Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Πέμπτη 1η Δεκέμβρη – 24ωρη Γενική Απεργία

H Κίνηση για ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην 24ωρη Γενική απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου 2011 και στο συλλαλητήριο στις 11:00πμ στο Πεδίον του Άρεως.
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

«Έφυγε» ο σ. Θόδωρος Παρλαπάνος

Πριν από λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή ο κομμουνιστής σύντροφος Θόδωρος Παρλαπάνος που βρίσκονταν στις γραμμές των ζαχαριαδικών-σταλινικών και ήταν μέλος της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 από την ίδρυσή της μέχρι το θάνατό του.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Εκλογές στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας - Νέα σημαντική υποχώρηση του οικοδομικού κινήματος

Στις εκλογές του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας που διενερήθηκαν 7-11 Νοέμβρη 2011 ψήφισαν 2.953 οικοδόμοι και έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 2.932.

Ο Πανοικοδομικός Ταξικός Ενωτικός Συνδυασμός ("Κ"ΚΕ-ΠΑΜΕ) πήρε για το Διοικητικό Συμβούλιο 2.895 ψήφους και εξέλεξε και τα 21 μέλη της Διοίκησης.

Η Πρωτοβουλία Οικοδόμων πήρε 37 ψήφους και δεν εξέλεξε κανέναν στο ΔΣ.

Για τους αντιπροσώπους σε ΕΚΑ και Ομοσπονδία Οικοδόμων, ο Πανοικοδομικός Συνδυασμός πήρε 2.896 ψήφους εκλέγοντας 39 και 30 αντιπροσώπους αντίστοιχα, ενώ η Πρωτοβουλία Οικοδόμων πήρε 39 ψήφους και δεν εξέλεξε κανέναν αντιπρόσωπο ούτε σε ΕΚΑ, ούτε στην Ομοσπονδία.
Από το 2002 όπου ψήφισαν 17.500 οικοδόμοι περίπου και το 2005 όπου ψήφισαν 11.500, πέσαμε στις  8.315 το 2008 (μείωση περισσότερο από 50% σε σχέση με το 2002) και τώρα στις 2.953 (μείωση από 64% σε σχέση με το 2008)!

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Από την παρέμβαση της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 στο Πολυτεχνείο


Η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 ανέρτησε πανό που αναγράφει "ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΤΩΡΑ. ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ" έξω από το Πολυτεχνείο με αφορμή την επέτειο από την εξέγερση ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα των Συνταγματαρχών.

Κολλήθηκαν αφίσες με το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και τον Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ ενώ μοιράζονται η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, dvd με τα άπαντα του ΣΤΑΛΙΝ καθώς και διάφορες εκδόσεις της Κίνησης.

Παρέμβαση της Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 υπάρχει και σε άλλες κεντρικές πόλεις της Ελλάδας.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Πολυτεχνείο 2011: επίκαιρος ο δρόμος της αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής εξέγερσης


Άρνηση πληρωμής ολόκληρου του ΧΡΕΟΥΣ – ΕΞΩ η Ελλάδα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, από: ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ
Πολυτεχνείο 2011: επίκαιρος ο δρόμος της αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής εξέγερσης 
Η αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη του λαού μας και ξεχωριστά της νεολαίας που μετά την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου απ’ τους φοιτητές μετατράπηκε σε λαϊκή εξέγερση οδήγησε, ως γνωστόν, στην ανατροπή της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας του ντόπιου Κεφαλαίου και των αμερικανο-ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών.
Κατά της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ τάχθηκαν τότε όχι μόνο τα μεγαλοαστικά κόμματα αλλά και τα δυο σοσιαλδημοκρατικά χρουστσοφικά κόμματα «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕεσ. με πιο ακραία προδοτική στάση εκείνη της χρουστσοφικής προδοτικής ομάδας Φλωράκη του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ που έδωσε εντολή στην αντιΕΦΕΕ-«Κ»ΝΕ να καταγγείλει τους φοιτητές της Νομικής και Φυσικο-μαθηματικής ως «πράκτορες» της ΚΥΠ και της CIA για να εμποδίσει την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου («ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ», Νο 8).
Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ ομολογεί, 3 χρόνια αργότερα, ότι ήταν ενάντια στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου και όταν αυτή πραγματοποιήθηκε αγωνίζονταν να τη διαλύσει με την «απαγκίστρωση των φοιτητών απ’ το Πολυτεχνείο»: ομολογούν ανοιχτά ότι ο βασικός σκοπός τους ήταν: «κυρίως να πάρουν μέτρα για την απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο... το Γραφείο της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η κατάληψη, παρόλα που έπρεπε να αποφευχθεί...»(“ΚΟΜΕΠ”, 11/1976, σελ. 98). Και παρακάτω: «αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα και επιτόπου μέσα στο Φ.Κ., μ’ αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν δυνατό ή να μην επιλεγεί καθόλου η μορφή της κατάληψης, ή κι’ αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να στρέφονταν γρήγορα προς άλλες εξελίξεις»  (στο ίδιο, σελ. 112-113).
Ο δρόμος της αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής πάλης και εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι και σήμερα επίκαιρος επειδή: πρώτο, πέραν του επικίνδυνου βαθέματος της φασιστικοποίησης, έχουμε για πρώτη φορά ανοιχτά συμμετοχή στη διορισμένη απ’ τους ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ κυβέρνησης του ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ ναζι-φασιστικών δυνάμεων (ΛΑΟΣ), και δεύτερο, αναδεικνύεται εκ νέου και με μεγαλύτερη  οξύτητα το πρόβλημα της πάλης κατά της εξάρτησης της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, η οποία με τη στάση των κυριότερων εκπροσώπων της πέταξε, ανοιχτά πλέον, τη «δημοκρατική» μάσκα και αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο: εκείνο του αδίστακτου ιμπεριαλιστή που χωρίς προσχήματα επεμβαίνει ανοιχτά, ωμά και προκλητικά και σε πολιτικό επίπεδο, διορίζοντας απευθείας νέα κυβέρνηση της χώρας. 
   
ΟΛΑ τα κόμματα της ξενόδουλης αστικής τάξης μεγαλοαστικά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) και σοσιαλδημοκρατικά («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.) εθελόδουλα και προκλητικά γυαλίζουν τις μπότες των ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ, εκπροσώπων των μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ
Παρά το προκλητικότατο, προσβλητικό και ταπεινωτικό τελεσίγραφό τους προς τη χώρα μας και παρά τον απευθείας ΔΙΟΡΙΣΜΟ απ’ τους ίδιους κυβέρνησης των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ
ΟΧΙ στη μεγάλη απάτη των ΕΚΛΟΓΩΝ για εκτόνωση – ΔΥΝΑΜΩΜΑ των λαϊκών κινη-τοποιήσεων κατά των εξοντωτικών μέτρων των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ-ντόπιου Κεφαλαίου και κατά της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ

Η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είχε ήδη εδώ και μια 5ετία αρχίσει να γίνεται και προς τα έξω ορατή απ’ την επιδείνωση των οικονομικών δεικτών, κι’ αυτό σαν αποτέλεσμα της λειτουργίας των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού αλλά και εξαιτίας της εξάρτησης απ’ την ΕΕ και της λεηλασίας της χώρας απ’ τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, της εφαρμογής μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και της ρεμούλας των ντόπιων καπιταλιστών, τα διάφορα σκάνδαλα κλπ. και προπαντός του πολύ υψηλού και διαρκώς αυξανόμενου εξωτερικού χρέους εξαιτίας και των τοκογλυφικών επιτοκίων.
Η κατάσταση της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε περισσότερο απ’ το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής, γεγονός που τελικά οδήγησε το 2009 στην απομάκρυνση, χωρίς να λήξει η θητεία, της κυβέρνησης του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή.
Βέβαια η πολύ άσχημη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν γνωστή και στους ηγέτες της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, κάτι που ομολόγησε αργότερα ανοιχτά και ο Jean-Claude Juncker όταν στις 8 Οκτώβρη του 2010 δήλωσε ότι πράγματι γνώριζαν την κατάσταση αυτή στην ΕΕ αλλά κανένας ούτε και αυτός δεν είπε τίποτε σχετικό δημόσια, επειδή «η Γερμανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά απ’ τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα».  
Η κατάσταση χειροτερεύει ραγδαία, με ασυνήθιστα ταχύτατους ρυθμούς, και μετά τη συγκρότηση το 2009 της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ που συνεχίζει την ίδια αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και η χώρα μπαίνει στη δίνη μιας βαθιάς και ολόπλευρης κρίσης όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτικής και κοινωνικής για να συρθεί στη συνέχεια στην τανάλια του ΔΝΤ απ’ τους εκπροσώπους των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ηγετών Μερκελ-Σαρκοζι (αλλά και τη θέληση της κυβέρνησης), ενώ υπογράφεται, κάτω από τις πιέσεις τους, από το καθόλα «υπάκουο παιδί» τους το διαβόητο «Μνημόνιο» – μια νεο-αποικιακού χαρακτήρα δανειακή σύμβαση – συνοδευόμενο απ’ τα γνωστά απανωτά εξοντωτικά οικονομικά μέτρα των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ- ντόπιου κεφαλαίου-κυβέρνησης Παπανδρέου σε βάρος της εργατικής, τάξης όλων των πλατιών λαϊκών μαζών, και ολόκληρου του ελληνικού λαού, καταδικάζοντάς τους στη φτώχεια, την πείνα και την απόλυτη εξαθλίωση (όλες οι κυβερνήσεις της ξενόδουλης αστικής τάξης είναι εθελόδουλες-υποτελείς). Επιπλέον, πέρα απ’ το σχεδιαζόμενο ξεπούλημα για πενταροδεκάρες του πλούτου της χώρας στα γερμανικά-γαλλικά μονοπώλια, αυτή μετατρέπεται, με την εκμηδένιση και των όποιων ελάχιστων υπολειμμάτων εθνικής κυριαρχίας, σ’ ένα άθλιο προτεκτοράτο, κυβερνώμενο απευθείας απ’ τους αδίστακτους υπαλληλίσκους των κερδοσκόπων τραπεζιτών, κλπ., μελών της «τρόικα» (ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ), για να ακολουθήσει στη συνέχεια η εγκατάσταση στην Αθήνα της πρώτης 25μελούς ομάδας «Γκάουλαϊτερ» της λεγόμενης «Task Force» με επικεφαλής το γερμανό Horst Reichenbach, εν αναμονή και μιας δεύτερης πολυμελούς ομάδας για την επιβολή «ενός καθεστώτος εποπτείας» για να φτάσουμε αυτές τις μέρες στην εκπαραθύρωση του εκλεγμένου πρωθυπουργού και στον προκλητικότατο απευθείας διορισμό απ’ τους Μέρκελ-Σαρκοζι μιας κυβέρνησης των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ με «πρωθυπουργό» ένα στέλεχός τους, τον τραπεζίτη Λ.Παπαδήμο. 
Πριν τις τελευταίες ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, οι μεγάλες διαδηλώσεις των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών μαζών με τη μορφή των απεργιακών κινητοποιήσεων, παρά το διασπαστικό προς όφελος του κεφαλαίου ρόλο των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, και των συγκεντρώσεων στις πλατείες προκάλεσαν μια βαθιά και διαρκώς οξυνόμενη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, δημιούργησαν σοβαρούς κραδασμούς στο εσωτερικό των μεγαλοαστικών κομμάτων και προπαντός στο κυβερνών κόμμα που βρέθηκε σε αδυναμία να συνεχίσει αυτή την καταστροφική για τη χώρα και εξοντωτική για τους εργαζόμενους οικονομική πολιτική υπαγορευμένη από ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ-ντοπιο Κεφάλαιο, ενώ την ίδια στιγμή τα αφεντικά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ ασκούσαν πρωτοφανείς και αφόρητες πιέσεις να συνεχιστεί και προχωρήσει η ίδια οικονομική πολιτική.
Μπροστά στην εξόφθαλμη αδυναμία να προχωρήσει τα αντιλαϊκά μέτρα η κυβέρνηση, το υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να προτείνει ο πρωθυπουργός «δημοψήφισμα» για έγκριση από το λαό της νέας δανειακής Σύμβασης παρά τις μεγάλες αντιρρήσεις που υπήρχαν και στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος.
Η πρόταση του «δημοψηφίσματος» προκάλεσε μεγάλη ανησυχία και πανικόβαλε τα μεγάλα αφεντικά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ Μερκελ-Σαρκοζί, για τις όποιες αρνητικές συνέπειες στην ΕΕ και ευρύτερα, που «κάλεσαν»-διέταξαν τον πρωθυπουργό της χώρας και τον υπουργό των οικονομικών να ταξιδέψουν αμέσως άρον-άρον και να παρουσιαστούν ενώπιόν τους για να απολογηθούν, ενώ την ίδια στιγμή ξεσηκώθηκε μεγάλη θύελλα αντιδράσεων απ’ τους κύκλους του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, βιομήχανους-τραπεζίτες, κλπ., όλα τα μεγαλοαστικά ΜΜΕ, με πρώτο εκφραστή τους τον υμνητή-θαυμαστή των Ταγμάτων Ασφαλείας φασιστοειδές Α.Σαμαρά να ζητά έξαλλος και εξοργισμένος, επίμονα και επανειλημμένα να ματαιωθεί το «επικίνδυνο» και «διχαστικό δημοψήφισμα», που θα οδηγήσει τη χώρα έξω απ’ την ΕΕ.
Οι Μέρκελ-Σαρκοζι, «ξαφνιασμένοι» και οργισμένοι που το «υπάκουο παιδί τους», ενώ είχε αποδεχθεί και εφαρμόσει, χωρίς αντιρρήσεις, όλα όσα του είχαν υπαγορεύσει, τώρα προτείνει «δημοψήφισμα», αποβάλλοντας κάθε «δημοκρατικό» προσωπείο άλλαξαν όχι μόνο το ερώτημα της πρότασης του «δημοψηφίσματος» με το εκβιαστικό για τον ελληνικό λαό ψευτοδίλημμα «μέσα ή έξω από το Ευρώ» αλλά προσπάθησαν να αποκρύψουν τρεις από τις πιο σημαντικές αντιδημοκρατικές ενέργειές τους. Απευθυνόμενοι με ιταμό τελεσιγραφικό τρόπο σε έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό μιας χώρας μέλος της ΕΕ: πρώτο, απαίτησαν και απαγόρεψαν τη διεξαγωγή κάθε «δημοψηφίσματος» και με οποιοδήποτε ερώτημα, τρέμοντας τον ελληνικό λαό, κι’ αυτός υποχώρησε και υπάκουσε ταπεινωμένος, δεύτερο, τον εκδίωξαν-«εκπαραθύρωσαν» με σκαιό και προκλητικότατο τρόπο, τρίτο, διόρισαν αυθαίρετα απευθείας στη θέση του μια μαριονέτα των διεθνών κερδοσκόπων τραπεζιτών, έναν τραπεζίτη και στέλεχος των ΔΝΤ-ΕΚΤ.
Η πρόταση του «δημοψηφίσματος» που προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στους κύκλους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και στις χρηματιστηριακές αγορές, ανεξάρτητα από προθέσεις και στόχους, οδήγησε: πρώτο, σ’ αποβολή της «δημοκρατικής» μάσκας των εκπροσώπων των μεγάλων μονοπωλίων της ΕΕ Μέρκελ-Σαρκοζι, κουρελιάζοντας το μύθο περί «ισότιμης» συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, αναδεικνύοντας εκ νέου σε υπ αριθμόν ένα πρόβλημα την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, δεύτερο, αποκάλυψε εκ νέου τον ξενόδουλο χαρακτήρα και ρόλο της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και των προκλητικά εθελόδουλο χαρακτήρα και ρόλο όχι μόνο των μεγαλοαστικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) αλλά και των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.), τρίτο, αποκάλυψε την αντιδημοκρατική στάση όλων των κομμάτων άρνησης διεξαγωγής «δημοψηφίσματος», τέταρτο, ξέσκισε τη δήθεν «αντιμνημονιακή» μάσκα του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, πέμπτο, αποκάλυψε την πλήρη ευθυγράμμιση όλων των κομμάτων, μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών, με την απαίτηση του ντόπιου κεφαλαίου: ΕΚΛΟΓΕΣ αμέσως για εκτόνωση της αγανάκτησης των πλατιών λαϊκών μαζών.
Η δημοκρατική πρόταση για «δημοψήφισμα» αντί να τύχει στήριξης των δημοκρατικών κομμάτων απορρίφθηκε και καταπολεμήθηκε από όλα τα κόμματα που σήκωσαν τη σημαία των ΕΚΛΟΓΩΝ, που δεν πρόκειται να λύσουν απολύτως κανένα πρόβλημα δηλ. τη σημαία του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου με την οποία επιδιώκει την εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων, το αποδυνάμωμα και το «σπάσιμο» των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στα εξοντωτικά μέτρα και το ξεπούλημα της χώρας.   
Πέρα απ’ τη θέση για ΠΑΡΑΜΟΝΗ της χώρας στην ΕΕ, εκείνο που είναι προκλητικότατο και προκαλεί δικαιολογημένα λαϊκή οργή είναι η στάση όλων των κομμάτων απέναντι στο ιταμό, προσβλητικό και ταπεινωτικό για τη χώρα και το δημοκρατικό αντιφασίστα λαό της τελεσίγραφό των Μερκελ-Σαρκοζί, το οποίο όχι μόνο από κανένα κόμμα δεν καταγγέλθηκε αλλά ούτε καν κάποια αντίδραση υπήρξε, επιδεικνύοντας έτσι όλα τα κόμματα μια ακραία εθελοδουλεία. Βέβαια η εθελοδουλεία των μεγαλοαστικών κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) είναι γνωστή. Εκείνο που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι η εθελοδουλεία των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.). Ο μοναδικός βουλευτής που αντέδρασε και ύψωσε το ανάστημά του στη Βουλή καταγγέλλοντας τους ηγέτες της ΕΕ Μέρκελ-Σαρκοζί γι’ αυτή την προκλητική τους στάση ήταν ο βουλευτής Τάσος Κουράκης: «ζήσαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκεί έναν εκβιασμό με ένα ταπεινωτικό τελεσίγραφο που δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση από οικονομική ηγεμονία ολοένα μεταβάλλεται και σε πολιτική ηγεμονία. Είναι σίγουρο ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι υπαγόρευσαν τη θέλησή τους απευθυνόμενοι κατά την άποψή τους σε υποτελείς και υποτακτικούς. Η στάση των Μέρκελ-Σαρκοζί συνιστά θεσμική εκτροπή και με τον τρόπο τους θέλουν να καθυποτάξουν τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζετε ότι σήμερα που συζητά το ελληνικό Κοινοβούλιο το θέμα αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από το Βερολίνο εκβιάζουν ότι εάν τα δυο κόμματα δεν τα βρουν, με τον τρόπο που υπαγορεύουν, θα υπάρξουν χιλιάδες δειλά για τη χώρα μας. Μπροστά σ’ αυτόν τον εκβιασμό ο Πρωθυπουργός της χώρας υποχώρησε, υπακούοντας στις επιταγές τους και την υποχώρηση αυτή χειροκρότησε όλο το πολιτικό κατεστημένο και τα διάφορα κέντρα» (απ’ την ομιλία στη Βουλή 11/11/2011).
Υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας στο «λάκκο των λεόντων» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ δεν τάσσονται μόνο όλα τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, κλπ.) αλλά και τα κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ.). Έχοντας εγκαταλείψει πλήρως την αντιιμπεριαλιστική γραμμή-σύνθημα: «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» δεν τάσσονται υπέρ της άμεσης αποχώρησης-εξόδου, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, της χώρας από: ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ. Το «Κ»ΚΕ μιλά μόνο δημαγωγικά για «αποδέσμευση» (που δε σημαίνει οπωσδήποτε αποχώρηση), κι αυτό όχι ΑΜΕΣΑ ΤΩΡΑ, αλλά στο μακρινό μέλλον δηλ. την παραπέμπει στη «δευτέρα παρουσία» της ρεφορμιστικής «λαϊκής εξουσίας – λαϊκής οικονομίας», κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τους ηγέτες των «Κ»ΚΕ, ΣΗΜΕΡΑ η «λύση έξω από το ΕΥΡΩ και δραχμή … είναι καταστροφική». Η δήλωση της Παπαρήγα: «η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σ.6) είναι σαφέστατη και πλήρως ευθυγραμμισμένη με την τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ.
Η νέα διορισμένη απευθείας από τους Μερκελ-Σαρκοζί κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ με επικεφαλής έναν τραπεζίτη και επίλεκτο στέλεχος των ΔΝΤ-ΕΚΤ με συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που: 1) θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή οικονομική πολιτική και το ξεπούλημα της χώρας, με ένα επιπλέον χαρακτηριστικό 2) την ανοιχτή συμμετοχή σ’ αυτή για πρώτη φορά στη χώρα μας ναζι-φασιστικών δυνάμεων (ΛΑΟΣ), ανεξάρτητα απ’ το ότι και στο χώρο του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ στεγάζεται μεγάλος αριθμός ναζι-φασιστών. 
ΟΧΙ στη μεγάλη απάτη των ΕΚΛΟΓΩΝ για εκτόνωση – ΔΥΝΑΜΩΜΑ των λαϊκών κινητοποιήσεων κατά των εξοντωτικών μέτρων των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ-ντόπιου Κεφαλαίου και κατά της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Τα κόμματα που συμμετείχαν στην XVII σύσκεψη της Διεθνούς Σύσκεψης Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων


Η Ολομέλεια της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών κομμάτων και οργανώσεων (ICMLPO) πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Μαδρίτη με τη συμμετοχή σχεδόν όλων των κομμάτων-μελών και των οργανώσεων από την Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική και την Ασία.


Τα 17 κόμματα που συμμετείχαν στην σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Μαδρίτη.


Αλβανία (Κομμουνιστικό Κόμμα)
Βραζιλία (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα)
Μπουρκίνα Φάσο (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Volta)
Δανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - AKP)
Δομινικανή Δημοκρατία (Κομμουνιστικό Κόμμα της Εργασίας)
Εκουαδόρ (Μαρξιστικό-λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα)
Γαλλία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών - PCOF)
Γερμανία (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κόμματος - Arbeit Zukunft)
Ελλάδα (Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος 1918-55)
Ιράν (Εργατικό Κόμμα, Toufan)
Ιταλία (Κομμουνιστική Πλατφόρμα)
Μεξικό (Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ)
Μαρόκο (Δημοκρατικός Δρόμος)
Ισπανία (Κομμουνιστικό Κόμμα Μ-Λ)
Τυνησία (Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών)
Τουρκία (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα - TDKP)
Βενεζουέλα (Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα)


Διαβάστε: Ολοκληρώθηκε η XVII σύσκεψη της Διεθνούς Σύσκεψης Μ-Λ Κομμάτων και Οργανώσεων
Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 355-356, 1-31/10/2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 355-356. (1-31/10/2011)

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Για τους φίλους και συντρόφους συνδρομητές της «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ»


Πληροφορούμε τους φίλους και συντρόφους Συνδρομητές της «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ»:

1. Μετά την κατάργηση, αρχές Αυγούστου, του μειωμένου ταχυδρομικού Τέλους, το νέο πολύ υψηλό (4πλάσιο) ταχυδρομικό κόστος κατέστησε αδύνατη την αποστολή της εφημερίδας στους Συνδρομητές. Έτσι από τον Αύγουστο ως τώρα δεν έγινε ταχυδρομική αποστολή της εφημερίδας αλλά ούτε θα γίνει ως τέλος Δεκέμβρη 2011, μ’ εξαίρεση τα φύλα του Οκτώβρη (συγχωνευμένα σ’ ένα) για πληροφόρηση των Συνδρομητών. Τους μήνες Νοέμβρη-Δεκέμβρη 2011 τα δυο φύλα του κάθε μήνα συγχωνεύονται σε ένα.

2. Η αρνητική αυτή εξέλιξη μας υποχρεώνει να αυξήσουμε τη Συνδρομή στα 60 Ευρώ το χρόνο.

3. Όσοι απ’ τους Συνδρομητές επιθυμούν στο μέλλον να παίρνουν ταχυδρομικά την εφημερίδα πρέπει να  ειδοποιήσουν με γράμμα ή να τηλεφωνήσουν ως τα μέσα Δεκέμβρη στο τηλέφωνο: 210-8621543 και να στείλουν τη Συνδρομή των 60 Ευρώ για το 2012 ταχυδρομικά ή στο λογαριασμό της τράπεζας.
Διαβάστε Περισσότερα »

Οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ: ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ απ’ την περιφρούρηση της Πρεσβείας των αμερικανών ιμπεριαλιστών τη δεκαετία του ΄80 στην περιφρούρηση του αντιδραστικού αστικού κοινοβουλίου και τη διασφάλιση-επιβολή της αστικής νομιμότητας το 2011



Έκπληκτοι χιλιάδες εργαζόμενοι απεργοί διαδηλωτές αλλά και αντιφασίστες διαφόρων πολιτικών κατευθύνσεων μα και μέλη-οπαδοί των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ που βρίσκονταν στην πλατεία Συντάγματος τη δεύτερη (20 Οχτώβρη) μέρα της 48ωρης απεργίας είδαν για πρώτη φορά τους ρεφορμιστές ηγέτες τους να αναλαμβάνουν την περιφρούρηση του αντιδραστικού αστικού κοινοβουλίου και τη διασφάλιση της «Τάξης και Ασφάλειας» δηλ. την επιβολή της αστικής νομιμότητας με τη «δικαιολογία» της περιφρούρησης της «δικής» τους συγκέντρωσης δηλ. εκείνης του ΠΑΜΕ, υποκαθιστώντας προφανώς την Αστυνομία αλλά και τον αστικό Στρατό που τον χρησιμοποιεί η αστική τάξη όταν η Αστυνομία είναι ανεπαρκής και αδυνατεί να εκπληρώσει αυτό το «θεάρεστο» έργο δηλ. την υπεράσπιση του αντιδραστικού αστικού καθεστώτος.
Η έκπληξη βέβαια των χιλιάδων απεργών διαδηλωτών είναι εντελώς δικαιολογημένη, γιατί αυτό το φαινόμενο είναι εντελώς νέο στη δράση των δεξιών οπορτουνιστών αντισταλινικών-αντιζαχαριαδικών ηγετών και μια τέτοια επαίσχυντη ανεπαναστατική ενέργεια συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορική πολιτική πορεία της ντόπιας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας: να αναλαμβάνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ το ρόλο και το έργο της Αστυνομίας δηλ. να περιφρουρούν το αστικό κοινοβούλιο και να διασφαλίζουν την αστική νομιμότητα και να την υποκαθιστούν πλήρως. Όμως η επαίσχυντη αυτή κατάληξη των ρεφορμιστών ηγετών δεν ήταν ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός ούτε έγινε από λάθος εκτίμηση: αντίθετα ήταν αναμενόμενη και αναπόφευκτη, αποτελεί δε νέο, και τον τελευταίο ίσως κρίκο μιας μεγάλης αλυσίδας στην πορεία των συνεχών προδοσιών του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ που ξεκινάει απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 όταν αυτό πρωτοσυγκροτήθηκε (Μάρτης ΄56), μετά τη βίαιη διάλυση του επαναστατικού ΚΚΕ απ’ την ωμή επέμβαση των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ, κλπ. σ’ αυτό, απ’ τη σοβιετική προδοτική χρουστσοφική ομάδα ως ένα ευθύς εξαρχής αντισταλινικό-αντιζαχαριαδικό αστικό, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, κόμμα. Για τους αντισταλινικούς-αντιζαχαριαδικούς οπορτουνιστές ηγέτες του νέου ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ (΄56) ισχύουν τα λόγια του Λένιν για την παλιά σοσιαλδημοκρατία: «οι παράγοντες του εργατικού κινήματος που ανήκουν στο οπορτουνιστικό ρεύμα είναι οι καλύτεροι υπερασπιστές της αστικής τάξης, παρά οι ίδιοι αστοί» (Λένιν), κι’ ακριβώς εκεί έχει την αφετηρία του και ο σημερινός αντεπαναστατικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ της ανοιχτής υπεράσπισης του αστικού συστήματος με την προκλητική για τους εργαζόμενους περιφρούρηση του αντιδραστικού αστικού κοινοβουλίου, εξέλιξη-έκπληξη για τους χιλιάδες εργαζόμενους διαδηλωτές που κι αυτή έχει την προϊστορία της – προκαθορισμένη όμως απ’ τη χρουστσοφική κατεύθυνση – σε δυο σημαντικούς σταθμούς, πριν φτάσει-καταλήξει στον Οχτώβρη του 2011, στους οποίους είναι απαραίτητη μια εντελώς σύντομη αναφορά που θα φωτίσει καλύτερα και πειστικότερα τη σημερινή αντεπαναστατική τους ενέργεια και αναπόφευκτη κατάληξη, σε περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης.    
1.Δεκαετία του ΄80: η επαίσχυντη περιφρούρηση της Πρεσβείας των αμερικανών ιμπεριαλιστών μαζί με την Αστυνομία
Όταν το Νοέμβρη του 1980, πορεία του Πολυτεχνείου, η κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ (Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης) διέταξε την αστυνομία να επιτεθεί στους διαδηλωτές που επιχείρησαν να «σπάσουν» τη φασιστική απαγόρευση της πορείας προς την αμερικάνικη Πρεσβεία, μ’ αποτέλεσμα πολλές εκατοντάδες τραυματίες διαδηλωτές και τη δολοφονία της νεαρής εργάτριας Σταματίας Κανελλοπούλου και του Κύπριου φοιτητή Ιάκωβου Κουμή, ο αρχηγός του μεγαλοαστικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου και εκείνος του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ Χ. Φλωράκης αντί να καταδικάσουν την κυβέρνηση των δολοφόνων κατάγγειλαν τους διαδηλωτές και απέδωσαν σ’ αυτούς τα αιματηρά επεισόδια που προκάλεσε η φασιστική επίθεση της Αστυνομίας, μ’ εντολή του Πρωθυπουργού Γ. Ράλλη (άξιος γιός του δοσίλογου πατέρα του Ιωάννη Ράλλη κατοχικού Πρωθυπουργού διορισμένου απ’ τους γερμανούς κατακτητές).  
Τον άλλο χρόνο, το 1981, κέρδισε τις εκλογές το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ, και ο τότε νέος Πρωθυπουργός επέτρεψε για πρώτη φορά τη συνέχιση των πορειών ως την αμερικάνικη Πρεσβεία (ως το 1981 απαγορεύονταν οι πορείες απ’ την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ ως την αμερικάνική Πρεσβεία, επιτρέπονταν μόνο ως το Σύνταγμα).
Απ’ τον πρώτο κιόλας χρόνο την Πρεσβεία των αμερικανών ιμπεριαλιστών δεν την περιφρουρούσε μόνο η Αστυνομία αλλά και μέλη-οπαδοί του «Κ»ΚΕ που ήταν πάντα παρατεταγμένα μπροστά σε αλυσίδες και πίσω τους έστεκαν πάνοπλα τα ΜΑΤ, πρακτική που συνεχίστηκε για δεκαετίες. Πολλά απ’ τα μέλη-οπαδοί (δυστυχώς εργαζόμενοι-αφελή θύματα μιας προδοτικής πολιτικής) του «Κ»ΚΕ φρουρούσαν με φανατισμό, συνοφρυωμένοι και με βλοσυρό ύφος, το κτίριο της Πρεσβείας των ΗΠΑ, έτοιμοι να «θυσιαστούν» για να μην συμβεί καμιά «προβοκάτσια» και «ματαιωθεί» ο διαβόητος «κοινοβουλευτικός» δρόμος προς τη «μεγάλη αλλαγή» και το «σοσιαλισμό» που τους υπόσχονταν εκείνη την περίοδο το δίδυμο των πολιτικών απατεωνίσκων Παπανδρέου-Φλωράκη. 
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι χρουστσοφικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ φρουρούσαν ένα ξένο – και όχι ελληνικό – καπιταλιστικό κτίριο (Πρεσβεία ΗΠΑ) και μάλιστα το κτίριο-Σύμβολο της κυριαρχίας στη χώρα μας των αμερικανών ιμπεριαλιστών, της μεγαλύτερης και πιο αιματοβαμμένης ιμπεριαλιστικής δύναμης της εποχής μας, κι’ αυτό στο όνομα της «ματαίωσης» της όποιας «προβοκάτσιας», αναλαμβάνοντας ένα ρόλο και εκπληρώνοντας μια αποστολή που ανήκε-ανήκει πάντα στην Αστυνομία και τον αστικό Στρατό και όχι στους εργαζόμενους – αυτά τα δυο βασικά όργανα του αστικού κράτους και τα κυριότερα στηρίγματα της εξουσίας της αντιδραστικής αστικής τάξης.
2. Δεκέμβρης 2008: κατά της μεγαλειώδους εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας και στο πλευρό της αντιδραστικής αστικής τάξης
Η εν ψυχρώ δολοφονία, το Δεκέμβρη του 2008, απ’ την Καραμανλική Αστυνομία του νεαρού 15χρονου μαθητή Αλέξη  Γρηγορόπουλου πυροδότησε ως γνωστό τη μαχητική και μεγαλειώδη εξέγερση της μαθητικής νεολαίας απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας κατά της δολοφονικής βίας της Αστυνομίας και της αστυνομικής τρομοκρατίας – μια μεγαλειώδη και πρωτοφανή εξέγερση που πανικόβαλε και κατατρομοκράτησε το σύνολο της αστικής τάξης (όλα τα μεγαλοαστικά και ρεφορμιστικά κόμματα) μα και αναστάτωσε για σχεδόν ένα μήνα ολόκληρη την Ευρώπη («υπάρχει κίνδυνος η εξέγερση στην Ελλάδα να ξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη» δήλωναν εκπρόσωποι του κεφαλαίου των διαφόρων χωρών της ΕΕ, που ο ισχυρός απόηχός της έφτασε ως τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Τότε, ίσως κάποιοι θυμούνται, ο πανικόβλητος Πρωθυπουργός Κ.Καραμανλης και οι υπουργοί της αντιδραστικής κυβέρνησής του είχαν εξαφανιστεί σχεδόν για ένα μήνα από την πολιτική σκηνή και τη ζωή του τόπου και η αστική τάξη αναγκάστηκε να ανασύρει εκείνο το μήνα τους Παπαρήγα-Καρατζαφέρη αναγορεύοντάς τους πρακτικά σε κυβερνητικούς εκπροσώπους και υπουργούς Δημόσιας Τάξης που με δηλώσεις τους ισχυρίζονταν καθημερινά ότι τα γεγονότα εκείνων των ημερών ήταν «σχέδιο εκτός Ελλάδας» δηλ. ότι η μεγαλειώδης αυτή εξέγερση της νεολαίας υποκινήθηκε και καθοδηγήθηκε τάχα από «εξωτερικούς εχθρούς» ή αλλιώς: Παπαρήγα: «των κουκουλοφόρων ο πυρήνας έχει σχεδιαστεί εκτός Ελλάδας», Καρατζαφέρης: «προστάτες παράκεντρων του εξωτερικού πίσω απ’ τα επεισόδια», κλπ. ή ακόμα Παπαρήγα: «σχέδιο εγχώριων και ξένων κέντρων οι ταραχές» («Real news» 21/12/2008, σελ. 1) κλπ. κλπ. – αντιδραστικές δηλώσεις, παραπλανητικού και δυσφημιστικού χαρακτήρα, σε βάρος της μεγαλειώδους εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας, δημοσιευμένες στο μεγαλοαστικό και φασιστικό τύπο εκείνων των ημερών («Αυριανή», «Αδέσμευτος Τύπος», κλπ.) με τη φασιστοφυλλάδα «Αυριανή» να επαινεί,  δημόσια και πρωτοσέλιδα, την «τόλμη» δηλ. την προδοσία της ηγεσίας του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ: «μόνο το ΚΚΕ τόλμησε να συγκρουστεί ανοιχτά με τους πυρήνες των πρακτορίσκων που εκτελούν το βρώμικο σχέδιο της αποσταθεροποίησης» («Αυριανή» 15/12/2008, σελ.1).
Αφού η Παπαρήγα μαζί μ’ ολόκληρη την ηγεσία του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ είχε στραφεί προκλητικά, απροσχημάτιστα και λυσσασμένα κατά της μεγαλειώδους εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας, δυσφημώντας την επιπλέον με τον πιο χυδαίο και αντιδραστικό τρόπο, και περάσει ανοιχτά με την πολιτική της στάση στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης – σε μια στιγμή όξυνσης της ταξικής πάλης – ο μεγαλοαστικός τύπος με πρωτοστατούσα τη φασιστοφυλλάδα «Αυριανή» την κάλεσε ευθέως να χρησιμοποιήσει στην πράξη τα μέλη-οπαδούς του αστικού «Κ»ΚΕ ως ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ για το τσάκισμα της νεολαιίστικης εξέγερσης και την «αποκατάσταση της τάξης του δημοκρατικού πολιτεύματος»: «Εάν η Αστυνομία είναι ανίκανη … ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Ή ΤΟ ΚΚΕ την αποκατάσταση της τάξης του δημοκρατικού πολιτεύματος» («ΑΥΡΙΑΝΗ» 19/12/2008, σελ.1).
Παρά τις εκκλήσεις μερίδας του αστικού τύπου με προεξάρχουσα την «Αυριανή» οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ δεν τόλμησαν να «αυτοκτονήσουν» τόσο πρόωρα (γνωρίζοντας ότι έχουν να προσφέρουν και στο μέλλον τις υπηρεσίες τους, και σε δυσκολότερες στιγμές, στο κεφάλαιο όσο αυτό υπάρχει), κατεβάζοντας στους δρόμους της Αθήνας στρατιές κρανοφόρων-ροπαλοφόρων για να καταστείλουν την εξέγερση της νεολαίας: τα μέλη της ΚΕ του «Κ»ΚΕ προτίμησαν να «κουρνιάσουν», ολόκληρο το Δεκέμβρη, στο «φρούριο» του Περισσού (κανένας δεν διαφώνησε) σαν κατατρομαγμένα κλωσοπούλια, αναζητώντας ζεστασιά, ηρεμία και παρηγοριά κάτω απ’ τις τρεμάμενες ξεπουπουλιασμένες παγερές φτερούγες της πανικόβλητης σοσιαλημοκράτισσας Α. Παπαρήγα, νοιώθοντας ίσως κάποια ανακούφιση και αγαλλίαση ακούοντας τις ολονύκτιες δεήσεις-προσευχές στο «θεό» και τις θρησκευτικές μελωδίες της αντιδραστικής νέο-ορθόδοξης θεούσας εθνικίστριας Λ. Κανέλλη που «ξόρκιζε» σε κάθε ευκαιρία τη «δαιμονισμένη» και ατίθαση μαθητική νεολαία και παρακαλούσε το «μεγαλοδύναμο» να τη «φωτίσει» ώστε επιτέλους να σταματήσει τις κινητοποιήσεις και να φύγει μακριά το «μεγάλο κακό» και η «συμφορά» που βρήκε τη χώρα. «Εισακούστηκαν», τελικά, οι μελωδικές της δεήσεις απ’ το «μεγαλοδύναμο» που φρόντισε να γεννηθεί το «θειο βρέφος» στις 25 Δεκέμβρη (=διακοπές σχολείων και πρόωρο κλείσιμό τους) και έτσι έληξε η παρατεταμένη «τραγωδία» της χώρας δηλ. η «τραγωδία» της πανικόβλητης αντιδραστικής αστικής τάξης που είχε εκγυμνάσει και προετοιμάσει στρατιωτικές μονάδες για επέμβαση στο κέντρο της Αθήνας.  Ήδη είχε αποτύχει το λοκ-αουτ της κυβέρνησης Καραμανλή για κλείσιμο των σχολείων-σχολών που είχε τότε προωθηθεί απ’ τους ρεφορμιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ μέσω της «Κ»ΝΕ («Ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΚΣ της ΚΝΕ», 7/12/2008) στην επηρεαζόμενη απ’ αυτούς μαθητική-φοιτητική νεολαία να «κλείσει τα σχολεία και τις σχολές, τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα ΙΕΚ και τις σχολές του ΟΑΕΔ, τα νυχτερινά σχολεία» («Ρ» 9/12/2008, σελ. 15), δηλ. να γίνει πράξη ότι απαιτούσε η αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή, στάση που υποχρέωσε να βγει το γνωστό «Δελτίο τύπου του Συλλόγου Διδασκόντων του Πάντειου Πανεπιστημίου»: «Σήμερα το πρωί (11/12/08) το Πάντειο Πανεπιστήμιο έκλεισε με πρωτοβουλία φοιτητών της Πανσπουδαστικής οι οποίοι επικαλέστηκαν απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο δεν έχει συμβεί να κλείσει Πανεπιστήμιο με απόφαση κομματικού οργάνου …». Αυτά είναι κάποια απ’ τα ελάχιστα «κατορθώματα» εκείνων των ημερών των λακέδων του κεφαλαίου ρεφορμιστών ηγετών του «Κ»ΚΕ, μαζί βέβαια μ’ εκείνο το, ολότελα ξεχασμένο σήμερα, φασιστικής έμπνευσης και περιεχομένου ανεκδιήγητο «διήγημα» με τίτλο «Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» («Ρ» 28/12/2008, «7 μέρες μαζί») που θύμιζε τα ανάλογα τις ναζι-φασιστικής προπαγάνδας της χιτλερικής περιόδου στη Γερμανία.   
3. Οχτώβρης 2011: διασφάλιση-επιβολή της αστικής νομιμότητας – περιφρούρηση του αντιδραστικού αστικού κοινοβουλίου
Η περιφρούρηση της Πρεσβείας των ΗΠΑ μαζί με την Αστυνομία απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 εκ μέρους της ηγεσίας (Φλωράκης) του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ και η λυσσαλέα εχθρική στάση της ηγεσίας Παπαρήγα απέναντι στη μεγαλειώδη εξέγερση της μαθητικής νεολαίας (Δεκέμβρης 2008) είναι οι δυο σημαντικότεροι, πριν τη 48ωρη απεργία του Οχτώβρη (2011), σταθμοί στην πορεία της ανεπαναστατικής δράσης αυτού του αστικού κόμματος, γιατί στη μεν πρώτη περίπτωση σημειώνεται, για πρώτη φορά, μετατροπή των μελών-οπαδών του «Κ»ΚΕ σε στρατιά αστυνομικών-στρατιωτών περιφρούρησης της Πρεσβείας μιας ιμπεριαλιστικής χώρας, ενώ στη δεύτερη περίπτωση σημειώνεται, με την πολιτική στάση της ηγεσίας, ανοιχτό πέρασμα στο στρατόπεδο της αστικής τάξης – πέρασμα που δικαιολογημένα ώθησε τον αστικό τύπο (με πιο κραυγαλέο παράδειγμα τη φασιστοφυλλάδα «Αυριανή») να καλέσει, εξ αιτίας της αδυναμίας της Αστυνομίας, την ηγεσία του «Κ»ΚΕ να κατεβάσει τα μέλη-οπαδούς της στους δρόμους για να καταστείλει βίαια με στρατιές ροπαλοφόρων-κρανοφόρων την εξέγερση της νεολαίας δηλ. να τα χρησιμοποιήσει ως δύναμη κρούσης του κεφαλαίου, υποκαθιστώντας την Αστυνομία και τον αστικό στρατό.
Αν ως τις μέρες της 48ωρης απεργίας (19-20 Οχτώβρη 2011) η δράση του ΠΑΜΕ είχε δυο σημαντικές χαρακτηριστικές πλευρές: α) εκείνη του μόνιμου απεργοσπαστικού μηχανισμού των αστικών κυβερνήσεων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) με τις ξεχωριστές απεργοσπαστικού χαρακτήρα διασπαστικές συγκεντρώσεις (συστηματική και μόνιμη διάσπαση, προς όφελος του κεφαλαίου, των απεργιών που καλούσαν οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ), και β) εκείνη της λατρείας και αποθέωσης της αστικής νομιμότητας, δηλ. της εθελοντικής αποδοχής της που καλύπτεται πίσω απ’ τη λεγόμενη «περιφρούρηση των πορειών» του ΠΑΜΕ, για την οποία η ηγεσία του αποσπά κάθε φορά τα συγχαρητήρια και τους επαίνους των εκάστοτε κυβερνήσεων και της ηγεσίας της Αστυνομίας, όπως και πρόσφατα, για πολλοστή φορά τα μεγαλοαστικά «ΝΕΑ», εντελώς δικαιολογημένα, σημειώνουν ότι «οι περιφρουρήσεις των πορειών του ΠΑΜΕ παίρνουν «άριστα» από την Αστυνομία», ενώ «ανώτερος αξιωματικός της ΕΛΑΣ αναφέρει χαρακτηριστικά», ότι «μαζί τους έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας, ξέρουμε πως θα διαδηλώσουν και δεν θα ανοίξει ρουθούνι, σπάνια προκαλούν επεισόδια» για να σημειώσει η μεγαλοαστική φυλλάδα: η «αστυνομική παρουσία τις περισσότερες φορές είναι τυπική» («ΝΕΑ», 22-23/10/2011, σελ 27), την τελευταία μέρα της 48ωρης απεργίας (20 Οχτώβρη) εμφανίστηκε-προστέθηκε και μια τρίτη νέα και πολύ σημαντικότερη μα και πολύ πιο επικίνδυνη για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα: εκείνη της υπεράσπισης στην πράξη του αντιδραστικού αστικού καθεστώτος και της διασφάλισης-επιβολής της αστικής νομιμότητας σε συνεννόηση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την άμεση συνεργασία της Αστυνομίας.
Και τώρα στο ζήτημα της περιφρούρησης του αστικού κοινοβουλίου και τη διασφάλιση της «Τάξης και Ασφάλειας» δηλ. την επιβολή της αστικής νομιμότητας την τελευταία μέρα της 48ωρης απεργίας.
Καταρχήν δυο ζητήματα δεν αμφισβητούνται από κανέναν μα ούτε και απ’ τους ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ: 1) εκείνο της «περικύκλωσης της Βουλής» και 2) ότι η «περικύκλωση» της Βουλής «δεν είχε  καμία σχέση με την παρεμπόδιση των βουλευτών να μπουν στη Βουλή».
Σχετικά με το πρώτο, ο ρεφορμιστής σοσιαλδημοκράτης Γ. Πέρρος, ηγετικός στέλεχος του ΠΑΜΕ, ωρύονταν την Τετάρτη (19/10/2011) στη συγκέντρωση της Ομόνοιας: «όλοι στην περικύκλωση της Βουλής απ’ όλες τις μεριές, από όλους τους δρόμους» («Ρ» 20/10/2011, σελ. 10) και: «σήμερα περικυκλώνουμε τη Βουλή από όλες τις μεριές» («Ρ» 20/10/2011, σελ. 8), κλπ. κλπ..
Σχετικά με το δεύτερο, σε σχόλιο του πρώην συντρόφου και ομοϊδεάτη των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών (μέλος της ΚΕ την περίοδο Κολιγιάννη), και σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, που σε τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε «ότι η Αλέκα Παπαρήγα καλεί τον κόσμο να περικυκλώσει την Πέμπτη τη Βουλή για να εμποδίσει τους βουλευτές να φτάσουν στο Κοινοβούλιο για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου», ο «Ριζοσπάστης» απαντώντας, απολογούμενος και εξοργισμένος, έγραψε την αλήθεια: «πρόκειται για ψέμα και συκοφαντία ολκής. Το ΠΑΜΕ, που διοργανώνει τη συγκεκριμένη κινητοποίηση δεν αποσκοπεί στο  ε μ π ό δ ι σ μ α (υπογρ. δική μας) των βουλευτών να ψηφίσουν» («Ρ» 18/10/2011, σελ.6), στη συνέχεια παραθέτει και απόσπασμα δήλωσης της Παπαρήγα της προηγούμενης μέρας: «να ξεκαθαρίσω το εξής: η περικύκλωση και ο αποκλεισμός της Βουλής που έχει αποφασιστεί από συνδικάτα και άλλες οργανώσεις και τον οποίο στηρίζουμε και θα στηρίξουμε, δεν έχει καμία σχέση με την παρεμπόδιση των βουλευτών να μπουν στη Βουλή» («Ρ» 18/10/2011, σελ.6) – μια «ευφυής» στην κουτοπονηριά της πρόταση-ενέργεια (καθ’ υπόδειξη προφανώς συμβούλων της αστικής τάξης) αλλά πρώτα απ’ όλα, κι’ αυτό είναι το ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ, άκρως  ε υ π ρ ό σ δ ε κ τ η  πρόταση-ενέργεια για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την αντιδραστική αστική τάξη και όλα τα κόμματα της, σε μια στιγμή μεγάλης και βαθιάς κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος και όξυνσης της ταξικής πάλης. Επομένως, «η περικύκλωση της Βουλής απ’ όλες τις μεριές, από όλους τους δρόμους», και με  δ ε δ ο μ έ ν η  τη διασφάλιση της προσέλευσης των βουλευτών στη Βουλή (υπό την προστασία των κρανοφόρων-ροπαλοφόρων του ΠΑΜΕ), δεν ήταν για να προστατεύσουν οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ τους «χιλιάδες ανθρώπους του μόχθου που διαδήλωσαν με τις σημαίες τους» και «το ίδιο το κίνημα» («Ρ» 21/10/2011, σελ. 10), (εκείνους του ΠΑΜΕ είναι δικαίωμά τους, αλλά γιατί αλήθεια και «το ίδιο το κίνημα»; ποιός τους εξουσιοδότησε να το πράξουν; μήπως ο «μεγαλοδύναμος» της Λ. Κανέλλη;), αλλά να περιφρουρήσουν από όλες τις μεριές και απ’ όλους τους δρόμους το αστικό κοινοβούλιο δηλ. να υπερασπίσουν το αντιδραστικό αστικό καθεστώς και να διασφαλίσουν-επιβάλουν την ίδια την αστική νομιμότητα, σε συνεργασία με την ηγεσία της Αστυνομίας – μια συνεργασία που δεν στάθηκε δυνατόν να αποκρύψει ούτε η Α. Παπαρήγα όταν ρωτήθηκε αν το ΠΑΜΕ είχε συνεργασία με την Αστυνομία, παραδέχθηκε δημόσια λέγοντας: «κατά τη γνώμη μου είναι σωστό, θα έλεγα ότι εκείνη τη στιγμή δεν μπορεί να επέμβει η Αστυνομία» («Ρ» 21/10/2011, σελ.3) και επιβεβαίωσε στα «ΝΕΑ» αξιωματικός του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ: «μας ζητήθηκε από διαδηλωτές του ΠΑΜΕ να μην επέμβουμε» («ΝΕΑ» 21/10/2011, σελ.8).
Αλλά και η «δικαιολογία» του «Ριζοσπάστη» και των σοσιαλδημοκρατών ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ ότι «η περικύκλωση και ο αποκλεισμός της Βουλής» απέβλεπαν τάχα «να ασκήσει η λαϊκή κινητοποίηση τέτοια πίεση, ώστε να απορριφθεί το νομοσχέδιο» για να επιτευχθεί «περισσότεροι βουλευτές να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο» («Ρ» 18/10/2011, σελ. 6), είναι εντελώς διάτρητη και ολωσδιόλου αστήρικτη. Αλήθεια γιατί δεν αποτελούσαν ακόμα μεγαλύτερη πίεση να είναι όλοι οι διαδηλωτές απεργοί συγκεντρωμένοι σε ένα χώρο και μπροστά στην πλατεία Συντάγματος και αποτελούσαν τάχα «μεγαλύτερη πίεση» διασκορπισμένοι στους γύρω δρόμους «κυκλώνοντας» τη Βουλή, μειώνοντας προφανώς το μέγεθος-όγκο της διαδήλωσης;
Όσον αφορά τη συνεργασία «Κ»ΚΕ-κυβέρνησης, αυτή επιβεβαιώνεται σαφέστατα, επιπλέον, και απ’ το επαίσχυντο λογύδριο της Παπαρήγα στη Βουλή (και μάλιστα μετά το θάνατο του άτυχου συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ) που αποτελεί μνημειώδη, ξετσίπωτη και προκλητικότατη στήριξη του σάπιου και σε βαθιά κρίση αστικού καθεστώτος.
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση δέχθηκαν την περιφρούρηση του κοινοβουλίου απ’ τους ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ οι βουλευτές όλων των κομμάτων, οι οποίοι απλόχερα απένειμαν εύσημα στο ΠΑΜΕ, μεταξύ των οποίων και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος που στο υπουργικό Συμβούλιο δήλωσε ότι το «ΚΚΕ συνέβαλε στη διαχείριση και στη διατήρηση της τάξης», σειρά άλλοι ως και τον Άδωνι Γεωργιάδη, βουλευτή του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ, που δήλωσε: «σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με εντυπωσίασε. Πρώτον γιατί συμπεριφέρθηκε απολύτως καθεστωτικά προστατεύοντας το Κοινοβούλιο από τους κουκουλοφόρους. Επικροτώ αυτή την πράξη. Όλοι μέσα στη Βουλή λέγαμε ευτυχώς που υπάρχει το ΠΑΜΕ γύρω-γύρω και δε ζήσαμε τα χθεσινά» («Alter», κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 20/10/2011), αλλά και πολλοί δημοσιογράφοι στα κεντρικά δελτία ειδήσεων όπως Ν. Χατζηνικολάου, Ι. Πρετεντέρης, κλπ. κλπ.
Τέλος, συμπερασματικά και εν συντομία, οι αντισταλινικοί-αντιζαχαριαδικοί ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ με την «περικύκλωση της Βουλής απ’ όλες τις μεριές, από όλους τους δρόμους» πέρασαν, στην πορεία της αντεπαναστατικής τους δράσης – σε περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης – για πρώτη φορά σε μια εντελώς νέα φάση: πρώτο, περιφρούρησαν το αστικό κοινοβούλιο, δεύτερο, περιφρουρώντας το, υπεράσπισαν το αντιδραστικό αστικό καθεστώς, τρίτο, διασφάλισαν-επέβαλαν την «Τάξη και Ασφάλεια» δηλ. την αστική νομιμότητα με τους ροπαλοφόρους-κρανοφόρους του ΠΑΜΕ σε συνεργασία με την Αστυνομία, τέταρτο, στην προσπάθεια επιβολής της αστικής  νομιμότητας υποκατέστησαν την Αστυνομία-αστικό Στρατό, αναλαμβάνοντας-εκπληρώνοντας τα καθήκοντα τους, πέμπτο, υποκαθιστώντας Αστυνομία-αστικό Στρατό, μετεξελίχθηκαν-μετατράπηκαν στην πράξη για πρώτη φορά σε ΔΥΝΑΜΗ ΚΡΟΥΣΗΣ του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, συμπαρασύροντας σ’ αυτή την αντεπαναστατική και ακραία επικίνδυνη αστική κατεύθυνση χιλιάδες εργαζόμενους μέλη-οπαδούς τους με εμπροσθοφυλακή τους ροπαλοφόρους-κρανοφόρους του ΠΑΜΕ (είχαν σε τέτοιο βαθμό δυσφημιστεί στα μάτια των απεργών εργαζομένων στο Σύνταγμα, αλλά και πανελλήνια, που ούτε ο «Ριζοσπάστης» τόλμησε στα φύλλα 21,22 και 23/10/2011 να δημοσιεύσει φωτογραφίες των «παλικαράδων» τραμπούκων ροπαλοφόρων-κρανοφόρων του ΠΑΜΕ, ενώ έχει δημοσιεύσει και στα 3 φύλλα σωρεία άλλων φωτογραφιών).
Διαβάστε Περισσότερα »

«Έφυγε» η συντρόφισσα Στέλλα Δεληφώτη

Στις 6 Ιούλη «έφυγε» από τη ζωή η αγωνίστρια των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αντάρτισσα του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) συντρόφισσα Στέλλα Δεληφώτη και η ταφή της έγινε στο χωριό της. Άφησε την τελευταία της πνοή στην Αθήνα, όπου έμενε μετά τον επαναπατρισμό της από την Πολωνία.
Η συντρόφισσα Στέλλα γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Φούστανη του νομού Πέλλας, όπου και μεγάλωσε.
Κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής Κατοχής (1941-44) της χώρας απ’ τα γερμανο-ιταλο-βουλγάρικα στρατεύματα αγωνίστηκε κατά των κατακτητών απ’ τις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ του χωριού της τον Οκτώβρη του 1942 και πήρε δραστήρια μέρος στον αγώνα του λαού μας.
Μετά την απελευθέρωση της πατρίδας και την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, μ’ αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων, διώχθηκε, μαζί με δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές, «απ’ το κράτος της μισαλλόδοξης δεξιάς, όπως αναφέρει σ’ ένα βιογραφικό της σημείωμα: «σύρθηκα κι εγώ στις φυλακές, δάρθηκα και διασύρθηκα».
Αργότερα, ακολουθώντας το νέο προσκλητήριο σάλπισμα (1946) του επαναστατικού ΚΚΕ, μ’ επικεφαλής το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη, βγήκε στο βουνό και πολέμησε απ’ τις γραμμές του ένδοξου και ηρωικού ΔΣΕ τον ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού, τη Σοβιετική Ένωση του μεγάλου Στάλιν, στην πόλη της  Τασκένδης, πρωτεύουσας του Ουζμπεκιστάν, όπου δούλεψε στην παραγωγή. Έπαιρνε συνάμα δραστήρια μέρος στην κομματική ζωή, ακολουθώντας πάντα πιστά και υπερασπίζοντας με συνέπεια την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ.
Κατά τη διάρκεια της ανοιχτής, ωμής και βάρβαρης επέμβασης της προδοτικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν κλπ. στο ηρωικό μας Κόμμα το Σεπτέμβρη του ’55, η συντρόφισσα Στέλλα Δεληφώτη υπεράσπισε μαχητικά τη γραμμή του ΚΚΕ και την ΚΕ ενάντια σε μια χούφτα δεξιών οπορτουνιστών προδοτών της ομάδας Δημητρίου-Χατούρα-Ρόσιου-Τσολάκη, κλπ.
Στην αιματηρή σύγκρουση της Τασκένδης (9-10 Σεπτέμβρη), που σκηνοθέτησαν οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές με όργανα τους ελάχιστους οπορτουνιστές, πιάστηκε για την επαναστατική της στάση απ’ τη σοβιετική Ασφάλεια, όπως και πολλές εκατοντάδες κομμουνιστές αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, και κλείστηκε για  μήνες στα χρουστσο-μπρεζνιεφικά φασιστικά μπουντρούμια της Τασκένδης.
Όταν αποφυλακίστηκε συνέχισε την επαναστατική της δράση ακολουθώντας πάντα την επαναστατική γραμμή και υπερασπίζοντας μαχητικά και αδιάλλακτα τον επαναστατικό δρόμο των Στάλιν-Ζαχαριάδη.
Στη συνέχεια διαγράφτηκε, όπως και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές, συνεχίζοντας όμως δραστήρια την πάλη κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού τόσο στην Τασκένδη όσο και στην Πολωνία που βρέθηκε αργότερα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την προσφυγιά συνέχισε την πάλη κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, συνδέθηκε με την «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», διάδωσε και υπεράσπισε πάντα την επαναστατική σταλινική-ζαχαριαδική γραμμή.
Παρά τα προβλήματα υγείας που είχε τα τελευταία χρόνια και την είχαν καθηλώσει στο διαμέρισμά της δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία και την αξιοζήλευτη μαχητικότητά της, με μόνο μέσο πλέον επαφής με τους συντρόφους και τους συμπολεμιστές της το τηλέφωνο.
Η κομμουνίστρια Στέλλα Δεληφώτη ήταν από εκείνες τις αγωνίστριες που οι σύντροφοι και συναγωνιστές της εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη μαχητικότητά της στην πάλη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και τη συνέπειά της στις επαναστατικές κομμουνιστικές Αρχές, μια αδιάλλακτη υπερασπίστρια του επαναστατικού έργου των Στάλιν-Ζαχαριάδη και όλων των επαναστατών κομμουνιστών, αλλά και την ανοιχτή θαρραλέα στάση και ειλικρινή συμπεριφορά της.                      

Διαβάστε Περισσότερα »

70 Χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (μέρος Α')


1.Ν.Ζαχαριάδης: εμπνευστής και αρχιτέκτονας της μεγάλης ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ εποποιίας και πρώτος ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ του τόπου

Στις 27 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 70 χρόνια απ’ την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) με ηγετικό πυρήνα-καθοδηγητική δύναμη το επαναστατικό ΚΚΕ (δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό αστικό-σοσιαλδημοκρατικό χρουστσοφικό «Κ»ΚΕ).
Στην πολύ δύσκολη και εξαιρετικά πολύπλοκη για τη χώρα μας και το κομμουνιστικό κίνημα περίοδο – κατά τη διάρκεια της επίθεσης των στρατιωτικών ορδών του φασίστα Μουσολίνι κατά της Ελλάδας – ο οξυδερκής και διορατικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης κατόρθωσε να αναλύσει σωστά την εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, διατυπώνοντας με παραδειγματική σαφήνεια και αξιοθαύμαστα συμπυκνωμένο τρόπο την πολιτική γραμμή του Κόμματος σ’ εκείνη τη φάση της πάλης στο γνωστό του «ανοιχτό γράμμα προς το λαό της Ελλάδας» (31 Οκτώβρη 1940) απ’ τα μπουντρούμια της Ασφάλειας του μοναρχοφασίστα δικτάτορα Μεταξά.
Τόσο η συγκρότηση του ΕΑΜ όσο και η μετέπειτα δράση των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αναπτύχθηκε με καθοδηγητικό νήμα την επαναστατική μαρξιστική γραμμή που χάραξε ο μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης σ’ αυτό το γράμμα – ο μεγαλύτερος κομμουνιστής επαναστάτης της χώρας στον 20ου αιώνα και ως τα σήμερα και «μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος», όπως έλεγε ο Νιγιάζοφ, πρώτος γραμματέας ως το 1956 της ΚΕ του ΚΚ Ουζμπεκιστάν, στον οποίο ο Στάλιν είχε πει, κατά τη διάρκεια του 19ο συνεδρίου του ΚΚΣΕ (1952): «τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης. Θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη» (Πάνος Δημητρίου: ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, σελ. 202-203, Αθήνα 1997), που δολοφόνησε η αποστάτρια προδοτική σοσιαλφασιστική χρουστσοφική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, μετά 17 χρόνια εξορίας, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας τον Αύγουστο του 1973:    

«ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940
Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ»
Ο γραμματέας του ΚΚΕ είχε, μαζί με το γράμμα, βάλει 4 όρους στη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά: «1) Αυτή η γραμμή του γράμματος θα ισχύει  μέχρι το τέλος του πολέμου. 2) Να βγει ο «Ριζοσπάστης». 3) Να δοθεί γενική αμνηστία. 4) Όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ» («Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 192, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1952).
Το παραπάνω γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη καθόριζε σωστά, με σαφήνεια και ακρίβεια το χαρακτήρα του πολέμου Ιταλίας-Ελλάδας: «Ο πόλεμος που έκανε ο Μουσσολίνι ενάντια στην Ελλάδα ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, ληστρικός πόλεμος. Από τη μεριά της Ελλάδας ήταν δίκαιος, εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος»(«Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 191, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1952). Αργότερα ο σύντροφος Ν.Ζαχαριάδης έγραψε και άλλα δυο γράμματα: ένα στις 26 Νοέμβρη 1940 και ένα στις 15 Γενάρη 1941, στα οποία ξεσκέπαζε τη σοβινιστική πολιτική του φασίστα δικτάτορα Μεταξά και τις διαστρεβλώσεις του πρώτου γράμματός του (δημοσιεύτηκαν μετά τον πόλεμο).
Με το ιστορικό του γράμμα ο Ν.Ζαχαριάδης αναδεικνύεται στο μεγάλο εμπνευστή και αρχιτέκτονα της μετέπειτα μεγάλης ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ εποποιίας. Επιπλέον: δυο ιστορικά γεγονότα αναδεικνύουν το Ν.Ζαχαριάδη σε πρώτο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ της χώρας: 1) το γράμμα του και 2) η παράδοσή του απ’ τους φασίστες του Μεταξά στους γερμανούς ναζι-φασίστες κατακτητές.
Το ιστορικό γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη αποτελεί μεγάλο τίτλο τιμής των κομμουνιστών και του επαναστατικού ΚΚΕ αλλά και της εργατικής τάξης μα και ολόκληρου του αντιφασίστα λαού της χώρας μας, και επιπλέον είναι: α) το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο του ευρωπαϊκού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος που διαψεύδει τους εντελώς ανυπόστατους και ψευδέστατους ισχυρισμούς της αστικής αντίδρασης ότι τα κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν τάχα τον αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού μετά τη στρατιωτική επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης (ως γνωστόν η επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση εξαπολύθηκε τον Ιούνη του 1941, ενώ το γράμμα του Ζαχαριάδη έχει ημερομηνία 31 Οχτώβρη 1940).
Ταυτόχρονα αυτό αποτελεί και το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος που προσδιορίζει ορθά το χαρακτήρα του πολέμου απ’ την πλευρά μιας χώρας που δέχθηκε στρατιωτική επίθεση ως «εθνικοαπελευθερωτικό»: «ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι».
 Κι αυτόν το μεγάλο τίτλο τιμής δεν δίστασαν να διασύρουν, κατασυκοφαντήσουν και λασπώσουν με τον πλέον άθλιο και χυδαίο τρόπο οι προδότες χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ (Κολιγιάννης-Τσολάκης-Φλωράκης-Παπαρήγα κλπ.) και του «Κ»ΚΕ εσ. (Παρτσαλίδης-Ζωγράφος-Δημητρίου-Δρακόπουλος κλπ. )ισχυριζόμενοι: «στο γράμμα όμως εκείνο κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος ότι «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις» … Η υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μη δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονταν πίσω της» («Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ 1918 – 1958, Επιλογή Ντοκουμέντων», σελ. 644, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Οκτώβρης 1958).
Αυτή η χυδαία ελεεινή και τρισάθλια συκοφαντική επίθεση των ντόπιων προδοτών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών («Κ»ΚΕ) στο ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη: πρώτο, αποκαλύπτει μια τερατώδη και χονδροειδή διαστρέβλωση, γιατί πουθενά στο γράμμα δε γίνεται λόγος «για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά», και επιπλέον δεύτερο, μια κραυγαλέα αγραμματοσύνη των δεξιών οπορτουνιστών ηγετών, γιατί η φράση «όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη» δεν αναφέρεται στο «φασίστα δικτάτορα Μεταξά», όπως ισχυρίζονται τα αγράμματα χρουστσο-μπρεζνιεφικά ρετάλια, αλλά στον «πόλεμο».
Οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ παραθέτουν το γράμμα του Ζαχαριάδη αλλά συνάμα διατηρούν σιωπηρά τη θέση αυτής της συκοφαντικής επίθεσης, όπως το ίδιο κάνουν και με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) που τον έχουν χαρακτηρίσει «τυχοδιωκτισμό του Ζαχαριάδη»: «αριστερίστικη, τυχοδιωκτική γραμμή του Ζαχαριάδη στην περίοδο του ένοπλου αγώνα 1946-1949» («Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ 1918 – 1958», σελ. 657) και τώρα δημαγωγικά «υποστηρίζουν» τον αγώνα του, διατηρώντας όμως και πάλι σιωπηρά τη θέση περί «τυχοδιωκτισμού» αλλά και στο «Πρόγραμμα» του 15ου συνεδρίου προβάλλουν την αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική θέση του λεγόμενου «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» («κυβέρνηση … με βάση το κοινοβούλιο», σελ.39, Αθήνα 1996).
Τώρα, χωρίς καλά-καλά να έχει τελειώσει η θεατρική παράσταση της χρουστσο-τροτσκίζουσας σοσιαλδημοκρατικής αντιζαχαριαδικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαϊληδων της λεγόμενης «αποκατάστασης» του Νίκου Ζαχαριάδη σε μια εντελώς πρόσφατη μπροσούρα, στο σημείο 2,  επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά η αισχρή συκοφαντία και λάσπη: «ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία του πρώτου γράμματος είναι η φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά» απασχόλησε ακόμα και την 6η Ολομέλεια της ΚΕ (1956) καθώς και την 7η (1957)», και παρακάτω: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν.Ζαχαριάδης έκανε έναν συμβιβασμό» («η 28η Οκτώβρη 1940,Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη», σελ. 13, εκδ. «Ριζοσπάστης»29-30 Οκτώβρη 2011).
Η ρεφορμιστική ηγετική ομάδα της Παπαρήγα δεν μπόρεσε να μην εκδηλώσει τον αντιζαχαριαδισμό της: έναν αντιζαχαριαδισμό με «κέρατα».
Τέλος, το ιστορικό γράμμα του Αρχηγού του ΚΚΕ δεν είχε καλύτερη μεταχείριση ούτε στο χώρο των αντιζαχαριαδικών εξωκοινοβουλευτικών Οργανώσεων.


Διαβάστε Περισσότερα »

46 εκατομμύρια Αμερικανοί στη φτώχεια και στην εξαθλίωση

46 εκατομμύρια Αμερικανοί στη φτώχεια και στην εξαθλίωση
Αποτέλεσμα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού



Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την ισχυρότερη δύναμη στον κό­σμο, στη χώρα των φονιάδων των λαών, στη χώρα των πολέμων (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανι­στάν, Λιβύη) για την εξυπηρέ­τηση των οικονομικών συμφε­ρόντων των πολυεθνικών εται­ριών και τον μονοπωλίων, η α­νεργία, η φτώχεια και η εξα­θλίωση εξαπλώνεται και αυξά­νεται.
Παράλληλα ολοένα και πε­ρισσότερο και εν μέσο κρίσης υπέρ παρα­γωγής, αυξάνουν τα πλούτη των πολυε­θνικών, των καπιταλιστών.
Περισσότερα από 46 εκατομμύρια Α­μερικανοί δηλαδή το 15% του πληθυσμού των Η.Π.Α. βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, με αποτέλεσμα να ζούνε με κουπόνια που λαμβάνουν για την αγο­ρά τροφίμων, σύμφωνα με πρόσφατα επί­σημα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ.
Πρόκειται για αριθμό ρεκόρ ο οποίος από το Μάιο του 2010 αυξήθηκε τον Α­πρίλιο του 2011 κατά 2,5%.
Παράλληλα ο αριθμός των Αμερικα­νών που δεν έχουν κανενός είδους ιατρι­κή περίθαλψη έχει φτάσει σχεδόν τα 50 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η ίδια εικόνα παρατηρεί­ται και στην ανεργία για την οποία δεν διαφαίνεται σύ­ντομα η μείωση της.
Οι πολιτείες που χορηγούν τα περισσότερα επιδόματα διατροφή, κουπόνια τα οποία κατά μέσω όρο φτά­νουν τα 300 δολάρια και ανταλλάσσονται στα Super Market με τρόφιμα είναι:
Το Τέξας με 3,9 εκατομμύρια ανθρώ­πους, η Καλιφόρνια με 3,7 εκατομμύρια, η Φλόριντα και η Νέα Υόρκη με 3 εκατομ­μύρια και η Αλαμπάμα με 1,7 εκατομμύ­ρια.
Η εικόνα αυτή της φτώχειας και της εξαθλίωσης είναι αποτέλεσμα της βαρβα­ρότητας του καπιταλισμού.
Είναι αποτέλεσμα της δράσης των κοινωνικών νόμων του καπιταλισμού στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πλουσίων μέσα από την εκμετάλλευ­ση και την καταπίεση των εργαζομένων.
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

ΓΚΕΟΡΚΙ ΝΤΙΜΙΤΡΩΦ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ

Πριν από τρία χρόνια στις 2 του Ιούλη 1949 έπαψε να χτυπά η μεγάλη καρδία ενός απ’ τους επιφανείς και πιο δημοφιλείς σε παγκόσμια κλίμακα καθοδηγητές του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος, του Γκεόργκι Ντιμιτρώφ.
Μαζί με τον Βουλγαρικό λαό που τιμάει το μεγάλο γιο του, οι σκέψεις των προοδευτικών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο στρέφονται και πάλι σήμερα στην ηρωική μορφή του φλογερού αντιφασίστα, του προλετάριου επαναστάτη, του αμείλικτου κατήγορου – μαστιγωτή του χιτλερικού φασισμού στη δίκη της Λειψίας.
Οι λαοί των Βαλκανικών χωρών, μαζί και ο λαός της Ελλάδας έχουν και ιδιαίτερους λόγους να διατηρούν ασβέστη μέσα στις καρδιές τους τη μνήμη του μεγάλου νεκρού, του εμψυχωτή, δάσκαλου, και θεμελιωτή της Λ. Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Γιατί στον ανελέητο αγώνα του ενάντια στον φασισμό ο Ντιμιτρώφ αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών του στην οργάνωση και την επιτυχή διεξαγωγή του αντιφασιστικού αγώνα απ’ τις λαϊκές μάζες των Βαλκανικών χωρών.
Γιατί, σαν μέλος της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς και αργότερα σαν Γεν. Γραμματέας και σαν Γραμματέας της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, βοήθησε αποτελεσματικά να αναπτυχθούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανικών χωρών σε μαρξιστικά – λενινιστικά κόμματα εξοπλισμένα με τη μαρξιστική –λενινιστική διδασκαλία, ικανά να υπερνικούν με επιτυχία τις μικροαστικές οπορτουνιστικές ταλαντεύσεις.
Γιατί μεγάλη και πολύτιμη είναι η συμβολή του στην αποσαφήνιση της Λενινο – Σταλινικής πολίτικης πάνω στο εθνικό ζήτημα των Βαλκανικών χωρών.
Από την προσφυγιά και την παρανομία στη Βιέννη και το Βερολίνο που βρίσκεται στα 1923-1933, ο Ντιμιτρώφ ύστερα απ’ τα στρατιωτικά φασιστικά πραξικοπήματα στη Βουλγαρία στις 9 του Σεπτέμβρη 1923, καλεί στην πάλη ενάντια στην τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει στην Ελλάδα η φασιστικοποιούμενη αστική τάξη της χώρας. Απ’ το 1924 κιόλας προειδοποιεί το ΚΚΕ για την ύπαρξη φασιστικών συμπτωμάτων στην Ελλάδα και το καλεί να πλατύνει, να δυναμώσει και ναναπτύξει τη μαζική αντιφασιστική δουλειά.
Βοηθάει εξαιρετικά το ΚΚΕ στην σωστή τοποθέτηση του Μακεδονικού ζητήματος. Επίσης βοηθάει το ΚΚ Ρουμανίας να τοποθετήσει το ζήτημα της Ντομπρουζάς της Τρανσυλβανίας. Βοηθάει το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας για να βάλει τέρμα στην πολύχρονη φραξιονιστική πάλη μέσα στις γραμμές του και για να λύσει με το λενινιστικό – σταλινικό δρόμο το περίπλοκο εθνικό πρόβλημα της Γιουγκοσλαβίας. Στέκει συμπαραστάτης και υπερασπιστής στο νεαρό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Αλβανίας.
Σ’ όλη τη διάρκεια της γεμάτης από προλεταριακό επαναστατικό περιεχόμενο ζωής του ο Γκεόργκι Ντιμιτρώφ στάθηκε πάντα ανιδιοτελής, αφοσιωμένος φίλος και συμπαραστάτης των λαών της Βαλκανικής στον αγώνα τους για τη λευτεριά και την εθνική τους ανεξαρτησία.
Ο Ντιμιτρώφ βοήθησε και για το ξεσκέπασμα της τιτοφασιστικής κλίκας.
Στην εισήγησή του στο 5ο συνέδριο του ΚΚΒ ανέλυσε πλατειά την αντιμαρξιστική – αντεπαναστατική εθνικιστική – πολιτική των φασιστών του Βελιγραδίου και χάραξε τη σωστή Μαρξιστική γραμμή για τη λύση όλων των προβλημάτων που απασχολούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων.
Ο λαός της Ελλάδας που τη φιλία και τη συμπαράσταση αυτή του Ντιμιτρώφ την γνώρισε θερμή και ολόπλευρη για μια ακόμα φόρα στους τελευταίους αγώνες του ενάντια στον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του θα τιμάει πάντα και θα θυμάται με ευγνωμοσύνη το μεγάλο γιο του φίλου και αδελφού Βουλγαρικού λαού.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 02.06.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ, ΝΕΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

Η βάρβαρη στρατιωτική επίθεση εναντίον της Λιβύης, που πραγματοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές χώρες, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και προσυπογράφτηκε από τον ΟΗΕ, μετά την καταστροφή της χώρας, την σφαγή δεκάδων χιλιάδων πολιτών και την επιβολή μιας κυβέρνησης ανδρείκελων, ολοκληρώθηκε με την δολοφονία του Συνταγματάρχη Καντάφι. Εμείς οι Μαρξιστές Λενινιστές, η εργατική τάξη, οι λαοί και η νεολαία που παλεύουν για κοινωνική απελευθέρωση σε όλες τις ηπείρους, απορρίπτουμε και καταδικάζουμε αυτό το έγκλημα. 
Οι προσδοκίες για ελευθερία και δημοκρατία των εργαζομένων μαζών και της νεολαίας της Λιβύης που εκφράστηκαν στις μεγάλες διαδηλώσεις του Φεβρουαρίου χειραγωγήθηκαν από τις ιμπεριαλιστικές χώρες, την αντίδραση και την σοσιαλδημοκρατία, με σκοπό να θέσουν στον έλεγχό τους το πετρέλαιο και τον υπόλοιπο πλούτο. Με τη σημαία  για «δημοκρατία και ελευθερία» ενορχήστρωσαν μια επίθεση των μέσων ενημέρωσης που τους επέτρεψε να εισβάλουν στο Λιβυκό έδαφος από τον αέρα και τη στεριά. Μετέτρεψαν τα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων σε σταυροφορία να ηττηθεί ο πρώην σύμμαχός τους. Έχουν καταφέρει με τη δύναμη των όπλων και επέβαλαν ένα προδοτικό και αντιδραστικό καθεστώς που θα φέρει περισσότερες δοκιμασίες και δεινά στις εργαζόμενες μάζες και το λαό.
Οι τελευταίες δεκαετίες στην ιστορία της Λιβύης σημαδεύτηκαν με την εξέγερση της κυβέρνησης Καντάφι που αρχικά εξεγέρθηκε για την υπεράσπιση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και κυμάτιζε τη σημαία του πατριωτισμού· μετά αυτές οι απόψεις έδωσαν τη θέση τους στην εγκαθίδρυση μιας δεσποτικής κυβέρνησης που κατάργησε τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα τελευταία χρόνια ήρθε σε συμφωνία με τις ιμπεριαλιστικές χώρες, ιδιαίτερα με εκείνες που σήμερα έκαναν αυτό τον πόλεμο εναντίον της και την ανέτρεψαν. Αυτές οι καταστάσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν, με ένα κυρίαρχο τρόπο, από το Λιβυκό λαό χωρίς κηδεμονία ή παρέμβαση από κανέναν.
Πάντα διακηρύσσουμε την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και την διακηρύσσουμε εκ νέου. Το πεπρωμένο της Λιβύης πρέπει να είναι απόφαση των ίδιων των εργαζομένων και του λάου. Τίποτα δε δικαιολογεί την ιμπεριαλιστική επίθεση και τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων και του Συνταγματάρχη Καντάφι. Καταδικάζουμε αυτές τις αποκρουστικές πράξεις.
Καλούμε την εργατική τάξη, όλους τους εργαζόμενους και το λαό, τη νεολαία να συνεχίσουν τον αγώνα για την αυτοδιάθεση του λαού, για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ (ICMLPO)
Διαβάστε Περισσότερα »