Τριγμοί στο πολιτικό σύστημα και πιέσεις της Ε.Ε.
Δυνάμωμα της ταξικής πάλης αντί της πολιτικής απάτης των εκλογών που δεν θα λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα
Η πανελλαδική απεργία της 15ης Ιούνη που κήρυξαν οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κάτω απ’ την πίεση της εργατικής τάξης και το διαρκώς ογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας και αγανάκτησης των πλατιών λαϊκών μαζών εξαιτίας της επερχόμενης καταιγίδας των νέων και σκληρότερων αντιλαϊκών μέτρων, σημείωσε επιτυχία.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις διάφορες πόλεις της χώρας κατέβηκαν στους δρόμους και συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και τις πορείες, με μεγαλύτερες απ’ όλες εκείνες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Παντού σ’ όλες τις πόλεις οι πορείες ήταν μαχητικές.
Οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είχαν συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεως, στο χώρο της Πατησίων: Μουσείο, Πολυτεχνείο ως την Ομόνοια είχαν συγκεντρωθεί διάφορα σωματεία εργαζομένων, ενώ οι διασπαστές των απεργιακών κινητοποιήσεων εργατοπατέρες του ΠΑΜΕ είχαν όπως πάντα συγκεντρωθεί στην Ομόνοια. Το ίδιο έπραξαν και στις άλλες πόλεις για να μην αποκτήσουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις μεγαλύτερη μαζικότητα και ασκήσουν ισχυρότερη πίεση στην κυβέρνηση που προετοιμάζει την ψήφιση νέων σκληρότερων αντεργατικών μέτρων με την ψήφιση του λεγόμενου «μεσοπρόθεσμου προγράμματος».
Όμως σ’ αυτή την απεργία, εξαιτίας των διαδηλώσεων κατά των αντιλαϊκών μέτρων στις πλατείες των διαφόρων πόλεων, οι απεργιακές συγκεντρώσεις απόκτησαν μεγαλύτερη μαζικότητα παρά τα γνωστά προβλήματα. Η αστυνομία από την πλευρά της, πέρα απ’ το γνωστό «κλεφτοπόλεμο» επεχείρησε να διαλύσει τους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα, ρίχνοντας μαζικά δακρυγόνα και άλλα επικίνδυνα για την υγεία χημικά, χωρίς να το πετύχει.
Η πίεση των μεγάλων διαδηλώσεων αλλά και εκείνη των ιμπεριαλιστών της ΕΕ οδήγησε σε κυβερνητική κρίση – με ήδη υπαρκτή την βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος – και σε συζητήσεις μεταξύ Παπανδρέου – Σαμαρά για να συγκρότηση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, προσπάθεια που τελικά ναυάγησε μάλλον εξαιτίας του χρόνου διάρκειάς της.
Έγινε γνωστό ότι η ΝΔ, μεταξύ άλλων, πρότεινε μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 10-12% δηλ. να πληρώσουν ακόμα λιγότερους φόρους οι καπιταλιστές που το σύστημά τους δημιούργησε την κρίση και οι ίδιοι πέρα απ’ την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ρήμαξαν και λεηλάτησαν τον τόπο και ευθύνονται για όλα τα δεινά της χώρας. Επιπλέον ζήτησε και την κατάργηση του νόμου για τους μετανάστες εργάτες που είχε ψηφιστεί από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλο που ο νόμος αυτός ακρωτηριάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό οι ρατσιστές του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ ούτε αυτόν δεν μπορούν να «αντέξουν», κατάργησή του θα σημαίνει ακραίο βάθεμα της φασιστικοποίησης που θα πλήξει ισχυρά τα ταξικά μας αδέλφια τους ξένους εργαζόμενους.
Μετά το ναυάγιο της συγκρότησης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, οι δε Μέρκελ – Σαρκοζί (αδελφά κόμματα της ΝΔ) στήριξαν ανοιχτά τον Παπανδρέου σε τηλεφωνικές συνομιλίες που είχαν μαζί του, ζητώντας του να επισπεύσει τα αντιλαϊκά μέτρα και το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας για να εγκριθεί και δοθεί οριστικά η διαβόητη «5η δόση».
Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και εκείνοι των ΗΠΑ ανησυχούν για την κατάσταση της χρεοκοπημένης Ελληνικής οικονομίας κι αυτό όχι από «ενδιαφέρον» για την «υγεία» του Ελληνικού λαού και της χώρας, αλλά για τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα επειδή περίπτωση της Ελλάδας θα αποτελέσει ντόμινο συμπαρασύροντας και τις δικές τους οικονομίες με αλυσιδωτές αρνητικές εξελίξεις γι’ αυτές.
Όλα τα μεγαλοαστικά κόμματα και τα δύο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα («Κ»ΚΕ – ΣΥΝ) μετά τις τελευταίες εξελίξεις ζητούν εκλογές ως το «φάρμακο» για την οικονομικής και πολιτική κρίση, ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι εκλογές όποτε και αν γίνουν δεν πρόκειται να λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Η εκλογολογία απλά αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, εκτονώνει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση τους, και προπαντός απομακρύνει τις πλατιές λαϊκές μάζες από την ταξική πάλη για την ματαίωση της εφαρμογής των επερχόμενων αντιλαϊκών μέτρων.
Ο δρόμος του δυναμώματος και της έντασης της ταξικής πάλης κατά των επιθέσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου είναι ο μόνος σωστός δρόμος για την εργατική πάλη και τις πλατιές λαϊκές μάζες, ο δρόμος των εκλογών είναι ο δρόμος του κεφαλαίου και της αστικής τάξης και εδώ φαίνεται καθαρά ο προδοτικός ρόλος των δύο σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων («Κ»ΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) που σήκωσαν απ’ τους πρώτους την αστική σημαία της εκλογολογίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου