Ο αρχιπράκτορας της CIA Α. Γιάκοβλεφ εξακολουθεί να «καρφώνει» τους Ιούδες, οι οποίοι καταπρόδωσαν και τίναξαν στον αέρα την ΕΣΣΔ και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ευρώπη, επίσης τα κομμουνιστικά κόμματα.
Γράφει στο φύλλο 41(1042) της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Επιχειρήματα και γεγονότα» στις 11.10.2000, λόγου χάρη, για την επίσκεψη του Χρουστσόφ στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στο Βλαντιβοστόκ της ΕΣΣΔ. Εκεί, επειδή δε λειτουργούσε κανονικά (αν πιστέψουμε τον Γιάκοβλεφ) η επιχείρηση, που έπρεπε να παραλαβαίνει και να επεξεργάζεται τα ψάρια, οι ψαράδες τα απολούσαν στη θάλασσα και τα ξανάπιαναν 4-5 φορές. Ο Χρουστσόφ εξοργίστηκε και χτυπούσε τις γροθιές πάνω στο τραπέζι. Τηλεφώνησε στη Μόσχα στον Μαλενκόφ, Γ.Γ. τότε του ΚΚΣΕ, γι’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, αλλά δεν έλεγξε, αν διορθώθηκε αυτό το κακό. «Σ’ αυτό το επεισόδιο, επισημαίνει ο Γιάκοβλεφ, καθρεφτίζεται ολόκληρος ο Χρουστσόφ και όλη η χρουστσοφική περίοδος διακυβέρνησης της ΕΣΣΔ.
«Όμως, συνεχίζει ο πατενταρισμένος αρχιπράκτορας της CIA Γιάκοβλεφ, οι βυζαντινοί περιβόητοι αξιωματούχοι του Κρεμλίνου έκαναν τρομερή γκάφα, που πίστεψαν ότι ο Χρουστσόφ θα εξακολουθεί να παραμένει απλώς μια μαριονέτα στα χέρια τους. Γιατί ο Χρουστσόφ ήταν εκείνος, που ιδροκοπώντας και βαριανασαίνοντας χόρευε μπροστά στον «αρχηγό» (βεβαίως ο Στάλιν δεν ήταν καταξιωμένος αρχηγός για τον Γιάκοβλεφ. Γι’ αυτό ο κατάπτυστος αυτός πράκτορας βάζει τη λέξη αρχηγός σε εισαγωγικά (Δ.Π.)) τον ουκρανικό χορό γκοπάκ και όλοι χτυπούσαν ρυθμικά παλαμάκια. Ο Χρουστσόφ τους εξαπάτησε όλους (χαιρεκακεί ο κύριος Α.Γ. (Δ.Π.)). Φάνηκε ο πιο πονηρός, ο πιο επιδέξιος και ο πιο καταφερτζής.»
Πιο κάτω γράφει ο Α.Γ. ότι ο Χρουστσόφ με τη «μυστική» εισήγησή του στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το Φλεβάρη του 1956 κατά του Στάλιν άλλαξε την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας» (τουτέστιν, την πορεία από τον επιστημονικό υπαρκτό σοσιαλισμό, από το αντίπαλο δέος της πανίσχυρης κομμουνιστικής ΕΣΣΔ προς την αιματηρή βαρβαρότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού μέσω της βδελυρής προδοσίας και της σφαγής πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, του ολέθρου και της τρομερής καταστροφής (Δ.Π.)).
Ο Γιάκοβλεφ αποκαλύπτει επίσης, πως το Φλεβάρη του 1957 έσωσε τον Χρουστσόφ, όταν η τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ τον είχε καθαιρέσει από κυβερνήτη της ΕΣΣΔ, ο στρατάρχης Ζούκοφ. «Και μόνος του ο Ζούκοφ, γράφει ο Α.Γ., υπόγραψε τη δική του πολιτική καταδίκη». Γιατί γρήγορα ο Χρουστσόφ τον καθαίρεσε και τον έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό, όταν βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία. Πλήρωσε γερά την πολιτική τυφλαμάρα του. Εδώ σε όλο το μεγαλείο τους προβάλλουν η δολιότητα, η παλιανθρωπιά και ο πρόστυχος αμοραλισμός του λωποδύτη Χρουστσόφ, που καταπρόδωσε το Σοβιετικό λαό, ξεπερνώντας και τον Χίτλερ με το απέραντο κακό, που σκόρπισε στην ανθρωπότητα. (Δ.Π.).
