ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ
Το Δεκέμβρη- Γενάρη παρατηρείται μια έξαρση στον αστικό τύπο σχετικά με τη ζωή και το θάνατο του Γ.Γ. του ΚΚΕ, 1931 - 1956, Νίκου Ζαχαριάδη. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς, ότι πίσω από όλη αυτή τη δημοσιογραφική “ευορία” κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα. Μέσα όμως από αυτή τη συκοφαντική εκστρατεία ξεπηδάει και ένα θετικό στοιχείο: Η συνεχής αναφορά και μνημόνευση στον ατρόμητο κομμουνιστή - επαναστάτη, στον συνεπέστερο εκφραστή των συμφερόντων της Εργατικής Τάξης και της φτωχολογιάς της Πατρίδας, στο Νίκο Ζαχαριάδη. Αυτός ήταν πάντα το καρφί στα μάτια όλων των εχθρών του κομμουνισμού, γι’ αυτό και βιολογικά έπρεπε να εξοντωθεί. Που το στηρίζουμε αυτό; Και γιατί είμαστε τόσο κατηγορηματικοί, ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε;
1) Γιατί κομμουνιστές της τάξης του Ζαχαριάδη δεν αυτοκτονούν. Ο Νίκος στάθηκε πάντα υπόδειγμα συνέπειας, σταθερότητας, αντοχής και θάρρους στην πάλη για την επικράτηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας στην Ελλάδα. Πέρασε αγέροχος αλύγιστος και άσπιλος όλες τις δοκιμασίες από εχθρούς και “φίλους”, όσο κανένας άλλος κομμουνιστής ηγέτης: Ασφάλειες, την Ακτίνα "Θ" στην Κέρκυρα, το Νταχάου, το Μποροβιτσί, και τέλος το τρομερό Σουργκούτ της αχανούς Σιβηρίας και ΑΝΤΕΞΕ.
2) Ο Νίκος Ζαχαριάδης έκανε δυο απεργίες πείνας την 1.5.1966 και την 1.5.1967 από 19 και 17 μέρες αντίστοιχα σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης γνωρίζοντας πως από στιγμή σε στιγμή, μπορεί να πεθάνει. Ο θάνατός του όμως θα ήταν συνέπεια της πάλης για ένα συγκεκριμένο σκοπό και όχι έκφραση απελπισίας όπως πάνε να το παρουσιάσουν ο ελεεινός ψεύτης και υποκριτής Μπ. Πανομαριόφ και οι μαριονέτες του στην Ελλάδα. Οι δειλοί και οι απελπισμένοι κάνουν δήλωση, τσαλαπατόντας ιδανικά και αξιοπρέπεια και σώζουν το σαρκίο τους όπως έχουν κάνει όλοι οι μετά το 1956 “καθοδηγητές” των 2 "Κ"Κ.
3) Δεν γνωρίζουμε ακόμα με σιγουριά τις αιτίες του θανάτου του. Μα και αν ακόμα υπήρχαν ίχνη απαγχονισμού, αυτά σ’ ένα καθεστώς ανυπόληπτων και αναξιόπιστων “ηγετών”, δεν αποτελούν τεκμήρια αυτοκτονίας. Η παγκόσμια και η ελληνική ιστορία έχει παρουσιάσει αρκετές περιπτώσεις “αυτοκτονιών” πολιτικών αντιπάλων. Ας θυμηθούμε το στραγκαλισμό του Οδυσέα Ανδρούτσου, το πέταγμα από την ταράτσα της ασφάλειας του Μανιαδάκη του κομμουνιστή-δημοσιογράφου Νίκου Μαρουκάκη, την “αυτοκτονία" με απαγχονισμό... μέσα στο κελί του προέδρου της ΓΣΕΕ σ. Μήτσου Παπαρήγα. Το θάνατο ακόμα από “καρδιακή προσβολή” του αξέχαστου Μιλτιάδη Πορφυρογένη, στην Πράγα, γιατί στην 5η Ολομέλεια το 1955 έκανε κριτική στον Κ. Κοληγιάννη για αδράνεια, απραξία και λούφα στην παρανομία, μα προπάντως γιατί δεν συμφώνησε με τις αποφάσεις της “6ης Ολομέλειας” το 1956.
4) Έχουμε το ιστορικό των πέντε προηγουμένων απόπειρων δολοφονίας κατά του Νίκου Ζαχαριάδη στην Τασκένδη μόνο μέσα σε 25 μέρες από 15.8 μέχρι 10.9.1955.
Μια φορά σε μια συγκέντρωση στελεχών στο θέατρο “Σβερντλόφ” με δηλητηριασμένο παγωτό. Γλύτωσε χάρη στην επαγρύπνηση κάποιου συντρόφου μας που πληροφορήθηκε ή αντιλήφθηκε την ενέργειά τους
Η επόμενη προσπάθεια έγινε πάλι σε συγκέντρωση στελεχών όπου μέσα σε μια τεχνητά οξυμένη από τους φραξιονιστές ατμόσφαιρα, ο Ξενοφώντας Στράτος ή Φώντας από το φεγκίτη της σκηνής έριξε ένα μεγάλο τούβλο πάνω στο βήμα που μιλούσε ο Ν. Ζαχαριάδης ο οποίος μόνο από καθαρή σύμπτωση γλύτωσε από το χτύπημα αφού το τούβλο πέρασε ξιστά από το κεφάλι του. Δεν έχει μόνο η Δεξιά Γκοτζαμάνηδες έχει και ο Π. Δημητρίου. Τον παραλίγο δολοφόνο τον φυγάδεψαν αμέσως στην "Γκαλόντναγια Στέπ" - "Πεινασμένη Στέπα", με πολλαπλάσιο μισθό από ότι έπερνε στην Τασκένδη. Το “κατόρθωμά” του αυτό το διηγούνταν με κομπάσο και ο ίδιος ο Φώντας μετά την “6η Ολομέλεια” του '56. Τέτοιου και μεγαλύτερου ακόμα μεγέθους “μαργαριτάρια” βρίθουν στους κόλπους των μετά του 1956 2 "Κ"ΚΕ και του ΣΥΝ.
Έγιναν άλλες δυο, γνωστές απόπειρες δολοφονίας κατά του Νίκου Ζαχαριάδη. Θα αναφέρω την τελευταία που είναι και η χαρακτηριστικότερη από πλευράς σύλληψης..
Ο Ν. Ζαχαριάδης τα βράδυα έμενε στη βίλα για τους σοβιετικούς και ξένους επισκέπτες σ' ένα προάστειο της Τασκένδης. Στην οδό Σάστρι και στη θέση "Λουνατσάρσκι" στις 9.9.1955 έστησαν την ενέδρα τους οι φραξιονιστές πάντα με την εποπτία του αντισυνταγματάρχη της Κα Γκε Μπε Σαάκοφ. Με το ξέσπασμα του πογκρόμ στην 7η Πολιτεία, θα ειδοποιούνταν ο Ν. Ζαχαριάδης να επιστρέψει, με το αυτοκίνητο "Πομπέντα" της KΟT (Χοτούρα - Δημητρίου) που χρησιμοποιούσε, στο χώρο που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα 9.9.1955 κατά της ηγεσίας του ΚΚΕ, στον οποίο όμως δεν θα έφτανε ποτέ, αφού το σχέδιο εξόντωσής του ήταν από κάθε άποψη τέλειο... εκτός από μια λεπτομέρεια... . Ότι ο Α' Γραμματέας του ΚΚ Ουζμπεκιστάν σ. Α.Ι. Νιγιάζωφ θα έστελνε το υπηρεσιακό του αυτοκίνητο "Τσάϊκα" με τον έμπιστο οδηγό του να πάρει από τη βίλα το Ζαχαριάδη και αντί για την 7η Πολιτεία να τον κατευθύνει στο αεροδρόμιο και από κει στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα για τη Μόσχα. Βέβαια στη βίλα έτρεξαν αμέσως οι σ. Βαϊνάς Φωκάς και άλλοι σύντροφοί μας για ασφάλεια του Ν. Ζαχαριάδη, χωρίς να γνωρίζουν για την ενέδρα. Έτσι οι επίδοξοι δολοφόνοι μπερδεύτηκαν και η απόπειρά τους έπεσε ξανά στο κενό.
Δυο λόγια για το σ. Α.Ι. Νιγιάζωφ. Ηταν παλιός μπολσεβίκος πήρε μέρος στην επανάσταση του 1917, φίλος του Ν. Ζαχαριάδη. Στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ όταν μιλούσε ο Ζαχαριάδης ο Στάλιν έγνεψε του Νιγιάζωφ να πλησιάσει λέγοντάς του. Τον βλέπεις τον νεαρό Έλληνα, αυτός είναι ο μόνος ικανός να χτίσει το σοσιαλισμό στην Ελλάδα. Στο ακτίφ του Μου Κιμί, δεν δέχτηκε διερμηνέα, λέγοντας δεν χρειάζεται, ξέρω τι λέτε, άλλωστε έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στον Αρχηγό σας. Πρασίνισαν οι φραξιονιστές από την απάντησή του.
Ύστερα από την αποτυχία της ενέδρας ο Π. Δημητρίου με υπόδειξη των προϊσταμένων του, έγραψε έκθεση στον Χρουστσιώφ κατά του σ. Νιγιάζωφ. Ο Α.Ι. Νιγιάζωφ ξηλώθηκε από όλα τα πόστα και εργάζονταν Πρόεδρος σ’ ένα Κολχόζ. Έτσι “δημοκρατικά” και με “διαφάνεια” ενεργούν πάντα οι οπορτουνιστές. Αν κάπου μου ξεφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες παρακαλώ τους πραξικοπηματίες Μέλνικωφ, Σαάκωφ, Δημητρίου, Χοτούρα, κ.α., να με διορθώσουν... αυτοί γνωρίζουν καλύτερα, και όλες τις λεπτομέρειες τα γεγονότα.
5) Ο χρόνος και ο τρόπος της ανακοίνωσης του θανάτου του. Οι φραξιονιστές της ΚΟΤ και το όργανό τους "Νέος Δρόμος" ανακοίνωσαν το θάνατο του σ. Ν. Ζαχαριάδη στις 10 Αυγούστου ενώ είχε πεθάνει την 1.8.1973. Κι αυτό για να μη κατακλείσουμε το Σουργκούτ στην κηδεία του και απαιτήσουμε νεκροψία, οπότε και θα διαπιστώνονταν τα πραγματικά αίτια του θανάτου του. Τι ποιο απλό και ποιο τίμιο από το να ανακοινώσουν το θάνατό του την ίδια μέρα; Γιατί τάχα το θάνατο του Γ. Παπανδρέου κ.α. τον ανακοίνωσαν αμέσως; Βλέπετε η ρήση: “σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο” είναι σχετική και μπλοκάρεται όταν δεν συμφέρει τους υποκριτές αναθεωρητές.
6) Οι αλληλοσυγκρουόμενες ανακοινώσεις για τα αίτια του θανάτου του Νίκου Ζαχαριάδη, “καρδιακή προσβολή” η πρώτη, αυτοκτονία με απαγχονισμό η δεύτερη. Δυο λοιπόν διαφορετικές ψευδείς και ανεύθυνες διαγνώσεις.. και με μια καθυστέρηση μόνο... 17 χρόνων. Αφελής αλήθεια και παράλληλα εξοργιστική είδηση. Μα για ποιους τέλος πάντων περνάνε τους έλληνες οι αρκουδάνθρωποι Γκορμπατσώφ, Πανομαριόφ και η κλίκα τους για εσκιμώους ή λάπονες;
7) Αυτά που δίνουν... στη δημοσιότητα τα παιδιά του Νίκου Ζαχαριάδη είναι αποτελέσματα ψυχολογικών και άλλων πιέσεων καθώς και η περιέργεια και το πάθος των δικών μας δημοσιογράφων... να βγάλουν αβασάνιστα είδηση για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, από δυο ανθρώπους με ελάχιστες γνώσεις για το αριστερό κίνημα της χώρας μας και τελείως αποσπασμένους από τα ελληνικά πράγματα και τεχνάσματα ορισμένων δημοσιογράφων. Πιστεύω πως αν ήταν εδώ θα μιλούσαν, για το ίδιο θέμα πολύ διαφορετικότερα.
8) Σχετικά με το “γράμμα” του Ν. Ζαχαριάδη που προειδοποιούσε για την “αυτοκτονία του”. Αν υπήρχε, το πρώτο που θα έλεγε ο Νίκος στο Σήφη ήταν να το φωτοτυπήσει. Δεύτερο θα του έδινε και ένα αντίγραφο στα ρώσικα. Τρίτο, ο Νίκος απ’ ότι θυμάμαι, μας έλεγε ότι είχε διακόψει με την Ρ. Κουκούλου για την απαράδεχτη στάση της απέναντί του, πως λοιπόν θα εμπιστεύονταν σ’ αυτήν την ανάξια σύζυγο ένα τόσο σοβαρό γράμμα; Τέταρτο, αν όντως έχει το γράμμα η κ. Κουκούλου υπάρχει η λύση: να το παραδώσει σε ειδική επιτροπή γραφολόγων και εμπειρογνωμόνων για να διαπιστωθεί η αυθεντικότητά του. Για πότε τέλος πάντων το κρατάνε, για μετά τη δεύτερη παρουσία; Δεν υπάρχει τέτοιο γράμμα του Νίκου. Εκτός και αν το κατασκεύασαν, οι ασφάλειες είναι ειδικές για κάτι τέτοια, όμως θα αποδειχτεί η πλαστογράφηση. Πάνω σ’ αυτό έχω και προσωπική εμπειρία.
Όταν μετά το σ. Ζαχαριάδη εξόρισαν και μας στη Σιβηρία, απομονωμένους δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα τον έναν από τον άλλον, μας πίεζαν να υπογράψουμε δηλώσεις ότι “εθελοντικά ήρθαμε στους νέους τόπους διαμονής”. Ότι λέει ο αχρείος Πανομαριόφ για το σ. Ζαχαριάδη, ότι μόνος του πήγε στο Σουργκούτ, που δεν ήταν τόπος εξορίας !!!
Όταν το 1963 κατηγορηματικά αρνήθηκα να υπογράψω τέτοια δήλωση, οι καγκεμπίτες την σκάρωσαν οι ίδιοι, πλαστογραφώντας την υπογραφή μου και όλα τα στοιχεία μου. Επειδή με φωτογράφησαν κρυφά και επειδή κάπου δεν ταίριαζε η φωτογραφία μου για την πλαστή ταυτότητα, κόλησαν μόνο το κεφάλι μου σε σώμα υπαλλήλου της υπηρεσίας τους τον οποίο αναγνώρισα από τα ρούχα και τη γραβάτα του. Στη διαμαρτυρία μου για την κατάφωρη αυτή πλαστογραφία, ο διευθυντής του τμήματος Ου.Μ. μου είπε: “Σας συμπαθούμε, αλλά πιεζόμαστε από τη Μόσχα για σας να μην φαίνεστε πουθενά σαν εξόριστοι...”.
Όταν λοιπόν για απλές περιπτώσεις καταφεύγουν σε τέτοιες πλαστογραφίες σκεφτείτε τι μπορούν να σκαρώσουν προκειμένου να δικαιολογήσουν ένα έγκλημα κατά του Γ.Γ. του Κ.Κ. Ελλάδας.
9) Τέλος ο χρόνος του θανάτου του, έντεκα μήνες πριν την πτώση της χούντας είναι πάρα πολύ ύποπτος αλλά και αποκαλυπτικός
Ο διορατικότατος Νίκος Ζαχαριάδης δεν μπορούσε να μη βλέπει τη στιγμή αυτή την αλλαγή που επέρχονταν στην πολιτική ζωή της Ελλάδας με τη σίγουρη πτώση της χούντας και το πέρασμα της εξουσίας σε πολιτικά πρόσωπά. Έβλεπε τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων και του δικού του να είναι απλώς ζήτημα λίγου, ενός - δυο, χρόνων, γιατί με δημοκρατία στην Ελλάδα, ήταν αδύνατη η παραπέρα κράτησή του στην εξορία.
Με Ζαχαριάδη όμως ελεύθερο δεν θα περνούσε ο αναθεωρητισμός όχι μόνο στο ΚΚΕ, μα και σε πολλά άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα του κόσμου, γιατί ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν δραστήριος αποφασιστικός ικανότατος και με τεράστιο κύρος ηγέτης στο διεθνές εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα. Αυτό φοβούνταν οι σοβιετικοί και έλληνες αντίπαλοί του - αναθεωρητές
Την περίοδο αυτή, Αύγουστος 1973, διαγράφονταν για το σ. Ζαχαριάδη οι πιο ευοίωνες συνθήκες και προοπτικές για την απελευθέρωσή του και για την ζωή του. Λογικά, λοιπόν, ήταν αδύνατο αυτή την ώρα να αυτοκτονήσει ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αυτοί είναι οι βασικότεροι λόγοι που κάνουν ατράνταχτη την πεποίθησή μας ότι ο Γ.Γ. του ΚΚΕ σ. Νίκος Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε.
Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της εξόντωσης του εκλεγμένου Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη είναι οι σοβιετικοί αναθεωρητές Ν. Χρουστσιώφ, ο Φιλανδό - εβραίος Ότο Κουουσίνεν, Μπ. Πανομαριόφ, Λ. Μπρέζνιεφ, Αλ. Κοσύγκιν, Ν. Ποτγκόρνι, κ.α.
Από την μετά του 1956 πραξικοπηματική ηγεσία του "Κ"ΚΕ είναι οι: Μ. Παρτσαλίδης, Κ. Κοληγιάννης. Μ. Βαφειάδης, Αχ. Γκρόζος, Π. Δημητρίου, Κ. Τσολάκης κ.α.
Από τη "νέα” μετά το 1972 ηγεσία του “Κ”ΚΕ, την κρισιμότερη δηλαδή περίοδο για τη ζωή του Ν. Ζαχαρώδη είναι οι: X. Φλωράκης, πάλι ο υπεργραμματέας Τσολάκης, Κ. Λουλές, Ρ. Κουκούλου, κ.α. Οι οποίοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα, ενώ ήταν στο χέρι τους να τον γλυτώσουν. Και το πρώτο που έπρεπε να κάνουν μόλις διορίστηκαν, σύμφωνα και με αιτήσεις και διαμαρτυρίες μας, ήταν να τον μεταφέρουν στην Τασκένδη ή σε άλλη πόλη που θα επιθυμούσε ο ίδιος ο Νίκος. Αυτοί όμως δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου, γιατί υποταχτικοί όπως είναι δεν είχαν το θάρρος να βάλουν τέτοιο ζήτημα στους "προϊσταμένους τους", προτίμησαν την Αθλια καριέρα τους. Να γιατί είναι και οι περισσότερο υπεύθυνοι για την εξόντωση του σ. Νίκου Ζαχαρώδη, του ανθρώπου που τους έβγαλε από την αφάνεια και καμαρώνουν σήμερα σαν "στελέχη".
Οι κομμουνιστές και η Εργατική Τάξη της Ελλάδας, στο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη, έχασαν τον πιστό και δοκιμασμένο αρχηγό τους. Έμεινε όμως το αθάνατο έργο του και το φωτεινό παράδειγμά του, που θα εμπνέει και θα καθοδηγεί τους σημερινούς και μελλοντικούς κομμουνιστές - επαναστάτες στους σκληρούς μα δίκαιους και ωραίους αγώνες, που υπερώριμοι και ραγδαία θα ξεσπάσουν, για τη Λαϊκή Δημοκρατία και το σοσιαλισμό στη χώρα μας και σ’ όλον τον κόσμο. Ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε με συνέπεια, και άνανδρα από θρασύδειλους, δολοφονήθηκε, ο μεγάλος ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ.
ΑΛΜΥΡΟΣ, 15 Γενάρη 1991 Μέλος της Γραμματείας του Συντονιστικού Γραφείου της Κομματικής Επιτροπής της
Κομματικής Οργάνωσης Τασκέντης (ΚΟΤ) μέχρι το 1962, του παλιού ΚΚΕ.
ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΑΡΑΣΤΑΘΗΣ
