Διάθεση της "Ανασύνταξης" στη Βόρεια Ελλάδα

Σας ενημερώνουμε ότι η εφημερίδα είναι πλέον διαθέσιμη και στα παρακάτω σημεία:

1. Πρακτορίο εφημερίδων - Πλατεία Ελευθερίας - Ξάνθη
2. Στο περίπτερο στην Πλατεία Καπνεργάτη - Καβάλα
3. Κέντρο Τύπου, Ιουστιανιού 8, Ελευθερούπουλη Νομού Καβάλας
4. Βιβλιοπωλείο "Κεντρί", Δημ. Γούμαρη 22, Ναυαρίνο, Θεσσαλονίκη
5. Στο περίπτερο στην Ασκληπιού 28, Πολύγυρος

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 365, 1-15/03/2012

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 365, 1-15/03/2012

Διαβάστε Περισσότερα »

Friedrich Engels: ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Στις 14 του Μάρτη το απόγευμα, στις τρεις παρά τέταρτο έπαψε να σκέφτεται ο μεγαλύτερος σύγχρονος στοχαστής. Μόλις τον είχαμε αφήσει μονάχο του δυό λεπτά και τον βρήκαμε όταν ξαναμπήκαμε στο δωμάτιό του ήσυχα αποκοιμισμένο στην πολυθρόνα του – αλλά για πάντα.

Είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε τι έχασε το μαχητικό ευρωπαϊκό και αμερικάνικο προλεταριάτο, τι έχασε η ιστορική επιστήμη με το θάνατο αυτού του ανθρώπου. Πολύ γρήγορα θα γίνει αισθητό το κενό που δημιούργησε ο θάνατος αυτού του γίγαντα.

Όπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της οργανικής φύσης, έτσι ο Μαρξ ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας: το σκεπασμένο ίσαμε τώρα με ιδεολογικά επιστρώματα απλό γεγονός, ότι οι άνθρωποι, πριν απ’ όλα, πρέπει να τρώνε, να πίνουν, να έχουν κατοικία και να ντύνονται προτού αρχίσουν να ασχολούνται με την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία κλπ. Ότι επομένως η παραγωγή των άμεσων υλικών μέσων συντήρησης και κατά συνέπεια η κάθε φορά βαθμίδα της οικονομικής ανάπτυξης ενός λαού, η μιας χρονικής περιόδου, αποτελεί τη βάση, απ’ όπου εξελίχθηκαν οι κρατικοί θεσμοί, οι αντιλήψεις για το δίκαιο, την τέχνη, ακόμα και οι θρησκευτικές παραστάσεις των ανθρώπων αυτής της εποχής, τη βάση απ’ όπου επομένως πρέπει να εξηγηθούν και όχι αντίθετα – όπως συνέβαινε ίσαμε τώρα.

Μα αυτό δεν είναι όλο. Ο Μαρξ ανακάλυψε επίσης τον ειδικό νόμο κίνησης του σημερινού κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και της αστικής κοινωνίας που προέρχονταν απ’ αυτόν. Με την ανακάλυψη της υπεραξίας, φωτίστηκαν με μιας όλα, ενώ όλες οι προηγούμενες έρευνες, τόσο των αστών οικονομολόγων, όσο και των σοσιαλιστών κριτικών είχαν πλανηθεί στο σκοτάδι.

Δυό τέτιες ανακαλύψεις θα ήταν αρκετές για μια ζωή, και θα ήταν ευτυχής εκείνος που θα αξιωνόταν να κάνει έστω και μια τέτια ανακάλυψη. Ο Μαρξ όμως έκανε πρωτότυπες ανακαλύψεις σε κάθε τομέα που ερεύνησε – ακόμα και στα μαθηματικά – και τέτιοι τομείς υπήρξαν πάρα πολλοί και δεν υπάρχει ούτε ένας μέσα σ’ αυτούς που να τον ερεύνησε μόνον επιφανειακά. Τέτιος ήταν ο άνθρωπος της επιστήμης. Αυτό όμως δεν ήταν το βασικό στο έργο του. Η επιστήμη ήταν για τον Μαρξ μια ιστορία κινητήρια, επαναστατική δύναμη. Όσο μεγάλη χαρά κι αν αισθανόταν για κάθε νέα ανακάλυψη σε οποιαδήποτε θεωρητική επιστήμη, που δε μπορούσε ίσως να προβλεφθεί ακόμα καθόλου η πρακτική της εφαρμογή – αισθανόταν μια εντελώς αλλιώτικη χαρά όταν επρόκειτο για μια ανακάλυψη που επιδρούσε αμέσως επαναστατικά στη βιομηχανία και γενικά στην ιστορική εξέλιξη. Έτσι παρακολούθησε επισταμένα την πορεία των ανακαλύψεων στον τομέα του ηλεκτρισμού και τελευταία τις ανακαλύψεις του Μαρκ Ντεπρέ.

Γιατί ο Μαρξ ήταν προπάντων επαναστάτης. Ο πραγματικός σκοπός της ζωής του ήταν να βοηθήσει με έναν οποιοδήποτε τρόπο στην ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας και των κρατικών θεσμών που έχει δημιουργήσει, να πάρει μέρος στην απελευθέρωση του σύγχρονου προλεταριάτου, που αυτός του έδωσε για πρώτη φορά τη συνείδηση της θέσης του και των αναγκών του, τη συνείδηση των όρων της χειραφέτησής του. Ο αγώνας ήταν το στοιχείο του. Και αγωνίστηκε με πάθος, με επιμονή, με επιτυχία, όσο λίγοι. Η πρώτη «Εφημερίδα του Ρήνου» 1842, το παρισινό «Φόρβερτς» 1844, «Η Γερμανική εφημερίδα των Βρυξελλών» 1847, «Η Νέα εφημερίδα του Ρήνου» 1848-49, «Το Βήμα της Νέας Υόρκης» από το 1852 έως το 1861 – και χώρια ένα πλήθος από μαχητικά βιβλιαράκια, δουλειά σε συλλόγους στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο, έως ότου ήρθε τελικά σαν στεφάνωμα του συνόλου, η μεγάλη «Διεθνής των Εργατών» - αληθινά ένα ακόμα αποτέλεσμα, που γι’ αυτό μπορούσε να περηφανεύεται ο δημιουργός του – κι αν ακόμα δεν είχε κάνει τίποτε άλλο.

Να γιατί είχαν μισήσει και συκοφαντήσει τον Μάρξ περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο της εποχής του. Τον απέλαυναν κυβερνήσεις απολυταρχικές και δημοκρατικές. Αστοί, συντηρητικοί και δημοκράτες των άκρων συναγωνίζονταν αναμεταξύ τους ποιος θα τον δυσφημήσει περισσότερο. Όλα αυτά τα παραμέριζε σα να ήταν ιστός αράχνης, δεν τους έδινε σημασία και δεν απαντούσε παρά μόνο σε μεγάλη ανάγκη.

Και πέθανε τιμημένος, αγαπημένος, τον κλάψανε εκατομμύρια επαναστάτες συνεργάτες του, που κατοικούν σ’ όλη την Ευρώπη και την Αμερική, από τα ορυχεία της Σιβηρίας έως την Καλιφόρνια. Και τολμώ να πω: μπορεί να είχε πολλούς αντιπάλους, όμως δύσκολο είναι να πούμε πως είχε έστω και έναν προσωπικό εχθρό.

Το όνομά του και το έργο του θα ζήσουν στους αιώνες!

Λόγος που εκφωνήθηκε από τον Φρίντριχ Ένγκελς αγγλικά στο νεκροταφείο του Χάϊγκεϊτ στις 18 του Μάρτη 1883.

Δημοσιεύτηκε στα γερμανικά στο «Σοσιαλδημοκράτη» της 22 του Μάρτη 1883

Σύμφωνα με το «Σοσιαλδημοκράτη»

Από Εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 365 (1-15/03/2012)

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 365 (1-15/03/2012)

 

- Πρωτοφανείς μειώσεις μισθών και συντάξεων – μαζική ανεργία, μεγάλη φτώχεια και απόλυτη εξαθλίωση

- Ο «πατατο-σοσιαλισμος» της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας

- ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

- ΣΤΑΛΙΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

- ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΑΠΑΔΟΓΚΩΝΑ - ΝΤΟΜΕΝΙΚΟ

Διαβάστε Περισσότερα »

7,7 εκατ. ευρώ στα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα από τους φόρους του λαού

Να καταργηθεί η προκλητικότατη ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ των κομμάτων αλλά και η απαράδεκτη ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ των βουλευτών απ’ τους ΦΟΡΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ–ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Με 7.720.000 ευρώ ενισχύει το υπουργείο Εσωτερικών τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα, στο πλαίσιο της τακτικής χρηματοδότησης και της οικονομικής ενίσχυσής τους. Το ποσό αντιστοιχεί, σύμφωνα με την απόφαση, στο ένα τέταρτο αυτών που καλύπτει το α' τρίμηνο του 2012.
Το ποσό κατανέμεται ως εξής:

• ΠΑΣΟΚ 3.107.705 ευρώ
• ΝΔ 2.429.469 ευρώ
• ΚΚΕ 746.737 ευρώ
• ΛΑΟΣ 622.748 ευρώ
• ΣΥΡΙΖΑ 556.005 ευρώ
• ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 257.333 ευρώ

---

ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

Να σταματήσει-καταργηθεί η χρηματοδότηση των κομμάτων από τους φόρους του λαού - Νέα υπέρογκα ποσά στα κόμματα μέσα στο 2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Πρωτοφανείς μειώσεις μισθών και συντάξεων – μαζική ανεργία, μεγάλη φτώχεια και απόλυτη εξαθλίωση

Νέα εξοντωτικά μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων τον ερχόμενο Ιούνιο

Να καταργηθεί η προκλητικότατη ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ των κομμάτων αλλά και η απαράδεκτη ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ των βουλευτών απ’ τους ΦΟΡΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ–ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Κατά της απάτης της «εκλογολογίας» – δυνάμωμα της πάλης των εργαζομένων κατά των επιθέσεων ξένου-ντόπιου κεφαλαίου

Με την ολοκλήρωση του διαβόητου «PSI» («αναδιάρθρωση του χρέους») οι εκπρόσωποι του ντόπιου κεφαλαίου (Σύνδεσμος βιομηχάνων, κυβέρνηση, κόμματα κλπ.) αλλά και εκείνοι των ξένων μεγάλων μονοπωλίων και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου (ΔΝΤ,ΕΕ, τραπεζών, κλπ.) δικαιολογημένα θριαμβολόγησαν για την επιτυχία τους με τη νέα υποδουλωτική «δανειακή σύμβαση», αφού τα κράτη-μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ ανέλαβαν να διασώσουν τις τράπεζες και να «φουσκώσουν» με δισεκατομμύρια τις τσέπες του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, ενώ παράλληλα προετοιμάζεται το έδαφος για μια χωρίς προηγούμενο λεηλασία του πλούτου της χώρας πρωτίστως απ’ τα γερμανικά και γαλλικά μονοπώλια αλλά και εκείνα των άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Αγγλία κλπ.). Θριαμβολόγησαν επιπλέον και για τη βοήθεια που προσφέρθηκε στη διαρκώς κλυδωνιζόμενη Ευρωζώνη που απειλεί με καταστροφικό ντόμινο και τις οικονομίες των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών.

Όμως για την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό το νέο υποδουλωτικό δάνειο αποτελεί μια σφιχτότερη θηλιά στο λαιμό τους που τους πνίγει καθημερινά σ’ όλα τα επίπεδα αλλά και για πολλές δεκαετίες. Οι «προβλέψεις»-μυθεύματα ότι τάχα το χρέος θα καταστεί «βιώσιμο» την επόμενη δεκαετία (2020) φτάνοντας στο 120% του ΑΕΠ δηλ. στο ύψος που ήταν το 2010 δεν έχουν απολύτως καμιά βάση, γιατί ακριβέστερες και πιο αξιόπιστες μετρήσεις κάνουν λόγο για ύψος 136% ως 160%.

Η οικονομική κατάσταση της χώρας αναμένεται στο επόμενο χρονικό διάστημα ζοφερότερη σ’ όλα τα επίπεδα με παραπέρα μείωση του ΑΕΠ, μεγάλη αύξηση της μαζικής ανεργίας, μαζικές χρεοκοπίες μικρών επιχειρήσεων, πρωτοφανείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, κλπ., μ’ αποτέλεσμα η φτώχεια, η πείνα και η απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων να πάρουν ασύλληπτες σε έκταση και βάθος διαστάσεις. Ήδη το 2011 η μείωση του ΑΕΠ ξεπέρασε το 7%, ενώ η ανεργία, με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (μέσα Μάρτη), έφτασε 20,7% δηλ. ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο (η πραγματική κυμαίνεται περίπου γύρω στο 1.500.000), στη δε περίπτωση της νεολαίας ξεπέρασε το 51% (το πραγματικό ποσοστό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο).

Οι μισθοί των εργαζομένων μειώθηκαν κατακόρυφα, την ίδια στιγμή που οι τιμές εκτινάσσονται διαρκώς φτάνοντας σε πρωτοφανή ύψη με την κερδοσκοπία να οργιάζει καθημερινά. Οι μισθοί των εργαζομένων υπέστησαν τεράστια μείωση που κυμαίνεται από 22%-32% με τον κατώτερο μισθό να μειώνεται στα 586 Ευρώ (μεικτά), ενώ σ’ εκείνους των κλαδικών συμβάσεων η μείωση φτάνει ως και 40%-50%. Το επίδομα ανεργίας που το παίρνουν μόνο 269.235 (στοιχεία ΟΑΕΔ) μειώθηκε από 461 Ευρώ στα 359 Ευρώ. Δραστική μείωση υπέστησαν τόσο οι κύριες όσο οι επικουρικές συντάξεις. Επιπλέον με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου καταργήθηκε βίαια η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι εργαζόμενοι μένουν πλέον στο έλεος της βαρβαρότητας των καπιταλιστών.

Αυτά τα εξοντωτικά για τους εργαζόμενους μέτρα δεν θα έχουν τέλος παρά τις δημαγωγικού χαρακτήρα παραπλανητικές διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων, γιατί είναι γνωστό ότι και νέα θύελλα μέτρων πολλών δισεκατομμυρίων αναμένεται τον ερχόμενο Ιούνιο, ενώ οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και του ΔΝΤ απαιτούν συνεχή και δραστικότερη μείωση μισθών στα πολύ χαμηλά επίπεδα των γειτονικών βαλκανικών χωρών.

Όταν η κατάσταση των εξαθλιωμένων εργαζομένων μαζών είναι ζοφερότατη, στο αντίπαλο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης «βασιλεύει» η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, ενώ τα κέρδη των υπερ«πατριωτών» μαφιόζων ντόπιων καπιταλιστών (αλλά και των ξένων), παρά τη μεγάλη κρίση, εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη και ταυτόχρονα πολλές εκατοντάδες δις Ευρώ «παίρνουν καθημερινά το δρόμο» για τις ελβετικές τράπεζες, πέρα από εκείνα τα παλιότερα 600 και πλέον δις Ευρώ, δηλ. ποσό διπλάσιο του τότε εξωτερικού χρέος της χώρας, στο οποίο είχε αναφερθεί το έγκυρο βδομαδιάτικο γερμανικό μεγαλοαστικό περιοδικό «Der Spiegel». Πολύς θόρυβος έγινε στον τύπο για μεταφορά πολλών εκατομμυρίων σε ελβετικές τράπεζες και από βουλευτές αλλά ονόματα δε δόθηκαν στη δημοσιότητα, ακολουθώντας τη γνωστή λαϊκή παροιμία: «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει». Επίσης στον τύπο διέρρευσε ότι βουλευτές έκαναν «νόμιμη εξαγωγή» εκατομμυρίων Ευρώ στο όνομα των συζύγων ή συγγενικών τους προσώπων.

Πέραν των παραπάνω και πολλών αμέτρητων άλλων προβλημάτων και δεινών, υπάρχουν και άλλα δυο ζητήματα που προκαλούν την εργατική τάξη και το λαό: η συνέχιση 1) της ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ των κομμάτων, και 2) της ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ των βουλευτών: να καταργηθεί η προκλητικότατη ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ των κομμάτων αλλά και η απαράδεκτη ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ των βουλευτών απ’ τους ΦΟΡΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ–ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ.

Τέλος, απ’ την πλευρά της ιμπεριαλιστικής ΕΕ ο «Γκαουλάϊτερ»Horst Reichenbach, επικεφαλής της «Τask Force», πλαισιωμένος από ολόκληρη στρατιά-κουστωδία 44 ατόμων προαναγγέλλει νέες μειώσεις μισθών, κάνοντας αναφορές στους μισθούς των Βαλτικών και Βαλκανικών χωρών, ενώ οι δανειστές της ΕΕ και του ΔΝΤ απ’ τη μια υποδεικνύουν στο λαό τι θα ψηφίσει στις προσεχείς εκλογές και απ’ την άλλη απειλούν κάθε «λίγο και λιγάκι» με διακοπή της εκταμίευσης των δόσεων του νέο υποδουλωτικού δανείου αν δεν εφαρμοστούν τα ήδη ψηφισμένα σκληρά εξοντωτικά μέτρα.

Κατά τ’ άλλα ο τόπος έχει μπει σε μια αποπροσανατολιστική προεκλογική περίοδο, με τον υπεραντιδραστικό, ακραίο εθνικιστή τυχοδιώκτη και θαυμαστή των εθνοπροδοτικών Ταγμάτων Ασφαλείας φασιστοειδές Α.Σαμαρά να δηλώνει πως «με τη βοήθεια του θεού θα κατακτήσουμε την αυτοδυναμία», μια γελοία φιγούρα που παριστάνει το «σωτήρα» του τόπου.

Μόνο μια καταβαράθρωση των εκλογικών ποσοστών ΟΛΩΝ των αστικών κομμάτων, μεγαλοαστικών (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ κλπ.) και σοσιαλδημοκρατικών («Κ»ΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΜΑΡ, κλπ.) στις επικείμενες εκλογές–απάτη ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ – που δεν πρόκειται να λύσουν απολύτως κανένα πρόβλημα – θάδειχνε κάποιο βαθμό ωριμότητας του λαού και συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών της σημερινής καταστροφικής κατάστασης, συνειδητοποίηση εκφρασμένη με συνέχιση και ένταση της ταξικής πάλης κατά του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ

Μ’ αφορμή την επέτειο του θανάτου-δολοφονία (5 Μάρτη 1953) του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ ας απαντηθούν δυο απορίες-ερωτήματα νεότερων κομμουνιστών: 1) αν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 θεωρούσε το ΣΤΑΛΙΝ κλασικό του Μαρξισμού, και 2) αν σ’ αυτή την περίοδο χρησιμοποιήθηκε η έννοια «ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ».

Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα της εποχής των «ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ», εκτός απ’ τους δυο μεγάλους θεμελιωτές της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ συμπεριελάμβανε – και ορθά – στους κλασικούς και τους ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, γιατί: α) και οι δυο υπεράσπισαν σ’ όλα τα βασικά ζητήματα της επαναστατικής θεωρίας τον επαναστατικό μαρξισμό των ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ – σ’ αντιπαράθεση με τα διάφορα αστικά ρεύματα, συμπεριλαμβανομένων και των ρεβιζιονιστών Ε.Μπερνστάϊν, Κ.Κάουτσκι, κλπ. και όλων των ηγετών της παλιάς προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας, και β) ανέπτυξαν το μαρξισμό παραπέρα: ο μεν ΛΕΝΙΝ ανέπτυξε τον επαναστατικό ΜΑΡΞΙΣΜΟ στην ιμπεριαλιστική περίοδο του καπιταλισμού σ’ όλα τα επίπεδα, ο δε ΣΤΑΛΙΝ ανέπτυξε το ΜΑΡΞΙΣΜΟ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ στην περίοδο του ιμπεριαλισμού και της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού.

Έτσι όταν σε κείμενα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος πριν το αντεπαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό 20^ο Συνέδριο (Φλεβάρη 1956) του ΚΚΣΕ αναφέρεται η φράση «κλασικοί του Μαρξισμού», το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα εννοούσε πάντα τους: ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ.

Α. «ΚΛΑΣΙΚΟΙ». Ο πρώτος που μίλησε μόνο για 3 κλασικούς «ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ» ήταν ο αποστάτης, προδότης ρεβιζιονιστής-τροτσκιστής και πράκτορας του ιμπεριαλισμού ΤΙΤΟ και μετά η αποστάτρια προδοτική ρεβιζιονιστική κλίκα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ κλπ. αλλά και τα χρουστσοφικά κόμματα όλων των χωρών, μεταξύ των οποίων και τα σημερινά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα «Κ»ΚΕ (χρουστσο-μπρεζνιεφικής κατεύθυνσης) και ΣΥΝ (χρουστσο-Ευρω«κομμουνιστικής» κατεύθυνσης).

Οι μαοϊκοί ρεβιζιονιστές των διαφόρων χωρών αλλά και της χώρας μας απ’ τη μια μιλούν και αποδέχονται, τυπικά βέβαια, ως κλασικούς του μαρξισμού τους ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, ουσιαστικά όμως αποδέχονται, όπως και οι χρουστσοφικοί, μόνο τους τρείς πρώτους, αφού στην περίπτωση του ΣΤΑΛΙΝ κάνουν λόγο για «λάθη» του (τα γνωστά «70» και «30» του Μάο), και μάλιστα στο πιο ουσιαστικό, πιο θεμελιώδες και κεντρικότερο ζήτημα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος: το ζήτημα του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ. Αν οι ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ θεωρήθηκαν-θεωρούνται κλασικοί, δίπλα στους ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ, αυτό οφείλεται στο ότι: α) υπεράσπισαν, στο σύνολο της, την επαναστατική κοσμοθεωρία των δυο θεμελιωτών της, και επιπλέον β) την ανέπτυξαν παραπέρα στα πιο θεμελιώδη ζητήματα. Επομένως είναι φανερό πως οι μαοϊκοί ρεβιζιονιστές «αναγνωρίζουν» το ΣΤΑΛΙΝ ως «κλασικό», μόνο για λόγους δημαγωγίας, αφού ισχυρίζονται ότι στο βασικότερο και κεντρικότερο ζήτημα του κομμουνιστικού κινήματος δηλ. εκείνο του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ διέπραξε τάχα θεωρητικά και πρακτικά «λάθη». Δεν μπορεί προφανώς κάποιος να θεωρηθεί «κλασικός» του Μαρξισμού αν διέπραξε θεωρητικά «λάθη» και μάλιστα στο πιο βασικό και κεντρικότερο ζήτημα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, δηλ. εκείνο του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ. Η κριτική-επίθεση των μαοϊκών ρεβιζιονιστών στο ΣΤΑΛΙΝ είναι αντιμαρξιστική και γίνεται από δεξιά σκοπιά δηλ. 1) από τη σκοπιά μιας αντιμαρξιστικής αστικής αντίληψης του σοσιαλισμού, που εκφράζεται στη διατύπωση: «το προλεταριάτο και η αστική τάξη… παραμένουν οι δυο βασικές ανταγωνιστικές τάξεις της σοσιαλιστικής κοινωνίας» («Η Συνδιάσκεψη του Μ-Λ ΚΚΕ, 7-9 Ιουνίου 1991, Αποφάσεις», σελ. 65, εκδ. ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ), και 2) της διατήρησης των ανταγωνιστικών τάξεων μπουρζουαζίας-προλεταριάτου στο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ και μετά την οικοδόμηση της οικονομικής του βάσης, που τάχα, κατά τους μαοϊκούς ρεβιζιονιστές, έπρεπε να υπάρχουν-υπήρχαν στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση και μετά το 1936 και πως «ο Στάλιν διακήρυξε πρόωρα το 1936, πως με την κατάργηση του συστήματος της εκμετάλλευσης και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής «δεν υπάρχουν πια ανταγωνιστικές τάξεις» στη Σ.Ε. Αυτό αποδείχθηκε ότι δεν ήταν» (τάχα) «σωστό θεωρητικά», «ενώ» (τάχα) «πραχτικά οδηγούσε σε μια άμβλυνση της επαγρύπνησης των μαζών»(!!!) («Η Συνδιάσκεψη του Μ-Λ ΚΚΕ, 7-9 Ιουνίου 1991, Αποφάσεις», σελ. 77, εκδ. ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ). Δεν έχει τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σ’ αυτό το αντιμαρξιστικό συνονθύλευμα απόψεων. Ας υπογραμμιστεί ακόμα μια φορά πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ανάλυση του Στάλιν εκείνης της ιστορικής περιόδου (όπως επίσης και σ’ όλα τα θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα) ήταν ορθότατη και οι θέσεις του μαρξιστικές-λενινιστικές. (Αυτή η εντελώς σύντομη κριτική απ’ τη σκοπιά του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. του Λενινισμού-Σταλινισμού ισχύει για όλες τις μαοϊκές ρεβιζιονιστικές Οργανώσεις. Αν εδώ παραθέσαμε μόνο τις αντιμαρξιστικές απόψεις του Μ-Λ ΚΚΕ αυτό γίνεται επειδή σ’ αυτά τα καίρια ζητήματα του κομμουνιστικού κινήματος έχει διατυπώσει με σαφήνεια και σχετικά συμπυκνωμένο τρόπο τις απόψεις του).

Β. «ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ». Η έννοια «ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ» χρησιμοποιήθηκε – και πολύ ορθά – απ’ το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα της περιόδου των «ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ» μα και απ’ το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ (1918-55) για να εκφράσει την παραπέρα ανάπτυξη του μαρξισμού-λενινισμού, σε σειρά ζητήματα, απ’ το ΣΤΑΛΙΝ σε μαρξισμό-λενινισμό-σταλινισμό. Γι’ αυτό χρησιμοποιείται και σήμερα απ’ τη σταλινική-ζαχαριαδική «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55». Τα παρακάτω αποσπάσματα επιβεβαιώνουν τη χρήση της στο παρελθόν.

1. GEORGI DIMITROV

«Οι σοσιαλδημοκράτες λακέδες μας αποκαλούν συχνά «σταλινιστές» και πιστεύουν, ότι μ’ αυτό προσβάλλουν τους κομμουνιστές. Όμως εμείς οι κομμουνιστές είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, όπως είμαστε υπερήφανοι και για τον χαρακτηρισμό «λενινιστές». Για τον προλετάριο επαναστάτη δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να είναι ένας αληθινός λενινιστής, ένας αληθινός σταλινιστής, από το να είναι ως το τέλος πιστός οπαδός του Λένιν και του Στάλιν. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν κομμουνιστή από το να αγωνίζεται κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου Στάλιν για το θρίαμβο της δίκαιης υπόθεσης του προλεταριάτου.

Δε μπορεί ο καθένας να είναι σταλινιστής. Ο τιμητικός χαρακτηρισμός ενός λενινιστή-σταλινιστή πρέπει να αποχτιέται με μπολσεβίκικη πάλη, με μπολσεβίκικη σταθερότητα, με αφοσίωση μέχρι αυταπάρνηση για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Η λενινιστική-σταλινική φρουρά των αγωνιστών του προλεταριάτου, που αποτελεί το χρυσό απόθεμα του εργατικού κινήματος του κόσμου, μεγαλώνει από μέρα σε μέρα, διευρύνει τις γραμμές της και βρίσκεται σε άνοδο σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Μόνο αυτοί οι αγωνιστές, και όχι οι αξιοπεριφρόνητοι σοσιαλδημοκράτες λεκέδες του ιμπεριαλισμού, εκφράζουν τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης και αυτή η ένδοξη φρουρά των αγωνιστών θα οδηγήσει το διεθνές προλεταριάτο με τη σημαία των Μάρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν στη νίκη πάνω στις δυνάμεις του παλιού κόσμου.

Οι μπολσεβίκοι όμως γνωρίζουν, ότι η νίκη δεν έρχεται ποτέ μόνη της, ότι θα πρέπει να προετοιμαστεί και να κερδηθεί. Κοντά στον Στάλιν να διδασκόμαστε τον δημιουργικό μαρξισμό, κοντά στον Στάλιν να διδασκόμαστε την οικοδόμηση του μπολσεβίκικου κόμματος, κοντά στον Στάλιν να μαθαίνουμε πως δυναμώνει κανείς κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τη σύνδεση με τις μάζες, κοντά στον Στάλιν να μαθαίνουμε να διεξάγουμε την πάλη ενάντια στο σοσιαλδημοκρατισμό, κοντά στον Στάλιν να διδασκόμαστε την επαναστατική τόλμη και τον επαναστατικό ρεαλισμό, κοντά στον Στάλιν να διδασκόμαστε να είμαστε άφοβοι στην πάλη και ανελέητοι ενάντια στον ταξικό εχθρό, κοντά στον Στάλιν να μαθαίνουμε πως με αλύγιστη θέληση ξεπερνάει κανείς όλες τις δυσκολίες και νικά τον εχθρό, κοντά στον Στάλιν να μαθαίνουμε να είμαστε ως το τέλος πιστοί στην υπόθεση του προλεταριακού διεθνισμού. Αυτά είναι η πιο σπουδαία προϋπόθεση για την προετοιμασία και την κατάκτηση της νίκης της εργατικής τάξης» (GEORGI DIMITROV: «Ο Στάλιν και το διεθνές προλεταριάτο» (1939), στα 60χρονα της γέννησής του).

2. WILLIAM Z. FOSTER

Ο Στάλιν ανέπτυξε περαιτέρω το μαρξισμό-λενινισμό με πολλά ανεκτίμητης αξίας θεωρητικά επιτεύγματα. Κύρια συμβολή του στη μαρξική θεωρία βρίσκεται στο ότι έδειξε το δρόμο της πραγματικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. [...]

Ο Στάλιν ανύψωσε το σύνολο της μαρξιστικής-λενινιστικής δομής ένα επίπεδο πιο πάνω αποκαλύπτοντας τη διαδρομή προς την πραγματική οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της ανάπτυξης προς τον κομμουνισμό. [...]

Ο Λενινισμός-Σταλινισμός, επίσης, ήταν η θεωρητική βάση της διεθνούς πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου, η ιστορικά επιτακτική τακτική για να ενωθούν οι μάζες των γεωργών, των επαγγελματιών και των ανθρώπων των μικρών επιχειρήσεων στις καπιταλιστικές και αποικιακές χώρες στην αποτελεσματική πάλη ενάντια στο φασισμό και για τη δημοκρατία. [...]

(Ουίλιαμ Ζ. Φόστερ: «Ο Λένιν και ο Στάλιν ως ηγέτες των μαζών», 1939).

3. FREDERIC JOLIOT-CURIE (βραβείο NOBEL φυσικής 1935, βραβείο ΣΤΑΛΙΝ 1951, πρώτος πρόεδρος του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης»)

«Να μιλούμε για το μαρξισμό σαν επιστήμη, να μιλούμε για το μαρξισμό στην εξέλιξη του, να μιλούμε για το ζωντανό μαρξισμό, σημαίνει να μιλούμε για το Στάλιν, σημαίνει να μιλούμε για το σταλινισμό» (Ζολιό Κιουρί: «Ο Στάλιν, ο Μαρξισμός και οι επιστήμες» Μάης 1953).

4. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

«4. Αν ο λενινισμός εκφράζει το πέρασμα από τον ιμπεριαλισμό στην επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου, ο σταλινισμός εκφράζει το πέρασμα στο σοσιαλισμό κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ο σταλινισμός θεωρητικά φώτισε το δρόμο του σοσιαλισμού και πραχτικά τον πραγματοποίησε.
7. Τι είναι λοιπόν ο σταλινισμός; Σταλινισμός είναι ο μαρξισμός-λενινισμός της εποχής του σοσιαλισμού. Η νίκη του σοσιαλισμού στο ένα έκτο του κόσμου, στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αποτελεί το βασικό κίνητρο, δημιούργησε το βάθρο για τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης.
9.... Το οικοδόμημα του παγκόσμιου κομμουνισμού στηρίζεται σε τέσσερα ακλόνητα βάθρα: Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν. Είναι τέσσερις προβολείς που εκφράζουν την ίδια θέληση, την ίδια δύναμη, την ίδια αποστολή-θέληση, δύναμη και ιστορική αποστολή του παγκόσμιου προλεταριάτου. Ανοίγουν και φωτίζουν τον ίδιο δρόμο ολοένα και πιο πέρα με τελικό σκοπό τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Το ΚΚΕ στέκει ατράνταχτα πιστό στο πνεύμα του παγκόσμιου κομμουνισμού, στο πνεύμα του των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν». (Ν. Ζαχαριάδης: «Συλλογή έργων» σελ. 39-44, 1953).

5. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ

«Ο Στάλιν στην εποχή της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στις συνθήκες της πάλης με τον αντιδραστικό φασισμό, πλούτισε τον Μαρξισμό-Λενινισμό με πλήθος στοιχεία που αναπτύχθηκαν στις καινούργιες κοινωνικές συνθήκες. Ο μαρξισμός κοσμοθεωρία και ζωντανή μέθοδος του προλεταριάτου και του κομμουνιστικού κόμματος αναπτυγμένες σε λενινισμό-σταλινισμό δίνει τη μοναδική σωστή γνώση του κόσμου και το δρόμο δράσης για την αλλαγή του προς το συμφέρον της κοινωνικής προόδου.
Η τωρινή κοινωνική πραγματικότητα με την φοβερή πολεμική σύρραξη που βγήκε απ' τις εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλισμού και επιβλήθηκε από το φασισμό αποτελεί περίτρανη απόδειξη για την ορθότητα του Μαρξισμού-Λενινισμού-Σταλινισμού». (Δ. Γληνός: «Μαρξισμός-Λενινισμός- Σταλινισμός», "ΚΟΜΕΠ" Ιούνης 1943, σελ. 392).
«Απάνω στην ίδια σωστή βάση στηρίχτηκε και ο μεγαλοφυής συνεργάτης του Λένιν, Στάλιν, και με σιδερένιο χέρι και με ατράνταχτη θαυμαστή θεωρητική σύλληψη της διαλεχτικής πορείας της επανάστασης οδήγησε και τη Σοβιετική Ένωση και την Τρίτη Διεθνή στους σωστούς δρόμους που οδηγούνε στη νίκη του σοσιαλισμού. Έτσι η μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική κοσμοθεωρία αγκαλιάζει όλα τα επίπεδα της ζωής». (Δ. Γληνός: «Ο μαρξισμός-λενινισμός και τα νεοελληνικά προβλήματα», "ΚΟΜΕΠ", Σεπτέμβρης 1943, σελ.492)

6. ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

«Σήμερα ο Στάλιν ενσαρκώνει τους πόθους και τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τα όνειρα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι η προσωποποίηση μιας ολόκληρης εποχής, της πιο ιστορικής εποχής, που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, της μεγάλης σταλινικής εποχής, της εποχής του κομμουνισμού.
Γι' αυτό είναι και μεγάλος.
Και βλέπει μακρύτερα από κάθε άλλον ο Στάλιν, γιατί στάθηκε ο καλύτερος, ο πιο πιστός μαθητής και συνεχιστής του έργου του Μαρξ και του Λένιν. Γι' αυτό είναι καταπληχτική η δύναμη της επιστημονικής του πρόβλεψης. Όταν μιλάει ο Στάλιν, μιλάει η ζωή, η αλήθεια, η πείρα ολόκληρων αιώνων. Στα λόγια του καθρεφτίζεται ολοζώντανο το παρόν και ζωγραφίζεται με ακρίβεια το μέλλον».
«Λόγος του Νίκου Μπελογιάννη στα 70χρονα του Μεγάλου Στάλιν» (Ν.Μπελογιάννη: «Άρθρα και Λόγοι». Εκδ. «Νέα Ελλάδα» 1953 και «Ανασύνταξη» Αρ. Φύλ. 107, 1-15 Απρίλη 2001)

7. ΗΛΙΑΔΗΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ

«Η προσφορά του σ. Ζαχαριάδη είναι τόσο μεγάλη που η αναδημιουργία και ανάπτυξη του ΚΚΕ είναι συνταυτισμένα με το όνομά του. Εμείς αγαπάμε το κόμμα και το σ. Ζαχαριάδη όπως τον αγαπάει και ο λαός μας και ο στρατός και κανένας δε μπορεί να κλονίσει την πίστη μας στο ΚΚΕ στην καθοδήγησή μας και στο Ν. Ζαχαριάδη. Στη Μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική θεωρία και πράξη είναι γνωστό παιδί του Μεγάλου μας ΣΤΑΛΙΝ κρατάει γερά το τιμόνι του και μας οδηγεί τολμηρά στο δρόμο της νίκης» («Ομιλία Ηλιάδη Σοφιανού, «3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950», σελ.116-117, Εκδόσεις «Γλάρος» 1988)

8. ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

«Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικά άνθρωπος να αμφισβητήσει αυτή την αλήθεια. Μαρξισμός-λενινισμός-σταλινισμός στην Ελλάδα είναι συνδεδεμένος με το όνομα, με τη δουλειά του Ζαχαριάδη. Αυτή είναι η αλήθεια» (Ομιλία Γ. Ιωαννίδη, «3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950», σελ. 217, Εκδ. «Γλάρος» 1988).

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΑΠΑΔΟΓΚΩΝΑ - ΝΤΟΜΕΝΙΚΟ

Συνέχεια από το: «ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»: Νά τι γράφανε οι εφημερίδες της Κατοχής για τους αρχηγούς των Ταγμάτων Ασφαλείας

20 Ιούλη 1943

O εθνοπροδότης συνταγματάρχης Δ. Παπαδόγκωνας υπογράφει, στην Καλαμάτα, συμφωνία με τον Ιταλό συνταγματάρχη Ντόριο Ντομένικο, δι­οικητή του 64ου συντάγματος πεζικού. Με το σύμφωνο αυτό ο Παπαδόγκωνας αναλάβαινε να οργανώσει μισθοφορικά τμήματα για να χτυπήσει τα τμήματα του Ε.Λ.Α.Σ. κι οι Ιταλοί αναλάβαιναν την υποχρέωση να τον βο­ηθήσουν σ' ό,τι χρειαζόταν. Και τη φορά αυτή για τη δικαιολόγηση της αισχρής προδοσίας, επιστρατεύεται το σκιάχτρο του κομμουνισμού.

Παραθέτουμε το κατάπτυστο αυτό ντοκουμέντο:

Διοίκησις τομέως Μεσσηνίας

Εμπιστευτικό πρωτόκολλον 005.856. Απόρρητον.

Καλάμαι, 20 Ιουλίου 1943

Οι υπογεγραμμένοι συνταγματάρχης διοικητής του 64ου Συντάγματος πεζικού Ντόριο Ντομένικο και ο συνταγματάρχης Παπαδόγκωνας Διονύσιος, διοικητής πεζικού της Διοικήσεως Καλαμών, έχοντες υπ' όψιν τον εκ του κομμουνισμού κίνδυνον και την δημιουργίαν επεισοδίων, εις βάρος του στρατού κατοχής και του εθνικού στοιχείου Καλαμών και την πρόληψιν οιασδήποτε ενεργείας εκ μέρους των αναρχικών στοιχείων, έχοντες εξουσιοδοτηθεί προς τούτο υπό των ανωτέρων των διοικήσεων

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ:

1) Την παροχήν οιασδήποτε βοηθείας εις τον συνταγματάρχην Παπαδόγκωνα Διονύσιον, ήτις, κατά την αντίληψίν του θα ήτο αναγκαία υπ' αυτού. Ούτος δεσμεύεται με τον λόγον της τιμής του, δια συνεργασίαν μετά του υπογεγραμμένου Ιταλού συνταγματάρχου, προς εξαφανισμόν των εν Μεσσηνία δρωσών οργανώσεων. Επ' ευκαιρία δε, υπό την άμεσον ευθύνην του, θα οργανώση αποσπάσματα εθνικιστικά υπό την διοίκησιν του συν­ταγματάρχου Γιαννακοπούλου, με τον αποκλειστικόν σκοπόν να διαλύση τας κομμουνιστικάς οργανώσεις Ε.Α.Μ. - Ε.Λ.Α.Σ. κλπ., συνεργαζόμενος μετά πλήρους συναδελφώσεως μετά των στρατευμάτων κατοχής.

Εγράφη εις διπλούν και εις έκαστον των συμβαλλομένων εδόθη και ελήφθη εν αντίτυπον δεόντως υπογεγραμμένον.

Ο συντ/ρχης Διοικητής

ΝΤΟΡΙΟ ΝΤΟΜΕΝΙΚΟ

Ο συντ/ρχης Δ/τής του Εθνικού Στράτου

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΚΩΝΑΣ

«Στ' άρματα! Στ' άρματα!» εκδ. ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

Θεσσαλονίκη 24/3: Ημέρα δράσης ενάντια στο ρατσισμό

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Θεσσαλονίκη στην Καμάρα εκδήλωση ενάντια στο ρατσισμό από μαζικούς φορείς και αντιρατσιστικές οργανώσεις. Στην εκδήλωση συμμετείχε η Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 μοιράζοντας εφημερίδες, περιοδικά και προσκλήσεις στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις 4/4 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε Περισσότερα »

Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ): Δήλωση σχετικά με την εργασιακή μεταρρύθμιση

Την Παρασκευή, 10 Φεβρουαρίου, το Συμβούλιο των Υπουργών ενέκρινε μια νέα εργασιακή μεταρρύθμιση της στο πλαίσιο της οικονομικής ύφεσης με τους 5,3 εκατομμύρια ανέργους.

Η μεταρρύθμιση αυτή είναι «εξαιρετικά επιθετική» (De Guindos dixit) για τους εργαζομένους. [...]

Και πάλι είναι προφανές ποιος έχει την εξουσία σε αυτή τη χώρα: η εταιρική και οικονομική ολιγαρχία [...]

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσει μια διαδικασία κινητοποίησης κατά την οποία όλες οι αριστερές οργανώσεις πρέπει να συμμετέχουν, μεγαλύτερες μάζες των ανθρώπων να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς επιθέσεις που έχουν υποφέρει, να προετοιμαστούν και να ενδυναμώσουν οι εργαζόμενες τάξεις για ισχυρές μελλοντικές μάχες.

[...] Ο πολιτικός αγώνας να έρθει στο προσκήνιο.

Κάτω η οικονομική ολιγαρχία και μοναρχία!
Για τη δημοκρατική και ομοσπονδιακή Δημοκρατία του λαού!
Μαδρίτη, 11, Φεβρουαρίου, 2012

Διαβάστε Περισσότερα »

Για την υπόθεση Σιάντου

Πόρισμα της Επιτροπής¹

Για την υπόθεση Σιάντου

Η επιτροπή για την εξέταση της υπόθεσης Σιάντου μελέτησε όλα τα υλι­κά που υπάρχουν για τη ζωή και τη δράση τους καθώς και εκθέσεις και καταγγελίες όπως των:

α) Γκαζέ, υπευθύνου του παράνομου τεχνικού μηχανισμού του κόμμα­τος στην περίοδο της μεταξικής δικτατορίας.

β) Θόδωρου Μακρίδη (Έκτορα), διευθυντή του III γραφείου επιχειρή­σεων του Γενικού Στρατηγείου ΕΛΑΣ.

γ) Καταγγελία Βλαντά.

δ) Έκθεση Γεωργίου Τζήμα (Γκόγκου), κρυπτογράφου του ΓΣ του ΕΛΑΣ.

ε) Καταγγελίες Αφροδίτης και Περικλή Καλοδίκη.

Οι παραπάνω καταγγελίες συνοψίζονται στα παρακάτω:

Ο Σιάντος στον αστικό στρατό ήταν λοχίας με τον Κονδύλη, συνδεό­ταν με τον Κονδύλη φιλικά και έκανε μαζί του εξορία.

Σ' όλη τη διάρκεια της κομματικής ζωής είναι από τους ηγέτες της φραξιονιστικής πάλης. Πήρε μέρος στη φραξιονιστική διασπαστική συνδιάσκεψη του 1925. Κράτησε ανοχή απέναντι στους λικβινταριστές. Ήταν στο ΠΓ του κόμματος και από τους ηγέτες στα 1929-31, περίοδο της φραξιονιστικής πάλης και που καθαιρέθηκε τότε ύστερα από την έκκληση της Κ. Διεθνούς.

Ο σ. Βλαντάς κατήγγειλε ότι το 1932 στη Θεσσαλονίκη ένας γέρος μέλος του κόμματος, όταν είδε τον Σιάντο σε μια συνεδρίαση που έγινε στο σπίτι του, του είπε ότι ο Σιάντος είναι χαφιές.

Ο Σιάντος είχε μια ερημοδικία 5 χρονών και όταν τον έπιανε η ασφά­λεια δεν την παρουσίαζε.

Η έκθεση του Γκαζέ, υπεύθυνου του παράνομου τεχνικού μηχανι­σμού του κόμματος στην περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας, που την έχει κάνει το 1941, βασανιστικά κάνει μελέτη του πώς χτυπήθηκε ο παράνομος τεχνικός μηχανισμός (τυπογραφεία) και καταλήγει συμπερασματικά ότι ο Σιάντος είναι ο χαφιές και αυτός πρόδωσε τον παράνομο μηχανισμό. Τα στοιχεία που δίνει είναι ότι ο Σιάντος έβαζε συνειδητά ανθρώπους να μαθαίνουν τον παράνομο μηχανισμό, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, για να δικαιολογεί τα χτυπήματα της ασφάλειας ενάντια στον παράνομο μηχα­νισμό, να τα αποδίδει σ' αυτούς και να καλύπτεται ο ίδιος.

Ειδικά για ένα τυπογραφείο, ο Γκαζές δίνει τέτοια στοιχεία και λεπτο­μέρειες, στοιχεία που μόνο ο Σιάντος τα ήξερε. Κατά συνέπεια ο Σιάντος είναι εκείνος που το πρόδωσε. Επίσης ο Γκαζές αναφέρει λεπτομέρειες για την έντεχνη «σύλληψη» του (του Σιάντου) που οργάνωσε ο Σιάντος την επο­χή που είχαν πιαστεί όλα τα στελέχη του κόμματος και όλος ο παράνομος μηχανισμός και κατά συνέπεια κινδύνευε να ξεσκεπαστεί αυτός (ήταν ο μόνος που δεν είχε πιαστεί ακόμη μέχρι τότε). Τότε ο Σιάντος για να καλυ­φθεί οργανώνει μαζί με την ασφάλεια την έντεχνη «σύλληψή» του. Ο Γκαζές με την έκθεση προειδοποιούσε όλο το κόμμα να προσέξει την ύποπτη δρα­πέτευση του Σιάντου το 1941.

6) Η έκθεση του Θόδωρου Μακρίδη (Έκτορα), διευθυντή του III γρα­φείου επιχειρήσεων του ΓΣ του ΕΛΑΣ και μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ δίνει τα παρακάτω αποκαλυπτικά στοιχεία για την προδοσία του Σιάντου.

α) Παρά το γεγονός ότι ο Έκτορας με έκθεση του και προφορικές υποδεί­ξεις επιχείρησε να πείσει την κομματική καθοδήγηση του ΕΛΑΣ (Σιάντου) για την ανάγκη της συγκρότησης του σε στρατό ικανό να πραγματοποιήσει την αποστολή του αναπτύσσοντας πολεμική δράση τέτοια που θα τον καθιστούσε και ικανό να επιλύσει τα προβλήματα εφοδιασμού του και δε θα εξαρτιόταν από τους εγγλέζους, αυτός (ο Σιάντος) αντίθετα απέρριπτε αυτές τις εκθέσεις και σωστές υποδείξεις του ΓΣ και τους απαντούσε ότι θα «γίνουν γρήγορα αποβάσεις» εννοώντας ότι θα απελευθέρωναν την Ελλάδα οι Άγγλοι. Ακόμη κρατούσε τους πιο ικανούς μόνιμους αξιωματικούς μέλη του κόμματος στην Αθήνα, ενώ έβγαζε στο βουνό ανίκανους και ύποπτους. Από άποψη συγκρότη­σης της ιεραρχίας του ΕΛΑΣ, δεν καθόριζε την αρμοδιότητα, και τη δική του μέσα στο ΓΣ και των διοικήσεων των μονάδων του ΕΛΑΣ γενικά. Και αυτό το έκανε για να έχει την ευχέρεια να παρεμβαίνει ο ίδιος προσωπικά στο έργο των διοικήσεων των μονάδων του ΕΛΑΣ και γενικά για να αλωνίζει παντού χωρίς να παίρνει γνώση των ενεργειών του το ΓΣ του ΕΛΑΣ.

β) Ο Σιάντος υπήγαγε τον ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές των εγγλέζων με το συμφωνητικό του 1943, με το οποίο ο ΕΛΑΣ έμπαινε κάτω από τις διατα­γές του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής (σχέδιο επιχειρήσεων «ΚΙΒΩΤΟ» κλπ.) και τη συμφωνία της Γκαζέρτας αργότερα. Παρά το ότι αντιλήφθηκαν αμέσως ότι ήταν λάθος η Γκαζέρτα δεν την κατήγγειλε.

γ) Ο Έκτορας στην έκθεση του καταγγέλλει ότι λείπουν (χάθηκαν) το επιβαρυντικό μυστικό πρωτόκολλο της συμφωνίας της Πλάκας καθώς και τα αρχεία των συζητήσεων για τη διαρρύθμιση των συνόρων ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ των Κουτσιάνων.

δ) Ο Σιάντος χρησιμοποιούσε σαν σύμβουλο του τον ύποπτο Δεσποτό­πουλο και όχι τον Θόδωρο Μακρίδη (Έκτορα) που ήταν ικανός αξιωματι­κός και έμπιστος. Μάλιστα τον πρώτο τον έστειλε και στην Γκαζέρτα σαν σύμβουλο.

ε) Ο Σιάντος την εποχή της απελευθέρωσης, αντί να συγκεντρώσει και προσανατολίσει τις κύριες στρατιωτικές δυνάμεις μας γύρω από το στόχο ΑΘΗΝΑ, αυτός σπάει την ενότητα του ΕΛΑΣ με την επανίδρυση της ΚΕ του ΕΛΑΣ και ρίχνει τις κύριες δυνάμεις μας στην κατεύθυνση της Ηπείρου.

Από τα πιο πάνω και άλλα περιστατικά και ενέργειες του Σιάντου που τα συνδύασε και μελέτησε ο Έκτορας, έβγαλε το συμπέρασμα ότι όλα αυτά συνειδητά τα έκανε ο Σιάντος για να πνίξει την επανάσταση. Με βάση αυτά τα στοιχεία ο Έκτορας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Σιάντος είναι πρά­κτορας χαφιές.

7) Ο Γιώργης Τζήμας (Γκόγκος), τότε κρυπτογράφος του ΓΣ του ΕΛΑΣ, καταγγέλλει ότι ο Σιάντος είχε ασυρματιστή του ΓΣ τον Πεπέ σήμερα πρά­κτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, είχε ιδιαίτερες συνεργασίες μαζί του όταν ήταν στο ΓΑ και του έδινε ιδιαίτερα τηλεγραφήματα χωρίς να περνούν από τον κρυπτογράφο.

Υπάρχει η γνωστή καταγγελία αξιωματικού του ΕΛΑΣ (ο οποίος επέδειξε στο Κόμμα και τη σχετική γραπτή διαταγή του Σιάντου προς τα τμήματα του ΕΛΑΣ). Με τη διαταγή του αυτή ο Σιάντος διέταξε τα τμήματα του ΕΛΑΣ να αφήσουν ελεύθερα να περάσει από την Γκάζα με κατεύθυνση την Αθήνα μια αγγλική ταξιαρχία. Αυτό έγινε στις 17 του Δεκέμβρη ενώ γινόταν η μάχη της Αθήνας και παρά την απόφαση του ΠΓ ότι πρέπει να χτυπιώνται οι άγγλοι. Όπως είναι γνωστό η ταξιαρχία αυτή μπήκε στην Αθήνα και χτύπησε τα μαχόμενα τμήματα μας.

Στην Ήπειρο ο Λόρενς κατήγγειλε (μέσω του ΕΛΑΣ Ηπείρου) στο κόμμα τα σχέδια των Άγγλων στην Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά στάλθηκαν στον Σιάντο. Το ΠΓ δεν είδε τα στοιχεία αυτά, αλλά αντίθετα ύστερα από λίγες μέρες δολοφονήθηκε από τους άγγλους στην Ήπειρο ο Λόρενς.

10) Οι καταγγελίες της Αφροδίτης και Περικλή Καλοδίκη. Οι σ. αυτοί που δούλευαν στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του κόμματος, καταγγέλλουν ότι η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας επικεφαλής της οποίας ήταν μέλος του ΠΓ ο σ. Αναστασιάδης, ήξερε όλα τα σχέδια και διαταγές των Άγγλων μέχρι και τα σχέδια τους για το χτύπημα της Αθήνας.

Όλες οι οδηγίες που έρχονταν από το Κάιρο σαν αντίδραση στην Ελλά­δα τις ήξερε η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας και τα στέλναμε στον Σιάντο στο βουνό. Και όχι μόνο αυτό αλλά ένα μήνα πριν από το Δεκέμβρη ο Σιά­ντος διώχνει το σ. Αναστασιάδη στην ανατολική Μακεδονία και ουσιαστικά διαλύει την υπηρεσία αντικατασκοπείας μας. Η απομάκρυνση του σ. Αναστα­σιάδη είχε και σαν σκοπό να στερήσει το ΠΓ από την ενημέρωση που έκανε ο σ. αυτός με τις πληροφορίες που έδιδε η υπηρεσία αντικατασκοπείας μας.

Παραβίασε την απόφαση του ΠΓ να μην υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας χωρίς τον όρο της Γενικής αμνηστίας, την υπόγραψε παρά την αντίρρηση του Παρτσαλίδη.

Αρκούμαστε στο να αναφέρουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά στοιχεία που αποδείχνουν το πρόσωπο του χαφιέ Σιάντου. Υπάρχουν και πλήθος άλλα παρόμοια μέσα στα ντοκουμέντα που ως τα τώρα έχουμε στα χέρια μας.

Η επιτροπή με βάση όλα αυτά καταλήγει στη διαπίστωση ότι ο Σιάντος είναι παλιός χαφιές που τρύπωσε στο κόμμα και έφτασε μέχρι τα ανώτερα πόστα και προτείνει: Να αναθέσει η Συνδιάσκεψη στην ΚΕ του Κόμματος τη φροντίδα να εξετάσει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και να βγάλει ανα­λυτικό πόρισμά της γύρω από την υπόθεση Σιάντου.

13/10/50

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Αρχείο της Κεντρικής Επιτροπή; τον ΚΚΕ «ΠΙ Συνδιάσκεψη τον ΚΚΕ»

Εκδόσεις της ΚΕ τον ΚΚΕ, Αύγουστος 1951, σελ. 487-489.

1. Η επιτροπή εκλέχτηκε από την III Συνδιάσκεψη τον ΚΚΕ.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ MARCELO RIVERA –πολιτικό κρατούμενο της κυβέρνησης Κορρέα

Ο σ. Μarcelo Rivera, πρώην πρόεδρος της FEUE (Φοιτητική Ομοσπονδία Ισημερινού, αντίστοιχο της δικής μας ΕΦΕΕ) και μέλος του MPD, βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές της κυβέρνησης του Ραφαέλ Κορρέα στον Ισημερινό. H φυλάκιση του σ. Μarcelo Rivera αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τρανταχτό παράδειγμα της ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων στον Ισημερινό.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 364 (15-29/02/2012)

Ανασύνταξη, αρ.φύλ. 364 (15-29/02/2012)

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, αρ.φύλ. 364 (15-29/02/2012)

- Στο δρόμο της αντιφασιστικής–αντιιμπεριαλιστικής πάλης: ΕΞΩ η Ελλάδα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ (ΟΝΕ-ΕΥΡΩ)

- 70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (μέρος β’)

- «ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»: Νά τι γράφανε οι εφημερίδες της Κατοχής για τους αρχηγούς των Ταγμάτων Ασφαλείας 

- ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Η χρεοκοπία της Ελληνικής Οικονομίας και η εξάρτηση της χώρας από την ΕΕ 

-  ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (μέρος β’)

 

(συνέχεια απ’ το φύλο του Οκτώβρη 2011)

2. Η μαύρη μακριά νύχτα της τριπλής φασιστικής ΚΑΤΟΧΗΣ

α. Ο εθνοπροδοτικός ρόλος της ΞΕΝΟΔΟΥΛΗΣ αστικής τάξης

Όταν εκδηλώθηκε η επίθεση (5 Απρίλη 1941) των χιτλερικών στρατευμάτων της ιμπεριαλιστικής ναζι-φασιστικής Γερμανίας κατά της Ελλάδας οι φασίστες φιλοχιτλερικοί στρατηγοί της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά ετοίμαζαν, με εντολή της, στα παρασκήνια την παράδοση της χώρας στους γερμανούς επιδρομείς, ενώ λίγο αργότερα υπέγραψαν μαζί τους τη συνθηκολόγηση–παράδοση της χώρας στους κατακτητές, διαπράττοντας έτσι τη χειρότερη στην ιστορία της χώρας προδοσία και τη μεγαλύτερη που θα μπορούσε να διαπραχθεί, μ’ αποτέλεσμα να κατακτηθεί η Ελλάδα στις 28 Απρίλη του 1941. Αυτή ήταν η ΠΡΩΤΗ μεγάλη ΠΡΟΔΟΣΙΑ της ντόπιας ΞΕΝΟΔΟΥΛΗΣ αστικής τάξης.

Οι φασίστες προδότες της μεταξικής κυβέρνησης δεν διέπραξαν μόνο αυτό το μεγάλο έγκλημα αλλά προχώρησαν και σε ένα άλλο εξίσου μεγάλο έγκλημα: παρέδωσαν στους γερμανούς ναζι-φασίστες κατακτητές όλους τους Αντιφασίστες και Κομμουνιστές που είχαν στα χέρια τους (κλεισμένους χρόνια στα εξοντωτικά μπουντρούμια) μεταξύ των οποίων και το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη, γραμματέα του ΚΚΕ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, που μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου της Γερμανίας, στερώντας έτσι τον περήφανο και ανυπότακτο αντιφασίστα λαό μας απ’ την πολιτική του ηγεσία με άμεση αλλά και απώτερη επιδίωξη να εμποδιστεί και καθυστερήσει, ακόμα και να ματαιωθεί, αν ήταν δυνατό, η οργάνωση της πολιτικής και ένοπλης πάλης του κατά των βάρβαρων κατακτητών και η απελευθέρωση της πατρίδας.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ μεγάλη ΠΡΟΔΟΣΙΑ της αστικής τάξης ήταν όταν, μετά την κατάληψη της χώρας, αυτή στη συνέχεια μπήκε, με «πρωτοπορία» τους μοναρχοφασίστες, ναζι-φασίστες και ολόκληρο το συρφετό των ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ υπερ«πατριωτών», στην υπηρεσία των στρατευμάτων της τριπλής γερμανο-ιταλο-βουλγάρικης φασιστικής ΚΑΤΟΧΗΣ, μαζί και ο ανώτερος κλήρος, με ελάχιστες εξαιρέσεις (Κοζάνης Ιωακείμ, Ηλείας Αντώνιος, κλπ.) για να σημειώσει δικαιολογημένα και πολύ ορθά ο παλιός κομμουνιστής Βασίλης Μπουφίδης: «ανώτερος κλήρος και βιομήχανοι, αγκαλιασμένοι συνεργάτες των καταχτητών και προδότες της Πατρίδας» (Β.Κ.Μπουφίδης: «Το Οδοιπορικό του Βασίλη», σελ.109, Αθήνα 2006).

Η κυρίαρχη αντιδραστική αστική τάξη στο σύνολό της, την ΠΙΟ κρίσιμη περίοδο για το ΛΑΟ και τον ΤΟΠΟ, πρόδωσε τα εθνικά συμφέροντα επειδή: πρώτο, συνθηκολόγησε, αφήνοντας τους γερμανούς κατακτητές να καταλάβουν τη χώρα, δεύτερο, μετά την κατάληψή της, μπήκε άμεσα-έμμεσα στην υπηρεσία τους, εξοπλίστηκε από αυτούς και συνεργάστηκε μαζί τους, πολεμώντας ταυτόχρονα χέρι-χέρι με τους κατακτητές το λαό μας, αποδεικνύοντας-επαναβεβαιώνοντας, για άλλη μια φορά, όπως πάντα στην ιστορία της, τον ΞΕΝΟΔΟΥΛΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της (και ας ισχυρίζονται σήμερα το αντίθετο οι λακέδες του ντόπιου κεφαλαίου της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαϊληδων, προσπαθώντας να ξεπλύνουν την αστική τάξη απ’ το πηχτό βούρκο των ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ και να συγκαλύψουν-εξωραϊσουν τον ξενόδουλο χαρακτήρα της, με πιο πρόσφατη περίπτωση εκείνη του τροτσκιστή Μαϊλη με την αντιδραστική-αντικομμουνιστική επίθεσή του σε ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ: επειδή η αστική τάξη «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της», «Ρ»7-8/1/2012, σελ. 13).

Τις μόνες «περγαμηνές» που έχει να επιδείξει από εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής η ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ αστική τάξη είναι οι απανωτές ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ και τα αμέτρητα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ σε βάρος του λαού και της χώρας με τους: Τσολάκογλου-Λογοθετόπουλο-Ράλλη (τρείς δωσίλογες κυβερνήσεις συγκροτημένες απ’ τους κατακτητές), τάγματα Ασφαλείας (Δ.Παπαδόγγονας, κλπ.), Χίτες (Γ.Γρίβας), ΠΑΟ-ΠΑΝ-ΙΤ-ΕΔΕΜ-ΕΕΕ-ΕΕΣ (Αντών Τσαούς, Μιχαλ Αγάς, Κισά-Μπατζάκ, Πούλος, Μαντουβάς, Ντερτιλής, Δάγκουλας, Βήχος, Κολάτας, κλπ., τα κατάπτυστα προδοτικά σύμφωνα Παπαδόγγονα-Ιταλών 20/7/43 (Ντόριο Ντομένικο), Αντών Τσαούς-Σιράκοφ, Οχτώβρης 1944), τη συνεργασία του φασίστα Ζέρβα-ΕΔΕΣ με τον Ιταλό φρούραρχο της Άρτας και τους γερμανούς κατακτητές (βλ. βιβλία Γ.Μαλτέζου (Τζουμερκιώτη), Π.Ενεπεκίδη, Β.Μαθιόπουλου, Αν.Κέδρου, κλπ., ντοκιμαντέρ Φώτου Λαμπρινού). Και παρόλα αυτά ΚΑΙ τα δυο κόμματα της προδοτικής χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας (Φλωράκης-Κύρκος)«Κ»ΚΕ-ΣΥΝ αναγνώρισαν, μαζί με την κυβέρνηση του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ (η ΝΔ, μ’ επικεφαλής το φασίστα Αβέρωφ, ήταν κατά της αναγνώρισης της Αντίστασης και αποχώρησε απ’ τη Βουλή) τους συνεργάτες των κατακτητών ΕΔΕΣ-Ζέρβα ως «αντιστασιακή» Οργάνωση, διαστρεβλώνοντας ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ την ιστορική Αλήθεια και συνάμα προδίνοντας, πέραν των άλλων προδοσιών, και την ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗ Αντίσταση ως μοναδικά ιστορικά υπαρκτή Αντίσταση κατά της τριπλής γερμανο-ιταλο-βουλγάρικης φασιστικής ΚΑΤΟΧΗΣ, δηλητηριάζοντας με χοντροειδή ψεύδη και μυθεύματα τις νεότερες γενιές του τόπου.

Σ’ αντίθεση με τα ψεύδη και τις διαστρεβλώσεις των αστικών κομμάτων, μοναρχοφασιστικής ΝΔ-μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, κλπ. και των σοσιαλδημοκρατικών «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ, παρά την κυριαρχία του δεξιού οπορτουνισμού στην ηγεσία τον καιρό της Κατοχής, μας δίνει την πραγματική εικόνα της δράσης του ΕΔΕΣ, σ’ εκείνη την ιστορική περίοδο, με επικεφαλής το φασίστα μαυραγορίτη, χαρτοπαίχτη και μεθύστακα Ζέρβα. Σε άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΛΗΝΟΥ (μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) μεταξύ άλλων αναφέρεται: «μα το τραγικότερο φαινόμενο του ξεπεσμού της αντίδρασης το παρουσιάζουν οι δήθεν «δημοκρατικές» και «σοσιαλιστικές» Οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ και τα παλιά δήθεν «δημοκρατικά» κόμματα. ΟΙ ηγέτες του ΕΔΕΣ, οι Βουλπιώτηδες, οι Παπαγεωργίου, οι Σταματόπουλοι και από την άλλη μεριά ο Ζέρβας έδειξαν την αληθινή της όψη, έγιναν ένα με τους Ράλληδες, τους Ταβουλάρηδες και με τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν τον παλιό και αφοσιωμένο κατάσκοπό τους, τον αρχιπεμπτοφαλαγγίτη Βουλπιώτη για να παρασύρει τους αξιωματικούς του ΕΔΕΣ και να τους κάνουν όργανά τους. Και το πέτυχαν. Από τις τάξεις του ΕΔΕΣ βγήκαν οι δολοφόνοι του λαού οι Αλεξόπουλοι, οι Μπουραντάδες, οι Χατζηλουκάδες, οι Λάμποι, μέσα στον ΕΔΕΣ οργανώνονται διαβούλια και παίρνονται αποφάσεις για ομαδικές συλλήψεις και ομαδικές δολοφονίες των οπαδών του ΕΑΜ, και οι οπαδοί του ΕΔΕΣ στις επαρχίες και στην ελεύθερη Ελλάδα γίνονται κατάσκοποι της Γκεστάπο και οδηγούν τα γερμανικά στρατιωτικά αποσπάσματα από κρυφά μονοπάτια για να χτυπούν τους αντάρτες και να καίνε τα χωριά. Και τέλος με τον αρχηγό του ΕΔΕΣ το Ζέρβα οργανώθηκε η ταυτόχρονη επίθεση των Γερμανών στην Αττική, στη Βοιωτία, στο Ελικώνα, στον Παρνασσό, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στην Πελοπόννησο, για να βάλουνε στη μέση καταχτητές και Έλληνες ε θ ν ο π ρ ο δ ό τ ε ς (υπογρ. «Α») τον ΕΛΑΣ και να συντρίψουν το Ελληνικό Αντάρτικο Κίνημα»(Δ.Γληνός: «Η κρίσιμη ώρα», «ΚΟΜΕΠ» Νο 19/Νοέμβρης 1943, σελ. 19-20). «Ο ΕΔΕΣ του Ζέρβα, όπως και ο ΕΔΕΣ του Ταβουλάρη-Βουλπιώτη της Αθήνας, είναι μισθοφορική π έ μ π τ η φ ά λ α γ γ α (υπογρ. «Α») των Γερμανών. Μα ταυτόχρονα ο Ζέρβας κήρυξε τον εαυτό του και για «εθνικό» στρατό του Παπανδρέου. Κι’ ο Παπανδρέου, που διαλύει τον αντιφασιστικό στρατό της Αιγύπτου, έχει επίσημο «εθνικό» στρατό τους μισθοφόρους του Ζέρβα και ανεπίσημο «εθνικό» στρατό τους μισθοφόρους των Γερμανών Λαμπο-Ντερτιλήδες» («ΚΟΜΕΠ» /Ιούλης 1944, σελ. 10-11). Και: «για να χτυπήσει το εθνικοαπελευθεροτικό λαϊκό κίνημα στο διάστημα της κατοχής η ηγεσία του ΕΔΕΣ σ υ ν ε ρ γ ά σ τ η κ ε (υπογρ. «Α») με τους καταχτητές, τους ταγματαλήτες, τα σώματα της γερμανόδουλης Ασφάλειας, επεχείρησε να εξαπολύσει επανειλημμένα τον εμφύλιο πόλεμο» («ΚΟΜΕΠ» /Νο 31-32/Οχτώβρης-Νοέμβρης 1944, σελ. 31). Ας δοθεί τέλος σύντομα ο λόγος στο Γ.Τζουμερκιώτη, που ήταν πολύ καλός, αν όχι ο καλύτερος γνώστης των συνεργασιών του φασίστα Ζέρβα με τους ιταλο-γερμανούς στην περιοχή της Άρτας και όλης της Ηπείρου: «η «αντίσταση» του Ζέρβα είχε όλα τα στοιχεία της κ ρ υ φ ή ς σ υ ν ε ρ γ α σ ί α ς (υπογρ. «Α») με τους καταχτητές και κοινό σκοπό τη συντριβή της Εαμικής Αντίστασης, που ήταν η μοναδική αγνή Λαϊκή Αντίσταση» (Γεράσιμος Μαλτέζος (Τζουμερκιώτης): « Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ.», σελ. 37, Βόλος 1987) (Οι νεότεροι κομμουνιστές και αντιφασίστες πρέπει να μελετήσουν τόσο κείμενα του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ που αναφέρονται στο ρόλο του ΕΔΕΣ-Ζέρβα όσο και τις Αναμνήσεις αγωνιστών αλλά και επιπλέον βιβλία-έρευνες γερμανικών Αρχείων).

ΟΛΟΥΣ τους συνεργάτες των κατακτητών τους τίμησε το μοναρχοφασιστικό κράτος της δωσιλογικής ΔΕΞΙΑΣ. Πολλούς απ’ αυτούς τους τίμησε το κράτος της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς ακόμα και στη «μεταπολίτευση» όπως «ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ξέχασε να τιμήσει με άγαλμα τον μεγάλο ταγματασφαλίτη Κισά-Μπατζάκ της Μακεδονίας στις 9 Μάη του 1976» (Β.Κ.Μπουφίδης: «Το Οδοιπορικό του Βασίλη», σελ.125, Αθήνα 2006), ενώ οι απόγονοι των Ταγματασφαλιτών, που βρέθηκαν-βρίσκονται στις γραμμές της μοναρχοφασιστικής ΝΔ, ακόμα και στον 21^ο αιώνα, είναι περήφανοι για την εθνοπροδοτική, εγκληματική και δολοφονική δράση των ταγμάτων Ασφαλείας, όπως ο Α.Παπαδόγγονας (βουλευτής ΝΔ), «γιος του χιτλερικού Συνταγματάρχη Παπαδόγγονα, βουλευτής σήμερα, όταν ρωτήθηκε τι γνώμη έχει για τη δράση του πατέρα του, απάντησε σαν άξιος διάδοχός του: «σεμνύνομαι για το εθνικό έργο του πατέρα»!» (Β.Κ.Μπουφίδης: «Το Οδοιπορικό του Βασίλη», σελ.125, Αθήνα 2006), ο δε πρώην αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός της χώρας Γ.Ράλλης δικαιολογεί το δοσίλογο εθνοπροδότη πατέρα του Ιωάννη Ράλλη και μάλιστα εν έτει 2004 δηλ. τον 21^ο αιώνα: «κοιτάζοντας προς τα πίσω, πιστεύω πως χάρη στη στάση του πατέρα μου δεν καταλήξαμε σαν τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο ή την Αλβανία του Χότζα. Τότε όμως, δυο και τρεις φορές τη νύχτα, φώναζαν έξω απ’ το σπίτι μας «Ράλλη-προδότη-θάνατος!». Σαν να τ’ ακούω ακόμα…» (Έκδοση «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, Νο 139 (11/7/2004), σελ. 25). Και τέλος, πάρα πολλοί άλλοι μεταξύ των οποίων και ο υπερεθνικιστής και επικίνδυνος τυχοδιώκτης, φασιστοειδές Αντ. Σαμαράς (νυν αρχηγός της ΝΔ) είναι γνωστός υμνητής-θαυμαστής και υπερασπιστής των ταγμάτων Ασφαλείας, που έτρεχε πάντα, ακόμα και το 1982, και μάλιστα την ίδια μέρα που αναγνωρίστηκε επίσημα η εθνική Αντίσταση (παρά τις όποιες αντιρρήσεις για τον τρόπο που έγινε, κλπ.) στην «Πηγάδα του Μελιγαλά» για να τιμήσει την «εθνική δράση»(!) των «ένδοξων προγόνων»(!) του δηλ. των εθνοπροδοτικών εγκληματικών ταγμάτων Ασφαλείας που στο πλευρό των χιτλερικών κατοχικών στρατευμάτων πολέμησαν το λαό: «από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18/9/82).»(« Ελευθεροτυπία», ΙΟΣ, 11/9/2005).

Οι παραπάνω πρόσφατες δηλώσεις των Α.Παπαδόγονα (βουλευτής-υπουργός ΝΔ) και Γ.Ράλλη (αρχηγός ΝΔ και πρωθυπουργός) τους κατατάσσουν στους «Ταγματασφαλίτες» του 21^ο αιώνα μαζί με δυο άλλους, υπεραντιδραστικούς «καθηγητάκους» που παριστάνουν τους «ιστορικούς, τον αμερικανοθρεμένο-αμερικανοσιτιζόμενο Στ.Καλύβα και τον Ν.Μαραντζίδη (Α.Π.Θ.) – αποτελούν την πρώτη τετράδα των «Ταγματασφαλιτών» του 21^ου αιώνα – που πρωτοστατούν στην «αποκατάσταση» των εθνοπροδοτικών ταγμάτων Ασφαλείας, οι οποίοι αν και δεν είναι ιστορικοί αυτοδιαφημίζονται ως «σπουδαίοι ιστορικοί» - «συγγράφοντας» χαμηλοτάτου επιπέδου προπαγανδιστικά «πονήματα», που δεν έχουν καμία σχέση με επιστημονική ιστορική έρευνα και την ιστορική Αλήθεια και χαρακτηρίζονται από χοντροειδή ψεύδη και προπαγανδιστικά μυθεύματα, ακραίας και προκλητικής μορφής διαστρεβλώσεις ιστορικών γεγονότων, ενώ ταυτόχρονα προδίδουν πρωτόγνωρη και χοντροειδή άγνοια των ιστορικών γεγονότων (θυμίζουν επίπεδο πολύ χαμηλότερο εκείνου του «ρασοφόρου»-θεολόγου Γιανναρά που έγινε καθηγητής «φιλοσοφίας» στο Πάντειο χωρίς σπουδές φιλοσοφίας αντί να υποβάλλει υποψηφιότητα σε καμιά θεολογική σχολή).

β. Το ΚΚΕ οργανωτής και καθοδηγητής της πάλης του λαού κατά των κατακτητών και η μεγάλη εποποιϊα της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ Αντίστασης

Το Πρώτο και τα επόμενα γράμματα του γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ καθόρισαν σωστά τη γραμμή του Κόμματος όχι μόνο στις παραμονές και κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού, μετά την κατάληψη της χώρας απ’ τα χιτλερικά στρατεύματα, κατά των φασιστών κατακτητών. «Η γραμμή όμως αυτή δεν εφαρμόζεται σωστά, διαστρεβλώνεται συνειδητά απ’ τον προβοκάτορα Γ.Σιάντο και γίνονται βασικά, θεμελιακά λάθη» («ΒΟΗΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ» ΣΕΛ. 199, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1952) (δε θα γίνει εδώ αναφορά σ’ αυτά).

Το ΚΚΕ ανασυγκροτώντας τις κομματικές του Οργανώσεις προχωρεί στις 27 Σεπτέμβρη 1941 στην ίδρυση, μαζί με άλλα κόμματα και λαϊκές Οργανώσεις εργαζομένων, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), που «αναδείχτηκε στη μοναδική απελευθερωτική Οργάνωση στην Ελλάδα. Αργότερα ιδρύθηκαν και οι άλλες εθνικοαπελευθερωτικές Οργανώσεις ΕΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΛΑΝ-ΟΠΛΑ-ΕΠΟΝ» («ΒΟΗΘΗΜΑ», σελ. 199), ενώ το Φλεβάρη του ΄42 άρχισε η ένοπλη οργανωμένη δράση του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού(ΕΛΑΣ), εγκαινιάζοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του τόπου: εκείνη της Λαϊκής Επανάστασης που τα τρία βασικά της χαρακτηριστικά (κινητήριες δυνάμεις, χαρακτήρας, απελευθέρωση) έδωσε με συμπυκνωμένο τρόπο ο Ν.ΖΑΧΡΙΑΔΗΣ στην Εισήγησή του στην 12^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Ιούνης 1945), υπογραμμίζοντας πως «χωρίς κανένα δισταγμό μπορούμε να πούμε ότι ο ένοπλος οργανωμένος αγώνας για την εθνική απελευθέρωση αποτέλεσε την αρχή της λαϊκής επανάστασης στην Ελλάδα για την πραγματοποίηση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού».

Κάτω απ’ την καθοδήγηση του ΚΚΕ οι αντιστασιακές οργανώσεις αγκάλιασαν ολόκληρη τη χώρα και τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Το μεν ΕΑΜ τον Αύγουστο του 1944 είχε συγκεντρώσει στις γραμμές του πάνω από 1.500.000 λαού, ο δε ΕΛΑΣ έφτασε τις 70.000 τακτικό στρατό και μαζί με τον εφεδρικό έφτανε τις 140.000. Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) τη στιγμή της απελευθέρωσης ξεπερνούσε τις 600.000 μέλη.

Σύσσωμος ο λαός έδωσε πρωτόγνωρα παραδείγματα ανδρείας και μαζικού ηρωϊσμού, ενώ ο ΕΛΑΣ πολέμησε σκληρά και έδωσε άπειρες μάχες κατά των γερμανο-ιταλο-βουλγαρικών φασιστικών στρατευμάτων κατοχής και κατά των ντόπιων προδοτών συνεργατών τους απελευθερώνοντας την πατρίδα μας απ’ τους βάρβαρους φασίστες κατακτητές, γράφοντας έτσι λαμπρές σελίδες δόξας και δημιουργώντας τη μεγάλη εποποιϊα της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, συμβάλλοντας συνάμα έτσι και στην απελευθέρωση όλων των ευρωπαϊκών λαών απ’ τη μπότα του χιτλεροφασισμού και των συμμάχων του – απελευθέρωση στην οποία, πέραν των άλλων λαών, συνέβαλλε αποφασιστικά και τα μέγιστα ο ηρωικός Κόκκινος Στρατός της σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης κάτω απ’ τη σοφή καθοδήγηση του μεγαλοφυούς Στρατηλάτη ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ.

Στις 12 Οχτώβρη του ΄44 απελευθερώθηκε η αδούλωτη Αθήνα ύστερα από 1264 μέρες σκλαβιάς και στα μέσα Οχτώβρη εκατοντάδες χιλιάδες λαού γιορτάζουν την απελευθέρωση, ενώ σε λίγες μέρες απελευθερώνεται ολόκληρη η χώρα από τον ΕΛΑΣ και έτσι δεν υπήρξε ανάγκη εισόδου του Κόκκινου Στρατού στο ελληνικό έδαφος (δε θα γίνει αναφορά στα ψεύδη των προπαγανδιστών της αστικής-ιμπεριαλιστικής αντίδρασης και των διάφορων οπορτουνιστών ούτε στα μυθεύματα περί δήθεν «χωρισμού των χωρών» απ’ τους Τσώρτσιλ-Στάλιν, «Γιάλτας», «ευθυνών Στάλιν», «Κόκκινο Στρατό» κλπ., κλπ. που δεν έχουν βέβαια απολύτως καμιά σχέση με την ιστορική Αλήθεια, όμως παραπλανούν ακόμα και καλοπροαίρετους, γι’ αυτό δεν είναι περιττή η αντίκρουση-ανασκευή τους, που για λόγους χώρου δεν μπορεί να γίνει σ’ αυτό σημείωμα).

γ. Οι ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες Λιβάνου-Γκαζέρτας-Βάρκιζας – ο ηρωϊκός Δεκέμβρης του ΄44 και ο προδοτικός ρόλος του πράκτορα των Άγγλων Γ.Σιάντου

Η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ, με επικεφαλής το Γ.Σιάντο, στην κατοχή συγκροτούνταν από δυο μόνιμα κυρίαρχα στοιχεία καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα που αποτελούσαν και τα δυο ουσιώδη χαρακτηριστικά γνωρίσματα:

πρώτο, την κυριαρχία του ΔΕΞΙΟΥ οπορτουνισμού στην ηγετική καθοδηγητική ομάδα Σιάντου-Ιωαννίδη που εκφράστηκε, πέρα από σειρά άλλα λάθη, πρωταρχικά στην εγκατάλειψη του δεύτερου σκέλους του ιστορικού Πρώτου Γράμματος του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δηλ. την εγκατάλειψη του τελικού στρατηγικού ΣΚΟΠΟΥ του αγώνα: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό», δηλ. την «απελευθέρωση της χώρας και απαλλαγή της από κάθε ξενική εξάρτηση, λαϊκή δημοκρατία, που ανοίγει το δρόμο για το σοσιαλισμό», μ’ αποτέλεσμα την παράδοση της ΕΞΟΥΣΙΑΣ στην ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ αντιδραστική αστική τάξη και την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του εργατικού κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος, την προδοσία της λαϊκοδημοκρατικής επανάστασης, και υποταγή του στην ντόπια μοναρχοφασιστική αντίδραση και τον αγγλικό ιμπεριαλισμό,

δεύτερο, την κυριαρχία στην ηγετική ομάδα των Σιάντου-Ιωαννίδη μιας μόνιμα φιλο-αγγλικής πολιτικής γραμμής και στάσης, μιας γραμμής στην υπηρεσία του αγγλικού ιμπεριαλισμού, που εκφράστηκε στις ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες Λιβάνου-Γκαζέρτας-Βάρκιζας, που άνοιξαν το δρόμο στην άφιξη-εισβολή των αγγλικών ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, έθεσαν τον ΕΛΑΣ κάτω απ’ τις διαταγές (υποταγή αρχικά στο αγγλικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, κλπ.) και τελικά τον αφόπλισαν με την οριστική-τελική προδοσία της Βάρκιζας παράδοσης των ΟΠΛΩΝ – ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες που αποτέλεσαν σατανικό πέρασμα-εφαρμογή της γραμμής του αγγλικού ιμπεριαλισμού στο κομμουνιστικό και λαϊκό κίνημα της χώρας που προώθησε συνειδητά ο προβοκάτορας και πράκτορας των Άγγλων Γ.Σιάντος με τη στήριξη του δεξιού οπορτουνιστή Γ.Ιωαννίδη, κλπ., γεγονός που εκφράζεται καθαρά και μάλιστα πολύ νωρίς: στην Εισήγηση του Σιάντου στη δεύτερη πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1942).

Οι συμφωνίες ΛΙΒΑΝΟΥ (20/5/1944–ΓΚΑΖΕΡΤΑΣ (26/9/1944)–ΒΑΡΚΙΖΑΣ (12/2/1945) δεν ήταν απλά «λάθη», όπως ισχυρίστηκαν στο παρελθόν και ισχυρίζονται ακόμα και σήμερα οι προδότες δεξιοί οπορτουνιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, αλλά μεγάλες ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ και έτσι τις είδαν-θεώρησαν – και πολύ σωστά – όχι μόνο οι κομμουνιστές και αντιφασίστες, οι αγωνιστές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά και ολόκληρος ο αντιφασίστας ελληνικός λαός. Την πρώτη και κύρια ευθύνη γι’ αυτές τις προδοτικές συμφωνίες φέρει το δίδυμο Σιάντου-Ιωαννίδη και δευτερευόντως εκείνοι που με εντολή τους τις υπόγραψαν (Ρούσος-Ζεύγος-Παρτσαλίδης) και η ηγεσία του ΕΛΑΣ Άρης-Σαράφης. Έχει σπουδαία διδακτική σημασία για τους νεότερους κομμουνιστές να γίνει γνωστή μια ιστορική απάντηση στον Παρτσαλίδη, όπως την κατέγραψε ο Δ.Βλαντάς: εκείνη του ανυπότακτου επαναστάτη κομμουνιστή, αδιάλλακτου και μαχητικού πολέμιου του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, σταλινικού-ζαχαριαδικού Γιώργη ΛΥΡΑ σε μια συνέλευση μελών του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι για την ανάλυση των αποφάσεων της παρασυναγωγής της «6^ης Ολομέλειας» του «Κ»ΚΕ(Μάρτης του ΄56): «εσύ μας πρόδωσες και τώρα θέλεις να είσαι ηγέτης μας. Υπήρξαν αστοί πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες, που μετά από την αποτυχία τους αυτοχτόνησαν. Εσύ δεν έχεις τον ανδρισμό ούτε να αυτοκτονήσεις;» (Δ.Βλαντάς: «1950-1967, τραγωδία του ΚΚΕ» τέταρτος τόμος, σελ.111, Αθήνα, Ιούνης 1976)*.

Θεωρείται βέβαιο, ότι ο ηγέτης του αγγλικού ιμπεριαλισμού Τσώρτσιλ είχε αποφασίσει τη συντριβή του ελληνικού κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ) από τότε που ήταν πλέον φανερή η αποτυχία ανάπτυξης-μαζικοποίησης του ΕΔΕΣ του συνεργάτη των ιταλο-γερμανών κατακτητών φασίστα Ζέρβα, κάτι που είχε δηλώσει και αργότερα απευθυνόμενος στους πολιτικούς της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης: «περιμένω οπωσδήποτε μια σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να την αποφύγουμε».

Ακριβώς αυτή τη σύγκρουση προετοίμασαν μεθοδικά πριν το Δεκέμβρη του ΄44, οι αστοί πολιτικοί με επικεφαλής τον Γ.Παπανδρέου και ο Σιάντος, εφαρμόζοντας κατά γράμμα και οι δυο τις εντολές των άγγλων ιμπεριαλιστών αφεντικών τους αλλά και επιπλέον διαθέτοντας και συγκεκριμένο επιτελικό πολιτικο-στρατιωτικό σχέδιο με δυο σκέλη: πρώτο, οπωσδήποτε σύγκρουση το Δεκέμβρη, δεύτερο, διασφάλισης σίγουρης ΗΤΤΑΣ του ΕΛΑΣ στην Αθήνα και νίκης των αγγλικών στρατευμάτων-Ταγματασφαλιτών συνεργατών των κατακτητών. Η στρατιωτική ΗΤΤΑ του ΕΛΑΣ Αθήνας ήταν η ΠΡΩΤΗ και εντελώς απαραίτητη ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για να ανοίξει ο ΔΡΟΜΟΣ στη ΒΑΡΚΙΖΑ, για να πάει το κίνημα στην άνευ όρων συνθηκολόγηση δηλ. στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ με την παράδοση τον ΟΠΛΩΝ του ΕΛΑΣ.

Αυτή ακριβώς τη γραμμή υποταγής στους άγγλους ιμπεριαλιστές προώθησε και αυτό το συγκεκριμένο σχέδιό τους εφάρμοσε στην πράξη ως γραμμή του ΚΚΕ ο Γ.Σιάντος. Γι’ αυτό και πήρε ο ΙΔΙΟΣ προσωπικά δυο σπουδαίες-καίριες, και προς όφελος των άγγλων ιμπεριαλιστών, αποφάσεις αυτή την κρισιμότατη για το λαϊκό κίνημα στιγμή: πρώτο, αποφάσισε ΜΟΝΟΣ του τη στιγμή της σύγκρουσης του Δεκέμβρη, σύμφωνα και με μαρτυρία του Ιωαννίδη, σε κρίση «ειλικρίνειας», στη «Γ΄ συνδιάσκεψη (1950)»: «όταν ο Σιάντος π.χ. πήρε μόνος την απόφαση ν’ αρχίσει τον ένοπλο αγώνα το Δεκέμβρη του 1944, χωρίς να ρωτήσει το ΠΓ, εμείς τι κάναμε;» («3^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, 10-14/10/1950», σελ. 215, εκδόσεις «Γλάρος», Αθήνα 1988), δεύτερο, φρόντισε-αποφάσισε – για να είναι σίγουρη η ΗΤΤΑ του ΕΛΑΣ Αθήνας και η νίκη των αγγλικών στρατευμάτων – να πάρει μέρος στην ένοπλη σύγκρουση ΜΟΝΟ ο ΕΛΑΣ Αθήνας και ΟΧΙ ολόκληρος ο ΕΛΑΣ με τη στρατιωτική του ηγεσία ΑΡΗ-ΣΑΡΑΦΗ, τους οποίους έστειλε σκόπιμα-συνειδητά «βόλτα» στην Ήπειρο, τρίτο, επέτρεψε στα αγγλικά στρατεύματα από άλλα μέρη της Ελλάδας να περάσουν ανενόχλητα για να πάρουν μέρος στις μάχες κατά του ΕΛΑΣ σε Αθήνα-Πειραιά, τέταρτο, μετά το Δεκέμβρη η ΗΤΤΑ του ΕΛΑΣ Αθήνας σκόπιμα προβλήθηκε-παρουσιάστηκε εκ μέρους της προδοτικής ηγεσίας Σιάντου ως ΗΤΤΑ του ΕΛΑΣ πανελλαδικά – με προφανή στόχο να συρθεί το κίνημα στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Βαρκιζας, όπως και έγινε – χοντροειδέστατο ΨΕΥΔΟΣ, γιατί ο ΕΛΑΣ πανελλαδικά, εκτός εκείνου της Αθήνας, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ηττηθεί – μια ψευδέστατη αλλά ευρέως διαδεδομένη εκδοχή που αφελώς προβάλλεται και στις «Αναμνήσεις» διαφόρων αγωνιστών.

Σχετικά με το τρίτο σημείο ας δοθεί μια πρόσφατη μαρτυρία του Θόδωρου Καλλίνου-Αμάρμπεη (καπετάνιος του ΕΛΑΣ της 16^ης μεραρχίας Θεσσαλίας και της 13^ης μεραρχίας Ρούμελης): «πήγα στη Μάνδρα να υποδεχθώ το 52 Σύνταγμα και τη Μοίρα Πυροβολικού. Έφτασε στη Μάνδρα το βρετανικό Σύνταγμα από τη Θεσσαλονίκη. Το σταματήσαμε και πήραμε διάταξη να το αφοπλίσουμε. Τηλεφώνησα στο Σιάντο: «έφτασε στη Μάνδρα βρετανικό Σύνταγμα από τη Θεσσαλονίκη. Θα το αφοπλίσουμε». Απάντησε: «ν α τ ο α φ ή σ ε τ ε ν α π ε ρ ά σ ε ι»(υπογρ. «Α»). Ξανατηλεφωνώ: «Αύριο αυτό το Σύνταγμα θα μας πολεμάει στην Αθήνα». Απάντησε: «ν α τ ο α φ ή σ ε τ ε ν α π ε ρ ά σ ε ι»(υπογρ. «Α»). («ΕΛΛΑΔΑ», Νο 150, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2008, σελ. 1).

Βέβαια «η ηρωική εξέγερση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά θα μείνει σα μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της πάλης για τη λευτεριά», όμως ο αγώνας του Δεκέμβρη ήταν συνειδητά πολιτικά και στρατιωτικά απροετοίμαστος για να καταλήξει οπωσδήποτε και με μαθηματική ακρίβεια σε ΗΤΤΑ του ΕΛΑΣ, γιατί αλλιώς ΔΕ μπορούσε να ανοίξει ο δρόμος για την ΠΡΟΔΟΣΙΑ της Βάρκιζας. Συμπληρωματικά: «το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέχθηκε κατά τρόπο απαράδεχτο και ακατανόητο τη μονοπωλιακή διαχείριση του Δεκέμβρη από το Γ.Σιάντο. Ο Γ.Σιάντος κατάργησε αυθαίρετα χωρίς να ρωτήσει κανέναν, το γενικό αρχηγείο του ΕΛΑΣ και ίδρυσε την ΚΕ του ΕΛΑΣ, όπου έκανε αυτό που ήθελε. Χαραχτηριστικό είναι ότι ο Γ.Σιάντος με προσωπική διαταγή του στις 17 του Δεκέμβρη 1944, άφησε και μπήκε περνώντας μέσα από τη διάταξή μας στη Γκάζα, έξω από την Αθήνα, ανενόχλητο, ένα σύνταγμα άγγλων, που μπήκε έτσι στην Αθήνα και πήρε μέρος στις μάχες ενάντια στα τμήματά μας που πάλαιβαν ηρωικά. Στο ίδιο διάστημα και απ’ τη Θεσσαλονίκη φεύγαν ανενόχλητα αγγλικά στρατεύματα για την Αθήνα, ενώ οι κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν παίρναν μέρος στη μάχη κατά των άγγλων. Αυτά όλα μόνο σαν π ρ ο δ ο σ ί α (υπογρ. «Α») μπορούν να χαραχτηριστούν. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έμενε ξένο και αμέτοχο απ’ όλα αυτά, που ούτε κατοπινά τα συζήτησε, ούτε τα καταδίκασε, όπως δεν συζήτησε ούτε καταδίκασε την άλλη π ρ ο δ ο σ ί α (υπογρ. «Α»), τη συμφωνία της Γκαζέρτας» (Ν.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ: «ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΗΣ» (προς τη Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ), σελ. 16-17, εκδ. της ΚΕ του ΚΚΕ, 1950).

Ευθύνες για τις απανωτές ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες φέρει και η στρατιωτική ηγεσία. Η ηγεσία του ΕΛΑΣ ΑΡΗΣ-ΣΑΡΑΦΗΣ μετά την ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ συμφωνία της Βάρκιζας όταν το κίνημα βρέθηκε-βρίσκονταν πια στην «κόψη του ξυραφιού» και μπροστά σε ολοφάνερη, σίγουρη, πλήρη και ολοσχερή καταστροφή, η ηγεσία του ΕΛΑΣ ΑΡΗΣ-ΣΑΡΑΦΗΣ το λιγότερο που έπρεπε τότε να πράξουν ήταν να ΑΡΝΗΘΟΥΝ την υπογραφή της «Ημερήσιας διαταγής» ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ του ΕΛΑΣ και ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ των ΟΠΛΩΝ στη ντόπια μοναρχοφασιστική αντίδραση και τους άγγλους ιμπεριαλιστές. Ολόκληρη η «Ημερήσια διαταγή» βρίσκεται δημοσιευμένη στο τέλος του βιβλίου του Σ.ΣΑΡΑΦΗ: «Ο ΕΛΑΣ» και αρχίζει ως εξής «Ημερήσια διαταγή, Γενικού αρχηγείου του ΕΛΑΣ της 16 Φλεβάρη 1945, Αξιωματικοί, καπεταναίοι και αντάρτες του ΕΛΑΣ και ΕΛΑΝ. Ύστερα από τη συμφωνία που υπογράφηκε στις 12 του μηνός ο ένοπλος αγώνας του ΕΛΑΣ τελειώνει και ο ΕΛΑΣ αποστρατεύεται …». Στο τέλος του κειμένου φέρει τις υπογραφές: Στέφανος Σαράφης – Άρης Βελουχιώτης (Στέφανος Σαράφη: «Ο ΕΛΑΣ», σελ. 562-563, εκδόσεις «Σύγχρονο βιβλίο», Αθήνα 1964).

Υπήρχε άραγε άλλος δρόμος; Ασφαλώς και υπήρχε. Το ΚΚΕ έπρεπε να ακολουθήσει έναν άλλο διαμετρικά αντίθετο δρόμο απ’ τον προδοτικό δρόμο που ακολούθησε: δηλαδή το δρόμο της απόκρουσης κάθε απόπειρας ανάμειξης του αγγλικού ιμπεριαλισμού στα εσωτερικά της χώρας, όπως έπραξε το νεαρό ΚΚ Αλβανίας, μ’ επικεφαλής τον Ενβέρ Χότζα, κόμμα μιας πολύ μικρότερης χώρας για την οποία δεν ενδιαφέρονταν λιγότερο οι άγγλοι ιμπεριαλιστές να την καθυποτάξουν.

Πέρα απ’ τις απανωτές ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ συμφωνίες για τις οποίες ο Σιάντος έπρεπε να συλληφθεί και να παραπεμφθεί σε δίκη απ’ το λαϊκό κίνημα, να καταδικαστεί και τουφεκιστεί, και ΜΟΝΟ η στάση του στην περίπτωση του «Δεκέμβρη του ΄44» είναι από μόνη της υπεραρκετή και η καλύτερη απόδειξη που δείχνει ότι ήταν προβοκάτορας και πράκτορας των άγγλων ιμπεριαλιστών, όπως ορθότατα χαρακτηρίστηκε (μετά από συγκέντρωση στοιχείων για την προδοτική του δράση) απ’ το ΚΚΕ επί ηγεσίας ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για να έρθει αργότερα η σοσιαλδημοκρατική προδοτική κλίκα των Κολιγιανο-Παρτσαλιδο-Φλωράκηδων κλπ. να τον «αποκαταστήσει» και να βαφτίσει τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ απλά «λάθη», «υποχωρήσεις», «συμβιβασμούς», κλπ., κλπ. (βλέπε ανάμεσα στ’ άλλα απ’ τα πιο πρόσφατα «Δεκέμβρης 1944», «Ρ» 4/12/2011, «Συμφωνία της Βάρκιζας» «Ρ» 19/2/2012, «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», Β΄ τόμος, 1949-1968, κλπ.).

*Αυτή την περήφανη και πολύ θαρραλέα επαναστατική στάση του αλύγιστου κομμουνιστή Γιώργη ΛΥΡΑ δεν μπόρεσαν να του τη συγχωρέσουν οι γυμνοσάλιαγκες της φασιστικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρεζνιεφ, Κολιγιάννης-Παρτσαλίδης, και τον εξόντωσαν, δίνοντας εντολή στους Ρουμάνους Χρουστοφικούς να τον αποβάλλουν απ’ το Πανεπιστήμιο-Σχολή Ιστορίας, στην οποία είχε γραφτεί όταν επέστρεψε από την Ελλάδα στο Βουκουρέστι μετά το 1954 από τη σκληρή παρανομία, άρρωστος και φυματικός, να του στερήσουν το δικαίωμα δουλειάς και να τον κλείσουν φυλακή στα φασιστικά μπουντρούμια των Ρουμάνων χρουστσοφικών. Εκεί βασανίστηκε τόσο πολύ άγρια που αργότερα αναγκάστηκαν να τον βγάλουν ετοιμοθάνατο (20 μέρες πριν) για να μη πεθάνει στη φυλακή, μεταφέροντάς τον σε Νοσοκομείο του Ιασίου Ρουμανίας, φρουρούμενο πάντα από αστυνομικό που δεν επέτρεπε σε κανέναν να τον επισκεφθεί, αφήνοντας εκεί την τελευταία του πνοή στα τέλη του 1959.

Διαβάστε Περισσότερα »

Στη Βενεζουέλα θα διεξαχθεί το 23ο Αντιιμπεριαλιστικό-Αντιφασιστικό Κάμπινγκ Νεολαίας

Το 23ο Διεθνές Κάμπινγκ Αντιφασιστικής και Αντιιμπεριαλιστικής Νεολαίας θα διεξαχθεί στο Καράκας της Βενεζουέλας.

Περισσότερες πληροφορίες σύντομα.

Το 20ο κάμπινγκ είχε διεξαχθεί στη Δανία το 2006, το 21ο στη Βραζιλία το 2008, το 22ο στην Τουρκία το 2010.

