Το Νοέμβρη του περασμένου χρόνου πραγματοποιήθηκε στην Βραζιλία η ετήσια διεθνής συνάντηση των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κόμματων και Οργανώσεων.
Σ’ αυτή πήραν μέρος:
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας (PCR),
Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (M-Λ),
Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής (Προλεταριακή Δράση) PC(AP),
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας (APK),
Κομμουνιστικό Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κόμμα Ισημερινού (PCMLE),
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (M-Λ) (PCEML),
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας (PCOF),
Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού (M-Λ),
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας Δομινικανής Δημοκρατίας (PCT),
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας (PCOT),
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TDKP),
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Άνω Βόλτας,
Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD).
Στη συνάντηση αυτή δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 και μερικά άλλα Κόμματα και Οργανώσεις.
Στη σύσκεψη έγινε απολογισμό δράσης του περασμένου χρόνου και καθορίστηκαν τα καθήκοντα για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Στη σύσκεψη συζητηθήκαν η κατάσταση στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Ψηφίστηκαν διάφορες αποφάσεις αλληλεγγύης προς τους λαούς, μεταξύ των οποίων των λαών της Oaxaca Μεξικού και Μέσης Ανατολής.
Προς τη συγκέντρωση των λαών της Oaxaca (A.P.P.O.)
Τα μαρξιστικά-λενινιστικά Κόμματα και Οργανώσεις από Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Αφρική παρακολουθούν προσεχτικά, εκφράζουν την αλληλεγγύη και αναγνωρίζουν τον ηρωικό αγώνα του μεξικανικού λαού και ιδιαίτερα τη συγκέντρωση των λαών της Oaxaca, οι οποίοι αντιπαρατάσσονται με αποφασιστικό και συνεπή τρόπο, καθοδηγούμενοι από PRI και PANI, απέναντι στην οικονομική πολιτική των νέων φιλελευθέρων καταπιεστών της χώρας τους και του κράτους Oaxaca.
Η φασιστική καταπίεση ενάντια στην (A.P.P.O.) που εξαπολύθηκε από τον Ulises Ruiz Ortiz καθώς και από τον Vicente Fox Quesada, με την αστυνομία τους, τους παραστρατιωτικούς, τους δολοφόνους και τις ένοπλες δυνάμεις δείχνει ακόμα μια φορά, ότι αυτές οι κυβερνήσεις δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των φοιτητών, των δασκάλων και των προλεταριακών γυναικών του Μεξικού και Oaxaca, αλλά προσπαθούν ακόμα μια φορά να καταστρέψουν το κίνημα και με αυτό αποκαλύπτουν ότι βρίσκονται στην υπηρεσία των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας χρηματιστικής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό τα αιτήματα είναι αναγκαία και δίκαια: τερματισμός στην καταπίεση, απομάκρυνση του κυβερνήτη Ulises Ruiz Ortiz και εγκαθίδρυσης μιας προλεταριακής και λαϊκής κυβέρνησης, στην οποία ο λαός δεν μιλά μόνο αλλά αποφασίζει για το περιεχόμενο και τις μορφές που πρέπει να κυβερνηθεί τόσο η Oaxaca όσο και το Μεξικό.
Μετά από 6 και περισσοτέρους μήνες δίκαιο αγώνα στα οδοφράγματα, με μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού, και της δημοκρατικής του ζωής, η συγκέντρωση των λαών της Oaxaca δείχνει στους λαούς του Μεξικού και του κόσμου, στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και τον καπιταλισμό, ότι μπορούμε να νικήσουμε μόνο όταν επεξεργαστούμε και αναπτύξουμε μια επαναστατική τακτική και στρατηγική, όταν συγκροτήσουμε και δυναμώσουμε ένα όσο το δυνατόν πλατύ προλεταριακό και ενιαίο λαϊκό μέτωπο και όταν διατηρήσουμε τη σύνδεση και αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους λαούς του πλανήτη στη δουλειά για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, τη μοναδική πραγματική προοπτική για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων.
Από τη Βραζιλία, την έδρα της XII διεθνούς σύσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, δεχθείτε τη μεγάλη μας αλληλεγγύη, τη μαχητική μας διεθνή υποστήριξη. Ελπίζουμε να συμβάλλουμε έτσι ότι ο τύραννος Ulises Ruiz Ortiz θα ανατραπεί σε λίγο, ότι η εθνική αστυνομία θα αποχωρήσει και ότι οι συλλήψεις, οι διώξεις, οι δολοφονίες και οι εξαφανίσεις στην Oaxaca θα σταματήσουν.
Αδελφικά
XII Ολομέλεια της διεθνούς σύσκεψης των μαρξιστικών-λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.
Απόφαση για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή
Η Διεθνής Σύσκεψη των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κόμματων και Οργανώσεων (ICMLPO) στη 12η Ολομέλειά της συζήτησε την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Κατά πρώτο οι συμμετέχοντες στη Διεθνή Σύσκεψη εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στο λαό του Λιβάνου και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Η ICMLPO υπογραμμίζει ιδιαίτερα τα παρακάτω σημεία:
1. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο οποίος μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους του κατέχει απ’ το 2003 το Ιράκ, συνεχίζει την κατοχή με σφαγές άμαχου πληθυσμού, εφαρμόζει βασανιστήρια σε μεγάλη έκταση, δολοφονεί ηγετικές προσωπικότητες του Ιράκ, τις φυλακίζει και τις αναγκάζει σε εξορία, υποκινεί τοπικούς και εθνικούς ανταγωνισμούς για να διασπάσει τη χώρα, οδηγεί τις λαϊκές μάζες σε εξαθλίωση και αμάθεια και λεηλατεί συστηματικά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές πετρελαίου της χώρας. Ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα ο ιρακινός λαός διεξάγει μια σκληρή ένοπλη αντίσταση η οποία προκάλεσε στους καταχτητές στρατιωτική και πολιτική ζημιά ως το σημείο που τους ανάγκασε να μιλούν για ένα «νέο Βιετνάμ», ενώ αναζητούν μέσα να βγουν απ’ την ιρακινή κόλαση.
Ο ιρακινός λαός έχει την αλληλεγγύη και τη συμπάθεια των εργατών και των εργαζομένων, των λαών, των επαναστατών και των προοδευτικών ανθρώπων του κόσμου.
2. Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ συνεχίζει να σφαγιάζει τον παλαιστινιακό λαό στη λωρίδα της Γάζας και στη δυτική Ιορδανία και σε αυτό υποστηρίζεται προκλητικά από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, καθώς και από τη σιωπηρή ή ανοιχτή στάση των αντιδραστικών αραβικών κυβερνήσεων. Προκαλεί πείνα και υποσιτισμό με τον αποκλεισμό των δρόμων για τη διεθνή βοήθεια, δολοφονεί, απαγάγει και φυλακίζει ηγετικές προσωπικότητες των Παλαιστινίων, καταστρέφει τα σπίτια των Παλαιστινίων και την ελάχιστη υποδομή τους, εκδιώκει χιλιάδες οικογένειες, «ιουδοποιεί» τα μέρη τους και τους αγίους τόπους, για να καθυποτάξει αυτό το μαρτυρικό λαό και να του επιβάλει τα σιωνιστικά σχέδια κυριαρχίας, τα οποία καταπατούν τα εθνικά δικαιώματά του.
Ο παλαιστινιακός λαός συνεχίζει την αντίσταση ενάντια σ’ αυτή την πολιτική και αγωνίζεται να ξανακερδίσει τα μέρη του, την ανεξαρτησία και ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, ειρήνη, δημοκρατία και πρόοδο. Η υπόθεση της Παλαιστίνης απαιτεί την ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη των λαών και των φιλελευθέρων δυνάμεων.
3. Το περασμένο καλοκαίρι το σιωνιστικό κράτος εξαπέλυσε έναν αιματηρό πόλεμο ενάντια στο Λίβανο, έχοντας την άμεση υποστήριξή της κυβέρνησης Μπους, της πλειοψηφίας των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη συνεργασία των αντιδραστικών αραβικών κυβερνήσεων. Ολόκληρα χωριά ισοπεδωθήκαν, ο άμαχος πληθυσμός σφαγιάστηκε ή οδηγήθηκε στην εξορία. Το μεγάλο μέρος της οικονομικής και πολιτικής υποδομής καταστράφηκε. Σ’ αυτόν τον επιθετικό πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν απαγορευμένα όπλα.
Ο γενναίος λαός του Λιβάνου και η ένοπλη αντίσταση του, με την αλληλεγγύη και συμπάθεια των λαών και των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων του κόσμου, προκάλεσαν ήττα στα σιωνιστικά στρατεύματα και έτσι οι αραβικοί λαοί ολόκληρης της περιοχής ξανααπόκτησαν την εμπιστοσύνη στη δύναμή τους και την ικανότητα νίκης.
4. από το 2001 το Αφγανιστάν βρίσκεται υπό τη στρατιωτική κατοχή των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Αυτή η κατοχή προκάλεσε χάος και εξαθλίωση στη χώρα και εξάλειψε κάθε σιγουριά. Τα στρατεύματα κατοχής ούτε καν προσπαθούν να αποκρύψουν τις σφαγές που πραγματοποιούν στο όνομα της «πάλης κατά της τρομοκρατίας». Ο Αφγανικός λαός εκφράζει ολοένα και περισσότερο την απόρριψη της κατοχής. Η ένοπλη αντίσταση αναπτύσσεται και δυναμώνει μέρα με τη μέρα με σκοπό να εκδιώξει τα στρατεύματα κατοχής. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοι του απειλούν εδώ και μήνες το Ιράν και τη Συρία για να θέσουν αυτές τις χώρες κάτω από την ιμπεριαλιστική υπαγόρευση.
Στη βάση αυτών των γεγονότων, η ICMLPO καταδικάζει αποφασιστικά τις ενέργειες των ιμπεριαλιστών ενάντια στους αραβικούς λαούς και τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Η ICMLPO καταγγέλλει τον υποκριτικό χαρακτήρα των παρουσιαζόμενων λόγων δικαιολογίας όπως π.χ. τον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας», «ενάντια στην εξάπλωση των πυρηνικών και μαζικών όπλων καταστροφής» ή « για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κ.λ., και αφαιρεί τον ιδεολογικό και ρατσιστικό μανδύα από αυτούς τους πολέμους και τις επιθέσεις που παρουσιάζονται σαν ένας «αγώνας των πολιτισμών» ή ένας «πόλεμος των θρησκειών».
Η ICMLPO υπενθυμίζει, ότι οι πραγματικοί σκοποί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των ευρωπαίων και σιωνιστών συμμάχων δεν είναι άλλοι από την εγκαθίδρυση της ολοκληρωτικής τους κυριαρχίας σ’ αυτή τη στρατηγική ζώνη που είναι πλούσια σε πετρέλαιο. Τα σχέδια της «μεγάλης» ή «νέας Μέσης Ανατολής» που προβάλλονται από τη κυβέρνηση Μπους έχουν ακριβώς το νόημα της εγκαθίδρυσης αυτής της κυριαρχίας.
Η ICMLPO επαναλαμβάνει, ότι αυτή υποστηρίζει τους λαούς της Μέση Ανατολής και τον ένοπλο αγώνα τους με τον οποίο αυτοί αντιπαρατίθενται στους ιμπεριαλιστές και σιωνιστές επιδρομείς. Θεωρεί τον αγώνα αυτών των λαών σαν ένα βασικό αναπόσπαστο τμήμα της πάλης των εργατών/τριών και των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Το αποτέλεσμα αυτών των αγώνων αφορά άμεσα τους λαούς επειδή κάθε εξασθένηση του ιμπεριαλισμού, που καθοδηγείται από των αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, δυναμώνει τον αγώνα στη δική του χώρα και διεθνώς. Γι’ αυτό δεν επιτρέπεται οι αραβικοί λαοί και οι άλλοι λαοί της Μέσης Ανατολής να παραπλανιούνται για τη φύση-χαρακτήρα του αγώνα τους: ενός αγώνα που δεν έχει θρησκευτικό ούτε ρατσιστικό χαρακτήρα, αλλά αντιιμπεριαλιστικό και αντιαποικιακό χαρακτήρα. Οι εργάτες/τριες και οι λαοί των άλλων χωρών είναι – ανεξάρτητα από θρησκεία, φυλή ή πολιτισμό – σύμμαχοι τους κάτι που στις επιθετικές χώρες φαίνεται ιδιαίτερα απ’ το ότι χιλιάδες διαδήλωσαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η ICMLPO καλεί τους εργάτες/ριες, τους λαούς, τους προοδευτικούς και επαναστάτες του κόσμου να υποστηρίξουν με ακόμα πιο μαχητικό τρόπο τον αγώνα των λαών της Μέση ανατολής για εθνική ανεξαρτησία. Οι εργάτες/τριες των ιμπεριαλιστικών χωρών έχουν καθήκον να αγωνιστούν ενάντια στις κυβερνήσεις τους και να απαιτήσουν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς επίσης και τον τερματισμό κάθε υποστήριξης προς το σιωνιστικό, ρατσιστικό και εγκληματικό κράτος του Ισραήλ.
Επιπλέον η ICMLPO υποστηρίζει κάθε διεθνή προσπάθεια να μην τερματιστεί η τιμωρία των δημίων των λαών και απαιτεί να καταδικαστούν τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα που διαπράχθηκαν από τους ιμπεριαλιστές και σιωνιστές ηγέτες στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, το Λίβανο και το Αφγανιστάν.
Βραζιλία, Νοέμβρης 2006.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ανασύνταξη σε 2 συνέχειες, στα φύλλα 242 (15-31/1/2007) και 243 (1-15/2/2007).