«Έφυγε» ο θρυλικός μπουρλοτιέρης του Ολύμπου, αρχιμπουρλοτιέρης των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, επαναστάτης κομμουνιστής σύντροφος Αντώνης Βρατσάνος

Την Τρίτη (25/11/2008) το βράδυ στις 21:30 έκλεισε για πάντα τα ζωηρά του μάτια στο «Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Ανατολικής Αττικής» (Μελίσσια), σε ηλικία 89 χρονών, ο θρυλικός μπουρλοτιέρης του Ολύμπου σύντροφος Αντώνης Βρατσάνος. Η τελετή της πολιτικής του κηδείας έγινε στο νεκροταφείο της Καισαριανής την Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Ανάμεσα στα στεφάνια των πολιτικών και αντιστασιακών Οργανώσεων διακρίνονταν και το στεφάνι της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55».

Μετά σειρά ομιλίες-αποχαιρετισμούς διαβάστηκε από σύντροφο της αντιπροσωπίας της «Κίνησης» ο παρακάτω σύντομος «Αποχαιρετισμός του Βασίλη Παπασωτηρίου στο θρυλικό μπουρλοτιέρη του Ολύμπου Αντώνη Βρατσάνο», που για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην τελετή της κηδείας για να αποχαιρετήσει από κοντά το συναγωνιστή και συμπολεμιστή, σύντροφο και φίλο του Αντώνη:

«Αγαπητέ σύντροφε και ακριβέ μου φίλε Αντώνη,

Καθηλωμένος στο κρεβάτι αυτές τις μέρες σ’ αποχαιρετώ σήμερα στην τελευταία σου κατοικία από μακριά.

Θρυλικέ μπουρλοτιέρη του Ολύμπου, αρχιμπουρλοτιέρη του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τούτη τη βουβή ώρα σ’ αποχαιρετούν οι ψηλές κορυφές του Κίσαβου και του Ολύμπου, των Πιερίων και του Σινιάτσικου, του Γράμμου και του Βίτσι, τα ένδοξα και αγαπημένα σου στενά της κοιλάδας των Τεμπών, οι ρεματιές και τα λαγκάδια των ηρωικών βουνών μας.

Σ’ αποχαιρετούν οι χιλιάδες ηρωικοί αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, οι διακόσιοι ήρωες κομμουνιστές της Καισαριανής, οι δεκάδες δεσμώτες εξόριστοι των χρουστσοφικών στη Σιβηρία και οι πολλές χιλιάδες εξεγερμένοι έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης και των άλλων Λαϊκών Δημοκρατιών κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού.

Συναγωνιστή και συμπολεμιστή Αντώνη Βρατσάνο,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ιταλο-ελληνικού πολέμου, πολεμώντας τους ιταλούς φασίστες επιδρομείς, ακολουθώντας το εγερτήριο σάλπισμα του ιστορικού γράμματος του δεσμώτη του φασισμού Νίκου Ζαχαριάδη, πρώτου αντιστασιακού της χώρας και αρχιτέκτονα της μεγάλης εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πολεμώντας, κάτω απ’ την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τους ιταλο-γερμανο-βουλγάρους φασίστες κατακτητές και στη συνέχεια τους άγγλους ιμπεριαλιστές κατακτητές,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, πολεμώντας, κάτω απ’ την καθοδήγηση του ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές,

- Βρεθήκαμε μαζί, μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, στη Σοβιετική Ένωση του μεγάλου Στάλιν και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες συνεχίζοντας τον επαναστατικό αγώνα σε νέες συνθήκες και μ’ άλλες μορφές, απ’ τις γραμμές του ηρωικού μας κόμματος, του επαναστατικού ΚΚΕ, που διέλυσε η βάρβαρη χρουστσοφική επέμβαση στα χρόνια 1955-56.

- Βρεθήκαμε μαζί απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 στα ίδια χαρακώματα και στην πρώτη γραμμή της πάλης κατά του αντεπαναστατικού προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, που κατέστρεψε το σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ακολουθώντας αποφασιστικά την επαναστατική γραμμή του Ιωσήφ Στάλιν και του Νίκου Ζαχαριάδη, που δολοφονήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας απ’ τη ρεβιζιονιστική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη, μετά 17 χρόνια εξορίας.

Αγαπητέ σύντροφε και ακριβέ μου φίλε Αντώνη,

Παρά τις διώξεις των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στάθηκες πάντα ένας θαρραλέος, ακατάβλητος και αλύγιστος επαναστάτης κομμουνιστής ως τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου. Ένας σταθερός, συνεπής, αδιάλλακτος και μαχητικός πολέμιος του ντόπιου και του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, λαμπρό και φωτεινό παράδειγμα για τις νεώτερες γενιές του τόπου.

Θα ζεις αιώνια στην ιστορία της χώρας και στους επαναστατικούς αγώνες της εργατιάς-αγροτιάς και όλου του λαού μας.

Ας είναι ελαφρό το χώμα της Αττικής γης που θα σε σκεπάσει.

Βασίλης Παπασωτηρίου

Πρόεδρος της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ1918-55»

και εκδότης της εφημερίδας «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ»

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΟ ΤΟΥ ΔΣΕ ΑΝΤΩΝΗ ΒΡΑΤΣΑΝΟ

Ο οπορτουνισμός την Επανάσταση σκοτώνει
Πρέπει τους λεβέντες ήρωές της να τιμώ
Πρώτον διάλεξα εσένα, σύντροφε Αντώνη
μπουρλοτιέρη θρυλικέ μας, μαχητή σεμνό.
Ναι, εσένα τον πολέμαρχο το δοξασμένο.
Τίναζες τα τρένα με σφαγείς κατακτητές,
μ' ολοφώτεινα ιδανικά μας εμπνευσμένο,
με τα τρομερά μπουρλότα σου -εκδικητές.
Κόντρα στις κρεμάλες φασιστών, στο χάρο - πείνα,
για σκελετωμένα κοκαλιάρικα παιδιά,
την τουφεκισμένη άνοιξη γλυκιά τσαχπίνα,
το χαμό μας κάθε μέρα και φρικτή νυχτιά.
Άρχισες στ' Αλβανικά βουνά λεβέντης νέος,
αξιωματικός λαμπρός του Ελληνικού Στρατού.
Συ τους Ιταλούς φασίστες πολεμάς γενναίος
κει στα χιόνια κα στο θάνατο του παγετού.
Μες στην Κατοχή κομμουνιστής στο μετερίζι,
καταπρώτος άδραξες τα άρματα ξανά.
Μάχεσαι το φασισμό, που τις ζωές θερίζει.
Στους αντάρτες σου ψυχή, μισείς τα ωσανά.
Στον Εμφύλιο απ' τους εχθρούς κυνηγημένος
σαν αετός στο Δημοκρατικό Στρατό ευθύς
με το δίκιο μας και την αλήθεια οπλισμένος
στα ελεύθερα βουνά μας πάλι θα βρεθείς...
Μας σκλάβωσαν «σύμμαχοί» μας Αγγλοαμερικάνοι,
που τους φέραν ντόπιοι δούλοι, απεμπολητές.
Ταγματάρχη η Κυβέρνηση βουνών σε κάνει
απ' τους πρώτους. Και βαράς τους νέους καταχτητές.
Διοικείς στις μάχες σαμποτέρ Ταξιαρχία
στο Σινιάτσικο, στο Μπούρινο με τους εχθρούς
μ' ανθρωπιά, σοφία, σιδερένια πειθαρχία,
με ξεφτεριά σου αντάρτες, ήρωες φλογερούς...
Παραμένεις συ Επαναστάτης μέχρι τώρα,
περηφάνια του αγώνα μας. Τρανά φτερά
μας δίνεις για τις μάχες μας, την κάθε μπόρα,
τα σκοτάδια τους να καίμε τα θανατερά.
Δημήτρης ΠΑΝΟΣ
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 128 15-28 Φλεβάρη 2002

Διαβάστε Περισσότερα »

Αποχαιρετισμός του Βασίλη Παπασωτηρίου στο θρυλικό μπουρλοτιέρη του Ολύμπου Αντώνη Βρατσάνο

Αγαπητέ σύντροφε και ακριβέ μου φίλε Αντώνη,

Καθηλωμένος στο κρεβάτι αυτές τις μέρες σ’ αποχαιρετώ σήμερα στην τελευταία σου κατοικία από μακριά.

Θρυλικέ μπουρλοτιέρη του Ολύμπου, αρχιμπουρλοτιέρη του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τούτη τη βουβή ώρα σ’ αποχαιρετούν οι ψηλές κορυφές του Κίσαβου και του Ολύμπου, των Πιερίων και του Σινιάτσικου, του Γράμμου και του Βίτσι, τα ένδοξα και αγαπημένά σου στενά της κοιλάδας των Τεμπών, οι ρεματιές και τα λαγκάδια των ηρωικών βουνών μας.

Σ’ αποχαιρετούν οι χιλιάδες ηρωικοί αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, οι διακόσιοι ήρωες κομμουνιστές της Καισαριανής, οι δεκάδες δεσμώτες εξόριστοι των χρουστσοφικών στη Σιβηρία και οι πολλές χιλιάδες εξεγερμένοι έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης και των άλλων Λαϊκών Δημοκρατιών κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού.

Συναγωνιστή και συμπολεμιστή Αντώνη Βρατσάνο,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ιταλο-ελληνικού πολέμου, πολεμώντας τους ιταλούς φασίστες επιδρομείς, ακολουθώντας το εγερτήριο σάλπισμα του ιστορικού γράμματος του δεσμώτη του φασισμού Νίκου Ζαχαριάδη, πρώτο αντιστασιακού της χώρας και αρχιτέκτονα της μεγάλης εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πολεμώντας, κάτω απ’ την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τους ιταλο-γερμανο-βουλγάρους φασίστες κατακτητές και στη συνέχεια τους άγγλους ιμπεριαλιστές κατακτητές,

- Βρεθήκαμε μαζί στα χαρακώματα του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, πολεμώντας, κάτω απ’ την καθοδήγηση του ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και τους αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές,

- Βρεθήκαμε μαζί, μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, στη Σοβιετική Ένωση του μεγάλου Στάλιν και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες συνεχίζοντας τον επαναστατικό αγώνα σε νέες συνθήκες και μ’ άλλες μορφές, απ’ τις γραμμές του ηρωικού μας κόμματος, του επαναστατικού ΚΚΕ, που διέλυσε η βάρβαρη χρουστσοφική επέμβαση στα χρόνια 1955-56.

- Βρεθήκαμε μαζί απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’50 στα ίδια χαρακώματα και στην πρώτη γραμμή της πάλης κατά του αντεπαναστατικού προδοτικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, που κατέστρεψε το σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ακολουθώντας αποφασιστικά την επαναστατική γραμμή του Ιωσήφ Στάλιν και του Νίκου Ζαχαριάδη, που δολοφονήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας απ’ τη ρεβιζιονιστική κλίκα των Μπρέζνιεφ-Φλωράκη, μετά 17 χρόνια εξορίας.

Αγαπητέ σύντροφε και ακριβέ μου φίλε Αντώνη,

Παρά τις διώξεις των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στάθηκες πάντα ένας θαρραλέος, ακατάβλητος και αλύγιστος επαναστάτης κομμουνιστής ως τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου. Ένας σταθερός, συνεπής, αδιάλλακτος και μαχητικός πολέμιος του ντόπιου και του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, λαμπρό και φωτεινό παράδειγμα για τις νεώτερες γενιές του τόπου.

Θα ζεις αιώνια στην ιστορία της χώρας και στους επαναστατικούς αγώνες της εργατιάς-αγροτιάς και όλου του λαού μας.

Ας είναι ελαφρό το χώμα της Αττικής γης που θα σε σκεπάσει.

Βασίλης Παπασωτηρίου

Πρόεδρος της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ1918-55» και εκδότης της εφημερίδας «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ»

Διαβάστε Περισσότερα »

Αντιπροσωπεία της Π.Ε. στην κηδεία του σ. Αντώνη Βρατσάνου

Στην κηδεία συμμετείχε αντιπροσωπία της Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55.

Από σύντροφο της οργάνωσης διαβάστηκε ο "ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΒΡΑΤΣΑΝΟ".

Ο σ. Βασίλης Παπασωτηρίου, πρόεδρος της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, εκδότης της εφημερίδας Ανασύνταξη και συναγωνιστής του σ. Αντώνη Βρατσάνου δεν μπόρεσε να παρεβρεθεί για λόγους υγείας.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΒΡΑΤΣΑΝΟΥ 26.11.2008

Ο Αντώνης Βρατσάνος έφυγε όπως έζησε.
Με την αξιοπρέπεια και την καρτερικότητα ενός αληθινού ήρωα που προσέφερε στην πατρίδα πολύ περισσότερα από αυτά που του επιστράφηκαν.
Υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία της ελληνικής αντίστασης.
Η ανατίναξη της «Ταχείας 53» στα Τέμπη τον Φλεβάρη του '44, ήταν μια από τις πράξεις του, που προκαλούν ακόμη σήμερα δέος, σε όποιον μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη ψυχής ενός αντάρτη, που διακινδύνεψε πολλές φορές τη ζωή του για να κερδίσουν οι συμπατριώτες του τη δική τους.
Ο Αντώνης Βρατσάνος έζησε πολλά χρόνια μοναξιάς, με την υπομονή του ανθρώπου που έχει εγκαταλείψει κάθε ατομικό διακύβευμα.
Του χρωστούσαμε πολλά, του δώσαμε πολύ λίγα, θα του οφείλουμε πάντα ευγνωμοσύνη για το παράδειγμα ζωής που αφήνει πίσω του.
Η νέα γενιά έχει πολλά να μάθει από την πορεία ενός μεγάλου αγωνιστή που «περπάτησε στα σκοτεινά».
ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο ήρωας Βρατσάνος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 30 Οκτωβρίου 2008 στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

O λόγος στους αναγνώστες.
Ο συνταξιούχος δημοσιογράφος Κώστας Λατίφης γράφει από το Μαρούσι (οδός Μυκάλης):
«Ο θρυλικός αρχιμπουρλοτιέρης και ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Αντώνης Αγγελούλης- “Βρατσάνος”, που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων για υπερηλίκους, στα Μελίσσια, περνάει τις τελευταίες του ημέρες εγκαταλελειμμένος από την επίσημη Πολιτεία, τα κόμματα και τους Αντιστασιακούς Συλλόγους. Αυτός ο πραγματικός ήρωας και μεγάλος πατριώτης, αλλά και υπέροχος Άνθρωπος, ο ξακουστός μπουρλοτιέρης που πολέμησε γενναία στον Αλβανικό πόλεμο ως έφεδρος αξιωματικός- δυναμιτιστής καταστροφών, βρίσκεται τώρα ακίνητος σ΄ ένα κρεβάτι, με ανοιχτό τραύμα στο κεφάλι. Το έχει από την ιστορική ανατίναξη της “Ταχείας 53” στις 23 Φλεβάρη 1944, στα Τέμπη. Η αμαξοστοιχία ήταν γεμάτη με 500 Γερμανούς αξιωματικούς, στρατιώτες, τον στρατηγό διοικητή και το επιτελείο του, που πήγαιναν στο Ανατολικό Μέτωπο.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη, που οργάνωσε και πραγματοποίησε ο ίδιος, ως διοικητής του Τάγματος Μηχανικού Ολύμπου, με το οποίο κατέφερε πολυάριθμα και σκληρά πλήγματα στους κατακτητές: Έκανε 300 σαμποτάζ με την υπόδειξη των συμμάχων ως αντιπερισπασμό- παραπλάνηση πριν από την απόβασή τους στη Νορμανδία. Επίσης ανατίναξε 47 γερμανικές σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις και 48.900 μέτρα σιδηροδρομικών γραμμών, 20 αμαξοστοιχίες, 36 σιδηροδρομικές γέφυρες, με απώλειες από την πλευρά του εχθρού που έφθασαν τους 3.060 νεκρούς!
Στην ελληνική αντιστασιακή ιστορία έχει καταγραφεί ως θρύλος- μπουρλοτιέρης, συνεχιστής των Μιαούληδων και των άλλων αγωνιστών του ΄21.
Για την ανατίναξη της “Ταχείας 53” και τα άλλα στρατιωτικά κατορθώματα που είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην επιτυχία του συμμαχικού αγώνα, ο Βρατσάνος παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Αρχιστράτηγο Μέσης Ανατολής Αλεξάντερ. Όμως, τα μετάλλια ο Βρατσάνος τα επέστρεψε στην αγγλική πρεσβεία μετά την απελευθέρωση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη βρετανική επέμβαση και τη δίωξη των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αφού και ο ίδιος κινδύνεψε να δολοφονηθεί από τους παρακρατικούς, και το μεταβαρκιζιανό αστυνομικό κράτος.
Έτσι ο Βρατσάνος αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά, έγινε Διοικητής Μηχανικού- σαμποτέρ. Μετά την ήττα του ΔΣΕ, έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία επί 33 χρόνια, όπου και δεν δίστασε να κάνει την κριτική του για τα λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ, γεγονός που του στοίχισε πολιτικούς διωγμούς και δίχρονη φυλάκιση στην ίδια φυλακή όπου πέθανε και ο Καραγιώργης.
Στα χρόνια της χούντας ο Βρατσάνος συνεργάστηκε με πολλούς αντιστασιακούς στη Δ. Γερμανία, ανάμεσα στους οποίους και ο σημερινός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας».

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τετάρτη 26 Νοέμβρη 2008

Πέθανε σε θεραπευτήριο των Μελλισίων, χθες Τρίτη 25 Νοέμβρη στις 9:30 το βράδυ ο θρυλικός μπουρλοτιέρης του Ολύμπου, αρχιμπουρλοτιέρης του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας επαναστάτης κομμουνιστής και πολέμιος του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού σύντροφος Αντώνης Βρατσάνος (Αγγελούλης).

Ο σύντροφος Αντώνης Βρατσάνος γεννήθηκε το 1919 στη Λάρισα και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του μηχανικού ενάντια στους Ιταλογερμανούς κατακτητές. Κορυφαίο επίτευγμα της ένοπλης επαναστατικής-αντιστασιακής δράσης του είναι η ανατίναξη τον Φλεβάρη του 1944 της 53ης γερμανικής αμαξοστοιχίας που κατευθυνόταν στο Ανατολικό Μέτωπο γεμάτη Γερμανούς στρατιώτες και αξιωματικούς, η οποία στοίχισε στους γερμανούς κατακτητές 450 νεκρούς, μεταξύ των οποίων ένα στρατηγό με το επιτελείο του και 150 αξιωματικούς της Βερμάχτ.

Παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του, μαχητικός πολέμιος του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού και υποστηριχτής της επαναστατικής γραμμής των Στάλιν-Ζαχαριάδη.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 14:30 στο Νεκροταφείο Καισαριανής

Η Π.Ε. της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55

Διαβάστε Περισσότερα »

Απ’ τις ογκώδεις μαχητικές διαδηλώσεις υπεράσπισης του Στάλιν στη Γεωργία, τα αιματηρά γεγονότα και τα εγκλήματα των δολοφόνων φασιστών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών

Σελίδες απ’ την επαναστατική πάλη των λαών της ΕΣΣΔ ενάντια στους προδότες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές
Η Τρίτη επέτειος του θανάτου του Στάλιν, το Μάρτη του ’56, τιμήθηκε στην Τυφλίδα και μερικές άλλες πόλεις της Γεωργίας και πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις. Οι διαδηλώσεις για την υπεράσπιση του Στάλιν προκλήθηκαν από τις φήμες που αφορούσαν το λόγο του Χρουστσόφ για την προσωπολατρία, ο οποίος εκφωνήθηκε σε κλειστή συνεδρίαση του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ στις 25 Φεβρουαρίου του 1956. Τελικά χρησιμοποιήθηκε βία για να διαλυθούν οι διαδηλώσεις. Πιστεύεται ότι ο αριθμός των νεκρών έφτασε κάπου μεταξύ των 250 και 300, ενώ τραυματίστηκαν τουλάχιστον 1.000 άτομα αν και είναι πρακτικά αδύνατο να ελέγξει κανείς αυτούς τους αριθμούς αφού πολλούς από τους τραυματίες, ή ίσως ακόμα και τους νεκρούς, τους πήραν οι συγγενείς τους και τους νοσήλευσαν ή τους έθαψαν κρυφά. Στο φύλλο 272 (15-30/5/2008) παρουσιάσαμε απόσπασμα από το αντισταλινικό βιβλίο των Ζ. και Ρ. Μεντέβιεφ. Αναλυτική περιγραφή, για τα γεγονότα στη Γεωργία το Μάρτη του 1956, υπάρχει και στο βιβλίο του ιστορικού Vladimir A. Kozlov «Μαζικές εξεγέρσεις στην ΕΣΣΔ», εκδόσεις M.E. Sharpe, 2002, στο κεφάλαιο 5: «Πολιτικές Αναταράξεις στην Γεωργία μετά το 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, σελ. 112-135. Για να φωτιστεί ακόμα περισσότερο η πάλη των λαών της ΕΣΣΔ για την υπεράσπιση του Ιωσήφ Στάλιν παρουσιάζουμε παρακάτω το γράμμα του απεσταλμένου της εφημερίδας «Τρουντ» (σημαίνει «Εργασία» στα Ρώσικα), κ. Στάτνικοφ, είναι έκθεση των όσων είδε με τα μάτια του. Η έκθεση του περιέχει δυο ντοκουμέντα: Την Έκκληση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας και της ΚΕ της Λενινιστικής Κομμουνιστικής Λίγκας της Νεολαίας και την Διαταγή του φρούραρχου της Τυφλίδας. Ας προσεχθούν ιδιαίτερα οι συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί σε βάρος του εξεγερμένου λαού της Γεωργίας, υπερασπιστή του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ. Τα φασιστικά τέρατα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού δε δίστασαν να χαρακτηρίσουν τους διαδηλωτές «χούλιγκανς», «ταραχοποιούς», «αντικοινωνικά στοιχεία», «εθνικιστές», «σοβινιστές», «προβοκάτορες», «αντισοβιετικούς», «αντεπαναστάτες», κλπ. κλπ. Ακριβώς οι ίδιοι συκοφαντικοί ισχυρισμοί που εκτοξεύτηκαν σε βάρος των ελλήνων κομμουνιστών, ηρωικών ανταρτών ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, μαχητικών υπερασπιστών της επαναστατικής γραμμής των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, στην Τασκένδη το 1955-56 και αργότερα.
Η μετάφραση έγινε από την αγγλική από το περιοδικό «Επαναστατική Δημοκρατία» τεύχος 5 , αρ. 2, Σεπτέμβριος 1999.
Προς τον αρχισυντάκτη της Τρουντ
Σ. Μπουρκόβ
Σας στέλνω αντίγραφα από δύο έγγραφα: Την Έκκληση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας και της ΚΕ της Λενινιστικής Κομμουνιστικής Λίγκας της Νεολαίας και την Διαταγή του φρούραρχου της Τυφλίδας. Η έκκληση και η διαταγή μεταδιδόταν στο ραδιόφωνο επί 24 ώρες σε τακτά διαστήματα των 15-20 λεπτών στα Γεωργιανά και στα Ρωσικά. Η διαταγή είχε αναρτηθεί σ' όλη την πόλη ήδη από τις 10 Μαρτίου. Τα περιεχόμενα αυτών των δυο ντοκουμέντων επιβάλλουν σοβαρή σκέψη από μέρους μας.
Τι συνέβη τελικά στη Γεωργιανή πρωτεύουσα; Για ποιό λόγο η διαταγή καθιστούσε απαραίτητες τις στρατιωτικές περιπολίες;
Θα προσπαθήσω να δώσω μια λεπτομερή απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Θα προσπαθήσω, με άλλα λόγια, στην παρακάτω εμπιστευτική πληροφόρηση να απεικονίσω γεγονότα στα οποία είτε υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας είτε πληροφορήθηκα από αξιόπιστες πηγές (από διηγήσεις κομμουνιστών και ανθρώπων του τύπου).
Προς χάριν συνέπειας θα παρουσιάσω τα γεγονότα στη χρονολογική τους σειρά.
Στις 5 Μαρτίου, λοιπόν, βρισκόμουν κοντά στο Μέγαρο Εργασίας, καθ' οδόν προς το κέντρο τύπου, όταν, ξαφνικά, άκουσα συνεχή κορναρίσματα αυτοκινήτων - που απαγορεύονται από τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας - και στη συνέχεια μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων εμφανίστηκε στη γωνία του δρόμου. Ήταν φοιτητές (120-150 περίπου τον αριθμό) που έκαναν πορεία με τα κεφάλια τους ακάλυπτα. Περπατούσαν μεσ' την μέση του δρόμου. Οι μπροστινοί κρατούσαν πορτραίτα του Στάλιν και στεφάνια. Οι διοργανωτές ζητούσαν από όσους στέκονταν στο πεζοδρόμια να βγάλουν το καπέλο τους ως ένδειξη σεβασμού προς το Στάλιν. Κάθε λίγο κάποιος έβγαινε από το μπλοκ της πορείας και ζητούσε από τους οδηγούς των σταματημένων αυτοκινήτων να σφυρίξουν τις κόρνες τους. Παρόμοιες διαδηλώσεις έγιναν και σε άλλα σημεία της πόλης. Όλες τους είχαν ως σημείο σύγκλισης το άγαλμα του Στάλιν όπου και κατέθεταν στεφάνια.
Τη δεύτερη μέρα επαναλήφθηκαν τα ίδια αλλά, αυτή τη φορά, με περισσότερο οργανωμένο τρόπο. Ο αριθμός των διαδηλωτών αυξήθηκε, ιδιαίτερα προς το μεσημέρι όταν τελείωναν τα μαθήματα στις σχολές. Τώρα, εκτός από πορτραίτα του Στάλιν, κρατούσαν και πορτραίτα του Λένιν. Επίσης, εμφανίστηκαν κόκκινες σημαίες με μαύρες πένθιμες κορδέλες.
Την ίδια μέρα, στις 4 η ώρα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στην οποία ήμουν και εγώ παρών. Είχαν προσκληθεί ηγετικά στελέχη υπουργείων, εφημερίδων περιοδικών – περίπου 70 με 80 άτομα. Την συνάντηση άνοιξε με ομιλία του ο Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γεωργίας, σ. Μζαβανάτζε. Έκανε έκκληση σε όλους τους παρευρισκόμενους να δουλέψουν για την υλοποίηση των αποφάσεων του 20^ου Συνεδρίου του Κόμματος. Μας πληροφόρησε ότι θα μας κοινοποιήσει το γράμμα της ΚΕ του ΚΚΣΕ με τίτλο "Σχετικά με την προσωπολατρία". Στη συνέχεια αποχώρησε και τη θέση του πήρε ο σ. Μτσεντισβίλι, Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής.
Αφού διάβασε αυτό το ντοκουμέντο, μας είπε ότι όλοι οι κομμουνιστές και οι κομσομόλοι θα πληροφορηθούν το περιεχόμενό του. Χωρίς να υπάρξει καμιά ερώτηση, η συνάντησε έφτασε στο τέλος της.
Στις 7 Μαρτίου, οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Στάλιν διέκοψαν τα μαθήματά τους και βγήκαν στους δρόμους. Μαζί τους ενώθηκαν οι φοιτητές από το Γεωπονικό, το Πολυτεχνικό και άλλα Ινστιτούτα – υπάρχουν, συνολικά, 19 τέτοια Ινστιτούτα στη Τυφλίδα – καθώς επίσης και μαθητές από τα σχολεία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι φοιτητές ανάγκασαν τους μαθητές να τους ακολουθήσουν απειλώντας να τραυματίσουν τους διευθυντές και να προκαλέσουν φθορές στη σχολική περιουσία. Κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει αυτή τη μάζα ανθρώπων που κατευθύνονταν, μέσω του κεντρικού δρόμου της Τυφλίδας, την οδό Ρουσταβέλι, προς την πλατεία Λένιν. Στις 11 περίπου η ώρα, συνοδευόμενοι από τις κόρνες των αυτοκινήτων, όλοι μαζί φώναζαν, κάτω από τα κυβερνητικά γραφεία, τα συνθήματα "Ζήτω ο Μεγάλος Στάλιν, Ζήτω ο Ηγέτης μας Στάλιν". Μετά συνέχισαν την πορεία τους προς την πλατεία Λένιν σταματώντας, ξανά, μπροστά από το δημαρχείο όπου μερικοί απήγγειλαν ποιήματα και άλλοι είπαν τραγούδια προς τιμήν του Στάλιν.
Στις 8 Μαρτίου ο αριθμός των συμμετεχόντων αυξήθηκε ακόμα πιο πολύ. Φορτηγά γεμάτα κόσμο περιφέρονταν σε όλη τη πόλη με σημαίες και πορτραίτα των Λένιν και Στάλιν υμνωδώντας "Λένιν-Στάλιν" και "Ζήτω ο Μεγάλος Στάλιν".
Οι διαδηλωτές σταματούσαν τα διερχόμενα οχήματα και τα καταλάμβαναν απειλώντας με χρήση βίας τους οδηγούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι αρνήθηκαν να ενδώσουν στις απαιτήσεις του πλήθους. Συνέβη μάλιστα και το εξής: κοντά στη γέφυρα που έφερε το όνομα του Στάλιν, οι χούλιγκαν έβγαλαν έξω έναν οδηγό που αρνήθηκε και τον πέταξαν στον ποταμό Κούρου. Αναφέρθηκαν, επίσης, και περιστατικά ξυλοδαρμών.
Αυτή τη μέρα η ατμόσφαιρα ήταν ήδη πολύ τεταμένη. Στις 3 περίπου η ώρα, ήμουν μέσα στο πλήθος κοντά στην πλατεία Λένιν όταν μερικοί προβοκάτορες ήρθαν και εκφώνησαν λόγους. Για παράδειγμα, φώναζαν "Γιατί δεν υπάρχουν πένθιμες σημαίες στη πόλη;" Γιατί δεν έχουν αναρτηθεί τα πορτραίτα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν στο κτίριο του δημαρχείου;". Τότε είπαν να σηκώσουν τα χέρια όσοι είναι υπέρ της ανάρτησης των πορτραίτων. Αρκετά άτομα όρμησαν προς το δημαρχείο, βρήκαν τα πορτραίτα και τα κρέμασαν στους τοίχους. Και πώς αντέδρασε η αστυνομία; Δεν έκανε τίποτα. Όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες έγιναν στο όνομα του μεγάλου γιού του Γεωργιανού λαού, του Στάλιν σ’ αυτό το όνομα, που βρισκόταν σε όλα τα χείλη, και καθρεφτίζονταν τα αισθήματα του λαού.
Τότε κάποιος από την πλατφόρμα, δείχνοντας το Αρχηγείο του Τρανσκαυκαυσιανού στρατού, φώναξε: "Γεωργιανοί! Αν θέλετε τα πορτραίτα των Λένιν και Στάλιν, τότε πηγαίνετε να τα απαιτήσετε". Τούτο ήταν αρκετό για να εφορμήσει το πλήθος προς το Αρχηγείο. Οι φρουροί μόλις που κατάφεραν να κλείσουν έγκαιρα την μεταλλική πύλη. Το πλήθος άρχισε τότε να χτυπάει την πύλη και να φωνάζει. Μερικοί κατάφεραν να σκαρφαλώσουν στο μπαλκόνι και να βάλουν πένθιμες σημαίες. Για πάνω από μια ώρα το Αρχηγείο ήταν περικυκλωμένο από το πλήθος. Μόνο ύστερα από αυτό, οι στρατιώτες, κατόπιν μάλλον διαταγής, ανέβηκαν και κρέμασαν τα πορτραίτα των Λένιν και Στάλιν.
Τώρα, όλο και περισσότερες απαιτήσεις προβαλλόταν από το πλήθος να διακοσμηθεί κατάλληλα όλη η πόλη για το πένθος, να εγκατασταθούν μεγάφωνα έτσι ώστε οι ποιητές και άλλοι να μιλήσουν για την περίσταση. Απαίτησαν, ακόμα, να φέρουν το στρατάρχη Τσού Ντε (μια αντιπροσωπεία στάλθηκε αμέσως). Ανακοινώθηκε αργότερα από την πλατφόρμα ότι ο στρατάρχης δεν θα μπορέσει να έρθει λόγω ασθένειας.
Προς το βράδυ μικρόφωνα και μεγάφωνα είχανε στηθεί κοντά στο μνημείο του Λένιν και συγκεντρώθηκε χιλιάδες κόσμος. Οι λόγοι που εκφωνήθηκαν ήταν εμπρηστικοί, σοβινιστικοί και αντισοβιετικοί στη φύση τους προσδίδοντας στην εκδήλωση την τροπή που τα επιθυμούσαν τα αντικοινωνικά στοιχεία. Τα ονόματα όσων απευθυνόταν στο πλήθος ήταν είτε φανταστικά είτε αποκρύπτονταν εντελώς. Έτσι, οι "ρήτορες", μην έχοντας κανένα φραγμό, εκφώνησαν αντισοβιετικούς και σοβινιστικούς λόγους. Θα αναφέρω ορισμένα παραδείγματα απ' ότι άκουσα. Στη διάρκεια της μακράς ομιλίας του, κάποιος απαρίθμησε τα επιτεύγματα του Στάλιν και δήλωσε, ότι, μετά το θάνατό του, όλα αυτά τα επιτεύγματα υποβαθμίζονται και ότι η χώρα, με πρώτους απ' όλους, τους Γεωργιανούς θα καταστραφεί. Τελειώνοντας, έβγαλε από τη τσέπη την κομματική ταυτότητα του και κάλεσε όλους να αγωνιστούν για την υπόθεση του Στάλιν θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους. Κραδαίνοντας την ταυτότητα, φώναξε: "σηκώστε τα χέρια όσοι θέλετε να πάρετε όρκο". Πολλά χέρια με κομματικές ταυτότητες σηκώθηκαν στον αέρα Ακούστηκαν οι κραυγές "ορκιζόμαστε, ορκιζόμαστε".
Οι αστυνομικοί που στέκονταν δίπλα μου εξέφρασαν την αγανάκτησή τους και μερικοί απ' αυτούς γέλασαν. Κανείς δεν εμπόδισε τον προβοκάτορα ο οποίος, μάλλον, είχε κλέψει την κομματική ταυτότητα. Οι προβοκάτορες συνέχισαν με τους αντεπαναστατικούς τους λόγους. Ένας ακόμα ομιλητής άρχισε να αγορεύει με το ίδιο σχεδόν ύφος. Ένας μεγαλόσωμος νεαρός, που παρουσιάστηκε ως φοιτητής, κουνούσε τις γροθιές του στον αέρα και, αφού εκτόξευσε μια σειρά κατηγοριών ενάντια στο Κόμμα και την κυβέρνηση, θύμισε την πάλη του Γεωργιανού λαού ενάντια στους ξένους και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας:
"Αυτοί που αποφάσισαν να σπιλώσουν τον Στάλιν και τη μνήμη του θα πρέπει να ξέρουν ότι ο Γεωργιανός λαός δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ. Δεν θα επιτρέψουμε κανένα είδους κριτική στον ηγέτη μας τον Στάλιν. Οποιαδήποτε αναθεώρηση του Στάλιν είναι αναθεώρηση του Μαρξισμού και θα πληρώσουν γι' αυτό με το αίμα τους."
Ο ομιλητής ανταμείφθηκε με παρατεταμένα χειροκροτήματα από το πλήθος. Και όλα αυτά συνέβαιναν στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Γεωργίας.
Κανείς δεν επεχείρησε να δώσει τέλος σ' αυτό το ενοχλητικό γεγονός. Ξαφνικά δημιουργήθηκε φασαρία και μια κραυγή για βοήθεια ακούστηκε από κάπου κοντά. Απ΄ ότι φάνηκε μια ομάδα χούλιγκαν έδερνε κάποιον που είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Οι άντρες της μιλίτσιας μόλις που κατόρθωσαν να σώσουν το θύμα.
Οι ομιλίες συνεχίζονταν. Ξαφνικά κάποιος μίλησε Ρώσικα. Δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπό του μιας και βρισκόταν μακριά αλλά, κρίνοντας από τη βαριά γεωργιανή προφορά του, ο ίδιος δεν ήταν Ρώσος. Πρέπει να υπογραμμίσω ότι ήμουν υποχρεωμένος να πάρω προφυλάξεις και δεν μπορούσα να κρατώ σημειώσεις αφού όταν ένας φωτογράφος έστρεψε την μηχανή του προς την εξέδρα τον έδειραν και του έσπασαν την μηχανή.
Μεταφέρω την ομιλία αυτού του ανθρώπου από μνήμης.
"Είμαι φοιτητής σ΄ ένα ινστιτούτο της Μόσχας (το οποίο δεν κατονόμασε) και θέλω να σας εκφράσω εκ μέρους όλων των φοιτητών της Μόσχας τα συγχαρητήριά, την υποστήριξη για τον αγώνα που αρχίσατε. Όπως ο Γεωργιανός λαός, έτσι και εμείς είμαστε εξοργισμένοι από το γράμμα της ΚΕ που καταφέρεται ενάντια στον ηγέτη μας το Στάλιν. Το γράμμα αυτό γράφτηκε με σκοπό να καταστρέψει την φιλία μεταξύ των λαών μας και να γυρίσει προς τα πίσω το ρολόι της ιστορίας. Δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να αμαυρώσει το έργο του μεγάλου Στάλιν, του ηγέτη του παγκόσμιου προλεταριάτου. Μόνο οι εχθροί του λαού μπορούν να αναθεωρήσουν τον Μαρξισμό.
Κάποια γυναίκα, θέλοντας να υπερβάλει, φώναξε δυνατά από την εξέδρα.
"Ακούστε Γεωργιανοί, έχουμε υποστήριξη στη Μόσχα. Διαδηλώσεις γίνονται όχι μόνο στη Γεωργία αλλά και στο Στάλινγκραντ, στο Λένινγκραντ και σε άλλες πόλεις. Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την υπόθεση του Στάλιν".
Έναν ποιητή τον σήκωσαν στην εξέδρα εν μέσω χειροκροτημάτων. Διάβασε ένα ποίημα αφιερωμένο στο Στάλιν και μετά φώναξε "είμαι μαζί σας".
Αυτήν την μέρα διανοούμενοι της Γεωργίας όπως οι συγγραφείς Αμπασίτζε, Καλάτζε, Μπομπόκιτζε εκφώνησαν επίσης λόγους. Απάγγειλαν ποιήματα προς τιμήν της επετείου του θανάτου του Στάλιν.
Εν τούτοις, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν το πλήθος. Μια φωνή απαίτησε: "Θέλουμε νέα ποιήματα για τον Στάλιν που να καθρεφτίζουν τον παλμό που κυριαρχεί σε αυτά τα ιστορικά γεγονότα"
"Πάνε δύο μέρες τώρα που περιμένουμε τον Ιωσήφ Γκρισασβίλι, τον κάτοχο του βραβείου Στάλιν, να έρθει και να διαβάσει τα ποιήματά του. Γιατί δεν είναι εδώ; Όσο ζούσε ο Στάλιν, πήρε πολλά χρήματα και τώρα δεν μπορεί ούτε να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του; Ο Γεωργιανός λαός δεν πρόκειται να συγχωρήσει ένα τέτοιο ποιητή"
Οποιοσδήποτε μπορούσε να πάρει το λόγο στην εξέδρα αρκεί να εξέφραζε τα αισθήματα που είχαν εγείρει στο πλήθος οι προβοκάτορες. Μέχρι και ένας παπάς μίλησε ευχαριστώντας τους Γεωργιανούς που υπεράσπιζαν το όνομα του Στάλιν.
Απ' ότι αναφέρθηκε ακόμα πιο αηδιαστικοί λόγοι εκφωνήθηκαν μπροστά απ' το μνημείο.
Στις 9 Μαρτίου συνέβησαν αδιανόητα πράγματα. Όχι μόνο η νεολαία αλλά και οι μεγαλύτεροι είχαν ξεχυθεί αφηνιασμένοι στους δρόμους. Τα περισσότερα από τα μικρά συνεργεία είχαν κλείσει. Οι υπάλληλοι σε μικρά γραφεία σταμάτησαν τη δουλειά τους και βγήκαν στους δρόμους, Υπήρξαν, μάλιστα, περιπτώσεις, εργατών στην επισιτιστική και ελαφρά βιομηχανία που δεν εμφανίστηκαν στη δουλειά. Με λίγα λόγια η κανονική ζωή της πόλης είχε πλήρως διακοπεί. Και αυτός ήταν ο λόγος που η Κεντρική Επιτροπή απεύθυνε έκκληση (σίγουρα με μεγάλη καθυστέρηση) προς το πληθυσμό της πόλης.
Η κυκλοφορία των τραμ, των λεωφορείων και των τρόλεϊ είχε διακοπεί από νωρίς το πρωί. Πολλά φορτηγά γεμάτα με κόσμο που κρατούσε σημαίες και πορτραίτα περιφέρονταν σ' όλη την πόλη. Τραγουδούσαν και φώναζαν "Λένιν, Στάλιν" και "Ζήτω ο Στάλιν". Οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες και στους τοίχους των κτιρίων είχαν αναρτηθεί πορτραίτα των Λένιν και Στάλιν. Την προηγούμενη, άγνωστοι εισέβαλαν στα γραφεία των εφημερίδων Κομμουνίστ και Ζάρια Βοστόκα και απείλησαν να καταστρέψουν τα γραφεία και το τυπογραφείο αν δεν έβγαιναν επετειακές εκδόσεις. Μετά απ' αυτό το συμβάν στα γραφεία αυτών των εντύπων δόθηκε ένοπλη προστασία.
Στις 9 Μαρτίου, οι εφημερίδες δημοσίευσαν άρθρα με τίτλο "Η Τρίτη Επέτειος του Θανάτου του Ι. Β. Στάλιν" συνοδευόμενα από τη φωτογραφία των Λένιν και Στάλιν στο Γκόρκι (1922). Στην πρώτη σελίδα ανακοινώνονταν ότι "σήμερα στις 1 η ώρα θα πραγματοποιηθούν συνελεύσεις στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα προκειμένου να τιμηθεί η τρίτη επέτειος του θανάτου του Ι. Β. Στάλιν".
Πήγα στην συνέλευση που έγινε στο εργοστάσιο κατασκευής λεωφορείων Στάλιν, το παλιότερο εργοστάσιο στη Γεωργία. Είχε στηθεί μια μεγάλη εξέδρα με ένα μεγάλο πορτραίτο του Στάλιν.
Ο πρόεδρος του εργοστασιακού συνδικάτου σ. Ντεσνέλι εγκαινίασε την συνέλευση. Ο πρώτος λόγος εκφωνήθηκε από τον διευθυντή της επιχείρησης, σ. Ματσαμπερίτζε. Ο λόγος του ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Ζάρια Βοστόκα. Επιπλέον, είπε ότι οι εργάτες αγωνίζονται με επιτυχία για την εφαρμογή των αποφάσεων του 20ου Συνεδρίου του Κόμματος και ότι το σχέδιο για τους δύο τελευταίους μήνες είχε υπερεκπληρωθεί. Ο σ. Ματσαμπερίτζε έκλεισε την ομιλία του καλώντας τους εργάτες να δουλέψουν περισσότερο αποδοτικά
Ο σ. Τσουμπουρίτζε, τορναδόρος και αντιπρόσωπος στο 20ο συνέδριο, ο σ. Αντάτζε, ο παλαιότερος εργάτης του εργοστασίου, σ. Τούριν, ο σ. Μπεντενασβίλι και πολλοί άλλοι διακήρυξαν ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα για υψηλότερη παραγωγικότητα και ότι η κολλεκτίβα του εργοστασίου που φέρει το όνομα του Στάλιν θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης για τη νίκη του κομμουνισμού.
Ούτε ο πρώτος, όμως, ούτε οι υπόλοιποι ομιλητές δεν είπαν λέξη για όσα συνέβαιναν στην πόλη και δεν καταδίκασαν τους προβοκάτορες. Θεωρώ λάθος που δεν παραβρέθηκε κανείς από την Επιτροπή Πόλης και την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος στην συνέλευση. Έπρεπε να εξηγηθεί στο λαό ότι τα γεγονότα στην πόλη ήταν αποτέλεσμα υποκίνησης.
Στο μεταξύ, σε δύο άλλες πόλεις της δημοκρατίας, οι επετειακές συνελεύσεις έλαβαν χώρα χωρίς έκτροπα. Στο Γκόρι και στο Κιουταΐσι, οι συνελεύσεις πραγματοποιήθηκαν κάτω από την επίβλεψη των κομματικών οργανώσεων. Μετά το τέλος τους, ο κόσμος διαλύθηκε ειρηνικά.
Αλλά στην Τυφλίδα οι συνελεύσεις είχαν αρχίσει από νωρίς το πρωί. Στις 1 η ώρα, ο Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γεωργίας, ο σ. Μζαβανάτζε εκφώνησε μια σύντομη ομιλία στην πλατεία Λένιν. Στο τέλος είπε ότι η "έκκληση" από το λαό θα εξετασθεί και θα δοθεί μια απάντηση. Το πλήθος άρχισε να διαλύεται, αλλά όταν ο σ. Μζαβανάτζε αποχώρησε μια γυναίκα φώναξε: "Σταματήστε. Σήμερα με κάλεσαν στο Υπουργείο Εσωτερικών και μου πήραν μια γραπτή διαβεβαίωση ότι δεν θα μιλήσω σήμερα. Σας ρωτώ όλους, γιατί γίνονται τέτοια πράγματα;" Και το πλήθος τότε σταμάτησε.
Το βράδυ, ένα μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε γύρω από το μνημείο του Στάλιν. Λέγεται ότι κάποιος διαφωνούντας ονόματι Μπέσο Ζγκέντι εκφώνησε ένα πολύ σοβινιστικό και αντισοβιετικό λόγο. Διαβάστηκε επίσης και η "έκκληση". Σ' αυτήν περιλαμβάνονταν μερικά σημεία όπως, μεταξύ άλλων: να μην δημοσιοποιηθεί το γράμμα για την "προσωπολατρία", η αλλαγή της κυβέρνησης κλπ.
Η συμπεριφορά όσων κάθονταν στα φορτηγά ήταν τελείως αηδιαστική. Νεολαίοι περιφέρονταν στους δρόμους φωνάζοντας "Ζήτω ο Στάλιν" και 'Το αίμα μας για τον Στάλιν". Και μερικοί απ' αυτούς κυκλοφορούσαν ανά την πόλη σε φορτηγά και ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητα φωνάζοντας και κραδαίνοντας μαχαίρια ενώ, ταυτόχρονα, έλουζαν με προσβολές την κυβέρνηση και τους σοβιετικούς ηγέτες.
Περίπου στις 11 η ώρα το βράδυ (ώρα Τυφλίδας) κοντά στο κτίριο του Υπουργείου Επικοινωνιών, 200 περίπου μέτρα από την έδρα της Κεντρικής Επιτροπής, συνέβη ένα τρομερό γεγονός, αναμενόμενο αν λάβει κανείς υπόψη την τροπή των γεγονότων.
Μέχρι αυτήν την ώρα είχαν τεθεί υπό ένοπλη προστασία αρκετές υπηρεσίες. Τόσο ισχυρό ήταν το νήμα ασφάλειας που τύλιγε τα κτίρια της Κεντρικής Επιτροπής, τα κυβερνητικά γραφεία, το αρχηγείο του στρατού, τις εφημερίδες και τους εκδοτικούς οίκους.
Στις 23:45, ένα μεγάλο πλήθος όρμησε εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού φωνάζοντας: "Καταλάβετε τον σταθμό, καταλάβετε το τηλεγραφείο". Φαίνεται ότι μια ομάδα 10 ατόμων στάλθηκε στο τηλεγραφείο για να αποστείλει μηνύματα. Τους επιτράπηκε η είσοδος αλλά τους κράτησαν για ταυτοποίηση και τούτο μαθεύτηκε από το πλήθος. Κατόπιν εντολής από τους προβοκάτορες κάποιοι στάλθηκαν για να τους ελευθερώσουν. Η πρόσβαση στο κτίριο φρουρούνταν από προσωπικό ασφαλείας. Κάποιος από τις πίσω γραμμές άνοιξε πυρ με αυτόματο. Ένας στρατιώτης δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι. Οι χούλιγκανς χρησιμοποιούσαν ότι είχαν: μαχαίρια, πέτρες και ζώνες. Το πλήθος απάντησε στους πυροβολισμούς. Οι προβοκάτορες συνέχιζαν να εγείρουν τον κόσμο. Δεν υπήρχε άλλη διέξοδος για τους στρατιώτες. Η ζωή τους κινδύνευε και ήταν αναγκασμένοι να δράσουν αμυντικά. Μόνο τότε το πλήθος διαλύθηκε.
Μετά απ’ αυτό, με τη βοήθεια των τανκς, διαλύθηκε επίσης και το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στη πλατεία Λένιν. Η πλατεία και η οδός Ρουσταβέλι εκκαθαρίστηκαν. Πολλοί αποχώρησαν. Κοντά στο μνημείο όμως παρέμενε πλήθος. Εδώ δεν μπορούσαν να παρθούν βίαια μέτρα μιας και το μνημείο βρισκόταν σε πάρκο και περιστοιχίζονταν από δέντρα τα οποία οι προβοκάτορες χρησιμοποιούσαν.
Αντικοινωνικά στοιχεία άρχισαν να προκαλούν τα εθνικιστικά αισθήματα του κόσμου: "Γεωργιανοί – φώναζαν – χύθηκε αίμα για τον Στάλιν, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, ούτε ένας Γεωργιανός δεν θα φύγει από δω κλπ".
Οι ένοπλοι συνοδοί περικύκλωσαν το πάρκο και ζήτησαν από το πλήθος να διαλυθεί. Ως απάντηση, δέχτηκαν αποδοκιμασίες και προσβολές. Μαχαίρια και γροθιές ήταν η απάντηση στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις. Και όταν στις 3 περίπου η ώρα τη νύχτα άρχισαν να τους απωθούν, οι χούλιγκαν και οι προβοκάτορες πρόβαλλαν αντίσταση. Επιτέθηκαν στους στρατιώτες, άρπαξαν τα αυτόματα μέσα απ’ τα χέρια τους και, από κει και πέρα, ήταν θέμα χρόνου να υπάρξουν θύματα μεταξύ των στρατιωτών οι οποίο αναγκάστηκαν να κάνουν χρήση των όπλων.
Αυτή ήταν η κατάληξη μιας προβοκάτσιας που δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και που, απ΄ ότι φαίνεται, οργανώθηκε από ξένους κατασκόπους και πράκτορες. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στην πληγή ενός από τους τραυματισμένους στρατιώτες βρέθηκε τουρκική σφαίρα.
Προβοκάτσια σημειώθηκε επίσης και στο Γκόρι. Στις 4 η ώρα τη νύχτα. Μερικοί «διαδηλωτές» έφτασαν με φορτηγά στο υφαντουργείο του Γκόρι από την Τυφλίδα. Αυτοί οι προβοκάτορες μπήκαν με τη βία μέσα στο χώρο του εργοστασίου και άρχιζαν να φωνάζουν: «Γιατί δουλεύετε; Στην Τυφλίδα γίνεται εμφύλιος. Οι Ρώσοι μας σκοτώνουν» Ένα τμήμα των εργατών ακολούθησε τους προβοκάτορες. Άνθρωποι του χωριού σηκώθηκαν άρον-άρον από τα κρεβάτια τους και μπήκαν σε φορτηγά. Πολλά φορτηγά γέμισαν με εργάτες της επιχείρησης. Το επόμενο πρωί, η διοίκηση της επιχείρησης υποχρεώθηκε να μετακινήσει εργάτες από διαφορετικές βάρδιες προκειμένου να μην διαταραχθεί η δουλειά.
Στις 10 Μαρτίου η Διαταγή εκδόθηκε και τοιχοκολλήθηκε σε όλη την Τυφλίδα (σε κάποια μέρη την έσκισαν). Ο κόσμος συζητούσε για ότι της νύχτα σε χαμηλούς τόνους και κατηγορούσε την κυβέρνηση και τους Ρώσους στρατιώτες. Παρά το γεγονός ότι στρατιώτες, οπλισμένοι με αυτόματα φρουρούσαν, το μνημείο κάποιοι προσπάθησαν να συγκεντρωθούν εκεί αλλά τους ζητήθηκε να απομακρυνθούν. Στις 12 το μεσημέρι, ένα μεγάλο πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην γέφυρα και άρχισε να κατευθύνεται προς το μνημείο. Σταμάτησε αφού ρίχτηκαν στο αέρα προειδοποιητικές βολές. Τότε, έγινε προσπάθεια να καταληφθούν οι στρατιωτικές αποθήκες. Στρατιωτικές περίπολοι κυκλοφορούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της 10^ης και 11^ης Μαρτίου. Οι κομματικές οργανώσεις συγκάλεσαν συνελεύσεις και σε διάφορες επιχειρήσεις οργανώθηκαν νυχτερινά καθήκοντα.
Η τάξη αποκαταστάθηκε στη πόλη. Μερικοί από τους πρωταίτιους και τους προβοκάτορες συνελήφθησαν. Όλες οι υπηρεσίες λειτουργούν κανονικά.
Αυτές ήταν οι πρώτες αντισοβιετικές διαδηλώσεις στην Τυφλίδα επί σοβιετικής εξουσίας. Κάποια λιγότερο σοβαρά περιστατικά είχαν σημειωθεί σε μερικές περιοχές της Γεωργίας το 1924 αλλά ποτέ στη Τυφλίδα. Τα γεγονότα αυτών των ημερών αποτελούν απόδειξη των ελλείψεων στη δουλειά των υπηρεσιών ασφαλείας. Ο εχθρός κατόρθωσε να αξιοποιήσει τον αδύνατο κρίκο δηλαδή τα εθνικά συναισθήματα. Η ύπαρξη κατασκοπευτικού κέντρου, επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί μιας και όλα τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ οργανωμένης καθοδήγησης και ότι όλα έλαβαν χώρα με βάση ένα καλά καταστρωμένο σχέδιο.
Κατά τη γνώμη μου, η δημόσια ανάγνωση του γράμματος για την «προσωπολατρεία» θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί (ήταν γνωστό σε περίπου 150 άτομα από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ακόμα από τις 4 και 5 Μαρτίου). Εντούτοις, τα σημάδια ήταν ορατά ήδη από τις 5 και 6 Μαρτίου. Η απόφαση να τοποθετηθούν μεγάφωνα ήταν λάθος και αφού έγινε έπρεπε τα στελέχη και τα μέλη του κόμματος να μην τα αφήσουν και θέσουν την κατάσταση υπό έλεγχο. Εκμεταλλευόμενοι πλήρως την απουσία ηγετών οι προβοκάτορες έφεραν σε πέρας την αντισοβιετική δράση τους.
Στην Τυφλίδα υπάρχει μεγάλος αριθμός ανέργων. Στην πόλη υπάρχουν χιλιάδες ειδικευμένοι οι οποίοι δεν θέλουν να πάνε να δουλέψουν σε άλλες περιοχές. Αυτοί ήταν που βαραίνουν την ατμόσφαιρα στην πόλη. Είναι πιθανό ότι οι προβοκάτορες χρησιμοποίησαν αυτήν την ομάδα ανθρώπων.
Μένω στη Γεωργία εδώ και αρκετό και καιρό και ξέρω καλά την γλώσσα και τα έθιμα των ανθρώπων. Η πλειοψηφία τους είναι ειλικρινείς και αφοσιωμένοι σοβιετικοί πολίτες. Όσους γνωρίζω από κοντά, είναι πολύ αγανακτισμένοι. Υποστηρίζουν ότι η «Γεωργία έπεσε στα μάτια ολόκληρου του σοβιετικού λαού. Μέσα στη νεολαία υπάρχουν χούλιγκαν που, για χατίρι ενός φίλου ή συντρόφου, είναι ικανοί να διαπράξουν ακόμα και έγκλημα. Κάποια εποχή είχε γίνει δημοφιλές να είναι κάποιος μέλος της Μαρξιστικής Νεολαίας. Έχοντας υπόψη τα πρόσφατα γεγονότα, φοβάμαι εάν οι προβοκάτορες έχουν οργανώσει κάτι παρόμοιο.
Έχω την πεποίθηση ότι η ΚΕ του ΚΚΣΕ θα διερευνήσει όλη την υπόθεση και θα βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Ο ανταποκριτής της Τρουντ στη Γεωργία
12 Μαρτίου 1956
Τυφλίδα
Σ. Στάτνικοφ
ΕΚΚΛΗΣΗ
Προς τους κομμουνιστές, μέλη της Κομσομόλ,
Εργάτες και όλους τους εργαζόμενους της Γεωργίας
Οι μέρες από την 5^η μέχρι την 9^η Μαρτίου ήταν μέρες πένθους για τη θλιβερή επέτειο του θανάτου του Ι.Β. Στάλιν. Στη διάρκεια αυτών των ημερών χιλιάδες εργαζόμενοι της Γεωργίας προσήλθαν στο μνημείο του Στάλιν ως ένδειξη του σεβασμού τους σ’ εκείνον. Αυτά τα αισθήματα είναι απολύτως φυσικά και κατανοητά.
Σε αυτές τις μέρες πένθους, όμως, ορισμένοι προβοκάτορες και ταραχοποιοί επεχείρησαν να εκμεταλλευτούν τον πόνο του Γεωργιανού λαού και να πλήξουν την υπόθεση του Λένιν στην οποία ο Στάλιν αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του. Τα εν λόγω άτομα άρχισαν να δημιουργούν ταραχές με σκοπό τη διαταραχή της ομαλής λειτουργίας των υπηρεσιών, εργοστασίων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και της ζωής της πόλης.
Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γεωργίας και η Κεντρική Επιτροπή της Λενινιστικής Κομμουνιστικής Λίγκας της Νεολαίας καλεί όλους τους κομμουνιστές, τα μέλη της Κομσομόλ και όλους τους σοβιετικούς πατριώτες που πονάνε την υπόθεση του σοσιαλισμού, να αποκαταστήσουν την τάξη στην πόλη, να περιορίσουν τους προβοκάτορες και να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία της πόλης, όλων των υπηρεσιών και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Η ΚΕ του ΚΚΣΕ και η ΚΕ της Κομσομόλ απευθύνεται σε όλους πολίτες της Τυφλίδας που έχουν παρασυρθεί από τους προβοκάτορες και τους καλεί να επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Η ΚΕ του ΚΚΣΕ και η ΚΕ της Κομσομόλ εκφράζουν την πεποίθηση ότι οι κομμουνιστές και τα μέλη της Κομσομόλ θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας για αποκατάσταση της κανονικής ζωής της πόλης.
ΚΕ του ΚΚ Γεωργίας
ΚΕ ΠΛΚΝ
9^η Μαρτίου 1956
Τυφλίδα
Οδηγία αρ. 14
Φρούραρχος Τυφλίδας
Στην Τυφλίδα, στην διάρκεια των τελευταίων ημερών, σημειώθηκαν από ορισμένα στοιχεία απόπειρες δημιουργίας ταραχών και διατάραξης της ομαλής λειτουργίας των εργοστασίων, ιδρυμάτων και της ζωής στην Τυφλίδα.
Προς διακοπή αυτών των ταραχών, έδωσα διαταγή στον αντισυνταγματάρχη Μακούσεφ να εξουσιοδοτήσει στρατιωτικές περιπολίες από τις 12:00 της 9^ης Μαρτίου.
Να συλληφθούν και να παραδοθούν στην αστυνομία για ποινική δίωξη όλα τα άτομα που προκαλούν φασαρίες και διαταράσσουν την ομαλή ζωή της πόλης.
Αντιστράτηγος Γκλαντκόφ
Φρούραρχος Τυφλίδας

Διαβάστε Περισσότερα »

Σχετικά μέ ένα άρθρο της ''Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας'' (16/11/2008)

Οι χρουτστωφικοί αναθεωρητές που κλαψουρίζουν για τον αποκλεισμό τους από τα μεγαλοαστικά ΜΜΕ , μάλλον δεν πρέπει να έχουν και πολλά παράπονα.

Πρώτα το αντιδραστικό ''ΒΗΜΑ'' να προδημοσιεύει την εκ νέου απαταιωνίστικη ''σταλινοποίησή '' τους.

Και τώρα, η ''Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία'' (16/11) να βγαίνει προβάλλοντας τις αμήχανες προσπάθειές τους να παραμείνουν στην ίδια αισχρή προδοτική στάση απέναντι στο Νίκο Ζαχαριάδη, με μόνη διαφοροποίηση τον χυδαίο επίλογο για τον ηγέτη του επαναστατικού ΚΚΕ ''.........έμεινε πάντως πιστός στις ιδέες του σοσιαλισμού'', με τον πρωτοφανή τίτλο : ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ΝΙΚΟ

ΝΑΙ! Το Κόμμα, το επαναστατικό μπολσεβίκικο ΚΚΕ, δεν ξέχασε ούτε θα ξεχάσει, τον φυσικό του ηγέτη.

Αλλά ούτε και το προδοτικό ''Κ''ΚΕ, τον ξέχασε ποτέ. Τον φυλάκισε, τον εξόρισε, προσπάθησε να τον διαπομπεύσει μάταια, τον καθαίρεσε παράνομα και πραξικοπηματικά και τελικά τον σκότωσε.

Και ακόμη τώρα δεν τον ξεχνάει. Το ''φάντασμα του κομμουνισμού'' θα κυνηγάει πάντα τους αστούς και τους λακέδες τους.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανησυχητική άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε όλες της Ευρωπαϊκές χώρες μια σημαντική ενίσχυση των φασιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων αλλά και έξαρση της φασιστικής-ρατσιστικής βίας. Το φαινόμενο αντικατοπτρίζεται τόσο στις εκλογικές επιτυχίες φασιστικών κομμάτων και εκλογικών σχηματισμών όσο και στη δολοφονική δράση παρακρατικών φασιστικών συμμοριών. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη είναι η Αυστρία και η Ιταλία

Αυστρία

Λίγα χρόνια μετά τη μεγάλη εκλογική επιτυχία του γνωστού ναζιφασίστα Γιέργκ Χάιντερ και τη συμμετοχή του στην τότε κυβέρνηση, σημειώθηκε στην Αυστρία μια νέα πρωτοφανής άνοδος των ναζιφασιστικών δυνάμεων στις τελευταίες εθνικές εκλογές (28 Σεπτέμβρη) με τα δύο ναζιφασιστικά κόμματα να συγκεντρώνουν συνολικά 28,99%! Πρόκειται για το «Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας» του Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε το οποίο συγκέντρωσε ποσοστό 18,01%(περίπου 7 μονάδες πάνω σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές) και το νέο κόμμα του Γιέργκ Χάιντερ(ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 11/10/2008), «Συμμαχία για το Μέλλον», που πήρε 10,98%(τριπλασιάζοντας το ποσοστό του από τις προηγούμενες εκλογές). Το ποσοστό που συγκέντρωσαν τα δύο ναζιφασιστικά κόμματα είναι το μεγαλύτερο που έχουν συγκεντρώσει μεταπολεμικά οι ναζιφασίστες στην Αυστρία. Μάλιστα είναι πολύ πιθανό τα ναζιφασιστικά κόμματα να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνασπισμού με το αντιδραστικό Λαϊκό Κόμμα, ενώ ο Στράχε δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να πάρει τη θέση του καγκελάριου. 

Ιταλία

Η νίκη στις εκλογές του περασμένου Απριλίου του εκλογικού συνασπισμού του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στον οποίο συμμετέχουν και φασιστικά-ρατσιστικά-σοβινιστικά κόμματα (π.χ. Εθνική Συμμαχία, Λέγκα του Βορρά), σήμανε και την έναρξη μιας νέας περιόδου όξυνσης της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής της Ιταλίας. Τα πρώτα θύματα της ρατσιστικής πολιτικής της αντιδραστικής φασίζουσας κυβέρνησης Μπερλουσκόνι είναι οι μετανάστες και μειονότητες.

Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα της διακυβέρνησης Μπερλουσκόνι εξαπολύθηκε ένα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες χωρίς χαρτιά με συλλήψεις και απελάσεις. Η ιταλική κυβέρνηση ανέθεσε το έργο αυτό στον πιο κατάλληλο άνθρωπο της, τον υπουργό Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι που προέρχεται από το κόμμα της Λέγκας του Βορρά. Όμως, ο Μαρόνι δε σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε το φασιστικό του έργο προτείνοντας τη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από τους Ρομά, ακόμα και από τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα εντάθηκαν οι έφοδοι της αστυνομίας στους καταυλισμούς τους. Ο Αμος Λουτζάτο, πρώην επικεφαλής της Ιταλικής Ένωσης Εβραϊκών Κοινοτήτων, δήλωσε εύστοχα για το μέτρο αυτό ότι «Αρχίζεις έτσι και μετά προχωράς σε αποκλεισμό από τα σχολεία, χωριστές τάξεις και εκτεταμένη διάκριση». Τα λόγια του αποδείχτηκαν προφητικά! Στα μέσα του Νοέμβρη εγκρίθηκε από τη Βουλή πρόταση των βουλευτών της Λέγκας του Βορρά σύμφωνα με την οποία ιδρύονται ξεχωριστές σχολικές τάξεις μόνο για παιδιά μεταναστών, μέτρο που έχει άρωμα απαρτχάιντ. Και το φασιστικό αμόκ της Λέγκας του Βορρά συνεχίζεται με την τελευταία της πρόταση, σύμφωνα με την οποία θέλει οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων να καταγγέλλουν όσους μετανάστες χωρίς χαρτιά πάνε για περίθαλψη. Η όλη αυτή φασιστική αντιμεταναστευτική πολιτική της ιταλικής κυβέρνησης κατέληξε στην τελευταία απαγόρευση για είσοδο νέων εργαζόμενων μεταναστών στη χώρα για τα επόμενα δύο χρόνια.

Ακόμη, η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι έχει κάνει και αλλά βήματα προς την κατεύθυνση του βαθέματος της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής στην Ιταλία όπως είναι η ανάπτυξη μιας δύναμης 3000 στρατιωτών στους δρόμους των μεγάλων πόλεων (η μεγαλύτερη ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην Ιταλία από την εποχή του Μουσολίνι) με το πρόσχημα της περιφρούρησης της ασφάλειας των πολιτών αλλά με πραγματικό στόχο τη μετατροπή της Ιταλίας σε ένα τεράστιο στρατόπεδο όπου θα επικρατεί «ασφάλεια, τάξη και ησυχία», τέτοια που να μην κινδυνεύει το κεφάλαιο και το αστικό κράτος.

Φυσικά, καμιά ασφάλεια δεν έχουν φέρει τα μέτρα της κυβέρνησης στους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ιταλία αφού έξαρση παρουσιάζει η δράση φασιστικών συμμοριών που εξαπολύουν δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες. Ως αντίδραση στη ραγδαία αυτή αύξηση αυτών των φασιστικών-ρατσιστικών επιθέσεων διοργανώθηκε από Ιταλούς αντιφασίστες-αντιρατσιστές μεγάλη πανιταλική αντιρατσιστική πορεία στις αρχές του Οκτώβρη. 

Δεν είναι λίγοι, όμως, και οι φασίστες σύμμαχοι του Μπερλουσκόνι που έχουν καταλάβει θεσμικά αξιώματα, σημαντικά πόστα στην κυβέρνηση(υπουργοί) και στην τοπική αυτοδιοίκηση και πέρα από τη φασιστική, ρατσιστική και μιλιταριστική πολιτική που ακολουθούν, εκφράζονται, επίσης, δημόσια υπέρ του φασισμού. Πρώτος άνοιξε το χορό των δηλώσεων υπέρ του φασισμού, ο μεγαλοεπιχειρηματίας της Ρώμης και υποψήφιος για μια θέση στη Γερουσία, Τζουζέπε Τσαραπίκο, ο οποίος δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα «Repubblica» ότι «Ο φασισμός που έδωσε χαρές και βάσανα» - «ποτέ δεν τον αποκήρυξα». Ας σημειωθεί ότι ο Τζουζέπε Τσαραπίκο ο οποίος έχει στην ιδιοκτησία του τοπικές εφημερίδες του Λάτσιο όταν ρωτήθηκε γιατί στα γραφεία των εφημερίδων του υπάρχουν φωτογραφίες του Μουσολίνι απάντησε «Είναι κάτι ωραίο».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του δημάρχου της Ρώμης Τζιάνι Αλεμάνο ο οποίος, στην ερώτηση δημοσιογράφου της εφημερίδας Corriere della Sera  για το αν «ο φασισμός υπήρξε άραγε το απόλυτο κακό;», απάντησε «Δεν το πιστεύω και δεν το πίστεψα ποτέ. Ο φασισμός υπήρξε ένα πιο περίπλοκο φαινόμενο. Πολλά πρόσωπα στρατεύθηκαν σ' αυτόν με καλή πίστη και δεν θα τους κολλήσω εγώ αυτή την ετικέτα». Η δήλωση αυτή ήταν περιττή για να χαρακτηρίσει τον Τζιάνι Αλεμάνο φασίστα αφού οι πολιτικές του πεποιθήσεις ήταν γνωστές και πριν να ανέβει στο αξίωμα του δημάρχου. Ο Τζιάνι Αλεμάνο είναι επί σειρά ετών μέλος σε φασιστικά κόμματα. Αρχικά υπήρξε μέλος του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI), το οποίο είχε ιδρυθεί από συνεργάτες και οπαδούς του Μπενίτο Μουσολίνι και το οποίο μετονομάστηκε σε Εθνική Συμμαχία (AN), του οποίου είναι επίσης μέλος ο Αλεμάνο. Αλλά και η μέχρι σήμερα πολιτική του δράση σα δήμαρχος επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό του φασίστα. Βασικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Τζιάνι Αλεμάνο, ο οποίος έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη ενός κλίματος ξενοφοβίας στην Ιταλία, ήταν η απέλαση 20000 μεταναστών χωρίς χαρτιά. Επίσης έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια ενίσχυσης της αστυνομοκρατίας ζητώντας να δοθούν όπλα στους δημοτικούς αστυνομικούς της Ρώμης. Ας σημειωθεί ότι ο Δήμος της Ρώμης πέφτει για πρώτη φορά μεταπολεμικά στα χέρια της δεξιάς και μάλιστα της φασιστικής δεξιάς!

Ενδεικτικό της έκτασης της ανέλιξης φασιστών σε καίρια κρατικά-θεσμικά πόστα είναι και η εκλογή του Τζανφράνκο Φίνι, προέδρου της φασιστικής Εθνικής Συμμαχίας (AN), στην προεδρεία της ιταλικής Βουλής των Αντιπροσώπων.

Αυτή η κατάσταση που δημιουργείται στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας (είσοδος του ναζιφασιστικού ΛΑΟΣ στη βουλή, κατακόρυφη αύξηση των φασιστικών επιθέσεων, επανίδρυση του αστυνομικού κράτους) με τη συνεχή εκλογική άνοδο των φασιστικών δυνάμεων και την πρωτοφανή έξαρση της φασιστικής-ρατσιστικής βίας η οποία στρέφεται κυρίως ενάντια στους μετανάστες σε συνδυασμό με την ύπαρξη ξενοφοβικών αισθημάτων σε μεγάλη μερίδα των ευρωπαίων, την όλο και πιο σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ αλλά και την αστυνομοκρατία, τις χαφιεδοκάμερες κλπ,  αποτελεί μια επικίνδυνη στροφή την οποία οι κομμουνιστές αλλά και όλοι οι αντιφασίστες προοδευτικοί άνθρωποι πρέπει να αντιπαλέψουν αναδεικνύοντας και πάλι το σύνθημα «Ποτέ ξανά φασισμός!» .

Διαβάστε Περισσότερα »

Κοινή ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (μαρξιστικό-λενινιστικό) και της Προλεταριακής Ένωσης

“Για την ενότητα των μαρξιστών-λενινιστών, για το Κομμουνιστικό Κόμμα”

Ζούμε μια ιστορική εποχή που χαρακτηρίζεται από την επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στους εργάτες και τους λαούς και επομένως την όξυνση της ταξικής πάλης. Ο ιμπεριαλισμός καταστρέφει τα εμπόδια που αντιστέκονται στην ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου: τα κατακτημένα από την εργατική τάξη και τους λαούς του κόσμου κοινωνικά, εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα θυσιάζονται για να διασφαλιστεί το μέγιστο κέρδος των μονοπωλίων.

Καταπονημένος από την οικονομική κρίση και την ένταση των εσωτερικών αντιθέσεων που προκύπτουν από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής στην ιμπεριαλιστικό του στάδιο και ενθαρρυμένος από την αδυναμία των επαναστατικών δυνάμεων, ο ιμπεριαλισμός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Αντίθετα με όσα λένε οι σοσιαλδημοκράτες και οι ρεφορμιστές, εμείς υποστηρίζουμε ότι δεν είναι δυνατή η επιστροφή σε ένα «καλό καπιταλισμό» που θα κάνει κοινωνικές παραχωρήσεις: η αυξανόμενη εκμετάλλευση, η φτώχεια, η ανεργία, η αντιδημοκρατική καταπίεση, η επιθετικότητα και ο πόλεμος είναι τα φυσιολογικά κατορθώματα ενός συστήματος που βασίζεται στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της παραγωγής. Οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν το κράτος τους, όχι για να υπερασπιστούν την εργαζόμενη πλειοψηφία και να προωθήσουν την πρόοδο, αλλά για να καταστρέψουν τα κεκτημένα της που κατακτήθηκαν μετά από δεκαετίες αγώνα στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού έχει δυναμώσει τον αγώνα των λαών, ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική και τη Μέση Ανατολή όπου αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις του, ενώ σε διάφορες χώρες αναπτύσσονται σημαντικές πολιτικές εμπειρίες με γνήσιο αντι-ιμπεριλαιστικό περιεχόμενο και με σοσιαλιστικά στοιχεία που καταδεικνύουν μια πρόοδο στην πάλη των τάξεων. Τα κοινωνικά κινήματα αναπτύσσονται, ακόμα και μέσα στα κράτη που αποτελούν κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, χωρίς όμως οργάνωση και επαναστατικούς στρατηγικούς στόχους.
Ως αποτέλεσμα της ρεβιζιονιστικής στροφής του ’50 στην ΕΣΣΔ και με μεγαλύτερη ένταση μετά την κατάρρευση της το ’90, η διεθνής κατάσταση διασχίζει μια αντεπαναστατική περίοδο. Το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα έχει υποστεί σοβαρές πολιτικές ήττες,  συμπεραλαμβανομένων και των χωρών που είχαν ακολουθήσει το δρόμο του σοσιαλισμού, σε μερικές από τις οποίες ο καπιταλισμός έχει παλινορθωθεί πλήρως, ενώ άλλες διατηρούν κάποια σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά. Επιπλέον, σήμερα, είμαστε μάρτυρες μιας γενικής ραγδαίας ανάπτυξης του λαϊκού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος στο οποίο εκφράζουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη μας. Οι μαρξιστές-λενινιστές, παράλληλα με την πάλη μας ενάντια στην επιρροή της αστικής τάξης στο προλεταριάτο και τις οργανώσεις της, υποστηρίζουμε χωρίς επιφυλάξεις  τις δυνάμεις εκείνες που μάχονται για το σοσιαλισμό, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία ενάντια στο ιμπεριαλισμό και την αντίδραση.

Σε διεθνές επίπεδο,  υπάρχει επίσης η επείγουσα ανάγκη να καθοδηγηθούν οι αγώνες προς μια επαναστατική ανατροπή με στόχο τη δημιουργία των συνθηκών για τη μετάβαση στο σοσιαλισμό.  Συνεπώς αυτό οδηγεί στο ξεκίνημα μιας διαδικασίας ανοιχτού διαλόγου μεταξύ των δυνάμεων των κομμουνιστών προκειμένου να εφοδιαστεί το εργατικό κίνημα με μια επαναστατική εμπροσθοφυλακή ικανή να αντιμετωπίσει την παραπάνω πρόκληση από λενινιστική σκοπιά, μια διαδικασία που δεσμευόμαστε να προωθήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Υπό αυτή την έννοια, υπογραμμίζουμε τη σημασία της Διεθνούς Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (CIPOML) σαν διεθνές κέντρο που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις των μαρξιστών-λενινιστών και όπου θα γίνεται διάλογος και θα λαμβάνονται αποφάσεις στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης της Κομμουνιστικής Διεθνούς όπως επίσης και τις πρωτοβουλίες των συναντήσεων των διαφόρων ρευμάτων των μαρξιστών-λενινιστών όπως είναι το Διεθνές Κομμουνιστικό Σεμινάριο των Βρυξελλών, το Σεμινάριο του Quito και άλλα.

Οι ισπανοί κομμουνιστές πρέπει να πάρουμε παράδειγμα και ώθηση από τις διεθνείς εξελίξεις και να δείξουν την απαραίτητη πυγμή ώστε να ανατρέψουν την επίθεση της αντίδρασης.
Στην Ισπανία γίναμε μάρτυρες της ανασυγκρότησης του στρατοπέδου της ολιγαρχίας με στόχο το χτύπημα του αγώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Αυτό δημιούργησε μια κοινωνική κινητοποίηση η οποία όμως παρέμεινε σκόρπια και περιορισμένη. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την ολιγαρχία και το καθεστώς της, είναι απαραίτητη η πολιτική ενότητα της αριστεράς σε συνεπή δημοκρατική και αντι-ολιγαρχική βάση για να δώσουμε ώθηση στον αγώνα πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα  με λαϊκό χαρακτήρα για την υπεράσπιση των κοινωνικών, εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, για την κατάκτηση ενός νέου πολιτικού πλαισίου που θα είναι πιο ευνοϊκό για την ανάπτυξη της πάλης για το σοσιαλισμό: την ΙΙΙ Δημοκρατία.
Κανείς δε μπορεί να μιλήσει για κοινωνικό έλεγχο της οικονομίας που να εξυπηρετεί τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας αν δεν εξαλειφθεί η κυριαρχία της οικονομικής ολιγαρχίας και των μονοπωλίων, για το οποίο είναι απαραίτητο να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι στρατηγικές βιομηχανιών, η εγκαθίδρυση μιας βιομηχανικής πολιτικής και μιας πολιτικής για τις υπηρεσίες  που θα είναι ορθολογική και ανεξάρτητη από τον έλεγχο των μεγάλων μονοπωλίων και  εγκαταλειφθεί η Ευρώπη του κεφαλαίου και του πολέμου η οποία επιδιώκει να ενισχύσει τον επιθετικό και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της και να ενοποιήσει τα σχέδια της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας ενάντια στους εργάτες και τους λαούς. Δεν είναι δυνατό να προχωρήσουμε σε μια κατεύθυνση δημοκρατικής εξέλιξης χωρίς να εξασφαλιστεί η λαϊκή κυριαρχία, η συμμετοχή των εργατών στη δημοκρατία και χωρίς να αναγνωριστεί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των ιστορικών εθνοτήτων, απομακρύνοντας το προλεταριάτο από τις επιρροές της μπουρζουαζίας σε αυτό το ζήτημα. Αλλά σε μια εποχή ανόδου της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας με την οποία το Ισπανικό κράτος είναι συμβιβασμένο, ο θρίαμβος της λαϊκής δημοκρατίας ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία μπορεί να επιτευχθεί μονάχα εξασφαλίζοντας την εθνική ανεξαρτησία, μέσω της ξεθεμελίωσης  της κυριαρχίας της ισπανικής ολιγαρχίας και της καταστροφής των δεσμών με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και με οποιαδήποτε πολιτικά και στρατιωτικά φόρουμ μας δεσμεύουν στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.. Αυτές οι πολιτικές εκτιμήσεις είναι μέρος ενός προγράμματος που είναι το πρώτο βήμα μιας διαδικασίας συντονισμού και διαλόγου των διάφορων δυνάμεων της αριστεράς που αναπτύχθηκε τους τελευταίους μήνες, γύρω από το ζήτημα της πάλης για την III Δημοκρατία.

Προκειμένου να προχωρήσουμε προς την ενότητα είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε τις διασπαστικές, ηττοπαθείς και συμφιλιωτικές θέσεις των οπορτουνιστών ηγετών των συνδικάτων, τον εθνικισμό των μικροαστών, τον ρεφορμισμό και το σεκταρισμό που αποδυναμώνουν το λαϊκό στρατόπεδο.
Οι κομμουνιστές που συμμετείχαμε ενεργά σε αυτή την ενωτική διαδικασία πρέπει να αντεπεξέλθουμε στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας, να κάνουμε αποτελεσματικά βήματα προς την κατεύθυνση του εξοπλισμού της εργατικής τάξης με ένα μοναδικό Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα που θα συσπειρώνει σε ένα οργανωτικό σύνολο τα πιο πρωτοπόρα  στοιχεία της εργατικής τάξης.

Η ενότητα που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε πρέπει να πολεμάει οποιαδήποτε έκφραση του ρεβιζιονισμού και του οπορτουνισμού, να καταγγέλλει πρώτα από όλα τα ρεβιζιονιστικά ρεύματα τα οποία μετά την προδοσία που σημάδεψε το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ επέβαλαν την αστική θεωρία της ταξικής συμφιλίωση και έχουν την ιστορική ευθύνη της ήττας του κινήματος στην Ισπανία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το κόμμα που χρειάζεται η τάξη μας είναι ένα κόμμα επαναστατικό, ένα μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα. Δεν υπάρχουν τρίτοι δρόμοι για να μεταμορφώσουμε τον καπιταλισμό ή να τον μεταρρυθμίσουμε: Μόνο η καταστροφή του μπορεί να απελευθερώσει τις δυνάμεις που είναι απαραίτητες για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η εργατική τάξη είναι η μοναδική κοινωνική τάξη που μπορεί να χτυπήσει στη ρίζα του τον καπιταλισμό. Διεξάγοντας τον αγώνα για τη δικιά της απελευθέρωση από τον εργοδότη, η εργατική τάξη παλεύει γενικά και για τη χειραφέτηση των άλλων εκμεταλλευόμενων τάξεων και στρωμάτων από την οικονομική ολιγαρχία και το αστικό καθεστώς. Συνεπώς, το Κομμουνιστικό Κόμμα, σαν ανώτερη μορφή οργάνωσης, ακόμα και όταν εργάζεται μαζί με άλλα στρώματα για την ανάπτυξη ενός πλατιού μαζικού κινήματος με δημοκρατικό και λαϊκό περιεχόμενο, πρέπει να διατηρεί την πλήρη πολιτική του ανεξαρτησία και τους στρατηγικούς του στόχους για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είναι μια υπερταξική οργάνωση και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση ενάντια στις επιρροές της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας ενθαρρύνοντας τη μελέτη και την ανάπτυξη του μαρξισμού-λενινισμού ως επιστημονική θεωρία και του διαλεκτικού υλισμού ως επαναστατική μέθοδο για πολιτική δράση. Επιπλέον το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να έχει ως οργανωτική αρχή το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.  

Την ενότητα για την οποία παλεύουμε δεν την αντιλαμβανόμαστε ως μια τυπική και γραφειοκρατική πράξη αλλά σαν την κορύφωση μιας διαδικασίας ανοιχτού και ζωηρού διαλόγου στον οποίο προσεγγίστηκαν με σαφή τρόπο τα κοινά ιδεολογικά, οργανωτικά ζητήματα και οι κοινές πολιτικές, ενός διαλόγου που βασίστηκε στο ελεύθερο ξεδίπλωμα της κριτικής και της αυτοκριτικής, στην κοινή δουλειά, στην ενότητα στη δράση και στην ανάπτυξη δεσμών με τις εργαζόμενες μάζες τα οποία είναι υποχρεωτικά κριτήρια για τη δημιουργία ενός Ενιαίου Κόμματος της εργατικής τάξης για όλη τη χωρά.
Γνωρίζοντας ότι η ενότητα που προσδοκούμε θα είναι στέρεα και αποτελεσματική μόνο αν βασίζεται σε ξεκάθαρα ιδεολογικά κριτήρια και αρχές και δε θα είναι μια εντελώς τυπική ενότητα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μαρξιστικό-λενινιστικό) και η Προλεταριακή Ένωση, αναλαμβάνουν να συνεχίσουν τη διαδικασία που ξεκίνησε το 2002 από την Εθνική Επιτροπή των Κομμουνιστικών Οργανώσεων Ισπανίας (CEOC), φτάνοντας την ως το τέλος με την μπολσεβίκικη αναγέννηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας που θα είναι αταλάντευτο στη στρατηγική του και ευέλικτο στην τακτική του. Έτσι, προχωρούμε στην οργανωτική ενότητα μεταξύ των δύο οργανώσεων μετά από μια διαδικασία κοινής δουλειάς και συζητήσεων η οποία είναι ανοιχτή σε όλα τα κομμάτια των Μαρξιστών-Λενινιστών που μοιράζονται με εμάς κοινούς στόχους και αρχές.

Μαδρίτη, 22 Ιούλη 2008

Διαβάστε Περισσότερα »