Η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και η απειλή του πολέμου αυξάνονται στη Λατινική Αμερική. Η κατάσταση αυτή ευνοείται, ανάμεσα σε άλλους παράγοντες, από την παρούσα βαθειά οικονομική κρίση, την αποδυνάμωση της θέσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού από την παρουσία άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή, αφού η επιθετικότητα και οι πόλεμοι θεωρούνται από τους ιμπεριαλιστές ως μια λύση για την οικονομική κρίση. Αυτή η πολιτική που διευθύνεται από τον Λευκό Οίκο, γίνεται φανερή με το πραξικόπημα στην Ονδούρα, με την ανάπτυξη του 4ου στόλου στις θάλασσες της Νότιας Αμερικής και την αύξηση του στρατιωτικού προσωπικού και των μισθοφόρων, μαζί με την εγκατάσταση 7 νέων στρατιωτικών βάσεων στην Κολομβία.
Η κολομβιανή ολιγαρχία και ο ιμπεριαλισμός επιτίθενται και παραβιάζουν την εδαφική κυριαρχία των των γειτονικών χωρών, μέσω ενός από τους πιο πιστούς υπηρέτες τους, του κολομβιανού προέδρου Αλβάρο Ουρίμπε. Με την ολιγαρχία της Βενεζουέλας εφαρμόζουν μια πολιτική ανάπτυξης ομάδων κολομβιανών παραστρατιωτικών κατά μήκος των 2000 χιλιομέτρων των κοινών συνόρων, και ειδικά στην βενεζουελάνικη επαρχία Táchira. Αυτή η επιθετικότητα έχει στόχο να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση Τσάβεζ στη Βενεζουέλα και να αποτελέσει τη δικαιολογία για την υποδαύλιση του πολέμου ανάμεσα σε αυτές τις χώρες, που θα δημιουργήσει τις συνθήκες για την στρατιωτική κατοχή των συνόρων από τον κολομβιανό στρατό ή απευθείας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Η δημιουργία αυτής της εστίας έντασης γεννά μια κούρσα εξοπλισμών ανάμεσα στις χώρες της περιοχής, που υποχρεώνονται να σπαταλούν οικονομικούς πόρους για τον εξοπλισμό τους, ωφελώντας τα μεγάλα μονοπώλια. Ωφελείται, επίσης, την κυβέρνηση του Ουρίμπε αφού αποκρίνεται η προσοχή από τις κατηγορίες της επιρρίπτουν για διαφθορά, διακίνηση ναρκωτικών, διατήρηση παραστρατιωτικών οργανώσεων και γενοκτονίες. Η ένταση αποτελεί την δικαιολογία για την ανάπτυξη του σοβινισμού και εμποδίζει τον λαό να κατανοήσει τις αιτίες της κρίσης που έχουν τις ρίζες τους στον καπιταλισμό και με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν τον αυξανόμενο κοινωνικό αναβρασμό και τις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Την ίδια στιγμή που προκαλεί την ένταση στα σύνορα και ενθαρρύνει τις δολοφονίες προσωπικού του βενεζουελάνικου στρατού, την κατασκοπεία και την κατοχή εδαφών της Βενεζουέλας από παραστρατιωτικούς, η κυβέρνηση του Ουρίμπε ξεδιπλώνει μια σφοδρή διπλωματική εκστρατεία σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς όπως ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών και ο ΟΗΕ, υποστηριζόμενη από διάφορες κυβερνήσεις και μέσα ενημέρωσης, με την οποία προσπαθεί να φανεί ως το θύμα. Οι βιαστικές δηλώσεις του προέδρου Τσάβεζ, που διογκώθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, βοήθησαν την κυβέρνηση του Ουρίμπε να πετύχει το σκοπό της.
Οι λαοί της Βενεζουέλας και του Εκουαδόρ δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών. Αντιθέτως, σε αυτών των λαών την πλάτη θα πέσουν όλες τις φρικτές συνέπειες του πολέμου.
Μόνο η επανάσταση και ο σοσιαλισμός θα φέρουν τέλος στους πολέμους, θα διασφαλίσουν την ελευθερία, την ευημερία, την ειρήνη και την ανεξαρτησία των λαών.
Σχέδιο απόφασης που προτάθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μ-λ) και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (μ-λ). Υιοθετήθηκε ομόφωνα από την Συνεδρίαση της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων.
Νοέμβρης 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου