Έλλειψη σοβαρότητας, αυτογελοιοποίηση και επίδειξη αγραμματοσύνης εν μέσω Πανδημίας

Ή τα παθήματα αγραμματοσύνης δυό υπηρετών του κεφαλαίου: του «γενίτσαρου» της αστικής τάξης ΤΣΙΟΔΡΑ με τον ΕΛΥΤΗ και του ρεφορμιστή σοσιαλδημοκράτη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ με τον Ludwig von Mises

Ο λοιμωξιολόγος Σ.ΤΣΙΟΔΡΑΣ από γόνος φτωχών εργαζομένων και μάλιστα, ακόμα χειρότερα, μεταναστών στην Αυστραλία, εξελίχτηκε σ’ έναν απ’ τους πιο φανατικούς «γενίτσαρους»(Δ.ΓΛΗΝΟΣ) της αντιδραστικής αστικής τάξης, υπηρετώντας την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική στον τομέα της Υγείας του κατεξοχήν κόμματος του μεγάλου κεφαλαίου, του φασιστικού κόμματος της ΝΔ με τη γνωστή ισχυρή Ναζι-φασιστική πτέρυγα.

Κατά τη διάρκεια της Πανδημίας, πέρα απ’ τα απανωτά στραπάτσα της αρμοδιότητάς του (μάσκες, παιδιά, «ευάλωτες ομάδες», κλπ.), επικοινωνιακά αναδείχθηκε σε έναν άφθαστο θεατρίνο με τους υποκριτικούς ποταμούς «κλαυθμών και οδυρμών» στην τηλεόραση και επιπλέον βοήθησε και στήριξε αποφασιστικά τη διάδοση του εθνικιστικο-ρατσιστικού ΜΥΘΟΥ περί «ελληνικού παραδείγματος»(!) για «όλες τις χώρες του κόσμου»(!) με τις γνωστές παπαδίστικες συγκρίσεις, κατά τη διάρκεια της καθημερινής «ενημέρωσης»-παραπληροφόρησης, αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών με την ελάχιστα αναπτυγμένη Ελλάδα, ΑΝΤΙ να τη συγκρίνει με χώρες ίδιου επιπέδου ανάπτυξης (Βαλκανικές, κλπ.).

Την τελευταία 72^η μέρα «ενημέρωσης» - εν μέσω «κλαυθμών και οδυρμών» - τα ‘κανε «θάλασσα», κλείνοντας την «ενημέρωση»-παραπληροφόρηση με κάποιους «στίχους» αποδιδόμενους στον ποιητή ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, προσπαθώντας ανοήτως να εμφανιστεί, πέρα από «θεϊκός σωτήρας»(!) του λαού, επιπλέον και ως «επιστήμονας» με ευρύτερη μόρφωση, μ’ αποτέλεσμα να αυτογελοιοποιηθεί σε ακρότατο βαθμό, αφού αυτά τα χαμηλού επιπέδου «στιχουργήματα» δεν περιέχονται σε καμιά ποιητική Συλλογή του ΕΛΥΤΗ, μα ούτε θα μπορούσαν να είναι γραμμένα από ποιητή.

Τελικά φάνηκε, ότι ο πολύς ΤΣΙΟΔΡΑΣ, συνεπής και άξιος, βέβαια, σημαιοφόρος του αντιδραστικού τρίπτυχου: «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» της φασιστικής Δεξιάς, όχι μόνο ποιήματα του ΕΛΥΤΗ δεν έχει διαβάσει μα ούτε καν γνωρίζει τα εξώφυλλα των ποιητικών του Συλλογών.

Αν ο «γενίτσαρος» της αντιδραστικής αστικής τάξης και πιστός υπηρέτης της δεν γνωρίζει τα εξώφυλλα των ποιητικών Συλλογών του ΕΛΥΤΗ, ο άλλος υπηρέτης της, ο ρεφορμιστής σοσιαλδημοκράτης αντισταλινικός Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ μας «πληροφορεί» ότι γνωρίζει τουλάχιστον το εξώφυλλο μόνο μιας μικρής παλιότερης μπροσούρας του υπεραντιδραστικού δεδηλωμένου αντιμαρξιστή εχθρού του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού Ludwig von Mises, που διάβασε φέτος, εν καιρώ Πανδημίας, με τίτλο: «Η ελεύθερη αγορά και οι εχθροί της», Αθήνα 2019 (ένθετο στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος»11-12 Απρίλη 2020).

Το σημείωμα του Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, πέρα απ’ τον «ηχηρό» αλλά κούφιο τίτλο: «Ludwig von Mises και 150 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν» («Ρ» 18-19 Απρίλη 2020, σελ.5) και τις αντιμαρξιστικές απόψεις που περιέχονται σ’ αυτό, προδίδει ότι δεν γνωρίζει το πολύτομο έργο του Ludwig von Mises, και προπαντός τα δυο πιο σημαντικά του, από πλευράς σφοδρής, ολομέτωπης και γενικευμένης επίθεσης στο Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, έργα: το πολυσέλιδο άρθρο του «Die Wirtschaftsrechnung im sozialistischen Gemeinwesen» που δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 1920, «Archiv fuer Sozialwissenschaft und Sozialpolitik», Bd. 47, Νο 1, April 1920, σελ. 86-121, αλλά και το ογκώδες (σελίδες 503) βιβλίο του «Die Gemeinwirtschaft, Untersuchungen ueber den Sozialismus», Jena 1922, 2. Auflage, Jena 1932 – ενός υπολογίσιμου, πολύ επικίνδυνου και σφοδρότατου αντίπαλου του επαναστατικού μαρξισμού – τα οποία προκάλεσαν διεθνώς πολλές συζητήσεις- αντιπαραθέσεις-πολεμικές (γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα και δεκάδες βιβλία).

Δε θα ασχοληθούμε εδώ με τον L. v. Mises. Όμως, για σειρά βασικούς λόγους, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν οι νεότεροι, ότι ένας ομοϊδεάτης του Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, ο Πολωνός σοσιαλδημοκράτης και διάσημος οικονομολόγος OSKAR LANGE (μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και μετά τον πόλεμο του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας, σε υψηλές ηγετικές θέσεις στον τομέα της οικονομίας) σε «απάντησή» του στο Mises, που, το 1936, έγραφε ότι, «οι σοσιαλιστές έχουν βέβαια κάθε λόγο να είναι ευγνώμονες στον καθηγητή Mises, στο μεγάλο advokatus diaboli…» και ότι θα πρέπει για την(ον) «Wirtschaftsrechnung» (=οικονομικός λογισμός) να στηθεί «ένα άγαλμα του καθηγητή Mises σε μια τιμητική θέση στον προθάλαμο του Υπουργείου Κοινωνικοποιήσεων ή του Κεντρικού Συμβουλίου Προγραμματισμού του σοσιαλιστικού κράτους» (O. Lange: «Oekonomisch-theoretische Studien»,σελ.260,Frankfurt/Main-Koeln1977), έμελλε να εξελιχθεί-αναδειχθεί στον «πατέρα» των καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν, μετά το 1953, στη Σοβιετική Ένωση και στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες, οι οποίες οδήγησαν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ στην ΠΛΗΡΗ παλινόρθωση του καπιταλισμού, αρχές της δεκαετίας του 1960, σ’ αυτές τις χώρες.

Το ότι ο OSKAR LANGE πρωτοστάτησε σ’ αυτή την κατεύθυνση – συνδέεται άμεσα και στηρίζεται στον ENRICO BARONE (1908) – σ’ αυτό συμφωνούν και σειρά ρεβιζιονιστές οικονομολόγοι όπως ο Σοβιετικός N.P. FEDORENKO (1972), ο Ούγγρος B. CSIKOS-NAGY (1988), κλπ., ενώ ο Πολωνός ADAM ZWASS τον εκθειάζει δικαιολογημένα, παρουσιάζοντάς τον ως το «μεγάλο μεταρρυθμιστή» στις ρεβιζιονιστικές χώρες: «τις βασικές ιδέες του δημοκρατικού μεταρρυθμιστικού κινήματος έκφρασε πιο καθαρά ο μεγάλος μεταρρυθμιστής και διανοητής Oskar Lange» (A.Zwass: «Planwirtschafr im Wandel der Zeit», σελ. 386, Wien 1982).

Είναι γνωστό ότι ο O.Lange υπήρξε ο κύριος θεμελιωτής της θεωρίας του λεγόμενου «Konkurrenzsozialismus» (=«ανταγωνιστικός σοσιαλισμός») ή αργότερα «Marktsozialismus» (= «σοσιαλισμός της Αγοράς»), δηλ. μια αστική αντίληψη του «σοσιαλισμού» με τη γνωστή σύνδεση «Πλάνου»-«Αγοράς», ΑΚΡΙΒΕΣΤΕΡΑ: την αντικατάσταση του Πλάνου απ’ την καπιταλιστική Αγορά. (βλέπε και: «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 343, 1-15 Απρίλη 2011: «Οι καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη Σοβιετική Ένωση και οι αστικές περί «σοσιαλισμού» θεωρίες»).

Το «επίπεδο» του σημειώματος του Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ δεν «ξεπερνάει» εκείνο το αξιοθρήνητο «επίπεδο» των ΠΑΠΑΡΗΓΟ-ΚΑΝΕΛΛΟ-ΜΑΪΛΗΔΩΝ του σοσιαλδημοκρατικού Χρουστσοφικο-τροτσκιστικού «Κ»ΚΕ, «επίπεδο» κατάρτισης ανάλογο εκείνου των ΚΑΛΥΒΟ-ΓΙΑΝΝΑΡΑΔΩΝ της «Καθημερινής», ο οποίος, πριν δεκαετίες, δι’επιφοιτήσεως του Αγ. Πνεύματος από θεολόγος έγινε καθηγητής «φιλοσοφίας»(!) στην Πάντειο, δηλ. με «απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που έκρινε ότι η εκλογή ενός θεολόγου ως καθηγητή φιλοσοφίας σε μια Σχολή Πολιτικών Επιστημών, όπως η Πάντειος, είναι νομότυπη». (Α.ΜΠ.) παρά το ότι ο επαναστάτης μαρξιστής φιλόσοφος ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΜΠΑΓΙΟΝΑΣ (καθηγητής φιλοσοφίας τότε) στο «Υπόμνημά» που υπέβαλε στη Σχολή κατέληγε: «νομίζω ότι ο κ. Γιανναράς οψιμαθής και αυτοδίδακτος στις φιλοσοφικές σπουδές, είναι ακατάλληλος για την πλήρωση της έδρας φιλοσοφίας της Παντείου Σχολής» («ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ» Νο18 Απρίλιος 1985, σελ. 35: «Ο νεοσκοταδισμός στη φιλοσοφία» σελ.24-35), Για τη δημοσίευση του «Υπομνήματος» ο Α. Μπαγιόνας σημείωνε τότε: «πρέπει να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην «Πολιτιστική» που δέχθηκε να δημοσιεύσει το υπόμνημα που υπέβαλα στην Πάντειο και τη λύπη μου για την απροθυμία άλλου προοδευτικού περιοδικού να το δεχτεί» (σελ.24-25), κι’ αυτή η «απροθυμία»-άρνηση συνδέεται με την τότε κυριαρχία του σκοταδιστικού «νεο-ορθόδοξου» ρεύματος, την ισχυρή διείσδυσή του στο χώρο της Χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, κλπ., που εκφράζει το μέγεθος του ιδεολογικο-πολιτικού τους εκφυλισμού, και είναι φανερό πως μια τυχόν δημοσίευση του στα περιοδικά τους θα συνεπάγονταν αυτόματα τη δυσαρέσκεια και την αντίδραση αλλά και την άμεση ρήξη με τους εκπροσώπους του αντιδραστικού «νεο-ορθόδοξου» σκοταδιστικού ρεύματος ΓΙΑΝΝΑΡΑ-ΜΟΣΚΩΦ-ΖΟΥΡΑΡΙ, κλπ.

Τέλος, είναι απαραίτητος ένας συντομότατος σχολιασμός των αντιμαρξιστικών απόψεων του ρεφορμιστή Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ που, όπως θα φανεί, αποτελούν επαναπροβολή των αντιμαρξιστικών σοσιαλδημοκρατικών απόψεων του αντεπαναστατικού 20^ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956).

Πέρα απ’ την εντελώς επιφανειακή ρηχή «κριτική» του Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ στον Ludwig von Mises – «κριτική» από σοσιαλδημοκρατική σκοπιά – και τις όποιες φαιδρότητες περί «επιστήμης» που «γίνεται θλιβερή ασχετοσύνη»(!), κλπ., που όλα μαζί καταλήγουν στην επίκληση: η «καραντίνα» να μας «φέρει πιο φωτεινές σκέψεις» με τελική κατάληξη στην ευχή για «καλή ανάσταση των λαών!», εκείνο που πρωτίστως έχει ενδιαφέρον είναι η αναφορά του στην «κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού», την οποία προφανώς ταυτίζει με τον αντεπαναστατικό Χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, επιβεβαιώνοντας έτσι για πολλοστή φορά, ότι το σημερινό «Κ»ΚΕ εξακολουθεί να κινείται με συνέπεια στον ίδιο ρεφορμιστικό δρόμο της Χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας, αφού ΔΕΝ καθοδηγείται στη δράση του σε κανένα επίπεδο (ιδεολογικό-πολιτικό-οργανωτικό) απ’ τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. το Λενινισμό-Σταλινισμό ή αλλιώς την επαναστατική κοσμοθεωρία του Προλεταριάτου των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ απ’ την οποία καθοδηγούνταν ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ ως το 1956, μαζί και το παλιό επαναστατικό σταλινικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ 1918-55, (ας υπενθυμίσουμε ακόμα για τους νεότερους, ότι οι ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ-ΓΛΗΝΟΣ μιλούσαν ορθά για «μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό», αλλά και άλλοι ηγέτες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος).

Ήδη απ’ τον υπότιτλο του σημειώματος του ο Δ.ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ, φοβούμενος μην τυχόν «μολυνθεί» απ’ το ΣΤΑΛΙΝ, έσπευσε να μιλήσει για «τις ζωντανές ιδέες των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν», επιδεικνύοντας-διαφημίζοντας τον ακραίο αντισταλινισμό του, που, ως γνωστόν, αποτελεί το βασικό κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα ΌΛΩΝ των ρεφορμιστικών σοσιαλδημοκρατικών Χρουστσοφικών κομμάτων («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Τροτσκιστές, κλπ.).

Σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρει ότι μόνο οι παραδοσιακοί αστοί διαστρεβλώνουν τον «επιστημονικό κομμουνισμό», αποσιωπώντας, ότι σ’ αυτούς προστέθηκαν και η παλιά παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία αλλά και η νέα, μετά το 1956, Χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία, που από τότε ως τα σήμερα παρουσιάζει ως «σοσιαλισμό-κομμουνισμό» τον παλινορθωμένο καπιταλισμό της περιόδου 1953 - 1990.

Ακόμα γράφει ότι ο καπιταλισμός «μόνο ανατρέπεται και αντικαθίσταται από ένα ανώτερό του κοινωνικό σύστημα, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό», χωρίς να αναφέρει με ποιον τρόπο «ανατρέπεται», εννοώντας προφανώς με «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» και τη βοήθεια του αστικού κράτους, όπως αναφέρεται στο 20^ο συνέδριο και στο «Πρόγραμμα του ΚΚΕ» Αθήνα 2013, στο οποίο ΔΕΝ γίνεται λόγος ούτε για βίαιη-ένοπλη επανάσταση, ούτε για συντριβή του αστικού κράτους, και επομένως η στρατηγική του Προγράμματος συνιστά «μια κλασσική «ευρωκομμουνιστική» και δεξιά οπορτουνιστική στρατηγική» («Ρ» 8/3/2013, σελ. 18), όπως πολύ σωστά διαπίστωνε ένας απ’ τους συμμετέχοντες στη συζήτηση απ’ την ΚΟΒ εκπαιδευτικών Αθήνας Αρτέμιδος. Αντίθετα για τους επαναστάτες μαρξιστές υπάρχει μόνο ΕΝΑΣ δρόμος ανατροπής του καπιταλισμού: ο δρόμος της ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, δηλ. η βίαιη-ένοπλη επανάσταση, η συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής και η εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου.

Και στο κεντρικότερο ζήτημα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού η αντίληψη του ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΔΕΝ είναι μαρξιστική δηλ. ΔΕΝ είναι εκείνη των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, στη βάση της οποίας οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός στη Σοβιετική Ένωση των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ (1917-1953), ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι αστική, ΑΚΡΙΒΕΣΤΕΡΑ: είναι εκείνη του «σοσιαλισμού της Αγοράς» του OSKAR LANGE, αφού ο ίδιος ο ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ και το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ ισχυρίζεται, ότι ΤΑΧΑ υπήρχε «σοσιαλισμός»(!) στη Σοβιετική Ένωση και μετά το 1953 και ως το 1990, παρά την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Διχτατορία του Προλεταριάτου το 1953 και την εφαρμογή των καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων, δηλ. όταν πλέον σ’ αυτή τη χώρα κυριαρχούσε στην οικονομία ένας παλινορθωμένος καπιταλισμός και σε πολιτικό επίπεδο το διαβόητο «κράτος όλου του λαού» δηλ. η δικτατορία της νέας «σοβιετικής» μπουρζουαζίας, ή αλλιώς ο ξεχασμένος πλέον «ανεπτυγμένος σοσιαλισμός»(=αναπτυγμένος καπιταλισμός) ΧΩΡΙΣ Διχτατορία του Προλεταριάτου.