Για δεύτερη φορά ανοιχτά στο στρατόπεδο της αστικής τάξης
Καθόλη τη διάρκεια της μεγαλειώδους αυθόρμητης εξέγερσης της μαθητικής νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008, η όξυνση της ταξικής πάλης υποχρέωσε τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ να βρεθεί στο πραγματικό της στρατόπεδο: πέρασε ανοιχτά στην απέναντι όχθη: εκείνη της αντιδραστικής αστικής τάξης, συμπαρατασόμενη με την αντιδραστική κυβέρνηση – δολοφόνο του νεαρού 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου – του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ του Γ.Καρατζαφέρη και χαϊδεύοντας τ’ αυτιά των ΜΑΤ που με δολοφονικές επιθέσεις ματοκυλούσαν τη νεολαία πανελλαδικά, τους μεγαλονοικοκυραίους και τους τραπεζίτες. Μάλιστα οι Παπαρήγα-Καρατζαφέρης έφτασαν ως το σημείο, με τη στάση τους, να αναγορευτούν στην πράξη υπουργοί Δημόσιας Τάξης της Κυβέρνησης Καραμανλή, κατασυκοφαντώντας ταυτόχρονα με τον πιο χυδαίο και αισχρό τρόπο την εξέγερση της νεολαίας ως έργο «κουκουλοφόρων» και ξένων μυστικών υπηρεσιών (Παπαρήγα: «σχέδιο εγχώριων και ξένων κέντρων οι ταραχές», «Real news», 21/12/2008, σελ.1). Επιπλέον η Παπαρήγα δεν παρέλειψε να ξορκίσει, την επαναστατική βία, ορκιζόμενη πίστη στον αντεπαναστατικό αστικό σοσιαλδημοκρατικό «ειρηνικό δρόμο» (Παπαρήγα: «η πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειτε να σπάσει ούτε ένα τζάμι», «Ρ» 23/12/2008, σελ.6) για να φτάσει η φασιστοφυλλάδα «ΑΥΡΙΑΝΗ» να καλεί πρωτοσέλιδα με πηχυαίο τίτλο «Το ΚΚΕ να αναλάβει την αποκατάσταση της τάξης και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος» («Αυριανή», 19/12/2008, σελ.1).
Το Δεκέμβρη του 2009 στο γιορτασμό του ενός χρόνου της εξέγερσης η ηγεσία του «Κ»ΚΕ όχι μόνο δεν πήρε μέρος μα αντίθετα σαμπόταρε με κάθε τρόπο, ανεπιτυχώς βέβαια, κάθε προσπάθεια γιορτασμού της, συμπαρατασόμενη εκ νέου και για δεύτερη φορά με την αστική τάξη, υπερασπίζοντας τα συμφέροντά της και επιβεβαιώνοντας έτσι απλά την αντιδραστική της στάση. Το μόνο που παρέλειψε ήταν να αναδημοσιεύσει το φασιστικής έμπνευσης και περιεχομένου κατάπτυστο «διήγημα» «το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» («Κ.Ρ» 28/10/2008) ή κάτι παρόμοιο.
Γι’ αυτό το λόγο βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη πολιτική θέση με την Παπαρήγα να κλαψουρίζει δηλώνοντας, ψευδόμενη και απολογούμενη, πως τάχα «το ΚΚΕ καθόλου δεν απέχει από την επέτειο της δολοφονίας ενός παιδιού, και που δεν πρέπει να ξεχαστεί» (7/12/2009).
Το 2008 το «Κ»ΚΕ δεν «κατηγορήθηκε ως «συστημική» (καθεστωτική) δύναμη, επειδή υποστήριξε το μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο ταξικό αγώνα» («Κ.Ρ» 20/12/2009, σελ.9), όπως ισχυρίζεται ο «Ριζοσπάστης», ούτε επειδή το «Κ»ΚΕ «αντιμετώπισε το αυθόρμητο σαν απειλή για το συνειδητό» («Πριν», 6/12/2009, σελ. 15) ούτε επειδή δεν το «έλεγχε» («Πριν», 6/12/2009, σελ. 17), όπως ισχυρίζονται οι χρουστσοφικοί τροτσκίζοντες του ΝΑΡ (εξωραΐζοντας την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία) αλλά αντίθετα επειδή πέρασε ανοιχτά στο στρατόπεδο της αστικής τάξης υποστηρίζοντας τα ταξικά της συμφέροντα, με τη συμπαράταξη του με την κυβέρνηση Καραμανλή και το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ ή αλλιώς επειδή χάιδεψε τ’ αυτιά των ΜΑΤ, των μεγαλο-νοικοκυραίων και τραπεζιτών.
Σε στιγμές όξυνσης της ταξικής πάλης είναι εντελώς φυσιολογικό και αναμενόμενο, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ όχι μόνο να περνάει ανοιχτά στο στρατόπεδο της αστικής τάξης αλλά και να συκοφαντεί το κίνημα, όπως έπραξε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου κατηγορώντας-συκοφαντώντας τους αντιφασίστες και κομμουνιστές φοιτητές σαν πράκτορες της ΚΥΠ και της ΣΙΑ, όπως έπραξε με τις καταλήψεις των φοιτητών το 2006 και προπαντός τελευταία με τη μεγαλειώδη αυθόρμητη μαθητική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που συντάραξε όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και τις χώρες ολόκληρου του πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου