύει. Ο Γληνός δεν είναι μονάχα μεγάλος Επιστήμονας, και μεγάλος Δάσκαλος, είτανε και μεγάλος τεχνίτης. Αλλά πέρα, απ' όλ' αυτά^. είτανε και μεγάλος άνθρωπος της δράσης, δεν του έφτανε να ξέρει το σωστό, να το διδάσκει και να το διατυπώνει τέλεια παρά κι αγωνιζότανε να το πραγματοποιήσει. Στάθηκε σε μιαν ανοδική περίοδο της ιστορίας μας ο ρυθμιστής του πνευματικού ξαναγεννημού του έθνους. Στάθηκε ο φωτισμένος αρχηγός του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Χωρίς αυτόν δε θα γινότανε ποτές η γλώσσα του έθνους γλώσσα της εθνικής παιδείας. Αυτός πραγματοποίησε τ' όνειρο τόσων προοδευτικών Ελλήνων του αιώνα μας, που φαινότανε πως θα μείνει μόνον όνειρο - αν και η Αντίδραση έκανε και κάνει το παν για να χαλάσει κι αυτό το λίγο που απόμεινε από τη μεγάλη προσπάθεια.

ΑΛΛΑ, ΣΑ ρεαλιστής, δε γελιότανε πως θα μπορούσε μ' ένα νόμο ν' αλλάξει την πνευματική πορεία του έθνους. Επρεπε νάχει μαζί του και τα όργανα της Μεταρρύθμισης, τους δασκάλους που στην πλειονότητά τους είταν αντιδραστικοί ή απαισιόδοξοι. Για τούτο οργάνωσε συνέδρια των λειτουργών της λαϊκής παιδείας για να τους εξηγήσει τη σπουδαιότητα της μεταρρύθμισης κι ανάλαβε και τη διεύθυνση του Διδασκαλείου της Μέσης κι αργότερα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας για να παρασκευάζει τα συνειδητά στελέχη της πνευματικής λύτρωσης του λαού από το βραχνά της αγλωσσίας.

ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ να προσθέσουμε μιαν άλλη αρετή του Δασκάλου. Την αρετή του Αγορητή. Αν τα γραφτά του έχουνε το χάρισμα του ισορροπημένου λόγου των κλασσικών κειμένων («η αιτία να μην παράγει μήτε περισσότερο μήτε λιγότερο αποτέλεσμα απ' όσο περιέχει»), ο προφορικός του λόγος άστραφτε όλος από τη φλόγα και το πάθος της πίστης και της αλήθειας.

Αλλά για να συμπληρώσουμε το σκίτσο του Δασκάλου και Φίλου, ό,τι τα έκαμνε αναμφισβήτητον οδηγόν ψυχών και έργων είταν η δύναμη της προσωπικότητάς του. Η παρουσία του, σε κάθε περίσταση, αποτελούσε εγγύηση της νίκης του σωστού.
Οσοι τον ακούσανε σα Δάσκαλο είτε στα επίσημα ιδρύματα είτε στ' ανεπίσημα (της εξορίας!) άθελά τους, πήγαινε η σκέψη τους στα λίγα επιγραμματικά, που λέει ο Θουκιδίδης για τον Περικλή, που τον ορίζει άξιον «γνώναι τα βέλτιστα και ερμηνεύσαι αυτά», δηλαδή άξιον να καταλαβαίνει το σωστό και να το εξηγεί.
Κι' αυτό το χάρισμα τόχε με το παραπάνου ο Δάσκαλος. Και το χάρισμα τούτο τόχει επίσης με το παραπάνου και το μνημειακό τούτο βιβλίο του.

Αθήνα 5-3-56

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Δημήτρη Γληνού: «Η Τριλογία του πολέμου». Εκδόσεις «Φλόγα», Αθήνα 1956.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την αστυνομική τρομοκρατία

Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την αστυνομική τρομοκρατία

Αθήνα-Πειραιάς αστυνομοκρατούνται

Με τη νίκη στις εκλογές τον Οκτώβρη  του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ αλλά και τη μετονομασία του κακόφημου  υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε υπουργείο  «Προστασίας του Πολίτη» μεγάλο μέρος του δημοκρατικού κόσμου της χώρας πίστευε και ανέμενε να γίνουν σεβαστά τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες, να απαλλαγεί από την αστυνομική αυθαιρεσία των φασιστοειδών Πολυδωρο-Μαρκογιαννάκηδων της ΝΔ, να σταματήσει η αστυνομοκρατία και η αστυνομική τρομοκρατία.

Όμως  οι εξελίξεις απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες διέψευσαν αυτές οι ελπίδες, αφού ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης  αποδείχθηκε  συνεπής συνεχιστής των Πολυδωρο-Μαρκογιαννάκηδων, ο  Πολύδωρας του ΠΑΣΟΚ, και το διαβόητο υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη» δεν άργησε να αποκαλυφθεί ως δημαγωγική απάτη μεταμορφωμένο ταχύτατα σε υπουργείο «Τρομοκρατίας του Πολίτη» με τις μαζικές τρομοκρατικές εμφανίσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια αλλά και με τους αυθαίρετους μαζικούς ελέγχους, τις εκατοντάδες συλλήψεις και τη βίαιη φασιστική συμπεριφορά των αστυνομικών που έφτασαν ακόμα ως τις συλλήψεις συμμετεχόντων σε πολιτιστικές εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων.

Από τότε τα Εξάρχεια βρίσκονται σε κατάσταση  πολιορκίας και αποτελούν μια  μόνιμα αστυνομοκρατούμενη περιοχή με «κοπάδια» όχι προβάτων αλλά ένοπλων αστυνομικών απ’ τις στρατιές Χρυσοχοϊδη να κατακλύζουν καθημερινά την πλατεία και τους γύρω δρόμους (πότε 10-15 και πότε 5-10), κατατρομοκρατώντας τους κατοίκους και τους περαστικούς όχι μόνο με τη μαζική παρουσία τους αλλά και με τους αυθαίρετους ελέγχους και τις συλλήψεις, παραβιάζοντας έτσι κατάφορα και καταπατώντας βάναυσα τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Την ίδια εικόνα «στρατοκρατούμενων»-αστυνομοκρατούμενων  περιοχών παρουσιάζουν όλες οι πλατείες και οι γύρω δρόμοι της πρωτεύουσας και του Πειραιά όπου «μπουλούκια-μπουλούκια» καταφθάνουν τα ένοπλα «πρόβατα» του υπουργού «Τρομοκρατίας του Πολίτη», εντείνοντας έτσι την αστυνομοκρατία και την αστυνομική τρομοκρατία.

Και αυτή την εικόνα της αστυνομικής τρομοκρατίας και αστυνομοκρατίας ο αντιδραστικός υπουργός «Τρομοκρατίας του Πολίτη» - που δεν παραλείπει τις δημαγωγικές κορώνες περί «δημοκρατίας», κλπ. – και τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ως «Προστασία του Πολίτη».

Αλλά  δεν είναι μόνο η αστυνομοκρατία που κυριαρχεί στις διάφορες περιοχές Αθήνας-Πειραιά. Σ’ αυτή έρχονται να προστεθούν και οι πολλές εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις-προσαγωγές κατά τη διάρκεια των μαζικών πορειών-διαδηλώσεων του Πολυτεχνείου και εκείνων της 6 και 7 Δεκέμβρη και το διαβόητο αντιδραστικό δόγμα «μηδενικής ανοχής» του Χρυσοχοϊδη. Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια και το βράδυ της πορείας του Πολυτεχνείου έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές, ενώ «οι ισχυρισμοί περί σακιδίων με εκρηκτικά για να δικαιολογηθούν οι  εκατοντάδες προσαγωγές το βράδυ της 17/11/2009 δεν επαληθεύτηκαν ποτέ» (Κ.Παπαδάκης, δικηγόρος: «Νέα», 8/12/2009).

Όσον  αφορά τις πάνω από 800 προσαγωγές κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων  για την πρώτη επέτειο της  εξέγερσης του Δεκέμβρη αυτές  «αποτελούν παράνομες απαγωγές που αν γίνονταν από ιδιώτες θα διώκονταν σε βαθμό κακουργήματος» ((Κ.Παπαδάκης, δικηγόρος: «Νέα», 8/12/2009), οι δε «προληπτικές συλλήψεις θα μας παλινδρομούσαν σε σκοτεινές εποχές» (Ν.Παρασκευόπουλος, καθηγητής Ποινικού Δικαίου της Νομικής στο ΑΠΘ: «Αυγή» 13/12/2009, σελ.11).

Τέλος σχετικά με το αντιδραστικό δόγμα  της «μηδενικής ανοχής»: «το χειρότερο όμως σήμερα είναι ότι οι πρακτικές μηδενικής ανοχής πλήττουν ακριβώς τις διαδηλώσεις, πολυάριθμους αθώους διαδηλωτές, μαζί με τους λίγους ένοχους, που κι αυτοί θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ατομικά και δίκαια, κατασταλτικά και όχι προληπτικά» («Αυγή» 13/12/2009, σελ.11).

Διαβάστε Περισσότερα »

Η χρήση του συνθήματος «καταπολέμηση της διαφθοράς» σύνθημα απόκρυψης της πραγματικής διαφθοράς

Η συζήτηση των κομμάτων για την «καταπολέμηση  της διαφθοράς»

Η χρήση  του συνθήματος «καταπολέμηση της  διαφθοράς» σύνθημα απόκρυψης της  πραγματικής διαφθοράς.

Στις 15.12.09 μαζεύτηκαν οι αρχηγοί των κομμάτων που κυβερνούν, που έχουν κυβερνήσει ή που θέλουν να κυβερνήσουν την καπιταλιστική Ελλάδα, με επικεφαλής τον πρόεδρο της ελληνικής αστικής δημοκρατίας, για να συζητήσουν για το θέμα της «καταπολέμησης της διαφθοράς».

Με το σύνθημα αυτό είχε ξεκινήσει την  προεκλογική του εκστρατεία εξαπάτησης το κόμμα της ΝΔ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.  Τι φάνηκε όμως στη διάρκεια που ήταν κυβέρνηση η ΝΔ; Από τη μια μεριά, η «διαφθορά» συνεχίστηκε, και επιβεβαιώθηκε, για μια ακόμα φορά, ότι τα στελέχη αυτών των κομμάτων είναι πλιατσικολόγοι του ιδρώτα των εργαζομένων που αποθηκεύεται στα ταμεία του αστικού κράτους. Από την άλλη,  στη διάρκεια χρήσης αυτού του συνθήματος  αγαθών προθέσεων μειώθηκαν ακόμα περισσότερο μισθοί και μεροκάματα, οι καπιταλιστές κατάφεραν να επιτύχουν ακόμα πιο φθηνά αμειβόμενους εργαζόμενους και να αυξήσουν οι ίδιοι τα υπερκέρδη τους.

Ο καπιταλισμός είναι ένα κοινωνικό σύστημα  που στηρίζεται στην υπέρτατη διαφθορά: την κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων και τον πλουτισμό μιας χούφτας καπιταλιστών μα συνάμα και το βύθισμα των εργαζομένων στη φτώχια, το φόβο, την ανασφάλεια και τη δυστυχία. Η «νόμιμη» αυτή κλοπή είναι και η βάση της ιδεολογίας των στελεχών των κομμάτων που κυβερνούν, που έχουν κυβερνήσει ή που θέλουν να κυβερνήσουν την καπιταλιστική Ελλάδα δηλαδή των αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμάτων.  Γι’ αυτό είναι αδύνατη η «καταπολέμηση της διαφθοράς» από αυτούς που στηρίζουν το πλουτισμό τους, υπηρετώντας με συνέπεια τον παραπάνω στόχο της ολιγαρχίας του πλούτου, που στηρίζουν το πλουτισμό τους στη διαιώνιση αυτού του κοινωνικού συστήματος, του καπιταλισμού. Γι' αυτό το σύνθημα «καταπολέμηση της διαφθοράς» αποδεικνύεται ότι είναι ένα σύνθημα που χρησιμοποιείται για την απόκρυψη από την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους των πραγματικών προθέσεων  των αφεντικών αυτών των κομμάτων.

 Τέτοιου  είδους επιδιώξεις δεν είναι  δυνατόν να ομολογούνται. Έτσι  αυτές οι συναντήσεις και συζητήσεις  δεν είναι ανοιχτές αλλά μυστικές. Κανείς δεν γνωρίζει τι συζητείται  και τι αποφασίζουν. Όλοι περιμένουν  να τελειώσει η συνάντηση και  να μάθουν τι συζητήθηκε από ανακοινώσεις και συνεντεύξεις. Ένα είναι σίγουρο. Συζητιέται μυστικά και πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων, γιατί αυτά που κουβεντιάζουν και αυτά στα οποία συμφωνούν δεν πρέπει να τα μάθουν οι εργαζόμενοι. Και αυτά που πρέπει να μένουν κρυφά από τους εργαζόμενους είναι θέματα που αφορούν την ίδια την ζωή τους, είναι το θέμα των μισθών και μεροκάματων, είναι το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης, είναι το θέμα του επιπέδου διαβίωσής τους.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι, εδώ και πάρα πολύ καιρό, προπαγανδίζεται η άποψη ότι για την οικονομική κρίση δεν ευθύνεται η ολιγαρχία του πλούτου αλλά κάποιες αποτυχημένες πολιτικές. Ο Γ. Παπανδρέου κρύβει από τους εργαζόμενους του πραγματικούς υπευθύνους της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού δηλ. το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει αναπόφευχτα τις κυκλικές κρίσεις υπερπαραγωγής. Πρόβαλε και προβάλει την άποψη ότι η οικονομική κρίση οφείλεται απλά σε λανθασμένες αποφάσεις και οικονομικές πολιτικές. Ότι τάχα  «η οικονομική κρίση συνδέεται άρρηκτα με τη νοσηρή λειτουργία του κράτους, που διέπεται από πελατειακή αντίληψη και συστηματική διαφθορά».

Αυτό  που επιδιώχθηκε από τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα, και  αυτή τη φορά, ήταν η απόκρυψη από  τους εργαζόμενους των αιτιών της  οικονομικής κρίσης της καπιταλιστικής Ελλάδας και των πραγματικών προθέσεων της ολιγαρχίας του πλούτου, απόκρυψη της πραγματικής διαφθοράς, χρησιμοποιώντας ως μέσο απόκρυψης τις αγαθές τους προθέσεις .

Η πραγματική διαφθορά είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι η διεφθαρμένη  ολιγαρχία του πλούτου, είναι οι διεφθαρμένοι υπηρέτες αυτών των συμφερόντων, είναι οι διεφθαρμένοι στόχοι και επιδιώξεις τους.

Διαβάστε Περισσότερα »

Kuo Mo-jo: Ζήτω ο σύντροφος Στάλιν

Kuo Mo-jo*


Μεγάλε Στάλιν, αγαπημένε ατσάλινε, αιώνιε ήλιε!
Επειδή η ανθρωπότητα  εσένα έχει,
ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι πράξη σήμερα.
 Επειδή η  ανθρωπότητα εσένα έχει,
Οι προλετάριοι  μπορούν να δείχνουν την δύναμή τους σήμερα.
Επειδή η ανθρωπότητα εσένα έχει,
Το έργο της  ελευθερίας μπορεί να απλώνει τη δόξα του σήμερα
Εσύ ήσουν αυτός  που μας οδήγησε στο ανοιχτό  πέλαγος του παγκόσμιου Κομμουνισμού.
Εσύ ήσουν αυτός  που συμβούλεψε τη δύση να μην ξεχάσει  την Ανατολή.
Εσύ ήσουν αυτός  που μας ένωσε σε μια δύναμη χωρίς προηγούμενο στην ιστορία.
Το κάστρο της  ειρήνης στην Σοβιετική Ένωση  στέκει αγέρωχο
Η ενότητα και  η πρόοδος των Νέων Δημοκρατιών  της Ευρώπης και της Ασίας  προχωράει.
Και η λαμπρότητα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας  ανατέλλει.
Η ιστορία της  ανθρωπότητας ξεκίνησε νέο κεφάλαιο,
Οι τάξεις των  αυτόχθονων να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επανάστασης.
Το όνομα του  Στάλιν θα είναι για πάντα ο  ήλιος της ανθρωπότητας
Ζήτω ο μεγάλος  Στάλιν!
Ζήτω ο αγαπημένος Ατσαλένιος!

Από το «Λαϊκή Κίνα», τόμος 1, τεύχος 1, Γενάρης 1950, σελ. 4

* Ο Kuo Mo-jo (Guo Moruo) (Νοέμβρης 1892 - Ιούνης 1978) ήταν Κινέζος ποιητής, ιστορικός και αρχαιολόγος. Έγινε  μέλος του ΚΚ Κίνας το 1927. Υπήρξε Πρόεδρος της Πανκινέζικης Ένωσης λογοτεχνών-καλλιτεχνών). Βραβεύτηκε με το Βραβείο Στάλιν για τη συνεισφορά του το 1951.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ - «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΦΟΒΟ»

Η «πανδημία» της νέας γρίππης, δεν είναι μόνο μια απλή ιστορία που αφορά  ένα ιατρικό θέμα. Δεν είναι  απλά κάτι που βομβαρδίζει καθημερινά τον απλό κόσμο, από τις τηλεοράσεις  και τα υπόλοιπα ΜΜΕ. Δεν είναι  κύρια οι καθημερινές συζητήσεις για την ασφάλεια η μη των εμβολίων που έχουν παραχθεί και προπληρωθεί στις τρείς μεγαλύτερες πολυεθνικές του χώρου της φαρμακοβιομηχανίας.

Η πανδημία για τον «ιό τύπου Α H1N1», που προ διετίας είχε προαναγγελθεί σαν «γρίππη των χοίρων», γεννά μια σειρά ερωτηματικά και αντίστοιχα αντιδράσεις από πλευράς του προοδευτικού κινήματος σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη, αγκαλιάζοντας γιατρούς, ειδικούς στην επιδημιολογία, εκπαιδευτικούς και προοδευτικούς αγωνιστές από το χώρο της αριστεράς.

Τα ερωτήματα  που θέτει η οργάνωση «Άρνηση του φόβου» (Collectif de Refus de la peur) στη Γαλλία, στην οποία συμμετέχει το κόμμα των Γάλλων κομμουνιστών (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας), είναι συγκεκριμένα:

-Γιατί  ένα ιατρικό θέμα αντιμετωπίστηκε  εξ αρχής με βάση την τρομοκράτηση  του πληθυσμού και τη δημιουργία μαζικής «ανασφάλειας» προτού καν εκδηλωθεί;

-Γιατί  στο όνομα μιας – όχι απόλυτα  τεκμηριωμένης «πανδημίας» - προχώρησε αντί της βαθμιαίας παρακολούθησης και της προτροπής για μέτρα πρόληψης, μια μαζική παγκόσμια παραγγελία εμβολίων (που σημειωτέον σε πολλές περιπτώσεις, είτε αυτοαποσύρθηκαν είτε δεν θα χρησιμοποιηθούν) και ποια ήταν η σχέση των πολυεθνικών του φαρμάκου με τη δημιουργία αυτού του κλίματος του γενικευμένου φόβου;

-Γιατί  σε διεθνές αλλά και σε εθνικό επίπεδο, η αντιμετώπιση της «πανδημίας» πήρε «στρατιωτικό χαραχτήρα» με επιτροπές που στο όνομα του επείγοντος, προωθούσαν μέτρα τουλάχιστον ύποπτα και γιατί αυτή η αρμοδιότητα δεν έμεινε σε χέρια γιατρών και ειδικών επιστημόνων;

-Γιατί  στο όνομα της γενικευμένης αυτής «αντιμετώπισης του κινδύνου», εισηγήθηκαν ή και πάρθηκαν διάφορα μέτρα στους χώρους δουλιάς και εκπαίδευσης, που φαίνεται εξ αρχής πως στόχο είχαν την παρακολούθηση του πληθυσμού και την καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων; (συγκεκριμένα όπως αναφέρει σε άρθρο της η Οργάνωση «Άρνηση του φόβου» στη Γαλλία του φασίστα Σαρκοζί, η αντίστοιχη επιτροπή για τη πανδημία, στο όνομα της δημιουργίας ενός μαθηματικού μοντέλου για την παρακολούθηση της διασποράς του ιού, πρότεινε την τοποθέτηση μορφής τσιπ σε μεγάλο αριθμό μαθητών λυκείου, όπου αυτά τα στοιχεία – όπως βέβαια και η παρακολούθηση κάθε ενέργειας τους – θα γίνονταν γνωστά!) Το ναζιστικό μέτρο βέβαια δεν προχώρησε, αλλά ας σκεφτούμε πόσο αθώο είναι πως εδώ στην Ελλάδα, κλείνουν μαζικά και συνεχώς μέχρι τον καινούργιο χρόνο τα σχολεία. Δεν έχει αυτό καμμία σχέση με το ότι ο Δεκέμβρης της νεολαιίστικης εξέγερσης, πλησιάζει;

Μπορεί  κάποιος να βρει περισσότερα στοιχεία είτε στην εφημερίδα των Γάλλων συντρόφων  «La Forge», είτε στη ιστοσελίδα της ίδιας της Οργάνωσης (http://refus-peur.fr)

Εμείς, αρκεί να σκεφτούμε πως η ιδεολογία του φόβου, η προσπάθεια δημιουργίας ενός τρομαγμένου «αγοραφοβικού» ανθρώπου, που αισθάνεται σε διαρκή μεταφυσική απειλή και καλείται να «κρυφτεί στο σπίτι του», είναι φυσικό εργαλείο της ιδεολογίας των κεφαλαιοκρατών ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και απόγνωσης για τις πλατιές λαικές μάζες.

Για την  αντιμετώπιση της, απαιτείται η ανάληψη  συγκεκριμένων πρωτοβουλιών, με συμμετοχή  προοδευτικών επιστημόνων και εκπροσώπων των σωματείων, των φοιτητικών-μαθητικών συλλόγων, των εκπαιδευτικών και όχι μόνον, ώστε στη θέση του σκοταδισμού και της μεταφυσικής, να μπεί η επιστημονοκή τεκμηρίωση και λογική και κύρια να αποτραπούν με αποφασιστικότητα κάθε είδους μέτρα παραπέρα φασιστικοποίησης και καταστολής των αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων, που θα προσπαθήσουν οι κεφαλαιοκράτες να περάσουν σε συνθήκες κοινωνικού πανικού.

Διαβάστε Περισσότερα »

Εκδήλωση για τα 30χρονα του ΚΚ Εργατών Γαλλίας στο Παρίσι

Περισσότεροι  από 500 κομμουνιστές βρέθηκαν το Σάββατο, στις 14 Νοέμβρη, στην Bellevilloise στο Παρίσι για τα 30χρονα από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών  Γαλλίας (PCOF).

Η αίθουσα ήταν γεμάτη με άνδρες και γυναίκες που παρακολούθησαν  τις διάφορες παρεμβάσεις και απόλαυσαν τη χορωδία "Dobel canto".

Στην  εκδήλωση παραβρέθηκαν σύντροφοι από  τα κόμματα της Διεθνούς Σύσκεψης Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων από  τον Ισημερινό, την Δομινικανή Δημοκρατία, την Κολομβία, την Τυνησία, το Ιράν, την Ισπανία, τη Δανία, τη Νορβηγία, κ.α.

Στην  εκδήλωση συμμετείχε και αντιπροσωπία της Π. Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.

Χαιρετισμό απέστειλαν οι: Σύλλογος Φίλων του Καρλ Μαρξ, Κομμουνιστικός Κύκλος της Αλσατίας, Eric Coquerel, Επικεφαλής των Εξωτερικών Σχέσεων του Αριστερού Κόμματος, Rouges Vifs 13 και η εφημερίδα της Rouge Midi.

Την εκδήλωση χαιρέτισε με ομιλία του ο Nils Andersson και εκ μέρους της Διεθνούς Σύσκεψης ο Raul Marco.

Διαβάστε Περισσότερα »

Διεθνής Σύσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων

 

Το Νοέμβρη  πραγματοποιήθηκε σε χώρα της Ευρώπης  η ετήσια Διεθνής Σύσκεψη των  Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και  Οργανώσεων (CIPOML) στην οποία συμμετείχαν αντιπροσωπείες από τις παρακάτω χώρες: Δανία-Ισπανία-Γαλλία-Ιταλία-Ισημερινό-Κολομβία-Τυνησία-Βενεζουέλα-Μεξικό-Ελλάδα-Τουρκία-Ιραν-Μπουρκίνα Φάσο-Δομινικανή Δημοκρατία-Νορβηγία.

Η έναρξη των εργασιών έγινε, ως συνήθως, με την  έκθεση του απολογισμού δράσης της  απερχόμενης Συντονιστικής Επιτροπής που συζητήθηκε διεξοδικά και εγκρίθηκε-ψηφίστηκε από τις αντιπροσωπείες όλων των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.

Μετά  τον απολογισμό δράσης παρουσιάστηκε  κείμενο της Συντονιστικής Επιτροπής  με θέμα τη διεθνή οικονομική κρίση  και τη διεθνή κατάσταση, την εξέλιξη της και τις προοπτικές,  που αποτέλεσε και το κεντρικό θέμα της διεθνούς συνάντησης. Επακολούθησε πλούσια συζήτηση γύρω απ’  το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης με παρατηρήσεις και προτάσεις απ’ τις διάφορες αντιπροσωπείες που βελτίωσαν και πλούτισαν το αρχικό κείμενο, φωτίζοντας διάφορες πλευρές της κρίσης από μαρξιστική σκοπιά.

Ένα άλλο βασικό θέμα, μετά το κλείσιμο της συζήτησης  για την κρίση, με το οποίο ασχολήθηκε η διεθνής Σύσκεψη ήταν το ζήτημα της προπαγάνδας των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων. Για το δύσκολο και σπουδαίο αυτό ζήτημα της «προπαγάνδας» των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων στην εργατική τάξη και γενικότερα στις πλατιές λαϊκές μάζες, οι αντιπρόσωποι αναφέρθηκαν λεπτομερειακά ο καθένας για τη χώρα του, αναφορές που συμπλήρωσαν και πλούτισαν την πείρα όλων των Κομμάτων και Οργανώσεων, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίστηκε να μην αφήνεται ανεκμετάλλευτο κανένα μέσο προπαγάνδας.

Την τελευταία  μέρα προετοιμάστηκαν και εγκρίθηκαν διάφορα ψηφίσματα και εκλέχθηκε νέα Συντονιστική Επιτροπή.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δημήτρη Γληνός - Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατό του (27/12/1943)

Δημήτρη Γληνός

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος με βαθύτατη θλίψη αγγέλνει στον Ελληνικό λαό ότι ύστερα από σοβαρή εγχείρηση πέθανε στις 26.12.1943 ο εκλεχτός εκπρόσωπος της ελληνικής διανόησης ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και της Γραμματείας του Πολιτικού Γραφείο της.

Με το θάνατο του Δ. Γληνού ο Ελλ. Λαός χάνει έναν από τους πιο θαρραλέους μαχητές του εθνικοαπελευθερωτικού του αγώνα, χτίστη του νεοελληνικού πολιτισμού του και τα ελληνικά γράμματα, η επιστήμη και η διανόησή του το πιο πρωτοπόρο αντιπρόσωπό τους, το κόμμα έναν από τους πιο αγαπημένους του ηγέτες.

Όλη η σταδιοδρομία του Δ. Γληνού αντικαθρεπτίζει το σκληρό αγώνα των πιο προοδευτικών στοιχείων της νεοελληνικής διανόησης ενάντια στον άγονο και στείρο επίσημο πολιτισμό που βρίσκονταν μακριά κι’ αντίθετα από το συμφέρον της ανάπτυξης του ελληνικού λαού. Καθρεπτίζει τον αγώνα για τα λαϊκά δίκαια, για τη λαϊκή παιδεία και μόρφωση για την εθνική -τη λαϊκή- γλώσσα, για τη δημιουργία πραγματικού νεοελληνικού πολιτισμού. Βαθύς γνώστης των εκπαιδευτικών προβλημάτων, άριστος φιλόλογος με πολύπλευρη φιλοσοφική κατάρτιση ο Γληνός υπήρξε, κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ο υπεύθυνος εισηγητής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στην κατώτερη και μέση εκπαίδευση. Τετράγωνο μυαλό και ίσιος χαρακτήρας συγκέντρωσε γύρω του ο Γληνός ό,τι ικανό και προοδευτικό παρουσίαζε η αστική διανόηση πριν 15-20 χρόνια. Εκδίδοντας το περιοδικό «Αναγέννηση», παλέβοντας στον «Εκπαιδευτικό όμιλο για την επικράτηση προοδευτικών αντιλήψεων». Μα το πνεύμα της αντίδρασης ματαίωσε τις προοδευτικές προσπάθειες του Γληνού και των ομοϊδεατών του φίλων του λαϊκού πολιτισμού. Ο ίδιος ο Δ. Γληνός διώχτηκε από κάθε θέση, συκοφαντήθηκε, καταδιώχθηκε για τις ιδέες του.

Ο Γληνός πείθεται ότι πια στο σημερινό κράτος της πλουτοκρατίας δεν υπάρχει έδαφος ούτε για τις παραμικρότερες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ότι χρειάζεται επαναστατικός αγώνας μαζί με τον ελληνικό λαό για την επιβολή των λαϊκών πόθων. Βαθαίνει τη μελέτη του μαρξισμού λενινισμού και από το 1932 φανερώνεται ανοιχτά σα μαχητής της επαναστατικής διανόησης του τόπου μας.

Ο λαός μας εκτίμησε κι’ αγάπησε τον πρωτοπόρο μαχητή του. Το 1936 οι εργαζόμενοι και διανοούμενοι της Αθήνας τον ετίμησαν εκλέγοντάς τον βουλευτή στο ψηφοδέλτιο του Παλλαϊκού Μετώπου. Από τότε ο Δ. Γληνός γίνεται και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας.

Η αστική τάξη από την οποία προέρχονταν ο Γληνός δεν του συγχώρεσε ποτέ τη φυγή προς το λαϊκό αγώνα. Για την πάλη του ενάντια στον Γκλύξμπουργκ η διχτατορία Κονδύλη τον εξόρισε στον Αη-Στράτη. Η μοναρχοφασιστική εξορία της 4ης Αυγούστου τον κράτησε εξόριστο στην Ανάφη, Ακροναυπλία και Σαντορίνη, όπου συμμερίστηκε με τους άλλους αγωνιστές του λαού τις φριχτές κακουχίες της εξορίας!

Η εθνική κατάρρευση και υποδούλωση βρήκε το Δ. Γληνό στις πρώτες γραμμές των μαχητών του κόμματός μας, που ανάλαβαν μαζί με άλλους συμμάχους ν’ ανασυγκροτήσουν τις διαλυμένες εθνικές δυνάμεις και ν’ ανάψουν κάτω από τις σημαίες του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου το σημερινό μεγαλειώδη πόλεμο ενάντια στους καταχτητές, για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Ο Γληνός υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του ΕΑΜ και ένας από τους πιο λαμπρούς εκπροσώπους του. Από την ικανότατη πένα του βγήκε το γνωστό πολυδιαβαστό βιβλιαράκι «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Πλήθος άρθρα του σε φλέγοντα ζητήματα του σημερινού εθνικού αγώνα δημοσιεύτηκαν στο «Ριζοσπάστη» και άλλα έντυπα. Ο Γληνός κατέλειπε και σπουδαία ατελείωτη θεωρητική εργασία. Δεν πρόλαβε να αξιοποιήσει όλες του τις δυνατότητες. Πέθανε πιστός στρατιώτης στο χαράκωμα της σκληρής πάλης για την εθνική λευτεριά. Μα αφήνει πίσω του στρατιά ολάκερη από φωτισμένα μυαλά, που θα καταχτήσουν τη λευτεριά και θα πραγματοποιήσουν τους πόθους του.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, το πιο μαχητικό κόμμα της προόδου, εκτιμώντας τις τεράστιες υπηρεσίες και ικανότητές του στην υπόθεση του λαϊκού διαφωτισμού και τη συμβολή του στο νεοελληνικό εθνικό πολιτισμό, ανέδειξε το Δ. Γληνό στην κορυφή της κομματικής ηγεσίας. Στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το Δεκέμβρη το 1942 ο Γληνός εξελέγει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του και του Πολιτικού Γραφείου της και αργότερα μέλος της Γραμματείας του.

Ας σκούζει η υστερική προπαγάνδα του χιτλερισμού και των πραχτόρων της ότι τάχα οι κομμουνιστές επιβουλεύονται τους εκπροσώπους της διανόησης. Όλη η σταδιοδρομία και ανάδειξη του Δ. Γληνού είναι η πιο φωτεινή απόδειξη για την αγάπη και τη στοργή που βρίσκουν οι διανοητές επιστήμονες, λογοτέχνες, καλλιτέχνες στις γραμμές του μαχόμενου λαού, όσοι δεν αρκούνται αυτάρεσκα στη ζωή του γραφείου, αλλά παλεύουν με το λαό και για το λαό στις κρίσιμες ώρες των πεπρωμένων τους. Μόνο με το λαό μπορούν ν’ αναδείξουν τις ικανότητές τους και να καταλάβουν αντάξια θέση στους κόλπους του.

Έλληνες!

Ο θάνατος του Δ. Γληνού αφήνει μεγάλο κενό στον αγώνα για την εθνική μας απελευθέρωση για την πρόοδο και προκοπή του έθνους. Ας γίνει η γεμάτη αυτοθυσία ζωή του και ο μαρτυρικός θάνατός του παρόρμηση για να πυκνώσουμε τις γραμμές του εθνικού αγώνα. Στα τελευταία γραφτά που βγήκαν από το χέρι του ο Γληνός μας καλεί «Έλληνες, όλοι μαζί ενωμένοι να σταματήσουμε τον εμφύλιο πόλεμο, να συντρίψουμε τον καταχτητή!».

Διανοούμενοι!

Εμπνευσμένοι από το υπέροχο παράδειγμα του κορυφαίου μαχητή διανοούμενου πυκνώστε κατά χιλιάδες τις γραμμές του ΕΑΜ!

Ολοκληρώστε το έργο του Γληνού που το τιμάει αύριο αντάξια η πατρίδα. Γίνετε μέλη του κόμματος που ελάμπρυνε με τη δράση του ο Γληνός, που μας άφησε τούτα τα ύστατα λόγια ξεψυχώντας: «Πιστεύω στον κομμουνισμό. Θα νικήσουμε, θα νικήσουμε, θα νικήσουμε…»

Αιώνια η δόξα και τιμή στο φωτεινό πρόμαχο της ελληνικής λευτεριάς και αναγέννησης.

Το Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αθήνα, 27.12.1943

Ριζοσπάστης, 30.12.1943

Διαβάστε Περισσότερα »

Δημήτρης Γληνός: Ποιοί δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους νέους

 

Ποιοί δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους νέους

Δ. ΓΛΗΝΟΣ

Αγαπητοί μου νέοι,

Μ’ ερωτάτε να σας πω κι εγώ, ποιοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σας και φυσικά ποιον από όλους να ακολουθήσετε. Ίσως αρμοδιότεροι απ όλους εμάς της ώριμης γενιάς , είσαστε σεις οι ίδιοι, για να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα. Γιατί το αντίκρισμα της ζωής, που ζείτε τώρα εσείς στα είκοσι χρόνια σας και στη σημερινή κρίσιμη θέση του κόσμου, εμείς δεν το ζήσαμε κι ούτε μπορούσαμε να το ζήσουμε, όταν είμαστε στη δική σας θέση στα πανεπιστημιακά θρανία. Γι αυτό μπορείτε βέβαια να ακούσετε τι θα σας πούμε εμείς οι άλλοι, να τραβήξετε όμως το δρόμο, που θα νιώσετε μέσα σας να σας δείχνει με εσωτερική αναγκαιότητα ο ίδιος σας ο εαυτός. Ν’ ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας, γιατί μέσα σε αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομο σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας.

Οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δυο. Είτε το θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι, είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη ιδεαλιστικών σοφισμάτων, οι δρόμοι , που ανοίγονται μπροστά σας, είναι και μένουνε δυο : ή θα πάτε με το μέρος της συντήρησης και της αντίδρασης, ή θα πάτε με το μέρος της επανάστασης. Tetrium non datur. Μα θα μου πείτε : Τι δουλεία έχουμε μείς με την αντίδραση ή με την επανάσταση; Πολιτικάντηδες ήρθαμε να γίνουμε; Ήρθαμε να σπουδάσουμε μιαν επιστήμη και να ζήσουμε έπειτα στην κοινωνία με την άσκηση της επιστήμης αυτής. Τι δουλειά έχει η μελέτη της επιστήμης μας με την πολιτική;

Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι, που θα σας μιλήσουν με φρίκη και αηδία με εσχάτη περιφρόνηση για την «πολιτική» και θα σας ξορκίσουμε να μην έχετε καμία σχέση μ αυτή την κατάρα του καιρού μας, την «πολιτική» ,που χώνει σας τον Μεφιστοφελή την ουρά της στην «καθαρή φιλοσοφία», στην «καθαρή επιστήμη», στην «καθαρή τέχνη» και τα μολύνει όλα.

Και όμως και όμως! Δεν πιστεύω να σας ξέφυγε, αγαπητοί μου νέοι, πως και άλλοι συμβουλάτορες, που προηγήθηκαν από μένα, ας αναφέρω τους κ. Λούβαρι, Θεοδωρακόπουλο και Κανελλόπουλο, κάτω από τις βαθυστόχαστες φιλοσοφοντυμένες συμβουλές, που σας έδωκαν, δεν έκαμαν τίποτε άλλο από την πολιτική, από αυτή την καταραμένη πολιτική, που πάει να χωθεί και μέσα στο 2+2=4. Και οι τρεις τους κρατώντας από μια φιλοσοφική αγιαστούρα ξόρκιζαν τον «ιστορικό υλισμό» και τίποτα άλλο. Έκαναν καθαρή, καθαρότατη, αλλά ανομολόγητη…πολιτική.

Εγώ πάλι από την άλλη μεριά πιστεύω, πως είναι των αδυνάτων αδύνατο να ξεχωρίσει κάνεις οποιοδήποτε κλάδο της ανθρώπινης πνευματικής ενέργειας από την πολιτική. Γιατί ο άνθρωπος ούτε σαν άτομο (που ουσιαστικά δεν υπάρχει) ούτε σαν σύνολο, μπορεί να μεταβληθεί ποτέ σ’ ένα απλό και μονό θεωρητικό πλάσμα. Ζωή σημαίνει ενεργεία και τρόπος ενέργειας. Τρόπος ενέργειας σημαίνει πολιτική, είτε συνειδητή, είτε όχι. Γιατί δεν υπάρχει ενεργεία του ανθρώπου, που δεν είναι κοινωνικά καθορισμένη. Ο τρόπος λοιπόν, που πραγματώνεται η ομαδική βούληση, είτε μέσα στις ομαδικές, είτε μέσα στις ατομικές ενέργειες, είναι πολιτική, αφού στον έναν τρόπο μπορεί να αντιταχθεί ένας άλλος τρόπος.

Μα ας εξετάσουμε τα ζητήματα κάπως ειδικότερα με τη δική σας περίπτωση. Ας υποθέσουμε λοιπόν, «έξω από κάθε πολιτική», ότι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σας και το μοναδικό χρέος που έχετε , είναι να γίνετε επιστήμονες. Τι είναι όμως επιστήμη; Θα μου απαντήσετε: «ένα συστηματοποιημένο σύνολο από γνώσεις, που αναφέρονται σε μια περιοχή από φαινόμενα του φυσικού κόσμου ή της ανθρώπινης κοινωνίας». Ωραία. Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός σας, όταν λέτε πως πρέπει να γίνετε επιστήμονες; Θα μου απαντήσετε:  «να οικειοποιηθούμε αυτό το συστηματοποιημένο σύνολο σε μια περιοχή του επιστητού και να αποστήσουμε την ικανότητα από τη μια μεριά να πλουτίζουμε με νέες έρευνες αι από την άλλη να εφαρμόζουμε ένα μέρος από τις γνώσεις αυτές για την ωφελεία των συνάνθρωπων μας». Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνεστε την κάθε επιστήμη σαν ένα άθροισμα από μερικές θεωρητικές και πραχτικώς ικανότητες, που θα σας προσπορίζουν και τα μέσα της ζωής σας.

Ο επιστήμονας είναι ουσιαστικά για σας ένας δεξιοτέχνης γιατρός, δικηγόρος, δάσκαλος, θεολόγος κλπ

Μα άδω αμέσως γεννιέται μια σειρά από απορίες. Πώς και δημιουργήθηκε αυτό το συστηματοποιημένο σύνολο από γνώσεις, που το καλούμε επιστήμη; Γιατί έχει τούτη τη μορφή, που έχει σήμερα και τούτη τη θέσεις, που έχει σήμερα στη ζωή; Και οι απορίες αυτές μας φέρνουν αμέσως έξω από το γυάλινο πύργο της «καθαρής επιστήμης» και μας οδηγούν να αναζητήσουμε τα κοινωνικά αίτια, που ευνοούν τη γέννηση, την ανάπτυξη και τη θέση, που έχει σήμερα η κάθε επιστήμη στη ζωή. Έπειτα μια δεύτερη απορία. Με τον τρόπο της ζωής σας έξω από τον κύκλο αυτής της δεξιοτεχνίας, που θα ασκείτε το επάγγελμα, δεν έχει να κάνει τίποτε η επιστήμη; Η επιστήμη διαλύεται σε ατομικές δεξιοτεχνίες και δεν επιδρά καθόλου επάνω στον τρόπο της ζωής, που πρόκειται να ζήσετε σα μελή της κοινωνίας; Η επιστήμη είναι χωρισμένη από τη ζωή;

Εδώ και εσείς οι ίδιοι, όσοι δεν είσαστε διαλλαχτικοί ματεριαλιστές, μα και η ολότητα ίσως από τους δάσκαλους σας, θα απαντήσουμε μ’ ένα στόμα. Ναι! Τη ζωή ρυθμίζουν, θα σας ποινή, άλλες «αξίες», ηθικές, θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές. Και οι αξίες αυτές δεν πηγάζουν από τη γνώση. Άρα η επιστήμη μπορεί να μελετήσει τις αξίες σαν δεδομένα, ποτέ όμως δεν μπορεί να γίνει ρυθμιστής τους. Μα αν ρωτήσετε ποια είναι η πηγή αυτών των αξίων , θα πάρετε τις πιο σκοτεινές, τις πιο αόριστες, τις πιο θολές απαντήσεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλες οδηγούν στο μυστήριο, στην αποκάλυψη, στο υπερκόσμιο και φανταστικό.

Αυτή όμως η επίμονη τάση να χωριστεί η άξια, που ρυθμίζει τη ζωή από τη γνώση, φαντάζεσθε πως δεν είναι και αυτή κοινωνικά καθορισμένη; Είναι γνώρισμα όλων των κοινωνιών, που είναι χωρισμένες σε κοινωνικές τάξεις και στηρίζονται στην κυριαρχία μιας τάξης επάνω στις άλλες. Και το λόγο του χωρισμού θα τον δείτε παρακάτω.

Αν όμως ακλουθήσατε μιαν άλλη σειρά στοχασμών, θα φτάσετε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Για θέσετε παρακαλώ το ερώτημα, ποια είναι η σχέση, που κάθε φορά, σε κάθε ιστορική στιγμή της ανθρωπότητας, υπάρχει ανάμεσα στο «είναι», στο «νοείν» και στο «πράττειν»; Η μονή απάντηση, που μπορείτε να έχετε σε μιαν αντικειμενική ερευνά του προβλήματος αυτού, είναι , πως σε κάθε στιγμή της ιστορικής διαδρομής, σε κάθε ανθρωπινή κοινωνία, το «είναι», το «νοείν» και το «πράττειν» είναι αλληλένδετα και αλληλεξαρτημένα. Το είναι, δηλαδή οι αντικειμενικοί οροί της ανθρώπινης ζωής, καθορίζουν τη γνώση και αυτή οδηγεί την πράξη, που από την άλλη μεριά κι αυτή είναι κάθε φορά το κίνητρο και το κριτήριο της γνώσης. Και η πράξη πάλι με τη γνώση μαζί επιδρούν επάνω στην πραγματικότητα και την μεταβάλλουν.

Γι' αυτό κι όταν αλλάζουν οι αντικειμενικοί οροί και δημιουργείται νέα γνώση και βγαίνει ένα καινούργιο πρέπει, ξεσπάσει η αντίθεση με το παλιό και δημιουργείται η ανάγκη μιας καινούργιας σύνθεσης. Γι αυτό και η τάξη , που άρχει κάθε φορά, θέλει από τη μια μεριά να μονοπωλεί και να κοντρολάρει τη γνώση, δηλαδή την επιστήμη και από την άλλη μεριά να χωρίζει από αυτή το «πρέπει» (το «πρέπει» που τους συμφέρει) και να το ανάγει σε θεια καταγωγή, για να μην επηρεαστεί από την αλλαγή της γνώσης (δέκα εντολές δοσμένες από το Θεό στο Μωυσή, ηθικός νομός που πηγάζει από την υπερβατική φύση του ανθρώπου κλπ, κλπ).

Αν αυτό είναι έτσι, τότε η αντίληψη, που πρέπει να περιορίζει την έννοια της επιστήμης στην κατάκτηση μιας περιορισμένης περιοχής του επιστητού, ξεχωρισμένης με σινικά τείχη από κάθε γενική επισκόπηση του επιστητού και από την άλλη μεριά χωρίζει με στεγανά και αδιαπέραστα χωρίσματα την επιστήμη από τη ρύθμιση της ζωής, η αντίληψη λοιπόν αυτής της «καθαρής επιστήμης» είναι και αυτή μια «πολιτική αντίληψη» της επιστήμης. Όπερ έδει δείξε. Δικαιούμαστε λοιπόν σε αυτή την αντίληψη της επιστήμης να αντιτάξουμε τη δική μας, που δε χωρίζει την επιστήμη από τη ρύθμιση της ζωής. Και την αντίληψη τούτη για την ενότητα επιστήμης και πράξης τη βλέπουμε να εφαρμόζεται περά για περά στη μονή χωρά, που θέτει τα θεμέλια μιας νέας αταξικής κοινωνίας, που καταργεί την εκμετάλλευση και βαδίζει προς τον κομμουνισμό, δηλαδή τη Σοβιετική Ένωση. Συμφωνώ με την αντίληψη αυτή, η σπουδή της επιστήμης είναι αναπόσπαστα ενωμένη με γενική θεώρηση της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Και η γενική αυτή θεώρηση είναι μια επιστημονική φιλοσοφία.

Επιστήμονας χωρίς τέτοια γενική επιστημονική κοσμοθεωρία είναι ένας απλός δεξιοτέχνης, ένας επαγγελματίας, πολύ κατώτερος από έναν εργάτη, γιατί ο τελευταίος, όταν είναι συνειδητός, έχει, έστω και στις γενικές γραμμές, την επιστημονική θεώρηση του κόσμου.

Με την έννοια αυτή μπορώ λοιπόν να σας πω κι εγώ: Ο δρόμος, που ανοίγεται μπροστά σας είναι να γίνετε επιστήμονες. Μου αρκεί αυτό. Γιατί είμαι βέβαιος, πως τότε τα εννιά δέκατα από σας θα δεχτούν μια μονή επιστημονική κοσμοθεωρία, που θα τους ικανοποιήσει, το διαλλαχτικό ματεριαλισμό έτσι λέγοντας σας να γίνετε αληθινοί επιστήμονες, είναι το ίδιο σας να σας λέω: γίνετε οπαδοί του διαλλαχτικού υλισμού.

Κι έχω τούτη την πεποίθηση, γιατί αυτός είναι και ο μόνος γνήσιος κοινωνικός σας καθορισμός.

Αλήθεια! Σκεφτείτε λιγάκι. Από πού έρχεστε εσείς, παΐδια μου; Από ποια κοινωνικά στρώματα; Πού ανήκετε; Το μεγαλύτερο πλήθος από σας είναι φτωχά παΐδια. Η αστική τάξη βεβαία υψώνει μπροστά στα μάτια όλων σας το τίμημα της προδοσίας: θέσεις κρατικές, πελατεία, αξιώματα, τίτλους, για να γίνετε οι πνευματικοί στυλοβάτες της. Ένα τραγικό παιδομάζωμα! Έτσι και οι γενίτσαροι γίνονταν οι πιο φανατικοί διώκτες των χριστιανών, όπως τα παΐδια των φτωχών, που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια και αλλάζουν κοινωνική κατάσταση, γίνονται οι πιο φανατικοί αντιδραστικοί.

Αν όμως ακούσετε τι σας λέει κατάβαθα το αίμα σας, δε θα αλλαξοπιστήσετε, δεν θα προδώσετε την τάξη σας. Θα πατέ με το μέρος των φτωχών και θα αγωνιστείτε κι εσείς για να θεμελιώσετε τη νέα ζωή.

Και τότε θα βαδίσετε με βήμα ακλόνητο στο μονό δρόμο, που αληθινά ανοίγεται μπροστά σας.

Από το πλούσιο θεωρητικό έργο του Γληνού σημειώνουμε για τους νεωτέρους:

1. « Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» (πρωτοκυκλοφόρησε στη γερμανοκρατούμενη Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 1942 από το ΕΑΜ)

2. α) «Ο φασιστικός ιδεαλισμός στην Ελλάδα» (Ιούλης 1933), β) «Απάντηση σε θεληματικές απορίες» (Μάρτης-Απρίλης 1933), κριτική στον Κ. Τσάτσο.

3. Σειρά άρθρων με τίτλο: «Ο φασισμός και η ιδεολογία ενός κοινωνιολόγου» (Φλεβάρης-Μάρτης 1936), κριτική στον Π. Κανελλόπουλο. Τα άρθρα κριτικές του Δ. Γληνού σε Κ. Τσάτσο-Π. Κανελλόπουλο είναι επίκαιρα για την κριτική σε φασιστικές αντιλήψεις.

4. «Τριλογία πολέμου» (1938), επίκαιρο για την κριτική σε αντιδραστικές αστικές, ρεφορμιστικές και φασιστικές αντιλήψεις για τον πόλεμο.

5. «Μαρξισμός-Λενινισμός-Σταλινισμός» («ΚΟΜΕΠ» Ιούνης 1943) και «Μαρξισμός-Λενινισμός και τα νεοελληνικά προβλήματα» («ΚΟΜΕΠ» 1943), στα οποία προβάλλεται από τον Δ. Γληνό η παραπέρα ανάπτυξη του μαρξισμού-λενινισμού από το Στάλιν σε σταλινισμό. Επίκαιρα στην πολεμική εναντία στους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές (ΚΚΕ-ΣΥΝασπισμό) αλλά και τους οπορτουνιστές της αντισταλινικής «λαθολογίας».

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανατίναξη αντιφασιστικού μνημείου στη Γεωργία

Η κυβέρνηση της Γεωργίας ανατίναξε προχθές ένα 46 μέτρων ύψος μνημείο του αντιφασιστικού αγώνα στην περιοχή Κουτάισι. Το μνημείο ήταν αφιερωμένο στα 20 εκατομμύρια Σοβιετικούς που έπεσαν στη μάχη κατά του φασισμού, ανάμεσά τους και 300 χιλιάδες στρατιώτες από την ίδια τη Γεωργία.

Γι’ αυτό την φιλοναζιστική-φιλιχιτλερική ενέργεια της κυβέρνησης Σαακασβίλι θα επανέλθουμε αναλυτικότερα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δημήτρης Γληνός: Η Μαρξιστική – Λενινιστική – Σταλινική Κοσμοθεωρία

Η Μαρξιστική – Λενινιστική – Σταλινική Κοσμοθεωρία

Δ. Γληνός

"Κομμουνιστική Επιθεώρηση", Σεπτέμβρης 1943

Το άρθρο αυτό είναι το πρώτο σειράς άρθρων του Δ. Γληνού με τίτλο "Ο Μαρξισμός-Λενινισμός και τα νεοελληνικά προβλήματα". Ο τωρινός τίτλος είναι παρμένος από το άρθρο του Γληνού.
Ο Μαρξισμός - Λενινισμός είναι μια γενική κοσμοθεωρία, που καθο­δηγεί τη δράση σ' όλα τα επίπε­δα της ανθρώπινης ενέργειας. Δεν είναι δηλαδή ούτε ένα ειδικό φιλοσόφημα, που ν' αναφέρεται σ' ένα ειδικό κύκλο γνώσης, λ.χ. μό­νο μια θεωρία της ιστορίας (ιστορι­κός υλισμός), όπως πολλοί νομί­ζουν, ούτε μια καθαρά θεωρητική επισκόπηση κι ερμηνεία του κόσμου, που να προσπαθεί μόνο να εξηγήσει τα φαινόμενα. Είναι μια κοσμοθεωρία που πηγάζει μέ­σα από τις αντικρουόμενες δυνά­μεις, που ρυθμίζουν όλη τη ζωή του ανθρώπου, και σκοπός της εί­ναι όχι μόνο να ερμηνέψει, πα­ρά να αλλάξει τον κόσμο. Γίνε­ται έτσι μέθοδος καθοδήγησης και στην κοινωνική δράση. Από την ά­ποψη αυτή είναι αυτή η ίδια η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία έ­να κοινωνικό φαινόμενο κολοσσιαί­ας σημασίας και απόδειξη είναι, πως μέσα σ' εκατό χρόνια έχει ε­πιφέρει μεγάλες αλλαγές στην αν­θρώπινη ζωή και ολοένα φέρνει μεγαλύτερες, διαποτίζοντας τη ζωή ό­λων των λαών της γης. Έχει γί­νει πια η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία μια τεράστια κινητήρια δύ­ναμη της ιστορικής εξέλιξης.
Μπορούμε να πούμε κιόλας, πως από τον καιρό που υπάρχει ανθρώ­πινη κοινωνία ότι καμιά φιλοσοφι­κή κοσμοθεωρία δεν πήρε τόση ση­μασία για την ανθρώπινη ζωή. Και αυτό έγινε, γιατί ο μαρξισμός εί­ναι γνήσιο γέννημα των κοινωνικο-οικονομικών και ταξικών συνθη­κών που δημιουργήθηκαν στον κό­σμο με την επικράτηση της αστι­κής τάξης, της γενικής βιομηχανο­ποίησης της παραγωγής και της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας. Ο μαρ­ξισμός είναι η γνήσια, η σωστή κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, του παγκόσμιου προλεταριάτου, που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε παράλ­ληλα με τη γένεση και τη συνειδη­τοποίηση της εργατικής τάξης, δο­κιμάστηκε στην πράξη, πλουτίστη­κε μέσα στη φωτιά των κοινωνικών αγώνων. Κριτήριο της αλήθειας και της ζωντάνιας κάθε θεωρί­ας είναι η πράξη. Κάθε θεωρία α­ποδείχνεται ψεύτικη, όταν σταθεί α­νίκανη να καθοδηγήσει την ανθρώ­πινη δράση και γίνεται ψεύτικη, ό­ταν σταθεί ανίκανη ν' αναπροσαρ­μοστεί στην αδιάκοπη ρέουσα πραγ­ματικότητα.
Η μαρξιστική κοσμοθεωρία έχει την ιστορία της. Η εξέλιξη και η ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατικής οι­κονομίας, η πάλη της αστικής τά­ξης με τη φεουδαρχία και τα πρώ­τα μηνύματα της δημιουργίας της εργατικής τάξης είχανε προετοιμά­σει το θεωρητικό έδαφος για τη γένεση του μαρξισμού. Η εγγλέζι­κη πολιτική οικονομία, η γερμανι­κή ιδεαλιστική φιλοσοφία των αρ­χών του 19ου αιώνα και ο γαλλι­κός ουτοπικός σοσιαλισμός ήτανε τα θεωρητικά προστάδια για τη θε­μελίωση του μαρξισμού. Όσο προ­χωρούμε η ανάπτυξη του προλεταρι­άτου μέσα στην κεφαλαιοκρατική οικονομία και η συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης, δημιουργούνταν και οι κοινωνικές προϋποθέ­σεις για την επιστημονική, στερεά θεμελιωμένη στην πραγματικότητα, θεωρητική έκφραση των κοινωνι­κών φαινομένων και της ιστορι­κής πορείας που ήταν αποτέλεσμα των νέων συνθηκών. Το έργο αυ­τό επιτέλεσε με μεγαλοφυή ενόρα­ση και ανάλυση ο Μαρξ μαζί με τον Ένγκελς. Από την πρώτη στιγ­μή διαβλέποντας σωστά την απο­στολή της θεωρίας στη ζωή συνδέσανε τη θεωρία με την πράξη κι έ­τσι όχι μόνο δοκιμάσανε την αλή­θεια και τη ζωντάνια του επιστη­μονικού σοσιαλισμού μέσα στη φω­τιά των κοινωνικών αγώνων παρά δείξανε και στους επιγόνους τους το μόνο σωστό δρόμο για ν' απο­φευχθούν τα λάθη, ο μαρασμός και ο θάνατος. Και ο δρόμος αυτός εί­ναι η αδιάκοπη αλληλεπίδραση θε­ωρίας και πράξης και η αδιάκοπη αναπροσαρμογή της θεωρίας στη ρέουσα πραγματικότητα, η παράλλη­λη αντανακλαστική διαλεκτική πο­ρεία ζωής και θεωρίας. Απάνω σ' αυτή τη βάση στηρίχθηκε ο γνήσι­ος μαθητής των Μαρξ και Έν­γκελς, Λένιν, και παραμερίζοντας με οξύτατη διαλεχτική αγωνιστική όλες τις πλαστογραφίες του μαρξι­σμού που γεννήθηκαν μέσα στη Δεύτερη Διεθνή, κατανόησε και α­νάλυσε σωστά τις αντικειμενικές συνθήκες που δημιουργήθηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα στο ι­μπεριαλιστικό στάδιο της κεφαλαιοκρατίας κι έτσι αναπροσαρμόζοντας το μαρξισμό στις νέες συνθή­κες, έγινε ο μεγάλος θεωρητικός και πολιτικός ηγέτης του παγκόσμι­ου προλεταριάτου μέσα στις συνθή­κες αυτές και καθοδήγησε σωστά το ρούσικο προλεταριάτο στην επα­νάσταση και στη δημιουργία της πρώτης σοσιαλιστικής κοινωνίας α­πάνω στη γη. Απάνω στην ίδια σω­στή βάση στηρίχτηκε και ο μεγαλο­φυής συνεργάτης του Λένιν, Στά­λιν, και με σιδερένιο χέρι και με ατράνταχτη και θαυμαστή θεωρητι­κή σύλληψη της διαλεχτικής πορεί­ας της επανάστασης οδήγησε και τη Σοβιετική Ένωση και την Τρί­τη Διεθνή στους σωστούς δρόμους που οδηγούνε στη νίκη του σοσια­λισμού. Έτσι η μαρξιστική - λενι­νιστική - σταλινική κοσμοθεωρία α­γκαλιάζει όλα τα επίπεδα της ζω­ής. Με την οικονομική του θεω­ρία δίνει τη μόνη επιστημονική, στερεά και ακλόνητη συνθετική σύλληψη του βασικού κοινωνικού φαινομένου που είναι ο έσχατος ρυθμιστής όλης της ανθρώπινης ζω­ής. Με την πολιτική θεωρία καθο­δηγεί τη στρατηγική και την ταχτι­κή της πάλης της εργατικής τάξης και δείχνει τους δρόμους που φέρ­νουνε στο θεμέλιωμα του σοσιαλι­σμού. Με το διαλεχτικό μετεριαλισμό, τη φιλοσοφία του προλεταριά­του, επισκοπεί και ανασυνθέτει μέ­σα στο ανθρώπινο μυαλό όλο το γίγνεσθαι, και το φυσικό και το κοινωνικό, καθοδηγεί την ανθρώπι­νη ενέργεια και τη μαζική δράση σ' όλα τα επίπεδα της ζωής.
Ο διαλεχτικός ματεριαλισμός περι­έχει τρία βασικά τμήματα: Το πρώ­το είναι η διαλεχτική της γνώσης, η διαλεχτική γνωσιοθεωρία, που α­ναλύοντας τα φαινόμενα της γνώσης, το αν μπορούμε να γνωρίσου­με τον αντικειμενικό κόσμο και να επηρεάσουμε την εξέλιξη του, μας οπλίζει με τη διαλεχτική μέθοδο, τον τρόπο να πλησιάζουμε και να κατανοούμε τη ρέουσα πραγματικό­τητα κι έτσι αντικαθρεφτίζοντας στο νου μας σωστά τους νόμους που κινούν την πραγματικότητα να μπορούμε να την επηρεάζουμε στην εξέλιξη της μέσα στο φυσικό και μέσα στον κοινωνικό κόσμο. Έ­τσι ο μαρξισμός οπλίζει τον άν­θρωπο με το τελειότερο γνωστικό μέσο, τη διαλεχτική μέθοδο και τον οδηγεί και στην κυριαρχία πά­νω στη φύση και στην κυριαρχία πάνω στην κοινωνική εξέλιξη. Γι' αυτό η διαλεχτική μέθοδος της γνώσης είναι το ισχυρότερο όπλο του προλεταριάτου στον αγώνα για τη συνειδητή μετατροπή της κοινω­νίας στη σοσιαλιστική της μορφή.
Το δεύτερο τμήμα είναι η διαλε­χτική της φύσης, όπου εφαρμόζο­ντας τη διαλεχτική μέθοδο στην α­νάλυση και την ανασύνθεση των φυσικών φαινομένων φτάνουμε στη σωστή κατανόηση των νόμων, που διέπουνε το φυσικό κόσμο. Κι έ­τσι, ολοένα περισσότερο κυριαρχού­με πάνω σ' αυτόν, παίρνοντας συ­νάμα μια σωστή συνολική θεώρη­ση του φυσικού γίγνεσθαι και απομακρύνοντας κάθε μυστηριακή ερμηνεία από την επιστήμη.
Το τρίτο τμήμα είναι η διαλεχτι­κή της κοινωνίας, όπου εφαρμόζο­ντας τη διαλεχτική γνωσιολογία στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοι­νωνίας κατανοούμε και ανασυνθέ­τουμε σωστά την πορεία των κοινωνικών φαινομένων κι έτσι γινό­μαστε ικανοί να επεμβαίνουμε συ­νειδητά στην κοινωνική εξέλιξη σ' όλες τις μορφές της ζωής και να μετατρέπουμε την ανθρώπινη ζωή γνωρίζοντας τους νόμους και τις κινητήριες δυνάμεις που διέπουν κάθε φορά την κοινωνία.
Έτσι, λοιπόν, αποδείχνεται αυτό που είπαμε στην αρχή, πως μαρξι­σμός - λενινισμός είναι γενική κο­σμοθεωρία που καθοδηγεί την αν­θρώπινη ενέργεια σ' όλα τα επίπε­δα της ζωής.
Οπλισμένοι, λοιπόν, κι εμείς με τη θεωρία τούτη πρέπει να εξετά­ζουμε όλα τα προβλήματα της νεο­ελληνικής ζωής, αν θέλουμε να ε­πηρεάζουμε σωστά την εξέλιξη και τη λύση τους. Τι έγινε προς την κατεύθυνση αυτή στον τόπο μας και τι πρέπει να γίνει, αυτό θα το εξετάσουμε σ" ένα δεύτερο άρθρο.
Αναδημοσιεύτηκε στη "Φωνή της Αλήθειας", αρ. φυλ. 2, 15-31 Σεπτέμβρη 1993, σελ. 2

Διαβάστε Περισσότερα »

Δημήτρης Γληνός: ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

Δ. Γληνός

"Κομμουνιστική Επιθεώρηση", Ιούνης 1943, σελ. 391-392
Ο Μαρξισμός στο ιστορικό ξετύλιγμα της ανθρώπινης κοινωνίας αποτελεί το πιο τρανό πέταγμα της ανθρώπινης σκέψης. Κληρονόμησε ότι καλό δημιούργησε η ανθρωπότητα και αυτό εκφράζεται στα τρία επιστημονικά έργα τον πρώτον μισού τον 19ον αιώνα: στην αγγλική πολιτική οικονομία, στη γερμανική φιλοσοφία και στο γαλλικό σοσιαλισμό.
Ο Μαρξισμός γενίκεψε σε ανώτερη κριτική σύνθεση αυτές τις επιστημονικές καταχτήσεις και δημιούργησε καινούρια κοσμοθεωρία, καινούριο τρόπο αντίληψης για τα φαινόμενα του κόσμου απ' τη φύση ως την ανθρώπινη σκέψη. Είναι η κοσμοθεωρία του προλεταριάτου. Η πιο πλέρια, η πιο επιστημονική κοσμοθεωρία. Απαλλαγμένη από κάθε μονομέρεια συμπυκνώνει όλη την πείρα της ανθρώπινης δράσης, της πάλης των ανθρωπίνων μαζών στην ιστορική ανέλιξη της κοινωνίας. Ο Μαρξισμός, σαν κοσμοθεωρία του προλεταριάτου βγαίνει από τους όρους της κοινωνικής του ύπαρξης και της πάλης του για την αλλαγή του κόσμου. Γνωρίζει τους νόμους της κοινωνικής κίνησης και αλλαγής και κάνει συνειδητή την ενεργητική δράση των ανθρώπων σ' αυτή την πάλη και την αλλαγή. Είναι πριν απ' όλα μέθοδος για τη γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Και μέθοδος για γνώση πού χει σκοπό την αλλαγή τον κόσμου με την ανθρώπινη δράση.
Είναι "καθοδήγηση για δράση", όπως είπε ο Λένιν. Αυτό το στοιχείο της συνειδητής πάλης για το μετασχηματισμό του κόσμου, σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, είναι αποφασιστικό στοιχείο τον μαρξισμού που σκόπιμα το αγνοούν οι κάθε λογής πολέμιοι του. Ο Μαρξισμός, όντας ζωντανή μέθοδος αναπτύχνεται και πλουτίζεται στην πορεία της ιστορικής ανάπτυξης. Στις καινούριες συνθήκες που δημιούργησε ο ιμπεριαλισμός, ο Λένιν πλούτισε το Μαρξισμό σ' όλους τους τομείς - οικονομία, πολιτική, φιλοσοφία. Η λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό, σαν τελευταίο στάδιο τον καπιταλισμού, σαν εποχή πολέμων και επαναστάσεων, για το κράτος, για την επανάσταση, για το πέρασμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε προλεταριακή, κλπ, είναι λενινιστική συμβολή στο μαρξισμό. Στο πεδίο της φιλοσοφίας ο Λένιν ανάπτυξε τις μαρξιστικές θέσεις κυρίως με το φιλοσοφικό τον έργο "Υλισμός και εμπειριοκριτικισμός". Η γιγάντια δράση τον Λένιν σαν αρχηγού του επαναστατικού κινήματος, που ανάτρεψε την παλιά κοινωνία στο ένα έχτο της γης, από μεθοδολογική πλευρά δείχνει τον κολοσσιαίο ρόλο της ηγετικής προσωπικότητας, άμα η δράση της κατευθύνεται σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνικής προόδου, άμα συμπυκνώνει και εκφράζει τους πόθους των μαζών.
Ο Στάλιν, στην εποχή της ανοικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στις συνθήκες της πάλης με τον αντιδραστικό φασισμό, πλούτισε το μαρξισμό-λενινισμό με πλήθος στοιχεία που αναπτύχθηκαν στις καινούριες κοινωνικές συνθήκες. Ο Μαρξισμός, κοσμοθεωρία και ζωντανή μέθοδος τον προλεταριάτου και του κομμουνιστικού κόμματος αναπτυγμένες σε λενινισμό-σταλινισμό, δίνει τη μοναδική σωστή γνώση του κόσμου και το δρόμο δράσης για την αλλαγή τον προς το συμφέρο της κοινωνικής προόδου.
Η τωρινή κοινωνική πραγματικότητα με τη φοβερή πολεμική σύρραξη που βγήκε απ' τις εσωτερικές αντιθέσεις τον καπιταλισμού και επιβλήθηκε από το φασισμό αποτελεί περίτρανη απόδειξη για την ορθότητα τον μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού.

---

Μερικά από τα έργα (βιβλία-άρθρα) του Δημήτρη Γληνού:
Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ
Τριλογία Πολέμου
Εισαγωγή στο Σοφιστή του Πλάτωνα
Η Φιλοσοφία του Χέγκελ
Ο φασισμός και η ιδεολογία ενός "κοινωνιολόγου" (Π. Κανελλόπουλος)
Πνευματικές μορφές της Αντίδρασης
Ο φασιστικός ιδεαλισμός στην Ελλάδα (Κ. Τσάτσος)
Η σοσιαλιστική επανάσταση στον πολιτισμό
Η Οχτωβριάνη Επανάσταση και το εθνικό πρόβλημα
Το σοσιαλιστικό έθνος
Νοσταλγός ή προφήτης (Φρ. Νίτσε)
Τα σημερινά προβλήματα του ελληνισμού

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο Σαμαράς έγινε ένας μεγάλος Καρατζαφέρης

Διαβάστε Περισσότερα »

Απόφαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ (17/12/2009) για την παραπέρα αγωνιστική πορεία του κλάδου

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. στη σημερινή του συνεδρίαση  και αφού έλαβε υπόψη του τα αποτελέσματα της χθεσινής συνάντησης (16/12/2009) με την Υφυπουργό Παιδείας κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου, κατά την οποία δεν δόθηκαν ουσιαστικές απαντήσεις στα κυρίαρχα αιτήματα του κλάδου

Αποφάσισε:

Α΄  ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης

Διεκδικούμε:

• ü Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
• ü Άμεση κάλυψη όλων των  λειτουργικών κενών
• ü Ενιαίο 14χρονο σχεδιασμό για όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο – Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο)
• ü Αύξηση της οργανικότητας των σχολείων με βάση τους 20 μαθητές ανά τμήμα  για τα Δημοτικά και τους 15 για τα Νηπιαγωγεία.
• ü Σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή σε όλα τα σχολεία
• ü Αύξηση των κονδυλίων για τη σχολική στέγη με στόχο την κατάργηση της διπλοβάρδιας σε όλα τα σχολεία
• ü Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μαθητών

Οικονομική Αναβάθμιση – αυξήσεις στους μισθούς

Διεκδικούμε:

• ü 1400€ καθαρά στον νεοδιόριστο, με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό
• ü Άμεση χορήγηση του επιδόματος των 176€, αναδρομικά από το 2002
• ü Διπλασιασμό των οικογενειακών επιδομάτων
• ü Ουσιαστική αύξηση της υπερωριακής αποζημίωσης
• ü Υπερωριακή αποζημίωση στους εκπαιδευτικούς που προσφέρουν διδακτικό έργο, πέρα από το προβλεπόμενο υποχρεωτικό ωράριό τους
• ü Καμιά σύνδεση μισθού – απόδοσης
• ü Αφορολόγητο ίσο με το μισθό του πρωτοδιόριστου

Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών

Διεκδικούμε:

• ü Εισαγωγική επιμόρφωση ετήσιας διάρκειας για όλους τους εκπαιδευτικούς που για πρώτη φορά αναλαμβάνουν διδακτικό έργο
• ü Περιοδική επιμόρφωση ετήσιας διάρκειας με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα
• ü Ενδοσχολική Επιμόρφωση

Ασφαλιστικά – Συνταξιοδοτικά

Διεκδικούμε:

• ü Δημόσια καθολική κοινωνική ασφάλιση
• ü Την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών Νόμων
• ü Ενιαία ασφαλιστικά δικαιώματα για παλιούς και νέους ασφαλισμένους
• ü Κρατική εγγύηση των αποθεματικών των ταμείων
• ü Καμιά αύξηση των ορίων ηλικίας στις γυναίκες
• ü Να καταργηθεί η εξαγορά της στρατιωτικής θητείας.
• ü Κανένα «χαράτσι» στους Δημοσίους Υπαλλήλους για το Ταμείο Πρόνοιας
• ü Την επιστροφή των κλεμμένων ασφαλιστικών εισφορών και την έντοκη απόδοση συντάξεων, μερισμάτων και εφάπαξ. Όχι στη διάθεση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο
• ü Πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των αναπληρωτών για όλους τους μήνες του έτους
• ü Το Κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του καταβάλλοντας στα Ασφαλιστικά Ταμεία τα χρήματα που τους οφείλει και να πατάξει την εισφοροδιαφυγή. Άμεση χρηματοδότηση του Ταμείου Πρόνοιας και του Ο.Π.Α.Δ.
• ü Να καταργηθεί η εισφορά για κύρια σύνταξη
• ü Η σύνταξη να αποτελεί το 80% των εν εργασία αποδοχών και να υπολογίζεται στον τελευταίο μισθό
• ü Να δοθεί πλήρης σύνταξη των εκπαιδευτικών στα 30 έτη, με 30/30
• ü Να θεμελιώνεται δικαίωμα συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια υπηρεσίας, με κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού
• ü Να θεμελιώνει δικαίωμα σύνταξης ο ένας εκ των δύο συζύγων, όταν στην οικογένεια υπάρχει ανάπηρο παιδί (όχι αποκλειστικά και μόνο η μητέρα)
• ü Να καταργηθεί η εισφορά του 7% για τη διαδοχική ασφάλιση
• ü Να καταργηθεί το πλαφόν του 20%, που θεσμοθετήθηκε για τους νεοδιόριστους
• ü Οι αναπληρωτές να πληρώνουν κατ' ευθείαν στα ασφαλιστικά μας ταμεία και όχι στο ΙΚΑ. Να διασφαλιστούν πλήρως τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών και το επικουρικό τους να μεταφέρεται στο Ταμείο Αρωγής. Να είναι υποχρεωτική η εισφορά και για το Μ.Τ.Π.Υ. και για το Ταμείο Αρωγής
• ü Να αποδεσμευτεί η 35ετία από όρια ηλικίας
• ü Η πλειοψηφία των Διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων, να αποτελείται από εκπροσώπους των ασφαλισμένων
• ü Αναβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, να καλύπτονται οι γιατροί και όλες οι εξετάσεις των ασφαλισμένων. Να καταργηθεί η συμμετοχή για τη Φαρμακευτική Περίθαλψη
• ü Να κατοχυρωθεί η διοικητική αυτοτέλεια των Ασφαλιστικών Ταμείων, με αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, που διέπει το καθεστώς λειτουργίας με στόχο την αυτοδιαχείριση. Ο συνταξιοδοτούμενος εκπαιδευτικός να μπορεί να επιλέγει τον τρόπο είσπραξης των μερισμάτων
• ü Να αυξηθεί το ποσό των δανείων, να μειωθούν τα επιτόκια και να απλουστευθούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για τη χορήγησή τους από τα Ασφαλιστικά Ταμεία
• ü Ειδικές ρυθμίσεις για τα στεγαστικά δάνεια σε περίπτωση θανάτου
• ü Χορήγηση πλασματικής τριετίας στους εργαζομένους στην παραμεθόριο
• ü Δημοσιοποίηση των οικονομικών στοιχείων των Ταμείων

Προσχολική Αγωγή

Διεκδικούμε:

• ü Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6 χρονών στα δημόσια Νηπιαγωγεία.
• ü Ανέγερση νέων κτιριακών υποδομών, ικανών να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της προσχολικής αγωγής και όπου υπάρχει η δυνατότητα να ιδρύονται πολυθέσιες μονάδες νηπιαγωγείων.
• ü Οι Προϊστάμενοι των Νηπιαγωγείων επιλέγονται με τα ίδια κριτήρια που επιλέγονται και οι Δ/ντές των Δημοτικών Σχολείων.
• ü Η προσέλευση και η αναχώρηση των νηπίων να γίνεται με ευθύνη των γονέων, της πολιτείας ή της τοπικής Αυτοδιοίκησης και πάντως όχι με ευθύνη των νηπιαγωγών.
• ü Τα ολοήμερα Νηπιαγωγεία να λειτουργούν μέσα από τις κατάλληλες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές, με το κατάλληλο βοηθητικό προσωπικό και με μειωμένο αριθμό νηπίων, δηλαδή από τα 25 που προβλέπεται σήμερα στα 15.
• ü Να καθιερωθεί για κάθε τομέα δραστηριοτήτων και σχετική βιβλιογραφία, απαραίτητη, να έχουν τη δυνατότητα οι Νηπιαγωγοί να χρησιμοποιούν το κατάλληλο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό υλικό.
• ü Διαρκή επιμόρφωση των Νηπιαγωγών.
• ü Ειδική μέριμνα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στα Νηπιαγωγεία.
• ü Κατοχύρωση του διδακτικού ωραρίου των Νηπιαγωγών, σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.
• ü Να καταργηθούν όλες οι υπουργικές αποφάσεις, που πριμοδοτούν τα ιδιωτικά και δημοτικά Νηπιαγωγεία. Όλα τα νήπια στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο, κανένα σε ιδιωτικό.
• ü Ίδρυση νέων Νηπιαγωγείων και το διορισμό δύο χιλιάδων τουλάχιστον Νηπιαγωγών.
• ü Όχι στην «αποκέντρωση» του Νηπιαγωγείου σε δημοτικούς ή ιδιωτικούς οργανισμούς εκπαίδευσης.

Ολοήμερο Σχολείο

Διεκδικούμε:

• ü Κτιριακή υποδομή, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του νέου τύπου σχολείου. Ακόμη δεν έχουμε δει από τον Ο.Σ.Κ. σχέδια νέων διδακτηρίων, που να είναι προσανατολισμένα σ' αυτή την κατεύθυνση.
• ü Σίτιση με ευθύνη της πολιτείας. Βοηθητικό προσωπικό μόνιμο και όχι μέσα από τα προγράμματα stage (τραπεζοκόμους για τη σίτιση, Γραμματείς για το Διοικητικό έργο των 6/θ και πάνω Σχολείων κλπ).
• ü Υλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα (υπολογιστές, μουσικά όργανα - αθλητικό - εικαστικό υλικό - ξενόγλωσσα βιβλία) που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του Ολοήμερου Σχολείου.
• ü Αναλυτικά Προγράμματα, που θα αντιμετωπίζουν ενιαία τα γνωστικά αντικείμενα, ώστε ο σημερινός απογευματινός κύκλος να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πρωινού.
• ü Η προετοιμασία των μαθητών για την επόμενη μέρα να είναι τέτοια, ώστε να μην επιβαρύνεται ο μαθητής με εργασία στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι τα τμήματα θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο ολιγομελή και ομοιογενή, ώστε η προετοιμασία να είναι ουσιαστική. Η τσάντα να μένει στο σχολείο. Για να συμβεί αυτό πρέπει η ύλη των μαθημάτων για την επόμενη μέρα να είναι τέτοια, ώστε να μπορούν οι μαθητές να τη διεκπεραιώνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα και τα τμήματα να είναι ολιγομελή στα πρότυπα των Ολιγοθεσίων Σχολείων, ώστε η προετοιμασία να είναι ουσιαστική και να εφαρμόζεται η Ενισχυτική Διδασκαλία.
• ü Οι συνάδελφοι των ειδικών μαθημάτων να έχουν αποδεδειγμένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια στη διδασκαλία μικρών μαθητών και να αποτελούν μέρος του προσωπικού του σχολείου. Υπάρχει, άλλωστε, σχετική θέση της ΔΟΕ για ίδρυση νέων οργανικών θέσεων σε ομάδες σχολείων.
• ü Όπου είναι δυνατόν να αναλάβουν και να διδάξουν δάσκαλοι τα αντικείμενα για τα οποία δε χρειάζονται Ειδικότητες και κατέχουν οι ίδιοι βασικές γνώσεις (π.χ. πληροφορική, θέατρο, χορός, εικαστικά κλπ).
• ü Το μάθημα της Πληροφορικής να διδάσκεται βάσει αναλυτικού προγράμματος προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών με κατάλληλο λογισμικό.
• ü Να μη γίνεται κατάχρηση της συμπλήρωσης ωραρίου στο Ολοήμερο Σχολείο, γιατί αυτό από μόνο του αδυνατίζει την προσφερόμενη ποιότητα εκπαιδευτικού έργου.
• ü Να διαφυλαχθεί ο πρωτεύων λόγος ύπαρξης του Ολοήμερου Σχολείου που δεν είναι άλλος από την παιδαγωγική αποστολή του, η οποία όμως - παράλληλα - απαντά και σε κοινωνικά αιτήματα. Το τελευταίο όμως να παραμένει αποτέλεσμα του πρώτου.
• ü Να τοποθετηθεί δεύτερος Υποδιευθυντής - Υπεύθυνος Ο.Σ. στα 10/θ και πάνω Σχολεία.
• ü Η ώρα σίτισης - ξεκούρασης (14:00 - 14:40) να λαμβάνεται ως διδακτική, όταν ο αριθμός των μαθητών είναι πάνω από 50, όχι μόνο για τον Υπεύθυνο αλλά και για το δεύτερο εκπαιδευτικό του Ολοήμερου.
• ü Να διασφαλιστεί το ωράριο των εκπαιδευτικών, να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί, κυρίως στη διαθεματική προσέγγιση της γνώσης και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνεργάζονται οι διαφορετικές ειδικότητες του Ο.Σ. και να δοθούν κίνητρα στους υπηρετούντες σ’ αυτά.
• ü Εάν δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία ως Ολοήμερα σε πλήρη ανάπτυξη, δε χρειάζεται να κακοποιείται ο θεσμός με βιαστικές επεκτάσεις, που μόνο απαξίωση επιφέρουν.

Εργασιακές σχέσεις

Διεκδικούμε:

• ü Την κατάργηση της ωρομισθίας  και τη σύσταση νέων οργανικών θέσεων ανά σχολείο ή ανά ομάδα σχολείων για να καλυφθούν τα ολοήμερα σχολεία
• ü Την κατάργηση της εγκυκλίου της 20^ης Ιουλίου 2007 που αυξάνει το ωράριο των Νηπιαγωγών και καταστρατηγεί τα εργασιακά τους δικαιώματα
• ü Τη θεσμοθέτηση ενιαίου διδακτικού ωραρίου για όλους τους εκπαιδευτικούς με βάση τα χρόνια υπηρεσίας από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, στα επίπεδα της Β/θμιας

Παιδαγωγική Ελευθερία και Δημοκρατία στο σχολείο

Διεκδικούμε:

• ü Την ενίσχυση του αποφασιστικού ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων
• ü Λέμε όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση και στην αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων.

Μεταθέσεις-Αποσπάσεις

Διεκδικούμε:

Μεταθέσεις: Να τεθεί σε ισχύ νέο Προεδρικό Διάταγμα για τις μεταθέσεις και να γίνει αναμοριοδότηση των σχολικών μονάδων.

Αποσπάσεις: Να αντικειμενικοποιηθεί και να μοριοδοτηθεί το σύστημα αποσπάσεων με έμφαση στους κοινωνικούς λόγους και στους λόγους υγείας. Οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών σε οποιαδήποτε υπηρεσία να γίνονται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των Εκπαιδευτικών.

Να προσληφθεί το απαραίτητο διοικητικό προσωπικό έτσι ώστε να μην αποσπάται κανείς εκπαιδευτικός για προσφορά διοικητικού έργου στο ΥΠΕΠΘ, στα Γραφεία, στις Δ/νσεις Εκπαίδευσης, κλπ.

Στα πενταμελή Υπηρεσιακά Συμβούλια ο κλάδος ( ΚΥΣΠΕ - ΑΠΥΣΠΕ- ΠΥΣΠΕ) των εκπαιδευτικών να εκπροσωπείται από τρία αιρετά μέλη.

Ειδική Αγωγή

Διεκδικούμε:

• ü Κατάργηση των σεμιναρίων των 400 ωρών . Να μην υπολογίζονται ως προσόν διορισμού.
• ü Το μόνιμο διορισμό των αναπληρωτών συναδέλφων Ειδικής Αγωγής (ΠΕ61, ΠΕ71),  όπως ισχύει και για τους άλλους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Εξαγγελίες Υπουργού Παιδείας

Απορρίπτουμε τις εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας. Ζητούμε διάλογο από μηδενική βάση.

• ü Καμιά αλλαγή του ισχύοντος συστήματος προσλήψεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 60% από ΑΣΕΠ και 40% από τον ενιαίο πίνακα είναι αδιαπραγμάτευτο.

Β΄ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Με βάση το παραπάνω διεκδικητικό πλαίσιο:

· Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί (έχει ήδη αποστείλει σχετική πρόσκληση) το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ σε κοινή σύσκεψη, στις 12 Γενάρη 2010, προκειμένου να αποφασίσουν οι δυο κλάδοι κοινό πρόγραμμα δράσης το επόμενο διάστημα.

· Καλεί τους Συλλόγους να πραγματοποιήσουν έκτακτες ή τακτικές Γενικές Συνελεύσεις στο διάστημα από 11 μέχρι τέλος Γενάρη, προκειμένου να πάρουν αποφάσεις στο αγωνιστικό πλαίσιο του κλάδου. Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. προτείνει την πραγματοποίηση νέας απεργιακής κινητοποίησης στο πρώτο 15νθήμερο του Φλεβάρη.

· Συγκαλεί ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ το α’ 15νθήμερο του Φλεβάρη προκειμένου να λάβει τις οριστικές αποφάσεις για την παραπέρα αγωνιστική πορεία του κλάδου.

Εξυπακούεται πως αν υπάρξουν έκτακτες εξελίξεις (ασφαλιστικό, κλπ.) το πρόγραμμα δράσης θα αναπροσαρμοστεί με βάση τα νέα δεδομένα.

Για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Ο Πρόεδρος                                                         Ο Γενικός Γραμματέας

Μπράτης Δημήτρης                                                 Οικονόμου Τριαντάφυλλος

Διαβάστε Περισσότερα »