Διαβάστε επίσης:

- 22ο Διεθνές Κάμπινγκ Νεολαίας (Σμύρνη, 3-12 Αυγούστου 2010)

Διαβάστε Περισσότερα »

«ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»: Νά τι γράφανε οι εφημερίδες της Κατοχής για τους αρχηγούς των Ταγμάτων Ασφαλείας

«ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»
Νά τι γράφανε οι εφημερίδες της Κατοχής για τους αρχηγούς των Ταγμάτων Ασφαλείας
- Πέμπτη, 27 Ιουλίου 1944. Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:
Ο αρχηγός εθελοντικών δυνάμεων Πελοποννήσου Συνταγματάρχης κ. Παπαδόγκωνας προς τον Φύρερ
Βερολίνον, 26.
Καθ' ά μεταδίδεται εξ Αθηνών ο αρχηγός των ελληνικών εθελοντικών σχηματισμών της Πελοποννήσου συνταγματάρχης Παπαδόγκωνας, απηύ­θυνε προς τον Φύρερ επί τη διασώσει του το ακόλουθον τηλεγράφημα:
«Οι 5.000 αξιωματικοί και άνδρες των ελληνικών εθελοντικών τμημάτων της Πελοποννήσου με το μεγαλύτερον μέρος του πληθυσμού της Πελοπον­νήσου όπισθεν αυτών, εκφράζουν την βαθυτάτην αγανάκτησίν των δια την εναντίον σας απόπειραν, σχεδιασθείσαν και επιχειρηθείσαν υπό υποκει­μένων, τα οποία δεν ήθελον να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του αγώνος κατά του κομμουνισμού και των πλουτοκρατών συνεργατών του. Εκφράζουν την χαράν των δια την θαυμαστήν διάσωσίν σας και κλίνουν με ευγνωμοσύνην το γόνυ ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού, όστις ήπλωσε προστατευτικήν χείρα επάνω από την ζωήν σας, δια να σας διαφύλαξη εις το γερμανικόν έθνος και εις την εν τω αγώνι κατά της κομμουνιστικής πανώλους ηνωμένην Ευρώπην.
Δια τους Έλληνας εθελοντάς της Πελοποννήσου, η ένδειξις αυτή είναι μία παρόρμησις, όπως συνεχίσουν δι' όλων των δυνάμεων μέχρις εσχάτων τον αγώνα κατά των μπολσεβικικών ορδών έν Ελλάδι.
Από της ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθεν η δράξ των ηρώων του Λεωνίδου, ή οποία έσωσε τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, υψούται η προσευχή μας: «Κύριε, διαφύλαττε τον Φύρερ».
-  Κυριακή 13 Αυγούστου 1944:
Ο Φύρερ εκφράζει τάς ευχαριστίας του προς τον κ. Παπαδόγκωναν και τους εθελοντάς του.
Επίσης και ο Υπουργός Εσωτερικών του Ράιχ Χίμλερ
Ο Φύρερ έδωσε διαταγήν όπως ανακοινώσουν προς τον Διοικητήν των εθελοντικών τμημάτων Πελοποννήσου Συνταγματάρχην κ. Παπαδόγκω­ναν ότι εχάρη εγκαρδίως διά τα επ' ευκαιρία της διασώσεως του αποσταλέντα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα των εν τη Πελοποννήσω κατά του Μπολσεβικισμού μαχόμενων εθελοντών. Ο Φύρερ διαβιβάζει τας θερμάς του ευχαριστίας και τους χαιρετισμούς του εις όλους τους εθελοντάς.
Εξ άλλου και ο αρχηγός των Σ.Σ. και υπουργός των Εσωτερικών του Ράιχ Χίμλερ έδωσεν εντολήν όπως διαβιβασθούν προς τον Συνταγματαρ­χών κ. Παπαδόγκωναν και αι ιδικαί του ευχαριστίαι.
Τά συγχαρητήρια του Εθελοντικού Ελληνικού Στράτου προς τον Αδόλφον Χίτλερ
Πρός τόν Άδόλφον Χίτλερ - Φύρερ της Γερμανίας.
Ημείς οι Έλληνες, οι οποίοι μετά των εντίμων και ανδρείων Γερμανών στρατιωτών αγωνιζόμεθα εντός του εδάφους της αιωνίας ημών πατρίδος, υμνούμεν και δοξάζομεν τον προστάτην ημών και φιλεύσπλαχνον Θεόν, ο οποίος έσωσεν υμάς τον μέγαν Φύρερ της Γερμανίας και ολοκλήρου της Ευρώπης από τους όνυχας των κακών και πονηρών δαιμόνων, οι οποίοι ηθέλησαν να σας δολοφονήσουν. Επί τη ευκαιρία της διασώσεως σας εκφράζομεν προς υμάς τα αδελφικά μας αισθήματα.
Οι αρχηγοί του ΕΕΣ
Κισά-Μπατζάκ (Κυριάκος Παπαδόπουλος)
Μιχαήλ Αγάς (Μιχαήλ Παπαδόπουλος)
- Εφημερίδα «Νέα Ευρώπη» Θεσσαλονίκης, 25-7-1944:
Η δράσις του ΕΕΣ
Από πολλού χρόνου σκοπός του Εθνικού Ελληνικού Στρατού μας υπήρξεν η εκκαθάρισις του ορεινού συγκροτήματος του Βερμίου, επί του οποίου ήσαν εγκατεστημέναι πλείσται κομμουνιστικαί συμμορίαι και εκτελεστικά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ και ΕΑΜ, τα οποία τμήματα εκείθεν εξορμούντα προσέβαλλον εκάστοτε τα χωρία τα ευρισκόμενα γύρωθεν του Βερμίου. Κατόπιν των ανωτέρω απεφασίσθη όπως, τη συμπρά­ξει του γερμανικού στρατού, ενεργηθή επιχείρησις κατά των συμμοριών αυτών.
Την 22αν Απριλίου ε.έ. τμήματα γερμανικού στρατού των Ες-Ες μετά τμημάτων του ΕΕΣ, μεθοδικώς ενεργήσαντα, κατώρθωσαν να σχηματί­σουν κλοιόν πέριξ του ορεινού όγκου του Βερμίου.
- Εφημερίδα «Πατρίς» Κοζάνης, 21-5-1944:
Την 8ην Μαΐου ε.έ. διερχόμενος ο αρχηγός (σ.σ. Μιχάλης Παπαδόπου­λος) εκ Βεροίας μετά του στρατού και του επιτελείου του, εστάθμευσεν εις την πόλιν αυτήν και ωμίλησεν εις ογκωδεστάτην συγκέντρωσιν. Πλαισιούμενος ο αρχηγός μας από τον σεβασμιώτατον Μητροπολίτη Βεροίας, τον αρχηγόν των γερμανικών δυνάμεων των Ες-Ες και απείρων εθνικών παραγόντων, ωμίλησεν εμπρός εις μίαν ανθρωποθάλασσαν Βεροιωτών δηλώσας το φως της αλήθειας...
«Το Οδοιπορικό του Βασίλη», Βασίλης Κ. Μπουφίδης, Αθήνα 2006, σελ. 124-126

Διαβάστε Περισσότερα »

Γαλλία: Δημιουργήθηκε η Ένωση Επαναστατικής Νεολαίας (UJR)

Γνωρίζοντας ότι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είχε ποτέ τόσο πολύ πλούτο από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, […]
Εμείς, η νεολαία, σπουδαστές, μαθητές ή αδήλωτοι εργαζόμενοι, επισφαλής, άνεργοι ... συγκεντρωθήκαμε στις 26 Φεβρουαρίου 2012, είμαστε αφοσιωμένοι στον αγώνα για την επανάσταση από τη σύσταση της UJR, μια οργάνωση νεολαίας λαϊκή, επαναστατική και διεθνιστική, που συνδέονται με την PCOF. […]
Καλούμε για να ενωθούν μαζί μας όλους τους νέους που επαναστατούν εναντίον αυτού του συστήματος και είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των νέων ανθρώπων.

UJR. πρώτο Συνέδριο
Φεβρουάριος 2012

Δημοσιεύτηκε στη La Forge, τ. 527 Μάρτης 2012

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο «ΡΩΣΣΟΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΣ»

Οι δυνάστες του Ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας

Ο «Ρωσσοαγγλογάλλος» είναι ένα σατυρικό ποίημα με διαλόγους, το οποίο γράφτηκε και κυκλοφόρησε από άγνωστο συγγραφέα την προεπαναστατική περίοδο στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα. Στη συνέχεια, μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση, το ποίημα καταχωνιάστηκε και «χάθηκε».

«Χάθηκε» γιατί μέσα από αυτό, πέρα από τον τούρκο καταχτητή, φαινόταν ξεκάθαρα τα στηρίγματά του και ο ρόλος των ξενών μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Φαινόταν ξεκάθαρα ο ρόλος του ντόπιου θρησκευτικού «ιερατείου», των φαναριωτών και των κοτζαμπάσηδων ως δυνάστες του λαού της τουρκοκρατούμενης τότε χώρας αλλά και μετά.

Στο διάλογο που υπάρχει στο ποίημα, συμμετέχουν τρεις εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία, με την «Ελλάδα», ένα «μητροπολίτη», ένα φαναριώτη «πρίγκιπα», έναν Έλληνα «πραγματευτή» και έναν «κοτζάμπαση» άρχοντα της υπόδουλης τότε χώρας.

«Είναι βέβαιο πως το έργο αυτό με τη λεπτή ειρωνεία προς τους ξένους και ντόπιους τυράννους και δυνάστες του υπόδουλου Γένους, έχει γραφτεί από συγγραφέα που γνωρίζει σε βάθος την πραγματικότητα. Φαίνεται ξεκάθαρα πως προέρχεται ο ίδιος ο συγγραφέας από το λαό, αφού τόσο καλά τον εκφράζει. Όμως γνωρίζει και το ρόλο τόσο των «Μεγάλων Δυνάμεων» όσο και του ντόπιου θρησκευτικού «Ιερατείου» και «αρχοντολογιού», γεγονός που αποδεικνύει βαθιά γνώση της πραγματικότητας. Ο «Ρωσσοαγγλογάλλος» γραμμένος σε γλώσσα προσιτή και κατανοητή, προσπάθησε με απλές εικόνες, ίσως χωρίς λεπτότητα που δεν είναι άλλωστε διόλου απαραίτητη, να δώσει πραγματικές διαστάσεις στους έξης παράγοντες:

στο «φιλικό» ενδιαφέρον των «Μεγάλων» προστάτιδων Δυνάμεων για την Ελλάδα, και

στο ρόλο των ντόπιων πολιτικο-οικονομικο-θρησκευτικών ηγεμόνων.

Ας αναλογιστούμε πως την εποχή αυτή είχε πια ωριμάσει ο Μεγάλος Ξεσηκωμός στις ψυχές των υπόδουλων Ελλήνων. Γνήσιο συνεπώς πατριωτικό καθήκον ήταν να γνωρίζει ο φιλότιμος, ρομαντικός, ιδεολόγος και προπαντός εύπιστος Ελληνικός λαός της αγροτιάς, ποιους - εκτός των τούρκων τυράννων - έχει ν' αντιμετωπίσει στον απελευθερωτικό του Αγώνα.

Το ποίημα αυτό καταχωνιάστηκε μεταπελευθερωτικά ως τις μέρες μας. Η ερμηνεία είναι φανερή: Στέκεται σαν «προτροπή», σαν «υπόδειξη», σαν «συμβουλή», σαν «ενημέρωση», σαν «αποκάλυψη» και στις μέρες μας. Αρκεί να αλλάξουν (ή να συμπληρωθούν) μερικά ονόματα στους πρωταγωνιστές του και το κείμενο έχει απόλυτη επικαιρότητα».

Βλ. σελ. 13-14, Απόστολος Παναγιαννόπουλος, «Ρωσσοαγγλογάλλος», εκδ. Ρέκος, Θεσ/νίκη 1981

Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί ότι από την ίδια εργασία και από τις σελίδες 19-29 αναδημοσιεύεται το ποίημα «Ρωσσοαγγλογάλλος» και οι σημειώσεις των παραπομπών.

Ο «ΡΩΣΣΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΣ»

(Λαϊκή Ποιητική Σάτιρα 'Ανωνύμου "Ελληνα)

«Ρώσσος, Άγγλος και Γάλλος¹ κάμνοντες την περιήγησιν
της Ελλάδος, και βλέποντες την αθλίαν της κατάστασιν, ηρώτησαν κατ' αρχάς ένα Γκραικόν φιλέλληνα διά να μάθουν την αιτίαν², μετ’ αυτόν ένα μητροπολίτην³, είτα ένα βλάχμπεην⁴, έπειτα ένα πραγματευτήν⁵, και ένα προεστώτα^β.
Τέλος απαντούν την Ελλάδα⁷ αυτήν.

ΞΕΝΟΣ

Ειπέ μας, ω φιλέλληνα, πως, φέρτε την σκλαβίαν, και την απαρηγόρητον των Τούρκων τυραννίαν;

πως τες ξυλιές και υβρισμούς και σιδηροδεσμίαν,
παίδων, παρθένων, γυναικών, ανήκουστον φθορίαν;

Πως δε τον καθημερινόν των συγγενών σας φόνον,
τον αδικον, αναίτιον, και χωρίς τινα πόνον;

δεν είσθ’ εσείς απόγονοι εκείνων των Ελλήνων,
των ελευθέρων, των σοφών και των φιλοπατρίδων,
και πως εκείνοι απέθνησκον διά την ελευθερίαν
και τώρα εσείς υπόκεισθε εις τέτοιαν τυραννίαν;

Και ποιον γένος ως εσείς εστάθη φωτισμένον,

εις την σοφίαν, δύναμιν, κ’ εις όλα ξακουσμένον;

Πως νυν εκαταστήσατε την φωτεινήν Ελλάδα!

Βαβαί⁹! ως ένα σκέλεθρον, ως σκοτεινήν λαμπάδα!
Ομίλει, φίλτατε Γραικέ, ειπέ μας την αιτίαν:
μή κρύπτεις τίποτις, ημών λύε την απορίαν.

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ¹⁰

Ρωσσ - αγγλο - γάλλοι,

Ελλάς, και όχι άλλη

ήτον, ως λέτε, τόσον μεγάλη.

Νυν δε αθλία

και αναξία

αφ' ου άρχισεν η αμαθία.

Όσ’ ημπορούσι

να την ξυπνούσι,

ουτ’ εις το χείρον την οδηγούσι.

Αυτή στενάζει,

τα τέκνα κράζει,

στο να προκόπτουν όλα προστάζει.

Και τότε ελπίζει

ότι κερδίζει

ευρείν, όπου 'χει νυν την φλογίζει.

Μα όστις τολμήσει

να την ξυπνήση

πάγει στον άδην χωρίς τινα κρίσιν.

……………….

Όθεν βαλθήτε,

μην αμελήτε

κι από τους πρώτους, βεβαιωθήτε.

ΓΑΛΛΟΣ

Ιδού, ας ερωτήσωμεν τούτον τον πολυγένην·
Μητροπολίτης φαίνεται, κάμνει τον Δημοσθένην.

Σ' αυτόν θέλει γνωρίσωμεν τον ζήλον της Γραικίας, αν είναι φιλελεύθερος ή φίλος τυραννίας.

Χαίρε Πανιερώτατε και γένος της Γραικίας,

πως υποφέρεις τον ζυγόν της Τούρκων τυραννίας; Γιατί εκαταντήσετε την φωτεινήν Ελλάδα

αθλίαν, κακορρίζικην και ως σβηστήν λαμπάδα;

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Να έχετε τέκνα, την ευχήν μου

κι ακούσατε την απόκρισίν μου.

Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω¹¹

ούτε ξεύρω να τον νομίζω.

Τρώγω, πίνω, ψάλλω με ευθυμίαν,

δεν υποφέρω ποτέ τυραννίαν.

Τότε υποφέρω αδημονίαν,

όστις με βλάψει στην επαρχίαν.

Αυτή του Τούρκου η τυραννία

σ’ εμέ είναι ζωή μακαρία.

Αφού το ράσο τούτο φόρησα

πλέον τινά ζυγόν δεν γνώρισα.

Δύο ποθώ, ναι μα τες εικόνες:

άσπρα¹² πολλά και καλές κοκόνες¹³.

Περί δε της Ελλάδος, που λέτε,

δεν με μέλει κι αν τυραγνιέται.

Μ’ αν βαστάζη χωρίς να στενάζη,

όλες τις άμαρτίες εβγάζει.

Ημείς πάντα τους ξομολογούμεν

και ψυχικά τους νουθετούμεν

πίστιν να έχουν στον βασιλέα¹⁴

και σέβας εις τον αρχιερέα∙

στον Τούρκον τ' άσπρα να μη λυπούνται,

τότε γάρ την ψυχήν ωφελούνται.

Και αρχιερέων παρρησίες¹⁵

και παπάδων πολλές λειτουργίες.

Ο πνευματικός τους διορίζει

πως πρέπει καθείς να δευτερίζη.

Αυτοί άρχισαν να παρακούσι

κι όλοι λευθερίαν φρονούσι.

Διά τούτο κι' ημείς συμφωνούμεν,

ομού με Τούρκους, τους βαρβαρούμεν¹⁶. έπειδή όλοι μας το θωρούμεν

πως θέλει λείψει ο,τι βαστούμεν.

Χριστός, μας λέγουν, θέλει λευθερίην

ημείς δ’ έχομεν το δεσμείν και λύειν.

Με θλίβει η μικρή επαρχία,

ελπίζω σ’ άλλην, πλέον πλούσια.

Έχω πασάδες, και τους ελτζήδες¹⁷,

και είναι σίγουρες έλπιδες.

Και οι κοκόνες είναι μέγα θαύμα,

ευκολύνουν γάρ το κάθε πράγμα.

Φθάνει γούν η τόση απολογία,

ιδού γυνή φέρει παρρησία.

ΞΕΝΟΣ

Ω δυστυχία των Γραικών, γένος πεπλανημένον,
πόσα κακά υποφέρετε εκ των ιερωμένων !

ΡΩΣΣΟΣ

Και τι καλά εκάναμεν ημείς εις την Ρωσσίαν:

όλους τους επροστάξαμεν να ζούν στην μοναξίαν.

ΑΓΓΛΟΣ

Ημείς αποφασίσαμεν του Πάπα κάθε χρόνον
το είδωλον να καίωμεν χωρίς κανένα πόνον.

ΓΑΛΛΟΣ

Μα ημείς τον έγκρεμνισαμεν και άπ’ αυτόν τον θρόνον και παίγνιον τον δείξαμεν στον κόσμον και όχι Κρόνον¹⁸.

ΡΩΣΣΟΣ

Ιδού ένας πως έρχεται, μα ποιός τονε γνωρίζει;
Φορεί σαμουροκάλπακον⁹ και αγάλια βηματίζει:
Με δόξαν φέρεται πολλήν και το φοντέ μεγάλο.
Πρίγκιψ Βλαχίας φαίνεται, βέβαια και δεν σφάλλω.
Νέος αυθέντης έγινε και πάει στην Βλαχία,
για να γυμνώοη τον λαόν χωρίς φιλανθρωπία.

ΑΓΓΛΟΣ

Ας πάμε, ας τον ξετάξωμεν να δούμεν τι φωνάζει,
αν τυραννία χαίρεται ή πατρίδαν αγαπάει.

Σε χαιρετούμεν, ηγεμών, με το προσήκον σέβας,
Ελλάδος γόνε άριστε, κοινών δε και της Εύας.

Σοι συγχαιρόμεθα πολλά την νέαν αυθεντίαν
μακρόβιον και ελεύθερον εις όλην την Γκραικίαν,
ήτις στενάζει, κόπτεται, έχασε την πνοή της,

και τα πολλά τα βάσανα έπαυσαν την ζωήν της.

Τας χείρας της εξάπλωσε σε σας τους απογόνους,
ως δυνάμενοι πάντοτε να σβήσετε τους πόνους.
Ποτέ δεν το έλπίζομεν πως θέλει αμεληθήτε,
αλλά με τόλμην τους εχθρούς θέλει εκδικηθήτε.

ΠΡΙΓΚΙΨ

Αντιχαίρετε, ω ξένοι,
άλλ’ η ευχή κάτω μένει.

Ταυτα γάρ που σεις μου λέτε,
φλόγα στην καρδιά μου φέρτε.

Της Ελλάδος η λευθερία
εις εμέ είναι πτωχεία.

Τότε η παρούσα δόξα
σβύει, φέρει τόσα τόξα.

Πρέπει εγώ, εξ εναντίας,
ως πιστός πάσης Τουρκίας,
την Ελλάδα ν’ αφανίζω
και τους Τούρκους να ρανίζω.

Ετσι ημπορώ να ζήσω,
όταν τους Γραικούς εκδύσω.

Φίλοι, η ελευθερία
είν’ κοινή συγκοινωνία:
πλούσιος, πτωχός και πένης
φαίνετ’ άλλος Δημοσθένης.

Εις αυτήν όλοι προστάζουν,
σοφοί, δίκαιοι, ετάζουν∙
πλην η δόξα η δική μου
τέρπει μόνον την ψυχήν μου.

Έχοντάς της υπό χείρα,
με τρομάσσει κάθε χείρα.

Κι αν ο Τούρκος μας δικάζει,
κι ως αρνιά όλους μας σφάζει,
πάλι εμείς τον εντρυφούμεν,

πάλ’ εμείς τον αγαπούμεν.

Βρήκαμεν το γιατρικόν μας,
φεύγομεν τον θάνατόν μας,
όταν τους Γραικούς γυμνούμεν

και τα άσπρα τους μαδούμεν.
Ποτίζομεν και την αυλήν,
φυλάττομεν και την ζωήν.

Οι προπάτορές μας πρώτα
δεν ελάβαν έτοια φώτα·
ζούσαν πλιό ταπεινωμένοι
κ’ εις το γένος πλιό δοσμένοι.
Εις έτούτο το βραβείον
να μας ζή το ιερατείον.

..................................

Φίλοι, συγχωρήσατέ μοι,
θέλει πάγω στο χαρέμι.

Είδα μπήκ’ ένας Δεσπότης,
που ν' της δόμνας²⁰ χρυσοδότης
φέρει, βέβαια, σολδία²¹,
να λάβη άλλην επαρχία.

Υγιαίνετε ομάδι,

φίλοι μου ρωσσαγγλογάλλoi

ΞΕΝΟΣ

Ιδού τούτος ο σοβαρός κι όλος ανησυχίας,
βέβαια θλίψις τον κρατεί της Τούρκων τυραννίας·
συλλογισμένος περπατεί και μυστικά μιλάει·
μήπως του γένους του κακά προς ένα τα μετράει;

ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ

Εγώ για την Γραικίαν δεν είχα στοχασμόν,
μ’ όλον οπού φέρει ζυγόν τυραννικόν·
αλλά πάντα προσμένω από την Μπαρμπαριά
καράβια φορτωμένα, και από την Φραγκιά.
Είν’ μέρες δεν τα βλέπω για να αναπαυθώ.
Γιά τούτο συλλογούμαι χωρίς να κοιμηθώ.
................................................

Εγώ άσπρα δανείζω εις όσους αγρικώ
ότι έχω να τα λάβω με κέρδος αρκετό·
μα όταν εγνωρίζω πως δεν τα αβγατώ,
τότε βαθειά τα θάπτω, κι’ ουδέ τα μαρτυρώ.

Είναι τινές δε πάλιν όπου πολλά πετούν
εις γένος και σχολεία για να τους εξυπνούν·

Αλλ' ούτοι είν’ ολίγοι, τα άσπρα των δεν αρκούν
διά να απολαύσουν εκείνο π’ αγαπούν.

Ημείς το πλείστον μέρος εκ των πραγματευτών,
θέλομεν πάντα άσπρα, κι ας έχομεν ζυγόν·
τα πλούτη μας ευφραίνουν και μας παρηγορούν,
κι’ ούδέποτε των Τούρκων τα βάρη μας ’νοχλούν.

ΞΕΝΟΣ

Τέλος ημείς δεν βρίσκομεν κανένα φιλοπάτριν,
καθένα τον ακούομεν πρόθυμον Τουρκολάτρην.
.........................................

Ας πλησιάσωμεν κοντά, να ιδούμεν και τι λέγει
εκείνος ο υπέροφρυς οπού κινεί το χέρι·
φαίνεται όλος σοβαρός, και όλος εις φροντίδες·
αυτούς οι Τούρκοι συνηθούν να λέν' κοτζαμπασήδες.
Γειά σου, χαρά σου, προεστέ, γιατί είσαι συγχισμένος;
και τις σε κακοποίησε και στέκεις λυπημένος;

ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ

Αχ το γένος μου πολλά με κατατρέχει,
μοι λέγει, τάχα, πως τ' άρπαξα τα έχει·
εγώ εστάθην τρείς χρόνους στην αξίαν,
κι ως ήθελα εβάσταξα την επαρχίαν·
έδειχνα εις όλους πως είμαι ευεργέτης,
ουδείς δ’ ετόλμα να φανή ως προσέτης²².

Εάν πολλ' άσπρα τους άρπαξα βιαίως,

πάλιν στους Τούρκους τα ’δωσα διά χρέος.
....................................................

Θέλω τους κάμω τις είμαι να γνωρίσουν,
μικροί, μεγάλοι για να με προσκυνήσουν·
κοινώς γαρ άλλοι λέγουν για να με ψήσουν,
κι άλλοι φωνάζουν κάλλιο να με φουρκίσουν.

Αυτό, φίλοι μου, το παράπονον έχω,

και εις τους Τούρκους διά τούτο προστρέχω.

ΓΑΛΛΟΣ

Ουαί σοι, τάλαινα Ελλάς, τι σ’ έμελλε να πάθης,
από τυράννους και εχθρούς ω πως εκατεστάθης!
Ξένοι σ’ ακούν, στενάζουσι και συνθρηνούν μαζί σου,
και τα δικά σου τα παιδιά αυξαίνουν την πληγήν σου!

ΑΓΓΛΟΣ

Οστις τα πάντα θαυμαστά έργα της ερευνήσει,
και τώρα δε να την ιδή, και πως να μη γαβγίση;
Αυτή όλους μας φώτισε με τα συγγράμματά της
κι' ημείς πάντα μιμούμεθα τέκνα τα παλαιά της.

ΡΩΣΣΟΣ

Πολλά θαυμάζω κι απορώ τους Έλληνας τους πρώτους
εις την σοφίαν.... και εις όλους των τους τρόπους·
εάν ημείς δεν βρίσκαμεν 'π' εκείνων ερμηνείας,

αλοίμονον, δεν φθάναμεν εις τόσας ευτυχίας.

(φεύγουν και εις την στράταν συναπαντούν την Ελλάδα.)

ΑΓΓΛΟΣ

Ρώσσε, και Γάλλε, βλέπετε εκείνην την γυναίκα;

Άραγε τι να έπαθεν η δυστυχής η Γραίκα;

Ξυπόλυτη, κι ακτένιστη, και όλη πληγωμένη,
και μέσα εις τα δάκρυα είναι βεβυθισμένη.

Aς πλησιάσωμεν κοντά να ίδωμεν τι έχει

και κάθε ένας από μας την βοηθεί ως θέλει.

ΓΑΛΛΟΣ

Βαβαί! Τι λύπη, τι φθορά είν’ εις τούτο το σώμα! ,

Τέτοιες πληγές, τέτοιες σπαθιές εγώ δεν είδ’ ακόμα.

Τα αίματά της έγιναν μια φοβερά πλημμύρα.

Ώ δυστυχής Ελλήνισσα, πως σ’ εύρε τέτοια μοίρα!

Και ποια άλλη ως εσέ βαστούσ’ αυτούς τους πόνους,
να μή πεθάνη παρευθύς, μα να ‘χη ακόμη τόνους!

ΡΩΣΣΟΣ

Ουαί! Το στήθος της κτυπά και τα μαλλιά μαδίζει
και μετ’ αυτά τα δάκρυα και τας πληγάς σφογγίζει.

Κοιτάξετε τους πόδας της που ν’ αλυσοδεμένοι
και οι μαστοί της παντελώς είν’ καταξηραμένοι.

Γυνή μεγάλη φαίνεται, γεμάτ’ από σοφίαν,

και σώμα έχει ηρωϊκόν και φυσιογνωμίαν.

Για στοχασθήτε, φίλοι μου, Τούρκου την τυραννίδα,
ποσο σκληρώς εσπάραξε ταύτην την Ελληνίδα.

ΑΓΓΛΟΣ

Ας την ρωτήσωμεν, λοιπόν, να μας ειπή τα πάθη.

ΡΩΣΣΟΣ

Καλόν είναι να μάθωμεν το πράγμα πως έστάθη.

ΓΑΛΛΟΣ

Αυτό κ’ εγώ πολλά ποθώ,
κ' είμαι περίεργος να διώ.

ΑΓΓΛΟΣ

Χαίρε, κυρία Ελληνίς· γιατ’ είσαι δεδεμένη;

ποιος σε κατεξέσχισεν; γιατ’ είσαι πληγωμένη;

Εξήγησέ μας φανερά τα τόσα βάσανά σου,

και κάμε μας, παρακαλώ, γνωστόν και τ’ όνομά σου.

ΕΛΛΑΣ

Το όνομά μου ειν’ Ελλάς, κοινώς δε και Γραικία,
η πριν λαμπρά και δυνατή, τώρα δε παναθλία.

Σεις δ’, ω ξένοι, τίνες εστέ, και πως ήλθετε ώδε;
τις η πατρίς και γένος σας; ίσως παρηγορούμαι.
.......................................................... ΞΕΝΟΣ

Μητροπολίτην εύρομεν, και Μπέη της Βλαχίας,
πραγματευτήν, και προεστόν, φίλους της τυραννίας.
ΕΛΛΑΣ (τώ Ρώσσω)

Εάν καλούς ’γνωρίζετε αυτούς τους καλογήρους,
κι από τους άρχοντας πολλούς, ωσάν αυτούς όμοιους,
ποτέ δεν τους εστέλνετε να ζούν στο μοναστήρι,
ούτε τους άρχοντας αυτούς ομοίως στο Σιμπήρι.

(τώ Γάλλω)

Μα κ’ έσύ, Γάλλε, θαυμάζεις;

Φαίνεται μοι πως με παίζεις.

Αν εσείς αυτών την δόξα,
δεν γκρεμίζατε με τόξα,
κι αν δεν στούνταν γκιλλουτίνα,
σεις εχάνεσθε άπ’ την πείνα²³.

(τώ Άγγλω)

Εάν εσείς τον Πάπαν γνωρίζετε καλόν,

γιατί τον κάθε χρόνον τον καίετε πλαστόν;²⁴
Λοιπόν μην απορείτε πως είναι οπαδοί,
καθένας το γνωρίζει και μέσα τον πονεί.

Τας πληγάς και τραύματά μου

που μου δίδουν τα παιδιά μου,

ίσως έχουν και αιτίαν

ότι γίνονται με βίαν.

Πως δε να αλησμονήσω
και παντού να μή κηρύσσω
ότι είστ' εσείς αιτία
όπου φέρω γω μυρία;

Βλέπετε τούτας τα πληγάς που έχω στο κεφάλι,
και άλλας πάνω στην καρδιά, μία κοντά στην άλλη,
όλας ’πό σας τας έλαβα χωρίς φιλανθρωπίαν.

Σεις με την ευεργέτιν σας δείξατ’ αχαριστίαν.

Τρεις μάχες Ρώσσος κήρυξεν ενάντιον Τουρκίας²⁵.

Τα τέκνα μου εσύναξεν από πολλάς οικίας·
εγγράφως τα υπέσχετο για να τα λευθερώση,
μα ο σκοπός του απέβλεπε σκληρά να τα σκλαβώση.
Δεν έφθασε που σφάγηοαν τόσ’ Ελληνες μαζί του,
αλλ’ έσβησε κι άλλους πολλούς ησύχους το σπαθί του.

Άρχισε και η Γαλλία
να κηρύττη λευθερία·²⁶ έφθασε στά σύνορά μου
κ’ ηύξησε τα βάσανά μου.

Ύβριζε την τυραννία,
μα διψούσε για σολδία.

Η Ρωσσια κ’ η Αγγλία,
βλέποντές τους στην Τουρκία,

ετρεξαν να τους διώξουν
για να μή με λευθερώσουν²⁷.

Τρέχει η μία πληρωμένη
και η άλλη κομπασμένη, τους Αγαρηνούς να σώσουν και εμέ να θανατώσουν.

Δεν είσθε σεις που ’λάβετε τόσα μεγάλα φώτα

από τας βίβλους των σοφών, που 'ταν παιδιά μου πρώτα; Kαι αν εσείς δεν είχετε κείνων τα ερμηνείας,
ακόμη ήθελ’ εβρίσκεστε δούλοι της αμαθίας.

Και πάλιν αν με βγάζετε από την τυραννίαν,
ευθύς αι μούσες άσουσι νέαν φιλοσοφίαν·
και τότε σείς μανθάνετε πολλά, που δεν νοείτε,
από τα τέκνα μου αυτά που τώρα τυραννείτε.

Μα που φιλανθρωπία;

Λείπει από σας φιλία
Τρέχει η κακία.

Λόγω φωνείτε

πως με πονείτε,

έργο δε τον αφανισμόν μου ποθείτε.

Ώ της απανθρωπίας
κι αχαριστίας

και της υμών άκρας απονίας!

------------

1.Η επιλογή των Ρώσων, Άγγλων και Γάλλων άπ' τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις εκείνης της εποχής δεν είναι τυχαία. Είναι αυτές οι Δυνάμεις, με τη σειρά που αναφέρονται, που είχαν έντονη επιρροή στα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνα στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

2.Ο ποιητής ειρωνεύεται σαφώς τους Ξένους «περιηγητές» με το να παριστάνει αυτούς ανίδεους του τι γίνεται στην Ελλάδα.

3.το πρόσωπο αντιπροσωπεύει φυσικά το κατεστημένο «ιερατείο».

4.Βλάχμπεης=Μπέης, Βεοβόδας της Μολδοβλαχίας. Φαναριώτης ήγεμόνας - «πρίγκιπας».

5.Εννοεί το «μεγαλέμπορο», τον πλούσιο «άρχοντα». Από μιά περίοδο και πέρα οι έννοιες: «πλούσιος» και «άρχοντας» ταυτίζονταν στην υπόδουλη αλλά και στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.

6.προεστός=κοινοτικός άρχοντας, Κοτζαμπάσης.

7.Η προσωποποίηση της Ελλάδας ήταν συνηθισμένη στα κείμενα της εποχής.

8.Ένας από τους τρεις. Εφόσον δεν κατονομάζεται, φαίνεται πως απηχεί και τις απόψεις των άλλων δύο Ξένων.

9.Βαβαί = επιφώνημα, πώ! πώ!

10.«Φιλέλληνας γκραικός» είναι ο Ελληνικός λαός

11.δηλαδή την τουρκική σκλαβιά.

12.άσπρα = λεφτά

13.κοκόνα=όμορφη γυναίκα, κυρία της αριστοκρατίας.

14.εννοεί το Σουλτάνο Τούρκο.

15.παρρησία = απολαβή

16.βαρβαρώ=καταπιέζω.

17.ελτζής=πρεσβευτής (τουρκικά).

18.προφανώς ο «Γάλλος» μιλάει για την εποχή της εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας στα παπικά κράτη (1798).

19.Οι Ελληνες Οσποδάροι πρίγκιπες της Μολδοβλαχίας φορούσαν κυλινδρικό σκούφο κίτρινο με μαύρη βάση ή καλπάκι.

20.δόμνα=το όνομα της συζύγου των Οσποδάρων ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας.

21.σολδίο=χρυσό νόμισμα των Βυζαντινών. Αργότερα ήταν νόμισμα πολλών Ευρωπαϊκών χωρών.

22.Πιθανά είναι λάθος και εννοεί «προπέτης» (=αυθάδης)

23.εννοεί τη Γαλλική Επανάσταση και τις εκτελέσεις των αντιδραστικών

24.υπάρχει έθιμο στην Αγγλία που συμβολίζει την καύση στην πυρά του παπιστή Guy Fowkes (1605).

25.Οι Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι.

26.Εννοεί την κατάληψη προφανώς της Επτανήσου από τους Γάλλους το 1797

27.Ρωσική (1800) και Αγγλική (1809) κατοχή της Επτανήσου (Σημ. υπάρχουν επιφυλάξεις αν εννοεί την Αγγλική κατοχή της Επτανήσου το 1809).

Διαβάστε Περισσότερα »