Όταν το Φλεβάρη του 1962 η ηγεσία του ΚΚΣΕ υπό την καθοδήγηση του Μπρέζνιεφ, Κοσίγκιν, Σούσλοφ, Μικογιάν, κλπ. ανακάλεσαν εκτάκτως τον Χρουστσόφ από τη σύντομη άδειά του από την Πιτσούντα, στο αεροδρόμιο της Μόσχας τον προϋπάντησαν μόνο ο Μικογιάν και ο αρχηγός της Γκα Κε Μπε Εγκνάτιεφ. Και καθώς του είχαν πάρει τα μυαλά αέρα και θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο αναντικατάστατο κυβερνήτη να κάνει ό,τι του κάπνιζε, ρώτησε: «Και πού είναι οι υπόλοιπες πουτάνες (bliadi);
«Εννοούσε τους άλλους καθοδηγητές που θα έπρεπε να τον υποδεχτούν. Ενώ αυτοί οι καθοδηγητές με επικεφαλής τον Μπρέζνιεφ είχαν ετοιμάσει κιόλας τον πολιτικό αποκεφαλισμό του Χρουστσόφ. Δυστυχώς όμως και αυτοί συνέχισαν να εφαρμόζουν παραλλαγμένη κάπως, την ίδια οπορτουνιστική, αντιλενινιστική αντεπαναστατική πολιτική, που οδήγησε στην ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού και στην παλινόρθωση του πιο άγριου και βάρβαρου καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (Δ.Π.)
Μετάφραση, σχολιασμός: Δημήτρης ΠΑΝΟΣ
ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 96 15-31 Οχτώβρη 2000
Γράφει στο φύλλο 41(1042) της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Επιχειρήματα και γεγονότα» στις 11.10.2000, λόγου χάρη, για την επίσκεψη του Χρουστσόφ στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στο Βλαντιβοστόκ της ΕΣΣΔ. Εκεί, επειδή δε λειτουργούσε κανονικά (αν πιστέψουμε τον Γιάκοβλεφ) η επιχείρηση, που έπρεπε να παραλαβαίνει και να επεξεργάζεται τα ψάρια, οι ψαράδες τα απολούσαν στη θάλασσα και τα ξανάπιαναν 4-5 φορές. Ο Χρουστσόφ εξοργίστηκε και χτυπούσε τις γροθιές πάνω στο τραπέζι. Τηλεφώνησε στη Μόσχα στον Μαλενκόφ, Γ.Γ. τότε του ΚΚΣΕ, γι’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, αλλά δεν έλεγξε, αν διορθώθηκε αυτό το κακό. «Σ’ αυτό το επεισόδιο, επισημαίνει ο Γιάκοβλεφ, καθρεφτίζεται ολόκληρος ο Χρουστσόφ και όλη η χρουστσοφική περίοδος διακυβέρνησης της ΕΣΣΔ.
«Όμως, συνεχίζει ο πατενταρισμένος αρχιπράκτορας της CIA Γιάκοβλεφ, οι βυζαντινοί περιβόητοι αξιωματούχοι του Κρεμλίνου έκαναν τρομερή γκάφα, που πίστεψαν ότι ο Χρουστσόφ θα εξακολουθεί να παραμένει απλώς μια μαριονέτα στα χέρια τους. Γιατί ο Χρουστσόφ ήταν εκείνος, που ιδροκοπώντας και βαριανασαίνοντας χόρευε μπροστά στον «αρχηγό» (βεβαίως ο Στάλιν δεν ήταν καταξιωμένος αρχηγός για τον Γιάκοβλεφ. Γι’ αυτό ο κατάπτυστος αυτός πράκτορας βάζει τη λέξη αρχηγός σε εισαγωγικά (Δ.Π.)) τον ουκρανικό χορό γκοπάκ και όλοι χτυπούσαν ρυθμικά παλαμάκια. Ο Χρουστσόφ τους εξαπάτησε όλους (χαιρεκακεί ο κύριος Α.Γ. (Δ.Π.)). Φάνηκε ο πιο πονηρός, ο πιο επιδέξιος και ο πιο καταφερτζής.»
Πιο κάτω γράφει ο Α.Γ. ότι ο Χρουστσόφ με τη «μυστική» εισήγησή του στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το Φλεβάρη του 1956 κατά του Στάλιν άλλαξε την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας» (τουτέστιν, την πορεία από τον επιστημονικό υπαρκτό σοσιαλισμό, από το αντίπαλο δέος της πανίσχυρης κομμουνιστικής ΕΣΣΔ προς την αιματηρή βαρβαρότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού μέσω της βδελυρής προδοσίας και της σφαγής πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, του ολέθρου και της τρομερής καταστροφής (Δ.Π.)).
Ο Γιάκοβλεφ αποκαλύπτει επίσης, πως το Φλεβάρη του 1957 έσωσε τον Χρουστσόφ, όταν η τότε ηγεσία του ΚΚΣΕ τον είχε καθαιρέσει από κυβερνήτη της ΕΣΣΔ, ο στρατάρχης Ζούκοφ. «Και μόνος του ο Ζούκοφ, γράφει ο Α.Γ., υπόγραψε τη δική του πολιτική καταδίκη». Γιατί γρήγορα ο Χρουστσόφ τον καθαίρεσε και τον έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό, όταν βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία. Πλήρωσε γερά την πολιτική τυφλαμάρα του. Εδώ σε όλο το μεγαλείο τους προβάλλουν η δολιότητα, η παλιανθρωπιά και ο πρόστυχος αμοραλισμός του λωποδύτη Χρουστσόφ, που καταπρόδωσε το Σοβιετικό λαό, ξεπερνώντας και τον Χίτλερ με το απέραντο κακό, που σκόρπισε στην ανθρωπότητα. (Δ.Π.).
Όταν το Φλεβάρη του 1962 η ηγεσία του ΚΚΣΕ υπό την καθοδήγηση του Μπρέζνιεφ, Κοσίγκιν, Σούσλοφ, Μικογιάν, κλπ. ανακάλεσαν εκτάκτως τον Χρουστσόφ από τη σύντομη άδειά του από την Πιτσούντα, στο αεροδρόμιο της Μόσχας τον προϋπάντησαν μόνο ο Μικογιάν και ο αρχηγός της Γκα Κε Μπε Εγκνάτιεφ. Και καθώς του είχαν πάρει τα μυαλά αέρα και θεωρούσε τον εαυτό του μεγάλο αναντικατάστατο κυβερνήτη να κάνει ό,τι του κάπνιζε, ρώτησε: «Και πού είναι οι υπόλοιπες πουτάνες (bliadi);
«Εννοούσε τους άλλους καθοδηγητές που θα έπρεπε να τον υποδεχτούν. Ενώ αυτοί οι καθοδηγητές με επικεφαλής τον Μπρέζνιεφ είχαν ετοιμάσει κιόλας τον πολιτικό αποκεφαλισμό του Χρουστσόφ. Δυστυχώς όμως και αυτοί συνέχισαν να εφαρμόζουν παραλλαγμένη κάπως, την ίδια οπορτουνιστική, αντιλενινιστική αντεπαναστατική πολιτική, που οδήγησε στην ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού και στην παλινόρθωση του πιο άγριου και βάρβαρου καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (Δ.Π.)
Μετάφραση, σχολιασμός: Δημήτρης ΠΑΝΟΣ
ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 96 15-31 Οχτώβρη 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου