Την πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας την Πέμπτη 30 Ιουνίου, αποφάσισε σε έκτακτη συνεδρίαση, η διοίκηση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ).
Διαβάζοντας μια δήλωση από την ομάδα ο βουλευτής Serafettin Elci από το Ντιγιαρμπακίρ, δήλωσε ότι η ομάδα «δεν θα πάει στο κοινοβούλιο μέχρι η αδικία εις βάρος των ανθρώπων μας να σταματήσει. Οι πράξεις βίας εναντίον των ανθρώπων μας - δήλωσε ο Elci - συνεχίζονται αδιάκοπα. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η απόφαση της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής να αφαιρέσει από τον Χατίπ Ντιτζλέ τα δικαιώματά του. Είναι για αυτούς τους λόγους που έχουμε πάρει την απόφαση να μην πάμε στο Κοινοβούλιο μέχρις ότου αυτές οι αδικίες και η βία να σταματήσουν».
Οι αντιπρόσωποι δήλωσαν «Το βέτο της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής στους έξι υποψηφίους μας, σηματοδότησε την έναρξη αυτής της περιόδου, η οποία συνέχισε με τα κύματα των συλλήψεων και των αδιάκοπων στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο αποκλεισμός του Χατίπ Ντιτζλέ από το Κοινοβούλιο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όπως έχουμε καταλάβει, αυτό το είδος της επιχείρησης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του σημερινού πολιτικού συστήματος. Οι αδικίες πρέπει να σταματήσουν το συντομότερο δυνατό. Ζητάμε για τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκράτες να σταθούν μαζί μας ενάντια σε αυτές τις αντιδημοκρατικές πρακτικές που στόχο έχουν τον κουρδικό λαό».
Το Κογκρέσο Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK) κάλεσε επίσης τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας (TBMM), την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τα Ηνωμένα Έθνη, όλους τους λαούς του κόσμου και τις δημοκρατικές οργανώσεις του, να καταδικάσουν την απόφαση αυτή και να ασκήσουν πίεση στην τουρκική κυβέρνηση να την άρει.
ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Επίσης, η Επαρχιακή Οργάνωση Ντιγιαρμπακίρ του BDP (Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας) ανακοίνωσε ότι μια καθιστική διαμαρτυρία διαρκείας θα ξεκινήσει σήμερα στο Ντιγιαρμπακίρ μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του BDP Γενισεχίρ για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην απόφαση της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής (YSK) να ακυρώσει την υποψηφιότητα του Χατίπ Ντιτζλέ.
Διαδηλώσεις επίσης πραγματοποιήθηκαν σε Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Άδανα, Μαλάτια και Σμύρνη. Οι κινητοποιήσεις έχουν επιλέξει ως σύνθημα: «YSK κάτω τα χέρια από τον εκπρόσωπό μας Χατίπ Ντιτζλέ». Οι δράσεις οργανώνονται με στόχο τη διαμαρτυρία ενάντια στην απόφαση της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής (YSK) να ακυρώσει την υποψηφιότητα του ανεξάρτητου βουλευτή του Ντιγιαρμπακίρ Χατίπ Ντιτζλέ με το μπλοκ Εργασία-Δημοκρατία-Eλευθερία.
* Το Κόμμα Εργασίας (EMEP) συμμετείχε στις εκλογές με ανεξάρτητους υποψηφίους κάτω από τη σημαία μπλοκ Εργασίας-Δημοκρατία-Ελευθερία. Το πολιτικό κόμμα του κουρδικού κινήματος στην Τουρκία (BDP) και το ΕΜΕΡ ήταν οι κύριες δυνάμεις αυτού του μπλοκ. Επίσης, υπήρχαν 16 κόμματα και οργανώσεις σε αυτό το μπλοκ, το οποίο κέρδισε 36 βουλευτές. Ο πρώην πρόεδρος του EMEP, Αμπντουλάχ Λεβέντ Τουζέλ εκλέχτηκε βουλευτής από την Κωνσταντινούπολη.
Κόμμα Εργασίας (EMEP)
 |
| Από την περσινή παρέμβαση στη Νάουσα |
Πριν από λίγες μέρες ανακοινώσαμε τη σημαντική νίκη του μπλοκ της Εργασίας, Δημοκρατίας και Ελευθερίας στις γενικές εκλογές στην Τουρκία. Οι αντιπρόσωποι του μπλοκ Εργασία-Δημοκρατία-Ελευθερία ανακοίνωσαν ότι δεν θα πάρουν μέρος στην πρώτη συνεδρίαση της ολομέλειας της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και την τελετή ορκωμοσίας εκτός αν η κυβέρνηση κάνει σημαντικά στο αναιρέσει την απόφαση του Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή του να αφαιρέσει από τον Χατίπ Ντιτζλέ τα δικαιώματά του . Ο Χατίπ Ντιτζλέ εκλέχτηκε με το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων. Θα δημοσιεύσουμε ολόκληρη την ανακοίνωση του EMEP μεταφρασμένη σύντομα.
 |
| Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση. |
 |
| Ε.Β. ΒΟΥΤΣΕΤΙΤΣ και άλλων, αρχιτ. ΓΙΑ. ΜΠ. ΜΠΕΛΟΠΟΛΣΚΙ και άλλοι. Μνημείο συγκρότημα στους ήρωες της μάχης του Στάλινγκραντ 1960-1967, Ο τύμβος Μαμάγιεφ Βόλγκογκραντ |
Τριγμοί στο πολιτικό σύστημα και πιέσεις της Ε.Ε.
Δυνάμωμα της ταξικής πάλης αντί της πολιτικής απάτης των εκλογών που δεν θα λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα
Η πανελλαδική απεργία της 15ης Ιούνη που κήρυξαν οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κάτω απ’ την πίεση της εργατικής τάξης και το διαρκώς ογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας και αγανάκτησης των πλατιών λαϊκών μαζών εξαιτίας της επερχόμενης καταιγίδας των νέων και σκληρότερων αντιλαϊκών μέτρων, σημείωσε επιτυχία.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις διάφορες πόλεις της χώρας κατέβηκαν στους δρόμους και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και τις πορείες, με μεγαλύτερες απ’ όλες εκείνες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Παντού σ’ όλες τις πόλεις οι πορείες ήταν μαχητικές.
Οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είχαν συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως, στο χώρο της Πατησίων: Μουσείο, Πολυτεχνείο ως την Ομόνοια είχαν συγκεντρωθεί διάφορα σωματεία εργαζομένων, ενώ οι διασπαστές των απεργιακών κινητοποιήσεων εργατοπατέρες του ΠΑΜΕ είχαν όπως πάντα συγκεντρωθεί στην Ομόνοια. Το ίδιο έπραξαν και στις άλλες πόλεις για να μην αποκτήσουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις μεγαλύτερη μαζικότητα και ασκήσουν ισχυρότερη πίεση στην κυβέρνηση που προετοιμάζει την ψήφιση νέων σκληρότερων αντεργατικών μέτρων με την ψήφιση του λεγόμενου «μεσοπρόθεσμου προγράμματος».
Όμως σ’ αυτή την απεργία, εξαιτίας των διαδηλώσεων κατά των αντιλαϊκών μέτρων στις πλατείες των διαφόρων πόλεων, οι απεργιακές συγκεντρώσεις απόκτησαν μεγαλύτερη μαζικότητα παρά τα γνωστά προβλήματα. Η αστυνομία από την πλευρά της, πέρα απ’ το γνωστό «κλεφτοπόλεμο» επεχείρησε να διαλύσει τους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα, ρίχνοντας μαζικά δακρυγόνα και άλλα επικίνδυνα για την υγεία χημικά, χωρίς να το πετύχει.
Η πίεση των μεγάλων διαδηλώσεων αλλά και εκείνη των ιμπεριαλιστών της ΕΕ οδήγησε σε κυβερνητική κρίση – με ήδη υπαρκτή την βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος – και σε συζητήσεις μεταξύ Παπανδρέου – Σαμαρά για να συγκρότηση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, προσπάθεια που τελικά ναυάγησε μάλλον εξαιτίας του χρόνου διάρκειάς της.
Έγινε γνωστό ότι η ΝΔ, μεταξύ άλλων, πρότεινε μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 10-12% δηλ. να πληρώσουν ακόμα λιγότερους φόρους οι καπιταλιστές που το σύστημά τους δημιούργησε την κρίση και οι ίδιοι πέρα απ’ την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ρήμαξαν και λεηλάτησαν τον τόπο και ευθύνονται για όλα τα δεινά της χώρας. Επιπλέον ζήτησε και την κατάργηση του νόμου για τους μετανάστες εργάτες που είχε ψηφιστεί από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλο που ο νόμος αυτός ακρωτηριάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό οι ρατσιστές του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ ούτε αυτόν δεν μπορούν να «αντέξουν», κατάργησή του θα σημαίνει ακραίο βάθεμα της φασιστικοποίησης που θα πλήξει ισχυρά τα ταξικά μας αδέλφια τους ξένους εργαζόμενους.
Μετά το ναυάγιο της συγκρότησης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, οι δε Μέρκελ – Σαρκοζί (αδελφά κόμματα της ΝΔ) στήριξαν ανοιχτά τον Παπανδρέου σε τηλεφωνικές συνομιλίες που είχαν μαζί του, ζητώντας του να επισπεύσει τα αντιλαϊκά μέτρα και το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας για να εγκριθεί και δοθεί οριστικά η διαβόητη «5η δόση».
Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και εκείνοι των ΗΠΑ ανησυχούν για την κατάσταση της χρεοκοπημένης Ελληνικής οικονομίας κι αυτό όχι από «ενδιαφέρον» για την «υγεία» του Ελληνικού λαού και της χώρας, αλλά για τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα επειδή περίπτωση της Ελλάδας θα αποτελέσει ντόμινο συμπαρασύροντας και τις δικές τους οικονομίες με αλυσιδωτές αρνητικές εξελίξεις γι’ αυτές.
Όλα τα μεγαλοαστικά κόμματα και τα δύο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα («Κ»ΚΕ – ΣΥΝ) μετά τις τελευταίες εξελίξεις ζητούν εκλογές ως το «φάρμακο» για την οικονομικής και πολιτική κρίση, ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι εκλογές όποτε και αν γίνουν δεν πρόκειται να λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Η εκλογολογία απλά αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, εκτονώνει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση τους, και προπαντός απομακρύνει τις πλατιές λαϊκές μάζες από την ταξική πάλη για την ματαίωση της εφαρμογής των επερχόμενων αντιλαϊκών μέτρων.
Ο δρόμος του δυναμώματος και της έντασης της ταξικής πάλης κατά των επιθέσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου είναι ο μόνος σωστός δρόμος για την εργατική πάλη και τις πλατιές λαϊκές μάζες, ο δρόμος των εκλογών είναι ο δρόμος του κεφαλαίου και της αστικής τάξης και εδώ φαίνεται καθαρά ο προδοτικός ρόλος των δύο σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) που σήκωσαν απ’ τους πρώτους την αστική σημαία της εκλογολογίας.
Το Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε αθώο τον Άρη Σειρηνίδη και τον απάλλαξε από τις κατηγορίες που τον βαραίνουν με ψήφους 4-3.
Πριν από λίγο (κατά τις 18:30) ο Άρης έφτασε από τις φυλακές Κορυδαλλού στο καφενείο της πλατείας Εξαρχείων που συχνάζουν οι φίλοι του και συναντήθηκε με τους δικούς του ανθρώπους. Εκεί τον περίμεναν πολλές δεκάδες φίλων του που τον υποδέχτηκαν χαρούμενοι και με ενθουσιασμό.
Η αθώωσή του πρόκειται για μια νίκη του λαϊκού κινήματος.
Η ΓΣΕΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε:
- 48ωρη Γενική Απεργία την ΤΡΙΤΗ 28 και την ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011
- Απεργιακή συγκέντρωση και συλλαλητήριο την Τρίτη 28/6 στο ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ στις 11.00 π.μ., και στην περιφέρεια σε χώρο και ώρα που θα προσδιορίσουν τα Εργατικά Κέντρα.
17 Ιουνίου 2011
Αγαπητοί σύντροφοι,
εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με τους Αστουριανούς συντρόφους που αυθαίρετα συνελήφθησαν στις 14 Ιουνίου.
Καθώς ο ιμπεριαλισμός αυξάνει την πίεση του ενάντια στους εργάτες και τους λαούς του κόσμου, εντείνονται και οι προσπάθειές τους για να αποτινάξουν το ζυγό του ιμπεριαλισμού […] Είναι σίγουρα κρίσιμες στιγμές αυτές που ζούμε και φαίνεται και πιο καθαρά ο αντιδραστικό χαρακτήρας του καθεστώτος που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχεια, με δημοκρατικό μανδύα, της πιο στυγνής δικτατορίας που έχει ρημάξει τη χώρα της Ισπανίας: της Φρανκικής δικτατορίας η οποία τελείωσε όπως ξεκίνησε, σκοτώνοντας πέντε αντιφασίστες μαχητές, η 27η Σεπτεμβρίου 1975, τρία μέλη του κόμματός μας.
Κομμουνιστικούς χαιρετισμούς,
Γραμματεία της ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ)
Το ΚΚ Εργατών Γαλλίας εξέδωσε ολοσέλιδη ανακοίνωση αλληλεγγύης στον Ελληνικό λαό με τίτλο “Avec le peuple grec, solidarité - Ensemble contre l’austérité, refusons de payer la crise”. Θα δημοσιεύσουμε αποσπάσματα σύντομα.
Μέλος της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 παραχώρησε συνέντευξη στο Νορβηγικό περιοδικό Revolusjon που εκδίδει η Μ-Λ Οργάνωση “Επανάσταση”, μέλος της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.
Είναι διαθέσιμη στα Νορβηγικά εδώ: Vi skylder ingenting og vi betaler ingenting! αλλά σύντομα θα δημοσιευτεί και στα αγγλικά.
Η συνέντευξη επικεντρώνεται στις πρόσφατες εξελίξεις, στις κινητοποιήσεις, στη γενική απεργία στις 15/6 και αναλύει τις θέσεις της Κίνησης καθώς και το πως αυτή αξιολογεί τις θέσεις των άλλων κομμάτων και την κατάσταση από εδώ και μπρος.
Πως ένας πράκτορας του ταξικού εχθρού υποχρεώνεται να διακόψει «εθελοντικά» την προβοκατόρικη διαλυτική του δράση και να βγει ανοιχτά ενάντια στην Οργάνωση
Αυτές τις μέρες κάποιος ξεσκολισμένος προβοκάτορας και πράκτορας του ταξικού εχθρού που αφελώς ονειρεύονταν ότι εύκολα μπορεί να πετύχει τη διάλυση απ’ τα μέσα της σταλινικής-ζαχαριαδικής «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», περιφέρεται στο Indymedia ακόμα και στην ιστοσελίδα της «Κίνησης» για να διαδώσει τις λυσσώδεις συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια στην Οργάνωσή μας, διαβάλλοντας αδίστακτα και διαστρεβλώνοντας τη γραμμή της με σωρεία απίθανων γκεμπελίστικου χαρακτήρα ψευδολογιών.
Δεν ξέρουμε αν γνωρίζει ή όχι ότι και άλλοι στο παρελθόν σταλμένοι προβοκάτορες, πολύ ικανότεροι και με πολύ μεγαλύτερη πείρα απ’ αυτόν, επιχείρησαν αλλά απέτυχαν παταγωδώς να διαλύσουν την Οργάνωση.
Αυτό δεν έγινε κατορθωτό γιατί την «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» τη συγκρότησαν (με τη συμμετοχή και νεότερων) δοκιμασμένοι επαναστάτες βετεράνοι κομμουνιστές μέλη και στελέχη του παλιού επαναστατικού σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ με πολύχρονη δράση, μ’ ένα 10χρονο αντάρτικο στην πλάτη τους, μαχητές και στελέχη των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ που επιπλέον βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πάλης κατά του προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και πολλοί από αυτούς βρέθηκαν «διακοπές» για χρόνια στις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας και άλλοι στα φασιστικά χρουστσο-μπρεζνιεφικά μπουντρούμια της Τασκένδης.
Δεν τη συγκρότησαν μόνο μα και την καθοδήγησαν και εξακολουθούν να την καθοδηγούν και σήμερα οι επιζώντες βετεράνοι κομμουνιστές. Ας αναφερθούν μόνο κάποια απ’ τα ονόματα συντρόφων καθοδηγητών της Οργάνωσης που ήδη έφυγαν απ’ τη ζωή: Βασίλης Παπασωτηρίου (πρόεδρος), Χρήστος Μπάκος (Γραμματέας) και κάποια απ’ τα μέλη της καθοδήγησης (= Πολιτική Επιτροπή): Δημήτρης Βύσιος, Θωμάς Αναστασίου, Γιάννης Γκόγκος, Νίκος Κιτσικόπουλος, Αποστόλης Παντελάκης, Γιάννης Καραστάθης, κλπ. (Στην καθοδήγηση υπήρχαν πάντα και νεότεροι. Με απόφαση της Π.Ε. δεν ανακοινώθηκαν ποτέ στο παρελθόν ονόματα μελών της καθοδήγησης όσο ζούσαν, αυτό ισχύει και σήμερα. Τα παραπάνω ονόματα αναφέρονται επειδή οι σύντροφοί μας έχουν φύγει απ’ τη ζωή με τελευταίο το σύντροφο Γιάννη Καραστάθη, εξόριστο για πολλά χρόνια απ’ τους χρουστσο-μπρεζνιεφικούς φασίστες στη Σιβηρία. Και η σημερινή καθοδήγηση αποτελείται από βετεράνους κομμουνιστές και νεότερους. Η παλιά απόφαση της Π.Ε. για μη ανακοίνωση των ονομάτων ισχύει και σήμερα).
Ο προβοκάτορας αυτός που ως κύρια, ειδική και αποκλειστική αποστολή είχε την υπονόμευση απ’ τα μέσα και τελικά τη διάλυση της Οργάνωσης δεν είναι κανένας ανώριμος νεαρός αλλά ώριμος και έμπειρος (ηλικίας πλέον του μισού αιώνα), έφτασε «αυθόρμητα» στις γραμμές της Οργάνωσης προερχόμενος απ’ τον αντισταλινικό-αντιζαχαριαδικό χώρο των ΚΟΕ-ΣΥΡΙΖΑ, αφού είχε ήδη περάσει και από άλλους χώρους (που δεν ενδιαφέρουν) και με πρόταση της Π.Ε. ανέλαβε την καθοδήγηση ενός αναδιοργανωμένου πυρήνα της Οργάνωσης. Όμως εδώ και περίπου δυο χρόνια η πολιτική του δράση και συμπεριφορά υπήρξε αντιφατική και διαπιστώνονταν διαστρέβλωση της γραμμής της Οργάνωσης που προσεκτικά αλλά συστηματικά διοχετεύονταν και προς τους νεαρούς συντρόφους που αυθόρμητα την εξέφραζαν και προς τα έξω. Αυτό «κίνησε» την υποψία αρχικά της Πολιτικής Επιτροπής (έχοντας πάντα υπόψη ότι έρχεται και από άλλους χώρους, χωρίς αυτό από μόνο του να είναι μεμπτό), που αποφάσισε να παρακολουθεί συστηματικά πλέον αλλά και με πολύ προσοχή τις κινήσεις του για να μη γίνει αυτό αντιληπτό, αφήνοντάς τον «ελεύθερο» να ξεδιπλώσει πλέρια το πιθανό αλλά μη εξακριβωμένο ακόμα προβοκατόρικο «ταλέντο» του. Ότι του ανατέθηκε ως καθήκον από εκείνη την περίοδο και δώθε σκοπό είχε να του επιτρέψει να διαμορφώσει και ολοκληρώσει το προβοκατόρικο προφίλ. Κι αυτό ευτυχώς, το έπραξε με υπερβάλλοντα ζήλο, στις δυο, πέραν των άλλων, σημαντικότερες περιπτώσεις: 1. Να απαντά σε σχόλια στο Ιnternet με το ψευδώνυμο «ΟΡΕΙΝΟΣ», και τελευταία, 2. ως υπεύθυνος επαφών μεταξύ της Οργάνωσης και μιας Αριστερής Κίνησης (καθόλου δεν αντιλήφθηκε γιατί του ανατέθηκαν αυτά τα καθήκοντα, μάλιστα επανειλημμένα περιχαρής γνωστοποιούσε, υπερηφανευόμενος πόσο καλά τα «κατάφερνε»).
Η πορεία και κατάληξη του ξεσκολισμένου, και σταλμένου ευθύς εξαρχής στην «Κίνηση», προβοκάτορα ήταν για την ΠΕ εντελώς αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη, μόνο που συνέπεσε συγκυριακά με τη χρονική στιγμή των διαδηλώσεων στις πλατείες των διαφόρων πόλεων και έτσι του προσφέρθηκε η πρώτη και τελευταία ευκαιρία κάλυψης-«δικαιολόγησης» της προβοκατόρικης δράσης του με την εμφάνιση «πολιτικής διαφωνίας» με την Οργάνωση, προσφεύγοντας συνειδητά σε μια αντιδραστική πολιτική θέση χαρακτηρίζοντας τις διαδηλώσεις στις πλατείες των διαφόρων πόλεων κατά των αντιλαϊκών μέτρων ως «φασιστικές».
Τα στοιχεία που συγκροτούν το προφίλ της προβοκατόρικης ύποπτης διασπαστικής πολιτικής του δράσης είναι:
1.Μόνιμη και συστηματική διαστρέβλωση προς τα μέσα και προς τα έξω της επαναστατικής γραμμής της Οργάνωσης σε δεξιά οπορτουνιστική-ρεφορμιστική κατεύθυνση με στόχο την υπονόμευση του ιδεολογικο-πολιτικού της κύρους,
2. διαρκής και μόνιμη υποκατάσταση της λειτουργίας του πυρήνα με τα πολιτικά κουτσομπολιά των e-mail,
3. συστηματική και μόνιμη κουτσομπολίστικη κατασυκοφάντηση νεαρών συντρόφων, δηλητηριάζοντας με σπάνιο και πρωτοφανή τρόπο, μετατρέποντας έτσι τον όποιο τόπο συνάντησής τους σε αρένα εχθρικών εξοντωτικών μεταξύ τους συγκρούσεων,
4. λυσσώδης και διαρκής προσπάθεια να γίνουν γνωστά και να μάθει τα ονόματα των συντρόφων της τωρινής καθοδήγησης (βετεράνων και νεότερων κομμουνιστών), προφανώς για να φτάσουν στα χέρια της Ασφάλειας. Πελαγωμένος διέπραξε από την πλευρά του και ένα πολύ χοντρό λάθος, επαναφέροντας αυτό το ζήτημα και γραπτά σ’ ένα εσωτερικό «κείμενό» του με ημερομηνία 4 Ιούνη 2011
5. άκρατος-καραμπινάτος φραξιονισμός με στόχο τη διάσπαση όχι μόνο του πυρήνα που καθοδηγούσε (μόνιμα κομματιασμένος) αλλά και ολόκληρης της Οργάνωσης,
6. ταχύτατη και ασυνήθιστη «προσαρμογή» σ’ όποιες παρατηρήσεις σχετικά με τη γραμμή της Οργάνωσης με το βλέμμα σταθερά στραμμένο στην αναρρίχησή του στην καθοδήγηση με σκοπό τη διάλυση της Οργάνωσης και από τα πάνω,
7. υπερβάλλων ζήλος οπορτουνιστικής ψευτοσυνέπειας, απ’ τα κύρια χαρακτηριστικά των προβοκατόρων και πρακτόρων του ταξικού εχθρού,
8. πελαγωμένος και γνωρίζοντας ότι ο κλοιός ελέγχου της Οργάνωσης σφίγγει, αποφασίζει να συνεχίσει ανοιχτά πλέον με την προβοκατόρικη ενέργεια, εν αγνοία της καθοδήγησης και παραμερίζοντας την, του αντιδραστικού χαρακτηρισμού των συγκεντρώσεων στις διάφορες πόλεις κατά των αντιλαϊκών μέτρων ως «φασιστικών», ολοκληρώνοντας έτσι τον προβοκατόρικο διασπαστικό του ρόλο,
9. συνεχίζοντας τον προκλητικό φραξιονισμό και την προβοκατόρικη διαλυτική του δράση αγνόησε και καταπάτησε την απόφαση της καθοδήγησης σχετικά με το ζήτημα των σημερινών συγκεντρώσεων,
10. συνεχίζοντας τον προβοκατόρικο ρόλο του πέρασε τέλος σε ανοιχτή επίθεση όχι μόνο από το Indymedia αλλά και από το «blog» της «Κίνησης», όντας ακόμα μέλος της Οργάνωσης, αφού ως τώρα δεν έχει διαγραφεί, απ’ το οποίο κάλεσε τους βετεράνους κομμουνιστές σταλινικούς-ζαχαριαδικούς να βγάλουν τους Στάλιν-Ζαχαριάδη απ’ την «προμετωπίδα»: «ο Στάλιν και ο Ζαχαριάδης μάλλον πρέπει να βγουν απ’ την προμετωπίδα σας» δηλ., αυτός ο «μπαρουτοκαπνισμένος» (άκαπνοι είναι βέβαια όλοι οι νέοι σύντροφοι) προβοκάτορας και πράκτορας του ταξικού εχθρού αποθρασυνόμενος στο έπακρο απαιτεί με τον πλέον προκλητικό τρόπο απ’ τον εκδότη-ιδιοκτήτη, βετεράνο κομμουνιστή σταλινιστή-ζαχαριαδικό να απομακρύνει από την προμετωπίδα τους Στάλιν-Ζαχαριάδη.
Λίγες μέρες πριν ο προβοκάτορας βγει ανοιχτά ενάντια στην Οργάνωση έφτασε στα χέρια της ΠΕ πολυσέλιδη έκθεση - εκτίμηση της προβοκατόρικης διαλυτικής του δράσης από νεαρό σύντροφο, ο οποίος μεταξύ άλλων , αναρωτιέται δικαιολογημένα: «πόσο μεγαλύτερη ζημιά θα μπορούσε να μας κάνει ένας ασφαλίτης;» και ακόμα: «τι άλλο πρέπει να κάνει για να καταλάβουμε ότι δρα οργανωμένα, βάση σχεδίου, διαλυτικά μέσα στην Κίνηση αυτός ο άνθρωπος; Να μας δείξει την υπηρεσιακή του ταυτότητα ή το περίστροφο;», ζητώντας τη γνώμη της ΠΕ (βέβαια δεν γνώριζε το σχέδιο και τη διαμορφωμένη ήδη εκτίμηση της ΠΕ γι’ αυτόν).
Η δίκη του Άρη Σειρηνίδη θα συνεχιστεί την Πέμπτη 23/6, στις 9.00π.μ. στην αίθουσα 1 του Πρωτοδικείου Αθηνών.
Αύριο Δευτέρα 20/6 συνεχίζεται η δίκη του αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη, στις 9.30 π.μ. στο Πρωτοδικείο Αθηνών (Δέγλερη 4, όπισθεν Εφετείου Λουκάρεως)
Στις 21 Ιουνίου ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης των συνδικάτων, θα πραγματοποιηθεί διάβημα διαμαρτυρίας στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα, ενώ αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ θα συμμετάσχει στην ευρωδιαδήλωση την ίδια ημέρα στο Λουξεμβούργο. Για την ίδια ημέρα έχει αποφασιστεί 24ωρη απεργία στις υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, ενώ σε στάση εργασίας θα προχωρήσουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο.
Η κατάσταση που προέκυψε απ' τις γενικές εκλογές της 12ης Ιούνη χαρακτηρίζεται από πολλά προβλήματα. Οι επόμενες μέρες δεν θα είναι καθόλου εύκολες για το κυβερνών Κόμμα Ευημερίας και Ανάπτυξης (AKP) και τ’ άλλα κόμματα του συστήματος.
Η πραγματική αιτία πίσω απ' την αύξησης των ψήφων του AKP δεν ήταν η υποστήριξη του λαού σ’ αυτό αλλά η διάλυση των δεξιών κομμάτων και η μεταφορά των ψήφων τους στο AKP το οποίο έγινε πλέον το κέντρο της συντηρητικής δεξιάς. Το AKP υπέστη σοβαρή ήττα στις Κουρδικές περιοχές.
Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα δεν ενέπνευσε εμπιστοσύνη στο λαό ως εναλλακτική λύση. Αν και πήρε το 26% των ψήφων και εξέλεξε 135 βουλευτές, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα απέκτησε εσωτερικά προβλήματα.
Παίρνοντας σχεδόν το 50% των ψήφων και εκλέγοντας 326 βουλευτές, το AKP φαίνεται να έχει καταφέρει να ξεγελάσει το λαό αλλά είναι δύσκολο να πει κανείς τι καλό θα προκύψει για το λαό τις επόμενες μέρες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να δει ότι δύσκολες μέρες περιμένουν το AKP.
Και τούτο γιατί η Τουρκία είναι μια χώρα με πολλά προβλήματα στην οικονομία, την εξωτερική πολιτική, το κουρδικό ζήτημα, την εκπαίδευση, το σύστημα υγείας, στο περιβάλλον, μια χώρα με ανεργία και με διακρίσεις και πιέσεις στις μειονότητες, στις γυναίκες και ούτω καθ’ εξής. Τα ελλείμματα, το εσωτερικό και το εξωτερικό χρέος, η αύξηση των φόρων, η άνοδος των τιμών και του πληθωρισμού δείχνουν ότι το AKP θα κλέβει κάθε μέρα ένα κομμάτι απ’ το ψωμί του λαού.
Εξάλλου, η κυβέρνηση του AKP, που καπηλεύτηκε τη δημοκρατία κρύβοντας το συνταγματικό της πραξικόπημα πίσω από το δημοψήφισμα, δεν θα μπορούσε να αποτρέψει το κουρδικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες με αόριστες υποσχέσεις.
Το Εργατικό Κόμμα είχε προτάσεις για δημοκρατικά μέτρα όσον αφορά τους εργάτες, τους εργαζόμενους, τους Τούρκους, τους Κούρδους και τους άλλους λαούς της Τουρκίας. Απ' την αρχή επιμείναμε στην ενότητα όλων των δυνάμεων που αγωνίζονται για την εργασία, την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ελευθερία σ’ ένα εναλλακτικό πόλο απέναντι στο AKP και τ' άλλα κόμματα του συστήματος. Ως αποτέλεσμα, συμμετείχαμε στις γενικές εκλογές με ανεξάρτητους υποψηφίους κάτω απ’ τη σημαία του μπλοκ της Εργασίας, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Το πολιτικό κόμμα του Κουρδικού κινήματος και εμείς (Κόμμα Εργασίας) ήμασταν οι κύριες δυνάμεις του μπλοκ στο οποίο συμμετείχαν επίσης 16 κόμματα και οργανώσεις.
Ο πρώην πρόεδρος του Κόμματος Εργασίας, Αμπντουλάχ Λεβέντ Τουζέλ, ήταν ο ανεξάρτητος υποψήφιος του μπλοκ από την Κωνσταντινούπολη τη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Κατέβηκαν περίπου 60 ανεξάρτητοι υποψήφιοι ιδιαίτερα στην κουρδική περιοχή της Τουρκίας και σε μερικές δυτικές πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη, η Άγκυρα, Μερσίνη, τα Άδανα και αλλού. Σε περισσότερες από 40 άλλες πόλεις κατεβήκαμε στις εκλογές ως Κόμμα Εργασίας (EMEP). Και σ’ αυτές τις πόλεις τα μέλη του μπλοκ υποστήριξαν το EMEP ως κόμμα του μπλοκ.
Τέλος, ενάντια σ’ όλους τους αντιδημοκρατικούς εκλογικούς νόμους, το εκλογικό όριο του 10%, τις συλλήψεις, τους πυροβολισμούς (δυο παιδιά από τις κουρδικές περιοχές και ένας συνταξιούχος δάσκαλος σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου), ο πραγματικός νικητής των εκλογών ήταν το μπλοκ της Εργασίας, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Ο πρώην πρόεδρος μας, Αμπντουλάχ Λεβέντ Τουζέλ, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής στην Κωνσταντινούπολη με 143.0000 ψήφους. Με τους 36, συνολικά, υποψήφιους βουλευτές το μπλοκ απέδειξε ότι αποτελεί λαϊκό κίνημα. Επίσης, με 11 γυναίκες υποψήφιους βουλευτές, το μπλοκ είχε μια διαφορετική στάση σ’ αυτό το ζήτημα σε σχέση με τ΄ άλλα κόμματα. Με υποψήφιους απ' όλες τις εθνότητες (Τουρκική, Κουρδική, Συριακή) και όλες τις σέχτες, το μπλοκ έγινε η πραγματική δύναμη αντιπολίτευσης και πάλης για δημοκρατικό καθεστώς και δημοκρατική Τουρκία.
Σελμά Γκουρκάν
Πρόεδρος
Το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι τόσο το περιβάλλον όσο και η ασφάλεια των εργατών και του λαού μπορούν να θυσιαστούν εξαιτίας της απληστίας για το μέγιστο κέρδος που κυριαρχεί στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Το πυρηνικό λόμπυ έχει πει επανειλημμένως ψέματα ισχυριζόμενο ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «ασφαλής». Η Φουκουσίμα, το Τσερνομπίλ, το Χάρισμπουργκ αποτελούν την απόδειξη για το αντίθετο. Αυτή η απόδειξη ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι οι μονοπωλιακοί ασφαλιστικοί οίκοι αρνούνται ν’ ασφαλίσουν πυρηνικούς σταθμούς.
Ακόμα και αν τα εργοστάσια ήταν «ασφαλή», δεν θα λυνόταν το πρόβλημα των ραδιενεργών αποβλήτων. Κάθε μέρα, αυτά τα απόβλητα δηλητηριάζουν ωκεανούς και ποτάμια. Ουράνιο και πλουτώνιο βρίσκονται αφύλακτα σε μολυσμένες περιοχές και μέσα στα ίδια πυρηνικά εργοστάσια.
Η πυρηνική ενέργεια είναι ακριβή και περιορισμένη πηγή ενέργειας.
Δεν λογαριάζεται η ασφάλεια των εργατών στα πυρηνικά εργοστάσια και των ανθρώπων που μένουν στην γύρω περιοχή. Αναγκάζονται να δουλέψουν σε μολυσμένες περιοχές και είναι οι πρώτοι που υποφέρουν όταν συμβούν τ’ ατυχήματα.
Λόγω της στρατηγικής του ΝΑΤΟ που το θέλει να δίνει το πρώτο χτύπημα, η Ευρώπη επίσης είναι μολυσμένη από εκατοντάδες πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές που ανήκουν σε διάφορες πυρηνικές δυνάμεις, κυρίως στις ΗΠΑ. Αυτό το οπλοστάσιο είναι ένας εν δυνάμει κίνδυνος για όλους, φίλους και «εχθρούς». Οι λαοί πρέπει ν’ απαιτήσουν ν’ απαγορευθούν τέτοια όπλα στο έδαφος τους, όπως έχουν ήδη κάνει μερικές χώρες.
Η πολιτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας ξεκίνησε ως παραπροϊόν της στρατιωτικής παραγωγής. Ακόμα και σήμερα, ο πολιτικός και ο στρατιωτικός τομέας διαπλέκονται. Στον στρατό και την αστυνομία πάντα ανατίθενται το καθήκον να φρουρούν τις μονάδες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, μετατρέποντάς τες, έτσι, σε ημιστρατιωτικοποιημένες ζώνες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα ατυχήματα μπορούν να κρατούνται μυστικά από τη κοινή γνώμη, υπονομεύοντας πλήρως την δημοκρατία.
Τα άμεσα αιτήματα μας επομένως είναι:
Άμεση έναρξη της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργεια
Άμεσο κλείσιμο όλων των παλιών πυρηνικών σταθμών
Όχι σε νέους πυρηνικούς σταθμούς
Να κλείσουν όσο το δυνατόν συντομότερο τα υπάρχοντα εργοστάσια
Αυτά τα αιτήματα είναι απολύτως δίκαια και λογικά. Οι λαοί δε θέλουν να εξαρτώνται απ’ την πυρηνική ενέργεια. Ο λαός της Ιταλίας απαίτησε δημοψήφισμα για ν’ απορρίψει την κατασκευή νέων πυρηνικών μονάδων στη χώρα τους. Σε πρόσφατο συμβουλευτικό δημοψήφισμα στη Σαρδηνία, το 97% των ψηφοφόρων είπε όχι στην πυρηνική ενέργεια.
Απαιτούμε τα μονοπώλια, που είναι υπεύθυνα για την μόλυνση και τα βλαβερά απόβλητα από την πυρηνική βιομηχανία, να υποχρεωθούν να πληρώσουν όλο το κόστος διάλυσης των παλιών πυρηνικών σταθμών.
Ακόμα δεν γνωρίζουμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του ατυχήματος της Φουκουσίμα. Όταν μια καταστροφή τέτοιων διαστάσεων συμβεί σε μια τόσο αναπτυγμένη χώρα όπως η Ιαπωνία, παρόμοιες καταστροφές μπορούν να συμβούν οπουδήποτε. Ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός είναι ασυμβίβαστοι με την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό το σύστημα είναι ασυμβίβαστο με ένα βιώσιμο μέλλον.
Κοπεγχάγη, Μάιος 2011
Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας - APK
Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών Γαλλίας - PCOF
Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας
Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό Λενινιστικό) Κόμμα Ισπανίας - PCE(m-l)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας - TDKP
Οργάνωση για τη Συγκρότηση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
Εμείς, τα κόμματα και οι οργανώσεις της Ευρώπης, μέλη της Διεθνούς Διάσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO), εκφράζουμε την πεποίθηση ότι οι εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή είχαν ως αιτία τις απάνθρωπες βιοτικές συνθήκες των λαϊκών μαζών και την επιβολή δεσποτικών καθεστώτων σ’ αυτές τις χώρες.
Οι συνθήκες αυτές αντικειμενικά χειροτέρευσαν ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού.
Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα όσον αφορά το δημοκρατικό και, πάνω απ’ όλα το κοινωνικό, ζήτημα, την εκμετάλλευση, την φτώχεια και τις ανισότητες που προκάλεσε η ιμπεριαλιστική πολιτική λεηλασίας και καταπίεσης των λαών των εξαρτημένων χωρών.
Οι δημοκρατικές και οι επαναστατικές διαδικασίες συνεχίζονται με αγώνες για να ανατρέψουν τα δεσποτικά και αντιδραστικά καθεστώτα, να εξαλείψουν πλήρως τα προνόμια της ολιγαρχίας, να κατακτήσουν πολιτικές ελευθερίες, να σπάσουν την εξάρτηση στον ιμπεριαλισμό και ν’ ανοίξουν την προοπτική μιας νέας κοινωνίας.
Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν τις επαναστατικές δυνατότητες των λαών των εξαρτημένων χωρών, της καταπιεσμένης νεολαίας, των βασικών, δηλαδή, πρωταγωνιστών της επαναστατικής διαδικασίας που βρίσκεται σ’ εξέλιξη.
Η σημασία τους για το προλεταριάτο είναι μεγάλη γιατί αδυνατίζουν τις θέσεις του καπιταλισμού και μπορούν να μετατρέψουν τις εξαρτημένες χώρες από εφεδρείες του ιμπεριαλισμού σε εφεδρείες της προλεταριακής επανάστασης.
Αυτά τα κινήματα έχουν, γενικά, προοδευτικό χαρακτήρα και προσφέρουν πολύτιμα μαθήματα στο διεθνές προλεταριάτο γιατί φωτίζουν τους καταπιεσμένους μέσω της πάλης, τους κάνει να έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και βάζουν την ιδέα της επανάστασης στην ημερήσια διάταξη.
Στηρίζουμε αποφασιστικά τα επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα των καταπιεσμένων λαών που ενισχύουν το διεθνές μέτωπο πάλης εναντίον του ιμπεριαλισμού. Πρέπει, ειδικότερα, να υποστηρίξουμε την δημοκρατική επανάσταση της Τυνησιακού λαού εναντίον της δικτατορίας του Μπεν Αλί, μια επανάσταση στην οποία το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών της Τυνησίας παίζει σημαντικό ρόλο, δρώντας με αποφασιστικότητα και καθαρές ιδέες.
Ο ιμπεριαλισμός προσπαθεί είτε να συντρίψει είτε να ελέγξει αυτές τις επαναστατικές διαδικασίες με διάφορα μέσα, μεταξύ άλλων, και με οικονομικό στραγγαλισμό. Γι’ αυτό το λόγο, προτείνουμε την διεξαγωγή μιας πλατιάς εκστρατείας διεθνούς αλληλεγγύης που θ’ απαιτεί την διαγραφή του εξωτερικού χρέους της Τυνησίας. Το χρέος είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια του ιμπεριαλισμού για να στραγγαλίζει λαούς και να διατηρεί χώρες σε κατάσταση εξάρτησης.
Απ΄ την αρχή των λαϊκών εξεγέρσεων, ο ιμπεριαλισμός και ειδικότερα οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Νορβηγία, η Ισπανία και άλλες έχουν επέμβει, άμεσα ή έμμεσα, στην περιοχή με σκοπό να επανακτήσει τον έλεγχο και να εκμεταλλευθεί την κατάσταση.
Ο πόλεμος που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μέσω του στρατιωτικού τους βραχίονά, του ΝΑΤΟ, έχουν εξαπολύσει στην Λιβύη είναι ένας αντιδραστικός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος με σκοπό τη λεηλασία εξαρτημένων χωρών, την κοινωνική και εθνική καταπίεση, την κατάπνιξη των επαναστατικών κινημάτων.
Οι αντικειμενικοί στόχοι του πολέμου είναι η τοποθέτηση μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων στη Λιβύη που θα τους επιτρέψει να προμηθεύονται πετρέλαιο, αέριο και νερό σε προνομιακές τιμές, η ιδιοποίηση του οικονομικού πλούτου της Λιβύης, ο έλεγχος μιας στρατηγικής περιοχής για την πρόληψη και καταστολή λαϊκών επαναστάσεων κινημάτων και η εκτόπιση αντίπαλων καπιταλιστικών δυνάμεων από τη περιοχή.
Είναι η πρώτη φορά που το ΝΑΤΟ επεμβαίνει σ’ αυτή τη περιοχή και αυτή η επέμβαση είναι μέρος νέας στρατηγικής του να ελέγξει ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Πρέπει να ξεσκεπάσουμε και ν΄ απορρίψουμε την εγκληματική πολιτική πολέμου και τρόμου του ΝΑΤΟ στην οποία παίρνει μέρος και η ΕΕ.
Απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό του πολέμου, την απόσυρση των ιμπεριαλιστικών ενόπλων δυνάμεων από τη Λιβύη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Απαιτούμε την έξοδο των χωρών από το ΝΑΤΟ, το κλείσιμο των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, τη δαπάνη δημόσιου χρήματος για κοινωνικές υπηρεσίες και όχι για πόλεμο. Θ’ ακολουθήσουμε πολιτική ειρήνης και αλληλεγγύης με τους αγωνιζόμενους λαούς.
Υποστηρίζουμε την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος την κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας. Ειδικά για την περίπτωση της Συρίας, καταγγέλλουμε την ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας και τις απειλές για ιμπεριαλιστική επέμβαση.
Επιβεβαιώνουμε την αλληλεγγύη με τον Παλαιστινιακό λαό και απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό του απάνθρωπου αποκλεισμού που έχει επιβάλει το ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ στους μαρτυρικούς κατοίκους της Γάζας. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για την πλήρη αναγνώριση των εθνικών του δικαιωμάτων. Καταδικάζουμε την εγκληματική Σιωνιστική πολιτική και, ταυτόχρονα, καταγγέλλουμε την συνέργεια της ΕΕ με το Ισραήλ σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Απαιτούμε τον τερματισμό της ρατσιστικής και ξενοφοβικής πολιτικής εναντίον των μεταναστών, μια πολιτική που απλώνεται σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Καταγγέλλουμε την στρατιωτικοποίηση της Μεσογείου από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που την ίδια ώρα μιλούν υποκριτικά για ανθρώπινα δικαιώματα.
Καταγγέλλουμε τον παραλληλισμό που κάνουν οι αντιδραστικές δυνάμεις μεταξύ τρομοκρατίας και Ισλάμ.
Λέμε όχι στους ελιγμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις σχέσεις της με τις Αφρικανικές χώρες, στην πολιτική των ελευθέρων αγορών, στην ιδιωτικοποίηση και την καταστροφή των κοινωνικών υπηρεσιών.
Ζήτω ο αγώνας και η διεθνής αλληλεγγύη των λαών
Κοπεγχάγη, Μάιος 2011
Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας - APK
Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών Γαλλίας - PCOF
Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας
Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό Λενινιστικό) Κόμμα Ισπανίας - PCE(m-l)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας - TDKP
Οργάνωση για τη Συγκρότηση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
 |
| Φώτο: Kommunistisk Politik |
Στο άρθρο αναφέρεται ότι “Ταυτόχρονα, αξιοποιείται η κρίση για μια τεράστια επιδρομή ιδιωτικοποιήσεων επιβεβαιώνοντας πλήρως με όσα περιγράφει η Ναόμι Κλάιν στο "Δόγμα του Σοκ". Η ελληνική κυβέρνηση τώρα ξεπουλά κάθε τι που υπάρχει από δημόσια περιουσία. Ο ΟΤΕ και εταιρεία ύδρευσης Θεσσαλονίκης διατίθενται προς πώληση. […] Συντάξεις και μισθοί έχουν ήδη μειωθεί και νέες επιθέσεις είναι στο πρόγραμμα. Οι έλληνες Μαρξιστές-Λενινιστές λένε ότι αυτό που συμβαίνει δείχνει ότι ο Μαρξ είχε απόλυτο δίκιο όταν μίλησε για την απόλυτη εξαθλίωσης της εργατικής τάξης ως αναπόφευκτη συνέπεια του καπιταλισμού. Δεν είναι ότι μόνο ότι οι εργαζόμενοι γίνονται φτωχότεροι σε σχέση με τους πλούσιους (όπως ρεφορμιστές και οι ρεβιζιονιστές παραδέχονται) αλλά επιπλέον γίνονται φτωχότεροι από ό, τι ήταν πιο πριν οι ίδιοι”.
Να προετοιμαστούμε για την όξυνση της ταξικής πάλης
Ο άνεμος των λαϊκών εξεγέρσεων και της επανάστασης από το Μαγκρέμπ και τις χώρες της Μέσης Ανατολής φτάνει στον καπιταλιστικό κόσμο που βρίσκεται ακόμη σε κρίση. Οι λαοί των χωρών αυτών ξεσηκώθηκαν, ο ένας μετά τον άλλον, εναντίον των τυραννικών και, συχνά, πουλημένων στον ιμπεριαλισμό καθεστώτων. Αγωνίζονται για δημοκρατία. Επιθυμούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να δουλέψουν, να σπουδάσουν, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των χωρών τους και ν’ απαλλαγούν από τα διεφθαρμένα καθεστώτα που θησαύρισαν εις βάρος τους ξεπουλώντας τη χώρα και το πλούτο της στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Η επανάσταση άρχισε στην Τυνησία. Η αντίσταση της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των αγροτών, των δημοκρατικών και λαϊκών στρωμάτων οργανώθηκε παρά την τρομερή καταπίεση του καθεστώτος Μπεν Άλι το οποίο είχε την υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών νονών του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Σ’ αυτόν τον αγώνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών της Τυνησίας (PCOT) έπαιξε έναν ουσιαστικά καθοδηγητικό ρόλο. Μαζί με άλλες δυνάμεις παλεύει σήμερα ώστε αυτή η επαναστατική διαδικασία να συνεχιστεί μέχρι τέλους. Η τυνησιακή επανάσταση ήταν αυτή που ανέτρεψε τον Μπεν Άλι και ενθάρρυνε και άλλους λαούς του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής να ξεσηκωθούν. Από την Αίγυπτο μέχρι την Υεμένη και από το Μαρόκο μέχρι τη Συρία, αναπτύχθηκαν κινήματα προκαλώντας ένα τεράστιο κύμα συμπάθειας στους εργάτες, τους νέους και τους λαούς όλου του κόσμου.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που θεωρούσαν ανέκαθεν την περιοχή τσιφλίκι τους, πιάστηκαν στον ύπνο. Παριστάνουν πως υποστηρίζουν αυτά τα λαϊκά κινήματα έτσι ώστε να τα χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα. Στην Λιβύη βρήκαν δυνάμεις έτοιμες να συνεργαστούν μαζί τους και ο Σαρκοζύ, ο Κάμερον και ο Ομπάμα εξαπέλυσαν έναν πόλεμο που βυθίζει την χώρα στο χάος. Για πρώτη φορά στη ιστορία του, το ΝΑΤΟ επεμβαίνει στρατιωτικά στην περιοχή με σκοπό να κάνει σαφή τη θέληση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να ανακόψουν τα λαϊκά κινήματα και να θέσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Λιβύης, κυρίως το πετρέλαιο, το αέριο και το νερό. Ενδιαφέρονται, επίσης, και την γεωστρατηγική θέση της Λιβύης στην αφρικανική ήπειρο και στη περιοχή της Μεσογείου.
Όπως έδειξε και η συνδιάσκεψη των 8 οικονομικά ισχυρότερων χωρών (G8), οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενώ κάνουν λόγο για «βοήθεια» αυτών των λαών, επιχειρούν να τους αλυσοδέσουν με χρέη. Ο μηχανισμός των χρεών αποτελεί, σήμερα, ένα απαραίτητο εργαλείο της νεοαποκιακής πολιτικής του ιμπεριαλισμού. Καταγγέλλουμε αυτήν την πολιτική υποδούλωσης και λέμε ότι αυτοί οι λαοί δεν χρειάζονται καινούργια χρέη.
Αν και δεν έχει ακόμη τελειώσει, η ταξική πάλη μ’ αυτά τα κινήματα έχει αποκτήσει μια άλλη διάσταση και έχει εισέλθει διεθνώς σε μια νέα κλίμακα. Με την αντίστασή τους, όλοι αυτοί οι λαοί δίνουν μια νέα πνοή στην υπόθεση της επανάστασης, στον αγώνα για την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση. Έδειξαν ότι οι μάζες γράφουν την ιστορία και ότι ένας ενωμένος λαός μπορεί να ανατρέψει δικτατορίες, μπορεί να ανατρέψει την ιμπεριαλιστική τάξη.
Η ιδέα της επανάστασης μπήκε και πάλι στην ημερήσια διάταξη.
Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός, η νεολαία και οι λαοί του κόσμου είναι αλληλέγγυοι με αυτήν την πάλη που τους εμπνέει και τους διεγείρει να εντείνουν τον δικό τους αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που τους αναγκάζει να πληρώσουν την κρίση του. Και ενώ η τελευταία πολύ απέχει από το τέλος της, μια νέα κρίση απειλεί να ξεσπάσει: η κρίση δημόσιου χρέους, ιδιαίτερα στην ΕΕ. Η χρηματιστική ολιγαρχία έχει βάλει ολόκληρες χώρες σε χρέος προκειμένου να διασώσει τις τράπεζες και τα μονοπώλια. Για αυτό το σκοπό έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος. Την ίδια ώρα, οι μισθοί έχουν μειωθεί, η φτώχεια και η ανασφάλεια έχουν χτυπήσει ακόμα μεγαλύτερα τμήματα των μαζών.
Οι χρηματαγορές τζογάρουν στη χρεοκοπία κρατών. Απαιτούν περισσότερη λιτότητα, νέες ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές σε κοινωνικά δικαιώματα. Για να σώσουν το ευρώ, οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ θέλουν να επιβάλλουν ένα μεγάλο πρόγραμμα λιτότητας, το διαβόητο «σχέδιο σταθεροποίησης» που θα σπρώξει στην φτώχεια και την ανασφάλεια ακόμα περισσότερους εργάτες από τη πόλη και το χωριό, νέους και εργαζόμενες γυναίκες και θα εντείνει την εκμετάλλευση στις επιχειρήσεις. Για περάσουν αυτήν την πολιτική, οι κυβερνήσεις της δεξιάς, των σοσιαλδημοκρατών και των σοσιαλφιλελεύθερων βάζουν σε εφαρμογή αντιδραστικούς νόμους που ποινικοποιούν την κοινωνική πάλη. Δεν διστάζουν ν' αντιγράψουν τα ρατσιστικά συνθήματα ακροδεξιών κομμάτων που επιδίδονται σε λαϊκίστικη προπαγάνδα. Καταγγέλλουμε την ενίσχυση του «φρουρίου» της Ευρώπης και λέμε: «δεν είναι οι μετανάστες που πρέπει να απελαθούν αλλά ο Σαρκοζύ, ο Μπερλουσκόνι και Σία!».
Η εργατική τάξη, οι λαϊκές μάζες και οι λαοί αντιστέκονται, αρνούνται να πληρώσουν για την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
Σ’ αρκετές χώρες οι νέοι, που πρώτοι πέφτουν θύματα της μαζικής ανεργίας και της ανασφάλειας, βγαίνουν στους δρόμους, καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους, φωνάζοντας εναντίον μιας κοινωνίας που δεν έχει να τους προσφέρει κανένα μέλλον. Σ’ όλες τις χώρες, απ' την Ελλάδα μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο, απ’ την Πορτογαλία και την Ισπανία μέχρι την Ιρλανδία, η εργατική τάξη και οι λαϊκές μάζες διαδηλώνουν, αντιστέκονται και αρνούνται να πληρώσουν για την κρίση του συστήματος.
Η δουλειά μας είναι να αναπτύξουμε αυτήν την αντίσταση, την διεθνή αλληλεγγύη και να ενώσουμε τα επιμέρους μέτωπα πάλης δημιουργώντας μια πρόκληση σε γενικό επίπεδο εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος, του μοναδικού υπεύθυνου για την κρίση, τους πολέμους και οικολογικές καταστροφές όπως στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Το ανελέητο κυνήγι του μέγιστου κέρδους είναι ο βωμός στον οποίο θυσιάζεται η ασφάλεια των εργατών και των λαών. Υποστηρίζουμε τους αγώνες των εργατών και των λαών της Ευρώπης που αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη των καπιταλιστών και λέμε ότι οι πλούσιοι, οι τζογαδόροι και οι μεγαλομέτοχοι είναι αυτοί που πρέπει να τα πληρώσουν.
Υποστηρίζουμε τους αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών στην υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση.
Υποστηρίζουμε τις απεργίες και τους αγώνες των εργατών για υψηλότερα μεροκάματα, τις κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και την χειροτέρευση των κοινωνικών συνθηκών.
Κάνουμε έκκληση σε κάθε χώρα χωριστά και σε διεθνές επίπεδο να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο «σύμφωνο σταθερότητας».
Καταγγέλλουμε και πολεμάμε τον ρατσισμό και αγωνιζόμαστε για ισότητα δικαιωμάτων μεταξύ όλων των εργατών κάτι που επιτρέπει την κοινή παλεύοντας ενάντια στους κοινούς εχθρούς.
Καταγγέλλουμε την πολεμοκάπηλη πολιτική του ιμπεριαλισμού και καλούμε σε αλληλεγγύη με τους αγώνες των λαών του Μαγκρέμπ και της Μέσης Ανατολής.
Κάνουμε έκκληση για ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης με την επανάσταση της Τυνησίας και για υποστήριξη του αδελφού μας κόμματος, του PCOT.
Η δουλειά μας είναι να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στην πολιτική της αστικής τάξης και της αντίδρασης, την πολιτική του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Να οικοδομήσουμε μέτωπα αγώνων από τα κάτω.
Η ταξική πάλη έχει επιταχυνθεί μέσα σε λίγους μήνες.
Κάνουμε έκκληση στη εργατική τάξη, στην νεολαία, στους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να εντείνουν τους αγώνες τους για την υπεράσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων τους.
Καλούμε τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις που θέλουν να διαρρήξουν τους δεσμούς τους με αυτό το σύστημα, που θέλουν κοινωνική αλλαγή, να ετοιμαστούν για νέες εξελίξεις στην ταξική πάλη, για συγκρούσεις σε ανώτερο επίπεδο.
Κοπεγχάγη Μάιος 2011
Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας - APK
Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών Γαλλίας - PCOF
Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας
Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό Λενινιστικό) Κόμμα Ισπανίας - PCE(m-l)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας - TDKP
Οργάνωση για τη Συγκρότηση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
 |
| Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση. |
Στις 12 Ιουνίου θα διεξαχθούν στην Τουρκία γενικές εκλογές. Εξαιτίας του ορίου του 10% για την είσοδο στην βουλή, συμμετέχουμε στις εκλογές με ανεξάρτητους υποψήφιους κάτω από την σημαία του μπλοκ της Εργασίας, Ελευθερίας και Δημοκρατίας. Το πολιτικό κόμμα του Κουρδικού κινήματος και το ΕΜΕΠ είναι οι κύριες δυνάμεις του μπλοκ στο οποίο συμμετέχουν επίσης 16 κόμματα και οργανώσεις. Το εκλογικό μανιφέστο του μετώπου είναι το ακόλουθο.
Δημοκρατική λύση και ειρήνη στο κουρδικό ζήτημα
Το κουρδικό ζήτημα, για το οποίο κανείς δεν απαιτεί τίποτα άλλο από μια δημοκρατική και ειρηνική διέξοδο, πρέπει να λυθεί οπωσδήποτε μέσα στο επόμενο διάστημα. Δεν είναι πια υπόσχεση αλλά ένα καθήκον να αναλογιστούμε το παρελθόν και να σταματήσουμε την αιματοχυσία.
Όταν ο λαός είναι τόσο πολύ φιλικά προσκείμενος στη λύση και ελπίζει σ’ αυτή, δεν θα επιτρέψουμε ν’ αρχίσει πάλι ο πόλεμος για χάρη των ψήφων και των συμφερόντων του κυβερνόντος κόμματος. Θα πάρουμε πρωτοβουλία για διαρκή ειρήνη και θα ξεσκεπάσουμε τη διπρόσωπη στάση του ΑΚΠ που απ’ τη μια υποδαυλίζει την σύρραξη και απ’ την άλλη κατηγορεί ως πολεμοκάπηλους όλους εκτός απ’ τον εαυτό του.
Κανένας μας δεν αντέχει να συνεχιστεί ο πόλεμος για ακόμα 30 χρόνια, να χαθεί έστω και μια ζωή, μια περιουσία. Όλοι οι εμπλεκόμενοι και ιδιαίτερα η εξουσία πρέπει να βάλουν στην άκρη τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους και να δείξουν θέληση για την εύρεση λύσης με την προοπτική εγκαθίδρυσης διαρκούς ειρήνης που για χρόνια επιθυμεί ολόκληρη η τουρκική κοινωνία. Τα αιτήματα και οι προσδοκίες του κουρδικού λαού πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και οι τρίχρονες συνομιλίες στο Ιμραλί πρέπει να εξελιχθούν άμεσε σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Το κυβερνόν Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, όπως όλες οι δυνάμεις που επιμένουν στο ότι είναι αδύνατον να βρεθεί λύση και υποβάλουν την τουρκική κοινωνία στο πόλεμο, στη σύγκρουση, στο πόνο και στα δάκρυα, βάζουν τα οικονομικά συμφέροντα πάνω από την ανάγκη των ανθρώπων να ζήσουν αδελφικά και ειρηνικά και θα οδηγηθούν να πληρώσουν το τίμημα στην ιστορία. Θα βρούμε τη λύση με τις δικές μας δυνάμεις χωρίς να ελπίζουμε σε βοήθεια από την εξουσία.
Οικονομία
Θα δημιουργηθούν μηχανισμοί σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο που θα παρέχουν εποπτεία και θα δίνουν την ευκαιρία για συμμετοχή στους παραγωγούς, τους καταναλωτές και τους εργαζόμενους στην διαχείριση της οικονομίας εκτός κυβερνητικών πλαισίων.
Για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας στη βάση οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας και σε αντιστοιχία με το γενικό συμφέρον του συνόλου, ο στόχος θα είναι η συμμετοχή στην οικονομική της κοινωνίας ζωή μέσω των συνεταιρισμών και σύγχρονων συγκεντροποιημένων επιχειρήσεων.
Θα πραγματοποιηθούν αναπτυξιακά έργα με τη συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών και των κοινωνικών οργανώσεων, θα ιδρυθούν περιφερειακά αναπτυξιακά κέντρα για την εξάλειψη των περιφερειακών ανισοτήτων και θα δημιουργηθεί ένα κεντρικό αναπτυξιακό κονδύλι για την χρηματοδότηση των φτωχότερων περιοχών.
Ίση και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση για όλους
Οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα θα υποστηριχθούν από κοινωνικές παροχές. Οι άστεγοι θα πρέπει τεθούν υπό προστασία και να ασφαλιστούν. Τα παιδιά του δρόμου και τα ορφανά που είναι εξαρτημένα από ουσίες και ζουν κάτω από συνθήκες εξαθλίωσης που μπορεί να οδηγήσουν σε κάθε είδους κατάχρηση. Η συμμαχία μας θα δημιουργήσει κέντρα για αυτά τα παιδιά, όπου θα παρέχεται στέγη, εκπαίδευση, καθοδήγηση και την υγειονομική περίθαλψη. Οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς που χρειάζονται ειδική φροντίδα θα εντάσσονται στην κοινωνική ασφάλιση. Θα δοθεί ένας αποτελεσματικός αγώνας κατά της μαύρης εργασίας. Τα αντικίνητρα θα πρέπει να εφαρμόζονται ώστε να επιτευχθεί η ένταξη όλων των εργαζομένων στην κοινωνική ασφάλιση.
Σύνταγμα
Θα καταρτίσουμε όλοι μαζί νέο Σύνταγμα, το οποίο δεν θα επιβάλλει καμία ιδεολογία και δεν θα περιγράφει το έθνος και την ιθαγένεια σε εθνοτική βάση, θα περιορίζει τις εξουσίες του κράτους, θα στηρίζεται στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, θα στηρίζει την εργασία, ένα Σύνταγμα προοδευτικό στις σχέσεις των φύλων, που θα επιδεικνύει τον ίδιο σεβασμό προς τη φύση και προς τον άνθρωπο και θα προστατεύει όλες τις διαφορετικές κουλτούρες, τις πεποιθήσεις και τις αξίες της Τουρκίας.
Δημοκρατική Αυτονομία
Θεωρούμε την Δημοκρατική Αυτονομία, το οποίο σημαίνει δημοκρατική αυτοδιοίκηση, ως την ενίσχυση των προϋποθέσεων για τη δημοκρατία. Πρέπει να γίνει μια ριζική μεταρρύθμιση στην πολιτική και διοικητική δομή για την πραγμάτωση της Δημοκρατικής Αυτονομίας, που θα διασφαλίσει την δημοκρατική ενότητα και το μοντέλο της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας, και όχι της διαίρεσης και της φθοράς, όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Εκτός από την επίσημη γλώσσα της Τουρκίας, οι περιφέρειες θα χρησιμοποιούν και άλλες δεύτερες και τρίτες γλώσσες (όπως η κουρδική) σύμφωνα με τις ειδικές τους ανάγκες.
Υποστήριξη στο μπλοκ
Ανεξάρτητοι υποψήφιοι του μπλοκ Εργασίας, Ελευθερίας και Δημοκρατίας έχουν λάβει υποστήριξη από εκατοντάδες διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, συγγραφείς, τραγουδιστές, ηθοποιούς και δημοσιογράφους. Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις, εργατικές συνομοσπονδίες ανακοίνωσαν επίσης την υποστήριξή τους σε υποψηφίους του μπλοκ. Ο Παλαιστίνιος πρώην διοικητής ανταρτών Λεϊλά Χαλέντ ήρθε στη Μερσίνη για να εκφράσει την υποστήριξή του στο τοπικό υποψήφιο του μπλοκ Ερτογρούλ Κιουρξού. Απευθυνόμενος στο πλήθος που παρευρίσκονταν σε γλέντι που οργάνωσε το παράρτημα Μερσίνης του Κόμματος Δημοκρατίας και Ειρήνης, ο πολλά χρόνια ακτιβιστής Χαλέντ είπε "Η πάλη μας είναι κοινή. Αν βρίσκομαι εδώ μαζί σας απόψε είναι γιατί βλέπω τη πάλη σας ως δική μου. Στις 12 Ιουνίου θα γευτούμε τη χαρά της νίκης".
Ο πρόεδρός μας είναι ανεξάρτητος υποψήφιος
Ο πρώην πρόεδρος του Κόμματος Εργασίας, Αμπντουλάχ Λεβέντ Τουζέλ, συμμετέχει σ’ αυτές τις εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος του μπλοκ από την Κωνσταντινούπολη τη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Παραιτήθηκε από τη προεδρία του ΕΜΕΠ ώστε να είναι ανεξάρτητος υποψήφιος. Ο Τουζέλ ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος από τη Σμύρνη στις βουλευτικές εκλογές του 2007 αλλά δεν εκλέχθηκε. Κατεβαίνουν περίπου 60 ανεξάρτητοι υποψήφιοι ιδιαίτερα στην κουρδική περιοχή της Τουρκίας και σε μερικές δυτικές πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη, η Άγκυρα, Μερσίνη, τα Άδανα και άλλες. Σε περισσότερες από 40 άλλες πόλεις συμμετέχουμε στις εκλογές ως Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΠ). Σ’ αυτές τις πόλεις, μέλη του μπλοκ θα υποστηρίξουν το ΕΜΕΠ ως το κύριο κόμμα του μπλοκ.
Νέα μεγαλύτερη καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων
Να ενταθεί η πάλη κατά των μέτρων και για έξοδο από την ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ
Ενόψει της έγκρισης-χορήγησης της «5ης δόσης» το τελευταίο 10ήμερο του Μάη πύκνωσαν και εντάθηκαν οι ασφυκτικές πιέσεις, ενώ τον Ιούνη αναμένεται να γίνουν ασφυκτικότερες απ’ την τρόϊκα: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιον.
Οι εκπρόσωποι των διεθνών ιμπεριαλιστικών Οργανισμών απαιτούν αμέσως, εδώ και τώρα, να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων και Οργανισμών και να «αξιοποιηθούν»-ξεπουληθούν όσο-όσο στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο μεγάλα κρατικά ακίνητα, κλπ., να ξεπουληθούν όλα αντί «πινακίου φακής», να μπει η χώρα στο δρόμο της πιο άγριας λεηλασίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Και όλα αυτά με το πιστόλι της «5ης δόσης» στον κρόταφο: πρώτα ξεπουλήστε και ύστερα θα δούμε για την 5η δόση των 12 δις. ευρώ.
Απ’ τα πρώτα που προγραμματίζει η εθελόδουλη κυβέρνηση προς ιδιωτικοποίηση είναι ΟΤΕ, ΟΛΠ-ΟΛΘ, ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΔΕΗ, για να ακολουθήσουν αργότερα ΔΑΑ «Ελ.Βενιζέλος», Περ. Αεροδρόμια, ΕΑΣ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΛΙΜΑΝΙΑ, ΕΛ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ, ΚΙΝΗΤΗ-ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, κλπ., κλπ. για να συγκεντρωθούν έσοδα 50 δισ. Ευρώ.
Πέρα απ’ τους διαρκείς συχνότατους ελέγχους των υπαλληλίσκων της τρόϊκα στα «ελληνικά» υπουργεία μπροστά στους οποίους οι «υπουργοί» της κυβέρνησης στέκονται σαν στρατιωτάκια σε στάση προσοχής, οι ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν δίπλα στους υπουργούς δικούς τους μόνιμους «γκάουλαϊτερ», εξευτελίζοντάς τους εντελώς.
Οι πιέσεις του Ολι Ρεν (κοινοτικός Επίτροπος) «δίνουν και παίρνουν»: «η Ελλάδα πρέπει πρωτίστως να πιάσει τους στόχους του προϋπολογισμού για το 2011, να δρομολογήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και να επιτύχει μια διακομματική συμφωνία για τη στήριξη του προγράμματος βοήθειας της ΕΕ και του ΔΝΤ.... ‘Ολα τα κόμματα και όλοι οι πολίτες πρέπει να καταβάλουν το μερίδιό τους», ενώ για τις ιδιωτικοποιήσεις προτείνει: «σκεφτόμαστε σοβαρά την ίδρυση μιας υπηρεσίας ιδιωτικοποιήσεων κατά το πρότυπο του ανατολικογερμανικού ιδρύματος “Treuhand”». Είναι γνωστή η μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε στην Αν.Γερμανία η “Treuhand”.
Αφόρητες πιέσεις ασκούν και οι υπουργοί των ιμπεριαλιστικών χωρών, όπως η Γαλλία, της οποίας η υπουργός των Οικονομικών Κ. Λαγκαρντ υπογράμμισε ότι «η Πορτογαλία, η Ισπανία και πρώτη απ’ όλες η Ελλάδα θα πρέπει να βάλουν τάξη στα οικονομικά τους» και ότι «όταν δείχνουμε αλληλεγγύη στην Ελλάδα με τα προγράμματα υποστήριξης των 110 δισ. περιμένουμε σαν ανταπόδοση τις προσπάθειές της» δηλ. την πληρωμή τοκογλυφικών επιτοκίων.
Αν ο πλούτος της χώρας λεηλατείται με έναν πρωτοφανή και προκλητικότατο τρόπο, νέα καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων ετοιμάζεται τον επόμενο μήνα για εφαρμογή με δραστικές περικοπές σε μισθούς-συντάξεις-επιδόματα, νέοι φόροι, μείωση των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης, μείωση των δαπανών για την υγεία και την παιδεία, μεταφορά προϊόντων από το ΦΠΑ από το 13% στο 23%, κλπ. που όλα μαζί θα πλήξουν εκ νέου τις πλατιές λαϊκές μάζες. Αν σ’ αυτά προστεθούν ο πολύ υψηλός πληθωρισμός και η μεγάλη ακρίβεια και προπαντός η μαζική ανεργία που έχει εκτιναχθεί στα ύψη και με έναν στους δυο νέους άνεργο, τότε η απόλυτη εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών μαζών όχι μόνο διευρύνεται και παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις αλλά και βαθαίνει στο έπακρο.
«η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σ.6)
Πριν η Α. Παπαρήγα αποφασίσει να σηκώσει ανοιχτά, με την παραπάνω δήλωση, τη σημαία της» καταστροφολογίας» δηλ. τη σημαία του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου, αξίζει να δοθεί εκ νέου εντελώς σύντομα η πορεία της στάσης του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ.
Η ηγεσία του «Κ»ΚΕ για πολλά χρόνια και μετά την οριστική ένταξη της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΟΚ-ΕΕ διατηρούσε – για δημαγωγικούς λόγους αντιπαράθεσης με το ΣΥΝ που είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ της ΕΕ – το αντιιμπεριαλιστικό σύνθημα «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ» έστω με τη μορφή της λεγόμενης «αποδέσμευσης» που δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη έξοδο της Ελλάδας από αυτήν, ενώ στις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις του «Κ»ΚΕ και της προσκείμενης σ’ αυτό συνδικαλιστικής παράταξης ΠΑΜΕ ακούγονταν μόνιμα το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Η δημαγωγική διατήρηση αυτού του συνθήματος ήταν και το μόνο σημείο «διαφοροποίησης» μεταξύ των δυο χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ. Ανάλογη δημαγωγική στάση κρατούσε και το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ καθόλη τη «μεταπολιτευτική» περίοδο ως την ημέρα που έγινε κυβέρνηση και το εγκατέλειψε ανοιχτά τόσο στα λόγια όσο και στην πράξη.
Την περίοδο που τα δύο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ συμμετείχαν ως ενιαίος τότε Συνασπισμός στις κυβερνήσεις Τζανετάκη-Ζολώτα στην πράξη ως κυβερνήσεις υπεράσπισαν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και εφάρμοσαν την οικονομική πολιτική της ΕΕ και εκείνη του ντόπιου κεφαλαίου, υπερασπίζοντας έτσι τα συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και εκείνα των μονοπωλίων της ΕΕ.
Είναι πασίγνωστο ότι τόσο η σύνδεση της χώρας με την ΕΟΚ όσο και η ένταξή της σε ΕΟΚ-ΕΕ υπήρξε αποκλειστικά στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και απόφαση της ντόπιας ξενόδουλης αστικής τάξης – μακριά και ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού αλλά και τα εθνικά συμφέροντα.
Μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής και ιδιαίτερα μετά την ανοιχτή χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, τα περιθώρια δημαγωγίας για τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ στένεψαν εντελώς και ήταν επόμενο – ως κόμμα υπηρέτης των συμφερόντων του κεφαλαίου – να οδηγηθεί σ’ ανοιχτή εγκατάλειψη της διαβόητης θέσης περί «αποδέσμευσης» την οποία μετέθεσε στο μακρινό και αόριστο μέλλον της λεγόμενης «λαϊκής εξουσίας-λαϊκής οικονομίας» («Ρ» 4/4/2009, σελ.6 ) παρόλο που συνέχισε να ισχυρίζεται ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα θέλει την Ελλάδα στην ΕΕ: «στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλουν την Ελλάδα να είναι μέλος της ιμπεριαλιστικής ΕΕ» («Ρ» 24/2/2010, σελ. 8), ενώ και τα δυο θέλουν την Ελλάδα μέλος της ΕΕ. Πλήρης λοιπόν ευθυγράμμιση με την τωρινή στρατηγική του κεφαλαίου.
Στα μέσα Δεκέμβρη του 2010 ακόμα και ο τίτλος «Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία» σχολίου του «Ριζοσπάστη» επιβεβαιώνει ότι η εδώ και τώρα «αποδέσμευση απ’ την ΕΕ» της χώρας έχει εγκαταλειφθεί απ’ την ηγεσία του «Κ»ΚΕ και παραπέμπεται στο μέλλον, επιπλέον στο ίδιο σχόλιο επιβεβαιώνεται, όταν σ’ αυτό αναφέρεται ότι κάποτε στο παρελθόν έθετε το ζήτημα της «αποδέσμευσης», έστω και δημαγωγικά, πως τώρα την εγκατέλειψε: «καθόλου τυχαία, πρόκειται για τις ίδιες εκείνες δυνάμεις που, όταν το ΚΚΕ έθετε ζήτημα αποδέσμευσης απ’ την ΕΕ, έπαιρναν το θυμιατό και λιβάνιζαν την «αγία ευρωενωσιακή οικογένεια»» («Ρ» 15/12/2010, σελ.6). Τώρα θυμιατίζουν και οι δυο σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την «αγία ευρωενωσιακή οικογένεια»». Σ’ άλλο σημείο αναφέρεται: «κάποιοι από αυτούς που επιτίθενται στο ΚΚΕ, όπως κάνουν μερίδες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλουν την Ελλάδα έξω απ’ την ΕΕ», όμως τώρα δεν τη θέλει ούτε η ηγεσία του «Κ»ΚΕ, ισχυριζόμενη ότι είναι το ίδιο για το λαό και τη χώρα «είτε μέσα, είτε έξω απ’ την ΕΕ» και πως «την αποδέσμευση από την ΕΕ να την επιβάλλει ο λαός» για να φτάσει ως την ανόητη χρουστσοφική πολιτική κοτσάνα πως την έξοδο απ’ την ΕΕ την «επιθυμεί»τάχα το ντόπιο κεφάλαιο: «την έξοδο απ’ την ΕΕ μπορεί συγκυριακά να την επιθυμούν και μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου» («Ρ» 15/12/2010, σελ. 6).
Κάποια άλλη φορά όταν η Παπαρήγα ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν η αποχώρηση της Ελλάδας απ’ την ΕΕ είναι αυτή στη στιγμή «λύση», αυτή έδωσε χωρίς περιστροφές την αποκαλυπτική απάντηση: «από μόνο του δεν είναι λύση» («Ρ» 5/3/2010, σελ.10), γεγονός που δικαιολογημένα σχολιάστηκε θετικά-επιδοκιμαστικά στον αστικό τύπο. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ αποκάλυψε ότι διαλέγει αφεντικά ιμπεριαλιστές, ισχυριζόμενη πως αν η Ελλάδα βρεθεί «έξω απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση», τότε «μπορεί να μας πάνε στη συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και να μπούμε σε άλλη ζώνη» («Ρ» 5/3/2010, σελ. 10), χωρίς βέβαια να παραλείψει να επαναπροτείνει την αστική αερολογία περί «λαϊκής εξουσίας».
Αργότερα σε άλλη συνέντευξη επανέλαβε: «τώρα, έξοδος από το Ευρώ και να γυρίσει στη δραχμή, δεν είναι ουσιαστικό, άλλωστε αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να το κάνει και η ίδια η ΕΕ, τη βολεύει» («Ρ» 27/10/2010, σελ. 10) για να μετατραπεί τελευταία σε ανοιχτό πλέον φερέφωνο-εκπρόσωπο του ντόπιου κεφαλαίου, υιοθετώντας- επαναλαμβάνοντας την περί «καταστροφής» θέση του (συνέντευξη 30/5/2011 στον ΑΝΤ1-Κ.Παπαδάκη): «η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» («Ρ» 31/5/2011, σελ. 6) – δήλωση που προβλήθηκε πρωτοσέλιδο στον αστικό τύπο και στη σοσιαλδημοκρατική «Αυγή» (31/5/2011) – μα και σε διαπρύσιο κήρυκα της εξάρτησης της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, μαζί με το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τ’ άλλα αστικά κόμματα.
Ορθά σημειώνει, σχολιάζοντας τη δήλωση Παπαρήγα ο Σταύρος Μαυρουδέας, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, (πρώην συνεργάτης του «Ριζοσπάστη»): «η δήλωση αυτή είναι πολλαπλά προβληματική. Έρχεται μάλιστα σε μια συγκυρία που πλέον ακόμη και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τείνει να γίνει πλειοψηφικό μέσα στην κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα το ρεύμα απόρριψης του ευρώ και της ΕΕ και όταν είναι γνωστό πόση ζημιά έκαναν οι ευρώδουλες ψευδαισθήσεις που συστηματικά καλλιέργησε στις λαϊκές μάζες το σύστημα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Η δήλωση της Α. Παπαρήγα λειτουργεί σαν τροχοπέδη στις θετικές αυτές εξελίξεις».
Συμπερασματικά: η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ με την εγκατάλειψη του αντιιμπεριαλιστικού συνθήματος «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ», εδώ και τώρα, δεν έχει μόνο ευθυγραμμιστεί πλήρως με την τωρινή στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου παραμονής της χώρας στην ΕΕ, έχει επιπλέον εγκαταλείψει και την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, και τέλος με την πρόσφατη δήλωση αποφάσισε να υψώσει δημόσια τη μαύρη αντιδραστική σημαία του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου: τη σημαία της «καταστροφολογίας», βροντοφωνάζοντας: «η λύση έξω από το Ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική»
Η νεολαία της Ισπανίας συνεχίζει την δράση της στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας. Στην Ισπανία, όπου το 40% των νέων είναι άνεργοι, η νεολαία έχει βγει στους δρόμους για τα θεμελιώδη και βασικά της αιτήματα: δουλειά, επαρκές εισόδημα, στέγαση, το δικαίωμα στη μόρφωση και την εκπαίδευση και άλλα.
Η νεολαία, συσπειρωμένη γύρω από το σύνθημα «Πραγματική Δημοκρατία τώρα!» (“democracia real, ya!”), εκφράζει την αγανάκτηση για την καταστροφή που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης και είναι κραυγή εξέγερσης εναντίον του.
Το καπιταλιστικό σύστημα περνάει μία από τις βαθύτερες κρίσεις των τελευταίων εκατό χρόνων. Όπως πάντα, ο λογαριασμός ετοιμάζεται για τους εργάτες οι οποίοι δεν έχουν καμία ευθύνη για το ξέσπασμα της κρίσης ενώ την ίδια στιγμή τα μονοπώλια και οι τράπεζες γεμίζουν τις τσέπες και τα θησαυροφυλάκιά τους. Το βάρος της κρίσης μεταφέρεται στις πλάτες όχι μόνο των καταπιεσμένων λαών του κόσμου αλλά και των εργατών στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Στο στόχαστρο αυτών των επιθέσεων βρίσκεται ιδιαίτερα η νεολαία και γι’ αυτό το λόγο έχει πάρει θέση μπροστάρη σ’ αυτήν την πάλη.
Με το δυναμισμό της, η νεολαία βρίσκεται στις πρώτες γραμμές του αγώνα για να προβάλλει τα αιτήματά της και να συνεισφέρει την δύναμη, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό της στις προηγούμενες γενιές.
Η νεολαία της Ισπανίας και όλης της Ευρώπης, έτοιμη ν’ ακολουθήσει το παράδειγμά της, επιθυμεί τις καλύτερες εργασιακές και βιοτικές συνθήκες. Δεν θέλει να καταδικαστεί να ζήσει σε συνθήκες χειρότερες από εκείνες που έζησαν οι γονείς τους.
Εμείς, τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα της Ευρώπης, μέλη της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων, εκτιμούμε βαθιά και χαιρετίζουμε θερμά τον αγώνα της ισπανικής νεολαίας. Πιστεύουμε ότι τα αιτήματα αυτού του κινήματος, στο οποίο η κομμουνιστική νεολαία έχει ενεργό ρόλο, είναι απολύτως λογικά, αναγκαία και πραγματοποιήσιμα.
Καλούμε την νεολαία όλης της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας, που βρίσκονται στο επίκεντρο λυσσασμένων επιθέσεων του κεφαλαίου, να εμπνευστούν από το παράδειγμα της νεολαίας της Ισπανίας, από την εξέγερσή της ενάντια στην εκμετάλλευση, την αντίδραση και την κοινωνική αδικία, και να σπρώξουν αυτό το κίνημα ακόμα πιο μπροστά.
Αφού η νεολαία έχει καταδικαστεί να ζει «χωρίς δουλειά, χωρίς στέγη και χωρίς μέλλον», με την κινητοποίησή της θα δείξει ότι είναι μπορεί να ζει και «χωρίς φόβο»!
Ζήτω η μαχητική νεολαία!
Η νεολαία είναι το μέλλον, το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός!
Κοπεγχάγη Μάιος 2011
Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας - APK
Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών Γαλλίας - PCOF
Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας
Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό Λενινιστικό) Κόμμα Ισπανίας - PCE(m-l)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας - TDKP
Οργάνωση για τη Συγκρότηση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
Το Μάιο πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας περιφερειακή ευρωπαϊκή συνάντηση της Διεθνούς Σύσκεψης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO) με συμμετοχή των κομμάτων
Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας - APK
Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών Γαλλίας - PCOF
Κίνηση για την Ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 1918-55
Κομμουνιστική Πλατφόρμα Ιταλίας
Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση “Επανάσταση” Νορβηγίας
Κομμουνιστικό (Μαρξιστικό Λενινιστικό) Κόμμα Ισπανίας - PCE(m-l)
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας - TDKP
Οργάνωση για τη Συγκρότηση ενός Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατών Γερμανίας (Arbeit Zukunft)
Η σύσκεψη ενέκρινε μια πολιτική διακήρυξη με τίτλο “Ας προετοιμαστούμε για την όξυνση της ταξικής πάλης” και τρία ακόμα κείμενα (“Ζήτω η μαχητική νεολαία!”, “Πυρηνική ενέργεια και καπιταλισμός είναι ένας θανατηφόρος συνδυασμός”, “Αλληλεγγύη στον αγώνα των Αραβικών λαών”).
Τα κείμενα θα δημοσιευτούν σύντομα στο blog αλλά και στα επόμενα δυο φύλλα της εφημερίδας ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ.
Αν οι μεγάλες ξαφνικές, θυελλώδεις και αυθόρμητες μαζικές – μα και μεγάλης ιστορικής σημασίας – εξεγέρσεις των λαών των εξαρτημένων αραβικών χωρών έγιναν ο εφιάλτης των αντιδραστικών κυβερνήσεων τους και των ιμπεριαλιστών αφεντικών τους, οι αυθόρμητες μαζικές διαδηλώσεις στις πλατείες των πόλεων Ισπανίας-Πορτογαλίας-Ελλάδας – με τις δικές τους προφανώς ξεχωριστές ιδιομορφίες – αποτελούν μια πρώτη ευχάριστη έκπληξη στην πάλη του ευρωπαϊκού προλεταριάτου, που αν πάρουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις και γιγαντωθούν μπορεί να εξελιχθούν σε εφιάλτη των ευρωπαίων καπιταλιστών των χωρών-μελών της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.
Οι αυθόρμητες και διαρκείς διαδηλώσεις στις πλατείες ως ένα νέο φαινόμενο είναι προϊόν: πρώτο, της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής, που παρήγαγε-γέννησε, πέραν της πρωτοφανούς έντασης της εκμετάλλευσης, μια τεράστια μαζικών διαστάσεων ανεργία αλλά και όλα τ’ άλλα αναπόφευκτα στον καπιταλισμό φαινόμενα, τις γνωστές αγιάτρευτες πληγές του συστήματος, που όλα μαζί έχουν οδηγήσει σε συνεχή διεύρυνση και διαρκές βάθεμα της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου και όλων των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και όχι μόνο, δεύτερο, της χρεοκοπίας της οικονομίας σειράς εξαρτημένων απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ χωρών, τρίτο, των εξόφθαλμων αδιέξοδων του καπιταλισμού και της συνακόλουθης βαθιάς κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος που συνοδεύεται, μεταξύ άλλων, και απ’ την έλλειψη εμπιστοσύνης των πλατιών λαϊκών μαζών απέναντι στα μεγαλοαστικά, μοναρχοφασιστικά και ναζι-φασιστικά αλλά και τα παλιά ρεφορμιστικά κόμματα της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας και τα επίσης ρεφορμιστικά κόμματα της νέας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας.
Δεν είναι βέβαια εντελώς άγνωστο το φαινόμενο των αυθόρμητων μαζικών διαδηλώσεων που σε σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής πήραν κατά καιρούς γιγαντιαίες διαστάσεις και μετατράπηκαν σε σαρωτικού χαρακτήρα μαχητικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας-εξεγέρσεις με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνη της Αργεντινής (την περίοδο της οικονομικής χρεοκοπίας αρχές Δεκέμβρης 2001) που σάρωσαν όχι μόνο την κυβέρνηση Ντε Λα Ρούα (φυγαδεύτηκε με ελικόπτερο απ’ το μπαλκόνι της κατοικίας του) άλλα και άλλες τρείς διάδοχες κυβερνήσεις.
Και τώρα εντελώς σύντομα για τη στάση των κομμουνιστών απέναντι στις αυθόρμητες διαδηλώσεις στις πλατείες της χώρας που δεν μπορεί να είναι στάση αποδοκιμασίας (άμεσα-έμμεσα) ή ακόμα χειρότερα καταδίκης-καταγγελίας τους αλλά, παρά τον αυθόρμητο χαρακτήρα τους, στάση θετική. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που υπαγορεύουν αυτή τη στάση; Οι κυριότεροι λόγοι που υποχρεώνουν τους επαναστάτες κομμουνιστές να κρατήσουν σαφή θετική στάση απέναντι στις μαζικές διαδηλώσεις στις πλατείες σειράς πόλεων της χώρας και επιβάλλουν δραστήρια συμμετοχή όχι μόνο των επαναστατών κομμουνιστών αλλά και των αντιφασιστών και αντιιμπεριαλιστών σ’ αυτές τις διαδηλώσεις είναι οι παρακάτω:
πρώτο, οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στις πλατείες των διαφόρων πόλεων συμμετέχουν πρακτικά στην ταξική πάλη για την απόκρουση των βάρβαρων επιθέσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση και απαιτούν απόσυρση των αντεργατικών-αντιλαϊκών και υποδουλωτικών μέτρων, μαζί και την αποχώρηση της τρόϊκα: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιον (η συμμετοχή στην ταξική πάλη αποτελεί το μοναδικό και ασφαλές κριτήριο που προσδιορίζει και τη στάση των κομμουνιστών),
δεύτερο, οι συμμετέχοντες σ’ αυτές τις αυθόρμητες μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, παρά τον ετερόκλητο χαρακτήρα από πλευράς κοινωνικο-ταξικής σύνθεσης (εργάτες, άνεργοι, συνταξιούχοι, υπάλληλοι, γυναίκες, νεολαίοι, φοιτητές, μικροεπαγγελματίες, μικροαστοί, μεσαία στρώματα, κλπ.) αλλά και από ιδεολογικο-πολιτική κατεύθυνση (κομμουνιστές, αντιφασίστες, αντιιμπεριαλιστές, αριστεροί, ρεφορμιστές, κλπ. αλλά και μικρό ποσοστό – σε σχέση με τις δεκάδες χιλιάδες – εθνικιστών-ρατσιστών-μοναρχοφασιστών και ναζι-φασιστών) έχουν ένα κοινό σημείο, που προφανώς δεν τους ενώνει ούτε τους ενοποιεί ιδεολογικο-πολιτικά ούτε εξαλείφει την αγεφύρωτη αντίθεση του επαναστατικού μαρξισμού με τα διάφορα αντιδραστικά αστικά ιδεολογικά ρεύματα (συμπεριλαμβανομένων και των ναζι-φασιστικών), όμως τους «κατεβάζει στους δρόμους και στις πλατείες»: πλήττονται βίαια, και με τον πλέον βάναυσο και βάρβαρο τρόπο, απ’ τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, καταστρέφονται και εξαθλιώνονται καθημερινά,
τρίτο, σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις συμμετέχουν μεγάλα τμήματα της νεολαίας, κυρίως άνεργοι, αλλά και διάφορα «αδρανή» και «αδιάφορα» ως χτες τμήματά της αλλά και ανάλογα τμήματα άλλων στρωμάτων,
τέταρτο, οι συμμετέχοντες στις αυθόρμητες συγκεντρώσεις συμπαρατάσσονται αντικειμενικά με την πάλη των άλλων εργαζομένων που κινητοποιούνται οργανωμένα μέσω των διαφόρων ρεφορμιστικών κομμάτων και των ρεφορμιστών ηγετών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των άλλων ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και διευρύνουν με τη συμμετοχή τους την υπάρχουσα ανεπαρκή – εξαιτίας κυρίως των διασπάσεων και έλλειψης εμπιστοσύνης – μαζικότητα των λαϊκών κινητοποιήσεων,
πέμπτο, τέλος, οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις όσο μεγαλύτερες διαστάσεις πάρουν τόσο ισχυρότερη πίεση θα ασκήσουν στα συνδικάτα και τα ρεφορμιστικά κόμματα που κρατούν τις λαϊκές κινητοποιήσεις συνειδητά σε ακίνδυνα για τα μέτρα του ξένου-ντόπιου κεφαλαίου πλαίσια που προωθεί η κυβέρνηση, κατάσταση που διευκολύνει την κυβέρνηση για το πέρασμά τους και η οποία δικαιολογημένα δεν κρύβει την ικανοποίησή της: «περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν στις συζητήσεις τους ότι «όσο υπάρχουν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός δεν φοβόμαστε, γιατί τα πράγματα κινούνται εντός πλαισίου»» («Ελευθεροτυπία», 12/12/2010).
Οι σημαντικές αυτές, για τη σημερινή φάση ανάπτυξης της ταξικής πάλης, διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων, παρά τον ετερόκλητο χαρακτήρα τους δεν είναι φασιστικές μα ούτε ελέγχονται, προς το παρόν, από κάποιο κόμμα, πολύ περισσότερο δεν ελέγχονται από μοναρχοφασιστικά (ΝΔ) και ναζι-φασιστικά κόμματα (ΛΑΟΣ, «Χρυσή Αυγή», κλπ.) παρά τις υπαρκτές προσπάθειες να τις θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Βεβαίως υπάρχουν σ’ αυτές τις διαδηλώσεις και δρουν εθνικιστικές-φασιστικές-ναζι-φασιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις απ’ τις οποίες εκτοξεύονται-ακούγονται φασιστικά συνθήματα όπως, «να καεί, να καεί το μπ. η Βουλή», κλπ. που παραπέμπουν στην κατάργηση του αστικού κοινοβουλευτισμού και την εγκαθίδρυση φασιστικής δικτατορίας αλλά και χυδαία σεξιστικά συνθήματα, και κυματίζουν στις συγκεντρώσεις ελληνικές σημαίες που κάποιες από αυτές εκφράζουν εθνικιστικές-φασιστικές δυνάμεις. Τα μεγαλοαστικά κόμματα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και να ελέγξουν τις συγκεντρώσεις, κυρίως με τα ΜΜΕ, αλλά ακόμα και οι εθνικιστικές, ρατσιστικές και ναζι-φασιστικές δυνάμεις μα και το αντιδραστικό φεουδο-αστικό Ιερατείο με προεξάρχοντες τους γνωστούς φασίστες και χουντικούς ιεράρχες Άνθιμο και Αμβρόσιο.
Η φαινομενικά «φιλική» στάση των αστικών ΜΜΕ απέναντι στις αυθόρμητες συγκεντρώσεις και η ανάλογη προβολή τους σχετίζεται, πέρα απ’ την προσπάθεια ελέγχου των συγκεντρώσεων, πρωτίστως με την πίεση που θέλουν αυτά να ασκήσουν στα μεγάλα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα να «συμμορφωθούν»-κινηθούν στην κατεύθυνση αποτελεσματικότερης εκπροσώπησης των γενικότερων ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου, παίρνοντας περισσότερο στα σοβαρά την εξόφθαλμα βαθιά κρίση που διέρχεται το αστικό πολιτικό σύστημα και αφήνοντας κατά μέρος τους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς.
Σε σχέση με την ανάπτυξη του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού, ο μεγαλύτερος και σοβαρότερος κίνδυνος δεν ελλοχεύει τόσο, παρότι υπαρκτός, σ’ αυτές τις μαζικές ανοργάνωτες και αυθόρμητες συγκεντρώσεις αλλά στην κίνηση «Σπίθα» του «υπερπατριώτη» Μ. Θεοδωράκη (που ας σημειωθεί είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» της ΕΕ και είναι απ’ αυτούς που ζητά μαζί με εκατοντάδες βουλευτές αναδρομικά) πίσω απ’ την οποία βρίσκεται ένας κατάλληλα καμουφλαρισμένος και πολύ καλά οργανωμένος μηχανισμός («Δίκτυο 21», σύμβουλοι Σαμαρά, κλπ.), ένα εμπειρότατο αντιδραστικό επιτελείο που καλύπτεται με ψευτοδημοκρατικό μανδύα τον ίδιο τον μουσικοσυνθέτη, κίνηση που έχει ήδη αλώσει σε σημαντικό βαθμό την αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική συνείδηση, στην κατεύθυνση του υπεραντιδραστικού αστικού εθνικισμού με σημαία την «Πατριωτική Αναγέννηση» και την «αγάπη για την Πατρίδα», χιλιάδων αγωνιστών, ακόμα και προσωπικοτήτων του πνεύματος και της διανόησης, όπως έδειξε και η τελευταία συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου.
Οι δυνάμεις που συγκεντρώνονται στην Πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες άλλων πόλεων είναι ιδεολογικά και πολιτικά, όπως προαναφέρθηκε, ετερόκλητες: είναι δυνάμεις που στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων «έριξαν» λευκό-άκυρο στην κάλπη και δυνάμεις που έκαναν αποχή – χώρος καθόλου ενιαίος που αρχίζει από τη συνειδητή αποχή αντιφασιστών-αριστερών-κομμουνιστών αποστασιοποιημένων απ’ τα ρεφορμιστικά κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ) ως τους δυσαρεστημένους οπαδούς των μεγαλοαστικών κομμάτων – συμμετέχουν ακόμα δυνάμεις εθνικιστικές, ρατσιστικές και ναζι-φασιστικές και επιπλέον τμήματα δυνάμεων που ως τα χτες ήταν «απαθείς» και «αδρανείς», απ’ τις οποίες ακούγονται και τα πιο διαφορετικά συνθήματα από προοδευτικά ως τα πιο αντιδραστικά.
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να επιχειρηματολογηθεί εδώ το αυτονόητο για τους επαναστάτες κομμουνιστές: δηλ. η αναγκαιότητα συμμετοχής των αντιφασιστών-αντιιμπεριαλιστών και κομμουνιστών σ’ αυτές τις σχετικά μαζικές συγκεντρώσεις, που δεν ελέγχονται από κόμματα, και οι οποίες αποτελούν «συμπλήρωμα» και σημαντική διεύρυνση των όποιων οργανωμένων κινητοποιήσεων από τα ρεφορμιστικά κόμματα και τις ρεφορμιστικές συνδικαλιστικές παρατάξεις – συμμετοχή που βέβαια δεν θα ακολουθεί, πολύ περισσότερο δεν θα υποκλίνεται μα ούτε θα αποθεώνει το αυθόρμητο, αντίθετα «ζυμώνει»-καταδείχνει με επιδέξιο τρόπο την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης, έχοντας πάντα ως αλάνθαστο οδηγό αυτό που σημείωνε ο Λένιν για τη σχέση «αυθόρμητου»-«συνειδητού»: «το αυθόρμητο είναι το συνειδητό σε εμβρυώδη κατάσταση».
Επιτακτικό αλλά και αυτονόητο καθήκον όσων κομμουνιστών και αντιφασιστών-αντιιμπεριαλιστών βρίσκονται-βρεθούν σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις είναι – ακολουθώντας πάντα την επαναστατική γραμμή-Αρχή της ταξικής πάλης του προλεταριάτου – να αποκαλύπτουν και να καταπολεμούν μαχητικά και με την ανάλογη σφοδρότητα δηλ. «έξυπνα»-πειστικά τις συνειδητά ή όχι αντιδραστικές εθνικιστικές-ρατσιστικές-φασιστικές και ναζι-φασιστικές απόψεις αλλά και την αποκάλυψη του προτσές της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής και προπαντός τον εκφασισμό του αστικού κράτους και την αστυνομική τρομοκρατία με κατεύθυνση την ανάπτυξη ενός πλατιού αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σε συνδυασμό με το βάθεμα της εξάρτησης απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ και την τριπλή οικονομικο-πολιτική κατοχή: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν. Επίσης αντιπαράθεση-ζύμωση με αντίπαλες απόψεις για το πρόβλημα της χρεοκοπίας της οικονομίας αλλά και για τα προβλήματα της κρίσης- ανεργίας, κλπ. (φαινόμενα αναπόφευκτα, όπως και πολλά άλλα, στον καπιταλισμό που μπορούν να εξαλειφθούν μόνο στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό) και εκείνο του εξωτερικού χρέους στην κατεύθυνση της πάλης για μη αναγνώριση και άρνηση πληρωμής ολόκληρου του χρέους και ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, της Ελλάδας απ’ την ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ, κατεύθυνση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και ευθέως σε ρήξη με τη σημερινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου παραμονής της Ελλάδας σε ΕΕ-ΟΝΕ-ΕΥΡΩ με την οποία έχουν ευθυγραμμιστεί πλήρως όλα τα πολιτικά κοινοβουλευτικά κόμματα απ’ την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τα χρουστσοφικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ αλλά και σχεδόν όλες οι εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις.
