ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (μέρος β')

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ «ΗΛΙΝΤΕΝ» ΑΠΡΙΛΗΣ 1952

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ σ. ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΪΝΑ

Συνέχεια απ το φύλλο 460, Νοέμβρη 2019

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΝ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΝΟΠΛΟ ΑΓΩΝΑ

Το Λιτόχωρο ήταν το προσκλητήριο και για το σλαβομακεδόνικο λαό να αδράξει τ’ άρματα και να απαντήσει στη βία με τη βία, Οι σλαβομακεδόνες γρήγορα πυκνώσαν τις γραμμές των ένοπλων καταδιωκομένων στο Βίτσι, Γράμμο, Καϊμάκτσαλαν, Βέρμιο, Πάικο και αλλού.

Οι σταλμένοι από τα Σκόπια νοφίτες προσπάθησαν να δια­τηρήσουν χωριστά σλαβομακεδόνικα συγκροτήματα, να κρατούν διασπασμένο τον αγώνα των δυό λαών, να απονεκρώσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του σλαβομακεδόνικου λαού, να τον κατευθύνουν σε άλλα κανάλια σωβινιστικά, τιτικά, και στην κατάλληλη στιγμή να τον ρίξουν ενάντια στον ελληνικό λαό, όπως επιχείρησαν και στα 1944. Μα κάτω από την πίεση της μάζας των σλαβομακεδόνων παρτιζάνων που μονάχα στην ενό­τητα βλέπουν την επιτυχία του αγώνα και του λαού μας που ενωμένος με τον ελληνικό λαό πάλαιβε στις πόλεις και στα χωριά ενάντια στους κοινούς εχθρούς, παρά τις ραδιουργίες και τα προσκόμματα της ηγεσίας του ΝΟΦ, πραγματοποιήθηκε η ενοποίηση και η συγχώνευση των νοφικών συγκροτημάτων στο ΔΣΕ στις 21-11-1946. Αποτέλεσμα της ενοποίησης ήταν η μαζικοποίηση του κινήματος. Κατά εκατοντάδες βγαίνουν στο βουνό και κατατάσσονται εθελοντικά στις γραμμές του ΔΣΕ οι σλαβομακεδόνες.

Το κίνημα φουντώνει. Ενωμένοι, λαός και στρατός τσακί­ζουν τους μοναρχοφασίστες στην ύπαιθρο και δημιουργούν τις λεύτερες περιοχές στο Βίτσι, Γράμμο, Βόιο, Καϊμάκτσαλαν, Βέρ­μιο, Πάικο, Πιέρρια, Θεσσαλία, Ρούμελη, Πελοπόννησο. Ο εχ­θρός ταμπουρώθηκε στα κέντρα. Στα χωριά ο λαός ανάσανε. Ο ΔΣΕ τον βοήθησε πραχτικά να γίνει νοικοκύρης και αφέντης στον τόπο του. Να χαρεί τη λευτεριά του. Οι πράξεις του ΓΑ και κατόπι της ΠΔΚ κατοχυρώνουν τα καταχτημένα με αίμα δικαιώματα απ’ το σλαβομακεδόνικο λαό. Εκλέγει τα λαϊ­κά του συμβούλια, τα όργανα λαϊκής δικαιοσύνης, ανοίγει σχο­λειά δικά του, αποχτάει και διαβάζει τον τύπο του κλπ. Η Λαϊκή Πολιτοφυλακή πλαισιώνεται με δικά του παιδιά. Πρώτη φορά στην ιστορία του είναι πραγματικά ελεύθερος. Μα η μεγαλύτερή του κατάχτηση, η δικαίωση των αγώνων του, είναι, η αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης απ’ το ΚΚΕ, ηγεσία της λαϊκοδηαοκρατικής επανάστασης, με την απόφαση της 5ης ολομέλειας που λέει: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδόνικος) λαός τάδοσε όλα για τον Αγώνα και πολέμα με μια ολοκλή­ρωση ήρωισμου και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμ­φιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής Επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την απ ο χ τή σ ε ι ». Η 5η Ολομέλεια, ανεπιφύλαχτα αναγνώρισε το δικαίωμά μας της αυ­τοδιάθεσης μέχρι του αποχωρισμού. Παρ όλο που δεν υπήρχε δυνατότητα για πλήρη εθνική μας αποκατάσταση—γιατί αυτό προϋπόθετε λεύτερο και το μακεδόνικο λαό του Βαρδάρη—μας αναγνώρισε το δικαίωμα της κρατικής αυτοτέλειας. Ο αγώνας ικανοποιεί τους εθνικούς πόθους μας. Ο λαός δίνεται σ’ αυτόν ολόψυχα και με φανατισμό εφαρμόζει το «ΟΑΟΙ ΣΤ’ΑΡΜΑΤΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ !». Μέσα Απ’ τις γραμμές του λαογέννητου ΔΣΕ σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί καθημερινά παρουσιάζουν δείγματα μαζικού ηρωισμού και αυτοθυσίας. Χέρι με χέρι με τα καλύτερα παιδιά του ελληνικού λαού πετυχαί­νουν λαμπρά πολεμικά κατορθώματα. Στη φωτιά της μάχης δένεται πιο σφιχτά καί ατσαλώνεται με αδιάρηχτους δεσμούς αίματος η ενότητα του σλαβομακεδόνικου με τον ελληνικό λαό. Λαϊκοί ήρωες έβαλαν τη σφραγίδα τους σ’ αυτή την εποποιία του θρυλικού ΔΣΕ, όπως η Μίρκα, ο Γκίζας, ο Σιπέρκος, Γρα­νίτης, η Τσφέτα, ο Πέτσος, οι αδερφοί Πέσιου, ο Νικολαίδης, ο Γιώτης, οΝεδέλκος και πολλοί άλλοι. Μα και όλος ο λαός δε μένει πίσω. Δίνει τρόφιμα, νομή, ρούχα. Τα μεταφέρει στην πρώτη γραμμή. Βοηθάει να γίνουν τα πολυβολεία, οι δρόμοι, τα αμπριά. Κουβαλάει τους τραυματίες από το μέρος της μά­χης και βοηθάει στη νοσηλεία τους. Οι οικογένειες αφού έστελναν τα παιδάκια στις ΛΔ, έδιναν ό,τι είχαν στο στρατό και κα­τατάσσονταν οι υπόλοιποι, άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, στο ΔΣΕ. Δίκαια το ΚΚΕ χαραχτήρισε σαν «ολοκαύτωμα» αυτή τη μαζική μαχητική συμμετοχή του σλαβομακεδόνικου λαού στο δεύτερο ένοπλο αγώνα.

Σ’ αντίθεση με τη μαζική συμμετοχή του σλαβομακεδόνικου λαού στο ένοπλο κίνημα που τάδοσε όλα—παιδιά, περιουσία, κλπ,—η κλίκα Μητρόφσκι, Κεραμιτζήεφ, Γκότσε καί Σία παρά την ενότητα, πού δήθεν είχε δεχθεί, συνέχισε το προδο­τικό της έργο. Η δράση της μέσα από το κίνημα ήταν υπονο- μευτική, διασπαστική, κατασκοπευτική.

Όταν λαός καί στρατός, δίναν απανωτά χτυπήματα στα μοναρχοφασισμό και του δημιουργούσαν αξεπέραστη, στρατιωτικοπολεμική, οικονομική και πολιτική κρίση, συνέχισαν αυτοί την εχθρική υπονομευτική δράση και την έκαναν τόσο πιο εντονη, όσο περισσότερο στριμώχνονταν μοναρχοφασίστες και αμερικα­νοκρατία, στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Το 1949, όταν πια ο εχθρός έφτασε στο αδιέξοδο και οι ΕΠΑ ζήτησαν μεσολάβη­ση της ΣΕ, για ειρηνική λύση της σύγκρουσης στην Ελλάδα, ο Τίτο αντιτάχτηκε. Συμμαχεί ανοιχτά με τους μοναρχοφασί­στες και μας χτυπάει πισώπλατα, δολοφονικά στο Καϊμάκτσαλαν και στο Βίτσι, στην πιο κρίσιμη φάση του αγώνα. Ο Τίτο βοή­θησε στη νίκη του μοναρχοφασισμου που παράτεινε το καθεστώς της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα.

Ο δήθεν «προστάτης» των μακεδόνων Τίτο, συντέλεσε στο ξανασκλάβωμα του λαου μας, στην εθνική καταστροφή. Τις λεύτερες περιοχές τις ποδοπατάει η ματοβαμμένη μπότα των αμερικάνων και ελλήνων φασιστών και έκει που ο λαός έχτιζε τη λεύτερη έθνική του ζωή, σήμερα απόμειναν ερείπια, ερημιά, φυ­λακές, στρατόπεδα, καταπίεση, δάκρια και αίμα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΟΠΛΟ ΑΓΩΝΑ 1946-1949

Ο σκληρός αυτός αγώνας που βάσταξε 3 ¹/₂ χρόνια και που στη διάρκειά του ο σλαβομακεδόνικος λαός, σε αδελφική ενότητα με τον ελληνικό λαό, εγραψε αθάνατη εποποιία, στάθηκε ένα πολύτιμο σχολειό που πολλά δίδαξε στο λαό μας. Η πείρα αυτή, βγαλμένη από σκληρούς αγώνες και πληρωμένη με πολύ αίμα, μπορεί να συνοψιστεί έτσι:

1. Ο λαός ανάμεσα στην ατιμωτική σκλαβιά και την ένο­πλη αντίσταση, διάλεξε το δεύτερο.
2. Η ενότητα με τον ελληνικό λαό έγινε αστήρευτη πηγή δύναμης στην πάλη ενάντια στον κοινό έχθρό.
3. Το ΚΚΕ, χάρη στη σωστή πολιτική του στο εθνικο-μακεδονικό ζήτημα, συγκέντρωσε τις μάζες του σλαβομακεδόνικου λαοΰ και τις κινητοποίησε με μια πρωτοφανή παλλαϊκή συμμε­τοχή στην πάλη για την εθνική απελευθέρωση. Ο σλαβομακεδόνικος λαός πείστηκε έμπραχτα ότι το μόνο κόμμα που παλαίβει για τα δίκαιά του είναι τό ΚΚΕ.
4. Στη διάρκεια του αγώνα και ιδιαίτερα στις απελευθερω­μένες περιοχές, ο σλαβομακεδόνικος λαός, για πρώτη φορά στην ιστορία του, πέτυχε μια σειρά καταχτήσεις στην εθνική του ζωή. Και πείστηκε ότι με τη νίκη της λαϊκής δημοκρατίας στην Ελ­λάδα θ’ αποχτήσει την εθνική του λευτεριά.
5. Η ζωη και ο πόλεμος απέδειξε ότι ο λαός κρύβει λαϊ­κούς ήρωες, εθνικά διαμάντια, άξια να μποον επικεφαλής των αγώνων του.
6. Το ΝΟΦ και τα παρακλάδια του ΝΟΜΣ-ΑΦΖ απ’ την αρχή διασπούσαν και υπονόμευαν τον εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα και είχαν μεταβληθεί σε πραχτορεία της τιτικής σπείρας. Οι από τα Σκόπια διορισμένοι «ηγέτες» του ΝΟΦ ήταν προ­δότες, διασπαστές και κατάσκοποι, για λογαριασμό των τιτικών, εχθροί του μακεδονικού λαού.
7. Οι Τίτο, Κολισέφσκι καί Σία συστηματικά υπονόμευαν τον αγώνα μας, εξυπηρετούσαν τους αμερικανοάγγλους πάτρωνές τους, μας χτύπησαν πισώπλατα και έγιναν το 1949 από τους κύριους παράγοντες της στρατιωτικής ήττας μας.
8. Οι τιτικοί και η σπείρα Μητρόφσκι προσπαθούσαν συ­στηματικά να αποπροσανατολίσουν το εθνίκοαπελευθερωτικό μας κίνημα και να μεταβάλουν τις λαϊκοδημοκρατικές μας δυνάμεις σε εφεδρεία των μεγαλοσέρβων, για την υποδούλωση του λαού μας και σε τελευταία ανάλυση σε εφεδρεία του εχθρού, σε συμ­μάχους των μοναρχοφασιστων, όπου αυτοί οι ίδιοι κατρακύλησαν.
9. Η ζωή απόδειξε ότι για να προχωρήσει ο σλαβομακεδόνικος λαός, έπρεπε ν’ απαλλαγεί από την τιτική και νοφική προδοσία, που όχι μονάχα στεκόταν εμπόδιο στην απελευθέρωση και ολόπλευρη ανάπτυξή του, μα και τον οδηγούσε στην υποδούλωση, στην εθνική εξαφάνιση. Κάθε προς τα μπρος προσπάθειά του, προϋπόθετε την απαλλαγή του από τους τιτικούς και τους νοφίτες.

ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Μετά τη σύμπτυξη των τμημάτων του ΔΣΕ από το Γράμμο-Βίτσι η κατάσταση στην Έλλαδα χειροτέρεψε. Ο μοναρχοφασισμός και οι αμερικάνοι καταχτητές όχι μόνο δε μπόρεσαν να λύσουν κανένα απ’ τα προβλήματα του λαού, αλλά με τη μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμική βάση και τις πυρετώδικες προετοιμασίες τους για τον πόλεμο, βύθισαν το λαό σε μεγα­λύτερη φτώχια, εξαθλίωση, δυστυχία, μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία, και δημιούργησαν αφόρητη κατάσταση. Μέσα στο οργιό του εγκλήματος που βασιλεύει στην Ελλάδα ιδιαίτερα άσχημη είναι η κατάσταση του σλαβομακεδόνικου λαού, που δι­πλά καταπιέζεται, καταδιώκεται και με πρωτοφανέρωτο σαδισμό πάνε να τον εκμηδενίσουν εθνικά και να τον εξοντώσουν.

Ο σλαβομακεδόνικος λαός, σε αδιάσπαστη ενότητα με τον ελληνικό λαό, παλαίβει ενάντια σ’αυτή την κόλαση, για αμνηστεία ψωμί-δουλιά, για ειρήνη, λευτεριά, ανεξαρτησία, δημοκρα­τία, για τα εθνικά του δίκαια.

ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Ο μακεδόνικος λαός σαν έθνος εχει όλο το δικαίωμα να 'καθορίζει λεύτερα την τύχη του. Και αυτός «εχεί το δικαίωμα να οργανώνεται όπως του αρέσει, χωρίς, βέβαια, να θίγει τα συμφέροντα των άλλων εθνών» (Στάλιν), Παλιός του πόθος από τότε πού διαμορφώθηκε σε έθνος είναι να αποκατα­σταθεί σε ενιαΐο, εθνικό, ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος της Μακεδονίας. Για την πραγματοποίηση του πόθου αυτού έχει αναπτύξει από παλιά τους εθνικοαπελευθερωτικούς του αγώνες. Η πραγματοποίηση αυτού του πόθου παραμένει αναφαίρετο δι­καίωμα, με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, μέχρι και του αποχωρισμού και είναι υπόθεση ολάκερου του μακεδό­νικου λαού που θα βρει τη λύση του στην κοινή πάλη με τους άλλους λαούς, για Ειρήνη-Δημοκρατία-Σοσιαλισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτέλεσμα των αγώνων που κάνει σήμερα ο μακεδόνικος λαός θα είναι η πλέρια εθνική του αποκατάσταση με την ένωση των τριών κομματιών της Μακεδονίας στο μακε­δονικό κράτος, στην αδελφική οικογένεια των γειτονικών βαλκα­νικών λαών, γιατί έχει όλο το δικαίωμα για μια ανεξάρτητη, αυτοτελή, εθνική κρατική υπόσταση. Τότε θα μπορέσει λεύτε­ρος ν’ άναπτυχθεί ολόπλευρα και να προσφέρει κι αυτός αυτό που μπορεί στην ανθρωπότητα.

Αυτή την τελική επιδίωξη όλων των μακεδόνων την έχουν και οι σλαβομακεδόνες του Αιγαίου και οι αγώνες τους δεν έπαψαν ποτέ να τείνουν στην πραγματοποίησή της. Η λύση του εθνικού ζητήματος στη Σοβ. Ένωση, στη ΛΔ της Κίνας και στις χώρες της ΛΔ, είναι απόδειξη ότι οι πόθοι των μακεδόνων θα πραγματοποιηθοΰν όταν διωχθούν για πάντα οι αμερικανοάγγλοι καταχτητές, όταν γκρεμίσει το φασιστικό καθεστώς του μοναρχοφασισμού στην Ελλάδα και η τυραννία της συμμορίας Τίτο Ράγκοβιτς-Κολισέφσκι, όταν νικήσει η ΛΔ στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Κανένας λεύτερος λαός δε θα θελήσει να σταθεί εμπόδιο στην ικανοποίηση αυτών των δίκαιων, πατρο­παράδοτων πόθων τους.

Ο λαός της Μακεδονίας του Πίριν απόχτησε τη λευτεριά του. Οι μακεδόνες του Πίριν, μέσα στη ΛΔ της Βουλγαρίας αναπτύσσουν την εθνική ζωή τους και μαζί με τα’ αδέλφια τους τούς βουλγάρους χτίζουν το σοσιαλισμό,

Οι μακεδόνες του Βαρδάρη, που προδόθηκαν από την τιτική συμμορία, χάσαν τη λευτεριά τους και ξαναυποδουλώθηκαν. Σήμερα, σε αδιάσπαστη ενότητα με τους γιουγκοσλάβικους λαούς, παλαίβουν ενάντια στους Αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές και την τυραννική κλίκα των Τίτο-Ράγκοβιτς-Κολισέφσκι, για το διώ­ξιμο των Αμερικανοάγγλων, το γκρέμισμα του φασιστικού καθε­στώτος του Τίτο, το ξαναγύρισμα στην αγκαλιά του δημοκρατι­κο και σοσιαλιστικού στρατοπέδου, δηλαδή, το χτίσιμο της γιουγκοσλάβικης λαϊκής δημοκρατίας και εκεί μέσα δικαίωση των έθνικών τους πόθων.

Ο σλαβαμακεδόνικος λαός στη Μακεδονία του Αιγαίου σή­μερα βρίσκεται σε πρωτοφανέρωτη εθνική και κοινωνική σκλα­βιά. Για να λευτερωθεί πρέπει ν’ ανατραπεί το τυραννικό κα­θεστώς της αμερικανοκρατίας. Στον αγώνα του αυτό για να γλυτώσει απ’ την αμερικανοεγγλέζικη κατοχή, και τη μοναρχοφασιστική τυραννία, έχει ανάγκη για σύμμαχό του τον ελληνικό λαό, που ζει κάτω από το ίδιο καθεστώς, και την ίδια τυ­ραννία. Γι’ αυτό σήμερα άμεσο καθήκον σε μας τους μακεδόνες του Αιγαίου είναι η κοινή πάλη με τον ελληνικό λαό, ενάντια στους κοινούς εχθρούς, τους αμερικανοάγγλους, τους μοναρχοφασίστες και τους τιτικούς σπιούνους. Αποτέλεσμα της απελευ­θέρωσης της Ελλάδας απ’ τους σημερινούς δυνάστες θα είναι η εθνική ανεξαρτησία, η λευτεριά, η λαϊκή δημοκρατία, για όλο το λαό της Έλλάδας και η εθνική ισοτιμία, η πολιτική αυτο­διοίκηση για μας τους μακεδόνες.

Το δημοκρατικό κίνημα της Ελλάδας, μας αναγνωρίζει από χρόνια τώρα αυτά μας τα δικαιώματα και παλαίβει γι’ αυτά. Τρα­νή απόδειξη γι’ αυτό είναι η απόφαση της 6ης ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ που λέει:

«Το κόμμα πρέπει να φυλάξει και να δυναμώσει παραπέρα τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και σλαβομακεδόνικο λαό, που σφυρηλατήθηκαν μέσα στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των σλαβομακεδόνων, η πάλη για την ισοτιμία τους, η αναγνώριση του δικαιώμα­τος να ζούνε λεύτεροι και αφέντες στην πατρική τους γη, δένει τους μακεδόνες με τους έλληνες και εμποδίζει τα καταχτητικά σχέδια του Τίτο εναντίον της ελληνικής Μα­κεδονίας».

Η θέση αυτή της 6ης ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ συμπίπτει με τις άμεσες επιδιώξεις μας στις δοσμένες σημερι­νές συνθήκες και εξυπηρετεί και τα δικά μας εθνικά συμφέρον­τα και το λαΐκοδημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα, μέρος του οποίου είναι και το δικό μας κίνημα.

Η θέση αυτή βοηθάει στη συσπείρωση όλων των δημοκρα­τικών δυνάμεων στην Ελλάδα, στον αγώνα ενάντια στην αμε­ρικανοκρατία. Ο σλαβομακεδόνικος λαός προβάλλοντας σήμερα τις απαιτήσεις για εθνική ισοτιμία που σημαίνει πολιτική αυτοδιοίκηση, δεν παραιτείται από τις παραπέρα επιδιώξεις του για εθνική αποκατάσταση και παλαίβει να κανονίσει μόνος του την τύχη του, σύμφωνα με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών, όταν νικήσει η Λ. Δημοκρατία στην Ελλάδα.

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΤΟ ΝΟΦ

Τις παραπάνω επιδιώξεις του ο σλαβομακεδόνικος λαός θα τις κάνει πραγματικότητα στην ανειρήνευτη πάλη σα αδιάσπαστη ενότητα με τον ελληνικό λαό, ενωμένος σε μια εθνική, επαναστατική, απελευθερωτική οργάνωση, που θα συσπειρώσει όλους τους σλαβομακεδόνες και θα τους οδηγήσει στη νίκη.

Ποιά όμως μπορεί να είναι αυτή η οργάνωση;

Μήπως μπορούσε να είναι το ΝΟΦ; Είναι γνωστό πια σή­μερα ότι το ΝΟΦ και τα τμήματά του ΝΟΜΣ-ΑΦΖ, δεν είναι οι οργανώσεις που θα οδηγούσαν το σλαβομακεδόνικο λαό στη νίκη, γιατί το ΝΟΦ, που ιδρύθηκε τον Απρίλη του 1945, με τιτική πρωτοβουλία, στάθηκε αντίθετο στην εκπλήρωση των πό­θων του σλαβομακεδόνικου λαού, γιατί όπως κατάλαβε ολοκά­θαρα η καταπληχτική πλειοψηφία των σλαβομακεδόνων, το ΝΟΦ δεν ιδρύθηκε για ν’ απελευθερώσει τη Μακεδονία του Αιγαίου, αλλά, για να την υποδουλώσει στη φασιστική συμμο­ρία του Τίτο. Το ΝΟΦ δημιουργήθηκε στα Σκόπια από τους Τίτο-Κολισέφσκι, από στοιχεία τυχοδιωχτικά εχθρικά και προς το δημοκρατικό κίνημα της Ελλάδας, εχθρικά προς το σλαβο­μακεδόνικο λαό. Φτιάχτηκε με αποκλειστικό ακοπό να εξυπηρετήσει

τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς της τιτικής συμμορίας, τα συμφέροντα της τιτικής κλίκας στη Μακεδονία του Αιγαίου, που ήταν η διάσπαση και το χτύπημα από τα μέσα του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος της χώρας μας, η εκμετάλλευση του σλαβομακεδόνικου ζητήματος προς όφελος των εθνικιστικών επιδιώξεων της σπείρας του Βελιγραδιού, η προσάρτηση της Μακεδονίας του Αιγαίου απ’ τον Τίτο.

Η κλίκα του Τίτο, που ίδρυσε το ΝΟΦ, δε μπορούσε ν’ αγωνιστεί για την απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου, τη στιγμή που ετοίμαζε και τελικά πραγματοποίησε την υποδούλωση των λαών της Γιουγκοσλαβίας ατους αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές. Ώστε καθαρά βγαίνει από δω ότι το ΝΟΦ ιδρύθηκε για να εξυπηρετήσει σκοπούς εχθρικούς, αντίθετους με τα συμφέροντα του σλαβομακεδόνικου λαού.

Ο ιδρυτικός και καθοδηγητικός πυρήνας του ΝΟΦ αποτελέστηκε από πράχτορες της τιτικής συμμορίας τύπου Μητρόφσκι, Καραμιτζήεφ, Γκότσε, Ρακόφσκι και Σία, στοιχεία που δεν τ’ ανάδειξε η δράση τους και δεν τ’ αναγνώρισε ο λαός, μα τα επέβαλε ο Τίτο. Και από την ίδρυση του ΝΟΦ ως το τέλος, έπαιξαν προδοτικό και πραχτοριακό ρόλο σε βάρος της λαϊκοδημοκρατικής επανάστασης στην Ελλάδα γενικά και του δικού μας απελεοθερωτικού κινήματος ειδικά και προς όφελος της κλίκας του Τίτο, του μοναρχοφασισμού και των αμερικανοάγγλων ιμπεριαλιστών.

Οι ιδρυτές του ΝΟΦ ήταν οι γνωστοί διασπαστές και προδότες του σλαβομακεδόνικου κινήματος που στην πρώτη κατοχή, σαν οχρανίτες και όργανα της υπονομευτικής δουλιάς της τιτικής κλίκας στη Μακεδονία του Αιγαίου, διέσπασαν και πρόδοσαν το κίνημα και λιποτάχτησαν στον Τίτο. Αυτούς οι Τίτο- Κολισέφσκι χρησιμοποίησαν για να ιδρύσουν το ΝΟΦ με τους παραπάνω σκοπούς. ^‘Ετσι άρχισαν μια άτιμη, προδοτική, προβοκατόρικη δράση που προηγούμενό της δεν έχει. Σαμποτάρισμα του λαϊκουδημοκρατικού κινήματος στην Ελλάδα, προβοκάτσιες, δολοφονίες, διαλυτική δουλιά μέσα στις ίδιες τις γραμμές μας είναι η ταχτική τους. Η διάσπαση της ενότητας όχι μονάχα ανάμεσα σε μας και στους συναγωνιστές μας έλληνες, αλλά και μεταξύ μας ήταν αυτό που επιθυμούσαν οι χαφιεδικοί πράχτορες της τιτικής μαφίας. Κάθε σλαβομακεδόνα που δε συμφωνούσε με τα προδοτικά τους σχέδια, που έμενε πιστός στο κίνημα του σλαβομακεδόνικου λαού και στα συμφέροντα του, τον ονόμαζαν γκραικομάνο και αντίθετα καθένα που γινόταν όργανό τους τον βάφτιζαν «γνήσιο» μακεδόνα. ‘Ετσι υπόθαλπαν τη διαίρεση των ίδιων των μακεδόνων σε «γνήσιους» μακεδόνες και γκραικομάνους. Οι σλαβομακεδόνες καταδιωκόμενοι πρόσφυγες στη Γιουγχοσλαβία ζητούσαν να πολεμήσουν τους μο­ναρχοφασίστες και oι «ηγέτες» τους, τους εμπόδιζαν, γιατί αυτό παράγγελνε η τιτική κλίκα.

Επίσημα κήρυξαν τη λιποταξία. ’Οργάνωσαν παντού γιάφκες για τις λιποταξίες, στο Πάικο, στο Πόζαρ, Μπούφι, ΄Αγιο Γερμανό, Λαιμό, Μακροχώρι, Μελά, Κρανιώνο, Κρυοταλλοπηγή κλπ. Έδιναν στους τιτικούς πληροφορίες για σοβαρά μυστικά του ΔΣΕ, για τη δύναμη, τη διάταξή του. 'Εστηναν προβο­κάτσιες και παρακινούσαν το λαό να περάσει στη Γιουγκοσλαβία. Έσπερναν τη σύγχιση, κλόνιζαν και έσπαζαν τους πιο αδύνατους. Εκμεταλλεύονταν τις τεράστιες θυσίες του μακεδονικού λαού και τις δυσκολίες που περνούσε το κίνημα.

‘Ολη αυτή η υπονομευτική και διασπαστική δουλίά της σπεί­ρας Μητρόφσκι και Σία, όπως αποδείχτηκε ήταν οργανωμένη και καθοδηγούνταν απ’ τα Σκόπια, το ΓΕ του γιουγκοσλάβικου στρατού και την ΟΖΝΑ. Και εκτός από το άλλο μεγάλο κακό που έκανε στο κίνημά μας, διέφθειρε μια σειρά σλαβομακεδόνικα στελέχη και εμπόδισε πολλούς ικανούς σλαβομακεδόνες αγωνιστές να αναδειχτούν σε ανώτερα στελέχη.

Ο σλαβομακεδόνικος λαός στη Μακεδονία του Αιγαίου, ακόμα από την εμφάνιση των πρώτων πραχτόρων του ΝΟΦ, στο άκουσμα των εκδηλώσεών τους, ενάντια στην ηγεσία του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος της Ελλάδας και των διαλυτικών-υπονομευτικών συνθημάτων τους, εκδήλωσε τη δυσφορία του και με δισταγμό προσχωρούσε στις γραμμές του. Μόνο ύστερα απ’ την ενοποίηση και συγχώνευση των νοφικών ομάδων μέσα στο ΔΣΕ (Νοέμβρης 1946), ο σλαβομακεδόνικος λαός μπήκε στο ΝΟΦ, διατηρώντας πάντα τις επιφυλάξεις του, γιατί έβλεπε ασυνέπεια και διασπαστικές υπονομευτικές εκδηλώσεις στην ηγεσία του.

Γι’ αυτό, όταν ξεσκεπάστηκε ο ρόλος του Τίτο, σαν πρά­κτορα των αμερικανοάγγλων και η προδοτική σπείρα Μητρόφσκι, οι επιφυλάξεις του λαού μετατράπηκαν σε βεβαιότητα και σύσσωμος ο σλαβομακεδόνικος λαός την καταδίκασε και ζήτη­σε τη διάλυση του ΝΟΦ. Γι’ αυτό σ’ όλη την προσυνεδριακή δουλιά όλοι οι σλαβομακεδόνες στις συνελεύσεις και συνδιασκέ­ψεις τους, ομόφωνα και ομόθυμα καταδίκασαν το ΝΟΦ και την ηγεσία του, και αποφασιστικά ψήφισαν για τη διάλυσή του. Για να μην ακούεται το όνομά του, που θυμίζει προδοσία, που αναδίνει αχνό από το αίμα των καλύτερων παιδιών του, που προ­δομένα και χτυπημένα πισώπλατα απ’ τα τιτικά όπλα, έπεφταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Το Συνέδριό μας σαν έναν από τους βασικούς σκοπούς του έχει να ενώσει αυτή την κατακραυγή των σλαβομακεδόνων του Αιγαίου, μικρών και μεγάλων, αντρών και γυναικών, και να κατασταλάξει στην απόφαση:

Να σβήσει το ΝΟΦ και τα τμήματά του ΝΟΜΣ-ΑΦΖ. Να μην ξανακουστεί το όνομα των οργανώσεων, που εμπορεύτηκαν το αίμα του, που καπηλεύτηκαν τους πόθους και που μαγείρευαν την αλυσίδα των εγκλημάτων.

Μια για πάντα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι οι αμέτρητες θυσίες μας, το πολύ αίμα που έδοσε ο λαός μας, τα κομμάτια απ’ τα κορμιά που άφησαν οι ανάπηροί μας, δεν έχουν καμιά σχέση με το ΝΟΦ και τα παρακλάδια του, ότι οι αγώνες και οι θυσίες είναι αποτέλεσμα της φλογερής επιθυμίας του λαού μας να διώξει τους καταχτητές αμερικανοάγγλους ιμπεριαλι­στές, να αποτινάξει την τυραννία του μοναρχοφασισμού, να γλυ­τώσει απ’ τους πράχτορες και σπιούνους. Είναι αποτέλεσμα του πόθου του να γίνει λεύτερος, νοικοκύρης στον τόπο του. Να διαφεντεύει τη ζωή του, να ζήσει χωρίς τό βραχνά του φασί­στα που παραμονεύει να του βάλει τη θηλιά. Οι αγώνες αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση με τους φιλοτομαριστές τυχοδιώχτες πράχτορες, που όταν ο λαός σκοτωνόταν για τη λευτεριά, αυτοί υπονόμευαν και πρόδιναν.

Οι πράξεις των τιτικών πραχτόρων, που αυτονομάστηκαν «ηγέτες» του σλαβομακεδόνικου λαού, τους καταδίκασαν, τους ξεχώρισαν απ’ το λαό και δικαιολογημένα μαζικά ο λαός μας τους ξεσκέπασε, τους απομάκρυνε απ’ τις γραμμές του και έβαλε φραγμό στην προδοτική, πραχτορειακή δουλιά τους.

Το Συνέδριό μας, εκπληρώνοντας τη θέληση του λαού, που εκφράστηκε στις προσυνεδριακές συνελεύσεις, έχει υποχρέωση να επισφραγίσει αυτό το ξεκαθάρισμα από τις γραμμές μας με τη διάλυση του ΝΟΦ, με την καταδίκη της σπείρας των προδοτών, διασπαστών, πραχτόρων Μητρόφσκι-Κεραμιτζήεφ και Σία και ν’ ανοιξει το δρόμο για τους παραπέρα αγώνες, με τη δημιουργία καινούργιας, εθνικής, επαναστατικής, απελευθερωτικής λαϊκοδημοκρατικής οργάνωσης.

ΑΝΑΓΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Στο Συνέδριό μας προβάλλει επιταχχικά η ανάγκη να αυμπληρώσει το κενό. Ύστερα από το γεγονός ότι ο λαός καταδίκασε την οργάνωση ΝΟΦ και ύστερα από την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, ουσιαστικά οργάνωση δεν υπάρχει. Γι’ αυτό μπροστά στο Συνέδριο μπαίνει επιταχτικά η ανάγκη να ιδρύσει καινούργια οργάνωση για να καθοδηγήσει τους παραπέρα αγώνες ταυ λαού μας, που κατά γενική επιθυμία πρέπει να ονομασθεί «ΗΛΙΝΤΕΝ», όνομα που είναι συνδεμένο με τις καλύτερες πα- ραδόσεις του λαού μας και που τον ηλεκτρίζει. Είναι το όνομα που θυμίζει τα ιδανικά της επανά στασης του «ΗΛΙΝΤΕΝ» με τα οποία γαλουχήθηκαν δυο γενιές.

Όπως διατρανώθηκε σε όλη την προσυνεδριακή δουλιά, στις συνελεύσεις και συνδιασκέψεις ο λαός μας με χαρά και ικανο­ποίηση αποδέχτηκε την πρόταση να ιδρυθεί η καινούργια οργά­νωση με το όνομα «ΗΛΙNTEN». Με τα πιο θερμά λόγια και με ενθουσιασμό εκφράστηκαν οι σλαβομακεδόνες για τηνέα ορ­γάνωση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μαζικά ο κόσμος πήρε μέρος στην προσυνεδριακή δουλιά και μαζική ήταν η συμμέτοχη στην πλα­τιά συζήτηση που έγινε. 0ι παλιοί αγωνιστές της επανάστασης του «HΛΙΝTEN», οι γέροι και οι μάνες που με δάκρια στα μάτια άκουγαν τη λέξη «ΗΛΙΝΤΕΝ», εξέφρασαν την ικανοποίησή τους γιατί η καινούργια οργάνωση θα φέρει το όνομα «ΗΛΙΝΤΕΝ». Οι αγωνιστές του ΔΣΕ στο «ΗΛΙΝΤΕΝ» βλέπουν τον και­νούργιο σίγουρο καθοδηγητή τους στους καινούριους αγώνες μας. Ίδιες εκδηλώσεις έχουμε απ’ τα παιδιά μας των επαγγελ­ματικών σχολών. Σημασία έχει ακόμα το γεγονός ότι μαζική ήταν η συμμετοχή στις εκλογές για την ανάδειξη των καλύτε­ρων παιδιών του, σαν αντιπρόσωπους στο Συνέδριο. Χαρακτηρι­στικό είναι ότι ούτε ένας μακεδόνας δε βρέθηκε να διαφωνήσει στη διάλυση του ΝΟΦ και στην ίδρυση της καινούργιας οργά­νωσης.

συνεχίζεται